Marianne van den Anker - Leefbaar Rotterdam

L I M I T
Een uitgave van de fractie Leefbaar Rotterdam
Kunst onder curatele?
Schaamt de pvda zich voor
40 jaar wanbeleid?
Nederland een democratie?
#4
JUNI
2004
NIEUWE WETHOUDER:
Marianne van den Anker

Voorwoord
door Victor Reijkersz
Daar is ‘ie dan. De vierde Limit. Deze editie staat, voor zijn
twaalf pagina’s, boordevol interressante stukken. Sjef Siemons
verteld over zijn strijd tegen de subsidiecultuur in Rotterdam
terwijl onze Limit-interviewers er op uit getrokken zijn om
de nieuwe wethouder van Leefbaar Rotterdam, Marianne van
den Anker, te spreken en Bert Cremers, fractievoorzitter van
de PvdA, aan de tand te voelen. Tevens staan er nog een serie
columns in deze Limit. We openen met een open brief met de
titel “Pim Leeft” van o.a. Marco Pastors die n.a.v. 6 mei naar
alle landelijke dagbladen is verstuurd.
Sinds de vorige Limit is er veel gebeurd en we hebben niet
overal aandacht aan besteed in deze Limit. Waar we na de
zomervakantie zeker op terug komen is de reactie van Balkende II op het door Leefbaar gepushte
“Rotterdam zet Door” plan. Al met al is het misschien maar goed dat we daar niet gelijk over
schrijven zodat we even kunnen aankijken in hoeverre het Rijk met de beloofde steun over de
brug komt. Steun om de bovenmaatse problemen alhier met immigratie, criminaliteit en armoede
te kunnen oplossen.
Waar ik wel even op in wil gaan is de Rotterdams Dagblad peiling. U weet het vast nog wel? Die
peiling waarin Leefbaar uit kwam op 5 zetels en de PvdA op 20 zetels. Ik heb naar aanleiding
van die peiling toen direct aan Eefje Oomen (journaliste RD) gevraagd of ik de peiling in detail
in mocht zien. Dat mocht ik op de redactie van het RD doen. Waar trouwens meer mensen
werkten dan ik verwacht had. Aldaar heb ik een uurtje of twee de tijd genomen om de resultaten
van alle vragen op me in te laten werken. Het kwam op mij allemaal heel betrouwbaar over
en dat betekent dus dat Leefbaar Rotterdam meer moet bereiken en het beter aan de man moet
brengen.
Wat mij echter vreemd overkwam was het resultaat op de vraag op welke partij de geinterviewden
in 2002 gestemd hadden. Als ik de RD (en NSS) enquêtte zou mogen geloven dan zou de
PvdA 2x groter als Leefbaar Rotterdam moeten zijn geworden in de verkiezingen 2002, terwijl
we allemaal weten dat in de praktijk zowat het omgekeerde gebeurd is. Het RD heeft dit niet
afgedrukt in haar krant, terwijl ik het toch wel het vermelden waard had gevonden. Op mijn
vragen of het niet vreemd was wist het RD te melden dat NSS (het onderzoeksbureau) had
gezegd dat het heel normaal is dat mensen liegen bij zo’n vraag. Mmmm... PvdA-stemmers zijn
dus leugenaars?
Of zou het misschien zo kunnen zijn dat voornamelijk PvdA stemmers geinterviewd zijn in de
RD peiling? Het lijkt er wel op als we de meer recente peiling van NOS/TVRijnmond erbij
pakken. Eerlijk is eerlijk, Leefbaar Rotterdam wordt nog steeds verpletterd in deze peiling en
teruggebracht naar 6-7 zetels, maar de PvdA verliest ook volgens deze enquêtte. Tien zetels
voor de PvdA in de NOS enquêtte en twintig in de RD enquêtte, terwijl ze slechts een paar
weken na elkaar zijn afgenomen. Dat is vreemd en doet het idee dat het RD de PvdA steunt niet
wegnemen.
Op de vragen in de NOS enquêtte of het veiliger is geworden, of het college doet wat ze beloofd
heeft en of er bestuurd wordt zoals Pim Fortuyn heeft aangekondigd zegt ruim een derde van de
bevolking ja. Dat kan je weinig vinden, maar ik vind het behoorlijk. Zeker gezien het feit dat wij
de verkiezingen gewonnen hebben op grotendeels landelijke issues en dat het heel lastig is als
gemeente om zaken op te lossen waarvoor in Den Haag beleid gemaakt moet worden.
Ook opvallend in de peiling is dat Leefbaar Rotterdam kiezers minder tevreden zijn dan de
overige kiezers. Ik denk dat dit voor mij en ook voor een groot deel van de andere Leefbaar
Rotterdam raadsleden opgaat. Tot op zekere hoogte waren wij, Pim en de stemmers ontevreden
en ongelooijk kritisch. Dat zijn we bijna allemaal nog steeds, volgens mij. Door de ongelooijk
stroperigheid van Nederland en de grote hoeveelheid bestuurslagen waar we niks te zeggen
hebben vordert alles langzamer dan verwacht. Dat doet pijn en komt gelukkig ook naar boven in
zo’n peiling: wij zijn niet alleen kritisch op anderen, maar ook op ons zelf. Wij hebben in 2002
de meeste kritische kiezers achter ons gekregen. Ik hoop voor hen en voor mij dat zij kritisch
blijven en niet op een minder alternatief dan Leefbaar Rotterdam stemmen. De NOS enquêtte
onderschrijft die hoop. Ook de PvdA zakt daar in. De vraag die dan nog overblijft is..... gaan we
die 36% zwevende kiezers nog overhalen om op ons te stemmen? Daarvoor is nog iets minder
dan 2 jaar over. Meer presteren en beter onder de aandacht brengen. ■
COLOFON
Eindredactie:
Victor Reijkersz
Redactie:
Isabel
Anton Molenaar
Ronald Buyt
Maarten Struyvenberg
Layout:
Victor Reijkersz
Contact de Limit:
Postbus 8734
t.a.v “LR; De Limit Redactie”
3009 AS Rotterdam
Of e-mail naar:
vic@xs4all.nl
met als onderwerp:
LR De Limit
Contact de Fractie:
Postbus 8734
3009 AS Rotterdam
tel: 010 - 4173945
fax: 010 - 4173950
E-mail:
leefbaarrotterdam@stadhuis.rotterdam.nl
Contact de Vereniging:
Postadres:
Postbus 2565
3000 CN Rotterdam
E-mail:
secretaris@bestuur-lr.nl
Website:
www.leefbaarrotterdam.nl

Pim Leeft
Het is al weer twee jaar geleden en je kunt de krant niet openslaan, geen politieke discussie op TV volgen zonder
de directe of indirecte aanwezigheid van Pim. Een onuitwisbaar stempel heeft hij op ons gedrukt. Bijna was
hij premier van ons land. Wat hadden we het hem graag gegund om het zelf mee te maken. Natuurlijk was het
niet allemaal rozengeur en maneschijn geweest. Ook Pim was aangelopen tegen de harde realiteit van besturen
binnen de marges van een coalitiekabinet. Maar het had wel verschil gemaakt. Pim had een verhaal, hij kon
mensen overtuigen en bezielen. Ook de mensen die nog nooit enige interesse voor politiek hadden getoond of
hun vertrouwen in politici al lang geleden hadden verloren. Het politieke debat zou een echt openbaar debat
zijn geworden. Pim hield niet van stiekum gedoe en hij sprak in gewone mensentaal, ontdaan van verhullend
politiek jargon. Het was over ons maar wel met ons. Weg met het torentjesoverleg en de ons-kent-ons kliek van
beroepsbestuurders.
