april 2013 - St. Bonifatiuscollege

BoniOuderBulletin
jaargang 34 nummer 3 april 2013 een uitgave van de ouderraad
In dit nummer o.a.
> Identiteit en subculturen
> Godsdienst, wat een vak!
> Beroemde Bonifant: Renske de Greef
> Top 5 namen op het Boni

Korte berichten
Bijzonder Boni-huwelijk
Op 20 oktober 2012 trouwden Jan Clemens en Jessy van
Eupen in het gemeentehuis van Houten. Jan en Jessy leerden
elkaar kennen op het Boni. Zij gingen allebei studeren in
Utrecht. Ze trouwden ieder met een ander. Toen ze weduwnaar
en weduwe waren geworden ontmoetten ze elkaar toevallig
weer. De liefde bloeide weer op. Ze besloten elkaar niet
meer los te laten en na ruim zeventig jaar alsnog te trouwen.
Liefde roest dus niet bij Jan (94) en Jessy (91).
Emma en Daan populairste
namen
Een klas vol leerlingen, een klas vol namen. Een naam is
een belangrijk onderdeel van wie je bent. BOB deed onderzoek
naar de meest voorkomende meisjes- en jongensnamen
op het Boni. De top 5 ziet er zo uit:
Meisjes:
1. emma (15)
2. Iris (11)
3. Eva/Sara(h) (10)
4. Anne (9)
5. Roos (7)
Jongens:
1. Daan (15)
2. Sam/Max (13)
3. Wouter/Thomas (11)
4. Pieter/Mees/Gijs/Bart/Joris/
Moham(m)ed (8)
5. David/Jasper/Luuk/Niels/Job (7)
Boni-ouders blijken trendsetters te zijn. Landelijk gezien
waren de namen Emma en Daan bij aangifte van geboorte
in 2012 het populairst, net als in 2011.
De naam Jeroen komt weliswaar niet voor in de Top 5,
maar enkele jaren geleden was er op school een voorval
waarin Jeroen een belangrijk aandeel had: een leerling
keek uit het raam en zag dat er een fiets werd gestolen.
Er werd alarm geslagen en leerlingen gingen erachteraan.
Uiteindelijk lukte het een van hen de fiets terug te pakken.
Het bleek de fiets van docent Jeroen Roncken te zijn.
De jongen die de fiets terugpakte heette Jeroen. En ook de
leerling die de diefstal zag gebeuren bleek Jeroen te heten.
(Met dank aan het Boni-secretariaat en Jeannine Acampo)
What’s in a name?
Tot 1970 mocht de ambtenaar alleen
bestaande voornamen inschrijven.
Daarna is de wet minder streng geworden.
Dat kwam mede doordat ouders in
de jaren 60 massaal begonnen te experimenteren
met nieuwe namen, waarbij
zij op de grenzen van de wet stuitten.
Tegenwoordig accepteert de ambtenaar
van de burgerlijke stand bijna elke naam
die de ouders wensen. Bijna, want Emile
Ratelband mocht in 2001 zijn dochter
niet Tsjakkalotte noemen.
Andere voornamen die ooit werden
geweigerd door de ambtenaar, omdat ze
niet zouden bestaan óf overeenkwamen
met een bestaande achternaam óf ongepast
zouden zijn: Winkler (1857), Wilhelmus
(1926), Uivertje (1934, maar elders
wel geaccepteerd), Ego (1937, werd uiteindelijk
Eggo), Frans Rolls Royce (1977),
Geisha (1985, in 1990 wel geaccepteerd),
F (in 1998 door rechtbank Amsterdam
alsnog geaccepteerd), Tom Tom (later wel
geaccepteerd), Fleur de Mariage (later
wel geaccepteerd).
Wat zijn de opvallendste voornamen van
2012? Bij de jongens: Bliksem, Brik, Ding,
Oomke, Woest en Wonder. Bij de meisjes:
Bijoux, Blaze, Bloesem, Heavenly, J’adore,
Karamel, Rehab en Princes. En dan is er
het opmerkelijke verhaal van het IJslandse
meisje Blaer Bjarkardottir: de
autoriteiten vonden de door de ouders
gewenste naam Blaer - ‘briesje’ - niet
vrouwelijk genoeg. Uiteindelijk accepteerde
de IJslandse rechter deze naam
alsnog. Tot dat moment had het meisje
het moeten doen met de vermelding
‘Meisje’ in officiële papieren.
(Bron: www.vernoeming.nl)
Versterking gezocht
Wil je de lay-out van de BOB mede bepalen? Er is
nu plaats voor een tweede vormgever.
Info: redactiebob@boni.nl
Thema-aVOnD OuDerraaD
(voor alle ouders)
‘Invulling geven aan ouderbetrokkenheid’
10 april om 20.00 uur
Voor meer info zie de Boni-site: www.boni.nl
Boni-reünie
Op 13 april van 16.00 tot 01.00 uur vindt op
school de reünie voor oud-Bonifanten plaats.
Voor het programma zie de lustrumsite Boni90:
www.bonilustrum.nl
inhOuD
Korte berichten 2
Die van mij … 3
Beroemde Bonifant: Renske de Greef 4
Elke beslissing is een identiteitsbeslissing 5
Boni-ouders over: identiteit en subculturen 8
5 vragen aan: Henni de Groot 10
Boni-traditie: de diploma-uitreiking 11
Godsdienst, wat een vak! 12
Taal Boni-kids 14
Nieuws uit de Ouderraad en Colofon 15
laatste BOB
Die Van mij...
Ouders vertellen anoniem over hun Boni-kind.
Krantenwijk
Om de garderobe op peil te houden moet je geld
hebben. Dat hoeven we onze dochter niet uit te leggen.
Ze verdient regelmatig bij met babysitten en
geeft weinig uit aan flauwekul, maar extra inkomsten
zijn altijd welkom. Vandaar het plan om er een
krantenwijkje bij te nemen. Wij: “Weet je dat wel
zeker? Met je trainingen en je huiswerk – en dan pas
je ook nog regelmatig op.”
