Download - Dierenambulance Den Haag

UITGAVE VAN DE STICHTING DIERENHOSPITAAL EN AMBULANCEDIENST ’S-GRAVENHAGE EN OMSTREKEN
DIERENAMBULANCE
DEN HAAG E.O.
D E C E M B E R 2 0 0 2
DANKZIJ ONZE SPONSORS IS DE
UITGAVE VAN DIERENAMBULANCE
DEN HAAG E.O.
GRATIS
REGIONAAL ALARM NUMMER
328 28 28

GAAT-IE
NOU DOOD?
GAAT-IE NOU DOOD?
Die vraag hoor je vaak op straat, in
het veld, aan het strand.
Dan ligt daar een hond, kat, paard,
een eend, een vogel of welk dier ook
machteloos te lijden. Wachtend op
het einde, of ....
GAAT-IE NOU DOOD?
De hulpverleners van de Stichting
Dierenambulance Den Haag zijn zo snel
mogelijk ter plaatse. Verlenen zo snel
mogelijk eerste hulp. Vangen op, geven
nazorg, koesteren en verzorgen en mogen
door hun goede maatregelen van
het eerste uur (en later) vaak antwoorden:
NEE, HIJ IS NIET DOODGEGAAN!
Die medewerkers werken met een gedrevenheid,
die alleen maar kan voortkomen
uit een grote dierenliefde. Ze staan
al 30 jaar klaar op de onmogelijkste
uren. Dag en nacht, 365 dagen per jaar.
Voor hun werk beschikken ze over vijf
volledig ingerichte ambulances, een
terreinwagen, een boot en een veewagen.
Hun werkomgeving beslaat
Den Haag, Voorburg, Rijswijk, Nootdorp,
Leidschendam en Wassenaar.
Ach, wat zijn grenzen. Toen onze dijken
in februari ’95 werden bedreigd en
met de vuurwerkramp in Enschede,
stonden ze ook klaar voor het dier.
Gewonde of zieke dieren worden door
de Dierenambulance naar de dichtst-
© SGB bv Eindhoven. Niets uit deze uitgave mag op enigerlei wijze worden overgenomen zonder uitdrukkelijke
toestemming van de uitgever. Het verlenen van toestemming tot publicatie in dit magazine strekt zich
tevens uit tot het in enige vorm elektronisch beschikbaar stellen. De uitgever is niet verantwoordelijk voor
de inhoud of de juistheid van de informatie van zowel redactionele stukken als advertenties die geplaatst
zijn in deze uitgave van de Dierenambulance Den Haag e.o. Magazine. DD7998/02
bijzijnde dierenarts gebracht en na
behandeling in het eigen hospitaal
verzorgd tot ze weer de vrijheid kunnen
kiezen of naar een nieuw tehuis
kan worden gezocht.
Ook uw eigen huisdier kan door de
Dierenambulance tegen geringe vergoeding
naar een dierenarts worden
vervoerd. Mocht het onverhoopt komen
te overlijden dan kan de Dierenambulance
ook voor de afwikkeling
van deze droeve gebeurtenis zorgen.
Dat alles kost veel geld. Subsidie?
Nee. Een groeiende schare donateurs
houdt echter door hun geldelijke bijdragen
het werk van de Dierenambulance
gaande.
C O L O F O N
”Dierenambulance Den Haag” is een gratis
magazine dat twee maal per jaar wordt verspreid
ter informatie van (potentiële) donateurs en uit
het oogpunt van publiciteit voor de:
• Stichting Dierenhospitaal en
Ambulancedienst ’s-Gravenhage e.o.
(St.Dierenambulance Den Haag)
• Stichting Dierenambulance Voorburg
• Stichting Dierenambulance Leidschendam
Oosterbeek 5, 2597 VJ Den Haag
Opmaak, druk en uitgever:
SGB bv
Postbus 341
5600 AH Eindhoven
Tel: (040) 290 99 30
Fax: (040) 290 99 39
E-mail: rstultiens@sgb-bv.nl
Persfoto's:
Jos van Leeuwen
U mag ook best meedoen!
giro 725575 of
banknr. 49.61.61.369
Gaat-ie nou dood?
Niet als het aan de
Dierenambulance
ligt!
Redactie:
Jolanda Hilkhuysen, Eric Louwrier
Redactieadres:
Postbus 82218
2508 EE Den Haag
Tel.: (070) 328 28 28
Fax.: (070) 324 52 96
E-mail: info@dierenambulancedenhaag.nl
Homepage: www.dierenambulancedenhaag.nl
Bestuur:
Mr. F.H. Tiethoff, voorzitter
Drs. C. Kort, penningmeester
Mw. Drs. J. Lubbers, secretaris
Drs. L.K. Kruit, lid
Directeur:
Ing. E. Louwrier
Uitgave: december 2002
Oplage: 10.000 ex.
1 DIERENAMBULANCE DEN HAAG E.O.

VAN DE VOORZITTER
Hans Tiethoff
Het afgelopen jaar is een roerig jaar
geweest. Een jaar met ‘ups’ en ‘downs’.
Een ‘up’ van de bovenste plank was de
Open Dag ter gelegenheid van onze
dertigste verjaardag. Een stralende
zomerdag op 31 augustus. Nadat het
in vrijwel geheel Europa die gehele
maand noodweer was geweest bleek
op de laatste dag dat de elementen
ons goedgezind waren. Onder een
stralend zonnetje en bij een heerlijke
temperatuur hebben zeer veel belangstellenden
genoten van wat er op ons
terrein te beleven was. Naast de vele
stalletjes van organisaties die het dierenwelzijn
(trachten te) bevorderen,
waren er activiteiten met dieren.
Activiteiten waar die dieren met uitbundig
en zichtbaar plezier aan meededen.
Het was een zeer geslaagde
dag.
Een ‘down en up’, was de kwestie van
de gewenste uitbreiding; ‘komt het er
wel van, of komt het er niet van’ zou
een uitermate toepasselijk gezegde
zijn geweest. Zoals ik al eerder dit jaar
schreef was uitstel regelmaat. Afstel
is het gelukkig niet geworden en eind
oktober is de eerste spa in de grond
gezet. Als het een beetje meezit met
het weer zal in de maand maart 2003
het gebouw worden opgeleverd en
kunnen worden ingericht.
Een echte ‘down’ is het nieuwe beleid
van de gemeente op het gebied van
dierenzorg. Uit dat beleid blijkt dat de
enige zorg van de gemeente haar
eigen portemonnee betreft. De dieren
komen eerst ver daarna aan de orde.