In Den Haag zou worden bestuurd met de gordijnen open. Dat kon, want het had er ook zo anders uitgezien.
Pim had smaak en gevoel voor stijl. Een premier met uitstraling. Hij had ons geleerd weer trots te zijn op ons
Nederlander zijn. Dat het niet erg is als je met je kop boven het maaiveld uitsteekt. Pim had niet geaccepteerd
dat een groot deel van onze samenleving met een anonieme uitkering uitgerangeerd aan de zijkant staat. De
samenleving is van ons allemaal, dus doet ook iedereen naar vermogen mee. Niks gesubsidieerd pappen en
nathouden. Deze vitale man vol ideeën en werklust had ons veel te bieden.
Het is wonderlijk om te zien hoe mensen als Afshin Ellian en Hirsi Ali, gevlucht voor levensbedreigende regimes,
het stokje van Pim overnemen. Zij houden ons voor wie we zijn en waar we trots op zouden moeten zijn. Zij
houden ons net als Pim voor hoe onder het mom van sompige paarse polderpolitiek we het fundament van onze
open en tolerante samenleving rustig laten instorten. Pim had een vooruitziende blik. Zijn visie, op tal van
plaatsen verwoord, heeft nog niets aan actualiteit ingeboet.
Wie oren heeft, die hore!
Voor ons was Pim bovenal een heel dierbare vriend. Genoten hebben we van zijn sprankelende verhalen en zijn
branie. Bezorgd waren we om zijn sombere buien en diepe wanhoop. Pret hebben we gemaakt, gelachen om
zijn briljante invallen en zijn haarscherpe en vaak humoristische waarnemingen. Intens hebben we meegeleefd
bij zijn zoektocht naar liefde en geluk. Ons suf gepiekerd over hoe je premier van dit land wordt, om de zo
gewenste verandering aan te kunnen voeren. Gedankt hebben we na de overwinning in Rotterdam, het begin
van de opmars naar Den Haag. Geschreeuwd en gehuild hebben we na de laffe moord op dit bijzondere mens,
onze vriend.
Het leven gaat echter door en soms lijkt Pim wel heel ver weg. Het torentjesoverleg, de politieke debatten
waarvan de conclusies voorshands reeds zijn vastgesteld, het irritante gekakel van de bejaarde Marcel van Dam.
Maar ook hoopvolle tekenen van herstel in Rotterdam en grote Italiaanse belangstelling voor de literaire erfenis
van Pim.
Voor ons is er geen dag zonder Pim. Als we met elkaar aan tafel zitten dan is Pim in woord en gedachten
aanwezig. We koesteren de erfenis die Pim ons naliet. Gesprekken, brieven, herinneringen en plannen. We
helpen elkaar nu om Pims ambitie te realiseren en zijn gelijk aan te tonen, zoals we dat ook deden toen hij nog
onder ons was. We vieren dat we hem zo lang en intens hebben mogen kennen. We rouwen om zijn voortijdige
dood. Zo blijft Pim bij ons, niet dood maar levend.
6 mei, 2004
Provesano, Bruno Ambrosio
Rotterdam, Marco Pastors
Groningen, Jan ‘t Hooft

Sjef Siemons:
“Subsidiecultuur onder
Leefbaar Rotterdam in één klap de grootste
Een van de dingen die ik mij nog goed herinner na de verkiezingen,
is de opening van het culturele seizoen 2002 -2003 in de kleine zaal
van de Rotterdamse Schouwburg. Ik zou daar, samen met wethouder
Stefan Hulman, aanwezig zijn om zitting te nemen in een panel om
de nieuwe politiek te verduidelijken en te verdedigen. Een klein
aantal fractieleden kwamen mij op deze prachtige dag steunen omdat
men vreesde dat ik door het ongeveer 500 koppig aanwezige (hoog)
intellectueel en dus cultureel en extreem links publiek zou worden
afgebrand. Er was, in de aanloop naar de opening van het culturele
seizoen, nog al wat (negatief) geschreven over de opkomst van de
cultuurbarbaren van Leefbaar Rotterdam die het hier, minimaal de
komende vier jaar, voor het zeggen zouden krijgen. In diverse kranten
spraken journalisten dat dit de ondergang zou zijn voor de cultuur
en populariteit van Rotterdam. Hun vrees was ook de vrees van de
presentator van die middag, Wilfried de Jong. Die inmiddels wist
dat de wethouder niet van de partij zou zijn en ik het dus alleen
moest opknappen. Door de stukken in de krant deed mijn vrouw geen
oog dicht en maakte zich zorgen om wat mij te wachten stond. Een
vijandige zaal met ongeveer 500 mensen die het praktisch nooit met
mijn, en dus ons, fractiestandpunt eens zouden zijn. Wilfried zei:
“kom maar hier zitten want volgens mij is dit publiek je niet goed
gezind” en dat vond ik wel heel aardig. Onder aanvoering van de
zeer fanatieke en extreem rooie Francisco van Jolen kon het feest
beginnen en probeerde men mij het zo moeilijk mogelijk te maken,
maar de keuzes waren reeds gemaakt en daar volhardde ik in.
Waarom open ik nou zo mijn verhaal in de Limit. Omdat wat ik twee
jaar geleden heb gezegd, helemaal niet zo onzinnig was als men toen
zei. Het tegendeel is zelfs waar. Rotterdam heeft in 2003 een record
aantal van 17,3 miljoen bezoekers getrokken. Maar liefst 13 % meer
dan in het jaar 2002 en nog altijd 1,5 miljoen bezoekers meer dan
in 2001 waarin we culturele hoofdstad waren samen met Porto. Dat
was een recordjaar en daar is wat subsidiegeld voor vrijgemaakt.
Mijn speerpunt was en is de subsidiecultuur in Rotterdam daar waar
mogelijk te stoppen. Subsidie maakt lui. Als men zich jaarlijks weet
verzekerd van veel geld uit de subsidiepotten van zowel rijk als
gemeente zal men niet de moeite nemen om sponsors te zoeken en
dus moet dit worden aangepakt. Onderzoeken over de (on)zinnige
subsidies zijn inmiddels toegezegd en ik verwacht binnenkort het nu
al omstreden rapport van onze rekenkamer. Ook doet de Commissie
van Middelkoop onderzoek naar al verstrekte subsidies in 2003 en
komt met een beoordelingskader. Deze commissie zal indringend
kijken of er misbruik is gemaakt van de verstrekte subsidies en/of
die juist zijn besteed. Dit alles in het kader van het ROTS project
(Rotterdamse Organisatie Taken en Subsidies).
