v^r

-
rA
A IK
as"^ tK"®- ■
ln0inö.iJ7ïeötter* N*2S-15 CJ2
'imM^. t - _ -,
■
v^r
/
y
«^van^h, ^alisse
->*"
■ m
■
^fefe 1

-I"« 1 - 1 ■"-.»' . _ . II-. - 1.11.—^—^^^^^^^^^ 1 i -. m.j * ' n JJUM
1
H3BOEN EN
TOEKOMST
op het Filmscherm ende Planken
Dat de slechte tijden sterk hun
stempel hebben gedrukt op het bios-
cooptheaterbedrijf komt herhaalde-
lijk aan het daglicht. Niet alleen
doordat in menige plaats een of
meerdere theaters worden gesloten,
er zijn nog andere teekenen, die voor
ingewijden boekdeelen spreken.
't Is opmerkelijk hoevele films er
zijn, welker verschijning in ons land
reeds eenige maanden geleden plaats
had en die nu pas worden vertoond.
Was 't vroeger opmerkelijk, hoe
de bioscoopdirecties er als de kippen
bij waren om elkaar een belangrijke
première af te snoepen, thans schijnt
de durf voor een belangrijk deel
geweken, 't Wordt een te groote risico
om met de dure werken, waarvoor
geweldige huursommen moesten wor-
den neergeteld, te komen.
Doch ten slotte moest men toch
de kostbare voorraad aansnijden en
in menig theater loopen op 't oogen-
blik films, die men vroeger in de
zomermaanden niet zag.
Zoo is in Amsterdam pas vertoond
„We zien ze vliegen", een verbazend
geestig en voortreffelijk gespeeld
filmblijspel. Hierin wordt de hoofd-
rol gepeeld door Douglas Mac Lean,
die toont welk een uitstekend blij-
speler hij is. Een rol die als 't ware
vanzelf er toe leidt om te chargeeren.
Doch denk niet, dat Mac Lean zich
hieraan schuldig zal maken. Hij
weet zoo goed van maathouden, dat
juist het fijn-humoristische schitte-
rend voor den dag komt.
Kostelijke vondsten zitten er in
deze film, die iemand tranen doen
lachen. Bijvoorbeeld de lessen in de
vliegkunst, waarbij de leerling boven
op een tafel wordt gezet, een wan-
delstok met een hoed erop voor hem
bedoeld als stuur.
Amusant is ook, hoe het jonge
mensch dat nimmer gevlogen heeft,
genoodzaakt wordt om voor aviateur
te spelen en telkens probeert dien
dans te ontspringen, wat hem natuur-
lijk niet zal gelukken, zooals van te
voren reeds te verwachten is.
Merkwaardig is 't vooral dat eerst
thans de grootsche film „Kismet"
in de hoofdstad wordt vertoond. Dit
enorme oostertche filmdrama, dat
millioenen heeft gekost, voordat de
eerste positief-afdruk voor aflevering
gereed was, is wel lang aan de
amsterdammers onthouden.
Doch ditmaal wordt 't gegeven
op een bijzondere wijze. Als aan alle
groote filmwerken is er een proloog
aan vastgekoppeld. Een proloog, die
in veel opzichten, alles wat er in
ONZE BADPLAATSEN
JOHANNE TUXVAERO
gratie van zijn slanke partner.
Vervoljens Dragor en Maud
Résy. Dit danspaar maakt geen
tournee door Holland maar de
directie van Pavillon Central heeft
hen voor twee weken uit Parijs
laten komen. Wat deze twee gaven,
is werkelijk phenomenaal. Zij
dansen onder anderen een acro-
batische cowboy-tango met een \
vurigheid, die alle toeschouwers \
meesleept. Het is wonderlijk, hoe
zij de crobatische bewegingen in
den dans weten te vlechten, zonder
dat deze er door gestoord wordt.
Rocco en La Marisky dansen
in het Palais de Danse. Hun
creaties zijn in Holland reeds
overbekend. Iets aparts zijn hun
dansparodiën: de schooljongen,
de provinciaal, de engelsche aris-
tocraat e.a. -
Johanna Tuxvard en Bertha
Fenger Eriksen, die eveneens in
het Paleis de Danse optraden,
zijn leerlingen van den danser
Richard Jensen van den kopen-
haagschen opera. Wij zagen van
hen een menuet op de bekende
muziek van Paderewsky. In een
menuet zijn balletdanseressen al-
tijd op hun best en het geheel was
dan ook zeer bekoorlijk. Behalve
deze menuet danstenzij drie dansen
Rose, Bacchantin en Pas de Deux,
op muziek van Asta Mollerup,
een bekende kopenhaagsche com-
poniste, die haar deze dansen
zelf heeft ingestudeerd.
Last not least Tylda and Lee,
die in Kurhaus en in Cabaret
optreden. Zij zijn als het ware
het centrum van het dansleven in
de badplaats. Hun moderne crea-
ties zijn hun humoristisch en
origineel. Tylda danst bovendien
een Salome-dans, die blijk geeft
van een buitengewone oostersche
techniek. De,,Inbrekersphantasie'
is even gracieus als griezelig. Zij
vormen een dansnummer van
internationale beteekenis.
ALBERT HER FRED.
G)CHEVEISINGEN
CR is dezen zomer heel wat
*-* te zien op dansgebied in
Scheveningen. Het seizoen is over
het algemeen beter dan hetvorige
jaar en de directies zijn dan ook
in staat betere artististen te
engageeren dan vroeger.
Los Caritos en I mperia la Bella
traden op in de Centraal Diele
in eenige spaansche volksdansen.
Gewoonlijk ziet men spaansche
dansen uitvoeren door dansers
die nooit Spanje gezien hebben
Zij voeren spaansche passen uit
maar het innerlijk van de spaan
sehe kunnen zij toch niet aan
voelen. Daar is alleen het tem
perament en niet te vergeten de
ridderlijkheid — een trek, die ook
in de litteratuur opvalt —van een
Los Caritos toe in staat en de
BERTHA FENGER ERIKSEN
dezen is geweest, in de schaduw stelt.
„Kismet" zelf is van een zeld-
zame pracht, een rijke aankleeding,
die iemand de handen ineen doet
slaan. Daarbij komt, dat Otis Skinner
die de hoofdrol vertolkt — hij heeft
dit eveneens gedaan gedurende de
honderden malen dat het stuk in New
York op de planken is gebracht —
een filmacteur van voortreffelijke
hoedanigheden is gebleken.
Vän de geliefde filmster Ossi Os-
walda komen weer meer films in ons
land naar voren. In dit nummer
vindt men afbeeldingen van „De
Pop", een werk dat indertijd zoo-
veel succes oogstte, dat er tallooze
waren, die 't nogmaals verlangen te
zien.
Intusschen is dit niet de eenige
film van de gevierde Duitsche ster,
die op 't oogenblik de aandacht
vraagt. Een andere is „De Gemas-
kerde Danseres", een dol-vermake-
lijk werk, waarin Ossi zich op haar
sterkst doet zien.
Ze is hierin een jongedame, die
verbazend kort wordt gehouden en
daarop op haar wijze reageert en
later een kunstenares van beteekenis
wordt, die een ongekend groote be-
wondering ondervindt. Er is in deze
zaak een erfeniskwestie gevlochten en
stof tot vroolijkheid is er genoeg.
Een andere film, die de aan-
dacht vraagt is .,De Man, die den
Moed had", waarin twee van Ame-
rika's beste filmspelers optreden,
namelijk Ann Nilson en Norman
Kerry, de laatste vooral is in ons
land — trouwens ook overal in het
buitenland — bekend geworden
door z'n bijzonder geslaagde creatie
in ,,De Draaimolen des Levens" —
of zooals de oorspronkelijke Ame-
rikaansche titel was „Merry-go-
round."
Ann Nilson is een millionairs-
dochter en. Norman Kerry een
pseudo-prins. Die prins legt 't er
op toe om een ferme som geld van
z'n aangebedene los te krijgen, doch
't plan mislukt, want er is nog een
voogd, toevallig een jonge kerel, die '
op z'n beschermelinge (de jonge
millionnairsdochter) tot over de
ooren verliefd is en die zich per-
soonlijk eens van een en ander komt
overtuigen.
De schurk krijgt natuurlijk zijn
welverdiende straf en een gelukkig
huwelijk van den voogd met z'n
pupil is het einde der historie.
Van „the happy end" doen de
Amerikanen vodrloopig nog geen af-^
stand, daar offeren ze graag alle
logica aan op. Maar ze hebben het
misschien wel bij het juiste eind,
want de groote massa buiten Arne-.
rika verkiest ook dat „de onschuld
wordt beloond en dat de schurk
z'n gerechte straf niet ontgaat".
i
Daron Chanterelle voelt zich oud worden en
vreest, dat zijn roemrijk geslacht zal uitster-
ven, te meer daar zijn neef Lancelot niet veel
lust heeft in het huwelijksbootje te stappen. Hij
neemt het besluit zijn neef maar uit te huwe-
lijken e^ bij proclamatie worden alle meisjes
van de stad uitgenoodigd te komen dingen naar
de hand van den schatrijken jongeling. Lancelot
slaat de schrik om het hart en hij neemt de
vlucht. Hij komt bij den poppenfabrikant Hi-
larius en wil daar een pop koopen om mee te
trouwen en zijn oom voor den gek te houden.
Van zijn doodelijk ontrusten oom ontvangt
hij een smeekbrief om terug te komen en deze
belooft hem een bruidsschat van drie ton, als
hij er zorg voor zal dragen, dat het geslacht
der Chanterelles niet uitsterft. De leerling van
den poppenfabrikant heeft met de pop, die door
Lancelot gekocht is (en die vervaardigd was
naar het model van Hilarius' dochter Ossi) een
ongeluk gehad. De pop is gebroken. . . Goede
raad is duur. Maar er moet iets gedaan worden;
daar krijgt de leerling een schitterend idee.
Ossi moet maar voor de pop spelen. Juist is
hiertoe besloten, als Lancelot zijn pop komt
halen en daarmee naar een burgerhotel vertrekt.
Baron de Canterelle is ziek, hij zal het niet
lang meer maken, zijn drempel wordt platge-
loopen door familieleden, die er graag het eerst
bij willen zijn, maar er valt niets te halen,
want daar komt de verloren Lancelot.. . met
zijn meisje. Nu kan de bruiloft beginnen en
een schitterend en vroolijk feest wordt gevierd
binnen de muren van het oude kasteel Chante-
relle. Intusschen kan Ossi het niet langer uit-
houden voor pop te spelen en in een onbewaakt
oogenblik komt zij los. Lancelot weet niet of
hij waakt of droomt. In zijn hotelletje aange-
komen kan hij niet meer scheiden van zijn pop
en neemt haar mee naar zijn kamer.
Het slot is, dat oom Chanterelle overgelukkig
is met de keus van zijn neef en Lancelot niet
langer op de vlucht gaat voor het schoone geslacht.
Ossi Oswalda is de tintelende figuur in dit
poppenspel, dat door de bekende regisseur Ernst
Lubitsch in scène is gezet en in ons land door
de Nordisk Film Co. wordt uitgebracht.

= iiw-wmwimwp^^^^
n^fcrT^-^^^-^ -^i>^ ^^^T^'^^i^-'"^ ^jjfcfc ^y**- (^ftfe ^htr^'^h^ ^fat^ —^ay^_ -^>^^ ^^N^ ^gfca ^4>^~^f>*S~-^.
J^aox leven en werken I
©udrun Hildebrandt
/^udrun Hildebrandt is een belangrijke figuur
^J in de berlijnsche danswereld en ook bij
ons is zij geen onbekende.
Als danseres gaan haar creaties niet diep,
maar zij weet in haar bewegingen een vreugde
te leggen, die een groote aantrekkelijkheid
bezit. Der Frühling b.v. op muziek van Mendelssohn
is een juichkreet van intredende lente,
waarin de stemming van de muziek uitstekend
vertolkt wordt. Der Schmetterling (Grieg) en
Spanischer Tanz behooren eveneens tot die
dansen, die tusschen vele effect- en cabaretnummers
laten zien. dat wij met een ware kunstenares
te doen hebben. Het belangrijkste werk
dat Gudrun Hildebrandt geleverd heeft ligt
waarschijnlijk niet in haar dansen, maar in wat
zij voor de danswereld gedaan heeft: haar school,
haar recitatie-dansnummers en in hetgeen zij
schrijft op dansgebied. In haar school worden
danskunstenaars van moderne richting gekweekt.
Gudrun Hildebrandt gaat van het
standpunt uit, dat, evenals een musicus zijn
muziekgeschiedenis moet kennen, een goed danser
iets van de geschiedenis van den dans behoort
te weten en haar school is een van de
weinige, waar dat vak wordt onderwezen.
Aan haar daas inet recitatie dankt zij haar
gouden medaille voor kunsten en wetenschappen.
Gudrun Hildebrandt heeft een aardige voordracht;
het naïf-komische ligt haar bijzonder
goed en ook haar dramatische dictie is niet
kwaad. Zij heeft het echter in Holland niet
gewaagd haar recitatiedansen te geven, omdat
zij niet wist, hoe het publiek op een dergelijke
kunst zou reageeren. Zij heeft toen echter als
eerste nummer na de pauze een paar gedichten
voorgedragen; een nog grooter waagstuk op
een dansavond, maar zij had er groot succes mee.
Gudrun Hildebrandt schrijft ook veel over den
dans. Met haar vader, den bekenden paedagoog
en novellist, redacteur Paul Hildebrandt geeft
zij de Illustrierte Tanzzeitung uit, die helaas
door de slecht« tijdsomstandigheden niet zoo
bloeien kan als zij verdient. Gudrun Hildebrandt
schrijft ook af en \oe in hollandsche bladen.
In ,,De Kunst" lazen wij eenige interessante
artikelen van haar. Ook op het gebied van gezelschapsdans
werkt zij met succes. Een paar
jaar geleden gaf zij over de toen moderne dansen
het Mode Tanzbuch uit. Zij houdt veel van ï
Holland en onze lezeressen en lezers zullen
waarschijnlijk nog wel gelegenheid krijgen om
zelf met haar werk kennis te maken.
ALBERT HERFRED.
mtgt *±ej^ «qm> ■Bgag' "^y '^njko"' _ '-^^»^, •"^a^- ,' "ut^ v«^ "ws* v/at-^ ^
)
.^—^^_
r
»mm ■ < .-,w,:i,-.-.
Een Interessante foto, film en dans vereenlsd
Tyldv en Lee, het bekende danspaar, treden op in de film .Les perles du docteur Talmadge'".
Anton Roemer
en Greta Braakenslek
als John Smith en Mabel Smith.
