EEN LEVEN - Jozef Schellekens

Hij was gelovig maar zeker niet fanatiek.
Hij was ook een bewuste Vlaming maar zeker geen flamingant.
Hij gaf ruimte aan de twijfel.
Hij was niet beschaamd om zijn veelzijdige talenten en men kon hem zonder meer zeer ambitieus noemen, ook
voor zijn kinderen. Hij heeft zijn ambities echter steeds eerlijk en open nagestreefd zonder ooit in misplaatste
arrogantie te vervallen.
Hij heeft zijn twee echtgenotes graag gezien. Mijn moeder heeft dit zonder meer kunnen bevestigen.
Hij heeft aan elk van zijn zes kinderen een andere signatuur weten mee te geven over wie hij was en wat hij
voor hun opvoeding belangrijk achtte. Er bestaat zeker geen consensus omtrent de perceptie die ze over hun
vader hebben want zijn gedrevenheid, rechtlijnigheid en strengheid werd door elk van hen op een verschillende
manier ervaren. Uiteindelijk heeft hij hen wel geleid en in volkomen vrije keuze een toekomst aangereikt die
zonder meer de juiste was.
Maar de beste manier om mijn vader te begrijpen is wellicht in de stille observatie van zijn schilderijen,
tekeningen en bouwwerken en door zijn tijdsloze emoties toe te laten. “Ieder mens heeft recht op schoonheid”,
wist Gropius te vertellen. Het is die kerngedachte die zowel aan de basis lag alsmede de continue drijfveer is
geweest voor de zoektocht naar Schoonheid die mijn vader tijdens zijn leven heeft ondernomen.
Want... eigenlijk leefde hij graag.
Ik heb ooit gelezen dat het uiteindelijk de “gedachte” is die aan de oorsprong van elke creatie ligt. Maar
van alle gevoelsattributen zoals geloof,hoop en liefde is het enkel de liefde die echt tijdsloos kan creeëren.
Daarom zijn het dan ook alleen de gedachten die uit liefde zijn ontstaan, die voor een blijvende en tijdsloze
taal kunnen zorgen.
Nu, vijftig jaar na zijn overlijden, begrijp ik pas ten volle dat het die taal was die hij zo bijzonder goed
beheerste.
pagina 29 van 48