I

FILM: „IK ZAL JE OP HANDEN DRAGEN'
L —
nf i i*
1 ^i' 1 bsi
1
TOONEEL: „MIT MEIHEN AUGEN"
VOLKST0OHEEL: „DE COMMENSAAL"
OM«
'
OP BÜIVtnystijMi
Edus;t! KSnntka
Hortus Thntar
Toonesllevj
VolkitsMMl';
Dommensaal" bij Bouber
I
I
mmmmmmmmt**—-mj**-*
I I I
WEEKBLAD VOOR FILM. TOONEEL. DANS. OPERA, OPERETTE. RADIO. REVUE.
VARIÉTÉ. CABARET • 23 MAART 1944 - 24STt JAARGANG No. 13 - 15 CENT
3^
■
■ *
■
mi*
REPORTAGE OP DÉ MIDDENPAGINA (Exeilolo Borchm«.« B«rlln-Fl|m)
V

óe
ONDERMAATSCHE PREMIÈRE BIJ HET
AMSTEROAMSCHE THEATERÈEDRUF
'.';■■■ -V ', '
Wie deie „Groote Wereld" heeft gezien,
heeft niets van de groot* wereld ge-
rien. Laai dil een troost zijn voor al
-dogenen, wier voetstappen het Leidscheplein
In de naaste ioekomtl niet kruisen.
Het bette aan hel ttuk Is de titel. Dat wist
de schrijver Fr. Michael ook, want hij gebruikt
den titel alleen om ons „lekker" te maken,
zooals ook de figuren in dit blijspel (7) het om
beurten drie bedrijven lang doen. Er is, als
hel doek opgaat, een vrij saai decor zichtbaar
van een vrij saaie uitgeverij, waar vrije saaie
menschen op conferentie-stoelen met hooge
leuningen bijoen zitten. Ik haat het gezicht
van zoo'n half dozijn zetels om een tafel met
panieren gerangschikt. Want het beteekent,
dat er een praalstuk op komst Is on daf hot
ingewikkeld zal worden om Ie volgen, tor-
wijl or weinig te z I e n Is. En mijn Got), or I s
gepraat in dit stukl Ik heb nog nooit zoo'n
bewondering gehad voor de acteurs, die dat
allemaal netjes uit hun hootd konden loeren,
terwijl er geen kop of staart aan den diatoog
was en het „hoogtepunt" (dat pleegt name-
lijk altijd de sbt-claus van het tweede der
drie bedrijven, de „pauze-woorden" te zijn)
de zin van een nietsnut tegen een Imper-
tinenten Oberkellner was: „Jij bont tenminste
de eenige, Georg, die dezen morgen voor
een beetje humor hebt gezorgd." Daarbij heb
Ik positief niet geweten, wanneer of hoe Ik
om dien Oberkellner lachen moest.
Maar goed: ook In oen stuk, waar niets In
gebeurt, is er toch meestal nog Iets, waar hof
om „gaat". Het ging er hier alleen maar om,
daf de F.E.S.-uitgeverij (afkorting van de voor-
letters van den eigenaar Frans Emil Stein on
een soort van „intelligence tesf', die de
rx~^„.-- a^ii^mmm
De Fj:.S.-uitgeverV: v.l.n.r.: Anton Roemer, Myra Ward,
Tilly Périn-Bouicmeetter, Cor DommeUhuixen, Dick Riegen
schrijver den nauwletlenden toehoorder op-
legt. Tóch leukl) wel eens een ander boek zou
willen uitgeven dan „die zwaarwichtige levens-
beschouwingen over Julius Caesar, Maria
Theresia en Metternich". Goed-geschreven
biografieën behooren anders tot de meest ge-
lezen boeken ter wereld en doen geen uit-
geverij, ouderwetse h of nleuworwetsch, schande
aan. Maar goed, F.E.S. zelf noemt kloekmoedig
net op één na ergste besluit van zijn levsn
(het allerergste zou namelijk zijn, hadde hij
besloten dit blijspel uit te geven) en koopt
oen letterlijk en figuurlijk binnenwaaiende
dame, aan wier kakatoe-achtige opdoffing men
de romantiek van „de groote wereld" moet
voelen, een nog niet geschreven manuscript
over haar roddels en schandalen af. Deze dame
krijgt op haar beurt haar Informaties van een
kampioen-kunstschaatsenrijder, die heelemaal
thuis Is in de sfeer Van prinsessen, politiek en
wie-met-wie's on eigenlijk moet die kunst-
schaatser het boek dan ook maar schrijven.
Reuze-idee, vindt F.E.S. en tegen zijn bolle-
boozen-voorhoofd tikkend, schudt hij zoo
maar den titel uit zijn mouw: „De Groote
Wereld". Eonige minuten lang ligt do rest in
katzwijm en herhaalt elk met zijn eigen
commentaar: „De Groot* Wereld, De Groote
Werold"....
Alles good on wel. Do kleine man heelt
xoo zijn ideeën over de „groote" wereld. En
nu zou men denken, daf men in het tweed*
bedrijf iets van di* groote wereld te zien
kroeg, hetzij In ernst, hetzij In caricatuur. Want
in tegenstelling lot I en III (hef sfoelen-décor)
spoeft II „In de conversatiezaal van een sport-
hotel In St. Moritz". Nou, daar stonden in
plaats van «toeion crapaudt on een drieper-
soons-sofa en verder leek het wet een uit-
dragerij met palmen in bakken op den achter-
grond. En talen nu In die nieuwe praalzaal
sucessievelljk alle menschen uit I en III weer
binnenkomen en doen of ze thuis zijnl Twee
klerken ontbreken, maar daarvoor hebben we
den schaalsonrijder en zijn partner, zijnde de
jeugd en de gratie In dit stoffig* ttuk. Van-
daar dat' ze iets fluweoligs met hermelijnen
randjes droeg en witte tricolboenon had. Met
rolschaatsen eronder had ik het liever alt
varlété-nummer gezien.
Nu It or, omdat er in II op twee plaatton
tegelijk gegeten en champagne gedronken
werd (or wat een schotje tuttchen, waar ieder-
een op gezette tijdon kiekeboe mee speelde),
mij blijkbaar left ontgaan. De schaatser wou
het boek niet schrijven, maar nu wil do jonge
schrijver, di* door de dochter van den baat
naar Sf. Moritz gestuurd Is, het doen. Hij heeft
een manuscript, maar Ik geloof niet, gezien het
gepraat In lil, dat dit hot book was, daf F.E.S.
bedoelde, in elk geval biedt de jonge „held"
(nooit zoo'n slappeling gezienl) het niet zelf
aan, maar laat dit (om het moeilijk te maken)
de papagaaien-dame doen, nadat die eerst op
haar nummer gezet it, omdat ze hot zooveel
over haar „prinsessen" had. Wat de portie
van dit alles is, heb Ik niet heelemaal goed
begrepen. Maar Ik hob m* dan ook nog zel-
den zóó dom In den schouwburg gevoeld.
En slaperig. • '
Want een zouteloos ttuk kreeg eon voor-
stelling, die den Hel van een veel on veel
amusanter stuk oer aan deed: Do „Groote
Wereld" werd „Le Monde oü on s'onnuie",
oftewel do wereld, waarin men zich verveelt.