„HEILIGE SAMMETJE"
Slel u voor twee lieeren.die allebei John Smith heeten en m hetzelfde huis
wonen, zonder dit van elkaar Ie welen, doch van wie de eene een vroolijke
Lebemann, de ander een kuische hulpprediker is. Bovendien zijn beide onbe-
storven weduwnaar en heeft de hulpprediker de woning betrokken tijdens de
afwezigheid zijner echtvriendin. De vrouw van den hulpprediker komt terecht
in de woning van den juist afwezigen Lebemann en installeert zich daar als
in haar eigen home.
De vroolijke John Smith heeft inlusschen den vorigen avond in een dikke
Londensche mist eene onbekende dame verdedigd legen straotroovers. die er
met zijn portefeuille met 200 pond vandoor zijn gegaan. De dame. eene lieve
actrice, heefl de portefeuille in handen gekregen en komt die terugbrengen,
maar. •. . aan de vrouw van den hulpprediker. Eindelijk verschijnt ook John
Smith, de Lebemann, die meent door een bende, waartoe de onbekende dame
behoort, beroofd te zijn. Hij houdt Mabel, de vrouw van den hulpprediker, voor
die dame en neemt de polilie in den arm. Een detective verschijnt, die er in
slaagt, de verwarring lot hel foppunl op te voeren. De situatie wordt voor den T«\
anders toch zoo vroolijken John Smith allerbenauwsl, als ook zijn vrouw ver-
schijnt, de lieve Nora, die van niets weel, en Mabel voor hel liefje van haar
man verslijt. Ook verschijn! een oom, een kranige kolonel, die Mabel voor de
vrouw van zijn neef houdt, de echle vrouw voor de naaister (en zij hem voor
Rocco et La Mansky
het danspaar, dat in Scheveningeo de aai
dacht had.
Carl Veerhoff
en Greta Braakenslek
als Dick Desmond en Mabel Smith.
den gasmeler-opnemer) en de actrice voor de kinderjuffrouw. Men vrage van ons niet, dat we nog verder vertellen, hoe het kluwen ineengewikkeld wordt,
hoe de brave hulpprediker wordt aangezien voor hel hoofd van een rooversbende, bijgenaamd Heilige Sammelje, enz. enz. Het eind van hel lied is natuurlijk
dat alles wordt opgehelderd en de lieve vrouwtjes eindelijk in de armen van haar eigen echtgenoolen vallen, waarna de deleclive zelfgenoegzaam beweerl, dat hi
altijd wel gezegd heeft, dat hel zaakje in orde zou komen.
Openluchtspel
ter gelegenheid van de lustrumfeesten der
groningsche universiteit.
Terugkeer te Amsterdam v
De mandoline-club „Atnicitiie" is uit Parijs terugge-
keerd. De club heeft op het Intern. Muziekconcours
aldaar drie eerste prijzen gewonnen en wel in de eere-
aldeeling. on in de afd. uitmuntendheid muziek-lezen.
Openluchtspelen te Rotterdam
In het park Hoboken werden er openluchtspelen gehouden i
het gezelschap Verkade. Hierboven Nel Staats en Kommer KI
in .Naar het u lijkt.« 1 *

OP HET VLUGGE RAD
i de Ardennen.
Na een verkwikkende nachtrust
n we den volgenden morgen we-
rom vroegtijdig bij de hand om
zen tocht voort te zetten.
Als dagtaak stellen we ons ditmaal
t parcours: Luik-Esneux-Comblain
i Pont-Aywaille-Remouchamps-Spa
rtaal 54,8 k.M.
Oogenschijnlijk, zult u zeggen, is
i w^ wel wat klein, doch er is
iderweg zooveel te bewonderen, rlat
i heusch niet veel voor etenstijd
! Spa zullen aankomen.
[Men verlaat Luik langs den boule-
Ird de la Sauvinière en d'Arroy,
■rvolgens door het park d'Arroy,
[ Quai de Fragnée, passeert de
aas over de Pont-du-Val-Benoit,
lat daar rechtsaf en volgt de laan
igs de rivier.
Na de Pont-du-Val-Benoit krijgen
ï een sterke daling en gaan we
iksaf, onder het spoor door, te
lênée over de Ourthe. De weg
at na eenige bochten door het
hilderachtige dal du Ourthe. Na
9 K.M. bereiken we Esneux. De
aats is geheel door hooge rotsen om-
ven en biedt gelegenheid te over
t het maken van dagtoeren. Voor
ie hier willen blijven zij opgemerkt,
it hotel de Liège en hotel Cobus
ij de kerk) uitmuntend en goed-
'Op pension aanbieden.
Vooral een bezoek aan het bosch
in Esneux en kasteel en tuin van
ontefiore zijn zeer aan te bevelen.
Van Esneux bereiken we na
7 KM. peddelen Comblain-au-Pont.
e zijn nu in het dal der Amblève
■f volgen dit nog 8.5 K.M. tot
fwaille.
Ongeveer 1 K.M. voor Aywaille
sffen we rechts van den weg een
oote carrière oftewel steengroeve
pi. De eigenaar, een Hollander,
namelijk de heer Joh. Henne-
Ad, die op verzoek zeer zeker
toegang zal willen verleenen en
het bedrijf expliqueeren.
Te Aywaille stoppen we voor de
ach.Na de lunch beginnen we met de
Ie K.M. naar Remouchamps af te
ggen. Men vindt den weg vanzelf
t aan hotel de la Orotte.
■
"■ v.wmmm m mv .Mmmvmmmmm
äumm
Bokswedstrliden te Botterdam
Op de Rotterdamsche Wielerbaan hadden bokswedstrijden plaats. Hierboven links Adolf
Sébolt —Sietze Jansma. waarbij Jansma op punten won. Rechts: Rosman—Kourimsky, waarbij
Rosman door knock-out won.
Van de Rijswiiksche wielerbaan
Start sprintwedstrijd over 800 M. waarvan winnaar P. v. Kempen. V.l.n.r.:
Didier, v. Kempen, P. Lecne.
mm
Internationaal bezoek
Ter gelegenheid van het bezoek van de Zweedsche opleidingschepen werd een voetbalwedstrijd
gehouden tusschen de bemanning dezer schepen en Geel-Wit, een club uit den Helder.
Daar moet men rechts af naar
Spa, doch eerst willen we de grot
bezoeken.
Een twaalftal jaren geleden had
Remouchamps een grot, die niet
halen kon bij de grot van Han.
In 1912 evenwel heeft men in deze
grot nieuwe zalen ontdekt en een
meer, waarop db een half uur kan
worden gevaren. De eigenaar van
hotel de la Grotte is tevens eige-
naar van de grot, die zich naast
het hotel bevindt.
Na dit bezoek beginnen we aan
het laatste stuk van onzen dagtaak.
Er resten ons nog 15.7 KM. naar
Spa, doch deze vallen niet mede,
door de geweldige stijging, die de
weg voor la Reid toont. Men doet
het best hier af te stappen en on-
geveer 2 KM. te wandelen. De ver-
loren tijd haalt men . gemakkelijk
in, doordat een ongeveer 3 K.M.
lange geleidelijke daling na la Reid
ons het fietsen gemakkelijk maakt.
Na aankomst té Spa tégevén we
ons naar hotel de la Poste. Wie
het eenvoudiger wil aanleggen vindt
een zeer goed onderkomen in hotel
de Cologne.
Spa is een zeer drukke mondaine
badplaats. Er komen tegenwoordig
weer meer dan 20.000 bezoekers
per jaar. In de rue Royale tegen-
over hotel de la Poste vindt men
het Casino met restaurant, café,
bal-, concert-, en theaterzaal, be-
nevens een prachtig ingerichte lees-
zaal. Het spelen (roulet) is thans
van regeeringswege verboden, ij
Spa heeft ongeveer 16 bronnen.
De voornaamste is de Poukou in
het midden van de stad. Bij deze
bron vindt men een promenoir, een
bibliotheek en een fraaie winter-
tuin. Het water van de Poukoufeis
helder en zeer ijzerhoudend (tempe-
ratuur 11° C.) uitstekend geschikt
voor nier- en suikerleiders, die men
er dan ook in groote getale aantreft.
Wie een avondwandeling wil ma-
ken ga naar het lac de Walzoc, een
meer boven in de bergen even
buiten Spa.
Aan te bevelen is bovendien een
rit per open rijtuig naar de bron-
nen (Ie Pour des Fontaines) onge-
veer 3 uur loopen; 2 uur per rijtuig.
VETERAAN
De hollandsche boksers, v.l.n.r.: Cornelissen. Nieweq. Miljon, Rook, Hofmans (geleider)
e hollandsche roeiers, die ons land op de Olympiade vertegenwoordigen. De Best. Bakker, Weiner en flak (helper).
jjggsses'f»
f>e>
(iü
'""" "" ~ Jï!!!!^!^^lran^ink^wniet Wandelhoofd te Scheveningen een uitvoering en wedstrijden georganiseerd. Links: Oveizicht van
, Zondagmiddag werd door de '^"^^^^^^^^^^^^^ belangstelling voor Ie turndemonstr.tie.
; aa i
iwww *****-■
Hoe men de leugd van de straat bereikt
Door de vereeniging .Ons Huis" te Amsterdam, afd. Buiksloterham. werd een zeilwedstrijd gehouden voor eigengemaakte zeilbootjes. Op onze beide fotos zien wij resp. de jongens bezig
met het in orde brengen van de zeilen van hun jachten en het starten.
Propaganda voor de frissche buitenlucht
Door de afdeeling .Ons Buiten" van den bond van huurders van volkstuinen te Amsterdam werd op het complex volkstuinen aan de
De Jonge Garde van de vereeniging .Westerkwartier ' zorgde voor de muziek.
HUISMIDDEL.
Het leven op de groote mail-
booten, die met snelle vaart de
oceanen doorklieven, is een heel
apart bestaan.
Elk zoo'n boot is een wereldje.
Allerhande typen treft men er
aan, langzamerhand leert men
elkander kennen. Men is als het
ware op elkaar aangewezen en
de wetenschap,dat het samenzijn
geenerlei consequenties oplegt,
dat de relaties eindigen zoodra
het schip weer de haven is binnen-
geloopen.geef t daaraan een groote
bekoring.
Hij bewoonde een der mooiste
hutten en kwam weinig aan tafel.
Blijkbaar meed hij het gezel-
schap. Wel het beste middel om
op te vallen.
Spoedig had hij den naam
gekregen, menschenschuw te zijn.
En die eigenschap trok Mary
Andrew héél bijzonder aan.
Zij leed zelve allerminst aan
deze ziekte. Dochtes van den
millionnair Andrew, behoefde
ze niet verlegen te zijn.
Overal was ze graag gezien.
En 't moet gezegd worden, niet
alléén om 't geld van haar vader,
ook om haar oprechte manieren,
haar pittig snuitje, haar eigen
persoonlijkheid.
Na den derden dag had zij den
schuwen Mr. Peterson „toevallig"
op het promenadedek getroffen,
terwijl hij eenzaam over de rai-
ling gebukt stond en naar den
horizon blikte.
't Onbegrijpelijke gebeurde,
Howard Peterson en Mary An-
drew werden goede kennissen.
Hij had haar verteld, dat hij nu
al zeven maal de reis op en neer
van de Staten naar Engeland
had gemaakt en dat dit nu de
eerste maal was, dat hij met
iemand had gesproken, behalve
dan met de stewards.
Wie beweerde, dat de schuwe
Peterson een buitengewoon cau-
seur was, die jokte, nou laat ons
beleefder zijn en zeggen, die over-
dreef. Hij sprak, iets wat meer bij
verlegen menschen voorkomt,
wanneer zij hun schroom hebben
Lustrum Haaasche Korfbalbond
De Haagsche Korfbalbond herdacht zijn eerste lustrum en werd ter gelegenheid daarvan
een receptie gehouden in hotel Wittebrug.
Nieuw reddingsmiddel voor drenkelingen
Te Zandvoort werd een demonstratie gegeven door den badarts P. Varenkamp van een
zwemvest, dat voorzien is van een electrisch schelapparaat. De zwemmers zijn op deze wijze
in staat in contact te blijven met het strand. Links ziet men het redden van een drenkeling.
Hondententoonstel-
iins te Lelden
Greyhoundt een speciale prijs
open klasse. Eigenares Mevr.
Watraven te Den Haag.
Een goed verdediger
Zondagmorgen werd door de Politiehonden, Dresseer-Club
.Zeeburg* proeven van bekwaamheid afgenomen. Het ver-
dedigen zonder commando werd o.a. als proef van bekwaam-
heid vereischt. Deze positie komt b.v. voor als de baas van
den hond gaat vechten.
Een menschenredder
De hond van den heer Meyer laat het redden van een drenkeling zien.
... .
Baarsjes een propaganda-dag gehouden
overwonnen, veel over zichzelf.
Hij bekende aan Mary, dat hij een
buitengewoon vertrouwen in huismiddel
tj es had.
Mijn moeder was een brave,
eenvoudige vrouw, die het den
dokter niet moeilijk maakte.
Zij wist voor elke kwaal een genezing.
Beter gezegd, voor heel
wat kwalen één genezing. Zij had
een onbeperkt vertrouwen in
het nut van een kouden sleutel.
Niet alleen bij neusbloedingen,
ook bij den hik of hoestbuien. Onveranderlijk
^ing de sleutel, koud
en wel achter in den hals van den
patiënt. Hoe kouder hoe beter.
Ein 't hielp zoo, dat ik op heden
nog geloof aan de sleutelkuur.
Mary was een te wel opgevoed
meisje om den man vlak in zijn
gezicht uit te lachen.
Bovendien ze had te veel moeite
gedaan om hem zijn schuwheid
te doen overwinnen.
Het weer was bijzonder mooi
en Mary bleef goede vrienden
met haar nieuwste overwinning.
Vlug ging de tijd voorbij,
die voor de overvaart nood ig
was. Nog maar een paar dagen
en ze waren in New-York.
Zij stonden 's avonds op dek
en keken naar de maan.
Zij verwonderden zich beiden
over de enorme grootte. Van
de grootte van dezen satelliet
kwam het als van zelf op de
vraag of hij bewoond zou zijn.
Mary, als een modem meisje,
sprak de hoop uit, dat het zoo
zou wezen, 't Moet buitengewooninteressant
zijn om met je vrienden
op de maan draadloos te
:
kunnen telef oneeren, beweerde zij
Interesseert u zich voor draadlooze
telefonie, vroeg ze aan Peterson.
En toen ze het vroeg, keek
ze hem meteen aan
Alle goedheid, wat is er Mr.
Peterson. Zijt ge ziek ?
De man zag eruit als een lijk.
Ik weet het niet. 't Zal wel
overgaan.
Kan ik iets voor u doen ?
ik wat cognac halen?
Neen. 't Gaat wel over
Maar 't ging niet over.
Hebt u .. . . misschien .
een sleutel bij u ?

^"'WWfWP*
Een sleutel ?
Ja, dan zou ik dien in mijn hals
houden. En koude sleutel helpt
mij altijd in zulke oogenblikken.
Wacht even, zei zij, en ze
haalde den sleutel van haar kajuit
uit haar tasch. Ik heb dezen altijd
big me, omdat ik bang ben, dat
ze anders m'n juweelen stelen.
