Groot water, klein aas - Pro Line carp products

2
Groot water, klein aas
Tik, tik, tik, tik, tik. Zachtjes ratelt de zwaar afgestelde slip. Het is een
kille, bewolkte nacht in oktober. Met een suffe kop sta ik aan het water
met een kromme stok in mijn knuisten. Enkele momenten geleden ben ik
bruusk uit mijn slaap gesleurd toen de Delkim moord en brand begon te
schreeuwen.
De karper koerst in een rustig tempo
van mij af, richting de vaargeul in het
midden van het water. Veel speling
krijgt de vis aan de andere kant van de
lijn niet, aangezien ik hem geen kans
wil geven om zich te verankeren achter
één van de aanwezige obstakels. Hieraan
heb ik al een enkele vis verloren en
dat gaat bij deze hopelijk niet gebeuren:
ik vermoed met een zéér goed
exemplaar te maken te hebben. Telkens
wordt een flink aantal meters lijn van
de molenspoel gesleurd; geen felle
bewegingen, het gaat allemaal heel
rustig, gemoedelijk bijna…
Wanneer ik tien minuten later een
Rijenkarpers spreken veel vissers tot de
verbeelding.
eerste glimp opvang van de vis word
ik zenuwachtig. Wat een beer zeg!
Ik probeer rustig te blijven en maan
mezelf tot kalmte. “ Nu rustig blijven,
je hebt hem bijna!” Tik, tik, tik, tik, tik,
mijn stok buigt vervaarlijk door en daar
duikt het kolossale gevaarte weer de
diepte in om vervolgens doodleuk weer
richting vaargeul te zwemmen. Dit is
niet grappig. Iedere seconde die verstrijkt
wordt de kans groter dat de haak
zijn houvast verliest en losschiet. Het
zweet breekt mij nu aan alle kanten uit,
“Als ik hem nu verspeel dan maak ik
mezelf van kant!”, denk ik bij mezelf.
Gelukkig heeft de vis met zijn laatste
krachttoer blijkbaar zijn energie verspeeld
en kan ik het gevaarte vervolgens
langzaam maar zeker naar de
kant terugpompen. In het licht van de
nabijgelegen brug zie ik een breed en
massief bellenspoor aan de oppervlakte
verschijnen, een supermooi gezicht.
Het is alsof de vis de strijd opgeeft.
Langzaam komt het gevaarte dichterbij,
en rijst naar het wateroppervlak.
Met knikkende knieën schuif ik heel
voorzichtig het net onder de kolos en
wordt het spreidblok voorzichtig gekust
door de gigant, whoehaa!
Ik zet mijn hoofdlampje aan en neem
voorzichtig een kijkje in het net. Voor
me ligt een magistrale spiegel in het
net. Ik ben helemaal door het dolle
heen! Net inklappen, losse lijn erin
zodat de haak niet uitscheurt met
het optillen van het net, en hoppa!
Oef, dat valt even vies tegen, wat een
gewicht! Dankzij de hulp van de adrenaline
die door mijn aderen pompt, til
ik de vis schijnbaar moeiteloos uit het
water en leg hem/haar heel voorzichtig
op de mat. Als ik het net wegvouw, zie
ik het korte rigje en een kleine boilie
uit de bek van de gigant bungelen. Ik
kan een brede glimlach niet onderdruk-
ken…weer een bevestiging dat klein
aas zeer goed kan werken op groot
water.
Klein en fijn
Persoonlijk heb ik een grote voorkeur
voor klein(er) aas. Met klein aas doel ik
dan niet op particles en pellets, maar op
Een kort rigje en een kleine boilie. Mits je enkele zaken goed in ogenschouw neemt, kan klein
aas heel goed werken!
boilies van 15 mm en kleiner. Dergelijk
mini-aas heeft in mijn ogen vele voordelen
ten opzichte van boilies met een
grotere diameter. Deze voordelen zijn
ondertussen wel vaak genoeg aangehaald,
denk ik, maar ik zal nog even een
korte opsomming geven.
Je hebt meer eenheden voer per kilo,
logischerwijze kun je dus meer karpers
bereiken met dezelfde hoeveelheid aas.
Je kunt bovendien het aas over een gro-
ter oppervlak verspreiden. Vanwege de
grotere hoeveelheid aaseenheden per
kilo krijg je ook een groter ‘geuroppervlak’.