Maar dan ook doodelijk.Zwaar-op-de-handsch
on humorloos gespeeld, bracht deze voor-
stelling een plichtmatig opzeggen van clausen
door cliché-matig uitgedoste en houterig
geregisseerde acteurs. Anton Roemer tpeeld*
F.E.S. met burgerlijke bonhommi* In «an gek,
ballonvormig uitslaand colbertje, afgewisseld
door d* onvermijdelijk* plus-fours, waarin
trouwens het geheele gezelschap tijdens do
„conversatie" in St. Moritz gestoken wat. Jan
van Eet en Henri Eerent witten met hun leege
figuren geen raad (Jan van f et kréég Myra
Ward alt de dochter van F.E.S., maar déérover
gingen de moeilijkheden niet, dat wat In dri*
woorden voor elkaar). Tilly Périn-Bouwmeester
probeerde tevergeefs een rol te maken van
wat hief eens oen type was en Ellen deThouars
was wol heel erg ongeloofwaardig als do
schaatsonrljdster in het balmasqué-pakje. Johan
te Wechel kreeg als een warhoofdig eroto-
maan een open doekje voor de taal, die hij
uitsloeg. Regie: Cor van der Lugt Meiseri.
Met dat ai goid het hier de acteurs van
het vatte gezelschap van don Stadsschouwburg
te Amsterdam, eens het eerste van het land.
En met dat at hebbende andere gezelschappen
(en zeker ook de Duittche) toch nog blijkbaar
niet zoo'n verlet om goeie, fijne, onschuldige
producten van het modern* blijspel-repertoire. v
Wie ter wereld It or me* gebaat, wanneer
ohdermaaltchhoid on verveling d* goede
menschen uit den schouwburg jaagt.... ter-
wijl overal elders, en niet In de laatste plaats
door onze eigen acteurs, ter'leniging van don
nood der tijden, goed en beter dan vroeger
gespeeld wordt — x waardiger, verzorgder,
oerlijker on blijmoediger? Wij Nederlander»,
wij Amsterdammers, wij habitue's van den
Stadsschouwburg, vragen kort on good om
fooneol. En niét om acteurs-bederf in
kwalijke dilettantenvoorstellingen!
(Foto'tCNFlSuvtn,) Henrik Schölte
In da praatpaal mm St. Morita: v.l.n.r.: Myra Work, Jan van
CM, Henri Eerent, Willem de Vri-, Tilly Pértn, Anton Roemer
PT
^^w/ T$$£*
HM Finkengelhr en NieUen bij
veraoening verrast door VotfjSÊmfmkt
W '
Ik zai je op d* handen < ^W heef«
Herbert Härtung voor i B^elijk
' toofd, daarmede de gedragslijn volgend
Van eiken verloofden jonkman. Doch hoe gaal
hot,..., de weerde van zoo'n belofte ve
mindert met leder jaar huwelijkstrouw en o
vermijdeiijk komt hef oogenblik, dat zi
vrouw Karin hem er met nadruk aan herin-
nert. En dan is d* onthutste echtgenoot |zich
van geen kwaad bewust. Zeker, hij gaat ni
meer zoo vaak met zijn vrouwtje uit als
hun verloving óf tijdons de wittobroods
ken; Maar hij hooft nu ook zijn werk, dat
voortdurend In beslag neemt.
Tien tegen een, getrouwde lezer, dat dit
thema U bekend voorkomt. Misschien uit on
dervinding, misschien ook uit <
Het.behoeft niet altijd de ondervinding te
zijn, want hef is mogelijk dat U zoo'n witte
raaf bent ais Karin's papa, die altijd m een
wittebrood-stemming toeft. Maar wltfo raven
zijn zeldzame dieren.... Va
Enfin, Hans Nielsen en Heli Finkonzeller*
die deze lijdelijk In eikaar teleurgesteld*
echtelieden spelen, gaan scheiden. Irt beider
positie komt dus een grondige verandering,
en natuurlijk is de arbeidzame man, die nu
zijn verzorging mist, er het ergst aan toe. Ge-
lukkig, dat er in Düittchland nog solKcHanten
komen op een advertentie, waarin een huis-
houdster gevraagd wordt. Maar nu blijk), «lat
geen van de gedienstigen, die elkaar In vlot
tempo opvolgen, de kwaliteiten van de echte
huisvrouw bezit.
Intusschen zijn echter Karin, dia zelf na de
ontbinding van haar huwelijk secretaresse
haar pa Is geworden, on het toeval
gekomen hetgeen tof resultaat heeft,
als de a.s. bruid van een van Herbert's
den, die echter zélf niets van de tituati* ,
moodt, als hulshoudster bij haar ex-ega ge-
detacheerd wordt „om het vak te l«*rai
D* arm* nieuwbakken vrijgezel is
verbaasd en weef aanvankelijk niet»
niet« ongewoo,
II
MS
„feh werd* Dich auf Hindan tragen"
R*flfa: KURT HOFFMANN -
Draaiboek: Wii/y Clever en El/en Fechner;
camera: Eugen Klagemann; gefufd; Hans
Grimm; montage: Ilse Voigt.
Dr. Herbert Härtung. Hans Nielsen
-Karin, zijn vrouw . . Hell FInkanzeller
Dr. Viktor Büchner . Wo/fgang tukschy
Dr. Wiegand,
Karin's vader Hans Leibe/t
Verder met: Elisabeth Markus, John Paufs-
Harding, Hansl Wend/er, Eduard Wonck.
een fobis-fi/m
N doon, dan berouw t* toonen, doch zijn
vroegere echtgenoote blijft haar status van
huishoudster trouw on laat zich, wijl zij „zu
haben" is, hef hof maken door haar aanbid-
*(. di* haar dit tijdelijke baantje bezorgd
eft, niet vermoedend dat hij daarmede een
'don echtpaar horeenigde. Karin's hou-
>rdriet den jaloerschen Herbert zoor en
luit haar met gelijke munt, namelijk
et opwekken van haar naijver, tanig
«e betalen. Daartoe tikt hij d* frivoolst* der
Inmiddels door hom versleten huishoudster»
op den kop on noodigt deze ter visite. Daf
geeft den doorslag on Karin's teleurgestelde
minnaar en d* frivole huishoudster trekken
bescheidenlijk terug terwijl de hereenig-
echtelieden teederheden uitwisselen, di*
•dig gevolgd worden door herstel yan hef
huwelijk *n een glorierijke huwelijksreis.
Hans Nielsen en Heli Finkenzeller, alsmede '
Hans Leibelt en Wolfgang Lukschy geven In
deze film verzorgd spel t* zien en weten al-
leen of in onderling* combinatie grappig*'
momanten f* bereiken. Het thema, daf zoo-
lang hot huwelijk bestaat actueel zai blijven,
reeds In vele vormen op het celluloidlint
opgenomen en daarom biedt het ons weinig
rerratfonds, hetgeen niet wegneemt, dat de
hümo» nu en dan zeer appetijtelijk aandoet.