We krijgen zo’n meewarige blik toegeworpen die
soms een voorteken van oplopende ergernis is. Zij:
“Dat oppassen is dus gewoon ’s avonds, dan doe ik
toch niets. Of ik ga dan juist mijn huiswerk maken.
Zo’n krantenwijk is echt niet zo veel werk, hoor!”
Op woensdagmiddag worden drie hompen papier
bij onze voordeur gedumpt. Plus een grijze geplastificeerde
fietstas, opschrift ‘Het Stadsblad’, formaat
De Waard piramidetent. Alles moet vóór zaterdag
bezorgd zijn.
Zij: “Met dat ding ga ik dus echt niet rondfietsen,
weet je hoe lelijk die is?”
Ik: “Nou ja, dan niet, maar hoe wil je die kranten dan
meenemen?”
Ze ziet ze nu pas staan. Zó veel? Die woensdag wordt
er niet bezorgd. Donderdag is er training, vrijdag
heeft ze geen zin. En zaterdag speelt ze een wedstrijd.
Intussen staan de stapels in onze fietsschuur,
want het is gaan regenen.
Ze moet er toch aan geloven. We monteren de fietstas,
stouwen alles vol en nemen de route nog eens
door. Op de hoek van de straat hoor ik haar “Oh my
God, oh my God…” mompelen. Met zo’n veertig kilo
achterop kan ze haar fiets maar net horizontaal houden.
Een paar uur later is ze er klaar mee. Letterlijk
en figuurlijk. “Weet je hoe vaak, HOE VAAK je moet
opstappen en afstappen! Dit was eens maar nooit
weer.”
Ze zal wel oppassen voor ze weer een baantje neemt.
Maar ‘van krantenmeisje tot miljonair’ is met die ene
bezorgactie wel een mogelijkheid geworden. Komt
goed!
Dit is de laatste BOB van dit schooljaar. Voor de
volgende BOB zul je geduld moeten hebben tot
november.
3

4
Beroemde Bonifanten
renske de greef
toen renske de greef (1984) in 2002 het Bonifatius-college verliet, was zij al schrijfster. op
haar 16e was ze begonnen bij het online magazine Spunk. Meerdere columns en enkele
boeken volgden en vandaag de dag is zij een veelgelezen schrijfster en columniste. Zo is zij
sinds 2010 bijna dagelijks te lezen in nrc.next. toen zij in 1996 voor het eerst de drempel van
het Boni overstak, deed zij dat met heel andere ideeën in haar hoofd.
TeksT Lucas Bezembinder
“Ik koos voor het Boni omdat ik later naar de
Kunstacademie wilde en ik had gehoord dat de
tekenlessen op het Boni zo leuk waren.” Hoewel
dat het dus niet is geworden, lag dat zeker niet
aan de tekenlessen. Haar toenmalige leraar, de
heer Budel, was zelfs aanwezig bij de presentatie
van Renske’s boek ‘Was alles maar konijnen’. Nu
ze erop terugkijkt had ze altijd meer met haar
docenten dan met haar medeklasgenoten. Ze
noemt zichzelf een beetje “nerdie” omdat ze vaak
na de les bleef hangen om nog even te kletsen met
de betreffende leraar.
Dat had volgens Renske niets te maken met haar
meest traumatische ervaring op het Boni. Dat
gebeurde in 3 vwo, toen ze met de hele klas in
Parijs waren. Daar hoorde ‘s avonds op de hotelkamer
alcohol bij. Renske werd vanwege haar
lengte bij de eerste de beste slijterij naar binnen
geduwd. Ze werd inderdaad oud genoeg geschat
en met een fles pisang ambon toog zij samen met
haar klasgenoten naar het hotel. Hoewel de rest
behoorlijk was aangeschoten, dronk zij zelf maar
een enkel slokje. “Ik was eigenlijk best wel braaf,”
zegt ze licht verontschuldigend. Die braafheid
redde haar niet. Ze werden gesnapt en niet de
dronken klasgenoten, maar de koopster van de
drank werd gestraft. Toen later dat jaar het jaarlijkse
schoolfeest losbarstte, zat Renske alleen op
haar kamertje.
Klein leed als inspiratiebron voor het latere
schrijverschap? Feit was dat Renske op het Boni
steeds meer haar eigen gang ging. Haar beste
vriend was naar Amsterdam verhuisd en haar
sociale leven speelde zich vaker buiten de school
af. Ze durfde zich anders te kleden en begon te
schrijven. Ook aangemoedigd door haar leraren
Engels en Nederlands, wanneer zij positief commentaar
leverden bij haar opstellen. Die eigenzinnigheid
gold ook voor haar leeslijst. Discussies
met haar leraar of Ronald Giphart nou wel of geen
literatuur was. Een referaat met als thema ‘manipulatie.’
Waarbij de boeken ‘Brave New World’, ‘1984’
en ‘Lord of the Flies’ niet van internet werden
geplukt, maar helemaal werden gelezen. Net als
alle boeken van Ira Levin, die ze naast Maarten ‘t
Hart en Douglas Adams in de boekenkast van haar
ouders was tegengekomen.
Want één ding weet Renske zeker. Zonder haar
ouders had ze zeker langer op het Boni gezeten.
Ondanks het feit dat ze haar Franse juf, Eline Bosch,
nog regelmatig ziet, was dat niet haar beste vak. Het
was haar moeder die haar elke keer weer aan een
voldoende wist te helpen. En dan was er nog wiskunde.
Voor haar als alfa het grootste struikelblok.
Met de casio-500 als beste vriend en haar vader als
hulp bij het huiswerk werd ook die horde genomen.
“Dankjewel Pa en Ma!”
“elke beslissing is een
identiteitsbeslissing”
decennialang al lopen Bonifanten dagelijks langs het beeld van de heilige Bonifatius in de gang, en
altijd brandt er wel een kaarsje. dat hoort bij de identiteit van het katholieke Boni. Maar wat houdt
die identiteit eigenlijk in?