En last but not least: er zijn maar
weinig andere vissers die met klein aas
aan de slag gaan op bijvoorbeeld een
kanaal, rivier of grote zandafgraving
met veel witvis. Zeker als het ook nog
eens een redelijk druk bevist stuk water
betreft, denk ik dat dit eigenlijk wel eens
flink in je voordeel kan gaan werken.
De meest gebruikte boilieformaten zijn
20 mm en groter. Op groot water zelfs
25 mm of nog groter. Dit vanuit het
standpunt dat aas met een dergelijk fors
formaat moeilijker opgenomen kan worden
door ongenode gasten zoals brasems
en windes. Dat is op zich correct,
maar toch wordt er ook genoeg van dat
gespuis op 25 mm en groter gevangen!
In het licht van de nabijgelegen brug zie ik een breed en
massief bellenspoor aan de oppervlakte verschijnen…
Vaak hoor ik collega-vissers klagen over
slapeloze nachten, omdat ze gedurende
de hele nacht geterroriseerd worden
vanwege de bijvangsten. Ik ben van
mening dat je met de samenstelling van
je bol veel meer kan bereiken dan met
de diameter ervan.
Op elk watertype, van klein cultuurputje
tot een groot kanaal of een rivier, hangt
Dé Karperwereld 77 Dé Karperwereld 77 3

Op elk watertype, van klein cultuurputje tot een groot kanaal of een rivier, hangt er bij mij
zeer zelden een bol aan met een grotere diameter dan 15 mm.
er bij mij zeer zelden een bol aan met
een grotere diameter dan 15 mm. Ik
kan jullie melden dat ik niet overdreven
veel bijvangsten heb, meestal zelfs minder
dan de andere aanwezige vissers.
Hoe dat kan, ga ik proberen duidelijk te
maken.
Hier is brasem en ander gespuis minder
dol op!
In mijn ogen kan het gebruikte aas het
beste niet al te attractief zijn. En dan in
de zin van een goede balans tussen de
attractors, triggers en de andere ingrediënten
in de bol. Een goede voedingswaarde
is natuurlijk wel zeer belangrijk.
Klopt de balans tussen de ingrediënten
niet, dan heb je zo een berg witvis op
je stek en dan zijn de rapen gaar. Hoe je
deze balans ook daadwerkelijk bereikt, is
natuurlijk een kwestie van ‘trial & error’.
Wat mij verder opvalt in mijn eigen visserij
is het feit dat ik veel minder last
heb van ongenode gasten wanneer
ik met een spicy bol vis met flink wat
peper en andere pittige toevoegingen!
Ik heb de indruk dat de brasems en
ander gespuis niet echt dol zijn op een
pittige bol en dat probeer ik dan ook
zoveel mogelijk uit te buiten. En deze
waarneming geldt naar mijn mening
niet enkel en alleen voor groot water…
Met alleen een goede verhouding
tussen de gebruikte ingrediënten,
Groot water, klein aas
ben je er echter ook nog niet. Ook
de gehanteerde voertactiek kan van
wezenlijk belang zijn en dan met name
de hoeveelheid boilies op een bepaald
oppervlak. Mijn ervaring is dat ik meer
last heb van witvis, wanneer ik mijn
aas redelijk compact voer, op enkele
vierkante meters. Verspreid ik het aas
daarentegen over een (veel) groter
oppervlak, dan valt het reuze mee
met het aantal bijvangsten. Natuurlijk
wordt er nog wel een enkele keer een
bijvangst gedaan. Echter niet dusdanig
dat ik het gevoel heb dat het de (hopelijk)
aanwezige karpers verstoort. Het
bovenstaande is echter geen wet van
De met foampjes ingepakte rig wordt
namelijk richting het wateroppervlak
geduwd door het drijfvermogen van de
foam.
Dé Karperwereld 77
5

Groot water, klein aas
Ik vis zelden een rig langer dan 12 cm, ongeacht de bodemstructuur. Het heeft me al veel mooie vissen opgeleverd.
dat de boel niet in de war ligt, indien
er gedurende de nacht ingeworpen
dient te worden. Met deze methode
weet ik zeker dat mijn rig te allen tijde
goed gepresenteerd is, ongeacht het
loodgewicht of de bodemgesteldheid.
Op deze wijze bevis ik ook stekken met
extreme wiergroei, al dan niet met
zwaar lood.
Nóg een bijkomend voordeel is het feit
dat het zware, grote lood met inwerpen
bijna niet meer op de (korte) rig
terecht kan komen en daarmee mogelijk
de hele presentatie verpest. De met
foampjes ingepakte rig wordt namelijk
richting het wateroppervlak geduwd
door het drijfvermogen van de foam.
