Weekblad%20Cinema%20en%20Theater_1928_245_r.pdf

^ - ^ W ^ ^ ^ H
W/sr Coo OUX3;
Even is het een teleurstelling,
als wij, nadat wij op het echtpaar
Ruys hebben zitten wachten,
alleen de mannelijke helft
zien aankomen.
„Och, Tilly is zoo bescheiden,
ze is gewoon niet te vangen
voor een_ interview", zegt Cor
Ruys.
Ja. mevrouw Ruys is niet
alleen de begaafde", teere, zoo
groote ontroering schenkende
Tilly Lus, de charmante actrice,
zij is een schat van een
moeder voor haar groot gezin,
— vijf kinderen — waarvan de
oudste nu naar het gymnasium
zal gaan. „En," vertelt haar
man ons, ,,Tilly verstaat de
kunst, een goede moeder te zijn,
zonder te overdrijven, een goede
huisvrouw, zonder te verburgelijken.
Zij kan haar kunstenaarsschap
en haar moederschap
tegelijk dienen, zij is vrouw en
artiste.
,,Ik heb een zwak voor Indië,
ik houd veel van Indië. Maar
ik wil ook eens een keer naar
de West. Had een paar jaar
geleden al plannen gemaakt,
maar die zijn niet doorgegaan.
Toch zal ik na mijn Oost­
Indisch tournee serieus gaan
werken om ook de West eens
te bezoeken.
Wat wilt u van mij weten ?
Och, maak u er een gezellig
praatje van, er is zoo weinig
belangrijks van mij te vertellen.
En Cor Ruys lacht een
beetje verlegen. Hij is en doet
gewoon, deze man moet veel
vrienden hebben, omdat hij zoo
gul, zoo gevoelig is en zoo
heerlijk lachen kan. Hij heeft
een verbazend flair voor talen,
trouwens ook zijn uiterlijk is
on­hollandsch, hij heeft veel
van een franschman, maar zijn
aard is hollandsch, trouwhartig,
een taaie, onvermoeide
werker.
„Ik ben zoo van de H. B. S.
naar het tooneel gegaan", vertelt
hij verder. „Vader dacht
over verdere studies, maar ik
wilde niet. Leende een broek
van den ouden heer, kon toch
niet een cmplooy zoeken met
mijn korte schoolbroek aan,
VERTELDE:
en toog naar Van Eysden te
R'dam. Ik moest wel telkens
de broek vastsjorren, maar Van
Eysden voelde er wat voor.
Maar er kwam niets van, ik
begon bij Van der Horst, waar
toen ook een Tcrnooyspel was.
Zes jaar lang heb ik er serieus
en hard gewerkt. Ik speelde
natuurlijk kleine figurantenrollen,
maar Van der Horst
lette streng op je verschijning
en zoo leerde je heel goed
schminken, iets, dat natuurlijk
van groot belang is. Ik zou
eiken beginneling willen aanraden
: zie aan een gezelschap,
liefst aan een klein te komen,
je moet leeren, door te zien
spelen. Ik voel ook niets voor
een tooneelschool. Het is toch
al te gek, ze laten daar de
jonge menschen op het eindexamen
rollen spelen, die ze in
het gunstigste geval, niet voor
hun dertigste jaar te spelen
zullen krijgen. Wat heb je er
dan aan? Dat is toch geen
maatstaf voor je kunnen ? Algemeene
ontwikkeling ? Talen
leeren ? Zeker, dat heb je hard
noodig, om een goed acteur
te zijn, maar dat leer je toch
op school? Behoef je toch niet
naar een aparte tooneelschool.
De practijk is de beste leerschool,
je moet om je heen
kijken. Heb je een klein gezelschap,
dan heb je meer kans
om wat te doen te krijgen. Ik
ben nu al drie en twintig jaar
aan het tooneel, wat een tijd,
hé f Het aanstaande seizoen zal
Tilly weer optreden, ik heb
schitterende stukken voor haar
vastgelegd.