Identiteit in het onderwijs is hot. Op het Boni
en op veel andere scholen met een confessionele
grondslag, weet de Utrechtse hoogleraar Levensbeschouwelijke
Vorming Cok Bakker. Dat komt volgens
hem vooral omdat die confessionele signatuur
niet meer zo vanzelfsprekend is als vroeger. “Katholieke
kinderen gaan al lang niet meer steevast naar
katholieke scholen. Ook in figuurlijke zin spreekt
godsdienst niet meer vanzelf. Katholiek was vroeger:
dat wat de bisschop of paus zegt. Tegenwoordig
geven mensen door de secularisering en individualisering
veel meer hun eigen betekenis aan katholiek
of protestants-christelijk zijn.”
Hoe hot het onderwerp ook, juist door die twee
ontwikkelingen vinden scholen de discussie erover
vaak lastig. Identiteit ís ook moeilijk tastbaar te
maken, meent Bakker. “De discussie blijft daarom
vaak steken bij de vraag: wat maakt onze school
katholiek of christelijk? Dan komen beleid en praktische
zaken zoals het godsdienstonderwijs op tafel.
Maar die smalle identiteit zegt lang niet alles. Twee
scholen met dezelfde grondslag en dezelfde beleidsdocumenten
kunnen in de alledaagse praktijk heel
verschillend zijn.”
Is de smalle identiteit al lastig vast te pakken, als
het gaat over de brede identiteit is dat misschien
nog wel moeilijker. Maar wát een interessant en
belangrijk onderwerp, vindt leraar Godsdienst Erik
van Kerkhoff. Samen met rector Tiny Uyttewaal
en moderator Ton Jansen vormt hij de moderatuurcommissie,
de ‘interne identiteitsclub’ van het
Boni. “De identiteit zit ‘m eigenlijk in alles wat op
het Boni gebeurt. Elke beslissing is een identiteitsbeslissing.
Welk voorbeeldgedrag laat je als docent
zien? Vraag je rustig om stilte of schreeuw je dan
zélf de klas toe? Maar ook: wat vinden we gewenst
gedrag en hoe bevorderen we dat? Hoe voeden we
onze leerlingen op zonder steeds meer regels op te
leggen? En wat vinden we nou écht belangrijk in
ons onderwijs? Op het Boni zijn dat onderwerpen
die veel aandacht krijgen”, vertelt Erik. Ook op het
niveau van de Willibrord Stichting wordt hier-
TeksT Annemieke Lenssinck Beeld Regina Falck e.a
over nagedacht. “Directeuren en rectoren spreken
erover in bijvoorbeeld themalunches. Een broodje
moraal, noemen we dat. Voor de stichting organiseer
ik ieder jaar een identiteitsconferentie waaraan
schoolleiders en docenten van alle scholen deelnemen.
Op het Boni organiseert Eline Bosch ieder
jaar een retraite. En vorig jaar hebben alle brugklasmentoren
een cursus morele vorming gevolgd.”
Mensbeeld
Van de brede identiteit terug naar de smalle: de
katholieke grondslag van het Boni. Waar staat die
eigenlijk voor? Erik: “Scholen vinden het steeds
moeilijker dit goed te verwoorden en daarom worden
vaak maar wat vage waarden genoemd als respect
en vertrouwen. Maar is dat katholiek? Wat zeg
5

“een broodje moraal”
6 7
je dan eigenlijk?” Zie er maar eens woorden aan te
geven, zegt hij. “Toch heeft de katholieke identiteit
op het Boni wel degelijk betekenis: die van een soort
spiegel, van ons mensbeeld. We willen dat iedereen,
van welke achtergrond dan ook, zich hier thuisvoelt
en zich gezien voelt. De inspiratie daarvoor zoeken
we mede in religieuze bronnen. Wij noemen Bonifatius
wel eens gekscherend onze blauwe Sinterklaas,
maar het woord Boni verwijst voor ons vooral ook
naar het Latijnse Bonum. Dat staat bij ons voor dat
wat goed was. En daaraan willen we vasthouden.”
Op school zijn er heel wat tradities die dat idee en
daarmee vaak ook de katholieke identiteit ondersteunen.
Impliciet zijn dat golden oldies zoals de
bandjesavond en optredens van de toneelclubs
Tablo en Primeur, docentenkoor Bonissimo en de
Boni Boventoon Blazers. En natuurlijk de Vastenactie,
beter bekend als de Boni-actie. Expliciet zijn
vooral de vieringen, die horen bij het Boni als vuur
bij een saffie. Er zijn puur katholieke vieringen,
zoals Allerzielen, waarbij docenten en leerlingen
zingen en kaarsen branden om de overledenen te
herdenken. Op Goede Vrijdag komen leerlingen
samen voor de Kruisweg in de Aloysiuskerk. De
belangstelling is opvallend groot, zegt Erik. Met een
knipoog: “Het is wel onder lestijd, dat helpt vast.”
Sinds een paar jaar is er ook een kerstviering voor
de brugklas in de Aloysiuskerk. “Afgelopen jaar las
leerlingmentor Tijmen Sanderink het kerstverhaal
voor. Ruim 230 bruggers en het was muisstil in de
kerk. Trouwens, dat zo’n zesdeklasser dat doet, dat
is óók identiteit.”
Sfeer
Opvallend is, zegt Erik, dat leerlingen het Boni niet
als expliciet katholiek ervaren. Bovendien kiezen
maar weinig ouders voor het Boni vanwege de
katholieke grondslag. “Als ik er op een open dag
twee vragen over krijg, is dat veel”, aldus de docent.
Hoogleraar Bakker herkent dat beeld. “Ouders
zeggen vaak niet zo veel waarde te hechten aan
de grondslag van de school die ze voor hun kind
kiezen. Maar het grappige is: als ze vertellen wat
ze wél belangrijk vinden, gaat het om aspecten die
evengoed de identiteit bepalen.” Sfeer scoort dan
hoog op de ranglijst. Laat dat nou een aspect zijn
dat veel ouders, leerlingen en leerkrachten noemen
én roemen op het Boni.