Een ander voordeel is tenslotte dat
Het is mij al talloze malen overkomen dat ik enkele momenten na het inwerpen al een karper
door het langzame oplossen van de
haakte, met het foam nog op de rig!
Meden en Perzen, het zijn conclusies ten worden aan de presentatie en de gehele rig van zijn coating, aangezien
schuimpjes na het inwerpen de rig ook
die ik trek aan de hand van de erva- manier waarop het aas en de rig in de rig anders mogelijk rechtop komt te
niet snel geheel gestrekt ligt. Overi- mij al talloze malen overkomen dat ik Ikzelf zet korte rigs in op groot water
ringen die ik op doe aan de door mij positie worden gebracht.
staan als het lood alsnog wat wegzinkt
gens hoef je je geen zorgen te maken enkele momenten na het inwerpen al omdat ik ervan overtuigd ben dat,
beviste wateren. Op een ander water is Mijn systeem is vrij simpel en bestaat in de prutbodem. Wanneer er echter
dat het foam niet snel genoeg oplost een karper haakte, met het foam nog wanneer de karper het aas eenmaal
de situatie wellicht anders. Toch denk ik uit 25 of 35 lb Stripdown, in combina- over een hardere ondergrond wordt
en zo misschien een vis afschrikt. Het is op de rig!
opgenomen heeft, er gewoon veel
dat er op veel wateren overeenkomsten tie met Concept 5 haak, in een maatje gehengeld, strip ik meestal 1 tot 2 cm
minder speling is voordat de haak in
zullen zijn.
no. 6 of 8 of, indien er niet zwaar coating -vanaf de haak gezien- van het
Dit is wel een heel typisch modelletje, een mooie zomerse opsteker en ik kan een glimlach niet de bek draait en een houvast vindt. De
gedrild hoeft te worden, zelfs een onderlijnmateriaal.
onderdrukken.
vis heeft minder tijd om niet-eetbare
Kort maar krachtig
maatje 10. Ik durf zulke kleine maten Indien ik met zwaar lood en een korte
deeltjes te identificeren, en de boel
Ook mijn rigs zijn enigszins afwijkend in te zetten omdat ik er heilig van rig op een zachte bodem vis, en niet
weer naar buiten te werken, resulte-
van de gangbare en gebruikte onder- overtuigd ben dat een kleinere haak de mogelijkheid heb om de hele boel
rend in een gemiste kans. En vooral op
lijnsystemen op groot water. Niet zijn haakbocht eerder gevuld zal heb- uit te varen, verpak ik mijn rig in zet-
groot water zou je iedere kans moeten
zozeer wat betreft materiaalopbouw, ben met vlees, en bijgevolg dus niet meel foampjes. En dan bedoel ik niet
benutten, aangezien je er meestal niet
al teveel krijgt…
Met de hand op de spoel voel ik de stok nog dieper
doorbuigen en begint het hier en daar te kraken
maar qua lengte. Ik vis namelijk zelden
een rig langer dan 12 cm, ongeacht
de bodemstructuur. Zelfs op extreem
zachte en modderige bodems durf ik
met een korte rig te vissen, in combinatie
met vrij zwaar lood van 170 gram
of zelfs meer! Natuurlijk zal er dan
wel het een en ander aangepast moe-
zal uitbuigen of breken. Het geheel
wordt afgewerkt met een rubbertje in
de haakbocht die het vertrekpunt van
de hair bepaalt. Dan nog een stukje
krimpkous en eventueel een line-aligner
en klaar is Kees.
Wanneer er over een zachte, modderige
bodem wordt gevist ontdoe ik de
alleen de haak, maar de gehele rig van
boven tot onder. Wanneer ik nu inwerp
en mijn lood in de bodem wegzinkt
(soms wel tot 30 cm of meer), kan
ik het geheel weer rustig uit de zooi
trekken zonder dat de haakpunt bot
wordt of vuil oppakt. Een bijkomend
voordeel is dat je er ook zeker van bent
Het eind in zicht
Najaar 2010, de tijd wanneer ik besluit
nog éénmaal vol gas te geven in een
ultieme poging enkele dikbuiken te
strikken voordat die saaie, koude
ellendige winter weer begint. De voorgaande
jaren was het nog mogelijk om
bijna de gehele winter door te blijven
vissen, in schril contrast met de nu
heersende winterse omstandigheden,
waarin het echt bitter koud is en alles
dichtvriest, vaak zelfs de openbare
6 Dé Karperwereld 77 Dé Karperwereld 77 7

vaarwateren! Vandaar dat ik van plan
ben om er de komende tijd nog een
schepje bovenop te doen, voorzover
dat mogelijk is. Plannen worden
gesmeed, rigs geknoopt en voldoende
aas wordt ingeslagen. Niets wordt aan
het toeval overgelaten.