Migrantenorganisaties
Ook blijkt de migrant koning te zijn in de subsidiejungle. Ons land
telt duizenden migrantenverenigingen die vaak maar een handjevol
leden tellen. Het Haagse VVD raadslid Sander Dekker zegt: ”Als
een Turkse vereniging een kookavond organiseert met alleen Turkse
mannen heeft dat niets met integratie te maken. Het werkt eerder
een scheiding van bevolkingsgroepen in de hand en daar past geen
subsidie bij. De gemeente Utrecht kent 62 migrantenorganisaties
die in de eerste tien maanden van dit jaar 347.120,00 euro subsidie
incasseerden. De komende jaren maken in Arnhem de individuele
subsidies plaats voor projectsubsidies. Zomaar geld geven aan
die clubjes is er niet meer bij. De koplopers zijn Amsterdam
en Rotterdam. De hoofdstad geeft ongeveer 4,3 miljoen uit. Het
Amsterdamse CDA raadslid Gijs Weenink zegt: ”We gaan nieuwe
maatstaven formuleren waardoor de organisaties alleen nog maar
geld krijgen als ze kunnen aantonen hoeveel betalende leden ze
hebben en of het bijdraagt aan de integratie. Rotterdam is koploper
en geeft ongeveer 5,5 miljoen euro uit. Alleen al in de deelgemeente
Delfshaven bevinden zich minstens veertien migrantenorganisaties
en zijn er een onbekend aantal clubs die zich bezig houden met
bestrijding van racisme, zeggen ze. Geert Wilders spreekt hier van
“gemeentebestuurlijke naïviteit.” In het boek “Mafa in Turkije”
beschrijven de Utrechtse criminoloog Frank Bovenkerk en zijn
collega Yucel Yesilgoz de banden van de Turkse gemeenschappen
met hun moederland en wordt aangetoond dat burgemeesters uit die
landen de migranten hier bezoeken om hen te herinneren aan hun
afkomst. Het is maar dat je het weet. Omdat gemeenten niet van
elkaar weten wat ze doen, het kan zo eenvoudig zijn, gebeurt het dat
organisaties bij diverse gemeenten subsidies aanvragen en krijgen.
Zo telt bijvoorbeeld de Islamitische stichting Nederland liefst 146
afdelingen. De Turkse stichting houdt zich volgens de website
bezig met de integratie in Nederland. Woordvoerder Keskin stelt
echter dat de stichting in eerste instantie een overkoepelend orgaan
is van 90 procent van de Turkse moskeeën. Noch het ministerie
van buitenlandse zaken, noch justitie(minderhedenbeleid) noch de
Vereniging van Nederlandse Gemeenten hebben ooit onderzoek
gedaan. We weten dus niet over hoeveel geld dit gaat maar een
voorzichtige schatting leert dat dit in de vele tientallen miljoenen
euro’s moet lopen en dan rekenen we de subsidies van rijksoverheid
niet mee.
Rotterdam grootste subsidie gever
Bij de gemeente Rotterdam zijn er dit jaar 127 subsidieaanvragen
binnen gekomen voor in totaal 54 miljoen euro bij een huidig budget
van 33 miljoen euro.Weet u dat de gemeente Rotterdam aan de totale
kunstsector jaarlijks 105 miljoen euro betaalt op een begroting van
4,7 miljard euro. Bij de Raad van Cultuur (de landelijke overheid)
werden dit jaar 843 aanvragen ingediend voor subsidiëring in het

curatele”
kader van de cultuurnota 2005–2008. Het totale aangevraagde bedrag
is 655 miljoen euro. Er is totaal beschikbaar 390 miljoen euro, dat
was in de vorige periode 409 miljoen euro. Onduidelijke subsidie
structuren in Rotterdam hebben er toe geleid dat Leefbaar Rotterdam
een voorstel heeft ingediend voor 1 subsidieloket, zodat je snel en
eenvoudig kan zien wie, wat, waarvoor vraagt en krijgt.
Zeer recent heeft de Rotterdamse Kunst Stichting de
subsidieaanvragen in boekvorm bekendgemaakt en deze voorzien
van de nodige adviezen. Wat mij het meest verbaasde is dat men
volhard in meer geld vragen voor de diverse instellingen. Ook de
RKS weet dat er moet worden bezuinigd maar trekt zich er schijnbaar
niets van aan. Men vraagt 1,6 miljoen euro meer dan vorig jaar, dit
omdat er door het college geen bezuinigingstaakstelling is opgelegd
aan de adviezen van de RKS. Neem je eigen verantwoordelijkheid
zou ik zeggen en help mee om in deze economisch zware tijden de
zaken op orde te krijgen. Van de 127 aanvragers werden er 80 door
de RKS positief geadviseerd en waren er 65 nieuwe aanvragers. De
opdracht is dat er 25 miljoen moet worden bezuinigd op de subsidies
dus zullen wij in de voorjaarsnota de boel ink onder druk moeten
zetten. Het betekent dat we de strijd aan zullen moeten binden met de
oppositie maar ik sluit niet uit dat er veel overleg zal moeten volgen
om ook onze coalitie te overtuigen. Halverwege zijn we nu en dus
is er nog een lange en moeilijke weg te gaan met de kikkers die nog
in de wagen zitten. Het is me niet meegevallen maar na twee jaar
moet ik constateren dat ik het voor geen goud had willen missen.
Veel ellende, dat is waar, maar wat maken we veel mee en moeten
we er soms ook hartelijk om lachen. De mensen in de politiek vind ik
vaak onbetrouwbaar en gaan vaak voor een eigen successtory.
Impex
Op verzoek van het vorige college is Carolien Dieleman gaan
schrijven aan een plan voor 2005 genaamd Impex. De bedoeling is
om het vervolg op het culturele hoofdstad jaar te gaan evenaren. Ruim
2 miljoen euro is er voor nodig, waarvan 1.140.000 euro subsidie
van de gemeente Rotterdam, om dit plan te realiseren. En om nou te
zeggen dat dit zo vernieuwend is, nou nee. Veel programmaonderdelen
worden ingepast en ondergebracht bij andere al gesubsidieerde
instellingen. Een programmaonderdeel als bijvoorbeeld Antenne
Rotterdam kost een slordige 243.600 euro. Ik ben dan ook niet erg
enthousiast over deze nieuwe cultuuruitingen en het geld dat dit
kost.
De ambtenaren
De ambtenaren in deze stad zijn nog steeds te dominant en maken
nog te veel de dienst uit. Het openbaar vervoer doet het al jaren niet
goed maar de directeur wilde van geen wijken weten. Op de een of
andere manier had ik totaal geen vertrouwen in de beste man, ook al
had hij de economische wind niet mee. Als je als directeur bij een
uitleg aan onze fractie over de begroting van de RET o.a. de euro’s
en de guldens in 2003 nog steeds door elkaar haalt wordt het tijd
voor een andere leiding lijkt mij. Zo kan je onmogelijk functioneren,
maar ik moet er bij aantekenen dat onze wethouder het vertrek
van de directeur slimmer had moeten oplossen. Dhr.Koekebakker,
voorzitter van de O.R., vond dat Clayden de ideale directeur was.
Ik begrijp echt niet waarom, misschien de zwakte van Clayden,
waardoor Koekebakker meer zeggenschap had. Want die is in alle
staten, zo roept hij voor de camera’s, en sluit werkonderbrekingen
niet uit. Wat een arrogantie, als je een bedrijf naar de klote wil helpen
moet je het vooral op deze manier doen. Het geeft wel aan wat een
macht deze heren denken te hebben.