Peterson was zichtbaar opge-
lucht. Hij boog zich en Mary fiet
haar sleutel in zijn hals vallen.
- 't Werkte wonderbaarlijk. In
een paar minuten was de man
geheel hersteld. Wacht u even
hier, dan ga ik even weg en breng
u den sleutel terug.
Nauwelijks was Peterson weg
of vanuit een zijgang kwam
iemand op haar toe. Een lange
magere man, met een gezicht als
van een oud indisch officier.
Mag ik u even spreken.
Mary keek den man verbaasd
aan. Kent u mij ?
Neen. . ,„.
Toch hiebt u mij wel eens ge-
zien. Ik zal u in vertrouwen ne-
men .... Ik ben de detective der
maatschappij. Ik volg den slim-
men Peter, alias Peterson, alreeds
.vanaf het moment, dat hij zijn
' voeten op den engelschen grond
zette, 't Is de grootste oplichter,
die er is. Een geraffineerde dief.
En nu ik bemerkte, dat hij op
foeden voet met u probeert te
omen, moet ik u wel waarschu-
wen. -
Diepe ontgoocheling.
Mary was een modem meisje.
Mary was een amerikaansche.
Dus zij wist zich te beheerschen.
Tusschen haar en den detective
werd afgesproken, dat zij geen
ophef zou maken, dat zij hem zou
helpen en bij bet aan land gaan
•niemand iets laten merken. De
detective zou er voor zorgen, dat
de slimme Peter direct werd in
gerekend en wat hij ook van
haar gestolen had, zij zou het
direct terug krijgen.
Net toen deze afspraak beklon-
ken was, kwam Peterson terug
en gaf haar den kajuitsleutel.
't Eerste wat Mary deed, toen
ze weer in de hut terugkwam,
was haar juweelen nazien. Zij
had verschillende familiestukken
en cadeautjes bij zich. Dingen van
waarde voor haar, doch niet voor
een ander, en ... . moeilijk om
kwijt te raken.
Eén sieraad maakte daar een
uitzondering op. 't Was haar pare-
len collier, welken zij juist deze
reis in Londen gekocht had. De
collier had haar een kapitaal
gekost. Dit was nu net iets voor
een juweelendief. Geen gemakke-
ker buit kon men zich uit.
denken.
Zou ze de afspraak met den de-
tective houden en de kans loo-
pen, dat slimme Peter hem te slim
af was.
Waarom zou ze dat allemaal
doen 1
Mary nam een kloek besluit.
Ze ging met haar juweelenkoffer-
tje naar den administrateur, ze
kreeg een re^u en zag hoe de schat-
ten in de brandkast werden ge-
legd en weggesloten.
Mary sliep gerust en 's morgena
was haar eerste gedachte wat die
„verlegen" Mr. Peterson nou wel
ONZE VRIENDINNETJES EN VRIENDJES
Opa's kleinkinderen in den zandbak
Fieke ais boerin Onze Wim Floris Snel l'/jjaar
Bellen blazen Alida en ftafe
zou doen. Blijkbaar hield hij zich
ziek. Want ze zag hem niet meer.
Mary wist wel beter. In zijn ka-
juit zat de slimmert en probeerde
den sleutel na te gieten, waarvan
hij zeker wel een wasafdruk had
gemaakt.
Eerst op den laatsten dag ont-
moette zij hem weer. Hij nam af-
scheid van haar en hoopte, dat
zij haar familie in gezondheid
zou ontmoeten.
In haar hart moest het meisje
lachen om de poets» die zij den
slimmen boef gebakken had. Na-
tuurlijk was hij in haar kajuit
geweest. Doch de buit had hij er
niet gevonden. Die ging rustig
en zeker met haar mee naar Phi-
ladelphia.
Zoo dacht ze tenminste.
Maar toen ze rustig thuis was
en haar kamenier haar hielp met
de koffers uit te pakken, zag
deze boven in een van de kof-
fers een keurig, gekleurd, briefje
liggen.
Het meisje deed, zooals een
behoorlijke kamenier behoort te
doen. Ze trok een gezicht alsof
ze meende, dat het niets bijzon-
ders was. Mary had niets te
verbergen, opende dus het briefje
en ze las tot haar verbazing.
„Beste juffrouw Andrew. Hier-
door deelen wij u mede, dat alle
sieraden die voor u een bijzondere
waarde hebben, onaangeroerd
zgn. Wij zullen het verhaal van
den sleutel nooit vertellen. En de
imitatie parels zijn zoo mooi,
dat niemand 't zal willen geloo-
ven, dat ze niet echt zijn, wanneer
gij ze draagt en .... uw mond
houdt, 't Was eigenlijk niet
netjes, dat u uw woord gebroken
heeft en het koffertje aan den
administrateur gaaft. Doch we
hadden 't wel verwacht en daar-
om duurde de conversatie met
„den detective van het schip"
wat erg lang. Daardoor had ook
„de verlegene" tijd om zijn werk
te doen. Veroorloof ons, dat wij
teekenen, uw zeer dienstwillige
dienaren.de beide slimmePeters "
Tersluiks had de kamenier
Mary's gezicht bestudeerd, ter-
wijl zij het briefje las.
Maar Mary was een modem
meisje èn een amerikaansche.
Dus had zij geen spier vertrok-
ken.
Wat doet u vanavond aan voor
het verwelkomingsdiner ?
De nieuwe parelen collier, zei
Mary. En ze vertrok steeds nog
geen spier.
(Vrij naar het engelsch.)
PEDICURE HANSA
Amsterdamsche straat 29
Scheveningen
VOOR SCHOONHEID-EN
LICHAAMSVERZORGING
MANICURE - PEDICURE - MASSAGE
Speciale behandelina voor
HAARGROEI - HAARÓITVAL
BAARROOS ENZ.
onder gar»lie.
Behandeling door gediplo-
meerden specialist
VrMBl
mi-mmmmmm~ ^^
IN ANDERMANS SCHOENEN^
In dezen roman van de bekende
engelsche schrijfster, dien ge hier kunt
beginnen, wordt beschreven hoe op een
avond in Januari bij het verlaten van
het parlement John Chilcote, afgevaar-
digde voor East Wark, door een dikken
mist wordt overvallen en in dien mist
een gesprek met een voorbijganger heeft.
Als de mist optrekt, blijkt, dat de
beide mannen op verrassende manier
op elkaar lijken. Chilcote is daardoor
in de war. Hij excuseert zich door t«
zeggen, dat 't zijn zenuwen zijn. De
ander spot wat met de zenuwen. Chil-
cote staat er op met zijn „evenbeeld"
kennis te maken. Het blijkt, dat deze
John Loder heet.
De vreemde ontmoeting heeft Chil-
cote nerveus gemaakt. Hij sliep slecht
en voelt zich ellendig als AUsopp, zijn
bediende, hem komt wekken. Na eenig
aarzelen verlaat hij het bed.
Hij gaat naar de kast en neemt daar-
uit morfine, waaraan hij sinds eenigen
tijd verslaafd is. De uitwerking van het
gift wordt spoedig merkbaar. Chilcote
is zichtbaar opgefrischt. Blessington,
zijn secretaris, komt hem over zaken
spreken. Ondanks de morfine, voelt hij
och door zijn werk bezwaard. Hij voelt
de behoefte, alles er aan te geven, ook
zijn politieke loopbaan. Blessington, die
zelf een eerzuchtige jongen is, begrijpt
daar niets van.
Nadat de morfine uitgewerkt is, ver-
slapt Chilcote weer. Alles hindert hem.
Hij gaat- z'n huis uit en dwaalt door
de stad. Zoo komt hij in een geheel
andere wijk, als daar waar hij gewoon-
lijk vericeert. Er komt een rijtuig aan.
Chilcote roept het aan en Iaat zich naar
Cardogan Gardens rijden, naar Lady
Astrupp, een zeer jonge, zeer mooie
en wufte weduwe. Zij ontvangt hem als
haar vriend en vertelt van haar nieuwste
hobby, het gedachten lezen door een
kristallen bal. Zij vertelt hem, dat zij
een boek leest Other men's shoes,
waarin van de groote gelijkenis van
twee mannen sprake is.
Na het bezoek aan Lady Astrupp
gaat Chilcote naar het parlement. Hij
moet spreken, maar voelt zich plotseling
te ziek.
Hij verlaat het parlement en rijdt naar
huis om zoo spoedig mogelijk morfine
te nemen. Dan gaat hij naar Loder,
zijn dubbelganger's huis. Deze ontvangt
hem niet alleen met bevreemding, maar
ook met tegenzin en vertelt hem van
zijn. eigen ontgoochelingen. Door schuld
van anderen is hij zijn geld kwijt ge-
raakt en nu verplicht voor zijn onder-
houd te werken. Hij is cynisch gewor-
den en vraagt Chilcote waartoe hij eigen-
lijk wel dienen kan. Deze doet hem
het voorstel, om net als in het bock,
met elkaar van positie te ruilen. Eerst
werpt Loder de gedachte ver van zich
af. Doch den volgenden dag krijgt Chil-
cote een telegram. Loder vraagt hem
om naar zijn woning te komen; hij
accepteert 't voorstel. De voorbereiding
wordt getroffen. Allerhande moeilijk-
. heden zijn te overwinnen. Son\s schijnt
het plan te mislukken. Plotseling komt
Chilcote bij Loder en zegt, dat hij hem
moet vervangen. Hij kan 't niet langer
uithouden.
Alles wordt in orde gemaakt. Bijna
hadden zij de ringen vergeten, die
Loder's lidteekenen moest bedekken.
Hij vertelt Chilcote de geschiedenis er-
door K. CECIL THURSTONE
=J
van, een ontmoeting met een ijdele
vrouw, die hem, op avontuur belust,
voor den mal' hield. Haar hondje heeft
hem in de vingers gebeten. Dit heeft
hem tegen vrouwen gepanserd. Nadat
de mannen afscheid hebben genomen,
blijft Chilcote alleen in Loder's kamer.
HOOFDSTUK IX.
Alle menschen hebben in hun leven
wel eens een gewichtig oogenblik,
een moeilijk oogenblik, een triomfan-
telijk oogenblik. Loder had alle drie
de categorieën gekend, maar nog
nooit in zijn leven had hij de zon-
derlinge gewaarwording 'gevoeld, die
over hem kwam, toen hij, — in een
andermans kleeren — voor het eerst
de huissleutel stak in de deur van
een andermans huis.
De sleutel gleed gemakkelijk in
't slot en zonder aarzelen draaide
hij hem om, hoewel zijn hart, dat
gewoonlijk volkomen rustig sloeg,
gedurende een paar seconden snel-
ler klapte. De enorme vestibule met
de donkere eikenhouten lambrizee-
ring doemde ondanks het electrische
licht, dat er brandde, massief en
somber voor hem op. De verdere
versiering was in bruin en zwart ge-
houden.
Loder keek om zich heen, toen
liep hij met kloppend hart de
vestibule door en klom de trap op.
Maar bij elke trede, nam zijn zelf-
vertrouwen toe en werd zijn stap
vaster. Toen hij echter aan de
bovenste trede kwam, begonnen zijn
polsen opnieuw te jagen en ditmaal
zelfs ernstiger dan eerst. Aan het
einde van de breede, helder verlichte
gang zag hij een kamermeisje aan-
komen, dat een oogenblik later voor
hem zou staan.
Een seconde duizelde 't hem voor
zijn oogen; hij was er van overtuigd,
dat nu de ontdekking zou volgen.
Maar het meisje kwam stilzwij-
gend nader en onwillekeurig liep
Loder door. Hij was nu geen el meer
van haar af; zij zeide niets; hij ging
haar voorbij en zij bleef tegen den
muur staan.
De spanning, hoe kort ook, was
ontzaglijk geweest; maar nu zij plot-
seling verminderde, volgde er een
sterke reactie. De - verwachte ver-
nedering bleef uit en nu ontstond
eensklaps het heftige verlangen het
lot te tarten. Loder bleef staan,
keerde zich om en riep het meisje.
De plek, waar hij stond, was hel-
der verlicht, daar juist boven zijn
hoofd een electrische lamp van den
zolder naar beneden hing en toen
zij naar hem toe kwam, hief hij vast-
beraden zijn hoofd op en wachtte.
Zij keek hem aan zonder eenige
verrassing of belangstelling. „Wat
blieft u, mijnheer?" vroeg zij.
„Is mevrouw al thuis?" Hij kon
zoo gauw geen andere vraag be-
denken; het was trouwens alleen
maar, om te zien of het geluid van
zijn stem de proef doorstond.
, '-
Nog altijd toonde 't meisje niet
de minste verbazing. „Neenx mijn-
heer, nog niet; maar over een half
uur zal zij er wel zijn; mevrouw
zou om half een thuiskomen."
„Over een half uur? Zoo." Toen
liep hij met vasten tred verder en
opende de deur, die naar Chilcote's
kamers leidde.
De deur gaf toegang tot een breed
portaal. Aan den eenen kant bevond
zich de studeerkamer, aan den ande-
ren kant lagen de slaapkamer, de
badkamer en de kleedkamer. Met een
gemengd gevoel van vreemdheid en #
bekendheid — Chilcote had zijn be-
schrijving verscheidene malen her-
haald — legde hij zijn hand op den
knop van de deur der studeerkamer
en draaide hem om.
Er brandde een vroolijk haardvuur
in de kamer, het licht was opge-
stoken en er heerschte een rust, die
de gedachte aan studie opwekte. Dit
kwam het eerst tot Loder's bewust-
zijn. Daarop had hij zijn aandacht
noodig voor meer dringende zaken.
Toen hij binnenkwam, zette de
nieuwe secretaris juist een boek weg.
Zoodra hij hem zag, zeide hij:
„Ik maak juist eenige aanteeke-
ningen over den politieken toestand
van Khorasan." Hij zag Loder bij
deze woorden aan met iets vrees-
aditigs in zijn blik. Hij was een
tenger, verlegen mannetje, dat een
zeer bescheiden positie in de maat-
schappij bekleedde en een bijna over-
tollige geleerdheid bezat — het
tegenbeeld van den vluggen, leven-
digen Blessington, dien hij had ver-
vangen.
Loder doorstond zijn blik niet
alleen met de grootste kalmte, hij'
vond er zelfs plotseling een eigen-
aardigen prikkel in een nieuw paaf
oogen te ontmoeten. Hij trad op de
schrijftafel toe en zeide:
„Dank je. Greening, daar heb je
goied aan gedaan."
De secretaris keek op; het was
duidelijk, dat dat antwoord hem
eenigszins in verwarring bracht. Zijn
geduld was trouwens al sterk op de
proef gesteld gedurende de veertien
dagen, dat hij zijn nieuwe betrekking
bekleedde.