Wat is het geval. De gemeente wil zich
geld besparen en de uitvoering van
haar wettelijke taken overdoen aan
particuliere instellingen die daarvoor
DIERENAMBULANCE DEN HAAG E.O. 2
mogen inschrijven. De laagste
inschrijver krijgt de klus. De gemeente
heeft daarbij ook bepaald wie voor
welke taak mag inschrijven en wie dus
niet. Zij gaat daarbij volstrekt voorbij
aan de historisch gegroeide situatie
dat onze Dierenambulance zich de
zorg voor alle dieren heeft aangetrokken.
In de toekomst mag dat niet
meer en zal een aantal specifieke organisaties
worden aangewezen om
voor bepaalde dieren te zorgen.
Voor zover wij in het verleden op verzoek
van de gemeente uitrukten kregen
we daarvoor een vergoeding. Die
is gedurende de afgelopen jaren niet
verhoogd en evenmin aan de inflatie
aangepast en dus allang niet kostendekkend
meer, maar toch, het was een
bijdrage. Nu zullen wij in de toekomst
voor bepaalde dieren niet meer mogen
uitrukken en dus daarvoor ook geen
vergoeding meer krijgen. Het financiële
draagvlak van onze stichting zal
naar verwachting door de nieuwe regeling,
die in januari 2003 ingaat, een
gevoelige knauw krijgen.
Gaarne doe ik een beroep op u om ons
ook in het komende jaar te steunen
door een gift, legaat of erfstelling.
Dankzij u hebben wij het gered, en
dankzij u zullen wij ook moeten overleven.
■
UIT DE KRANT
HC 13-08-2002
‘HUILEND
KIND’ BLIJKT
KROLSE KAT
Den Haag- De politie werd
gistermiddag gebeld door
een verontruste man uit
Voorburg die in het Haagse
Zuiderpark, vlak bij de minispoorlaan,
lange tijd een kind
hoorde huilen. Direct werden
enkele politieauto’s naar de
plek gedirigeerd en werd de
omgeving afgezocht. Uiteindelijk
werd geen huilend
kind, maar wel een zwarte,
krolse kat aangetroffen.
Jolanda Hilkhuysen, foto’s: Jos van Leeuwen
Dit jaar viert de Dierenambulance Den Haag haar 30-jarig bestaan.
Kunt u het zich voorstellen? Dertig jaar? Hoeveel dieren
zouden we in die tijd geholpen hebben? Wij weten het jammer
genoeg niet precies, omdat de Dierenambulance door de jaren
heen steeds groter geworden is. Nu worden we voor rond de
14.000 dieren per jaar ingeschakeld. Het zullen er dus zeker een
paar honderdduizend geweest zijn. Meer dan genoeg reden om
feest te vieren!
OPEN DAG
Dat hebben we dan ook gedaan. Met een Open Dag op zaterdag, 31
augustus, om precies te zijn. We wilden er een dag van maken waar
het hele Haagse publiek van mee kon genieten. Professioneel en
goed opgezet. Oftewel, zoals Eric Louwrier zegt: ”Als we een feestje
bouwen, doen we dat ook goed”.
U, als donateur, zult zich misschien wel afvragen waarom we zoveel
geld steken in een feestdag in plaats van het aan de dieren uit te
geven. Laten we dit rechtzetten. De dag zelf kostte ons niet al te
veel. Er zijn veel mensen en bedrijven die ons voor (bijna) niets geholpen
hebben. Dit maakte een dergelijke, groots opgezette dag mogelijk.
NIET VAN VANDAAG OP MORGEN
Het organiseren van zo’n dag heeft nogal wat voeten in de aarde.
Het heeft ons maanden beziggehouden. Naarmate de dag dichterbij
kwam, werd de organisatie hectischer, maar ook wel steeds leuker.
De bewuste zaterdag kwam dichterbij. De publiciteit was in gang
gezet en het programma zo goed als klaar. Na een periode met behoorlijk
wat regen zag zelfs de weersvoorspelling er goed uit. Op
vrijdag werd ons terrein omgetoverd in een feestterrein, met party-

tent, terrassen, demonstratieveld en
geluid. Het kantoor en de dierenverblijven
werden nog eens extra goed
schoongemaakt. We waren er klaar
voor .....
EN TOEN WAS HET ZATERDAG
Het eerste dat ik hoorde toen ik ‘s
ochtends vroeg mijn ogen open deed,
was het gekletter van de regen. Dat
was een tegenvaller. De weersgoden
waren ons echter niet slecht gezind,
zodat het droog was tegen de tijd dat
ik op ons terrein aankwam. Hier
begon het al aardig druk te worden.
De stands werden opgebouwd, en de
standbemanning, dieren, catering en
wijzelf natuurlijk waren klaar om het
publiek welkom te heten. De heer
Buijs liet zijn antieke orgeltje zingen,
de koffie was klaar en het eerste publiek
stroomde binnen.
HET FEEST KON BEGINNEN.
De hele dag door waren er demonstraties
op het terrein naast de tent.
Vincent en Bianca showden met hun
prachtige Quarter Horse de kunst van
het Western Riding. Heel rustig en
beheerst liet het paard de verschillende
gangen en vaardigheden zien en
ook het jeugdige publiek kon van
dichtbij met hem kennis maken.
De afdeling Levende Have van de
Politie Haaglanden was aanwezig met
politiehond Marco, die liet zien hoe
geweldig deze politiehonden onder
appèl staan en een spetterende demonstratie
pakwerk gaf. Deze honden
moet je niet tegenkomen als je wat op
je kerfstok hebt! Maar natuurlijk kunnen
zij veel meer dan dat. Henk Smits
Schouten vertelde er alles over.
De honden die toen volgden hadden
weer een heel andere specialiteit.
Echte discodancers in de dop. Bernice
Muntz liet haar hond Tessa eerst
showen wat de bedoeling was. En vervolgens
konden alle aanwezige honden
met hun baasjes mee doen aan
een workshop Doggy Dance. Eerst
waren ze nog wat verlegen, maar uiteindelijk,
met een beetje aandrang
hier en daar, was het terrein toch
3 DIERENAMBULANCE DEN HAAG E.O.

goed gevuld met alle mogelijke honden,
van groot tot klein en van superde-luxe
tot vuilnisbak. Een pittige discomuziek
en... Let’s dance! Toen Tessa
het voordeed leek het nog heel eenvoudig,
maar in de praktijk was het
toch wel wat ingewikkelder. Toch hebben
we een paar honden met regelrecht
natuurtalent gezien!