Tot slot
U zult begrijpen dat als je het commentaar leest ik niet bijzonder
geliefd ben in deze bijzondere wereld van o.a. de cultuur. En dat
is maar goed ook, want als men je te aardig gaat vinden, moet je
achterdochtig worden. Zonder extra inspanningen - en dan bedoel ik
o.a. het geldverslindende culturele hoofdstad jaar 2001 - een record
aantal bezoekers naar Rotterdam halen? Het gaat zo slecht nog niet
in Rotterdam, ook al willen anderen u en mij anders doen geloven.■
Door Sjef Siemons, raadslid Leefbaar Rotterdam
Foto’s: V. Reijkersz

Leefbaar Rotterdams nieuwe wethouder Veiligheid
en Volksgezondheid, Marianne van den Anker (33)
in gesprek met de Limit - 19 april 2004.
Ik heb begrepen dat je in Leiden hebt gestudeerd.
“Ja, ik heb van 1989 tot 1995 bestuurskunde gestudeerd en
ben afgestudeerd in Veiligheidsmanagement en Human Resource
Management.”
Vanwaar die keuze?
“Omdat ik iets met de samenleving wilde. Dat speelt als een rode
draad door mijn leven heen. Hoe richt je nou een samenleving
in? Hoe doe je dat nou met uitkeringen? Hoe handhaaf je dat,
hoe monitor je dat? Wat moet de samenleving überhaupt doen om
bepaalde mensen te betrekken bij werk of juist niet? Of wat zijn de
kerntaken van een politieorganisatie? Wat is de rol van de overheid,
politie, gevangenis, brandweer? En niet alleen in Nederland, maar
ook in andere landen. Want ieder land heeft zo zijn eigen manier van
werken.”
Vergeleken met andere landen, lijkt Nederland mij wel een erg
bijzonder geval.
“Nederland is inderdaad uniek, enerzijds omdat we gedogen en
anderzijds omdat we het ‘polderen’ zo enorm tot een kunst verheven
hebben. Wanneer ik buitenlandse congressen bezocht, werd ik altijd
op dat gedogen aangesproken met de vraag hoe we dat dan precies
deden. Soms wel uitgelachen of juist heel erg op de proef gesteld of
juist heel erg bekritiseerd.”
Kon je dat een beetje uitleggen, dat gedogen?
“Dat lag er maar aan wat de sfeer en het onderwerp van het gesprek
was. Ik vond het niet altijd gemakkelijk uit te leggen. “
Schaamte ook?
“Dat niet, maar wel zo van: ‘Waarom doen we dat nou eigenlijk? Wat
is de essentie van dat gedogen?’ Drugs zijn natuurlijk altijd een mooi
voorbeeld. Ik was soms wel erg geïnspireerd om het uit te leggen.
Om uit te leggen dat het bij ons hartstikke goed werkt. Maar we
zagen het gedogen ook op talloze terreinen gewoon de pan uit rijzen.
Als we er bij wijze van spreken niet uit konden komen dan gingen we
maar gedogen. Daardoor leek het een beetje de verkeerde kant op te
gaan.”
Waarin lag voor jou dat keerpunt?
“Bij milieucriminaliteit. Daar heb ik me van 1996 tot 2001 mee bezig
gehouden. Daar zag je heel veel gedoogsituaties waarvan ik dacht:
‘Dit is echt niet langer houdbaar.’ “
Je hebt twee studies geschreven die gaan over milieuafval en
de fraude daaromtrent: Schijn bedriegt en Wie betaalt, bepaalt.
Kon je daarin gemakkelijk objectief blijven?
“Als je begint met een onderzoek dan doe je dat vanuit een
wetenschappelijke invalshoek en dat betekent dat je je objectiviteit
als grootste goed hebt. Dat betekent niet dat wanneer je je gaat
verdiepen in zo’n keten en ziet wat er allemaal gebeurt, dat je daar
nog kalm onder kan blijven. Wat mij de meeste energie gaf om hier
mee bezig te zijn was, ‘zit er dan helemaal niemand op te letten?’ Ik
hield me intensief met het onderwerp bezig en dan ontdek je al vrij
snel dat het gewoon niet klopte in de afvalketen. En dat met name
fraudeurs vrij spel kregen. Mijn doel daarin was, dat ik duidelijk
wilde maken aan politiek, aan bestuur, aan marktpartijen dat dit dus
kon gebeuren. Ik wilde concreet oplossingen aandragen en ook iets
met het gedachtegoed doen. ‘Pak het nou eens kordaat op en wel nu.’
Dat is wat ik hoopte dat er met die boeken zou gebeuren.”
En?
“Zeker met het boek ‘Wie betaalt, bepaalt’ zijn er vanuit VROM,
vanuit politie en justitie nieuwe handhavingprogramma’s opgezet.
En ook binnen de branches zelf is er heel wat gebeurd op gebied van
maatschappelijk verantwoord ondernemen. Daar zijn heel aardige
Zichtbaa
Een interview met Ma
v.l.n.r: Marco Pastors, Marianne van den Anker en Wim
debatten over geweest. En op basis daarvan zijn nieuwe protocollen,
nieuwe mission-statements en nieuwe gedragscodes geschreven.
Tegelijkertijd zag je ook weerstand bij mensen omdat je met deze
onderzoeksresultaten precies de kern raakt van wat er gebeurt.”
Dan zit je bij Leefbaar Rotterdam goed, met de problemen in de
kern te raken. Ik had gehoord dat je twee jaar geleden ook al een
keer aan de deur had geklopt bij LR.
“Ja, dat verhaal is mooi een eigen leven gaan leiden. [lacht] In die
periode had ik net een kindje gekregen en was ik zwanger van een
tweede. Pim Fortuyn kwam op en Leefbaar Rotterdam ging zich
politiek proleren. Daar hadden we het binnen onze vriendenkring
over. Ik was van het allereerste moment heel erg betrokken, heel erg
hoopvol en vond het ook supergaaf dat het gebeurde.
Op een gegeven moment heb ik samen met een vriend een mailtje
gestuurd. Het idee was, als er wat is en ze willen op enig moment
expertise, dan melden we ons gewoon aan. Daar is het vervolgens bij
gebleven. We hadden ons ook niet echt voorgesteld.”
En toch zit je twee jaar later bij Leefbaar Rotterdam. Had je al
een aantal doelstellingen in je achterhoofd?
“Voor mij was het belangrijkste dat ik achter het collegeprogramma
moest staan, omdat ik op een rijdende trein stapte. Dat was de
eerste stap. En ik ben me nu aan het oriënteren op wat mijn
persoonlijke accenten worden. Op wat voor mij belangrijk is binnen
deze portefeuille.”

Veilig
rianne van den Anker
van Sluis. De drie wethouders van Leefbaar Rotterdam
“Eén daarvan is dat het veel zichtbaarder moet worden wat die
overheid doet, wat het gemeentebestuur hier aan het doen is. Er
zijn zoveel dingen aan de hand, er worden zoveel zaken achter
de schermen voorbereid. Ik wist het als burger ook niet. Dus die
zichtbaarheid is voor mij erg belangrijk. Ik geloof heel sterk dat je
als bestuur dichter bij de burger dingen moet organiseren met zo kort
mogelijke lijnen. Multidisciplinair waarbij het voor iedereen volstrekt
helder is wie waarvoor verantwoordelijk is en dat je iedereen daar op
kan aanspreken.”
“Ja, en dat spreekt me enorm aan in dit collegeprogramma want zo
zit het gewoon in elkaar. Dat was het allerbelangrijkste voor me om
te zeggen: ‘Ik durf hier aan te beginnen’.”