„Ik ben blij, dat u dat vindt, mijn-
heer," zeide hij aarzelend. „U haalde
vanmorgen zoo'n beetje uw schou-
ders op over de kwestie, wat u zich
misschien nog wel herinneren zal,
maar ik dacht —"
Loder, die zijn overjas uittrok,
bleef midden in dat werk steken en
zeide:
„Vanmorgen? Heb ik er vanmor-
gen mijn schouders voor opge-
haald!" Deze opmerking van zijn
secretaris gaf hem een heerlijke ge-
legenheid tot een verklaring, die veel
argwaan zou kunnen voorkomen.
.„Je moet maar aan me zien te wen-
nen, Greening. Je kent me nog niet.
Ik ben een man van 'i oogenblik.
Je hebt tot nog toe alleen maar mijn
zwakke zijde gezien, maar ik héb
ook nog een anderen kant, die je af
en toe aan 't licht zult zien komen.
„Je bent moe," zeide hij vriende-

«,^v.- - .■5«^'
lijk. „Ga naar bed. Ik blijf nog wat
nazien hkr. Goedennacht." En hij
stak hem zijn hand toe.
Greening legde er half aarzelend
de zijne in; hij wantrouwde dezen
nieuwen kant van dat zoo gecompli-
ceerde karakter.
„Goedennacht, mijnheer," zeide hij.
„Als u mijn aanteekeningen niet nut-
teloos vindt, zal ik er morgen mee
doorgaan. Ik hoop, dat u een goede
nachtrust zult hebben."
Een seconde trok Loder verbaasd
zijn wenkbrauwen op, maar oogen-
. blikkelijk begreep hij dien wensch en
antwoordde:
„Dankje, Greening. Ik hoop, dat je
wensch vervuld moge worden."
Hij keek den kleinen secretaris na,
die bijna onhoorbaar bet vertrek ver-
liet; toen ging hij bij het vuur staan,
leunde met zijn elleboog op den
schoorsteenmantel en liet zijn kin op
zijn hand rusten.
Een tijdlang stond hij daar zoo,
volkomen onbeweeglijk; toen viel zijn
arm langs hem neer en keerde hij
zich langzaam om. In die oogenblik-
ken had hij de dingen overwogen en
zijn gedragslijn afgebakend. De
lichte zenuwachtigheid, die aan zijn
ietwat brusque wijze van spreken
merkbaar was geweest, was verdwe-
nen en hij kon nu den toestand met
rüstigen, vasten blik onder de oogen
zien. •
Nu hij zijn gewone kalmte herwon-
nen had, nam hij de kamer eens
nauwkeurig op. Zijn oogen schitter-
den, toen zij van de muren geheel in-
genomen met boekenlasten vol met
gebonden boeken, naar de lampen
dwaalden, voorzien van elegante
kappen, die het licht aangenaam tem-
perden; van de lampen naar de
schrijftafel, waar elke benoodigdheid
op te vinden was; van de schrijftafel
naar de stoelen zoo uitstekend ge-
schikt om in te lezen, te schrijven of
na te denken. Niets ontbrak er. Alles,
wat hij eens had bezeten, was hier,
maar op nog grooter schaal. Om de
weelde van den rijkdom goed te ge-
nieten, moet men ze gekend en dan
een langen tijd ontbeerd hebben.
Loder had eenvoudig geleefd en zoo
streng, dat hij tot voor drie weken
gemeend had, boven alle verleiding
van de wereld te staan. Toen had de
stem van de wereld gesproken en
in zijn binnenste had een andere stem
geantwoord op zulk een luiden, drin-
genden toon, dat zij zijn verbaasden
en ongeloovigen tegenstand het zwij-
gen oplegde en dapper haar eischen
deed gelden. Dat was de stem van
zijn onderdrukte eerzucht geweest;
maar nu hij in deze nieuwe omgeving
stond, verhief zich nog een andere
stem; de vreugde, het genot, dat
materieele zaken verschaffen, werden
plotseling weer levendig bij hem en
verdrongen het laatste restje van de
philosofie, die hij zoo trouw had aan-
gekweekt.
Langzaam liep hij de kamer door,
bleef staan bij de schrijftafel en keek
daar de verschillende papieren na.
Naast die papieren lag een stapeltje
nog ongeopende brieven. Hij nam
-«■T^^^^*?^^
VRAAG EN ANTWOORD
/. v. d. S., Scheveningen vraagt
Zoudt u mij kunnen inlichten over dam-
men en schaken, wat van deze beide
het ingewikkeldste is. We hebben daar-
over geschil.
Antwoord. Over het algemeen houdt
men schaken voor ingewikkelder dan
dammen. Het feit alleen, dat ge met
zooveel. steenen van verschillende be-
teekenis werkt, is hiervoor al reeds een
bewijs.
Hiermede wil ik volstrekt niet zeg-
gen, dat in het damspel niet veel zit.
Mevr. J. W. v. T.. Den Haag. De
bes e wijze om smake'.ijke aardbezienjam
te maken, is de volgende: Ge neemt
liefst niet te groote aardbeien, doe er
de steeltjes af, wascht ze een paar
maal af,, zoodat het zand er goed afge-
spoeld is, neemt alles wat onrijp of
, reeds aan het verrotten is, .er af, weegt
na hoeveel ge overgehouden hebt en
neemt dan tweemaal dit gewicht aan
suiker. Alles te samen moet aan den
kook gebracht worden, zonder toe-
voeging van water, bijna gestadig moet
geroerd worden om aanzetten te voor-
komen. Vooral moet een groote pan
genomen worden, omdat de aardbeien
hoog opschuimen als zij op kookpunt
staan en anders dus licht zou over-
koken.
De aardbeien moeten zoolang op
staan, totdat een gedeelte van het water,
dat zij bevatten, verkookt is en de jam
dus voldoende dik is. Dan kan later,
als deze voldoende afgekoeld is, de jam
in de goed gereinigde, liefst uitge-
kookte jampótten gedaan worden en
bedekt met een in brandewijn gedrengd
op maat gesneden stukje perkament
papier belegd worden.
De jampot moet met een goed slui-
tenden deksel gesloten worden, of met
een vierkant gesneden stuk perkament,
dat stevig met een bandje of koordje
om den pot gesloten wordt.
Op deze wijze kunnen de potten wel
eenige jaren geconserveerd blijven. Na
een korten tijd staan, zult ge merken,
dat de jam niets te zoet is, de groote
hoeveelheid suiker voorkomt tevens het
beschimmelen.
ze een voor een in zijn hand; ze
waren dik en zagen er alle belang-
wekkend uit. Hij glimlachte bij de
herinnering aan 't geen de post hem
bracht: meestal niets, en anders
lange, zware of kleine dunne cou-
verten — onwelkome manuscripten
of zeer welkome cheques. Toen hij
de brieven bekeken had, legde hij ze
aarzelend weer neer. Het was zijn
taak ze te openen, maar nog nooit
in zijn leven had hij een couvert ge-
opend, dat aan een ander geadres-
seerd was.
Hij bleef besluiteloos staan en
woog ze op zijn hand. Toen kwam
er plotseling een uitdrukking, van ver-
rassing op zijn gezicht; hij hief luiste-
rend zijn hoofd op. Iemand stond
stil voor de deur, die Greening op
een kier had laten staan.
Er volgde klaarblijkelijk een oogen-
blik van twijfel, toen het geruisch van
zijden rokken, een haastig, onzeker
tikje en de late bezoekster trad
binnen.
Een paar seconden bleef ze op den
drempel staan; maar toen Loder niets
zeide, kwam zij naderbij. Zij was
waarschijnlijk juist van een soiree
thuisgekomen, want hoewel zij haar
lange handschoenen uitgetrokken
had, droeg zij nog een rijken avond-
mantel van bont en kant.
Dat zij Chilcote's vrouw was,
voelde Loder instinctmatig, zoodra
zij de kamer binnentrad; maar deze
zékerheid werd gevolgd door een be-
nauwende verwarring van denkbeel-
den. Hij stond bij de schrijftafel; ge-
heel besluiteloos. Eindelijk keerde hij
zich haastig om en keek haar aan.
Zij had haar avondmantel afgelegd
en stond nu bij het vuur. De ge-
woonte van alleen door 't leven te
gaan was merkbaar aan een zekere
zelfbewustheid, een groote rustigheid
van houding; toch had haar .gestalte,
zooals ze daar stond in een zacht,
bleekblauw avondtoilet met dien ach-
tergrond van donkere boeken, iets
zeer jeugdigs, dat sterk met die hou-
ding contrasteerde. Met verwonde-
ring herinnerde Loder zich, dat Chil-
cote herhaaldelijk van „koud" en
„onsympathiek" had gesproken. Hij
voelde in haar tegenwoordigheid niet
de vrees voor ontdekking en ver-
nedering, die hij gevoeld had bij de
ontmoeting met de dienstbode. Maar
er was iets in haar gezicht, dat hem
een veel pijnlijker gewaarwording
gaf: een uitdrukking van welwillende
vriendelijkheid, die zorgvuldig een
ander gevoel verborg, — of dat wan-
trouwen was of een onverschillig-
heid, die zelfs naar afkeer zweemde,
kon hij niet uitmaken. In pijnlijke be-
sluiteloosheid bleef hij staan, sor-
teerde de brieven en wachtte, wat zij v
zeggen zou.
Alsof ze zijn gedachten ried, kwam
ze een paar passen naderbij en zeide:
„Ik ben bang, dat ik ongelegen
kom; als je bezig bent..."
Loder's hoffelijkheid was terstond
opgewekt. Hij was. zijn leven be-
gonnen met de vrouw hoog te stel-
len en haar woorden deden dat oude
gevoel herleven.
„Neen , neen, volstrekt niet. Ik
kijk — mijn brieven even door. Je
moogt jezelf niet lager stellen dan
brieven." Hij voelde, dat de toon
van zijn stem gejaagd klonk, maar
Eve scheen het niet te bespeuren.
Zij toonde in tegenstelling met Gree-
ning absoluut geen verwondering.
„Ik heb bij de Fraide's gedineerd,"
zeide zij. „Mijnheer Fraide heeft me
een boodschap voor je gegeven."
Loder was zich niet onbewust, dat
hij glimlachte. Het denkbeeld, dat de
groote staatsman hem een boodschap
zond, was niet zonder humor. Intus-
schen schoof hij een van de gemak-
kelijke stoelen bij 't vuur en zeide:
„Werkelijk?... Wil je niet gaan
zitten?"
Zij stonden nu dicht bij elkaar en
hij zag haar vlak in haar gezicht.
Opnieuw verbaasde hij zich. Chilcote
had meer dan eens- gezegd, dat zij
opgang maakte in hun kring en dat
zij zeer intelligent was, maar nooit,
dat zij mooi was. En nu bleek zij een
zeldzame en ongemeene schoonheid
1 _—
1
te bezitten. Heur haar was zwart,
haar groote oogen hadden een bij-
zonder zuivere blauwe kleur en haar
donkere wenkbrauwen waren zeer
fraai geteekend. Loder betrapte er
zich op, dat hij haar met bewonde
ring aanstaarde.
„Wil je niet gaan zitten?" zeide hij
nog eens, niet zonder eenige ver-
legenheid.
„Ja, — dankje." Zij nam den haar
aangeboden toel; maar Loder be-
merkte, dat zij — hoewel zonder de
minste ostentatie — haar japon naar
zich toetrok, toen zij langs hem heen
ging. Deze handelwijze hinderde
hem, hoewel hij er zich geen reken-
schap van wist te geven, waarom.
(Wordt vervolgd.)
Bezoekt te Scheveningen
CENTRAL PAVILLON
en
CENTRAL DIELE
HET Cabaret van Scheveningen
ELECTRO-RADIO
Populair tijdschrift op het gebied
van Electriciteit en Radio
Verschijnt Vrijdags
om de veertien dagen
Abonnementsprijs f2.— per half
jaar bij vooruitbetaling
Vraagt proefnummers aan bij de Admin.
HOFWYCKSTRAAT 9, DEK HAAG
TELEF. H. 7577
PAVILLON ORIENTAL
HABLÉ ^^
GEVERS DEYNOOTWEG 17/19
SCHEVENINGEN
TELEFOON 50474
Geopend een naar de eischen des tijds inge-
richte Salon van de ouds gerenommeerde
HABLÉ-WAFELS
Lunch- en Tearoom
Aangenaamst en rustigst zitje van Scheve-
ningen, halte lijn 8, tegenover de „Seinpost"
Rijwielbewaarplaats
Zelfde firma als op de Boulevard,
Zeekant 9 - Telefoon 50318
NEDERLANDSCH-INDIË
KANTOOR VOOR ADVIEZEN
ten behoeve van hen, die voor het eerst
naar Indië vertrekken, door een dame,
volkomen op de hoogte van Indische toe-
standen. Desgewenscht ook les in Maleisch.
Inlichtingen gratis,
VAN SLINGELANDTSTRAAT 14
DEN HAAG
CKLINKERT
Prof de danse
Amsterdam
Tel. 24232
te Zandvoort
——
91
No. 71318-
WENKEN EN RECEPTEN
VOOR ONZE LEZERESSEN
No. 71318. Allerliefste Meisjetjurk
voor den zomer, en in den winter
voor kinderpartijtjes. Hij kan ge-
maakt worden van batist, voile,
dunne zijde enr^ en gegarneerd met
strookjes van lint, kant of anderszins.
Verkfijgbaar voor den leeftijd van
6 tot 8 jaar.
Benoodigd van 95 c.M. breede stof
2,50 M., van strookjes garneering
1,80 M., lint voor de ceintuur 2,25 M. K
No. 71319. Keurig matrozenpak
voor jongens van 2 tot 8 jaar. De
broek kan gemaakt worden van
donkerblauw katoen en de blouse
van wit katoen.
Benoodigd van 70 c M. breede stof
voor de blouse 1,75 M , van 70 c.M.
breede garneerstof 0,35 M. en
van 105 c.M. breede slof voor de
broek 0,5 M. -'
Deze modellen zijn met toestemming
der fa.- Weldon Ltd. te Londen, ont-
leend aan de Weldons Modebladen.
Geknipte patronen zijn tegen toe-
zending van f 0.66, ingeregen patroon
mantel f 1.80, japon en mantel-
costuum f2.75, blouses en kindergoed
f 1.50 en strijkpatronen ä 25 cent
per nummer franco te bekomen bij
Mevr. Milly Simons, 2e Schoytstraat
— 261, Den Haag —
Inkt, die door [ang staan dik is
geworden, moet men niet met water
verdunnen, daar de kleur daaronder
lijdt. Men voege een weinig azijn
bij den te dikken inkt en de kleur
zal eerder krachtiger dan flauwer
worden.
Vlekken in flanel kan men ver-
wijderen door de plek, waar de vlek
zich bevindt een half uur teweeken
in gelijke deelen eigeel en glycerine
en daarna 't kleedingstuk in lux uit
te wasschen.