Jamm«! dat een ratelende dialoog, afgewis-
tald mat »tukjes monoloog, de beelden be-
guleidt. »tof Tob») Rob Roodenbnrgh

- , iiihUgv Jin-ur
Hint
.;. : ^ ■ '. !^^—
"* •■?>
-^B
Met Emil Jannittg» in ,J)t' Oude Zondattr*
.e n,äam Landrock heeft voor de Berlijners een ■
. verlrouwdon klank. Hij staat met fraaie letters 1
geschilderd op de bezorg-auto's van een gröo- .;
te wasscherij in Köpenick, die con gewone ver-.|
schijning in het Berlijnsche stadsbeeld zijn. Maria :
Landrock is verwant aan den Landrock van de I
„groote en de kleine wasch", doch zij is niet in de
branche gebleven, wijl zij zich geroepen voelde, I
poëtischer wegen in te slaan. '
Haar hart trok naar het tooneel
en op dertienjarigen leeftijd
toonde zij reeds dat het haar
ijk ernst was, toen zij in een voor-
',■'- stelling van de Köpenicker Too-
neelschool voor het eerst in
Schiller's „Jonkvrouw van Orle-
ans" speelde. Tusschen dit prille
debuut en de Tobisfilm „Pedro
i moet hangen" liggen slechts
Ldrie jaren. Na die film stempel-
Ede Maria Landrock zich tof de
Jongste Duitsche filmactrice die
E.volwaardig werk" te spelen
»reeg, onder andere „Storm-
achtige Jeugd,, en in „De Kui-
fsche Geliefde", die betrekkelijk
kort na elkander werden opge-
.opmen. Ze weet bij al deze
successen heel goed, dat zij er
nog lang niet is: iedere rol ziet
zij weer als een volgende phase
in haar artistieke ontwikkeling.
En met hoeveel overgave ze
T speelt, ku/inen wij binnenkort i
zien in de nieuwe film „Ein J
glücklicher Mensch", waarin zij "
! de dochter van den hoofdacteur
Ewald Baiser speelt.
..Kin glücklicher Mrnsi'fl^ 'WBii>l7iart5 haar
nieuwe film met Ewald Baiser in de hoo/drol
f
V> i>
' ; .: ♦ \
■ r
i
\ V
■ > " m.,.
-T-
mz\
'"'wm
yf
imm»«!
.t>
Ittihls: liilir/il en . . . HI
rrrhiD/tl (llsr ]\ irnrr ^^^^
in \ iklot ili- hniitij. ^ft*
lillhs: virlulilr f,;:'.!. l''jd
lirnlirs (llilil,- l\nilil snl
'■n lllirrl Muil, i sin, h ) P
^^BM
r ▼'
^•^
m*.
'>ï
Film is een »pel, en bij voorkeur
een spel mei het geluk. Wie daar-
tegen i$, miskent de rechten van de
jeugd en van de illusie. Vandaar,
dat bijna elke film — zij mag ove-
rigens nog zoo ernstig zijn —
eindigt met een scene van twee
jonge menschen, Hie den vollen |
rijkdom voortooveren dier simpele J^
woorden: verliefd en gelukkig! >;«*
i-y-
ny>
I*
/
/
bs.
'^
r%'»r
... en' i ui Ut* : rptlirfiif sporl-
nii'risrhrn (Hauurtnri' Schroih
i/i ilr iirniin run Carl Hiulilalz)
Link»: verliefd in de sind (MariLa Rökk
.n Viktor Staal) en rechts: verliefd op hel
and (Marianne Simson en Claus Holm)

m
INGE SCHMIDT LEEST RILKE
EEN groote lichte ruimte vol menschen, die
geboeid luisteren naar de kleine vrouw, die
achter een tafeltje zit met vele opengeslagen
boeken en een vaasje met wit-rose anjelieren op
een oud-turkoois-kleurig kleedje. Inge Schmidt
van het Staatsschaupsiel München, gast bij het
Deutsches Theater, na zeker meer dan vijftig
keeren „Ingeborg" door heel ons land, heeft
één avond bestemd voor het lezen uit Rainer
Maria Rilke's werk.
„Lezen" geeft het best haar interpretatie weer ;
re draagt niet voor noch declameert, deze kleine
blonde vrouw, gekleed in Ingeborg's avondjurk,
die tijdens het lezen een voor haar tengere en
expressieve gezicht wat te grooten en angstigen
bril draagt. Soms denkt men zelfs eerst, dat er een
te weinig is aan zeggingskracht, maar het blijkt
goed te zijn zoo. Er zijn genoeg acteurs en
actrices, die altijd tooneelspelen, die altijd het
gebaar hebben, dat een tooneelruimte het accent
moet geven, maar dat daar buiten alleen maar '
overdreven aandoet. Inge Schmidt leest heel rus-
tig, met nauwelijks eens een opkijken uit haar
boek of een beweging van de hand. Rainer Maria
Rilke spreekt, niet zij, en Rilke behoort tot die
weinige van God uitverkoren dichters, wier werk
niet meer aan den tijd, waarin het is ontstaan,
is verbonden. Ik weet eigenlijk niet of dichters
in een tijd als deze nog wel aan het woord
komen ; zelf had ik Rilke in tenminste meer dan
een jaar niet meer uit de boekenkast gehaald.
L'it de „brieven van een jongen dichter" heeft
Inge Schmidt gelezen, den beklemmenden dood
van den kamerheer Christoph Detlef Brigge uit
de „Aufzeichnungen', waarin zoo prachtig heel
den druk van den naderenden dood op het leven
op het landgoed is geteekend. Daarna gedichten,
„Liebeslied", „Das Karusell", „Der Panther",
„Eros" en het sublieme „Narkissos" met den
talmenden tweespraak, het prachtige elegische
„Herbsttag". Dit zeggen, waarbij zoo zeer Rilke
op den voorgrond kan treden, de toehoorder zoo
weer in den ban komt van deze klassiek gemaakt-
realiteit en van de menschelijke vreugde over het
oogenschijnlijk onaanzienlijke als o.a. van de
„Blaue Hortensie", is toch wel meer dan alleen
volmaakte reproductie; het is ook verklaring en
overdraging van den geest van het werk. Men
kan zich voorstellen, dat Rilke zelf zoo zou heb-
ben gelezen, even bescheiden en zich zelf op den
achtergrond stellend bij het gedicht.
Tot slot „Die Weise von Liebe und'Tod des
CornMs Christoph Rilke" met de pianobegelei-
ding van Kasimir von Paszthory. Rilke zelf Was
voor muzikale begeleiding niet enthousiast: hij
vond dat de kunstvorm dan tweeledig zou worden
en niet eerlijk meer, te populair en te veel een
concessie aan den publieken smaak. De bezwaren
konden niet beter gezegd; bovendien is von
Paszthory's muziek, al weer een jaar of dertig
geleden gecomponeerd, meer illustratief dan Ver-
diepend. Tegen de piano kon Inge Schmidt's
fascineerend-gevoelige stem dan ook niet altijd
op, maar waar ze domineerde, was er de volle
kleurrijke barok van deze kroniek. Het is goed,
dat Rilke ons weer eens zoo na is gebracht. A. G.
WBJi^W^HWBPBÄBS!! —^^^^ww g ^»i^'^MB«fa«i>.iii«.i,1.»j,ijiiFW3»B1j- H|M-
IN6E SCHMIDT US RILKE (fe*. P. Tij.»..)
JOSY HOLSTEH IH „MIT MEIHEH AUGEN-
HEINZ LORSCHEIDT EH GERTRUD BURG IH
DEZELFDE COMEDIE (hto'i si.pt »„ d«. L«uw)
BKAUN'S ..MIT MEINEN AUGEN"
HET „Lustspiel", waarmee Curt Joh. Braun zich
aan het Nederlandsche publiek heeft voorgesteld
„Die Sonntagsfrau", had bij ietwat geforceerde
situaties en lichtelijk gechargeerde figuren een hoogst
vernuftigen dialoog en uiterst charmante kwaliteiten.
Het nieuwe stuk, dat hij „Komödie" noemt, waarmee
blijkbaar een hoogere graad van geest en menschelijk-
hcid dan met „Lustspiel" wordt aangediend, is inder-
daad een meesterwerkje van bevalligheid, vindingrijk-
heid en spanning.