Ik ben na Van der Horst nog
een jaar bij Prot geweest, onder
leiding van Chrispijn, de régisseur
par excellence. Ik heb daar
een goeden tijd gehad. De
menschen vinden liet blijspel
minder kunst dan een tragedie,
maar dat is toch verkeerd
gezien. In een tragedie is de
situatie gemakkelijker, de
schrijver geeft de pakkende
COR RUYS IN VERSCHILLENDE ROLLEN
Maar bij hst bfl
het stramien zelf^fordurën, zelf
wat maken:
Weet u, wat jammer is? Dat
er onder de jongeren geen
goede krachten zijn, die de
ouderen later zullen kunnen
vervangen. Want de economische
toestand van het tooneel
wordt beter. De bioscoopwoede
neemt wat af. Nu is de radio
de concurrent van het tooneel.
Maar ik geloof, dat radio een
mode­artikel is. Weet u, wat
schitterend was ? Toen Tilly
en ik op oudejaarsavond met
Indië gesproken hebben. Dat
was een groote emotie en Tilly
was zoo ontroerd, dat zij niet
begreep, hoe zij 't er nog zoo
goed had afgebracht.
Nu weer verder, na dat jaar
bij Prot ben ik in 1912 met
Bouwmeester naar Indië gegaan.
En gek is het, maar ik
voelde onmiddellijk: hier zal
een groot deel van mijn carrière
liggen.
Daarna ben' ik een jaar bij
Verkade geweest, Enny Vrede
leefde nog en met hen naar
Indië.
In 1919 en in 1926 ben ik
ook in Indië geweest, veel
succes. Volgend jaar vier ik
^^^^
M^ J
P^H J
«^ J^%» J
ft» Jm
\ »'f*%'A*
H 4
' t r
^^tt. * % ■ lii
\
^J
Hjnm^H
^ii
^LdÉP^I
w&f'JBP'-.*
' Het
*S' Indië
üüftst te !üpngen. Eerst
was^ ik van plan­ "geweest een
permanent indisch tooneel te
vestigen, maar ik ben daarvan
afgestapt. Je moet frisch
blijven, je geen stukken laten
sturen en alleen lezen, je moet
zelf kunnen zien, zelf kiezen.
Nu hebben wij het Ned.­Indisch
tooneel en gaan wij om het
jaar naar Indië, dus toch iets
permanents. Wij brengen het
moderne repertoire, ons gezelschap
is niet groot, tien menschen
maar. En heb ik eens
een grootere bezetting noodig,
in Indië kan ik dat gemakkelijk
aanvullen. Er zijn in Batavia
amateurs, die vak­acteurs van
hier in de schaduw stellen.
Ons plan is, dat Tilly volgend
jaar aan het eind van
onze tournee naar Indië komt.
In wat voor stuk treedt uw.
vrouw in 't aanstaande seizoen
op?
In een paar stukken, maar
het eerst in Young Woodley,
van John van Druten, een
engelschman, van hollandsche
afkomst, een buitengewoon, fijn,
psychiologisch ding.
Ons speelplan zit prachtig in
elkaar, zoo, dat wij niet heep
en weer behoeven te trekken,
en niet telkens met een nieuw
stuk behoeven te komen. Je
speelt je rollen zoo beter in.
Gemakkelijk is het niet voor
een klein gezelschap als het
onze, je moet het zonder subsidie
doen, dat komt door die
zoogenaamde tooneelconcentratie,
en de toestand is nu, dat
de groote gezelschappen gewoon
parasiteeren op de
kleinere, wij betalen even goed
onze vermakelijkheidsbelasting.
Ik zou zoo graag eens een
goed stuk van indischen bodem
willen hebben.
Weet u, wat ik graag doe ?
De regie van een fijn stuk.
„Thuiskomst" heb ik ook ge­
regisseerd, heerlijk is het, zoo'n
stuk op te bouwen.
En Cor Ruys kijkt ernstig,
verinnerlijkt. Teveel zagen wij
hem alleen in blijspelen, zoodat
er wel'eens vergeten wordt,
wat een serieus, fijngevoelig
acteur hij is.
Het Ned­Indisch tooneel, met
medewerkers als Nico de Jong,
de jonge De Vos, onder de
energieke leiding van Cor Ruys,
met een kunstenaresse als
Tilly Lus, zal zeer zeker in het
komende seizoen prachtig spel
te genieten geven.
JOOP COLSON.
Verrast Minachtend
Zie irerder pag. 7
*%&
5*^-^,