Amerikaansóhe groentensla: aller-
lei restjes van groenten (doperwten,
wortelen, peulen, roode biet, spercie-
boontjes, snijboontjes, of iedere
andere groente, behalve bïadgroente)
aan schijven gesneden koude aard-
appelen, fijn gesneden augurken en
plakken biet, mengt men dooreen in
een slabak. Hierover giet men een
saus, gemaakt van 2 fijngewreven
harde eieren, een theelepel mosterd,
een theelepel suiker, een lepel sla-
olie en azijn naar smaak. De aan-
gename smaak der salade wordt zeer
verhoogd, indien men er den inhoud
van een klein blik ananas doorheen
werkt. Men begrijpt, dat men deze
salade op allerlei manieren variee-
ren kan.
Koude zalmdaube. Men maakt den
inhoud van een groot blik zalm fijn,
voegt er eenige fijn gesneden augur-
ken bij, wat fijngesneden biet, een
fijn gesneden uitje. Nu lost men
25 gram gelatine op (neem eenige
roode en de rest witte bladen) in
een liter water met azijn vermengd,
- -. - -
No. 71319
waarin men een paar kruidnagels,
2 laurierbladen, een snuifje peper en
een snuifje zout heeft laten trek-
ken en giet dit vocht door een zeef
op 't zalmmengsel. Roer dit flink
dooreen en doe 't mengsel in een
steenen-puddingvorm; stort de zalm-
pudding, als ze koud en stijf is op
een schotel, garneer die rondom met
sla, biet, enz. en presenteer er een
zure eiersaus of mayonnaise bij. Dit
is niet alleen een lekkere, maar ook
een zeer smaakvolle schotel.
EENIGE VRAGEN H
//. G. te Goes vraagt:
Ik heb al lang in. mijn kast liggen
een paar donkergrijze glacé hand-
schoenen (nooit gedragen). Toevallig
kreeg ik ze dezer dagen in handen en
ik zag tot mijn spijt, dat ze vol groote
vuilgeelachtige vlekken zaten, waar-
schijnlijk door vocht, want ik bewoon
een erg vochtig huis. Zijn deze hand-
schoenen nog van vlekken te bevrijden
en in oorspronkelijke kleur te krijgen?^
Antwoord f
U kunt probeeren de handschoenen
bij een handschoenen-wasscherij te laten
wasschen. Ook kunt gij zelf de hand-
schoenen een korten tijd in benzine
leggen, dan aantrekken en met een
linnen doekje droogwrijven.
/. H. v. L. te Amsterdam vraagt:
Zeer gaarne zou ik van u willen ver-
nemen, hoe ik bloedvlekken uit een
groene wollen crêpe-marocaine japon
kan verwijderen.
Antwoprd:
Wasch de bloedvlek voorzichtig met
laiiw-watm zeepsop (b.v. Sunlightzeep).
Spoel de zeep er goed' uit. Is de vlek
nog niet weg, dan kunt u 't probeeren
met lauw-warm pékelwater.

.—--^^^^^^^
JONGENS EN MEISJES
EEN HOEKJE APART1
ONDER REDACTIE VAM TANTB UZB
•^root was het aantal goede an.twnr.r-
den dat ik ontving op het ingezonden
raadsel van Luentje Peters, Voorbrood-
stnaat 130, Arnhem, geplaatst in het 13
Juni-nummer van de Wereldrevue.
Hieronder volgt de goede oplossing:
Met k ben ik een voedingsmiddel =
kaas.
- Met b ben ik iemand die orders uit-
deelt = baas.
Met v ben ik iets, waar tnen bloemen
in plaatst = vaas.
Met h ben ik een dier = haas.
Met m ben ik een rivier = Maas.
„Zonder „hoofd" ben ik iets, dat
door den visscher gebruikt wordt =
aas.
En dan volgen alle namen der prijs-
winnaars:
Lena Diepgrond, Oeterwalerstr. i6hs,
A'dam; Marietje Gans, Weesperstr. 58,
A'dam; Bernhard Kohl, Westerstraat
I22hs, A'dam; Gretha de Vries, 2e Jan
Steenstr. 96 III, A'dam; Johan van Hal,
Staalweg 48, Apeldoorn; Comelis
Bronkhorst, Klarendalscheweg 279, Am-
hem; A. Majoor, Schulpweg 139, Bever-
wijk; Rica van Dijke«, Rotterdamsche-
weg 66, Delft; H. J. -Hulsegge, Middel-
weg 27, Deventer; Loülon Broda „Hu-
geswil", Herténlaan, Den Dolder; Annie
Berserik, Vaillantlaan 191, Den Haag;
J. Hoevenaar, Fahrenheitstr. 619, Den
Haag; Lieka van Rhijn, Groot Hertog-
innelaan 224, Den Haag; Jantje Meier,
Oostvest 26, Haarlem; Joh. Christiani,
Schagen&tr. 34, Den Helder; J. Lian-
sink, Eendrachtstr. 19, Tuindorp Hen-
gelo; Leni Gewald, Noordweg 51, Kam-
pen; D. Kuipers, Medusastraat 10a,
Leiden; »F. Prins, Café Spoorzicht, Olst;
Jannie Derksen, Geelkerkenkamp 16,
Oosterbeek; Mathien v. d. Laar, Bea-
trijsstr.-51, R'dam; P. Spruit, Meerder-
voortstr. 71, R'dam; Annie Stam, Bing-
leystr. 30, R'dam; Jopi Giard, 2e Deh-
straat 25, Utrecht; Marianne van Raalt,
Emmaplein 8, Vlaardingen; Leida v. d.
Wal, Windesheina.
DE NIEUWE PRUSVRAAG
Deze keer heb ik weer eens een
vakjesraadsel bedacht:
V
IJ
V
E
R
Rij a ds werkelijk heel licht.
Rij b zorgt voor zoete spijs.
Rij c is uw moeder zeker.
Rij d vindt ge in de keuken.
Rij e treft ge in de tuinen.
ONZE KLEINEN
Marietje, die voor het eerst een buU
dög ziet, vraagt haar vader: Pappie,
maakt die waf-waf nou zoo'n leelijk
gezicht, of heeft ie 'f van zich zelf?
. Kliaartje, die voor het eerst van
^m^lk" van een cocosnoot hoorde, vroeg
of de melkboer die erin deed.
.
De Anatomische Les
(Op rijm.)
Uit het dictaat van een medisch-student.
XX.
SPAAKBEEN
SCHOUDERBLAD
BOVENARM
JDEARTT
VOOBARiM
EULE PUP
HAND
DE ARM.
Men vindt, gaat men den arm ontleden,
Een boven (opper) arm, alsmede
Een voorarm, maar gelijk men weet.
Is zonder hand geen arm compleet.
De bovenarm, een been met ronden
Kop, dat aan den gordel is verbonden,
Vormt een gewricht met't schouderblad,
Dat tot dit doel een kom bevat.
Aan den voorarm zijn gezeten:
Spaakbeen en ellepijp, te weten.
Het spaakbeen aan de duimenkant
De ellepijp bij den pink der hand.
ELKE WEEK EEN VRAAG.
H. G. te Goes vraagt:
Hoe heeten tegenwoordig al de
Ministeries en hoe heeten de Ministers
van de verschillende Departementen?
Antwoord.
Nederland heeft tien Ministers.
Voorzitter van den Ministerraad is
Jhr. Ruys de Beerenbrouck, Minister
van Binnenlandsche Zakenen Landbouw.
Jhr van Kamebeek is Minister van
Buitenlandsche Zaken, de beeren Colijn
van Finantiën, de Graaff van Koloniën,
van Swaay van Waterstaat, Aalberse
van Arbeid, Handel' en Nijverheid,
Heemskerk, van Justitie, de Visser van
onderwijs. Kunsten en Wetenschappen,
Westerveld van Marine en van Dijk
van Oorlog.
De Ministers tezamen vormen den
Ministerraad. Zij worden ook wel hoof-
den der departementen genoemd.
RAADSELS
Hoe maakt men met een „mes" en „teer"
Den titel van een deftig heer?
VOOR DE OUDEREN
Eigenaardige vondsten.
Een antiquair in Antwerpetv, zoo
vertelt Tit bits, had gehoord, dat een
vrouw eenige oude schilderijen be-
zat. Hij ging haar opzoeken en zij
bood hem een stoel aan, die betere
dagen gekend had.
„Wacht u even," zei de vrouw,
„ik zal een boek onder een van de
pooten leggen, dan zit u beter."
De antiquair zag direct, dat dit
geen gewoon 'boek was en vroeg
of hij het even zien mocht.
Het bleek in menschenhuid ge-
bonden en een oud latijnsch werk
te zijn, waarvan slechts drie exem-
plaren bestaan.
„Wil je me

^^^--——"—■^-——"-^WWWPiPPWlSBI^PPBSSi^Pi immmm^mm
dh® planten in onm ©igemi lainid
Oe kever-orchis
~ I
P\e orchidee met haar wonderlijke vormen, die
schier eindeloos in variatie zijn. houdt men
-voor een kasplant overgebracht uit tropische landen.
Het is bekend hoe ,,orchideeën jagers" met opoffe-
ring van veel moeite en kosten en blootgesteld aan
allerhande gevaren de bosschen en moerassen van
Afrika binnendringen om de zeldzame nieuwe vormen
te vinden en deze naar Europa over te brengen, waar
de bloemen tegen hooge prijzen door de kweekers
en hun verwende klanten worden gekocht.
Minder bekend is dat deze grillige uitingen van
de natuur niet alleen in de tropen voorkomen
maar ook in ons land in 't wild gevonden worden,
al zijn zij dan ook wat kleiner dan haar tropische
verwanten.
Wij beelden hierbij drie dezer bloemsoorten af
en wel de kever-orchis-(Listera ovata). Deze bloeit
met geelgroene bloempjes.
De gevlekte orchis (Orchis maculata) welke bleek
lila bloemen en donker gevlekte bladeren heeft.
Men vindt deze bloemen algemeen op vochtige
weiden en heidevelden.
Ten slotte de welriekende nacht-orchis (Planthera
bifolia). Deze bijzondere plant trekt 's avonds vele
nachtvlinders door zijn heerlijke geur.
Oe gevlekte orchis Oe welriekende nacht-orchis
_* ■ ;
; lÜlil
\
1
PPJJ|W!^1^)WW^1II|*1J^^.^1W^4I!M.WW.. — ~ -T' - - ---—--^. --^- . , -
Fotografeeren voor iedereen
Het maken van een portret.
Een der voornaamste factoren in
de portretfotografie, de factor,-die
in staat is de gelijkenis te doen sla-
gen en te bederven, is de verlichting.
Omdat een fotografie een machi-
naal afschrift is van de natuur, denkt
men wet eens, dat een fotografie ge-
lijken moet. Daarbij vergeet men ge-
woonlijk den zeer belangrijken in-
vloed der verlichting.
Veel licht nu is een goed ding,
doch waar veel licht is, is ook voel
schaduw en ook schaduw is een
goed ding, doch men kan zelfs van
goede dingen te veel krijgen-
Een portret, zal het goed zijn en
gelijkend, moet goed verlicht zijn.
Nu meent men veelal, dat daarvoor
bepaald een atelier noodig is en de
amateur, wiens portretten mislukken,
schuift het natuurlijk daarop. Als hij
maar eens een atelier had, dan zou
men eens wat anders van hem zien!
We denken daarbij heel stilletjes
even aan het spreekwoord van een
slechten schrijver, die nooit een
goede pen heeft, doch de waarheid
is, dat een amateur in een atelier,
als hij het licht zelf eens moest gaan
regelen, er ook al niet zoo heel veel
van zou terecht brengen.
Verlichting is iets dat men moet
leeren door studie en oefening, doch
dat is volstrekt niet zoo moeilijk dat
men zich daardoor behoeft te laten
afschrikken portret-fotografie ter
hand te nemen.
Wat doet nu de beginner die een
portret in een kamer gaat maken?
Hij volgt zijn natuurlijke neiging en
plaatst zijn model zoo dicht mogelijk
bij het venster, en om ruimte voor
beweging te hebben, gaat hij met
zijn toestel zoo ongeveer midden in
de kamer staan.
Hij is zoozeer in beslag genomen
door andere moeilijkheden, dat het
hem geheel ontgaat aan de verlich-
ting de noodige aandacht te schen-
ken, doch als wij nu eens goed na-
denken, zal het ons niet moeilijk
vallen, ook zonder modellen voor
ons, uit te maken, dat de verlichting
van iemand, die op die wijze ge-
plaatst is, volstrekt niet deugt. Wel
is hij sterk verlicht, doch dat is juist
de kant die van het toestel is af-
gewend. De kant die naar het
venster is gericht, is zeer fel verlicht,
doch de kant die men ziet van uit
de standplaats van het toestel, is
bijna pikzwart. (Wordt vervolgd.)
r-ÉÜI--,
CAMCR/I»
ffQ&BENCraOIOOHfKrf
CAPI
NUME6EN GRONINOfM
LEVENSPROBLEMEN
Me]. S. de G. ieJs Gravenhage schrijft
mij: Mag ik u even lastig vallen met
het volgende, dat mij voortdurend bezig-
houdt ? Ik ben 23 jaar en sinds twee
jaar op een kantoor, waar het mij uit-
stekend bevalt. Wij zijn er slechts met
ons drieën, de boekhouder, een jong
meisje als klerkje en ik. Mijn werk
is typiste. Uit den aard ben ik veel
met mijn chef samen.
-■ Hij -is een sympathiek' man en ik
heb het gevoel, dat hij geen gelukkig
leven thuis heeft. Ik voel, dat ik hoe
langer hoe meer tot hem aangetrokken
wordt. En ik geloof ook wel, dat dit
met hem het geval is. Hij is getrouwd
en heeft een dochtertje van vijf jaar.
Wat moet ik doen ? Blijf ik, daói vrees
ik, dat ik mijn gevoelens niet langer
zal weten te beheerschen. En heen-
geen is ook heel hard, eerstens omdat
ik goed betaald word en het er erg
naar mijn zin heb. En dan ook om hem.
Antwoord. Uw geval is weef een be-
wijs, hoe gevaarlijk dikwijls het z.g. ge-
mengd personeel kam zijn.
Het verheugt mij, dat ge zoo ver-
standig zijt, om raad te vragen vóór
het te* laat is.
Er zijn meisjes genoeg, die veel te
lang wachtten en dan was het te laat.
Zij werden zelf ongelukkig of verstoor-
den het geluk van anderen. In uw geval
is er maar één weg: Zorgen, dat ge u
beheerscht. Vermijden, dat ge een huis-
houden ongelukkig maakt.
Wanneer ge met uw drieën op kan-
toor zijt, kunt ge 't best arrangeeren, dat
gij niet teveel met uw chef alleen zijt.
Tracht zooveel mogelijk den intiemen
toon te vermijden en geef noch door
uw gedrag noch door uw kleeding aan-
leiding aan hem om te meenen, dat
gij hem genegen zijt.
