nr. 20. 15 maart 2011 - Koninklijke HFC

Het DeRDe -SWiFt 2 2-2
Op een volgepakt veld 2 heeft aanvoerder Pascal alle zeilen moeten bijzetten om uit een selectie van bijna 25 man een elftal op de
been te krijgen tegen de altijd gezellige Swift/HFC selectie.
Door de massale opkomst van Swifters en Hfc’ers (waarvan de meesten weer voor Swift) was er geen plek aan het hek meer vrij en
werd er de eerste helft een gelijkwaardige leuke wedstrijd ten toon gespreid.
Helaas kon de pas genettoyageerde Iron van de wedstrijd niets meekrijgen omdat hij de zorgen had over het nageslacht van Bokkie,
hetgeen hem trouwens gemakkelijk afging en een basisplaats als manny behoort tot de mogelijkheden.
Omdat Bokkie iets later kwam werd met 10 man een 1-0 voorsprong genomen om vervolgens de aanvalsgolven van Swift bekwaam
op te vangen olv DJ, PH, Diedje,Mike en rots in het pierenbad Ernesto.
Na de rust een sterker Swift dat uiteindelijk een pingel nodig had, die laaghartig door Wouter ingeschoten werd in de tegenstelde
hoek dan afgesproken met onze goalie en een intikkertje na een knappe redding , om op een onverdiende voorsprong te komen.
Gelukkig wilde Thijs zijn moeder laten zien dat zijn jarenlange trainen soms ook prachtige vruchten oplevert; na een grandioze slalom
vanaf de linkerzijde scoorde hij vlak voor tijd de terechte gelijkmaker en ging een ieder tevreden en voldaan van het kunstgras.
Van Bokkie mocht trouwens de geweldige lob van Ernesto richting hoekvlag niet onvermeld blijven, bij deze.
Zondag even Edo scheren
Reno
Zondag Vi
-De namen in de juiste volgorde-
Joep, Mollie, Florian en Stefan. Zo, dan hebben we die vast gehad. Kan ik daar geen fouten meer in maken. De volgorde niet
verkeerd opschrijven. Of erger nog, iemand iets toebedelen waar hij helemaal geen recht op heeft. Om nog maar te zwijgen over de
teleurstelling van degene die dacht zijn naam op maandagmiddag terug te kunnen lezen. Familie en collega’s op het werk de hele dag
al richting de site van de Kon. HFC dirigeren, maar eenmaal aan de laatste zin van het stukje te zijn toegekomen toch van die altijd
koude kermis terug moeten keren. Hij is mij vergeten! Die Lubse denkt dat iemand anders dat prachtige- en winnende doelpunt heeft
gescoord! Dit keer zit ik er lekker op tijd bij. Volgende week dus geen rectificatie. Het is zoals het is. De doelpuntenmakers zijn wie
ze zijn. Joep, Mollie, Florian en Stefan. En nog in de goede volgorde ook.
Het was een spectaculaire wedstrijd afgelopen zondag. DSS kwam op bezoek en werd volgens het “veldindelingbord” richting de
sprietjes van veld 3 gedirigeerd. “Hij scheids, waar is het gras gebleven?”, aldus de aanvoerder van de gasten uit Haarlem-Noord.
Nou, dat trappen we er op doordeweekse avonden altijd vanaf, zodat we op zondag lekker schurend kunnen voetballen. Alvast een
beetje wennen aan het strandseizoen. Nee, ik kan niet wachten totdat ook veld 3 zo’n prachtig glad kunsttapijtje krijgt, waar in dit
geval het gras altijd groener is dan bij de buren. Maar goed, tot die tijd moet er dus een beroep gedaan worden op de baltechniek van
de bespelers van de steppe en ontstaan er voor het publiek langs het veld kolderieke situaties, waarbij de ballen hotsend en klotsend
over het veld gaan. Alsof de naschokken in Japan ook hier hun sporen hebben nagelaten. Nu snap ik ook waarom Mollie af en toe
onzichtbaar was op het veld. Die zat er gewoon onder.