Het is een sprookje op 't tooneel, dat door opzet en
afwikkeling voortdurend blijft boeien, terwijl de dialoog
één onderhoudend raffinement is van geestige wendingen
en menschelijke trekjes. Dit juweeltje van verfijnde
blijspelkunst mag mijns inziens naast „Doctor Hiob
i'ratorius" geplaatst worden, waarmee het door het
element van geheimzinnigheid en verrassing bovendien
iets gemeen heeft. Braun heeft ook als schrijver van
filmscenario's bekendheid gekregen, en in de compositie
van het jongste blijspel is de invloed van zijn werkzaam-
heid voor de film merkbaar.
Een jonge danskunstenares Carola Weber, wordt op
het terras van etn klein Italiaansch hotel aan de Middel-
landsche zee-kust ten huwelijk gevraagd door een ouderen
vriend. Zij weigert en meent hem de reden van haar
weigering verschuldigd te zijn. Zij wacht iemand. Is 't
wel iemand? Is „hü" wel iets méér dan een droom?
Dan ziet men het verhaal zich afspelen van wat prompt
een jaar geleden op prompt dezelfde plaats is gebeurd.
Zij is hier plotseling verrast door een jongen vreemde-
ling, Cornelius, die haar vraagt hem zes uur, een vollen
avond van haar leven te schenken, door hem gezelschap
te houden. Niets meer en niets minder. Eerst weigert
zij, zooals iedere vrouw doen zou. Maar als hy blijft
aandringen wordt zij in de war gebracht, schept zij be-
hagen in het geval, ja wordt door hem geïmponeerd.
Zü uit op zijn verzoek eenige wenschcn — op staanden
voet gaan ze in vervulling. Hij noemt zich een toovenaar,
welnu, hij lijkt ook een soort magiër. Maar dan, als zy
zich gereed maken voor het avontuur, dringt een goede
oude vriend van hem, een trouwhartig scheepskapitein,
tot haar door en smeekt haar terwille van Cornelius op
staanden voet te vertrekken. Hoe zwaar 't Carola ook
valt, zij geeft aan deze smeekbede gehoor en reist plot-
seling weg naar Berlijn. Een heel jaar lang hoort zij
niets meer van Cornelius, ofschoon gedachten sn zinnen-
leven van hem vervuld blijft. Maar als het jaar om is
drijft haar verlangen haar naar dezelfde plek terug.
Cornelius verschijnt eveneens, zy 't om andere reden.
Hij ontmoet den „ouderen vriend", „de man die toe-
hoort", zooals het programma hera noemt en vertelt
aan dezen wat hy hier 't vorig jaar heeft beleefd. Nu
krijgen we het verhaal te zien door zy« oogen, de keer-
zijde dus van de medaille. Dan blijkt, dat de ontmoeting
met Carola inplaats van een droom of een wonder voor
hem een noodsprong was uit een compromittante situatie:
een verregaande flirt namelijk met een wild-bloedige
jongedame, die — wat hij niet wist — de as. vrouw
blijkt te zijn van zijn jeugdvriend, den kapitein. In feite
wil hij de jongedame in kwestie redden en zijn vriend
een bittere desillusie besparen.
Het verhaal van Cornelius is de waarheid van den
anderen kant bekeken. Wie zal zeggen wat de eigenlijke
waarheid is? Even kijkt Pirandello hier om den hoek
Maar dan zijn wij weer in 't heden, en de vraag rijst:
hoe zal het weerzien zijn tusschen Carola en Cornelius?
Eerst lijkt het of Carola's romantische droom in ver-
vulling gaat, maar dan ervaart ook zij de keerzijde van
de medaille, en is zij ten diepste gegriefd. Het geval
neemt even een tragische wending, maar de schrijver,
die zelf een goochelaar is, weet met vernuft en kennis
van zaken de scherven nog te lijmen ....
De regisseur, dr. Hannes Razum, heeft dit juweeltje
van een blijspel precies gegeven wat het toekwam. Niet
te veel, niet te weinig, alle détails komen tot hun recht,
heel de speelsche, bevallige geest blijft behouden, on-
danks het bijna roekelooze tempo. De lichte, charmante
decors van Ernst Rufer, gezet tegen een diepzwarten
achtergrond, suggereeren iets van een sprookje, en ook
de spelers hebben den geest dezer comedie juist ge-
troffen en stuk voor stuk hun eigen type voortreffelijk
uitgebeeld. Josy Holsten is een sensitieve en elegante
Carola Weber, Heinz Lorscheidt een even raadselachtige
als positieve Cornelius Riehl; Brigette Neuse neemt het
wilde katje voor haar rekening: Wolfgang Golisch is
de gebronsde scheepskapitein en Fritz Giinzel de teleur-
gestelde oudere vriend, die tweemaal een blauwtje loopt,
want het lijkt even, of Carola, uit dépit, toch nog op
haar weigering terugkomt.
Het tweede plan is in kwaliteit niet minder dan het
eerste. Wat de kleine Kurt Groszkurth als Napolitaan-
sche hotelhouder presteert, stempelt hem tot een typeur
van den eersten rang, en ook Gertrud Burg als de ko-
mische tante krijgt haar open doekje niet ten onrechte.
l>e stemming in de zaal was van dien aard, dat het
s.icces verzekerd lijkt.
C. A. Schilp
CINEMA

,, ;- Ä:^.
\
Unks: i-f ii Irin, Hat
onrrrdt'fhli' hrhingiitel-j;
lind Ittoiil; ^v.o.n.h. Re- |
gimifitr Johtinnpn Meyer, .*
Urdu Oi'.xle. en camera-
iiiiin \\ titlrr i'indter
i iJillHRW^iWinj ! Wl
andaag wordt scène 320 gedaaid
Dat'klinkt zeer eenvoudig, maar het
is het niet. Want in het draaiboek
van de film „Das fremde Lebi
dié thans door de Berlin-Film
iregi« van Johannes Meyer wi
staat boven „Szene 3^0"
schrift: yJiSgber Bar, innen — (Abend)". Scène
320, die vandaag wordt opgenomen, speelt dus
»In de „Silber Bär", en deie bar is in optima
* forma in de studio aan de Duivendrechtschekade
opgebouwd. Vakmenscheh' spreken van een „groote
^kooratie", en met recht. Vrjjwel de geheele
.oppervlakte van een der beide opnamehallen wordt
5 door het amusementslokaal iu beslaggenomen.
pEen modern établissement is het, langwerpig,
^ met loges, en een galerij rondom een gladden
t vloer, waarop de variéténummers worden ver-
^toond. De eigenlijke bar vormt de afsluiting.
ij een bar-cabaret behooren bezoekers en hij
zoo groot als dit behooren zelfs véél be-
oëKah. Derhalve zijn er heel wat figuranten
emobiliseerd, die in correcte avondkleeding dit
ijmondaïne'^milieu bevolken. Bij een eersten in-
^ druk is de illusie volkomen, en gevoelt men de
eiging om een der zwartg^rokte obers te wenken
óók! iets te bestellen. Doch eilacie, de glazen
JP'Smans.'dienblad zijn gevuld met limonade
en de kostelijke doosjes in den bak van het kit-
tige sigarettenmeisje zijn étalage-materiaal. Als
we toch onze begoocheling wegredeneeren, dan
valt ons ook de okergele gelaatskleu: van het
„uitgaande publiek" op; en als we omhoog-
kijken, dan «orden we niet verblind door kris-
tallen luchten, doch door het blauwig-witte licht,
dat de gigantische koblspitslampen onbarmhartig
naar omlaag zenden.
