verhalen - Quote

076
tekst Paul van Riessen,
Joost van Kleef
Als je entree vraagt, moet je ook
een entree kunnen bieden, vond
Theo Heuft. En dus waren de
stoelleuningen niet goud geverfd, maar
met bladgoud ingelegd. De bar was versierd
met engeltjes, je zonk tot je enkels
weg in het tapijt en al je fantasieën konden
werkelijkheid worden. ‘Ik wilde het beste
van het beste, anders voelen mensen zich
bekocht. Natuurlijk, je levert een illusie,
maar ik kan met trots zeggen dat bij mij
nooit iemand is opgelicht’, zegt de inmiddels
76-jarige oprichter van Yab Yum.
‘Of je nou voor 350 gulden een champagne
met een zilveren etiket kocht, 450 gulden
betaalde voor een gouden fl es of 550 voor
de diamanten versie, je kreeg hetzelfde:
een crémant die inkoop zeven gulden
kostte. Maar daar maakte ik geen geheim
van. Als mensen vroegen wat het verschil
tussen die fl essen was, zei ik eerlijk:
“Alleen de prijs, mijnheer.” Je moest het
namelijk zien als een honorering naar het
meisje toe. Hoe leuker je haar vond, hoe
duurder de fl es die je voor haar bestelde.
En natuurlijk hadden de meisjes het liefst
een diamanten fl es. Ze kregen namelijk
twintig procent van de opbrengst, dus je
begrijpt: de zilveren lustten ze niet eens.
Onze gasten betaalden het met liefde.
Op de Moulin Rouge na werd nergens in
Europa zoveel champagne verkocht. Ik zei
altijd: het echte hoogtepunt van de avond
is de rekening. In de Yab kon je laten zien
dat je geld had.’
Plastic badeendjes
Heuft heeft ze allemaal voorbij zien komen:
de brutale beurshandelaren die hun
dagwinsten omzetten in vleselijke genoegens,
de vastgoedmannen die hun relaties
A(in
kwamen masseren en de jongens die op het Amsterdamse grachtenpand met de
het hoogtepunt van de dotcombubbel de groene lantaarn geheim. ‘Mooie’ Frans
champagne met magnums tegelijk in de Sevenstern werd ontslagen als topman
badkuip kwamen kiepen. Maar verwacht van Connexxion, nadat hij de rekening
van Heuft geen namen of een bevestiging (in het jargon van Heuft: ‘de consequentie
van de verhalen die een voormalige
van het bezoek’) bij het vervoersbedrijf
leidinggevende uit de seksindustrie ons had gedeclareerd. Bernard van Tienen, ,
vertelt. Dus of het echt waar is dat een destijds directeur van computerbouwer
biermagnaat van wie je zou verwach- Commodore, hielp zichzelf en het bedrijf
ten dat hij een a eer voor boeien had naar de verdommenis door op kosten van
ontwikkeld, zich ’s nachts in een tuigje de zaak zeker een miljoen gulden aan
over straat liet voorttrekken? Of het klopt prostituees te spenderen. En Michael
dat de voormalige ceo van ’s lands grootste S c h u l h o kon door zijn voormalige
telecombedrijf in de jacuzzi niet alleen minnares Nina Storms worden gewipt
vergezeld wilde worden van een stel kittige bij World Online nadat hij zich naar de Yab
dames, maar vooral ook van een handvol had laten meetronen, alwaar hij zo dron-
plastic badeendjes? Schreeuwde een voorken werd gevoerd dat hij zich niet meer
malig topbestuurder van Philips het in- realiseerde dat het zijn bedrijfscreditderdaad
uit toen een dildo zich achter zijn card was die op de counter werd gelegd.
sluitspier had vastgezet? En kwam dat De ontslagzaak werd naar schatting voor
telgje Brenninkmeijer inderdaad alleen vijftig miljoen euro geschikt. Peter
aan zijn trekken als er Zuid-Amerikaanse Franssen, ooit ceo van Ballast Nedam,
meisjes beschikbaar waren? We zullen het moest zich wel tegenover een rechter
van Heuft niet horen.
verdedigen. Hij erkende zijn bordeel-
Natuurlijk bleven niet alle avontuurtjes in rekeningen onder de noemer ‘juridische
dienstverlening’ in zijn zakelijke boekhouding
te hebben weggeschreven. Zijn
verweer: ‘Zo deden we dat allemaal in
de bouwwereld.’ En dus keken we er ook
niet van op toen bleek dat Ad Bos, , die als
klokkenluider het hele onderzoek naar
de bouwfraude aanzwengelde, in dienst
van Koop Tjuchem een ambtenaar van
Rijkswaterstaat in Yab Yum een hoogtepunt
had laten bezorgen.
Naast alle rechtbankverslagen die deze
bordeelbezoeken onthullen, zijn er natuurlijk
nog de verhalen uit het circuit.
Over George en Harold Skene bijvoorbeeld,
die begin jaren negentig met hun
Teleholding een fortuin verdienden met
‘Seks kwam er voor, maar je kwam er niet voor’
beeld HH, Raymond Rutting