Iets met zuurstof...
Waarom heeft de ene plek een goede sfeer en de andere niet? dat heeft met het
zuurstofgehalte te maken, meent gerard Janssen, vader van een Boni-brugger.
Een paar jaar reisde ik met een vriend clubs en
zalen af, om daar de diskjockey uit te hangen.
Waar we ook binnenliepen, meteen voelden we
of er een goede sfeer hing of niet. Het is niet
makkelijk om aan te geven waaraan dat lag. Een
prachtig gebouw als de Winkel van Sinkel kon
kil zijn, een vierkante doos zonder ramen zoals
de oude Vrije Vloer, gezellig. De danstent in het
Zwitserse Chaux De Fonds was ingericht door
horrortekenaar Giger, de ontwerper van het
griezelige beest uit de eerste Alien-film. Overal
hingen gruwelijke, levensgrote monsters. De bar
was een glazen doodskist met een lijk erin. Toch
was het er leuk. We hadden het er vaak over, wat
het geheim was van een leuke plek. De balans
tussen jongens en meisjes speelde een rol, net
als de muziek. Maar pas na jaren kregen we in
de gaten hoe belangrijk ventilatie is. Mensen
hebben zuurstof nodig om het naar hun zin te
hebben.
Bij scholen is het ook moeilijk uit te leggen
waarom de ene je wel bevalt en de andere niet.
In het scheikundelokaal staan gasbranders en
reageerbuizen, in het biologielokaal hangt een
menselijk skelet en staan opgezette dieren. Zo
is het op iedere school, katholiek, christelijk of
openbaar. Op het St. Bonifatiuscollege hing tijdens
de open dag een goede sfeer. Niet omdat in
de hal een jongen piano zat te spelen. Ook niet
omdat een talentvolle leerling haar tekeningen
had opgehangen. Eerder had het te maken met
dingen als de opgezette dieren in het biologielokaal.
Die zien er op veel scholen uit of ze in stof
uiteenvallen als je ze aanraakt. Hier viel dat best
mee. Wat ook hielp: er liepen weinig docenten
rond aan wie je – zoals bij clowns – meteen kon
zien dat ze al jaren docent zijn.
Ik wilde mijn jongste zoon naar het Boni krijgen.
De oudste zit in de brugklas en ik heb ze natuurlijk
graag op dezelfde school. Mijn jongste zoon
had andere plannen. Gelukkig veranderde hij na
de open dag van mening. Waarom weet ik niet
precies, maar ik vermoed dat het Boni een goed
ventilatiesysteem heeft.

8
Boni-ouders over...
M. .dochter in brugklas
“Er lijken steeds minder subculturen te zijn, volgens
mij zie je weinig opvallende kenmerken. Ik
las dat laatst ook in een stuk in het NRC: vroeger
waren er onder jongeren veel subculturen maar
deze lijken nu te verdwijnen. Hoe het op het Boni
precies zit, weet ik eigenlijk nog niet: mijn dochter
zit pas een half jaar op school. Als ik naar de
schoolfoto kijk valt mij wel op dat er geen sterke
verschillen in kleding te zien zijn. Dat zie ik ook
niet bij haar vriendinnen, het is zelfs zo dat alle
meisjes wel érg op elkaar lijken qua kleding en
haarstijl. Mijn dochter hoort dus volgens mij niet
bij een subcultuur. Nu ik terugdenk: ikzelf vroeger
ook niet.”
C. .zoon 5 vwo
“Ik zat in de provincie op school. Er waren duidelijk
verschillende groepen. Het zat ‘m vooral in je
afkomst. Sommige ouders waren boer, die van mij
waren middenstander en dan had je ook nog de
rijkelui. Onderling mixte dat niet zo. En elke groep
had zo zijn eigen stijl, terug te zien in het soort
TeksT Diana ter Braake, Regina Falck, AnneMarie Hiemstra Beeld Victor Koppelmans e.a
De afgebeelde leerlingen hebben geen relatie met het onderwerp.
Subculturen
‘Ze lijken tegenwoordig wel érg op elkaar’
Punker waren we, of kakker. dijker of alto kon ook. We droegen een collegeshawl, of zo’n naar
Patchouli geurende arafat-doek. vroeger hoorde je altijd ergens bij. Hoe zit dat nu? Zijn er nog
echte subculturen?
brommer wat je had en de muziek die je beluisterde.
Bij mijn broer, die tien jaar jonger is, werden
dit soort verschillen al minder. De klasseverschillen
leken te verdwijnen. Bij mijn zoon zie ik eigenlijk
geen spoor van een subcultuur. Volgens mij speelt
dit op het Boni niet, ik heb nooit van hem gehoord
dat er bepaalde groepen zijn waarmee hij veel of
juist niet omgaat. Ooit, volgens mij in de brugklas,
vertelde hij over een meisje in zijn klas dat ‘gothic’
was. Hij vond dat niet mooi, maar ze was wel
aardig en hoorde er volgens mij ook gewoon bij in
de klas.”
Y..dochter 2 gymnasium
“Mijn dochter heeft het wel over gothics en emo’s.
Wat emo’s zijn weet ik niet precies. Mij valt op
dat de meeste jongeren op elkaar lijken. De meiden
hebben allemaal lang steil haar en de jongens
dragen het warrig over het voorhoofd, zo’n Justin
Bieber-look. Veel skinny jeans voor de meiden en
baggy jeans voor de jongens. En allemaal Vansschoenen.”
I. .zoon 3 vwo
“Ik vind de kids van nu erg braaf. Hooguit is hier
en daar een onderbroek te zien, maar daar ben ik
nu ook wel aan gewend. Wat ik wel grappig vind is
dat nerds helemaal in zijn, met van die grote zwarte
brillen. Maar zoals het vroeger was, met kakkers,
punkers, New Wave en ordi’s, dat zie je niet meer.