• De camera hebben we niet dadelijk in de
gaf*n: die beeft Qm. zoo te zéggen ook als gast
in een der loges plaatsgenomen, maar als we
haar daar, recht'tégenover" de bar, ^eenmaal ont-
dekt hebben, dan ontwarep. we tegelÄkertjod de
gewichtige personen, wier plaats achter en niet
vóór de lens is, en die daarom hun menschelyke
tint e£, kun alledaagscbe colbertjes, behouden
hebben. Er »taan daar in de omgeving van het
magische oog wat stoelen, die kennelijk niet in
een bar thuishooren. Gemoedelijke linnen zetels
zyn kef, van het soort, dat men '«zomers in den
tum pleegt te gebruiken. Op de ru^fcuning staat
met duidelijke letters geschreven, welke func-
tionaris gerc?ktigd ia in dit samenstel van linnen
.«••«m^iti^aa^^Kais».^
fa vermoeide leden
Te zoeken. Én het zijn slechts de allér-gewichtig-
sten, die op zulk »een steunpunt recht hebben.
Het woord „Regisseur" wordt tijdens de op-
namen aan het oog onttrokken door de omvang-
rijke gestalte van Johannes Meyer, in letterlijke
en figuurlijke beteekenis een spelleider van for-
maat, wiens fatum het is, dat al zyn intimi hem
met een teedere intonatie „Johnnie" noemen. Hij
heeft al eenige films in de Ilollandsche studio's
geregisseerd en niet' alleen zij n staf, maar ook
het verdere personeel kent dus zijn werkwijze
van haver tot gort. Als een rots troont hg te-
mraden van een woelige branding en er moet
heel wat gebeuren, om hem z\jn concentratie te
doen verliezéij; Bovendie'n moet hü zyn stem
een beetje spaifea, want hij is snip-verkouden
(geen wonder, als niea. steeds in de warme studio
verkeert en dan in de Maartsche buitenlucht komt)
en zoo schor als een kikkèS?-;'
In den zetel naast hem, die van dezelfde
makelij is als de zijne, zit een blonde jongedame.
Op haar rugleuning staat „Regie-ass". Zij luis-
tert als ze tijd heeft naar den naam Greta Oexle
en is een der weinige vrouwelijke regie-assisten-^'
ten. Voor haar is zoo'n hoogtijdag met veel
figuratie een bijzondere krachtsinspanning, want
ze neemt alle details — dat zijn er heel wat in
zoo'n groote totaalopname — voor haar reke-
ning. In de onmiddellijke nabijheid van de
camera houdt zich verder een slanke jongeman
op, die een bruin sportief hoedje op zijn achter-
hoofd geplakt heeft, en wiens stem men zelden
hoort. Hij schijnt de rustigste cameraman van
',vtle Duitsche filmindustrie te zijn, en ondanks zijn
jeugd heeft hij reeds heel wat groot werk ge-
draaid, onder andere voor „Wereldstadmelodie".
Omgeven door een aantal mindere goden doet
ieder väto deze staf-prominente^ het zijne, ver-
wijl kich voor de camera e^n bont schouwspel
vertoont. 'Het „bar-bedrijf"-is in vollen gang.
-Tot divertissement van de aanwezigen laat een
.danspaar jtijn kunnen zien. Het zijn Gloria en
Reskd, van de Bouwmeester-Revue, die aldus
hun filmdoop ondergaat^ Telkens opnieuw moet
de dan» herhaald woretean^tot het zweet tappe-
lings langs Resko's slape#*j{udst. De figuranten
kijken met onvervalschte interesse toe bij het
gebodene, althans voorloopig. -Al» zij het twee
of drie keer gezien hebben, dattftuMJLde opname-
leiding wel eens vermanen: „Geintefeaseerd '.oe-
kijken! Een beetje naar links, u daar in dien
hoek!"
Een der loges is het domein van de muziek.
Een zestal musici zit daar met kostbare instru-
menten, -onberispelijk uitgedoscht .... doch ook
dit is niet echt, want lisÖg tusschen de palmen
yerecliolen staat dé „play-bick^*, een hulp-
apparatuur van de geluidsafdeeling, waarmede
te voren Opgenomen geluidsstrooken worden
\
afgedraaid. Een machtige versterker vervult de
ruimte van deze geconserveerde klanken. Ge-
luidsingenieur Olierhoek heeft een-gemakkelijken
dag. Het geluid, dat by deze scènes hoort, is er
al. In de accoustisch volmaakte radio-studio's
te Hilversum heeft men het een week tevoren al
op het celluloid vastgelegd. Nu wordt het beeld
eraan toegevoegd. Deze werkwijze is een experi-
ment geweest, waarover de geluidsingenieur
uiterst tevreden blijkt. Practisch is het bovendien,
want met het geluid kan er nu niets meer mis
gaan. De Ramblers, die voor de muziek zorgden,
behoeven niet dagen lang in de studio te bivak-
keeren en alles kan zich nu aan het welslagen
van de 'beeld-opnamen wijden.
Het optreden van Anny Dobra in de „Silber
Bar" illustreert dat nog duidelijker. Anny Dobra
is een van de jonge garde — ze is zélfs nog niet
door haar tweejarige film-opleiding heen — en
in deze film heeft zij een rol gekregen als zange-
res in de bar. Ook de door haar gezongen, op-
komende Schlager „Laszt uns heute nicht an
morgen denken" is 'al • vastgelegd, en voor de
scène behoeft zij dus niets anders te doen dan,
met het oog op een natuurlijke beweging van den
mond, met zichzelf mee te zingen. Als .ry dat
met eindeloos geduld tien maal gedaan heeft,
trap ik haar per ongeluk op een slip van haar
oud-rose gewaad en krijg zoo gelegenheid, deze
ontluikende filmbloem naar haar ervaringen te
vragen. En voor de zooveelste maal blykt, dat
het leven van de jonge aspirant-filmsterren in'
werkelijkheid zoo anders is dan „men" denkt.
Anny Dobra is een van de dertig ä veertig
jonge menschen, die men in Duitschland „Film-
nachwuchs" noemt en die door de verschillende
productie-firma's in een twee-jarige opleiding
klaar worden gemaakt voor het moeilijke be-
roep van film-acteur. Zij is daarvoor uitver- ^
koren, toen een der directie-leden van de Berlin-
Film haar eens zag spelen in een operette in het
Kaimund-Theater te Weenen. waaraan zy verr
bonden was. Het is een harde, doch prettige leer-
tijd, dien zij doormaken moet. Alle mogelijke
vakken op dramatisch gebied moeten zij leeren,
en verder wordt er veel gedaan aan sport, en een "
enkele maal eens een paar weken practijk. Zoo
wordt ieder volgens zyn eigen type opgeleid.
Winnie Markus, de Jorige hoofdrolvertolkster,
is óók in de studio. Zij wacht af of zy er van-
daag nog aan te pas zal komen en ze is in civiel,
dat wil Zeggen zonder okerschmink en gekleed
ia een sportieve grijze lange broek en een vl.ot y
grijs jasje over een' beige blouse. Je zou haar
werkelijk in het eerst niet herkennen. Haar
blonde haren zijn thans donkerbruin van kleur
en de Winnie van nu heeft al heel weinig ge-
meen mef het zoete, „erdverbundenes" meü/e^dat
I V E N D
wij zoo goed van haar kennen uit de Vele «
prenten, waarin zij in den laatsten tijd een hoofd-
rol heeft gespeeld.