Is u dat te moeilijk, neem dan uw
ontslag. Probeer eerst iets anders te
krijgen. Doch weet, dat zelfs een tijdelijk
verlies van uw betrekking het waard
is om u zelf en den man met zijn gezin
voor een ongeluk te behoeden.
Joh. W. v. L., Rotterdam schrijft ons,
dat hij verloofd is en veel van zijn
meisje houdt. Zij is echter heel stil
en spreekt nooit over haar liefde. Dit
hindert hem erg. Hij weet nu niet of
dit aan onverschilligheid moet toege-
schreven worden of aan den aard van
zijn meisje. Wat moet ik doen, vraagt
hij, moet ik trachten haar mond te
openen of moet ik het afmaken ? Wij
zijn beiden nog heel jong en ik zou het
vreeselijk vinden, indien wij ons geluk
niet in en met elkaar konden vinden.
Antwoord. Het is wel moeilijk om
over den aard van uw meisje te oor-
deelen, terwijl ik haar nog nooit ge-
zien of gesproken heb, terwijl u haar
niet doorgrondt, terwijl gij haar toch
allang kent. In het algemeen is stil-
zwijgen geen bewijs van gebrek aan
liefde. Een meisje is vaak uit haar
aard verlegen en durft zich niet zoo
goed uit te spreken.
M. i. is er niets op tegen, dat gij
haar vraagt of zij werkelijk van u houdt,
openhartig met haar spreekt en zegt, dat
wanneer zij soms berouw heeft, dat zij
het maar liever vertellen moet, dan te
zwijgen.
Gij moogt haar ook laten merken, dat
gij behoefte aan een vriendelijk woord,
aan een teeken,van liefde hebt.
Wanneer ge dat gesprek kalm en
met liefde houdt, och dan zal ze wel
loskomen. M. E. R. CURIUS.
KANAR1A
Vraag J. L.
Ie. Hoe oud kan een kanariewijfje
worden, dat zij nog geschikt voor
de teelt is, m.a.w. dat zij nog eieren
legt, enz.?
2e. Ik heb 4 jonge vogels, n.1. 1
nestje jongen van ongeveer 6 weken
oud, waarbij er één is, dat nog in
't geheel geen zaad eet, maar wel
uitsluitend beschuit in water ge-
weekt.
Is dat wel goed en wat er aan te
doen?
, Antwoord:
Ie. Tot op welken leeftijd een
kanariewijfje nog vruchtbaar is en
dus eieren legt en deze uitbroedt,
hangt geheel af van omstandigheden
en een bepaalden leeftijd is daarvoor
dan ook absoluut niet mogelijk op
te geven.
Ook in de dierenwereld is het
eene wijfje veel vruchtbaarder dan
het andere en loopt de vruchtbaar-
heidsgrens ook veel uit elkander.
Is u in het bezit van een .één-
jarig kanariewijfje, dat dus nog nim-
mer als fokvogel gebezigd is (wat
een leek bij het aankoopen toch niet
zien kan), dan kunt u daarvan wel
3 ä 4 jaren genoegen hebben en mo-
gelijk nog langer zelfs.
Wij kweekers houden ze echter in
den regel niet zoo lang aan; nemen
liever de beste jonge wijfjes van
het eerste broed vorig jaar, en ook
nog wel goede overjarige wijfjes,
die blijk hebben gegeven goede
kweekeigenschapppen (of stameigen-
schappen) te bezitten.
2e. Een jonge vogel van ongeveer
6 weken oud, die dan nog niets dan
geweekte beschuit eet, is een zieke-
lijke vogel, op het behoud waarvan
men geen prijs mag stellen en zulk
een vogel zal, al mag 't u ook al
gelukken hem voorloopig in het
leven te houden, toch niets dan
teleurstellingen geven en weldra
sterven.
Wij vermoeden, dat het diertje
lijdende is aan eene of andere in-
gewandsziekte tengevolge van spijs-
verteringsstoornissen.
Wat zijne ziekte eigenlijk is, kun-
nen wij van hieruit (zonder het te
zien) niet vaststellen, doch dit doet
er eigenlijk ook niets toe. A. B.
Vraag N. TV. te L.
Behalve Sluis-voer voor lijsters,
wilde ik gaarne weten wat een lijs-
ter in kooi verder gegeven kan wor-
den als voedsel en lekkei;nij."
Antwoord.
Het Universeel voer voor lijsters
van de firma P. Sluis, is deskundig
zoodanig samengesteld, dat het ge-
heel kan dienen als voer voor lijs-
ters in gevangenschap en bevat het
al die stoffen, die noodig zijn om
de vogels monter te houden, zoodat
bijvoedering van een of ander niet
noodzakelijk Is.
Wil men lijsters echter toch zoo
nu en dan eens een versnapering

geven, dan kan men van tijd töt
tijd eens eenige meelwormen toe 5
dienen. Qewenscht is 't echter, dat
men vooraf die meelwormen even
doodt door ze den kop in te druk-
ken. Een aardworm in stukjes ge-
sneden kan ook heel goed bij wijze
van versnapering gegeven worden.
Men neme echter wel in acht, dat
ook hier elke overdaad schaadt.
A. B.
Vragen op Kanarie-gebied moeten
vergezeld zijn van f 0.35 in postzegels.
Uitslag van de Vijf-guldens-
prijsvraag
Aardige gedichtjes ontvingen wij op
het veelbesproken woord bezuiniging,
dat wij den ißen Juni aanvroegen.
De vijf prijswinnaars zijn:
A. J. v. Weerd, Oud Rozenburg bij
Loosduinen; W. v. Wijnen, Verl. Quak-
kelaarstr. 90, VTissingen; M. v. d. Zwan-
Nelck, Joubertstr. 136, Den Haag; E.
Ndeuwenhuyzen, Christ, de Wetstr. 12 ib,
R'datn; A. Schut, Wageningen, Hoog
Bennekom.
Tot mijn spijt kunnen we onmogelijk
alle vijf bekroonde gedichtjes opnemen,
maar voor onderstaande 3 versjes heb-
ben- we nog plaats gevonden.
BEZUINIGING.
Kent gij 't parool voor stad en land.
Voor scholen, leger, vloot ?
Weet gij de plicht van iedereen.
Van jong, oud, klein en- groot?
Er moet gespaard op spijs en drank,
Op kleeding en vermaak.
Slechts niet op pret en goed humeur,
Spaar vróólijk! dat's de zaak!
DE BEZUINIGING.
Mijn jas gekeerd, mijn pak geverfd,
Mijn strooie hoed gestoomd.
Mijn laarzen lapjes opgezet.
Mijn broeken omgezoomd.
Mijn das wordt keer op keer verstrikt,
Mijn boorden omgestreken.
Mijn sokken twintigmaal gestopt.
Mijn hemden ,nagekeken".
BEZUINIGING.
Koek, kaas, jam en hagelslag,
Wordt dubbel op besteld.
Want, als j'een groot bedrag besteed,
Krijg je „procentengeld!"
't Vrouwtje doet o, zoo haar best.
Zet alles keurig neer.
Het slot dezer bezuiniging is:
Zes boterhammen meer!
Troostprijzen krijgen:
.M. G. Stiendijk-Flothuïs-Saves, Wei-
marlaan 301, A'dam; L. Nieswaag-
„Brinkgreven", Deventer; J. B. Gou-
looze, Geldeloozepad 41, Dordrecht;
1——Mevr.-M. Blokzijl v. d. Leede, Valken-
boschkade 45, Den Haag; Gijsberta
Hartog, Weimarstr. 344, Den Haag;
G. Mussert, Hobbemastr. 205 II, Den
Haag; B. Tesdnk, van Koetsveldstr. 53,
Den Haag: Mej. C. Demison, Oranje-
straat 10, Haarlem; C. de K., Jan de
Broystraat 8, Haarlem; J. Vermeer Jzn.,
Jansstr. 11, Haarlem: A. H. Zaalberg,
Jan de Broystr. 8. Haarlem; A. Luyk,
Dacostastraat 42. R'dam; A. Bijl, Laan
22, Schiedam; L. Otte, Melklaan 62,
Velsen.
Nieuwe Vijf-guldens-prijsvraag
Wij houden ervan, om wat wij te
zeggen hebben, recht op dien man af te
doen en geen ^.sommetjes" te maken.
Doch deze keer moeten wij ereis een
uitzondering maken en wel aan de
hand van het aardige raadsel van
den heer C. Verspoor, Fransbek-
kerstraat 73a, • Charlois, die aller-
'hande letters om allerhande andere let-
ters heeft gezet en daarmee het den
oplossers van onze prijsvraag niet mak-
kelijk heeft gemaakt.
T s PK -r
T^P JR T/P js P(P)P «-(P) 1 - H^/*
fU TZ lp 3 K^ Ts
LOB i
L^py DMlJo Q(MEH)RZ(R\Z
L

WAT BUITEN EN BINNEN
ONS LAND GEBEURDE
7—14 Juli
Mac Donald, zijn naam wijst het
eeds uit, is een Schot. Schotten
ebben den naam verstandige koop-
i te zijn. Verstandige kooplui gaan
anneer er moeilijkheden met een
akenvriend dreigen er persoonlijk
een. Mac Donald heeft bewezen
en goeden Schot te zijn, want toen
len in Frankrijk moeilijkheden be-
on te maken over de wijze waarop
e uitnoodiging tot de conferentie
er geallieerden geschiedde, is hij
aar Parijs gegaan.
En met blijkbaar succes heeft
ij daar besprekingen met Herriot
evoerd.
Deze twee mannen, Dopald en
lerriot zijn vertegenwoordigers van
en nieuwe richting, zij behooren
t een partij, zij verstaan elkaar
lijkbaar wel en het directe gevolg
i, dat de besprekingen in Londen
6 Juli zullen aanvangen .. . tenzij
r intusschen weer een kink in den
abel komt.
Herriot's aanzien is voor het ver-
»p der kwestie blijkbaar wel ge-
egen. In den senaat wist hij een
roote meerderheid te halen. Maar
: moet gezegd worden, dat Poincaré
em daarbij geholpen heeft. De oud-
retnier hield weer een zijner magis-
rale speeches. De manier waarop
ij zijn opvolger tegemoet kwam
lijkbaar met de bedoeling om het
lislukken der conferentie te voor-
omen, is teekenend voor den man.
In de Tweede Kamer ging het
en nieuwen premier niet zoo ge-
takkelijk, heftige incidfenten hadden
laats bij het debat over de amnestie.
Te Washington acht men de rege-
ng waarbij een Amerikaan een stem
ra krijgen in de commissie van
erstel onuitvoerbaar.
Ook lieten de Vereen. Staten aan
8t secretariaat van den Volkenbond
eten, 'dat zij het ontwerp-verdrag
an wederzij dschen bijstand niet
enschen aan te gaan.
Er zijn ernstige onlusten in Bra-
lie uitgebroken.
Te Kairo had een moordaanslag
p den premier Zagloel pasja plaats.
De staking bij Werkspoor te Am-
«rdam is geëindigd.
Nagenoeg alle hoogere post- en
ilegraafambtenaren, die ouder zijn
an 60 jaar, worden op wachtgeld
Steld.
Oud-goeverneur-generaal v. Heutz,
i man, die de pacificatie van Atjeh
t stand bracht, is overleden.
Vreeselilke verwoesting in de staat Ohio
itwortelde boomen ineengestorte huizen met afgerukte daken, tengevolge van de vreeselijke
wervelstorm in Lorrain, een klein stadje aan de Eriezee, in de staat Ohio.
wwiwj^ijjwi' fmmsß mmmmmwmmmmwwmwmwmmm
Zal zii den President aanwlizen
De groote zaal in Madison Park, waar de Democratische Conventie haar stemmingen hieid. Men ziet op den achtergrond de loudspeakers
noodig om het geluid voor allen hoorbaar te maken. De vraag zal zijn of de democratische candidaat ook President der Ver. Staten wordt
Engelsche vliegtuigen
Een aardige foto van een Tliegdemonstratie in Engeland. Men ziet 6 groote oorlogs-
vliegtuigen in tonnatie rliegen.
Een belansrlik bezoek
Het bestuur van de „Société franpaise de remorquage sur Ie Rhin* kwamen onze havens be-
zichtigen . In 't gebouw van .De Maas* werd bun een lunch door bet gemeentebestuur aangeboden.
Generaal Walch
die de opvolger van generaal Nollet als voor-
zitter van de Geallieerde commissie van con-
' troleopDuitschlandslontwapeningisgeworden.
Voor den laren
Uit den heksenketel Albanië wordt het stoffelijk overschot van den gesneuvelden luitenant-
kolonel Thomson te Amsterdam aan wal gebracht.
)
♦'
wmp*m
WEEKPRAATJE
VER TERUG IN DE GESCHIE-
DENIS DER MENSCHHE1D.
In de laatste jaren hebben de
onderzoekers, wier werk door den
oorlog natuurlijk evenzeer gehin-
derd was, als zoovele andere
uitingen van den ondernemings-
geest der menschen op weten-
schappelijk gebied, heel wat
nieuws naar boven gebracht.
Behalve de ontdekking van
het graf van Toetank-amen, de
veelbesproken vondst, welke ona
Jeerde hoe in Egypte eeuwen en
eeuwen geleden een bewonde-
renswaardige cultuur bestond,
heeft men op vele andere plaat-
sen merkwaardige ontdekkingen
gedaan.
* *
*
In Palestina zijn de plaatsen,
waarvan de Bijbel spreekt, nader
onderzocht en de bewijzen Wer-
den gevonden, welke het vernaai
van dit Overoude Boek bevesti-
gen. Op Cyprus werden merkwaar-
dige vondsten gedaan.
Thans komt uit Engeland het
bericht van een nog opvallender
ontdekking. De Briteche School
in Egypte beweert de sporen ge-
vonden te hebben van een volk,
dat het Nijldal bewoonde vroeger
dan de Egyptenaren, menschen
van een ander ras, met een nog
vroegere beschaving.
* *
*.
Dit volk heeft de bewijzen van
zijn bestaan in den bodem ach-
tergelaten. Meer nog, het heef*
portretten van zichzelf in den
grond laten liggen. Een ivoren
beeldje, dat een vrouw voorstelt,
is gevonden. De kop en de li-
chaamsbouw zijn zoo typeerend,
dat men er duidelijk uit kan vast-
8tellen,dat hier een afbeelding van
iemand gevonden is, die niet tot
het negerras, ook niet tot de
egyptenaren vatn de latere dynas-
tiën behoorde.
* *
Dat dit beeldje ais een werk-
stuk mag worden beschouwd,
MINISTER COLIJN IN ZIJN KABINET
Zonder voorletters, zoo maar kortweg: Colijn. Dat is voldoende.Dan
weet een ieder, dat we het over den Colijn zullen hebben, dien heel
ons volk kent, over den tegenwoordigen Minister van Financiën en niet
over diens broeder, burgemeester eener plattelandsgemeente en lid van
de Tweede Kamgr. Booze tongen beweren wel eens, dat broerlief de
burgemeester dank zij den grooten naam van broerlief den minister, de
Kamer binnengevallen is. Het kan zijn, doch een onderzoek naar de
waarheid van dit verhaal zullen we maar achterwege laten.