Ze lijken allemaal op elkaar. Of ben ik gewoon heel
erg oud…?”
I. .dochter 2 havo
“Mijn dochter verwoordt het als volgt: ‘de meisjes
dragen Abercrombie & Fitch, ze hebben lang
haar, skinny jeans van een merk en Timberlands
of Adidas. En de jongens? Je hebt gewone en
nerds. Jongens dragen een broek van G-star, een
t-shirt - soms met v-hals – en een vest of trui. De
nerds hebben een blouse aan.’ Hier wordt wel een
uniform en eenzijdig mensbeeld neergezet. Het
verschil met onze tijd is dat marketing en media
veel meer impact hebben dan ooit tevoren. Andere
beelden zie je minder.”
R. .zoon 5 vwo
“Wat ik niet zo veel meer zie is de groep kakkers
van vroeger, of punkers. Maar misschien herken ik
ze niet, weet ik niet waar ik op moet letten. Tegenwoordig
is het meer van ‘welk mobieltje heb je?’
Verder valt me niet echt iets op. Maar ik kom ook
niet zo vaak op school.”
D. .zoon 4 havo
“Mijn zoon onderscheidt slechts drie subculturen
op school: gothics, asocialen en normalen. Andere
benamingen heeft hij er niet voor. Zelf schaart hij
zich onder de normalen. Vrij nette kleding, waaronder
merkkleding van Hilfiger maar ook H&M.
En de muziekkeuze is mainstream popmuziek of
rap. De groep die hij de asocialen noemt dragen
vaak jassen van Nickelson met bontkragen. Maar
het zou goed kunnen dat deze jongeren zichzelf
normaal noemen en wat mijn zoon normaal noemt
bekakt vinden. Geen idee…. Met het zwarte, wat
kunstzinnig-depri uiterlijk en subcultuurtje van de
gothics heeft hij niets.
Zelf zat ik in de jaren tachtig op het Erasmus in
Almelo. Een kakschool, vond ik. Er waren toen
meer subcultuurtjes op school dan nu, maar de
kakkers waren in de meerderheid. Ze droegen
van die brede, wollen sjaals met smalle strookjes,
pennyshoes, keurige kapsels, parelkettinkjes,
lamswollen truien met een tweede lamswollen trui
van Lacoste om de schouders. Ze deden vaak aan
hockey en paardrijden en als ze een mening hadden
over politiek was die rechts. Ik was alternatief.
Maar wij alternatieven waren net zo cliché en voorspelbaar
als de kakkers: we droegen lange, oosterse
jurken, tweedehands kleding en we hadden lang
,wild haar. Daar hoorde een linksige mening bij.
We plakten overal ban de bom-stickers op. Sporten
deden we niet, ik niet in ieder geval. ’s Avonds
zaten we vaak in de kroeg of bij elkaar thuis met
een hele groep te kletsen, drinken (wijn!), roken
(shag!) of te blowen. We gingen naar demonstraties
tegen de atoombom of kernenergie. Aan het
einde van mijn schooltijd was alternatief uit en
kwam punk in. Ik zou mezelf een normale hebben
genoemd, had die term toen bestaan.”
9

10
De
5
Vijf
vragen
aan...
Henni de Groot
conRecToR en leRaaR wIskunde
TeksT Agnes Zandvliet Beeld Martijn Schroevers
Je organiseert de lustrumreünie, hoe ziet die dag
eruit?
“Om 15.00 uur start het programma voor ouddocenten.
In de loop van de middag komen ook de
oud-leerlingen. De hele middag en avond is er volop
gelegenheid te borrelen, te eten en te dansen. Heel
informeel dus allemaal, geen echt programma. Een
deel van de oud-docenten ziet elkaar wel vaker, we
hebben een actieve ‘vrienden van het Boni’-vereniging.
We verwachten zo’n 1000 a 1500 leerlingen. Als
alle pakweg 16.000 leerlingen die in 90 jaar op het
Boni zaten, zouden komen, zou het wat veel zijn...”
1
2
Je werkt zelf bijna 30 jaar op het Boni, hoe zijn
leerlingen in die periode veranderd?
“Ze zijn mondiger geworden. Ook zijn ze sneller volwassen,
roken en alcohol speelt ook in de lagere klassen
al. Dat was vroeger anders. Die verandering heeft
zeker ook leuke kanten: brugklassers starten vaak heel
zelfbewust op het Boni.”
3
Welke leerlingen zijn je in al die jaren Boni bijgebleven?
“De leerlingen uit mijn eerste jaren herinner ik me
het best. Dat komt omdat ik toen net voor de klas
stond. Soms vond ik het best spannend. Ik heb altijd
een zwak gehad voor leerlingen die een beetje recalcitrant
zijn. Als een klas erg fanatiek is probeer ik door
een grapje de spanning er af te halen. Jaren geleden
deed ik dat bij een nogal brave 2 Gym-klas. De meeste
leerlingen zeiden dat ik normaal moest doen, maar
de nichtjes Oostveen zagen er wel de lol van in. Ellen
Beumer zag ik een keer op TV. Ze was het ‘meisje
met de blauwe ogen’ in een ING-reclamespotje met
Jan Mulder. Mijn ouders hadden een groentezaak en
kenden haar familie, die ook een zaak hadden.”
4
Hoe zouden (oud-) leerlingen je beschrijven?
“Ze zouden zeggen dat ik van een grapje houd.
Vroeger heb ik een keer over de tafels gelopen. Dat
kwam omdat een paar leerlingen me voor de grap
klem zetten tussen twee tafels. Daarna gingen die
leerlingen natuurlijk op mijn tafel staan. Voor een
keer moet dat kunnen, we hebben er smakelijk om
gelachen. Lesgeven doe ik nog steeds heel graag, al
heb ik daar als conrector niet veel tijd meer voor. In
de eerste plaats voel ik me docent, daarna pas wiskundige.