Het was sowieso een verwendag voor
de honden, die bij Jetty van der Hulst
ook nog eens een gratis schoonheidsbehandeling
konden krijgen. Ze stonden
de hele dag bij haar in de rij en
zagen er na de behandeling uit om
door een ringetje te halen.
Toen kwamen de paarden weer aan de
beurt, of liever gezegd: de paardjes.
Minipaardje, het allerkleinste ras van
Nederland, maar prachtig in proportie
en van veel markten thuis. Ze gaven
aan de lange teugel een demonstratie
die regelrecht uit de Spaanse rijschool
kwam, lieten zien dat ze behoorlijk
kunnen springen en de aangespannen
pas-de-deux was heel bijzonder en
heel mooi. ”Zorro” galoppeerde met
haar kleine hengstje
over het
DIERENAMBULANCE DEN HAAG E.O. 4
terrein en het clowntje deelde ballonnen
uit aan de kindertjes. Dit clowntje
had een klein meisjesveulentje bij
zich, waar onze Godfried verliefde
blikken op wierp. Kortom: kleine
paardjes met grote kunsten!
Daarna zagen we een oude bekende,
Carla Gerfin. Deze schaapsherder
werkt met bordercollies en demonstreerde
hoe de honden reageren op
de diverse fluittonen. De honden
slaagden er feilloos in de schapen te
sturen door een aantal ‘poorten’ die
gevormd werden door dappere kinderen
uit het publiek.
Tussen de bedrijven door reden onze
ambulances af en aan. Ook op een
Open Dag gaat ons werk immers gewoon
door.
Het terrein stroomde voller en voller,
het zonnetje scheen en de koffie
smaakte goed. De standjes, waar onze
collega’s dierenvrienden het publiek
vertelden over hun werk, werden druk
bezocht en Kim schminkte alle kinderen
om tot tijgertjes en kikkers. In de
tent kon
het publiek de geschiedenis van de
Dierenambulance nog eens op een rijtje
zien in ‘Dertig jaar Dierenambulance
in beeld’ de fototentoonstelling
van Jos en Marianne van Leeuwen.
Ook onze eigen mensen hadden het
erg druk. Er werden aan de lopende
band rondleidingen gegeven en dat is
voor ons natuurlijk een van de belangrijkste
dingen. Zo kunnen wij u vertellen,
wat we nu eigenlijk precies doen
en waar uw geld terechtkomt. Ook
hebben door deze Open Dag een aantal
van onze katten een nieuw baasje
gekregen.
Vlak bij de ingang van ons terrein
stond één van de grote publiekstrekkers:
een frettenspeeltuin. Zo’n twintig
fretjes, in alle kleuren en maten
hadden het dik naar hun zin in het
ballenbad en op de uitkijktoren. Wat
een leuke diertjes! Ze waren niet te
houden ‘s ochtends, wat een energie...
‘s Middags lagen ze vervolgens allemaal
opgerold tot kleine bolletjes in
het zonnetje te snurken!
Het middagprogramma had nog een
paar leuke verrassingen in petto. Eerst
een wedstrijd flyball tussen Randstad
en Hofstad, twee echt Haagse
hondenclubs. De honden, aangemoedigd
door de vele supporters op het
terras, werden steeds fanatieker en
het was moeilijk om te zien wie nu
eigenlijk als winnaar uit de bus kwam.
Beiden clubs scoorden echter heel
hoog op het punt ‘enthousiasme’.
Karin Kok sloot het programma. Op de
opzwepende klanken van zuidelijke
muziek liet haar Andalusische hengst
Roz Elizar het publiek zien wat
Spaanse paarden onder dansen ver-
staan. Een prachtig trots paard, deze
Ros met zijn lange, wuivende manen.
Wij sloten de dag met het officiële
startsein voor ons International
Animal Rescue Team. Henk Lommers,
de dierenarts die u vast kent uit het tv
programma Alle Dieren Tellen Mee, en
Eric Louwrier vertelden het publiek
wat de bedoeling is van dit reddingsteam.
Een team, dat met een volledige
uitgeruste trailer, assistentie kan
bieden bij noodtoestanden waar ook
in Europa. Want van rampen worden
niet alleen mensen de dupe ....
En toen was de dag weer voorbij. Het
publiek ging huiswaarts en wij praatten
nog even na. De volgende dag
begon het ‘gewone leven’ weer.
Wij zijn ontzettend blij -en ook een
beetje trots natuurlijk- dat de dag geworden
is zoals wij hoopten. En wij
vonden het fantastisch dat u met zo
velen kwam en dat u zo enthousiast
was. Wij hopen dat u net zo genoten
heeft als wij. En, heel belangrijk, wij
hopen dat we u hebben kunnen zien
waar wij dag in dag uit voor vechten,
en waar u, door uw donaties, steun en
sympathie, daadwerkelijk aan meehelpt.
■
HELPT U ONS
OOK DE KOMENDE
JAREN DE DIEREN
HELPEN?

30 JAAR
EEN KLEINE
DIEREN-
FOTOIMPRESSIE
AMBULANCE
VAN DE OPEN DAG
DEN HAAG E.O.
5 DIERENAMBULANCE DEN HAAG E.O.

EEN SLIMME FUUT
Edwin de Pierre
medewerker Dierenambulance
Hoe vang je een fuut? Dat is niet
gemakkelijk, dat kan ik u wel vertellen!
Wij hebben er in ieder geval
een aantal weken over gedaan.
Op een morgen, ergens in de zomer,
kwam er een melding binnen dat er in
de sloot achter het Openlucht Theater
in het Zuiderpark een fuut zou zwemmen
met een pilker aan zijn lijf (een
pilker is een soort nepvis van plastic
met twee haken eraan, die veel
gebruikt wordt bij het vissen op snoeken).
Waarschijnlijk was de pilker ergens
aan blijven hangen in het water
en heeft de visser de lijn maar doorgeknipt,
zonder zich te realiseren dat
zo’n losse pilker een regelrecht gevaar
kan opleveren voor watervogels.
Helaas halen wij veel watervogels op
die de gevolgen ondervinden van onvoorzichtige
hengelaars. Het kan ook
zijn dat de visser met de pilker de
vogel heeft geraakt in plaats van het
water.
Wij zijn in ieder geval gaan kijken en
troffen een gestrikte fuut aan. De
draad zat geheel om zijn poot en om
zijn lijf gewonden, waardoor de pilker
op de rug van de vogel zat. De fuut
dook gelijk onder toen hij ons zag. Er
was geen mogelijkheid om hem te
vangen vanaf de kant.