Over den tnannetjesputter Colijn willen we het hebben en zelfs de
kortste schets over deze merkwaardige figuur uit ons publieke leven,
neemt zooveel plaatsruimte in, dat een mensch blij is, als hij tenminste
alle bijverschijnselen,in casu de plattelandsburgemeester, onbesproken
kan laten.
Merkwaardig verschijnsel is Zijne Excellentie Colijn in ons publieke
leven zeer zeker. Deze stoere hollander. in wiens blik iets ronds en
opens is, tevens scherpzinnigheid te lezen valt, scherpzinnigheid van
den man van zaken en die tenslotte ook in het uiterlijk zijn afkomst.
Colijn de brave boerenzoon niet verraadt (zelfs aan zijn taal is het
somwijlen nog merkbaar) heeft wel een prachtigen loopbaan achter zich
en neemt wel een gansch bijzondere plaats in Holland's midden in.
Van den eenvoudigen dorpsjongen, die onderwijzer wil worden, tot
leider der antirevolutionaire partij, minister van oorlog, minister van
financiën later, aan dat departement als de sterke man moet optreden
om de financiën op orde te brengen, in den tusschentijd petroleummagnaat,
wie zal willen ontkennen, dat men hier met een hoogst typischen ont.
wikkelicgsgang te doen heeft.
Terwijl de jeugdige Hendrik Colijn aanvankelijk voor onderwijzer be-
stemd was, toog hij tenslotte naar Kampen, waar hij bij het instructie-
bataljon in dienst kwam en tot tweeden luitenant van het indische leger
opgeleid werd. Vijftien jaar lang heelt hij als officier in Indië gediend
en zich daarbij bijzonderlijk onderscheiden. Het eereteeken voor moed
beleid en trouw siert dan ook zijn breeden borst. Reeds als militair
toonde hij hoezeer hij over moed en over een scherp verstand beschikte.
Geen wonder, dat hij voor het vervullen van leidende functies van be-
stuurlijken aard in den wieg gelegd was en hij daarvoor dan ook ge-
bruikt werd. Tot hij van den staatsdienst in het particuliere bedrijf is
overgegaan, om echter spoedig als kamerlid in het moederland van zijn
vele talenten blijk te geven. Spoedig behoorde hij tot de voornaamste
figuren van het Binnenhof, een man wien het ministerschap in den
schoot moest vallen.
Eerst directeur van de bataafsche, werd hij vervolgens directeur van
de Koninklijke Shell-groep, tot hij de petroleum en het zakenleven weer
vaarwel rei om geheel en al in de politiek terug te keeren. Na KuyjArs
dood had de antirevolutionaire partij hem tot leider gekozen; weldra
trad hij daarnaast ook als hoofdredacteur van het partijblad de Standaard
op. In de Kamer ging er van hem, aanvoerder der antirevolutionaire
fractie, veel gezag uit en zoo kon het tenslotte niet uitblijven, of hij
moest opnieuw een portefeuille krijgen, nu echter die van financiën.
De Cerberus van den schatkist heeft in heel zijn loopbaan getoond, dat
er niet met hem te gekscheren valt en dat hij van aanpakken houdt.
Welnu alles wijst er op, dat hij zulks ook zal bewijzen bij zijn beheer
van 's lands gelden. Indien de teekenen niet bedriegen zal Colijn er
inderdaad^ in slagen aardig wat bezuinigingsmaatregelen tot stand te
brengen. Men moge het met verschillende zijner maatregelen niet eens
zijn, en vinden, dat een ander beleid wellicht beter ware, niemand zal
kunnen tegenspreken, dat Colijn tot de flinkste Nederlanders behoort
die wij bezitten en dat hij daarom alleen al, wat fouten hij ook begaat,
een fiquur is voor wie men respect moet hebben.
ö KIJKER.
: .
waaraan eenige waarde is toe te
kennen, dat het komt van een
volk, dat de primitiefste bescha-
ving alreeds had doorgemaakt,
bewijzen de overige voorwerpen,
in dezelfde streek gevonden.
Pottenbakkerskunst is ook aan-
getroffen, b.v. een schotel zoo
fraai versierd, dat men het pro-
duct vergelijken mag met werk,
dat veel later is ontstaan, zonder
dat die vergelijking dit werk ten
achter stelt.
Dit ras schijnt een weerbaar
volk geweest te zijn.
Het was blijkbaar speciaal
bekwaam in het maken van pijlen
uit steen, die, èn door hun vorm
èn door hun bewerking laten zien,
dat de wapenmakers in dat volk,
menschen waren die hun vak ver-
stonden.
Mede zijn de bewijzen aanwe-
zig, die aantoonen, dat deze
natie het nut van den arbeid
begreep. Behalve de pijlspitsen
trof men ook, uit steen gemaakte,
pijlspitsbeschermers aan.
De onderzoekers meenen in
dit volk, dat bij Assioet woonde,
overeenkomsten te vinden met
de eerste bewoners van Perzië,
Midden-Europa en Frankrijk.
Zij droegen parels van geglazuurd
steen en hadden ook lust andere
sieraden te maken. Niet alleen
in steen werkten zij, ook in ivoor.
Wanneer zij leefden ?
De egyptische geschiedenis
loopt terug tot ongeveer 8000
jaar vóór onze jaartelling. Het
is aan te nemen, dat dit volk, dat
het voor velen zoo aantrekkelijke
dal van den Nijl en omgeving
bewoonde,9000—11000 jaar voor
Christus leefde.
Het eene geslacht komt en het
gaat, het andere volgt in de rjj.
En toch is er niets geheel nieuws
onder de zon. Zoo zei de Prediker
het. De feiten bewijzen telkens
weer, dat de Wijze Koning jge-
lijk had. ' > I
M. KR.Curius.

Tw?»?wr |!.WiPi^P«^^
DE FOTO'S VAN DEZE WEEK
Ter verzachting van het lot der blinden
Op 12 en 13 Juli werd door de Haagsche Blindenvereenigiog een .Werkdemonstratie' georganiseerd in de school aan de Dibbetsstraat, te Den Haag. Links: Een blinde pianostemmer
Midden: Benige vrouwen aan het mandjes vlechten. Rechts: Een blinde marconist.
Een chaos
In den Houthaven te Amsterdam arriveerde gisteren de .August
Thyssen* met een geheel ontredderde deklading hout.
25 Jaren apotheker
De heer N. Keulemans Ie Apotheker in het Binnen-Gasthuis te A'dam,
vierde 12 Juli den dag waarop hij voor 25 jaren in gemeentedienst trad.
Wed. den Drove,
die te Alphen aan den Rijn een zeer
goede bekende in menig huisgezin
als baker is, herdacht 18 Juli haar
80eh verjaardag. In totaal heeft zij
een kleine 700 kindertjes in haar
kwaliteit van „bakie* de eerste kleer-
tjes aangetrokken.
Een iubileerende muzlekvereeniging
De Almelosche Harmonie, herdacht haar 20-jarig bestaan. In
bet midden de directeur E. Geels jr., die de vereeniging oprichtte
en in de eerste afdeeling bracht.
Een mooie vangst
In den vischhandel van den heer Riemstra te Amsterdam,
fotografeerden wij een paar heilbotten; de viascben hebben het
gewicht van circa 240 pond.
Generaal 3. B. van Heutsz
oud goeverneur-generaal van Ned,
Indië is te Montreux overleden.
Een zeldzaam iubileum
Zondag vierde de beer J. W. Smit zijn 50-jarig jubileum als lid van het Zangkoor van de Sint Annakerk
te Amsterdam.
Een zeldzaam vrachtje
Van het Vliegveld Waalhaven te Rotterdam werd de vorige
week een jonge stier in een vliegmachine geladen, om op
deze wijze naar Frankrijk te worden vervoerd. Hoewel de
invoer van vee uit Nederland op hét oogenblik verboden is,
heeft de Fransche minister van Landbouw, toestemming ge-
geven om deze jonge volbloedstier in te voeren. De stier
wordt in de cabine gebracht.
Zweedsch bezoek
Drie zweedsche •pleidingschepen, alleen met zeilvermogen
brachten een bezoek aan den Helder.
25 laren gemeenteraadslid
Zaterdag werd de heer W.A.J.v.d. Kamp te Haarlem gehuldigd ter ge-
legenheid van zijn 25-jarig Jubileum als gemeenteraadslid.
Klaas Nieman
te Ouddorp (Flakkee) nu hulpbehoe-
vende 69-jarige, verzocht ons er de
aandacht óp te vestigen, dat hij 63
schipbreukelingen het leven redde,
zonder daarvoor eenigé medaille of
belooning gekregen te hebben.
Voor een goed doel
Zaterdagmiddag werd te Amsterdam een collecte gehouden
ten bate van net Vacantiekinder-feest. De Amsterdamsche
Tramharmonie trok door de stad en speelde op verschillende
plaatsen.waar dan gclijktijdiggecollecteerd werd voor dit doel.
i
DE BRUID
VAN DEN HOLLANDER
1
W^*^^ ^ ^a^^nHHrcHttb ' ■
<
.
W/i) zijn in het jaar 1644; het Engelsche volk is opge-
** staan tegen zijn koning Karel I. Van Kerstenbroeck,
een beroemd Hollandsch krijgsman, doodt, na een lang-
durige achtervolging Sir Basil Dormer, die zijn zuster in
Vlaanderen vermoord heeft. Het nieuws van Dormer's
dood bereikt zijn vrienden Musgrove, Carisford en Erisey
in de herberg ,,De roode Leeuw" in Oxford, waar ook
een vreemdeling toeft, die met Musgrove, die halfdronken
is, ruzie krijgt en tot een duel wordt uitgedaagd. De
vreemdeling blijkt van Kerstenbroeck te zijn. Carisford
zal eerstdaags in het huwelijk treden met Thomasine, een
zuster van Musgrove, een beeldschoon meisje, dat ver-
neemt van het duel van haar broeder met den Hollajider
en doodelijk beangst is voor zijn leven. Als jongen ver-
kleed weet zij zich toegang tot van Kerstenbroeck te'
verschaffen en hem genade voor den broer af te smeeken.
Er zal dientengevolge dan ook geen duel plaats hebben,
maar beiden vallen in handen van de rondkoppen. Van
Kerstenbroeck neemt dan dienst bij Cromwell's troepen
en Thomasine. die intusschen den moedigen Hollander
heeft liefgekrepen, keert naar Oxford terug. Zij wordt
door haar broeder op onheusche wijze ontvangen en Ca-
risford zegt niet meer met .,het liefje" van den Hollander
in het huwelijk te willen treden. Zij begeeft zich naar
het schitterend kasteel van den graaf van Staversham.
den schoonvader van haar broer, waar van Kerstenbroeck,
die juist opdracht van Cromwell gekregen heeft het groote_
kasteel met den grond gelijk te maken, als spion binnen-
dringt. Hij wordt echter gesnapt en tot de strop veroor-
deeld. Erisey, door wiens toedoen Carisford reeds een
gewelddadigen dood gestorven is, is belast met zijn be-
waking en kwelt zijn slachtoffer op onmenschelijke wijze.^
Dank zij een list van Thomasine weet de Hollander te
ontsnappen. Staversham, belust op Thomasine's rijkdom-
men, begeert haar tot vrouw en geheel aan zijn jnacht
overgeleverd moet zij wel toestemmen. Het huwelijksfeest
wordt met groeten luister gevierd, doch wanneer de vreugde
ten top is gestegen, dringt van Kerstenbroeck met zijn
troepen het kasteel binnen en weinige minuten later
draagt hij zijn gejiefde Thomasine in de armen uit Ket
brandende slot. Het bureau voor Cinematografie ^Filma" .
heeft deze film, waarover een zeer romantische sfeer hangt
en waarin men zoowel van hevige gevechten, ridderlijke
duels als van trouwe liefde en aanhankelijkheid kan ge-
nieten, naar ons land gebracht.

n'N ALLER-
EERSTE LIEFDE
VOORWOORD
Onderstaande ontboezeming han-
telt over:
Liefde (naar keuze van den zetter
met of zonder Hoofdletter):
Leeuwen (geen onechte, maar woeste
^koningen der wildernis, opgesloten
in veel te solide kooien);
Ben aardig, mooi meisje (waarbij
de opmerking, dat de vermelding
aardig en mooi hiets te veel zegt
in dit geval, daar er inderdaad
mooie meisjes zijn, die niet aardig
en aardige meisjes-flirten, die
nog mooi moeten worden. Met
of zonder de toovermiddelen van
Piver, Houbigant en dergelijke);
Me zelf (dit is het moeilijkst, want
ik speel in dit drama van liefde,
\ 'n aardig meisje, dat ook mooi
; was en leeuwen een zeer leelijke
rol, namelijk van den laffen man.
Nu heeft de gemiddelde vrouw
ontzaglijk het land aan laffe men-
schen. Hoewel zij dit pas nahet
huwelijk doet blijken, naar be-
', weerd wordt. Ik zelf heb dit tot
; -dusverre nog niet meegemaakt.
[ In het' onderhavige geval was ik
> inderdaad laf. De schande hier-
van wordt m.i. gedeeltelijk ver-
zacht door de meer dan open-
| hartige bekentenis ten overstaan
van de 787.000 abonné's van dit
blad. Maar laten de mannelijke
lezers zich niet te vroeg blij maken,
fik had hen wel eens in mijn
; plaats willen zien).
Plaatsen der handeling (een groot
variététheater, achter de schermen,
haar hart en het mijne).
tttßifd der hoofdpersonen: jongT te
1 jong.
NAWOORD
i VAN HET VOORWOORD.
Dit alles wordt den lezer aan-
cboden, mitsgaders vele andere, lees-
•aarder artikelen, waaronder foto's
pan onbereikbare, onverloofbare film-
terren, in auto's zittende, die wel
ens hun eigendom konden zijn, met
f beeldingen van hollandsche sterren,
ooals bijvoorbeeld van Heintje Da-
ids, in devote houding aan den
jioet van een Fransch monument,
San Heintje Davids aan het stuur
iarer (eener) automobiel (het ver-
aderlijke dezer afbeelding was daarin
elegen. dat men nog net het puntje
es chauffeurs neus zag, een neus-
untje, dat duidelijk de angst uit-
rukte, dat onze groote Heintje
Heen zou wegrijden en daardoor
Irankrijk's verwoeste gebieden nog
rooter zou maken — dit alles wordt
angeboden voor den belachelijk
kgen prijs van 15 cent. Ik ben geen
akenman — maar. ... nee, daarom
sg ik er niets van.
Einde voorwoord.
I LIEFDE EN DERZELVER
GEVOLGEN
é Voor vele jaren geleden trad in
.msterdam een leeuwentemmer op.
ledenen van discretie weerhouden
|n naam te noemen.
