Beurtvaarders, trekschuiten en overzetveren - theobakker.net

Beurtvaarders, trekschuiten en overzetveren
voor een wagen op de kade voor afvoer van vracht. Hoorn had
bijvoorbeeld een commissaris in Amsterdam gestationeerd
die de spil vormde voor de organisatie op de wal, inclusief
het verzorgen van poststukken (zie ook pag.40). Voor verder
vervoer binnen Amsterdam waren de grote ‘wijdschepen’ (zie
afb. pag.18) van Hoorn niet geschikt en er moest dan een beroep
gedaan worden op kleinere (Amsterdamse) vaartuigen.
De kosten van deze beurtvaartdienst waren stevig, door hoge
eisen die aan de schepen en het personeel gesteld werden.
Twee maal per jaar werden de schepen op een helling gecontroleerd
en de eisen werden regelmatig aangescherpt. Ook liet
Amsterdam niet zo maar elke schipper binnen; zij eisten van
Hoorn dat elke schipper minimaal drie jaar in Holland als
beurtschipper had gevaren voor hij Amsterdam binnen mocht.
Dat maakte een speciale afdeling binnen het Hoornse schippersgilde
nodig, met zwaardere eisen dan aan de rest van de
gildeleden. Daarboven werden gedragsregels opgesteld met
bijbehorende strafmaatregelen. Die hadden merendeels betrekking
op de behandeling van passagiers en poststukken.
Het voorkómen van dronkenschap was speerpunt van de re-
Boven: De stadsherberg was op palen in het IJ gebouwd en ving schepen en
passagiers op na het sluiten van de ‘bomen’, de toegangen door de
palenrij in het IJ. Op de afbeelding de ‘Oude Stadsherberg’.
Links: Als veerdiensten geen eigen steiger in de stad toegewezen kregen
zetten zij hun vracht en passagiers af aan steigers in de palenrij.
Links een bothuisje dat als voorloper gezien kan worden van de
stadsherbergen, zoals op de afbeelding boven.
20