Aangezien de fuut er samen met zijn
partner een nest aan het bouwen was,
was het toch wel zaak om hem zo snel
mogelijk van de haak te ontdoen. Een
fuut duikt naar eten en met een draad
om zijn lijf en poot zou het voor hem
steeds moeilijker worden om aan eten
te komen. Toen bleek dat wij hem niet
vanaf de kant konden vangen, hebben
DIERENAMBULANCE DEN HAAG E.O. 6
wij besloten later op de dag terug te
komen met een bootje
De volgende middag zijn wij teruggegaan
met meerdere medewerkers en de
boot. Zodra de fuut ons zag verdween
hij onder water. Met de nodige hulp
van omstanders en onze collega’s op
de kant konden wij toch elke keer
weer de mensen in de boot wijzen
waar de fuut zat. Dan weer voor de
boot …….. dan weer achter de boot.
Het was geen doen. Hij liet zich gewoonweg
niet vangen. En opeens was
hij helemaal weg! Hij was, zonder dat
wij dat zagen, onder de brug door gedoken
en zat nu in de grote vijver iets
verderop. Omdat de fuut erg moe was
geworden door het duiken en zwemmen
hebben we besloten er mee te
stoppen, omdat we bang waren dat hij
van vermoeidheid zou verdrinken en
dat was natuurlijk niet de bedoeling!
Daarbij kwam ook nog dat we met zo’n
vangactie al gauw twee uur zoet
waren en er moesten natuurlijk ook
nog andere klussen gereden worden.
Zonder resultaat zijn we toen maar
weer teruggegaan met in ons achterhoofd
dat de pilker er nu toch echt
snel afmoest. Ondertussen kregen we
steeds meer meldingen over de fuut.
Toen zijn we met zijn allen een plan
gaan bedenken. Een van onze medewerkers
bedacht dat we een fuik
moesten zetten waar de fuut wel in
kon zwemmen, maar vervolgens niet
meer uit kon komen. Eerst hebben we
in het smalste deel van de sloot een
net laten zinken dat aan twee kanten
met een stok in het water stond en
van onderen was verzwaard met een
ijzeren pijp, zodat het net kon zinken.
Een stukje verderop hebben we nog
zo’n net in het water gezet, alleen een
stuk lager. Zo kon de fuut er overheen
zwemmen en als we dan snel het net
omhoog zouden halen, dan zat de fuut
in de val. Tenminste … in theorie!
Het was een goed plan, maar de fuut
trapte er niet in. Hij zwom wel over
het net, maar dook daarna gelijk
onder en wist feilloos een gat te vinden
waar hij doorheen kon.
Vervolgens zwom hij gelijk naar de
grote vijver, zodat wij kansloos waren.
Wederom gingen we zonder resultaat
naar huis. Ook nu waren we alweer
zo’n kleine twee uur bezig. Wat een
ellende!! Maar ook wij laten ons natuurlijk
niet kisten. De pilker moest
en zou eraf! Dus nog maar een keer
een plan bedenken. We zijn teruggegaan
met een hele hoop netten, ijzeren
en houten palen, de boot en een
heleboel medewerkers. Dit keer zijn
we in de avonduren gegaan. Dat betekende
dat een hoop medewerkers in
hun vrije tijd werkten, maar dat maakt
ons niet uit. Het dier moest geholpen
worden. En zo zouden we alle tijd
hebben om de fuut te vangen, zonder
dat het ten koste gaat van de andere
werkzaamheden.
Eerst hebben we de gaten onder de
bruggen in buurt afgesloten met netten,
zodat het dier niet naar de grote
vijvers kon zwemmen, want daar zouden
we geen kans zien hem te vangen.
Vervolgens hebben we weer een net
laag in het water laten zakken zodat
de fuut hierover heen kon zwemmen.
We kenden ondertussen de route die
de fuut zou nemen tijdens zijn vlucht
en daar zouden wij handig gebruik van
kunnen maken. We hebben de boot in
het water gelaten en zijn de fuut gaan
opjagen richting de brug en over het
net heen. En als u dan denkt: “kat in
het bakkie.....” …. dan hebt u het
mis! Laat de fuut nou net een andere
route nemen! Maar de aanhouder
wint. Na ongeveer drie uur jagen en
proberen te vangen, ging de fuut dan
eindelijk die kant op die wij graag wilden.
Hij zwom over het net richting de
brug om te ontsnappen via de vijver.
Maar helaas … daar hing het net dat
hij nog niet had gezien. Enkele collega’s
stormden naar het net dat in het
water hing en trokken het omhoog.
Hij kon dus niet meer terug. Hij probeerde
nog een keer te duiken om aan
zijn belagers te ontkomen, maar het
mocht niet meer baten. Een van de
collega’s was hem in de hoek van de
sloot en de brug te snel af en kon hem
met een vangnet uit het water scheppen.
We hebben hem meegenomen
naar de auto om hem goed te kunnen
bekijken. Het was intussen al donker
geworden. Toen bleek dat de haken
gelukkig niet in zijn poot of in zijn
rug zaten. We hebben al het draad
doorgeknipt en verwijderd waardoor
hij zijn poot weer vrij kon bewegen.
Natuurlijk probeerde hij aan alle kanten
weg te komen en ons te pikken,
maar het is hem niet gelukt.
Na behandeling door de dierenarts die
hem onder andere antibiotica heeft
gegeven, konden wij de fuut weer uitzetten
bij zijn partner. Hij zit nog
steeds in het Zuiderpark achter het
Openlucht Theater, ondertussen met
familie en daar doe je het nou allemaal
voor! Alle moeite die je er voor
hebt moeten doen, is dan al snel vergeten!
■
w w w
w
w
w
UW EIGEN
DIERENAMBULANCE
DEN HAAG MUISMAT
VOOR SLECHTS
85,-
Stuur een kaartje naar naar:
St. Dierenambulance Den Haag
Antwoordnummer 82010
2508 VC Den Haag
met daarop uw naam, adres en
woonplaats en tevens de zin:
”Ik machtig hierbij de St.
Dierenambulance Den Haag e.o. om
éénmalig € 5,00 van de onderstaande
rekening af te schrijven.”
en vermeld dan uw bank- of girorekeningnummer.

LOUTER DIERLIJK
Lex Dalen Gilhuys
Illustratie: Marijke Groenland
Er stond een goed in het pak zittende
hond met de allure van een door de
wol geverfde verkoper van een meer
dan complete auto voor de deur en
vroeg om de poot van Taffy, een
Pekinees die tijdelijk bij ons was gestald.