Behalve eenige leeuwen bracht
ij zijn vrouw en zijn dochtertje
fee. Of zijn huwelijk gelukkig was,
tag ik niet schrijven — het gaat
3k niemand aan — maar het feit
CHARLES HEYNEN
De geregelde bezoekers van .first class" cabarets kennen hem allen, want
iemand als Charles Heynen, die zijn beschaafd en geestig repertoire op zoon
voortreffelijke wijze, door hem zelf muzikaal geïllustreerd, bovendien nog op
de hem eigen gedistingeerde manier lot hel publiek weel te brengen, kan
onmogelijk immers onopgemerkt aan de liefhebbers van goede cabareikunst
voorbijgaan We kennen Charles Heljnen nog meer door zijn composities van
cabaret liedjes en operettes. We noemen hier slechts enkele liedjes, door onze
gevierde cabaretier Jean Louis Pisuisse roet enorm succes gezongen, n.1. „De
Dominc". ,Het Pat je", .Kaariavondje" etc. Nader vernemen we nog, dat Charles
Heynen zijn laatste operettes naar hei buitenland verkocht heeft en ook met
zijn nieuwste operette ,De Favorite" reeds met het buitenland in onderhandeling is.
dat hij den geheelen dag bij zijn
leeuwen zat, gaf te denken.
De beesten waren rakkers en het
is. gebeurd dat gedurende zijn num-
mer vrouwen gillende de zaal uit-
vlogen. Buiten de kooi stonden
mannen van zijn personeel met den
revolver in de hand en de temmer
zelf was ook gewapend. Op het ge-
bied van dressuur heb ik vrij veel
gezien. Maar gevaarlijker, wilder
leeuwen zag ik nimmer achter het
voetlicht hun kunsten vertoonen.
Trouwens dit laatste is niet de juiste
qualificatie. Het was een vbortdu-
renden bitteren strijd tusschen den
wil van een enkelen man en een 5, 6-
tal opgejaagde, verbitterde beesten.
Als bijzonderheid, die dit feit
scherper belicht, moge dienen dat
de oude Hagenbeck, een kenner van
leeuwen als niemand, den dresseur
met klem afried, deze beesten af te
richten. De roekeloosheid van dien
man ging zoover, dat hij de ver-
doovingmiddelen die zeer vaak eenige
uren voor het optreden den beesten
ingegeven worden versmaadde en ze
eerst na de voorstelling voedsel gaf
Ook is het mij bekend, dat de politie
destijds in overweging nam, het ge-
heele nummer van het programma
te doen verwijderen, ter voorkoming
van ongelukken, dié wellicht een
paniek konden verwekken. Uit een
en ander mag dus blijk en, dat het
geen lieve beestjes waren die de familie
van den artist gezelschap hielden.
Daar ik vlak in den buurt van
het theater woonde waar hij optrad,
maakte ik — dank zij een knoeie-
rijtje met een controleur die een
veel te week gemoed had voor slechte
sigaren — elke voorstelling mee.
Mijn geheele leven lang heb ik veel
gemak gehad van de omstandigheid,
dat, ik van een theater niet alleen
den directeur, maar ook portiers,
kontrole-menschen, tooneelhelpers en
al wat er maar met dit bont e bedrijf
iets uitstaande had,persoonlijk kende.
En de gemakkelijkheid waarmee ik
op zeer jeugdigen leeftijd achter de
coulissen kwam, was tevens oorzaak
dat ik kennis maakte met het doch-
tertje van den leeuwentemmer.
Het was een schat van een meisje.
Ik maakte geen gedichten op haar
waarin hart op smart, mijn op pijn,
lesuw op sneeuw rijmde, ik bleef
niet 's nachts uren naar haar hotel-
raam staren, vol zoeten minnepijn
mij afvragend of zij in haar maag-
delijk bedje ook aan mij dacht — ik
deed dit niet omdat ik om 8 uur
naar bed moest — schandelijk ge-
woonweg de ouderlijke tyrannic in
des jongelingen meest lyrischen tijd.
Maar ik was in minder dan geen
tijd smoorverliefd.
Onze conservatie was onschuldig
en werd in een taaltje gehouden dat
een mengsel was van Fransch, Duitsch
en Engelsch verbonden door wat
jiddisch. Dit laatste was wel het
gemakkelijkst daar onzen voorvade-
ren wiegen-gekoesterd werden door
de winden die de toppen der boo-
men van het'verre land van Kanaan
beroerden.
Maar......
Maar er is maar één ding vol-
maakt op de wereld. Dat is de
accuratesse waarmede belastingbil-
jetten worden uitgereikt.
Er zijn vrienden, oprechte, goeden
ook valsche en jaloersche.
Ik heb vaak met jaloersche te
doen gehad. Ook met goede die
ijverzuchtig waren. En met jaloer-
sche die wel eens goed waren.
Ze begonnen te stoken.
Kwaadspreken heeft de vervloekte
eigenschap, dat er altijd iets van
blijft hangen.
De vrienden zeiden, dat ze lang
niet gemakkelijk was, verschrikkelijk
te keer kon gaan, enzoovoort.
Ik was een weinig ontdaan.
Dat lieve meisje.
Het kon niet.
Maar wantrouwen heeft vervelen-
de hoedanigheden. De eerste is wel,
dat het spoedig aanvaard wordt.
Toch was ik ongerust.
En zocht haar een morgen in het
theater pp.
Zij stond achter het tooneel.
Bij de kooien.
Toen zag ik plotseling iets dat
mij deed verstarren — ik geloofde
mijn oogen niet — het kon niet
waar zijn de gevaarlijke leeuw
Caesar, die alleen met revolvers,
met gepunte, stalen pieken in be-
dwang was te houden, liet zich door
haar aaien, dommelde weg onder
haar poezele handjes.
Mijn adem stokte.... ik kon
niet denken... maar als die leeuw,
waarvoor ieder doodsbang was, die
de schrik van politie en publiek
was — wanneer die leeuw, zich
door haar kleine handjes in een
hoek liet duwen -*■ zoodat-ie alleen
nog maar knipoogen kon, wanneer
die koning van den woestijn onder
haar handen werd als een klein
poesje, wat moest er dan later van
mij terecht komen?
Voor mijn verwarden geest
doemde vizioenen op van echtschei-
dingsprocessen, ik zag niets dan
advokaten — advokaten... met
heirlegers van kantoorjuffrouwen die
niet anders deden dan rekeningen
schrijven, lange, lange rekeningen...
Toen héb ik het maar uitgemaakt.
fat ^
BUITENLANDSCH TOURNEE
Kleine, «erieme onderneming wenscht een
HOLLANDSCH GEZELSCHAP
samen te stellen, om op salwBike basis
en voor ■aaannBika rekening een Mer-
uHnuU tuwmt* te organiseeren.
Er wordt nog aansluiting gezocht met
eenige DAMES met vrij goede zangstem;
voordracht en aanleg voor goed dansen.
Zij, die deel wenschen uit te maken van
deze tournee, moeten over eenig kapitaal
beschikken en moeten, wat uiterlijk en
figuur betreft, voor het tooneel geschikt
zijn. Uitvoerige brieven, mit phst'o. welke
wordt geretourneerd, zende men onder
motto .Cabaret" aan de 'Administratie van
dit blad, Galgewater 22, Lelden.
(eKJPlRTT®
3DO,wp ote.
f
MOZART
Aan de tafel van Keizer Jozef, behandelde
de goddelijke Mozart eenige oude generaals
zeer vrijmoedig.
Een hoveling beklaagde zich hierover bij
den keizer maar deze antwoordde: Laat
Mozart toch met rust. Een generaal kan ik
eiken dag maken, geen Mozart.
Na de première van Mozart's Don Juan
ontbrandde in Weenen een heftige strijd tus-
schen voor- en tegenstanders. Men trachtte
Haydn er in te betrekken, maar deze gaf
ten antwoord:
Wie van beide partijen gelijk heeft weet
ik niet, maar de grootste componist dien de
wereld ooit gehad heeft is Mozart.
HAYDN /
Over de ongelooflijke werkzaamheid van
Haydn schreef reeds een vorig „Con Spirito' - .
En immer werkte hij door, niettegenstaande
zijn huiselijke omstandigheden (hij was met
een vrouw getrouwd, die het meer voorkomende
talent bezat uit elke kleinigheid een einde-
looze ruzie te distilleeren) voor zijn rust niet
bevorderlijk waren.
Ook componeerde hij veel op bestelling.
En zoo gebeurde het, dat tijdens een verblijf
te Londen, hem een engelsch officier verzocht
twee militaire marschen te componeeren.
Haydn weigerde, daar hij met zijn opera
„Orpheus" (die verloren is gegaan) bezig was.
Bovendien gaf hij te kennen, dat hij alleen
dan componeeren kon, wanneer hij in de
goede stemming was en het „muzikale vuur"
(estro musicale) hem bezielde. Haydn gaf
den officier in overweging een anderen com-
ponist dezen opdracht te geven.
„Neen dank U, anders zou ik toch niet bij
u gekomen zijn". Daarbij rinkelde de Engelsch-
man in zijn zak met wat goudstukken. En
HOHOBR
(Een somber liedje van zon en zomer.)
Als de zomer in het land komt,
En de bloemen bloeien gaan,
Als langs 't zon geblakerd asfalt,
Wit geschoeide voeten gaan,
Als natuur haar schoonste wade,
Over moeder aarde spreidt,
Wordt de horizon zoo donker.
Voor d'artist die honger lijdt.
De theaters slepen kwijnend,
't Toch al zoo dubieus bestaan,
Bieden... of de halve gage,
Of. .. „in combinatie" aan.
En d'artisten noodgedwongen
Door de zweepslag van den tijd.
Staan pro Deo op de planken,
Waar je lachend honger lijdt.
Heele dagen repeteerend,
In een duf benauwd lokaal,
Uit een vettig krantje lunchend,
(Vaak ontbijt en avondmaal)
Als zoo'n opgeperst colbertje,
Strakjes langs de straten schrijdt,
Zou je vaat niet van hem zeggen,
Een artist, die honger lijdt.
Ach men moet de schijn bewaren,
In het dwaze plankenland,
Lichteffect en decoratie,
Maken 't leven intressant,
Naar de schijn wordt men gewogen,
Door jaloersch publiek benijd,
't Wordt en bagatelle genomen.
Dat d'artist thuis honger lijdt.
Juni, Juli en Augustus,
Symfonie van zon en strand.
Zijn een afschrikwekkend spookbeeld
Voor het volk van plankenland.
Als de strenge winterkoning,
Heerscht in volle majesteit,
Gaat misschien de zon weer schijnen
Voor d'artist, die honger lydt.
CHEF VAN
''7?>s\*%ZSS*^7?'
de klank daarvan werkte op Haydn
met verleidelijken kracht. Ook een
onsterfelijk genie is een mensch
„En hoeveel tijd laat u mij om die
marschen af te maken?"
„Veertien dagen".
„En het honorarium?"
„Vijftig pondl"
Na verloop van veertien dagenkomt
de officier de bestelde muziek halen.
Haydn gaat aan den piano zitten en
speelt den eersten marsch (in Es-dur).
Niettegenstaande het verleidelijke
rythme, dat bijna tot mee-marcheeren
noodzaakte, bleef de of f i cier als een
Foto's Huybers. Amsterdam
30H. KAART 3r.
een onzer sympathieke jongere odeurs,
die met zijn talentvolle echtgenoote
WILLY KAABT-VON SAHER
gerekend mag worden tot de ernstig
werkende artisien. die in hun kunst
een goede plaats innemen.
_^^_^^^^^^__^^^________^__-^____-_^^
{
N
]
I
k
JfMW
standbeeld onbeweeglijk naast hem zitten.
Haydn dacht „hij vindt het leelijk" en.
maakte er een eind aan.
„Nog een keer" beval de officier.
Haydn begreep er nu niets meer van en
speelde den marsch opnieuw. Met nog meer
kracht en enthousiasme dan de eerste keer
flroeg hij zijn werk voor en keek tersluiks
naar den soldaat op wiens gezicht nóch goed-
nóch afkeuring te lezen viel.
Deze"staat op, legt vijftig pond op tafel,
rolt zijn muziek op en wil weggaan.
Angstig vroeg -Haydn: „En wilt u den
tweeden marsch in 't geheel niet hooren?"
„Neen, dank u, de eerste heeft reeds zoo-
veel vuur, dat de tweede niet nog meer
kan hebben. Good bye!"
LEONCAVALLO
de beroemde componist van Paljas, had de
opdracht van de voormaligen duitschen keizer
gekregen, een historische heldenopera,.Roland"
te schrijven. Na een voorstelling van zijn
meest vermaarde werk te hebben bijgewoond,
besloot hij met zijn vriend Jacobson, den
blijspelauteur, het „Ballhaus" in de' Jäger-
strasse (een bekend berlijnsch vermaaks-eta-
blissement, op te zoeken. Er trad een meisje
op dat met een heel lief stemmetje eenige
liedjes zong.... van die liedjes die je niet
overal kunt zingen.
Bij champagne en de muziek van een Tsigane-
orkestje werd de stemming steeds opgewekter
en het kleine zangeresje ging aan den tafel
der celebriteiten zitten. Gedurende gesprek
vroeg zij aan Jacobson: „Zoo, zoo, en wie
ben jij nou eigenlijk?"
„Ik ben Benno Jacobson, die „de Kontro-
leur van den Slaapwagen" geschreven heeft,
begrijp je?"
„En wil jij Jacobson zijn?" vroeg het
meisje wantrouwend, ,.wie is de andere dan?"
,,lk ben Leoncavallo, componist".
„Van Paljas? Maak dat je grootje wijs.
Als jij Jacobson en jij Leoncavallo bent,
dan ben ik Adelina Pattil"
ERRATUM.
In een vorig Con Spirito doet de zetter mij spreken van
Eduard Hauslich. Hoe hij er toe komt dezen onhuiselijken
criticus zoo te onderscheiden is een noodlottig spel waar-
van alleen die mepschen den sleutel bezitten die veroor-
deeld zijn elke week mijn handschrift te ontcijferen. De
schrijver in quaestie heette; ED. HANSLICK. MAX TAK

mpf^im^ii , i|ijiyiiiiww^.WW^ff^«J!P.PIJli | ,-. | !!WW«WiHJ*i - v ' ^r ^gp^Ff^BB?
J'S
lee
lag
OB. HEÏBE OER VEJLOOW^:
TEKST: TH. MALiSSB MELOOffi: J
P
¥ en
;?
min
j I i M g !■ ^^
êefc ßmci,36>^ mi-a© S^ndTJon dm-tiß«
i"|.n 'ij ] M'I i M 'i' ^
^
'köd^oagje sptk^t,?^
'nV j i ji i H' H i ia
i ,1 H I l'nl' M 7 r ' ''
Koozk
fe .1 i j i .i, ^ V [^ ' i' ii
de^t)e-Éott-IA^-^ ^