LKC jaarverslag 2003/corr - Onderwijsgeschillen

JAARVERSLAG LKC 2003
6
De onderwijskundige
en opvoedkundige
begeleiding van leerlingen
INLEIDING
Hoeveel discussie er ook gevoerd wordt over welke taken
al dan niet bij de school zouden liggen, over één ding zijn
alle deelnemers aan die discussie het wel eens: school is
een onderwijsinstelling, dus er moet geleerd worden.
Dat is, onder meer, ook de wettelijke opdracht voor
scholen. Zoals het bijvoorbeeld in artikel 8 van de Wet
op het primair onderwijs, handelend over de uitgangspunten
en doelstelling van het onderwijs, verwoord staat:
1Het onderwijs wordt zodanig ingericht dat de leerlingen
een ononderbroken ontwikkelingsproces kunnen doorlopen.
Het wordt afgestemd op de voortgang in de
ontwikkeling van de leerlingen.
2Het onderwijs richt zich in elk geval op de emotionele
en de verstandelijke ontwikkeling, en op het ontwikkelen
van creativiteit, op het verwerven van noodzakelijke
kennis en van sociale, culturele en lichamelijke vaardigheden.
Voorts bevatten de verschillende onderwijswetten een
aantal te bereiken doelen. Hoe die doelen vervolgens
bereikt worden kunnen de scholen grotendeels, zij het
onder (financierings)voorwaarden en onder toezicht van
de onderwijsinspectie, zelf bepalen. Deze pluriformiteit
maakt het mede mogelijk dat ouders een school kunnen
kiezen waarvan zij verwachten dat deze aansluit bij hun
eigen ideeën en/of de specifieke behoeften van hun kind.
Het onderscheid tussen scholen bestaat onder meer uit
de onderwijskundige aanpak, de organisatie en uitvoering
van het leerproces en de (organisatie van de) manier
waarop de bij de school betrokkenen met elkaar omgaan.
De veelvormigheid van het onderwijs heeft ook een keerzijde:
er bestaat geen overeenstemming over welke aanpak
de optimale is. Scholen hebben een grote vrijheid als
het gaat over de keuzes daarin. Het behoeft dan niemand
te verbazen dat daar meningsverschillen uit voortkomen
die aanleiding geven tot het indienen van klachten. De
LKC behandelt deze klachten onder de rubriek ‘pedagogische
en didactische begeleiding’. In dit hoofdstuk zal een
aantal adviezen uit de afgelopen jaren verder gerubriceerd
en besproken worden. Zo wil de LKC inzicht bieden in de
lijnen waarlangs zij deze klachten beoordeelt en welke
criteria zij daarbij aanlegt.
Vijf jaar klachtbehandeling heeft geleerd dat er nagenoeg
geen klacht is die niet ook aspecten van miscommunicatie
in zich bergt. Zeker wanneer het over de begeleiding van
kinderen gaat of over de sfeer waarin dat gebeurt, is het
bijna ondenkbaar dat niet voorafgaand aan het indienen
van een klacht bij de LKC uitvoerig en veelvuldig overleg
tussen ouders en school heeft plaatsgevonden. Komt het
tot een klacht dan is duidelijk dat zij elkaar in dat overleg
niet hebben kunnen vinden of kwijt zijn geraakt. In het
jaarverslag van de LKC over het jaar 2001 1 is aan het
aspect communicatie uitvoerig aandacht besteed, ook in
relatie tot de onderwijskundige en opvoedkundige benadering
van leerlingen. Omdat communicatie over de begeleiding
van leerlingen zo vaak aan de orde is in de LKCpraktijk
zal dit aspect ook dit keer regelmatig besproken
worden.
Dat het één soms niet zonder het andere kan blijkt wel uit een
in 2001 bij de LKC ingediende klacht van een ouderpaar,
handelend over de begeleiding van hun dochter en de informatieverstrekking
daarover. In het advies komt de volgende overweging
voor: ‘Uit eerdere klachten is de Commissie bekend dat
de communicatie met en informatieverstrekking aan ouders
van leerlingen die speciale zorg krijgen, extra nauw luistert.
Een school dient te beseffen dat zij in de communicatie met de
ouders haar positie duidelijk moet maken. Waar ouders er
vaak van uit gaan dat het belang van alleen hun kind aan de
1 Integraal te vinden op www.lgc-lkc.nl, in gedrukte vorm te bestellen
via info-lgc-lkc@vosabb.nl of telefonisch op nummer 0348 405245.
JAARVERSLAG LKC 2003 7