Leerlingen merken wel dat ik plezier heb in
het lesgeven, denk ik.”
5
Wat maakt werken op het Boni voor jou leuk?
“De Boni-actie is voor mij altijd weer een mooi
moment in het jaar. Dit jaar kon je Sumoworstelen.
Twee brugklassers – echte rouwdouwertjes – stonden
te kijken. ‘Ga maar, ik betaal wel’, zei ik tegen hen. Ze
wonnen en stonden nog een tijdje na te glunderen.”
Boni-traditie
De diplomauitreiking
voor veel scholieren en hun ouders is het misschien wel de
mooiste dag in de schoolcarrière: die van de diplomauitreiking.
ook op het Boni een dag vol tradities.
TeksT Regina Falck Beeld Martijn Schroevers
Passend bij de katholieke Boni-signatuur vindt de
uitreiking plaats in de sfeervolle Sint-Aloysiuskerk, op
steenworp afstand van school. De in 1924 gebouwde
kerk bood oorspronkelijk plaats aan 1200 gelovigen,
maar bij de laatste herinrichting werd het aantal plaatsen
teruggebracht tot 400. Dat betekent een nokvolle kerk op
de twee middagen - een voor HAVO, een voor VWO -
met een beperkt aantal genodigden per leerling. Gelukkig
staat het kerkbestuur toe dat alle geslaagden plaatsnemen
op het koor. Zo is er wat meer ruimte voor trotse
ouders (voorzien van een attentie van de Ouderraad),
opa’s en oma’s en broers en zussen.
Kippenvelmoment
Voor de BOB-lezer die het nog niet heeft meegemaakt:
bereid je voor op een kippenvelmoment bij binnenkomst
van de geslaagden. Zij lopen traditiegetrouw in
optocht van school naar de kerk. Vooraan in de optocht:
de Boni Boventoon Blazers, de schoolfanfare die speelt
onder het motto ‘niet mooi maar hard’. In de kerk hoor
je ze al van een afstand aankomen. De binnenkomst van
de blazers doet menig ouder een traantje wegpinken. Nu
begint het immers! Alle geslaagde leerlingen volgen in
optocht. Vrijwel iedereen op zijn paasbest, opeens geen
kinderen meer maar bijna-volwassenen.
Meer muziek
Het docentenkoor en leerlingen omlijsten de diplomauitreiking
met muziek. Een aantal succesnummers
van het examenconcert van de muziekklas gaan in de
herhaling en talentvolle leerlingen krijgen op hun laatste
dag het podium. De muziek is een prettige onderbreking
van de toespraken die op deze dag niet mogen ontbreken.
Onder anderen de rector, maar ook leerlingen
spreken de genodigden toe.
Prijswinnaars
Er is ook aandacht voor buitengewone prestaties. De
prijs voor het beste profielwerkstuk wordt uitgereikt, en
andere bijzonder prestaties bij diverse vakken krijgen
aandacht. Leerlingen die landelijk tot de top van de
examenkandidaten horen worden in het zonnetje gezet.
Voor even lijkt de zesjescultuur uit beeld, excellerende
leerlingen krijgen de volle aandacht. Ook dit past in de
traditie van de school.
Diploma
En dan is het zover: het uitreiken van de diploma’s.
Vanwege de grote aantallen geslaagden is het niet meer te
doen iedereen één voor één naar voren te roepen. Bij het
koor staat een rij tafels, voor elke klas een. Daar staat de
mentor van de klas klaar met de diploma’s. Een docent
maakt foto’s. Zo wordt voorkomen dat ouders af en aan
lopen om dé foto te maken. De uitstekende foto’s komen
heel praktisch en snel op de Boniwebsite.
Wel mag elke leerling naar voren komen en worden zijn
of haar toekomstplannen genoemd. De meest uiteenlopende
studies passeren de revue. Afgelopen jaar toch
waren er weer veel geneeskunde- en psychologiestudenten
in spe, maar ook tussenjaren en een paar keer “nog
geen idee”. Heel mooi om al die toekomstplannen voorbij
te zien komen. Nadat alle handtekeningen zijn gezet
is het tijd voor de felicitaties van trotse familieleden. En
voor een gezellige borrel op het schoolplein.
11

12
TeksT Guus de Krom Beeld Victor Koppelmans
Wat een vak! godsdienst
“Veel leerlingen noemen zich ‘ietsist’”
de tien geboden saai? niet als je ontdekt dat een van deze leefregels – die over de valse
getuigenis - óók toepasbaar is op Lance armstrong, vertelt annelieke dortant, een van de drie
docenten godsdienst.
Meteen maar een misschien wat persoonlijke vraag:
zie jij jezelf als katholiek?
“Ik ben katholiek opgevoed. Ik noem mezelf wel
gelovig, maar ben niet kerkelijk. Dat hoeft ook niet
om hier godsdienst te geven. Het Boni is daarin niet
dogmatisch.”
Godsdienst is geen A-vak zoals bijvoorbeeld wiskunde.
Hoe past het vak in de opleiding?
“Alle leerlingen krijgen godsdienst in het eerste
en het vierde jaar. In de brugklas presenteren we
een dwarsdoorsnede van de grote religies en hun
opvattingen. De opbouw is chronologisch. We
beginnen met natuurgodsdiensten en animisme
zoals je dat bij bijvoorbeeld de Aborigines in
Australië tegenkomt. Dan gaan we verder met het
Boeddhisme en Hindoeïsme, gevolgd door het
Jodendom, Christendom en de Islam. Bij iedere
godsdienst behandelen we allerlei aspecten, zoals
de vraag of er leven is na de dood en hoe dat dan in
die godsdienst wordt gezien. Natuurlijk bespreken
we ook allerlei ethische vragen. Er is veel ruimte
voor een eigen invulling door de docenten, maar
door veel maatschappelijke thema’s te behandelen
laten we zien dat die godsdienstopvattingen echt
te maken hebben met dingen die je in het dagelijks
leven tegenkomt. Een les over de tien geboden
uit de Bijbel klinkt misschien saai. Maar de leerlingen
werden enthousiast toen ze ontdekten dat
het gebod ‘je mag geen valse getuigenis afleggen’
toepasbaar was op de leugens van Lance Armstrong
over zijn dopinggebruik.