„En dat vind ók nu juist zoo plezierig," zegt
ze, met de allure van een bakvisch, die niet van
plan is van haar hart een moordkuil te maken,
„al die lieve typetjes, die ik tot nog toe mfeit
voorstellen, begonnen me danig te vervelen, fli
„Das fremde teben" heb ik nu eindelijk eens
een echte pittige karakterrol. Je mijet zoo sif en
toe wat afwisseling iu je werk hebben. Als ik
niet steeds nieuwe dingen heb, waarmee ik mijn
gedachten kan bezig houden, verveel ik me dood.
Ik moet nu éénmaal iets om handen'hebben."
Jk informeer, uit welke geboorteplaats Winnie
dat temperament heeft meegebracht. Ze heeft fn
Praag het levenslicht aanschouwd, vertelt ze,
maar zij bracht haar jeugd grootendeels in
Weenen door.
„Alle menschen zien my altijd voor een
Weensche aan," zegt ze, „dat komt omdat ik er
het dialect goed spreek. Maar ik kom uit Praag,
en ik had al heel jong in m'n hoofd gehaald om
bij de film te gaan ..."
„ . . . Hetgeen prompt gebeurd is," vul ik aan.
„Ja," zegt Winnie, „Das fremde Lfjben" is
mijn zeventiende film en zeven is mijn'geluks-
getal."
Op dat moment wordt er geklopt, en iemand
komt melden, dat Winnie Markus vandaag niet
zal behoeven te spelen. Opgetogen neemt zij de
boodschap in ontvangst, en verzekert mij, dat ik
getuige ben van haar vijfden vryen dag tijdens
deze productie, die al ruim twee maanden loopt.
De-kalender toont het cijfer veertien. .. . iwee
maal zeven. Zou er tóch iets
zitten in dat aftistenbij geloof,
dat men ook by filmmenschen
zoo dikwijls aantreft?
Winnie heeft geen tijd er-
over te piekeren — die is al
weggeSneld om nog iets van
haar vrijen middag te kunnen
maken. En ik zie in de gans
het roode lichtje- aaaflitsen :
.opname in de „Silber Bar".
Er zyn ook menschen, die,
behalve de Zondageti,- heele-
maal geen vryen dag zullen
hebben, vóór de film geheel
gereed is. Maar. dan draaien
de art is ten al lang ergens
anders.... of «sy spelen bij
een of ander tooneelgezel-
schap. -
Dat wilde Winnie Markus
ook zoo graag, zei zij nog.
Voor de afwisseling ...
L. J. f±

y- jaä ' ' ; ' ■ ■ C ■ '■■^' -■ ■■-■
BRAVE HENDRIK!
De Lenfe is in hef landl Franjientje en ik
hebben ons samen diep over een eer-
ste blomme gebogen en de geuren hun-
kerend opgesnoven. Het deed ons zeer goed
en hand in hond hebben we hei-af-hei-aan
gehuppeld en schoon« keiken in ons haar
gestrengeld. Je moet toch wit doenl
Lente beteekent Nieuw Leven en Nieuw
Leven is Jeugd, vandaar dat de Omroep den
lentedag speciaal gewijd heeft aan de Jeugd,
hetgeen een jaarlijksche gebeurtenis zal wor-
den. Zoo hoorden wij dus vele jonge frlstche
stemmen over vele onderwerpen, fezamen de
Dag der Jeugd, door ons apparaatje klinken,
zoo zelfs, dat om 6.45 rap kindergezang ons
juichend wekte en het festijn daverend be-
sloten werd met een jeugd-revue, die Me-
vrouw Ter Kraeke's grijze haren opnieuw tof
blond fooverde, zoodat nicht Jople van weer-
ommestuit tof zuigeling gewerd en Tobias
zelf hu-roepend om de tafel hoepelde met
Fransien trouw in kielzog. Maar in ernst, mijn
brave, het is opnieuw een daad van den Om-
roep om Lentedag geheel en al aan de jeugd
Ie wijden. Het hoogtepunt was de indruk-
wekkende jeugdmanifestafie in het Concert-
gebouw, waar jong Nederland uif all» streken,
dorpen en steden elkaar ontmoette en vast-
besloten zijn jeugd en het daarmede verband
houdende vertrouwen in een toekomst fol
diep in hef hart bezwoer. Al met al een waar-
dige inluiding van de Lenfe, waarvoor wij
dankbaar zijn.
En gelijk ook een prille blomme, prijkte
Lya Dorana In hat bouquet, dat Wim lbo ons
Zaterdag 11 Maart, ten Bonten Middage,
bood! Veranderend van witte roze (die mij
rein als sneeuw deed gevoelen) tot zwarte
orchidee (die mij huiverend deed beven),
zong. zij van Alice Nahon lot zuiver we-
reldsch lied. In hel laatste geval werd zij
goedkeurend knikkend begeleid door Gerard
van Krevelen, die haar ontdekte, zij hef niet
als de blanke prinses in «en geurende bloe-
menkelk, maar dan toch wel voor de micro-
phoon in de zoo plechtige vertrekken van
WIM VAN BEEK presenteert:
REVUE-VARIÉTE
KETELBINKIE
Vanaf 1 April op tournee
Ie voorstelling Enschede
Medewerkenden: Fantasie Revuekomiek,
De Zingende Zwerver Frans van
Schaik, De 3 Rocardi's, Juanita, het
kleine stepwonder, Pot & Lood Renee
Kramer-André Csrell, Anny Francis &
Capi beroemd Hongaars danspaar met
schitterende lichletfecten in Amsterdam,
Krasnapolsky, beide Paaschdagen en
11-12-13 April.
t:
..:'- .
^■"^^^m^mmm^i-s^^M.*^
studio Cl Lente is het thans in de natuur en
in ons hart, maar Lente is hef eveneens in
Lya Dorana's carrière als chansonnière. Ik hab
haar gesproken, met toestemming van Fran-
sientje, die het niet zoo erg begrepen heeft
op lieftallige zangeresjes, die in hun lente-
periode met Tobias aaan praten en ik heb
me er van overtuigd, dat hei inderdaad waar
is, dal de Lenfe geestdriftig, veerkrachtig en
sterk kan zijn! Zie, de zomer Is zoel, en zoo
is de verheven „ster", maar daarachter ligt
de herfst en dat maakt soms triest en stemt
fof hadenken. Achter de Lente echter rust
■•
LYA DORANA
de jonge chansonnière, die men kent uit
„Alleen voor Dame*", „Sprookjes" en teven«
uit Wim Ibo'ê radio-caharet „De Wind-
tvQger", treedt thans ook met Gerard tan
Krevelen op (Foto WinkltrlCNF)
nog deze zelfde zomer' en dat vooruilzicht
maakt Lya Dorana moedig en vertrouwend
..als de frissche dotterbloem, wier donzig geel
wij op de koele weide bewonderen.
En wat is haar ideaal?
Hel is eigenlijk doodeenvoudig, zoo heel-
simpel gewoon, namelijk om de gelegenheid
te hebben, nog heel veel te studeeren en
veel te kunnen zingen. Haar overtuiging, aha:
dat ze nog maar een klein broekevrouwtje is
en de collega's haar verre overtreffen. Hola,
zei mijn vriend Uilenspiegel, die verstand van
taken heeft, dat mag ik graag en stelt den
boel gansch schoon.