Heb je al enig idee hoe je dat zichtbaar wil maken?
“Je kunt op allerlei manieren in debat gaan met mensen. Wat volgens
mij voor mensen in de stad van belang is, is dat ze weten waarom
keuzes zijn gemaakt. En of het nou de goede keuze is, daarover kan je
uiteindelijk best wel weer met elkaar van mening verschillen. Maar je
moet als bestuur van deze stad nooit de schijn tegen hebben dat je op
basis van willekeur maar beslissingen zit te nemen. Het moet altijd
uitlegbaar zijn. Daar zit voor mij ook een beetje die zichtbaarheid
in.”
“Als je het hebt over veiligheid en veiligheidsrisico’s is het voor
mij essentieel dat burgers weten wat er precies gebeurt in de stad,
ook op het gebied van aangiftes, geweldsdelicten en dat soort
zaken. Wat je nu ziet gebeuren en daarbij wil ik absoluut niet het
onveiligheidsgevoel bij mensen wegpoetsen, is dat mensen voor
bepaalde thema’s onnodig bang worden gemaakt.”
Maar kan je dan wel aangifte doen? Ik heb begrepen dat je
nauwelijks aangifte kan of mag doen. En dat ze je het liefst zo
snel mogelijk wegsturen.
“Dat is dus niet waar, hé. Dat is echt niet waar. Je kunt bij de
politie aangifte doen voor dingen waar de politie over gaat. Maar het
probleem in deze stad is dat iedereen maar aanklopt bij de politie.
In dat opzicht neem ik het echt op voor de politie. Dat is een soort
van vergaarbak geworden voor alles wat er in deze stad niet okay is,
terwijl er andere mensen voor verantwoordelijk zijn.”
“Dat is volgens mij ook het punt. Dat niet iedereen weet bij wie je
moet zijn voor welk probleem. Daarom krijgt de gemeente straks
één, gemakkelijk te onthouden telefoonnummer waar burgers met
al hun vragen en problemen terecht kunnen. Dat vind ik ook een
supersterke zet van dit college.
Een tweede is dat je voor heel veel dingen aangifte kan doen via
internet. Dan hoef je niet eens meer naar een politiebureau, wat
mensen tijd scheelt. En nee, niet in alle gevallen leidt dat tot iets.
De kans dat een persoon wordt gepakt voor een etsendiefstal
is erg klein als je er niet op dat moment direct bij staat. Politie
maakt natuurlijk ook keuzes in prioriteitsstelling. En ik vind het
acceptabel dat de politie niet heel veel tijd stopt in het achterhalen
van iemand waarbij de kans van te voren al uiterst klein is dat je
hem überhaupt gaat vinden. Je moet de politiecapaciteit zo optimaal
mogelijk inzetten.”
Heeft het dan nog wel zin om aangifte te doen?
“Ja, kom vooral langs en pak je verantwoordelijkheid als burger. Doe
dat gewoon, daardoor help je ook dingen agenderen. Op het moment
dat je geen aangifte doet, komt het niet in de ofciële cijfers van de
politie terecht en dan ontstaat er later een maatschappelijk debat over
iets dat ze op basis van enkele vage verhalen niet kunnen staven.”
Kan je me uitleggen wat jouw rol is binnen de driehoek van
burgemeester, korpschef en hoofdofcier?
“Binnen de driehoek heb ik geen formele rol. De driehoek gaat over
openbare orde en het hele justitiële verhaal. De burgemeester gaat
over de politie daar waar het openbare orde betreft. De politie en
het Openbaar Ministerie gaan veel meer over de strafrechtketen,
veel meer over het justitiële deel. Als wethouder Veiligheid en
Volksgezondheid heb ik daar uiteraard ook mee te maken. Dus
het is wel van belang dat ik zaken aankaart. Ik ben dan ook wel
vertegenwoordigd in een ander regulier overleg met politie, justitie
en gemeente dat breder van opzet is en veiligheidsproblemen in veel
bredere zin bespreekt. Daar kan ik ideeën neerleggen en signalen
afgeven wanneer het niet goed loopt. Ik kan dan in een vroegtijdig
stadium aangeven dat er ergens iets aan de hand is. Voor mij is de
schone taak weggelegd om dat goed te coördineren.”
Hoe combineer je daarin het gedachtegoed van Pim Fortuyn?
“Voor mij is het allerbelangrijkste van het gedachtegoed van Pim, dat
waar je ook bent en in welk land je ook leeft, in welke tijd je ook
leeft, dat je vanuit een helikopterview moet kijken wat er aan de hand
is. Je maakt dan een analyse en een keuze met wat er in die stad op
dat moment moet gebeuren. En daaraan moet je prestatieafspraken
koppelen zodat het ook voor de mensen in de stad zichtbaar wordt
wat je als stadsbestuur aan het doen bent. Dat je afrekenbaar bent op
je doelstellingen.”
“Daarom vind ik het ook zo mooi dat Leefbaar Rotterdam niet een
ideologie heeft die een grondslag heeft als bijvoorbeeld de VVD, die
vanuit het liberalisme werkt, of het CDA, die veel meer vanuit een
geloofsovertuiging opereert.
Wat Leefbaar Rotterdam aan het doen is, gaat puur over maatwerk,
op het juiste moment, op de juiste plek, de juiste beslissingen►

nemen. Dat betekent dat LR ook heel gemakkelijk kan wisselen in
antwoorden op wat er nou nodig is. Nu focussen we ons heel erg
op die 5 beleidspunten, veiligheid, huisvesting, inburgering, jeugd
en onderwijs en economie. Dat is wat er nu moet gebeuren om deze
stad de toekomst in te loodsen. Als je hier eenmaal mee klaar bent
dan kan het in de toekomst gebeuren dat LR een ander probleem ziet
waardoor we aan een ander knopje moeten gaan draaien.”
De peilingen die een tijdje geleden werden gehouden lieten een
zwaar verlies zien voor Leefbaar Rotterdam. Heb je enig idee
waar dat aan ligt?
“Wat je nu ziet gebeuren is dat mensen heel erg snel wennen aan
nieuw beleid. Mensen zijn vergeten dat LR de grote grondlegger is
van dit collegeprogramma. In dat opzicht is het natuurlijk super zuur.
Natuurlijk zijn er allerlei mensen in de stad die nog niet tevreden
zijn, maar we hebben echt waanzinnig veel in de stad bereikt. We
hebben ook allerlei meetindicatoren ontwikkeld om maar zichtbaar
te maken wat we hier aan het doen zijn. En dat soort instrumenten
tonen allemaal aan dat het veiliger is geworden in deze stad. Op basis
van de afgesproken targets. Dan mis je dus als LR een grote kans als
je dat niet weet te communiceren aan je achterban. Maar gelukkig
komen er nog kansen zat, die ik ook zeker wil benutten.”
Kan je uitleggen waarom jij denkt dat de PVDA in die enquête
zoveel winst had?
“Omdat de mensen toch ongeduldiger zijn. Dat de verwachtingen
te hoog gespannen waren. Je komt aan de macht en je belooft snel
resultaat. Je werkt daar hard aan en er zijn ook resultaten, maar
kennelijk gaat het de burger toch niet snel genoeg. We hebben
natuurlijk veel bestuurlijk bereikt, in ons gevecht met het rijk.