In de vierde is de opzet meer thematisch. De leerlingen
hebben dan enige achtergrondkennis van de
verschillende religies en kunnen die hopelijk toepassen
op thema’s als identiteit of euthanasie. We
proberen er dan ook meer filosofische tradities bij
te betrekken. In die zin is het vak dan wat breder
dan alleen godsdienst.
We hebben er trouwens bewust voor gekozen om
de lesuren niet over vier jaar te verspreiden. We
denken dat we met twee uur per week les in twee
jaren meer diepgang kunnen bereiken. We denken
ook dat de scholieren het vak serieuzer nemen als
ze er twee uur aaneengesloten mee bezig zijn.”
Als je het vak zoals je dat nu zelf geeft vergelijkt
met vroeger, wat zijn dan in het oog springende
verschillen?
“Vroeger was godsdienst een soort catechisatieonderwijs,
want het was op een katholieke school
natuurlijk wel de bedoeling dat de officiële Roomse
leer werd onderwezen. Aan dat soort onderwijs
kunnen en willen we tegenwoordig niet meer
beginnen. De leerlingenpopulatie is veranderd:
nog maar een minderheid van de leerlingen noemt
zich bewust katholiek en we hebben te maken met
kinderen die niet religieus zijn opgevoed of die een
andere religie aanhangen. Bovendien kijken we als
docenten ook heel anders tegen het onderwijs aan.
We vinden het tegenwoordig heel belangrijk dat
scholieren een eigen mening leren vormen waarbij
ze de inzichten uit het godsdienstonderwijs kunnen
gebruiken.
De manier van lesgegeven is ook heel anders. We
maken nu veel gebruik van journaalfragmenten en
filmpjes op YouTube. Cabaret waarin vaak thema’s
aan de orde komen is heel geschikt om discussies
uit te lokken. Koefnoen had pas een leuk item
waarin “ietsisten” –mensen die nogal vaag geloven
dat “er toch wel iets zal zijn”– op de hak werden
genomen. Lachen natuurlijk! Maar in de discussie
daarna bleek dat veel leerlingen eigenlijk ook “ietsist”
waren – dat was voor sommigen wel een eye
opener. We hopen dat zulke lessen de leerlingen in
staat stellen beter naar zichzelf en hun omgeving te
kijken en minder vooringenomen te zijn. Daarom
is het belangrijk dat de leerlingen zich vrij en veilig
voelen om hun mening te geven. Alleen dan kun je
zinvol met de stof bezig zijn.”
Verschilt de manier waarop de eerstejaars en vierdejaars
met het vak omgaan?
“O ja! De bruggers popelen soms om te vertellen
wat ze denken of hebben gehoord. Vierdejaars
kijken over het algemeen meer de kat uit de boom:
komt u maar, dan zien we wel of we daarop iets
te zeggen hebben. Vierdejaars zijn zich toch wat
bewuster van de omgeving en wat die ergens van
vindt. Bovendien is het misschien niet heel cool om
de indruk te wekken dat het je echt interesseert.”
Bij godsdienst komen soms nogal ingrijpende onderwerpen
aan de orde of worden dingen gezegd die
een leerling kunnen raken. Gaat dat altijd goed?
“Over het algemeen hebben de leerlingen respect
voor elkaar. Op het Boni kunnen de leerlingen
meestal behoorlijk goed communiceren, dat scheelt
ook. Het zijn eigenlijk heel redelijke, beschaafde en
keurige leerlingen.”
Lachend: “Maar soms zijn de meningen wel heel erg
duidelijk! En er zijn er altijd wel een paar die eens
lekker willen provoceren met opmerkingen zoals
‘maar dat gelooft toch zeker niemand?’. De kunst is
dan om je niet op de kast te laten jagen, maar om
die leerling uit te dagen die provocerende mening
goed te onderbouwen. Provoceren mag, maar wel
onderbouwd graag. Zo neem je de leerlingen serieus
en til je de discussie op een hoger plan. Hiervoor is
die veilige atmosfeer natuurlijk wel belangrijk: het
moet wel respectvol zijn.”
En wat willen jullie als docenten bereiken met dit
vak, wat zijn jullie leerdoelen?
“Naast het bijbrengen van feitelijke achtergrondkennis
over belangrijke godsdiensten is dat toch vooral
het stimuleren tot nadenken. Het is heel mooi als
het godsdienstonderwijs ertoe bijdraagt dat een
leerling een genuanceerde eigen mening kan vormen
over ingewikkelde vragen.”
Zo te horen telt de echte kennis van godsdiensten
zeker, maar is die niet per se het belangrijkst. Zou
het vak net zo goed ‘levensbeschouwing’ kunnen
heten?
Lachend: “Dat is een moeilijke vraag, zeg. Ik pas!”
13

14
mieters? masterlijk!
TeksT diederik Tamse
Bestaat er zoiets als Boni-jongerentaal? Wat betekent het als iemand je ownt die swag
heeft? Bob stelde een lijst op van jongerenwoorden, opgevangen door Boni-ouders.
Jongerentaal verandert. In de jaren vijftig was
iets nog ‘mieters’, terwijl dat in de jaren zestig
‘tof’, of ‘te gek’ zou gaan heten. ‘Blits’ werd ‘gaaf’
of ‘cool’, en nu is het ‘ziek’ of ‘vet’. ‘dissen’ is niet
meer zo gangbaar (‘elkaar verbaal de loef afsteken’).
ook ‘wreed’ lijkt uit. soms duikt er een oud
woordje op, zoals ‘jottum!’, bijvoorbeeld wanneer
je een goed cijfer haalt voor een toets, maar
wel onderkoeld uitgesproken. Iets knaps is al snel
‘geniaal’.
negatieve beoordelingen kun je uiten met ‘kankersaai’,
‘kankerstom’ of ‘kastevervelend’. en: het
is ‘zo naaiend’ als iemand je zit te ‘trollen’ (plagen,
met vervelende teksten in sociale media).