“Mag het ook een ander zijn?”
vroeg ik argeloos, want ik beheer nog
een hond. ”Neen”, schudde hij. Hij
stònd op Taffy. Even later kwam een
tweede hond het tuintje binnen, lichtte
achteloos een poot op tegen een
geparkeerde fiets en schaarde zich
achter zijn voorganger, zoals men zich
bij een bespreekbureau opstelt. Toen
zich een derde hond uit de gegoede
middenstand meldde ging me pas een
licht op. Taffy was of werd loops.
Deze sierlijke Pekinees was erin geslaagd
via de ondoorgrondelijke
wegen, die alleen voor Chinezen open
staan, binnen korte tijd vrijwel iedereen
aan haar zegekar te binden. Bij
het zien van onze kooikerteef, die
dreigend op het kleine frommeltje afkwam,
ging ze onmiddellijk op haar
ruggetje liggen, sloot de ogen en
zette deze pas op een kier toen onze
hond bijna jankend aan haar snuffelde.
Toen wiegde ze met een Chinese
grijns weg en oefende nadien met
neerbuigende superioriteit een milde
dictatuur uit op hond en mens.
Maar nu sloeg de natuur op de trommel
en werd ze bevangen door gevoelens
die niet strookten met haar anders
zo onafhankelijke aard. Ze keek
naar buiten, zag de drie honden en
fronste diep, bevangen door tegenstrijdige
gevoelens.
De honden buiten in koor: “We want
Taffy.” Terwijl mijn eigen hond een
donker hoekje opzocht omdat zij dit
gedoe niet langer kon aanzien, slaagde
Taffy erin te ontsnappen en de
liefdeskadidaten aan een keuring te
onderwerpen. De middenstander
snauwde ze af met een kille kef, maar
voor de glanzend gewreven promotor
toonde ze een levendige belangstelling.
Ze verdwenen juist om de hoek
om de relatie verder bevredigend af te
wikkelen toen ik in gaten kreeg dat ze
er tussenuit was getrokken. De hond
in het nette pak stapte beleefd opzij
toen ik de zachtjammerende Pekinees
weer naar huis droeg.
In de tuin zaten de twee ander honden
rustig hun kansen te berekenen.
De derde voegde zich bij hen. Ik joeg
de heren weg, maar bij het onvermijdelijke
uitlaten van Taffy liepen ze
weer loerend in een wijde cirkel om
ons heen. Taffy negeerde ze heupwiegend.
Ze scheen plotseling alle
belangstelling te hebben verloren
voor die snelle jongen.
Later merkte ik de
oorzaak. Een opgewekt
tekkeltje dook
op uit het groen,
spoot een verleidelijk
straaltje tegen de regenpijp
en wandelde
opgewonden mee, terwijl
ik in de verte een vrouwenstem
klagend om hem
hoorde roepen, want tekkels
horen niet alleen over straat
te banjeren. Taffy had haar
keus echter gemaakt, zo leek het.
“Er gaat toch maar niets boven een
hond van je eigen stand”,
snoof ze. De andere
minnaars waren nu
nog slechts lucht
voor haar.
Taffy heb ik dus voor
een nummer vrije
liefde kunnen vrijwaren,
zij het tegen haar
zin. De moeilijke dagen
waren voorbij, het
uitlaten kwam niet meer
neer op een circusnummer,
de loopsheid was
voorspoedig beëindigd.
Ze snauwde weer op vertrouwde
manier alle destijds
dolgedraaide reuen af, weer
een dame die het fatsoen hoog
in haar staart had geschreven.
Toch was er één hond die de loop van
de natuur verkeerd had ingeschat. Hij
voegde zich wat later dan de andere in
de file, een jong, parmantig kereltje
met een zwartgewold schipperspetje
olijk schuin op de kop, met witte sokken
boven vier spreidvoetjes. Maar
geen doordenker. De hele voorafgaande
week, behalve op zondag, had hij
samen met zijn rivalen rond het huis
gedrenteld en nu hij het rijk alleen
had, vatte hij met misplaatst vertrouwen
weer post bij het rozenstruikje.
Hoe kreeg je het nu in zijn hondengeest
geprent dat het niet meer hoefde,
dat de driften bij het teefje waren
uitgewoed, dat hij zijn gereedschapsdoos
kon sluiten?
Toen ik met Taffy naar buiten kwam
trok zij haar neus op tot tussen haar
oren en wandelde vrij van emoties
naar haar favoriete boom,
“Wegwezen”, riep ze naar de onverdroten
meedribbelende
minnaar. ”Het is uit met de pret. Zoek
maar een ander. Aan mijn lijf geen
polonaise meer. Ik sta er als vrouw
weer alleen voor.”
De hond bleef aarzelend aandringen.
“Ik kan het niet meer?” vroeg hij nog.
“Maar ik heb zoveel te bieden…”
“Te laat”, zei ik. “Je zal je ei ergens
anders kwijt moeten.”
Als een geslagen hond droop hij uiteindelijk
af. Wat een wereld, als de
natuur het laat afweten. En ze had
hem zoveel kunnen schenken… Hij
keek nog een keer om naar zijn
beminde. “Het had zo mooi kunnen
zijn”, prevelde hij nog maar eens.
De buurthond Snuf passeerde op hoge
poten. “Laat barsten, dat kreng”, zei
hij. “Loops? Ik zal ze laten rènnen.”
Het hondje met de schipperspet bleef
echter weemoedig. Hij begon een
kuiltje te graven.
Niet zo groot. Er paste precies een
klein verdrietje in.....
Zoals u weet is Lex Dalen Gilhuys
in 1999 overleden.
In ons blad herhalen wij nu
enkele van zijn leukste verhalen.
7 DIERENAMBULANCE DEN HAAG E.O.

PLEEGMAND
De frettenclan
Een tijd geleden werden wij verrast
met een kooi voor het hek met twaalf
bijterige, hongerige fretjes erin. Onder
de vlooien en oormijt. Daar zijn ze
gelijk voor behandeld. Het waren elf
dames en een heer. Er zijn nog een
paar frettendames bij ons die graag
een nieuw baasje willen. Het zijn wel
fretjes voor mensen die bekend zijn
met het fenomeen fret, omdat ze toen
ze binnen kwamen nog weinig contact
met mensen hadden gehad. Het gaat
nu een stuk beter, maar af en toe
gaan ze nog de fout in en willen ze
nog wel eens in je handen happen.