Daardoor zijn er wettelijke mogelijkheden gekomen om problemen
in de wijken voortvarend aan te pakken. Dat de landelijke overheid
onze problemen heeft erkend is een grote doorbraak. Dat soort
bestuurlijke veranderingen kosten nu éénmaal tijd. We konden het
niet allemaal alleen als gemeente. De effecten daarvan zijn nu nog
niet zichtbaar in de wijken, maar het komt er wel aan!”
Geen kwaad woord over de PVDA dus, hum … dan leg ik je
ook nog even het verhaal van Kor Kegel uit het Rotterdams
Dagblad van 24 maart 2004 voor. Hij beweerde dat je ‘deelname’
binnen Greenpeace en het gedachtegoed van Pim Fortuyn niet te
verenigen valt. Wat vind je daar van?
“Wat ik daaraan weer prachtig vind, is iemand hoort enkele arden,
een stukje dat ik iets met Greenpeace heb gedaan, zonder na te gaan
of het wel klopt. Ook al hoort een columnist dat niet echt te doen,
maar een goede krant die stukken van iemand plaatst, vind ik weer
van wel. Nou, als men een beetje onderzoek had gedaan, zou men er
al vrij snel achter zijn gekomen dat ik op basis van deze milieustudies
helemaal op één lijn sta met Pim Fortuyn en in hoe hij de dingen zou
aanpakken.
Ik ben gevraagd om hier in Rotterdam een schip te openen voor
Greenpeace, de Argus, en of ik dan tegelijkertijd een lezing wilde
geven om meer zicht te krijgen op wat er nou precies gebeurde
op het gebied van milieucriminaliteit. Ik ben welgeteld 4 uur met
Greenpeace bezig geweest. Het voorbereiden van de lezing, daar naar
toe gaan, de lezing houden en weer teruggaan.”
Word je geduld af en toe al op de proef gesteld met het politieke
gekonkel?
“Toen ik vertelde aan mensen uit mijn professionele werkkring of
uit mijn vriendenkring dat ik misschien de politiek inging, zeiden
ze allemaal: ‘Het is een wespennest, een slangenkuil, pas op je kunt
niemand vertrouwen’. Maar soms nog veel negatiever : ‘Politiek is
echt corrupt.’ Voor mij is dat onverenigbaar met hoe de politiek in
deze maatschappij op de kaart zou moeten staan. Het is namelijk het
bestuur van je stad, het bestuur van je land en daar hoort helemaal
niet de ‘schijn’ omheen te hangen dat het daar een leeuwenkuil is.
Daar wil ik dus ook heel graag aan werken.”
Waar komt deze behoefte naar rechtvaardigheid eigenlijk
vandaan?
“Heb ik altijd al gehad. Voor mij is het een combinatie van
rationeel blijven denken van ‘waar hebben het nou precies over’, en
tegelijkertijd de verantwoordelijkheid ervoor willen nemen. En ja, ik
heb daar wel een sterke intuïtie voor.”
En zou je dan ook na 2 jaar een studie willen publiceren? Iets van
‘Wie bestuurt, verzuurt’ misschien?
“[lacht]Wie bestuurt, verzuurt [lacht] Wie weet? Ik doe dit in ieder
geval nu voor twee jaar met de volle inzet.” ■
Interview: Isabel
Foto’s: V. Reijkersz
Coolsingel 18 (naast stadhuis)
Dagmenu € 6,95
Elke zondag een driegangenmenu voor € 11,50

Nederland een democratie?
Sedert enkele decennia wordt Nederland beheerst
door de gedachtenpolitie. Deze groep heeft een
soort handvest waarin is bepaald wat wel en
niet correct is in dit landje. Ondanks dat wij
ofcieel in een democratie wonen, en dat de vrijheid
van meningsuiting een belangrijk goed is in onze
grondwet, beslist de gedachtenpolitie wat wel en
vooral wat niet politiek correct is. Een ieder die
het waagt om de regels van de gedachtenpolitie ter
discussie te stellen wordt eerst beticht van racisme of
vreemdelingenhaat.
Meestal is dat voldoende om iemand direct de mond te snoeren want
iemand die eenmaal het etiket heeft van mogelijke racist komt in dit
land niet meer aan de slag. Als de beschuldiging van racist iemand
niet direct mondddood maakt, gaat men hem op het persoonlijke vlak
onderuit proberen te halen. Er worden in de openbaarheid door de
afdeling journalistiek van de gedachtenpolitie wat vergelijkingen
met de Tweede Wereldoorlog gemaakt. Wat verwensinkjes dat zij aids
mogen krijgen of onder een tram mogen lopen doen het ook altijd
lekker. De afdeling geheime dienst (dierenactivisten, anti-fascisten en
krakers) van de gedachtenpolitie neemt de persoonlijke bedreigingen
buiten de openbaarheid voor haar rekening. Mocht ook deze strategie
falen dan hebben we nog altijd de afdeling doodsescader van de
gedachtenpolitie die de bedreiger van de heersende politiek correcte
opinie doodmaakt. Zover komt het gelukkig maar zelden want
verreweg de meeste stouterikken komen de eerste twee stadia niet
door.
Wie is die gedachtenpolitie dan precies? Hoe kan het toch dat zij er
al zo lang in slagen de overgrote meerderheid van dit land de mond
te snoeren en ons voor te schrijven wat wij mogen horen, zien en
lezen? De gedachtenpolitie bestaat vooral uit politici, topambtenaren,
journalisten, rechters en (gesubsidieerde) linkse actiegroepen. Hun
aantal kun je schatten op ongeveer 50.000 mensen en samen vormen
ze nog geen halve procent van het aantal inwoners van Nederland.
Maar samen bezitten ze wel een unieke verzameling aan instrumenten.
Ze hebben de macht in de politiek, ze bepalen hoe dingen in de media
gebracht worden, ze kunnen straffen uitspreken die in geen enkele
verhouding staan tot de begane misdaden en ze hebben enkele zeer
fanatieke, toegewijde en voor niets terugdeinzende activisten die
straffeloos iedereen kunnen terroriseren die het waagt maar enigszins
af te wijken van de door de gedachtenpolitie opgelegde norm.
Waar het dus op neerkomt is dat in Nederland een klein groepje
bepaald hoe de rest moet denken. Voor de show zijn er af en toe
verkiezingen en zo krijgt het stemvee de illusie dat ook zij wat te
vertellen hebben. Maar de gedachtenpolitie is niet regeringsgebonden.
Welke regering wij ook kiezen de werkelijke regenten zijn de leden
van de gedachtenpolitie.
Men noemt dit verschijnsel parlementaire democratie. Democratie
staat voor: het volk bepaalt. Maar we bepalen helemaal niets! Veel
Nederlanders willen zwaardere straffen of zelfs de doodstraf maar de
straffen zijn absurd laag en alleen maar denken aan de doodstraf is
in Nederland streng verboden. Hoeveel Nederlanders hebben de euro
gewild? Welke gewone Nederlander is het eens met de ons opgelegde
multiculturele samenleving? Wat hebben wij te vertellen over ons
onderwijs met zijn zwarte scholen? Zijn wij het eens met de immense
subsidies aan de politiek gekleurde publieke omroep? Willen wij wel
dat Turkije straks bij de EU mag komen met de kans dat nog eens
honderdduizenden islamieten vrij dit land binnen komen?