Ontvang een lentezeen van Fransientje,
van' harte gegund van Tobias
P.S. Ei, ei, een microphoon kan blozenl Het
geschiedde tijdens dien zelfden bonten mid-
dag op 11 .Maart en het kwam door Tine
Visschers' bloote schouders. Wat mij betreft:
nou ja, ik kan er tegenl Tobias
DEZE WEEK IN
DEN AETHER
Zondag 26 Maart: -
9.15—10.00 „Zondagmorgen londer zorgen" met
het kwartet Jan Corduwener, Henk Fortuin en
de Melodisten o.l.v. Karet Stoet*.
11.00—11.30 Salonorkest o.l.v. Tony Diepenveen
' 15.4S—16-55 Een gevarieerd middagrprogramma
met orgel, mandoline en »tafmutiek. .
.18.15—19.00 „Nederlandsche Volksklanken".
Samenstelling en regie Eddy Noordijk.
19-30—ai.30 Opera-Concert, uit te voeren door he«
Omroep-Symphonie-orkest o.l.v. Johan Gerritsen
m.tn.v. solisten.
Maandag 27 Maart:
lO.op—11.00 Salonorkest o.l.v. Tóny Diepenveen.
13.15—ia.4S Dansmuziek door Theo Uden Mas-
man en zijn orkest
13.0s—14.00 Concert door het Omroeporkest o.l.v.
Josef Holier.
15.15—16.4S »Kick wat wils" met Johan Jong,
orgel, Gretl Perelli, . sang, het Septet Jonny
Ombach en Gerard van Krevelen en zijn orkest.
17.20—18.00 Frans van Capelle en lijn musette-
orkest.
' 20.00—22.00 Concert door het Omroep-Symphonie-
orkest o.l.v. Jan Koeltier m.m.v. Gerard Hen-
geveld, piano.
Dinsdag 38 Maart:
io.4S—ii.iS De Melodisten o.l.v. Karel Stoet*.
12.IS—12.45 Tanny van de Garde, sopraan, Lidy
van der Veen,.alt, zingen met piano-begeleiding
van Fred Doshart liederen van Schumann,
Brahms en Max Reger.
IJ.00—15.30 Dansmuziek door Theo Uden Mas-
man en zijn dansorkest.
17.00—18.00 „De Lichte Toets", «.m.». Ans Hei-
dendaal, sang, Johan Jong, orgel, Tom Erich,
piano, de Caroli's en Gerard van Krevelen en
zijn orkest.
19.1$—22.00 „Bonte Verscheidenheid", een groot
avondprogramma, waarin o.a. een bonte avond,
georganiseerd door den Nederlandschen Omroep
in samenwerking met de Gemeenschap Vreugde
en Arbeid van het K.A.F..
Woensdag 39 Maart:
ii.oo—11.30 De Melodisten o.l.v. Karel Stoete.
12.13—12.45 Het Hongaarsch orkest o.l.v. Bandi
Balogh.
14.0»—t4.3S Kwartet in Es groot Ópa» tij van
Ludwig van Beethoven, uitgevoerd door het
Röntgen kwartet.
15.15—16.45 „Halfweg", een opgewekt Woensdag-
J
middagprogramma m.m.v. het Salonorkest O.l.v.
Tony Diepenveen en Theo Uden Masman en
lijn dansorkest.
18.05—18.45 Amusementsorkest Eliard Kuhlman.
19 15—1945 Hendrik Rijnbergen «1 Fred Bosheit
vertolken sonates van Tartini en Schubert.
>9 45—20.15 Een halfuur op bezoek bij de familie
Speelman.
' .' . ,
Donderdag 30 Maart:'
IO.OO—11.00 Gerard van Krevelen en zijn orkest
ia.15—12,45 Lichte muziek tijdens de middagpauae
door het Septet Jonny Ombach.
15.30—16-00 „En hier is de Koffergramofoon".
17.00—17.30 Theo Uden Masman en zijn dansorkest.
17-30—17-40 „Nieuws in een notodop", een actueel
programma van nieuwsflitsen en andere wetenswaardigheden.
19.15—21.15 Concert door liet Concertgebouworkest
o.l.v, Willem van Otterloo m.m.v. Georg Kulenkampff,
viool.
Vrijdag 31 Maart:
10.15—11.00 Salonorkest o,l,v. 'Tony Diepenveen.
11.30—12.00 Miep de Geut ringt aan den vleugel
begeleid door Felix de Nobel, liederen' van
Haendel, Bach e,a.
13.05—»3,45 De Melodisten o,l.v. Karel Stoete,
16.00—16.45 „O* filmband rolt. ..". . 45 snelle
. minuten luchtige woorden en klanken over de
nieuwste films, over filmhelden en filmheldinnen.
■ 17.00—t8.oo Het Omroep-Operette-orkest en -koor
o.l.v. Josef Holier m.m.v. Lola van der Ben,
sopraan en Frans Vroons, tenor.
20.00—22.00 „Van Allemansgading" een afwisselend
programma.
Zaterdag 1 April:
10.00—10.45 Gerard Lebon en lijn orkest.
12.15—'2.45 Het Salonorkest o.l.v. Tony Diepenveen.
1300—13.55 Gerard van Krevelen en lijn orkest
m.m.v. Lya Dorana, zang.
14.00—15.00 Middagconcert door het Rotterdamsch
Philharmonisch orkest o.l.v. Ed, Flipse, mmv.
Willem. Ravelli, bas en Janny Van Wering,
rlavecimbel.
.lÄdBo-—10-45 Bonte middag, mét „De Windwijier"
o.l.v. Win lbo.
19.30—20.00 Derde deel van het luisterspel „Ver-
' loopeo tij".
20,00—20.45 De Melodisten o.l.v. Karel Stoete.
20.45—22.00 „April doet wat hy wil", een programma,
gewijd aan de maand April.
held van het kind, dat zij au fond it
Toen ik bulten adem op het terrein van den
brand arriveerde, had de fotograaf zijn plich-
ten tegenover de eeuwigheid reeds gedaan.
In de verte holde een piccolo weg met hoed
en jas, een kleinen, grijzen, vriendelijken heer
achterlatend, in wien men dadelijk hef lype
van den Duitschen musicus herkent: Eduard
Künneke, in dit geval, voor Evelyn aHhans,
niet „der Vetter", maar wel „der Vater aus
Dingsda". -
En Dingsda ligt dit keer niet ver af, want
de Künneke's zijn „Grenzler* en korten uit
het nabije Emmerik. Vandaar dat hij meer
weel te vertellen van wandeltochten door de
bosschen yen Montferland en over de wei-
landen rondom Zeveneer dan ik als Hollander.
En misschien is daar, op Nederlandschen
bodem, ook wel de Inspiratie ontslaan voor
Künneke's meestgezongen lied „Ich bin nur
ein armer Wandersgesell".
Men kent hier Eduard KQnneke wel voor-
namelijk via de radio. Er zijn „uren mei
Künneke" voor de Ou if sehe radio, er zijn
stapels gramofoonplaten en tal van liederen,
die men voor zien heen zingt. Al sprekende
doet ook Vader KQnneke dat: hij is de man
vol melodieën — soms, als wij het over .een
lied hebben, weel hij tekst noch naam, maar
neuriet de melodie.