Maar met veel aandacht en liefde zal
het een stuk beter gaan. Hun leeftijd
is ongeveer een jaar en ze zijn allemaal
geholpen, geënt en gechipt.
Weeteeis
een lieve, witzwarte, gecastreerde
kater van ongeveer twee jaar.
Waarschijnlijk is hij aangereden want
bij een voorpoot waren de tenen geluxeerd
en de andere poot had open
botbreuken in de tenen. Ook had hij
een scheurtje in zijn lip dat gehecht
moest worden. Na behandeling door
de orthopeed is Weeteee nu plaatsbaar
en zoekt hij een wat rustig huis,
omdat hij soms nog wat schrikkerig
kan reageren. Verder is hij erg lief en
houdt hij van veel aandacht.
Nootjeis een
lief zwartwit katertje van ongeveer
acht maanden, dat al heel wat ellende
in zijn jonge leventje heeft
meegemaakt. Wij hebben hem opgehaald
met wat oudere verwondingen.
Zijn staart was er zo slecht aan toe
dat die geamputeerd moest worden,
en in zijn gebroken achterpootje is
door de orthopeed een pin geplaatst,
die nu al weer verwijderd is. Verder is
zijn kin wat beschadigd. Nootje zoekt
iemand die veel van knuffelen en spelen
houdt, want hij wil de schade erg
graag inhalen.
Mr.Xis een rustige,
witcyperse, gecastreerde kater van
ongeveer zeven jaar. Zijn kiezen zijn
DIERENAMBULANCE DEN HAAG E.O. 8
Nootje
allemaal verwijderd omdat zijn gebit
in heel slechte conditie was. Hij zit al
een hele tijd bij ons want van
verkooptechnieken heeft hij nog nooit
gehoord. Mr.X houdt van veel
aandacht maar als hij je niet kent
komt hij niet naar je toe. Dus blijft hij
hier maar zitten. Hij is al eens
geplaatst geweest en hij voelde zich
daar goed thuis maar kon niet goed
overweg met de andere kat. Bij ons
kan hij echter wel met een aantal katten
in de kattentuin. Dus wie geeft
Mr.X een nieuwe kans?
Tristanis een
gecastreerde cyperse kater van ongeveer
vier jaar. Hij is qua gedrag een
geval apart. Wij noemen hem een
adhd-katje, zo druk is hij. Hij is zelfs
onderzocht op schildklierproblemen,
maar dat is niet het geval. Zo is
Tristan nu eenmaal. Hij is al eens geplaatst
geweest maar werd door de
Weetee
Mr. X
eigen kat in elkaar gemept. Dus wie
heeft er tijd voor een kat die veel
aandacht wil en leuk kan spelen?
Zijn eventuele nieuwe baas moet ook
iemand zijn die niet teveel weg is,
want van alleen zitten wordt hij chagrijnig.
Frettenclan
Tristan
Kijk voor een
actueel overzicht
ook eens op
onze internetsite:
www.dierenambulancedenhaag.nl

FRETTENDUMP
Yvonne van Laar
medewerkster Dierenambulance
Op woensdagochtend 4 september
ben ik de ‘gelukkige’ vindster van
twaalf natte fretten in een vieze
kooi op onze oprijlaan.
Waarschijnlijk zijn ze de avond ervoor
of ’s nachts neergezet. Als bodembedekking
was zand gebruikt (niet echt
een goede keuze). Hun voedsel was
een lege zak Tom Poes brokjes. Er hing
één drinkfles aan de kooi die natuurlijk
leeg was.
De kooi was met moeite te vervoeren
door het gewicht van het natte zand.
Op onze thuispost hebben we de fretjes
eerst eten en drinken gegeven. Dat
klinkt eenvoudig maar probeer maar
eens een bakje voer in een kooi te
krijgen met twaalf bijtertjes die er
ook nog eens vandoor willen.
Vervolgens moesten ze wat beter gehuisvest
worden. Dus hebben we uit
onze voorraad kooien er zes
uitgezocht die ook nog eens
‘fretproof’ zijn. Samen met onze dierenarts
hebben we de diertjes stuk
voor stuk met handschoenen aan uit
de kooi geplukt om ze na te kijken.
Allemaal hadden ze vlooien en oormijt,
daar zijn ze gelijk tegen behandeld.
Ook waren ze wat te mager. De
score was elf dames en één heer van
rond een jaar, wildkleurig en natuurlijk
allemaal ongeholpen.
De fretten zijn in een aparte ruimte
gezet zodat ze daar elke dag los kunnen
lopen en spelen. In het begin was
het een groot drama. Ze wilden namelijk
maar één ding: ons zo hard en zo
veel mogelijk bijten.
Fretjes in deze toestand hebben natuurlijk
zeer veel aandacht en ‘therapie’
nodig om ze vertrouwd te krijgen
met mensen. Omdat wij het in deze
periode van het jaar altijd erg druk
hebben ontbrak ons die extra tijd. Dus
is de ‘frettentam-tam’ gelijk in werking
gezet om vrijwilligers op te trommelen
die verstand hebben van fretten
en ook nog eens hun vrije tijd willen
investeren in ‘onze’ probleemfretjes
om ze wat ‘sociale vaardigheden’
bij te brengen. Hierbij dan ook gelijk
namens ons en de fretten hartelijk
dank aan Barbara en Annette en vooral
ook aan Kristel en Carolijn die nog
steeds twee maal per week komen.
Hartstikke bedankt, zonder jullie had
het zeker een stuk langer geduurd!
Ze zijn inmiddels allemaal geholpen,
gechipt en geënt. Onze dierenarts
Michael Tops heeft het er zijn handen
aan vol gehad.
Carolijn kon het niet laten en heeft
het mannetje ‘Iznogood’ (toepasselij-
EMMER MET KRABBEN OP
PERRON HOLLANDS SPOOR
Den Haag - Medewerkers van
de Dierenambulance Den Haag
zijn wel wat gewend. In de loop
der jaren hebben zij de vreemdste
dieren op de vreemdste
plaatsen aangetroffen. Maar dit
weekeinde keken zij toch even
raar op. Op het Hollands Spoor
vonden zij, plompverloren en
midden op het perron, een emmer
vol met krabben. De diertjes
bleken bij nadere bestudering
te vallen onder de categorie
‘strandkrabben’. Dat zijn de
krabbetjes die in grote getale op
ons strand voorkomen. In een
zeer klein laagje water krioel-
den 35 exemplaren op de
bodem van de emmer. Twee
ervan bleken de veel te krappe
en te droge behuizing niet te
hebben overleefd. De dierenambulance
heeft de krabben uitgezet
op het strand bij de Scheveningse
haven.