Als ik eindelijk na enkele voerbeurten
aan het water arriveer, lopen de rillingen
over mijn rug en krijg ik spontaan
kippenvel. Wat een heerlijk gevoel om
hier weer een lijntje nat te maken!
Hopelijk hebben de voerbeurten met
klein aas het gewenste effect gehad en
ligt er snel een mooie vis op de mat te
klapperen. Vol goede moed leg ik mijn
rigs op hun respectievelijke plaatsen,
één tegen de kant en één in de vaargeul.
Het wachten kan beginnen. Als
de maan aan haar lange tocht langs
het firmament begint, worden mijn
oogleden steeds zwaarder. Aangezien
ik morgen weer vroeg op moet staan
om te gaan werken besluit ik rond een
uur of elf lekker in de zak te kruipen.
Je bent er wel eens bang voor: je ligt
net lekker weg te doezelen en dan
krijg je een volle fluiter. Zo geschiedt
ook nu. Ik spoed mij uit mijn slaapzak
en gris de stok van de steun. Veel
weerstand is er in eerste instantie niet,
ik vermoed zelfs met een brasem van
doen te hebben. Toch ben ik voorzichtig.
Ik heb me op dit water al vaker
flink vergist, wanneer de verwachte
brasem toch een karper bleek te zijn.
En niet zelden een mooi exemplaar.
Na enkele meters lijn gewonnen te
hebben, wordt er iets wakker aan de
andere kant van de lijn. Langzaam
begint het gevaarte stroomafwaarts
te zwemmen, er is geen houden aan.
Moeiteloos sleurt de vis meters lijn van
de spoel. Het gevaarte is bezig richting
een nabijgelegen brugpeiler te koer-
sen. Daar ben ik niet zo blij mee, aangezien
er naast de peilers obstakels in
het water liggen. Kost wat kost moet
de karper gestopt worden. Tanden op
elkaar en de druk opschroeven Frans.
Met de hand op de spoel voel ik de
stok nog dieper doorbuigen en begint
het hier en daar te kraken. Ik krijg het
benauwd en begin te vrezen dat er
ieder moment iets fout kan gaan! Net
op dat moment maakt het gevaarte
kopschuddend rechtsomkeert en
begint stroomopwaarts te zwemmen,
een gedrag dat meestal door ‘gewichtige’
exemplaren wordt vertoond...
Ik besluit met de vis mee te lopen
opdat er niet teveel lijn uit komt te
staan en zo het risico wordt vergroot
dat de karper zich vastzwemt in een
obstakel. Met iedere stap die ik zet,
neemt de snelheid waarmee de vis
zich verplaatst af. Het kan nu niet
lang meer duren. Langzaam trek ik de
vis dichterbij, terwijl hij rondjes blijft
Groot water, klein aas
Ik ben ontzettend blij dat de kolos eindelijk veilig door het landingsnet wordt omsloten!
draaien onder de kant. Ik durf echter
nog niet al teveel druk te zetten, bang
als ik ben dat de haak zijn houvast
verliest.
Ineens geeft de vis op en ligt happend
naar lucht aan het wateroppervlak.
Ik ben er snel bij, in een vloeiende
beweging omsluit ik de vis met het
net. Een enorme last valt van mijn
schouders en ik ben ontzettend blij dat
de kolos eindelijk veilig in het landingsnet
zit. De schubkarper wordt op de
mat gelegd, onthaakt en vervolgens
onder de weegklok gehangen: 21 kilo
schoon aan de haak verdikke! Ik ben
vanzelfsprekend in mijn nopjes. Na het
fotograferen met de zelfontspanner
wordt de vis weer toevertrouwd aan
zijn element. Enkele staartslagen later
is hij weer verdwenen in het klotsende
water, mij achterlatend met een gelukzalig
gevoel. Weer een tijdelijk slachtoffer
van klein aas op uitgestrekt water!
Frans van Maanen
Dé Karperwereld 77
9