ONederlands Tijdschrift voor - Nederlands Tijdschrift voor Orthopaedie

A B
hyalien kraakbeen en een bodem van bloedend subchondraal
bot (Figuur 2A). Het oppervlak van het
defect dient dan bij voorkeur niet groter te zijn dan
ongeveer 5 cm 2 , omdat men anders buiten het indicatiegebied
van de osteochondraal transplantatie
komt. Deze beperkende factor zit hem hoofdzakelijk
in het aantal te oogsten donor pluggen en potentiële
donor-site problemen.
Op geleidde van het nu verkregen scherp afgegrensde
defect kan een planning gemaakt worden
voor reconstructie van het gewrichtsvlak (Figuur
2B). Afhankelijk van de gekozen diameter(s) van
de te transplanteren osteochondraal pluggen
worden bijpassende ‘recipiënt’ defecten gemaakt
in het subchondrale bot van het kraakbeendefect.
Er zijn verschillende systemen beschikbaar voor
het oogsten en verplaatsen van osteochondraal
pluggen. De meest gebruikte systemen zijn het
Osteochondral Autologous Transfer System (OATS;
Arthrex) en het Acufex systeem (Smith & Nephew).
Het zijn vergelijkbare systemen, waarbij het eerste
systeem gericht is op het verplaatsen van relatief
weinig osteochondraal pluggen met een grotere
diameter, terwijl bij het tweede systeem meerdere
pluggen verplaatst worden met een relatief kleine
J.L.C. van Susante ■
Figuur 2. Peroperatieve opname van een klassieke osteochondritis dissecans lesie aan de laterale zijde van de
mediale femurcondyl na nettoyage van het defect (A), en na reconstructie middels transplantatie van een viertal
osteochondraal pluggen (B). De donor-defecten in de laterale trochlea zijn duidelijk zichtbaar en nog niet opgevuld
met botchips en afdekkend collageen (spongostan).
diameter. Met het eerste principe wordt waarschijnlijk
initieel een intrinsiek stabieler transplantaat
verkregen.
Middels bovengenoemde systemen kan vervolgens
gestart worden met het maken van cilindrische
‘recipient’ gaten in de bodem van het eigenlijke
kraakbeendefect. De diepte van deze subchondrale
defecten wordt precies gemeten (ongeveer 15 mm)
zodat de geoogste donor plug uiteindelijk precies op
de bodem geplaatst kan worden. Door de lengte van
de donor plug precies af te stemmen op de diepte van
het geprepareerde recipiënt defect kan wegzinken
van de plug bij belasting voorkomen worden. 18
Donorsite
Donor osteochondraalpluggen kunnen het best
geoogst worden uit het laterale facet van de
trochlea (Figuur 2B). Er is een lichte voorkeur voor
het laterale facet, omdat het gewrichtsoppervlak
hier duidelijk groter en vlakker is dan dat van het
mediale facet. Er kan derhalve minder piekbelasting
verwacht worden op het achtergebleven deel
van het gewrichtsvlak. Een wetenschappelijk onderbouwde
verantwoording voor deze keuze is er
overigens vooralsnog niet.
Nederlands Tijdschrift voor Orthopaedie, Vol 15, Nr 1, mrt 2008 ■ 6
Vol
15
mrt
’08