Maar hoe komt een emmer met
krabben op een station terecht?
Een woordvoerder van de Dierenambulance
Den Haag vermoedt
dat de krabben moesten
dienen als avondmaal. Voor het
instappen in de trein moet de
lekkerbek nog een blik in de
emmer hebben geworpen.
ke naam trouwens) mee naar huis genomen.
Dat gaat erg goed met haar
andere fretten en hij is een stuk liever
geworden. Iznogood ‘izgood’ op zijn
pootjes terecht gekomen.
Ook zijn er hele doosjes snoepjes door
heen gegaan om de fretjes maar te
laten zien dat mensen en vooral vingers
ook hun leuke kanten hebben. Er
zit een positieve verandering in hun
gedrag maar toch zijn het fretjes voor
mensen die ervaring met deze diertjes
hebben hebben, omdat ze toch nog
wel eens vergissen en een knauw(tje)
uitdelen. De plaatsing gaat daarom
wat langzaam.
Er zijn er gelukkig al een paar goed
geplaatst. Katie en Lucy hebben een
Hmmm, misschien zijn die
krabben toch wat klein, te
pezig. Het fluitsignaal van de
conducteur klinkt. Met een
snelle beweging wordt de em-
nieuw huis, en wel helemaal in Ede.
Maar Amber, Beauty, Chloe, Dixie,
Elsa, Fifi, Gemma, Holly en Ginger zitten
nog bij ons en kijken met spanning
uit naar een nieuw baasje dat
veel geduld heeft en veel liefde kan
geven en af en toe een bijtfoutje letterlijk
en figuurlijk door de vingers
kan zien.
Dus heeft u interesse en weet u wat
een fret in huis betekent, of heeft u
vrienden die bekend zijn met fretten
en er misschien wel eentje willen hebben,
bel ons dan even op en wij zullen
u met alle plezier meer informatie
over hen verstrekken. Langs komen
om te kijken kan natuurlijk ook. Onze
openingstijden zijn maandag t/m
zaterdag van 11.00 tot 16.00.
mer het perron opgeschoven.
Net op tijd. De deuren sluiten en
de trein tuft langzaam het station
uit. De krabbetjes blijven
eenzaam op het perron achter.
9 DIERENAMBULANCE DEN HAAG E.O.

HAAGS WILD (DEEL II)
Lex Kreffer, bioloog
In het
vorige nummer van ons magazine
vertelt Lex over zijn nachtelijke reddingsactie,
waarbij hij samen met
onze medewerker Erik een te water
geraakte vos van de verdrinkingsdood
redt. Hieronder gaat het verhaal verder,
en ontzenuwt Lex een aantal
misverstanden die leven rond de vos.
Veel mensen hebben verkeerde denkbeelden
over de vos, vaak veroorzaakt
door vooroordelen. En dat terwijl u
natuurlijk beter zou kunnen geníeten
van dit prachtige, soepele en slimme
dier.
Even een paar misverstanden uit de
weg ruimen. Doet u mee..?
Om te beginnen is de tegenstander
van Roodkapje in het bekende sprookje
een wolf en niet een vos. Als u dat
goed beseft, verliest een vos veel van
z’n slechte faam. In allerlei culturen,
en ook van oorsprong in de onze, werden
en worden vossen geëerd om hun
slimheid en handigheid. Ook boeren
en jagers deden daaraan sportief mee,
hoewel ze in het dagelijks leven natuurlijk
regelmatig op hun eigen terrein
‘last’ ondervonden van Reintje.
Maar vandaag de dag raken we helaas
soms de nuchtere beschouwing en
waardering van de natuur een beetje
kwijt. Toen ik een paar jaar geleden
nog bij de Dierenbescherming werkte,
DIERENAMBULANCE DEN HAAG E.O. 10
werden we
eens opgebeld door iemand
die meldde dat er een vos
losliep (hoe durft-ie) in de Valeriusstraat!
Ze kon mijn grapje dat het
beest waarschijnlijk op zoek was naar
ons kantoor omdat we ‘m op de thee
hadden gevraagd niet erg waarderen,
en wilde weten of ze voortaan haar
kinderen wel buiten kon laten
spelen… Uiteindelijk kon ik haar geruststellen,
en vertellen dat vossen
die in de stad lopen, wel een beetje
gewend zijn aan mensen en verkeer,
maar nog steeds erg alert zijn, en
zodra er iemand op ze afkomt smeren
ze ‘m direct naar de dichtstbijzijnde
schuilgelegenheid. Ze kunnen dan zo
in paniek zijn, dat ze met een sprint
van
60 km/u onder
een auto lopen… Zelfs
een hondsdolle vos -komt in
Nederland nauwelijks voor, en dan
nog alleen in het grensgebied met
Duitsland- zal alleen als-ie echt in het
nauw gedreven is, bijten. Mensen zijn
gewoon veel te groot voor een vos, en
het gebrek aan gêne wat honden hebben
waar het het bijten van mensen
betreft, kent een vos niet. Om te beginnen
zijn vossen geen honden,
zeker niet qua karakter, en daarnaast
zijn onze trouwe mensenredders in de
30.000 jaar van hun domesticatie
vaak geselecteerd op hun bijtgraagheid,
als waak- of verdedigingshond,
terwijl de enige selectie die vossen
van Moeder Natuur hebben ondervonden,
gericht was op voorzichtigheid,
en dat de eerste reactie van een vos
bij gevaar in één woord samen te vatten
is: wegwezen! En ook bij een
zieke vos blijft die angst voor mensen
tot het uiterste gehandhaafd.
Ik noemde het tweede vooroordeel al:
hondsdolheid of rabiës. Anders dan
wat veel mensen denken is in Europa
niet de vos maar de zwerfkat (poes
Minoes die voor zichzelf is begonnen)
de belangrijkste verspreider van rabiës,
op de voet gevolgd door ons
schattige…eekhoorntje! Overigens
komt rabiës in Nederland, behalve
heel soms in het grensgebied, niet
voor, dus de eekhoorntjes in
Clingendael kunnen wat mij betreft
ook gewoon doorgaan met zich volstoppen
met pinda’s. De vos komt pas
op de derde plaats.