Even leek het de andere kant op te gaan in Nederland, maar
de gedachtenpolitie hanteerde haar ultieme middel en snoerde de
Goddelijke Kale voor eeuwig de mond. Wat rest zijn enkele parels
die tegen de stroom in proberen de wetten van de gedachtenpolitie
te doorbreken. Ook deze parels trekken zich beetje bij beetje terug
uit het publieke debat. Het wordt de hoogste tijd dat het Nederlandse
volk echte democratie gaat afdwingen. Naar Zwitsers voorbeeld zal
het referendum ingevoerd moeten worden in ons land. Dat is de enige
manier om de zwijgende meerderheid eindelijk eens daadwerkelijk
invloed te geven en voorgoed af te rekenen met de leden van de
gedachtenpolitie. Willen wij tenminste nog iets van ons in potentie o
zo mooie landje maken. Ik wil, in ieder geval! ■
Door Ronald Buyt
Baas in
eigen Huis
Recentelijk heeft Rotterdam het Rijk verzocht
illegaliteit strafbaar te stellen. De schattingen over
het aantal illegalen in Rotterdam lopen uiteen van
11.000 tot 25.000. Zoveel? Jep.
Zoveel, omdat illegalen in de praktijk pas uitgezet kunnen worden
na een wetsovertreding. Bijvoorbeeld door te werken zonder
vergunning of te wonen zonder toestemming. Ze kunnen na betrapt
te zijn ongewenst verklaard worden. Vervolgens kan dan de
uitzettingsprocedure beginnen.
Terwijl natuurlijk iedereen weet dat een illegaal enkel kan wonen
en werken door de wet te overtreden. Immers het is voor illegalen
onmogelijk om dit volgens de wet te doen; ze hebben simpelweg de
papieren niet om de wet na te kunnen leven.
Dus: elke illegaal pleegt wetsovertredingen en wanneer hij daarop
wordt gepakt wordt hij uitgezet.
Is het dan niet veel makkelijker, vooral in een land met onze
pakkansen, om illegaliteit an sich strafbaar te stellen? Technisch
gesproken zou dat veel effectiever zijn. Moreel gesproken is het zelfs
imperatief. Als er ongenodigd mensen in je huis rondhangen schop je
ze er ook uit. Nederland is ons eigendom en als iemand zich daarin
bevind zonder onze toestemming dient dat aangepakt te worden. Als
we illegaliteit niet strafbaar stellen geven we daarmee aan dat we
geen baas zijn in eigen huis: dat onze grenzen en onze soevereiniteit
een ctie zijn.
En raad eens wat het kabinet geantwoord heeft op het verzoek van
Rotterdam?
“Nee, wij stellen illegaliteit niet strafbaar. Dat zou te veel druk zetten
op ons juridisch systeem.” ■
Door Victor Reijkersz, raadslid Leefbaar Rotterdam

Interview met Cremers
Bert Cremers is leider van de Rotterdamse PvdA en in
die hoedanigheid oppositieleider van Rotterdam. Dat
moet wennen zijn voor een partij die decennialang
deze stad geregeerd heeft. Tijd om deze Limburger
eens nader aan de tand te voelen. Over oude en
nieuwe politiek, over erfpacht, de verdiensten van
Leefbaar Rotterdam en natuurlijk over Pim Fortuyn.
Ronald Buyt ging eens met hem praten...
Hoe verklaart U het gigantische pak slaag van de PvdA bij de
gemeenteraadsverkiezingen van 2002?
We hebben hier als PvdA verschillende analyses van gemaakt. De
belangrijkste reden was de bestuurscultuur binnen de PvdA. Dat was
een cultuur van ‘gezicht naar het stadhuis en de rug naar de burgers’.
We waren ons te weinig bewust van spanningen die de nieuwkomers
met zich meebrachten en vonden de veiligheid vooral een zaak van
de politie.
Was die cultuur binnen de PvdA-Rotterdam
erger dan in andere steden met vergelijkbare
problemen? Immers: In de andere steden hield
de PvdA nog redelijk stand.
Misschien. Maar de belangrijkste reden is natuurlijk
dat in Rotterdam Pim Fortuyn aan de verkiezingen
meedeed. Hij wist de boodschap uitermate sterk
onder woorden te brengen. Hij gaf de burgers het
idee dat hij de oplossingen had voor de problemen
in deze stad en dat die problemen de schuld waren
van de PvdA.
Blijkbaar voert U een goede oppositie. Volgens
peilingen wordt de PvdA weer veruit de grootste
in Rotterdam.
We zijn inderdaad goed bezig. We staan in de
laatste peiling van het RD hoger dan dat we de
laatste 20 jaar in werkelijkheid aan stemmen hebben
behaald... Terwijl de PvdA landelijk ongeveer gelijk
staat aan de peilingen van rond 1999/2000. Er is dus
wel degelijk sprake van een lokale invloed. Ook
van invloed is de slechte economische situatie. Die
is in Rotterdam sterker merkbaar dan in de rest van
Nederland. Ook dat bezorgt de PvdA stemmen.
Denkt U werkelijk dat die peilingen de verdienste
zijn van de lokale PvdA? Schei toch uit. Heeft alleen maar met de
negatieve beeldvorming van LR te maken en de landelijke trend
dat mensen in slechte tijden op de oppositie stemmen. Wat heeft
U dan gedaan dat Rotterdammers zeggen: “Ja, door deze manier
van oppositie voeren stem ik PvdA?”
Wij weten wel degelijk de agenda mede te bepalen. Denk aan ons
12 punten programma, denk aan het feit dat Dominic Schrijer uit
Charlois is begonnen met een kansarmenstop. De mensen weten
allang dat de PvdA niet meer staat voor de grenzen wijd open.
Als ik lees in een PvdA folder “Als gevolg van de goede PvdAoppositie
wordt er nu eindelijk opgetreden tegen hufterigheid,
onveiligheid en uitkeringsfraude” krijg ik daar een nare bijsmaak
van. Het eerste wat ik denk is: waarom is daar dan in de
voorgaande jaren toen uw partij de baas was in deze stad niets
aan gedaan?
Ik vind dit in meerdere opzichten inderdaad erg kort door de bocht.
Mocht de PvdA in 2006 terugkeren in het college, wordt de
nieuwe erfpachtregeling dan weer afgeschaft?
Sparta of Feijenoord?
Feijenoord
Fortuyn of van Dam?
van Dam
Den Uyl of Kok?
Kok
Opstelten of Peper?
Opstelten
CDA of VVD?
CDA
Pronk of Verdonk?
Pronk
Bin Laden of Bush?
Bush
Israël of Palestina?
Palestina
Dat weet ik nog niet. Die mogelijkheid is aanwezig. In ieder geval
hoeven mensen die nu gebruik hebben gemaakt van deze regeling
zich nergens zorgen over te maken. Als ik zie dat slechts 30% van
de mensen in Prinsenland gebruik maken van het aanbod van de
gemeente kan ik dat niet als positief bestempelen.
Maar heeft dat niet vooral met de huidige economische situatie te
maken?
Wellicht. Maar ik denk dat mensen een heel goede afweging hebben
gemaakt. De kosten van deze operatie van dit bestuur bedragen rond
de 80 miljoen. Ik vind dat erg veel geld. We hebben in het verleden
veel goede dingen gedaan van de erfpachtopbrengsten.