Vroeger faalden alleen personen, nu kunnen ook
gebeurtenissen falen (‘dat faalt!’).
Masterlijk
Tot zover het nederlands, nu het engels. Halfengelse
woordjes zijn ‘megacool’ en ‘masterlijk’.
Vernederlandst engels zijn ‘chillen’ (ontspannen)
en ‘whappen’ (het gebruiken van ‘what’sapp’).
Het werkwoord ‘ownen’ betekent dat je iemand
in je zak hebt: ‘hij ownt hem’. ook gehoord:
‘hij spacet’, oftewel hij flipt, zoals wanneer het
scherm uitvalt op een pc. In plaats van ‘heel leuk’
kun je ‘nice’ zeggen.
als iemand ‘swag’ heeft, kan het betekenen dat
hij ‘cool’ is, maar volgens een andere lezing duidt
het op compensatiegedrag (‘secretely we are
gay’). een ‘skirre’ auto is een ‘coole’ auto, maar in
straattaal betekent ‘skir’ ‘platzak’, wat met elkaar
kan samenhangen.
Yolo
dan is er nog sms-taal: ‘yolo’ - ‘you only live
once’ - schrijf je als je bijvoorbeeld in plaats van
huiswerk iets leuks gaat doen. en ‘paw’ - ‘parents
are watching’ - gebruik je als je ouders op dat
moment in de buurt zijn
deze woorden zijn natuurlijk niet exclusief voor
Boni-jongeren. díe Boni-taal moet nog uitgevonden
worden!
uit de Ouderraad
WAt SPEElt In DE OuDErrAAD (Or) En
MEDEZEGGEnScHAPSrAAD (Mr)?
De MR houdt zich momenteel vooral bezig met de begroting van het Boni in
het bijzonder en die van de Willibrordstichting als geheel. Ook het Boni moet op
de centen letten. Daarom zitten aan de begroting een aantal minder plezierige
punten vast. De school bespreekt deze voorstellen en de gevolgen daarvan op
transparante wijze met de MR en personeelsleden. Een afvaardiging van de Ouderraad
heeft gesproken met het College van Bestuur van de Willibrordstichting om
op bepaalde punten nadere toelichting te krijgen. In de MR komt ook de besteding
door het Boni van bijzondere overheidsbijdragen als de prestatieboxgelden aan
de orde. De komende periode staan de excursies in het komend schooljaar op de
agenda. Daarbij worden het aantal, de verdeling en de bekostiging besproken.
De OR is bezig met ouderbetrokkenheid en ouderparticipatie. Dat is ook het thema
van de ouderavond waar de OR en de school samenwerken om er een boeiende,
leerzame en vooral interactieve avond van te maken. Ook de toegang tot Magister
voor de ouders is in de OR de afgelopen tijd een veelbesproken punt geweest. Wat
ons betreft krijgen de ouders toegang tot bepaalde delen, in ieder geval de cijfers.
De Medezeggenschapsraad, met daarin leerlingen en leerkrachten, geeft hierover
ook advies.
Bijna standaard komen onderwerpen als veiligheid en leefklimaat aan de orde.
Hierbij gaat het bijvoorbeeld over incidenten en hoe die worden afgehandeld, maar
ook over de luchtkwaliteit en de ‘gezonde kantine’. In de kantine is inmiddels gratis
WiFi beschikbaar voor onze kinderen.
Barbara Archbold, voorzitter
agenDa OuDerraaD
10 april Thema-avond: ‘Samen een (nog) mooier Boni; invulling
geven aan ouderbetrokkenheid’. Alle ouders hebben een
uitnodiging ontvangen
22 april Koffie en thee schenken op de derde ouderavond
27 mei Ouderraadsvergadering
26 juni Aanwezig bij de introductiebijeenkomst nieuwe brug-
klassers 2013/2014
1 juli Medezeggenschapsvergadering
1 juli Aanwezig bij de diplomauitreiking havo
2 juli Aanwezig bij de diplomauitreiking vwo
medio sep. Aanwezig bij de informatieavond nieuwe ouders
2013/2014
30 sep. ALV (algemene ledenvergadering)(onder voorbehoud). Alle
ouders worden hier aan het begin van het schooljaar voor
uitgenodigd.
Voor u ter instemming staan op de agenda :
- Samenstelling Ouderraad: voordracht en
benoeming nieuwe raadsleden en nieuwe
penningmeester
- Wijziging statuten; de statuten hebben een up
date nodig na 10 jaar. Een voorstel daartoe ligt
voor ter vergadering
- Jaarverslag, jaarrekening en begroting 2013/2014
worden aan u voorgelegd ter goedkeuring.
SecreTariS Van De OuDerraaD
Ellen Leussink
tel: 030 2720342 / 06 53540892
email: ellen.leussink@ziggo.nl
cOlOfOn
Het BoniOuderBulletin is een uitgave
van de Oudervereniging van het
St. Bonifatius college.
Het verschijnt 3x per jaar en wordt aan
de leerlingen met het rapport mee naar
huis gegeven. Wilt u weten wie er in de
Ouderraad zitten? Kijk op de Boni-site:
www.boni.nl
reDacTie BOB
Lucas Bezembinder
Diana ter Braake
Jaap-Willem Caron (hoofdredactie)
Regina Falck
AnneMarie Hiemstra
Gerard Janssen
Guus de Krom
Annemieke Lenssinck (eindredactie)
Diederik Tamse
Agnes Zandvliet
redactiebob@boni.nl
www.facebook.com/BoniOuderBulletin
VOrmgeVing
Michiel Röben
fOTOgrafie
Victor Koppelmans,
Martijn Schroevers
DruKWerK
Drukkerij Libertas, Bunnik