Nr. 176 - Spirit

voornemen om dat niet meer te doen ging de prullenbak
in. Principes zijn er om, als dat zo te pas komt, overboord te
gooien. Oude marathonschema’s van mijn vroegere trainer
Floris Rozendaal werden uit de kast gehaald. Op basis
daarvan ging ik vier keer per week trainen met geleidelijk
aan oplopende trainingsafstanden en trainingstijden tot
maximaal 3uur en 30 minuten.
Als test werd onder andere aan twee 30 km­wedstrijden
deelgenomen, de eerste bij ATOS in Amsterdam Noord
(2.32 uur) en de tweede in Almere (2.28 uur).
Aan de hand daarvan en de lange duurloopjes van ruim
3 uur had ik de illusie klaar te zijn voor een marathontijd
tussen de 3.30 en 3.40 uur. Dat viel op de dag van de marathon
toch wel zwaar tegen. Het was vooral na 30 km keihard
knokken en ik moest me concentreren op mijn looptechniek
en trachten het beenritme hoog te houden en vooral
niet te gaan wandelen. Tot het 30 km punt kon ik het tempo
van 12 km per uur bijna handhaven (2.30.38) maar van
30 naar 35 km had ik al 27.38 minuten nodig en daarna tot 40
km zelfs 28.41 minuten en de laatste 2 km en.195 meter in
12 minuten en 58 sec. Kortom een verlies van 10 minuten
in de laatste 12 kilometer.
Desondanks was ik tevreden met mijn finishtijd in 3.39.55
netto en 3.40.02 uur bruto.
Grote concurrent Karel Leeuwangh kon ik feliciteren met de
1 ste plaats in de categorie mannen 70+ en ik kreeg op het
erepodium de zilveren medaille en bloemen overhandigd.
De 5 e medaille bij het NK hele marathon (2 keer goud,
1 keer zilver en 2 keer brons) wordt bij de overige herinneringen
opgeborgen en brengt mijn totaal nu op 8 NKmedailles
inclusief de medailles op de halve marathon (2)
en de veldloop (1).
In de voorbereiding op mijn marathons ben ik er in totaal
twee keer in geslaagd een nationaal record te vestigen op
de 30 km, beide keren op het parcours van AV ATOS in
Amsterdam Noord. Records zijn er om gebroken te worden
en dat is ook gebeurd en dus ben ik wat dat betreft al weer
uit de boeken verdwenen.
Via een e­mail van AT5, de regionale tv zender van Amsterdam,
werd mij gemeld dat AT5 ’s avonds nog een item aan
mijn opvallende prestatie als 72­jarige zou gaan besteden.
Spiritueel
Volgens Bas Visscher, van
AT5 sportredactie was ik
namelijk de oudste Nederlandse
deelnemer. Er was
wel een deelnemer uit
Frankrijk, die in 1933 was
geboren, hij was dus tenminste
75 en wellicht zelfs
76 jaar.
Een journalist van de
Stentor belde mij op de
avond van de Marathon,
waarvan de volgende dag
een aardig artikeltje in de
krant is verschenen.
De vele felicitaties en bloemen
met het behalen van
de zilveren medaille, het deed me natuurlijk allemaal erg
goed. Mijn hartelijk dank daarvoor, maar het zal me zeer
waarschijnlijk niet nog eens van mijn standpunt kunnen afbrengen.
Wat geweest is, is geweest.
Ach lieve tijd, het is voorbij, het was een mooie en
onvergetelijke tijd, maar het is over nou! Ik heb genoten
van de marathon en hoop nog jaren te mogen genieten van
de kortere afstanden en vooral van mijn lievelingsafstand,
de halve marathon.
In de volgende marathon mag van mij een andere atleet
de oudste Nederlandse deelnemer zijn. Ik wens hem of wie
weet haar toe, dat hij of zij net zoals ik heb gedaan, er heel
veel genoegen aan zal mogen beleven.
Willem Landman