EEN LEVEN - Jozef Schellekens

Trouwfoto Jozef Schellekens en Mietje Vogels 25 Juli 1933
Bovendien hield hij de evolutie in de architectuur
erg goed bij en was hij ook op heel wat tijdschriften
geabonneerd. De stromingen die hem het meest
inspireerden waren uiteraard de Bauhaus [2]
stroming waarvan hij zichzelf als kind beschouwde,
de architectuur van Frank Lloyd Wright, die het
begrip ruimte een nieuwe dimensie gaf door interieur
en exterieur met elkaar te verweven en die van
Walter Gropius. De architectuur van Le Corbusier
bestempelde hij eerder als niet haalbare kunst. Hij
vond dat diens werk maar een soort avontuur was
dat duidelijk niet rationeel genoeg was voor zijn
gedachtegoed.
Een meer directe beïnvloeding op zijn uiteindelijke
werk kwam van architect Edward Van Steenbergen.
Die had net zes huizen gebouwd op de Kolonieënlaan
te Antwerpen. Het betrof een stel open glazen
huizen, waarin men van de straat naar binnen op het
interieur kon kijken. Dat werk stond destijds aan de
spits van de Belgische architectuur.
De artistieke, rationele en karakterieële onwikkeling van mijn vader is in deze periode enorm geweest. Hij
moet onmiskenbaar aangevoeld hebben dat hij met zijn levenskeuze juist zat omdat hij erkenning en waardering
kreeg. Hij ontplooide zich en dit alles moet hem een geweldige energie en vitaliteit gegeven hebben. De uitzichtloosheid
van zijn verleden leek hij van zich afgeschud te hebben toen hij een toekomst voor zich zag waar
hij met plezier en vol ongeduld naar uitkeek. Tijdens zijn studie won hij tevens, in 1932, de tweede premie van
de Prijs Gerard de Ridder met de tekening “Modern Stadsbeeld in Cirkel”.
Maar laat ons duidelijk zijn. Hoe bijzonder vibrerend en passioneel deze nieuwe periode voor hem ook moge
geweest zijn, het succes werd hem niet zo maar in de schoot geworpen. Hij heeft er hard voor moeten werken.
Hij vertelde ons hoe hij soms tot laat in de avond zat te werken om een bepaalde opdracht klaar te krijgen en
hoe zijn zuster Elisa hem dan gezelschap hield terwijl ze kledingstukken maakte. Want door samen de kamer
te gebruiken werd er tegelijk toch ook weer wat licht uitgespaard. Maar het was voornamelijk de ambitie die
verder in hem was blijven groeien die hem voldoende doorzettingsvermogen had verschaft.
Het is ook in deze periode dat hij verliefd werd op zijn toekomstige echtgenote, Mietje Vogels. Mietje kwam
uit een gekwetst gezin. Haar moeder was op 29 jarige leeftijd gestorven en ze was dus zelf nog jong toen
ze met die emotionele gebeurtenis geconfronteerd werd. Haar vader huwde een jongere vrouw waardoor de
verstandhouding in het gezin volledig zoek was geraakt. Mietje bleef, ondanks alles een levenslustige vrouw
die, even gedetermineerd als mijn vader, uit het voor haar uitzichtloos midden omhoog wilde komen. De
symbiose tussen beiden moet, volgens verhalen die me door diverse familieleden werden doorgespeeld, intens
zijn geweest. Ze was voor hem een sterke steun en inspiratiebron haar gehele leven lang. Spijtig genoeg heb
ik haar, door omstandigheden, nooit kunnen ontmoeten.
pagina 10 van 48