Een schrijnwerker met een handletsel

Recommendations

Info

(7 Middenvinger : - amputatie doorheen het basiskootje, met een goede stomp - minimale beweeglijkheid in A1 Ringvinger : - flexiestand van het A2-gewricht in 60" ; schuine stand (naar de pink toe) van het tweede en het derde kootje - Al : extensie normaal, flexie 40" - A2 : extensietekort van 60". flexie tot 90" - A3 : extensietekort van 20" (passief, dit is met uitwendige kracht, is volledige extensie mogelijk), flexie tot 80" - bij maximaal plooien van de ringvinger blijft de vingertop 4 cm verwijderd van de handpalm De duim, de pink en de pols vertonen een normale functie. De deskundige acht het nuttig een ergologisch advies in te winnen ter beoordeling van de resterende arbeidsgeschiktheid op de algemene arbeidsmarkt. b. Ergologisch advies Het ergologisch verslag omvat 29 pagina's en gaat zeer uitgebreid in op de persoonlijke (familiale en professionele) antecedenten van de heer S. Het intelligentie-onderzoek wijst op een meer dan gemiddelde begaafdheid. Geheugen en leervermogen zijn middelmatig. 0 Technische geschiktheid en handvaardigheid zijn zwak wegens het handletsel. Betrokkene werkt zeer aandachtig. Zijn administratieve vaardigheden zijn echter zwak. Vervolgens analyseert de ergoloog de functie- beperkingen die uit het handletsel voort- vloeien. Deze worden dan vergeleken met wat norrnalerwijze wordt gevergd in het beroep van schrijnwerker en in de beroepen die de heer S. eventueel had kunnen uitoefenen. De ergoloog geeft aan in welke economische sectoren de heer S. had kunnen worden tewerkgesteld en geeft daarenboven een schatting van de weerslag van het handletsel op de tewerkstellingsmogelijkheden in elke sector. Dit gebeurt door middel van een score, die varieert van 0 % (geen of geringe weerslag) over 25 %, 50 8.75 % tot 100 % (totale onmogelijkheid). Voor elke sector wordt tevens het aantal arbeidsplaatsen in Vlaan- deren en in het Brussels gewest aangegeven. Het product van beide cijfers is een maat voor het verlies aan arbeidsmogelijkheden, in die bepaalde sector, op de algemene arbeidsmarkt. De som van deze verliezen wordt tenslotte in een- procent van het totaal weergegeven. Op die wijze komt de ergoloog tot het besluit dat de heer S. niet meer in aanmerking komt voor ongeveer 64 % van de voorheen voor hem toegankelijke arbeidsmarkt. Samenvattend bepalen, volgens de ergoloog, de volgende elementen de economische arbeidsongeschiktheid van de heer S. : - zijn eenzijdig beroepsverleden als schrijnwerker; - een meer dan gemiddelde begaafdheid, maar een zwakke administratieve geschiktheid en, wegens de vingeramputaties, ook een zwakke technische geschiktheid; - een gestoorde handvaardigheid; - geen enkele ervaring met administratieve arbeid; - slechts geschikt voor eenvoudige manuele arbeid; - hij komt niet meer in aanmerking voor zware of zeer zware arbeid, evenmin voor halfzware arbeid indien de te rnanipuleren objecten met beide handen moeten worden gegrepen; - een relatieve beperking voor werk dat wordt uitgevoerd in specifieke milieu-omstandigheden zoals vochtigheid, koude, grote warmte, oververhitting, tocht, enz; - de hand wordt tevens gehinderd in zijn sociale functie en in zijn functie als gevoelsorgaan; - betrokkene dient te worden uitgesloten van het beroep van schrijnwerker, zeker op werven; - hooguit kan betrokkene nog werken als bediener van een houtbewerkingsrnachine, onder bepaalde omstandigheden, en met een duidelijk rendementsverlies; - betrokkene is niet geschikt voor functies waarin hij leiding rnoet geven; - ongeveer 64 % van de voorheen toegankelijke beroepen is uitgesloten; - pijnklachten zullen steeds de arbeidsmogelijkheden beperken; Een arbeidsdeskundige wordt in Belgii! een ergolmg genoemd. Meestal zijn het psycho- logen met cen opleiding in bedrijfspsychologie enlof beroepsorii!ntering. Hun taak bestaat enn iemands vaardigheden en interesses vast te stellen en op grond daarvan uit te maken vmr welke beroepen of arbeidsposten die persoon nog in aanmerking komt. MEDI-IUS - jaargang 1997 - 3 @