Zondag VI had de meeste moeite om de bal zo goed mogelijk aan de voet te houden. Tegenstander DSS absoluut niet, want die
speelde een heel ander spelletje. Gewoon zo hard mogelijk op doel schieten en dan mikken op de kruising, net onder de lat of vlak
langs doelman Thijs, die dan blijkbaar niets anders kan doen dan de bal achterna kijken. Drie keer heeft hij gekeken. Achterna. Een
snelle lezer begrijpt nu ook direct dat ondanks die drie tegendoelpunten Zondag VI wel met de volle winst aan de haal is gegaan.
Want tegenover die drie stonden dus..... precies, Joep, Mollie, Florian en Stefan.
Het was een zwaar bevochten overwinning, want in eerste instantie zag het er helemaal niet naar uit dat Zondag VI ook maar één punt
kon behalen in deze wedstrijd. Na een 0-1 achterstand wist Joep nog wel prachtig een goed genomen corner van Bassie snoeihard in
de touwen te koppen (1-1), maar daarna was het toch echt DSS dat de wedstrijd bepaalde. “We... ehh, jullie kunnen niet verdedigen”,
aldus scheidsrechter Van der Meulen in de rust, die ondanks een Zondag VI-hart toch een aardig objectief fluitconcert afleverde. Nee,
dat klopt. Sinds de transfer van Arvid naar North Syney United FC (waar hij inmiddels zijn debuut heeft gemaakt onder temperaturen
van 41 graden en een luchtvochtigheid van 142% en nog steeds op zoek is naar een bijnaam), de schorsing (en vakantie) van Tom, en
de blessure van Lex, missen we inderdaad wat fysieke kracht om achterin de boel dicht te houden. Tellen we daar dan ook nog een op
60% spelende Chris bij op, dan wordt het enigszins duidelijk waar de problemen liggen op het veld. Ondanks de goede wedstrijd van
Mutsaerts, die als plaatsvervangend cipier het helemaal niet zo slecht heeft gedaan.
Na een 1-3 achterstand wist Zondag VI de wedstrijd zo’n wending te geven dat het uiteindelijk toch nog een overwinning opleverde.
Pascal gaf het startschot, door middel van een perfect gegeven bal die door Mollie (was weer eens een keer boven) prachtig werd
afgemaakt. Florian schoot niet lang daarna de 3-3 binnen, gevolgd door Stefan die weer eens zijn Alberto Tomba slalomtechniek liet
zien en een kansloze DSS-doelman op de grond achterliet.
4-3. Niet geheel terecht, maar wel zwaarbevochten. En dan verdien je het ook. Helemaal wanneer ‘s avonds de foto van de klompvoet
van Bassie de ether in wordt gestuurd. Niet geheel zonder schade uit de wedstrijd gekomen zo te zien. Drie liter ijs per dag Bassie.
Nee, niet in je mond, maar op je voet. Ben je er volgende week tegen OG gewoon weer bij.......
Harry Lubse
A1: een bemoedigend slotakkoord van een week met valse noten
Drie duels stonden de afgelopen week op het programma. Uit geen hiervan werden punten verzameld. Alle duels hadden na vijf minuten
een identieke tussenstand van 2-0 achter. Vanaf dat moment moesten onze mannen zoals dat heet ‘achter de feiten aanlopen’.
In het eerste (uit)duel tegen EVC leidde dit als gevolg van een collectieve black-out tijdens de eerste helft tot een 5-1 achterstand bij
de rust. Na de rust bleef de nederlaag tot 6-2 beperkt door een op een te gaan spelen.
In het tweede (thuis)duel tegen Koedijk ontstond de achterstand door een aan de tegenstander in de tweede minuut toegekende
strafschop en een kopbal in eigen doel bij een spel hervatting in de vijfde minuut. Hoe kan pech harder toeslaan. Vervolgens probeerden
onze aanvallers een bres te slaan in de Koedijk verdediging. Helaas tevergeefs mede doordat de keeper van Koedijk een topdag
had. Pas een kwartier voor tijd werd de eer gered door een doelpunt van de net van een blessure herstelde Mitchel van Hamburg.
Kort daarvoor had Koedijk voor de derde maal in een onoverzichtelijke situatie gescoord. Eindstand van dit onfortuinlijke duel was
derhalve 1-3.
Uitgerekend in het uitduel afgelopen zaterdag tegen het hooggeklasseerde ADO 20 (de herinnering aan de afstraffing van 8-1 vorig
jaar lag bij de tweede jaars A1 spelers nog vers in het geheugen) toonde de HFC A1 de haar normaal gesproken zo kenmerkende