Maar ook kapitaalkrachtige burgers en Rotterdamse bedrijven
verjaagd naar buurgemeentes als Barendrecht, Capelle en
Nieuwekerk aan den IJssel!
Absoluut niet. Er zijn geen bedrijven die door de erfpacht naar elders
zijn vertrokken. Wel zijn delen van de stadsvernieuwing betaald van
de erfpachtopbrengsten.
Zijn er ook zaken die u bewondert aan Leefbaar
Rotterdam?
Zeker. Ze hebben de oude politiek op haar zwakke
punten gewezen. Ook hebben ze een aantal punten
op de politieke agenda geplaatst die anders nooit
zo prominent aanwezig zouden zijn geweest (red:
veiligheid). Ze zijn er mee aan de slag gegaan
en hebben er ook resultaten mee geboekt. Ook
de bouwproductie onder leiding van wethouder
Pastors verdient veel respect. De Hotspots vinden
wij een goed initiatief en het is zeker de verdienste
van LR dat de inburgering veel minder vrijblijvend
is geworden. Ze ondervinden nu alleen dat je vaak
niet beloond wordt voor oplossingen maar altijd de
schuld krijgt van de problemen.
Dat zijn aardig wat positieve punten!
Ik had ook wel verwacht dat je had gevraagd naar
de bereidheid van de PvdA naar een coalitie met
LR. Maar dan begin ik er zelf maar over. We
hebben een vergelijkbare achterban en op veel
punten staan we dichter bij LR dan bij CDA of
VVD. Alleen de toon van LR staat mij totaal niet
aan.
Hoe bedoelt U?
LR probeert altijd een verbinding te maken tussen Allochtoon =
Islam = Criminaliteit. Ik proefde lange tijd, zeker in de tijd van Smit,
een sfeer van “pleur ze de grens maar over.”
Ik denk dat LR zich, gelijk vele Rotterdammers, veel zorgen
maakt over de ontwikkelingen in deze stad en het beestje bij
de naam noemt. Kansarmen zijn voor 95% allochtonen en toch
mogen ze zo niet genoemd worden.
Als 95% van de kansarmen allochtoon zijn wil het nog niet zeggen
dat 95% van de allochtonen kansarmen zijn. Hele bevolkingsgroepen
worden zo gestigmatiseerd. Zo’n Smit loopt altijd te schreeuwen over
de verlichting maar hij weet nog niet eens wat Pinksteren inhoudt. Die
toon is ook een van de oorzaken dat LR vertrouwen verliest onder de
Rotterdammers. Velen zijn het zat dat men in de rest van Nederland
Rotterdam steeds meer gaat zien als het afvoerputje van Nederland.
Ja en hoe zijn we dat afvoerputje van Nederland
geworden dan...? ■
Interview: Ronald Buyt

Barry Madlener, raadslid LR Anton Molenaar, secretaris LR
“Jonge moslims denken als Leefbaar Rotterdam:
Geen minaretten en geen hoofddoekjes”
Abdeluahab Hammiche & Ergün Erkoçu hadden
een prachtig alternatief ontworpen voor de Essalam
moskee. Een ware ‘poldermoskee’ inclusief
basketbalveld volledig in harmonie met het land van
Feijenoord. Een schromelijk gemiste kans. Net als
Leefbaar Rotterdam zijn deze jeugdige architecten
van mening dat minaretten niet thuis horen in
Nederland. Net zo min horen hoofddoekjes thuis in
overheidsfuncties. De strikte scheiding van Kerk en
Staat zou daar een voldoende reden voor zijn, maar
vroegen critici zich af, speelt er niet meer ?
De scheiding van Kerk en Staat en het feit dat alle burgers voor
de Staat gelijk zijn betekent dat opvallende religieuze uitingen bij
de overheid niet passen. Dit is allemaal terug te voeren naar het
Franse ‘liberté’, ‘egalité’ en ‘laicité’. De Staat heeft de plicht om elk
individu vrijheid (liberté) van godsdienst te garanderen.
Voor de Staat is echter eenieder gelijk (egalité). De Staat heeft dus
het recht deze gelijkheid af te dwingen. Het is jouw plicht om je in
overheidsdienst aan dit gelijkheidsprincipe te houden. Je dient je als
ambtenaar dus neutraal op te stellen en om reden van de scheiding
van Kerk en Staat (laicité) al zeker wars te zijn van opzichtig
godsdienstig gedrag.
Hoofddoek toont weinig respect voor medemens
Tot zover de reden waarom Frankrijk en Turkije het hoofddoekje
hebben verboden. Maar terecht vroeg de oppositie zich af of er
niet meer speelde. In tegenstelling tot vadertje Staat zal niemand de
hoofddoek verbieden op straat. Religie is van jou en dat bepaal je
zelf. Echter naast respect voor de eigen identiteit is er ook zoiets
als respect voor de medemens en hier zit de crux! Als je kiest voor
veel uiterlijk vertoon van je religie dan kies je in de eerste plaats
voor jezelf. Teveel aandacht trekken voor je eigen religie gaat echter
ten koste van de ander. Uit
respect voor de religieuze
belevenis van de medemens
is terughoudendheid op zijn
plaats. Zeker in Nederland
waar we onze
geloofsbelevenis steeds
dichter bij ons hart
koesteren. Het is dan ook
niet verbazingwekkend dat
de overgrote meerderheid
van Nederland om vooral
emotionele redenen achter
zo’n verbod op religieuze
uitingen bij ambtenaren
staat. Bij de kiezers van
CDA, VVD en PvdA was
dit respectievelijk 72%,
80% en 48% (*). Hun
volksvertegenwoordigers
negeerden de achterban en
scoorden in de raad vervolgens 0%, 0% en 0%. Gek toch, het
gelijkheidsprincipe en aandacht voor de medemens, je zou toch
zeggen voer voor democraten en al zeker ‘sociaal-democraten’! Vrije
denkers als bijvoorbeeld Carry die zo bekend staan om hun afkeer
van conventies zie je met vuur en vlam het ultieme symbool van
dogmatiek, ongelijkheid en onderdrukking verdedigen. Maar goed,
of je een debat wint of verliest daar gaat het niet om. Het gaat er om
of we er samen verder mee komen. De hoofddoekjesdiscussie van 20
april in “Cafe de Unie” werd uiteindelijk niet meer gevoerd door het
panel maar tussen moslima’s met en zonder hoofddoek en dat is pure
winst! ■
Door Anton Molenaar & Barry Madlener
Foto’s: V. Reijkersz
(*) Onderzoek Maurice de Hond

6 mei bij het beeld van Pim ►
Ja, ik wil lid worden van Leefbaar Rotterdam!
en ontvang dan ook minimaal 4x per jaar de Limit
Naam:____________________________________________________________________________
Adres: ____________________________________________________________________________
Telefoon:__________________________________________________________________________
Email: ____________________________________________________________________________
Opsturen naar:
Leefbaar Rotterdam
Postbus 8734
3009 AS Rotterdam.
Of faxen naar: 010-4173950
Voor vragen bellen naar: 010-4173945
◄ 6 mei bij het huis van Pim
LET OP: Als uw bijdrage van minimaal 15 Euro binnen is op ABN-AMRO rekening 622091700 onder
vermelding van “contributie LR” en uw naam, dan is uw lidmaatschap bevestigd.