De ergoloog geeft meestal een procentuele schatting van het aantal arbeidsposten dat ingevolge de arbeidsongeschiktheid niet meer toegankelijk is voor de getroffene. Dit cijfer mag niet worden gelijkgesteld met de graad van blijvende arbeidsongeschiktheid. Het is trouwens de door de rechtbank aangestelde deskundige die de rechtbank een advies moet verstrekken. Arbeidsongeschiktheid is in de professionele-risi- coverzekeringen een economisch begrip. Het voomerp van de verze- kering is de "verminde- ring van het verdienvermogen". Om de graad van blijvende arbeidsongeschiktheid vast te stellen moet men in principe een schatting maken van het loon dat de getroffene op lange termijn nog kan (of zou kunnen) verdienen, daarbij abstractie makend van andere factoren, zoals een hoge of geringe werkloos- heidsgraad. - de leeftijd en de beperkte herscholingsmo- gelijkheden beperken de kans op herinscha- keling in het arbeidsproces. Als eindbesluit oordeelt de ergoloog dat de economische schade aanzienlijk is. Hij stipu- leert dat het verlies aan taegang tot de arbeidsmarkt niet mag worden gelijkgesteld met de graad van blijvende arbeidsongeschiktheid en raamt de reele economische schade op 55 i 65 %. c. Advies van de deskundige De geneesheer-deskundige, die uiteindelijk het advies aan de rechtbank moet formuleren, beaamt de opmerking van de ergoloog m.b.t. de relatie tussen het verlies aan toegankelijke arbeidsposten en de blijvende arbeidsongeschiktheid en besluit als volgt : "Ook wordt bij de uiteindelijke raming van de blijvende arbeidsongeschiktheid acht geslagen op de professionele activiteit welke betrokkene toch nog binnen een reeel bestaand beroepsaanbod zou kunnen vervullen en waarvoor de blijvende arbeidsongeschiktheid, wanneer deze op 50 % wordt geraamd, de meest correcte waardering lijkt." Alvorens commentaar te geven bij deze casus is het nuttig even stil te staan bij de noties "fysieke ongeschiktheid" en "economische arbeidsongeschiktheid". a. Grondslagen van de arbeidsongeschiktheids- schatting De ontstaansgeschiedenis van de arbeidsongevallenwet (1903) werd in MEDI-IUS reeds geschetst door Van Steenberge (2). Het doe1 was op de eerste plaats een loondervingsver- (2) Van Steenberge, J.. "Historisch overzicht van het professioneel risico: arbeidsongevallen- en beroeps- ziektenverzekering", Medi-/us. 199 113.6-8. Voor een rneer uitgebreid overzicht zie: Van Steen- berge, J.. Schade aan de mem. Dee1 I. Evaluatie van de arbeidsongeschikrheid in her recht. Maten Kluwer, Antwerpen. 1975. zekering: het waarborgen van het inkomen van de slachtoffers stond centraal. Een kwarteeuw later (in 1927) volgde de beraeps- ziektewet, die qua opzet zeer dicht bij de arbeidsongevallenwet aanleunt. Zowel de arbeidsongevallen- als de beraeps- ziektewet maken een onderscheid tussen "tijdelijke" en "blijvende" arbeidsongeschiktheid. Gedurende de tijdelijke arbeidsongeschiktheid is het werkelijke loonverlies de maatstaf voor de vergaeding. Wanneer evenwel de blijvende arbeidsongeschiktheid aanvangt, moet een uitspraak worden gedaan over de toekomstige schade, en dat raept heel wat meer problemen op. Volgens een rechtsleer die teruggaat tot in de negentiende eeuw wordt de schade in geval van blijvende arbeidsongeschiktheid gevormd door het "verlies van verdienvermogen". Het onbeschadigde verdienvermogen werd gelijkgesteld met het loon dat de getroffene v66r het arbeidsongeval of de beroepsziekte verdiende. In de mate dat het slachtoffer niet meer in staat was dat loon te verdienen, was er sprake van (volledige of gedeeltelijke) arbeidsongeschiktheid (3). Deze uitgangspunten zijn nog steeds van toepassing. De wetteksten hebben mettertijd vele wijzigingen ondergaan, de vergaedingen werden verruimd, maar aan de basisprincipes werd nooit geraakt. Dat ook in geval van blijvende arbeidsongeschiktheid een - weliswaar taekomstige - loonschade moet worden opgespoord, blijkt uit het zeer leerrijke verslag dat Van Cleem- putte in 190 1 aan de parlementaire bespre- king van de eerste arbeidsongevallenwet heeft gewijd. Wij citeren slechts de meest markante passages (4): "De rechtbanken hebben re schatten war her slachtoffer voortoan winnen kan, gezien zijnen (3) De redenering is eigenlijk verkeerd. Schade is irnrners niet het verschil voor en na het optreden van de schade. rnmr het verschil tussen de beschadigde toestand en de toestand die zou ontstaan zijn indien er geen schade was opgetreden. (4) Karner van Volhvenegenwoordigers, 1901-1902, nr. 302.89- 175 (in het bijzonder 130- 132). MEDI-IUS - jaargang 1997 - 3
Page 1: Een schrijnwerker met een handletse
Page 5 and 6: De zogenaamde "fysieke ongeschikthe

Een schrijnwerker met een handletsel

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?