Complete operette's van Künneke hebben
wij in ons land niet zooveel gezien, bullen de
„Vetter aus Dingsda" dan, die dit seizoen
door twee Duitsche gezelschappen, het Deut-
Nadat vader Eduard
en dochter Evelyn
elkaar In de. hall
van een Amtier,
damtch hotel be-
groet hebben, is
*Un eert» greep
by het krantenstal-
lel/e naar het toe-
reldnieutci, *ijn
tweed« naar een
bekend tljdtehrift,
»aar A# met Aten-
neiyk welgevallen
de foto's van «tfn
even beroemde
dochter bestudeert
DE COMPONIST
EDUARD KÜNNEk CEu«
IN ONS LA SD
sehet Theater • 1 hel
Rheinisches La ides-
iheater, alom weer
vertoond werd. „Ik
zou me zelfs ki men
voorstellen", zegt
KjQnneke met dg ont-
•pépenende, «f vsr *
Cftrooide IrojJBf w

:^r—^-"T^S^-r--"^^ \
: RUCTINES-VICHY
beschermen Uw gezondheid, doordat
zij een eind maken aan de verstopping,
die er veelal de oorzaak van is, dat
U zich onprettig en ziek voelt.
Zorgen er voor, dot de overtollige stoffen
en vergiften snel en veilig langs natuur-
lijken weg het lichaam verlaten.
Een vruchten laxeermiddel in _den vorm
van een heerlijk smakende bonbon.
FRUCTINESYICHY
// r^C z&cAtc- ■v

--^^SSBps^fflE&^i
RAAPSEL-VARIETE
Oplossingen der onderstaande opgaven zende men — uil-
sluitend op een briefkaart (brieven worden ongeopend
terzijde telend) — uiterliik ft April a.s. aan den
„Raadsel regisseur". Redactie „Cinema & Theater",
Paulus Potterstraat 4. Amsterdam-Zuid. Op de adresiiide
te vermelden: „Raadselvariété 8 April".
Onder de inzenders van ten minste twee der drie op-
gaven worden verloot: een hoofdprijs van f 2.50 en vijt
troostprijzen van f I.—
FILMSTER-INVULRAADSEL.
Horizontaal woorden in te vullen van de volgende
beteekenis:
I. reiskist; a. tweepuntige stang; 3. tafelgoed; 4. aan
land komen; 5. natuurverschijnsel; 6. met de voorste
tanden afbijten (van dieren); 7. ophouden met.
De letters, in de van een puntje voorzien vakje, vor-
men den naam van/een filmster.
Te gebruiken de letters; aaa, ddd, eeeeeeee,
f f, g, i, k k k, 1, n n n n n n, o o, p, r r r r, s s s,
t t t, v.
KILMSTER-OMZETRAADSEL.
Van onderstaande woorden zet men de letters om en
verv.ingt een der letters door een ander, zoodat andere
PUZZELAARS
DUIZENDEN gebruiken met groot
SUCCES onze uitgaven van de terie
„HULP BIJ HET PUZZELEN".
waarvan er 10 bi] ont verschenen zijn.
Prijzen vanaf 50 cent.
Vraagt nog heden prospectu« aan:
Firma M00YMAN & ZN.,
„'{ PUZZELHUIS", Overtoom 226,
Telefoon 85736 - Pottglro 230660
AMSTERDAM
Menschen die kouvatten:
de verhoopster.
Men hoeft geen verkoopster te zijn,
om door hoestende of grieperige
menschen besmet te worden: die
kans loopen we allen ! Als het èrg Is,
raadpleeg dan Uw dokter: heeft U
maareen lichten graad, dan zullen de
Cachets Bonnema U helpen. Met de
snel- eji zekerwerkende Narceinovo
„Bonnema", die den hoestprikkel
verdrijft.
HOEST CACHETS
$ümema
met Narceinovo „Bonnema"
(C2„ H,, NO, HC1)
ZWITSAL FABRIEKEN
1 • •
2 • •
5 . •
4 • •
5 • •
è
7
é •
1^
Ze
keeren wéér
de bonbons
• •
woorden ontstaan. De nieuw aangebrachte letters vormen
den naam van een filmster. De woorden lijn: leek, dief,
teer, salet, reep, melk, taak, pels, port, moed.
De Heer's Chocoladt- en Bücuitfabmken
WAT ZAL IN 1944 HET
BESTE PROGRAMMA ZIJN?
NATUURLIJK
GOVIBO'S KLANKENFESTIJN!
VOOR MAART-TOURNÉE ZIJN GEËNGAGEERD ■
HUBERT SIMPLISSE
mat zijn b«kend Belgisch radlo-damorkeit van
Radio Brunei, winnaar van de groot« radlo-priji
van Belglè 19«3
FRANS VAN CAPPELLE
mat zijn Radlo-MuielteOrkeit van d«
Nederlandsche Omroep
DE ZINGENDE ZUSJES
In een geheel nieuw repertoire
DE DRIE ADLERS
Europa's bast« mondaecordeonlitan
JONNY PIMS
Coni«r«ncl«r, met een liedje en een praatje
Vrijdag 24 Maart, Casino,
'f Hertogenbotch, 7.30
Zaterdag 25 Maart, Concertgeb. de Prins,
Venlo, 7,30
Zondag U Maart Stadsschouwburg,
Maastricht 7.30
Donderdag 30 Maart, Luxer Theater,
Hoensbroek, 7.30
Vrijdag 31 Maart, Stadsschouwburgzaal
Lelden, 7.30
Voor volledig programma zie do affiches 1
GOVIBO'S AMUSEMENTSBEDRIJF
'T STORT ZUID 59, AMERSFOORT, TEL. «633
FILMSTER-VERBINDINGSRAADSEL.
Tusschen onderstaande letterparen moet één letter
worden ingevuld, zoodat een woord ontstaat: De er-
tusschen gevoegde letters vormen den naam van een
filmacteur. De eerste rij staat in de juiste volgorde. De
tweede echter niet.
I II I
ga te si
si en ge
st en ha
ma en ma
ka an st
OPLOSSINGEN uit Cinema S Theater nr
FümtUr-logogrypht.
Schaap. — veroveren — oir — toetje
De films zyn: Verlaten; Piraten; Overschotje.
Letier-parcnraadsel.
Fosco Giachetti.
LetUrraadsel.
Ida Wüst; Theo Lingen; Otto Gebühr; Lil Dagover;
Lida Baarova; Anton Pointner.
PRIJSWINNAARS.
Hoofdtrijs: Mej. M. Rampeni, Rotterdam.
Troostfrijze*: J. M. v. d. Heiden, den Haag; G Wijnen,
Zwolle; Mej. K. de Winter, Voorburg; Jac. Rijkman«,
St

Voor de verzorging van de
teerste huid blijken de Vasenoi-
Kinderverzorgingspreparaten
uitstekend te voldoen bij de
dagelijksche huidbehandeling.
U beschermt de teere huid
afdoende tegen huidaandoe-
ningen en doorliggen.
Vasenol
WOND- EN KINDERPOEDER
—"-^^^^ wmmmÊmÊ/mmm m
Leert DUITSCH of EMGEISCH In 8 maanden.
Nieuwste sehr, opleiding, f. 2.05 p. maand.
De post brengt elke week Uw les thuis I Ervaren
M.O.-leeraren beantwoorden vraoen. MI0DEN-
STANDSDIPLOMA (alg. ontw.) f. 2,85 p. m., NEO.
TAAL & CORRESP. f. 1,50, BOEKHOUDEN f. 1,-.
NED. TALEN INSTITUUT - R'DAM
QAII Grä,is Proefles van
DUU Naam
A D !
Dat zeijl Mainmif wel. m.i.ir zou
«■ er aan IK-IIIH-II UIMI.KIII urn op
mijn loilclzon Adt'ltuir Kiii(lrr/(H>p
I.-lul.-n.' Dii khxli zoo
1>U«MI v