Dat sommige mensen ons willen laten
geloven dat elke vos rabiaat of onderweg
is, heeft met twee dingen te
maken: ten eerste is de vos ons grootste
landroofdier (gemiddeld 35 cm in
de schouder en zes melkpakken zwaar)
en blijkbaar erg spannend om te bejagen
en ten tweede is er het feit dat
sommigen de monomane neiging hebben
om elk zogenaamd probleem met

een kogel op te lossen. Maar ook in
dit geval scheppen kogels vooral problemen.
In een gezonde vossenpopulatie liggen
de territoria van de verschillende
vossen namelijk vrijwel vast.
Anderzijds gaan rabiate vossen in het
derde stadium van hun ziekte aan de
zwerf, en als er dan ‘preventief’ gaten
zijn geschoten in de lappendeken van
territoria van gezonde vossen, laat
het resultaat zich raden: je haalt de
rabiës gewoon binnen, want de zieke
vossen komen op plekken waar ze normaal
weg gedreigd zouden worden
door een gezonde vos, en kunnen op
die manier het akelige virus verder
verspreiden.
Dat jagers vossen vooral veel ‘schade
aan de wildstand’ aan de staart hangen
is natuurlijk vooral eigenbelang.
Jagers jagen op konijnen en fazanten
(handgekweekt, uitgezet en vrijwel
handtam), maar zijn absoluut niet van
het vlees afhankelijk. Als een vos een
fazant opeet, waar-ie om de haverklap
bijna over struikelt, wordt ‘m dat kwalijk
genomen, terwijl hij géén Konmar
in de buurt heeft om wat vlees voor
de soep te gaan halen.
En de reactie van een vos in een kippenren
is geheel voorspelbaar. Zoals
gezegd zijn vossen opportunisten, en
als ze geconfronteerd worden met een
grote hoeveelheid voedsel, gaan ze
hamsteren, omdat je als vos eigenlijk
nooit weet wat de dag van morgen zal
brengen. Vooral in het voorjaar, als de
moertjes (vrouwtjes) een nest met
hongerige vossenmuiltjes hebben te
voeden, komt het nogal eens voor dat
er overvallen worden gepleegd op
pluimvee. Zoals veel jonge moeders
zullen (h)erkennen is ook bij vossen
de hoeveelheid honger van de baby’s
in hoge mate bepalend voor het reilen
en zeilen van het huishouden, en een
vos kan tussen twee en tien van die
baby’s krijgen.... Er moet dus snel en
veel eten gebracht worden. Dat zo’n
hamsterpartij er vervolgens als ‘zinloos
geweld’ kan uitzien heeft te
maken met het feit dat een vos
gewoon efficiënt werkt: eerst wordt
alle prooi gezekerd, in dit geval doodgebeten,
en vervolgens heeft zij de
bedoeling om al die prooi als voorraad
te gebruiken, waar dan regelmatig
naar teruggekeerd word. Overigens is
een goed afgeschermd kippenhok met
stevig, hoog en ook een decimeter of
twee ingegraven gaas uitstekend bestand
tegen de hamsterneigingen van
een vos. Als je aan de andere kant ziet
hoe sommige kippenhokken in elkaar
geflanst zijn met oude deuren als beschotting
en een omgekeerde ton als
verblijf, dan vraag je je af waarom er
niet méér kippen loslopen in de straten
van Den Haag en waarom de vossen
er niet wat minder atletisch uitzien…
EN TENSLOTTE NOG DIT
We hebben als Hagenaars en
Wassenaarders te maken met een voor
Nederland unieke situatie: een echte
populatie stadsvossen. Een situatie
die bijvoorbeeld in sommige grote
steden in Engeland (Liverpool,
Londen) al decennia lang normaal is,
en waar de plaatselijke bewoners ook
aan gewend zijn.
Mens en vos leven daar naast elkaar,
waarbij de vossen zich soms zo
bescheiden opstellen, dat sommige
jaren in de tuin van een huis wonen,
zonder dat de eigenaar van het huis
iets in de gaten heeft…
En er is geen reden om te veronderstellen
dat deze situatie in Den Haag
en omstreken niet ook normaal zou
kunnen worden.
Als er dus berichten in de pers of elders
opduiken over een mogelijke vossenplaag,
dan zitten er aan zo’n bericht
twee kanten.
Enerzijds een gebrek aan inzicht over
de relatie tussen oorzaak en gevolg:
de stadsvos is een stadsvos omdat wij
mensen in de stad zo’n enorme hoeveelheid
eetbaar materiaal (om het
maar even netjes te zeggen) achterlaten.
Wat als oorzaak heeft dat sommigen
van ons te blasé (half afgegeten
patatje oorlog: teveel saus..?) of te
verwend (waarom is brood van twee
dagen oud volgens sommigen eigenlijk
oneetbaar?) zijn om het op te eten.
En wat als gevolg heeft dat sommige
diersoorten, die het zonder de luxe
van een supermarkt moeten stellen,
zich aanpassen en allerlei ongerief
van de stad (gevaar van verkeer, mensen,
huisdieren etc.) voor lief nemen
om aan eten te kunnen komen. En de
vos hoort ook thuis bij die diersoorten.
Anderzijds komt bij het lanceren van
zo’n bericht een merkwaardig stukje
psychologie om de hoek kijken.
Voor mij is een plaag iets waarbij je
doorlopend en op hinderlijke wijze
met een bepaalde diersoort of sporen
daarvan wordt geconfronteerd. Nu is
het natuurlijk best mogelijk dat sommige
mensen een vos tegenkomen die,
geheel tegen hun verwachting in, niet
panisch van angst over de horizon
verdwijnt. Dat doen namelijk de meeste
gewervelde dieren in Nederland
wèl. Het is dan ook best mogelijk dat
die mensen vervolgens helemaal ontregeld
zijn en van een plaag spreken.
Ook dat kan ik me voorstellen.
Een echte vos is namelijk iets heel
anders dan een vos in een natuurfilm.
Er zit geen beeldscherm tussen en ook
geen tralies. Een hele cultuurschok
voor sensatiegerichte Discovery-adepten
en brave natuurfilmkijkers.
Een echte vos is echte sensatie. Altijd.
Maar zolang ikzelf als Hagenees en
nachtbioloog nog steeds m’n uiterste
best moet doen om een vos zelfs maar
te zien te krijgen, en alle tien
ontmoetingen in de afgelopen zes jaar
toevallig zijn geweest, geloof ik dat
het wel meevalt met de ‘vossenplaag’.
Er zit voor ons dus niets anders op
dan bij de ontmoeting met een vos te
beseffen dat u oog in oog staat met
een die-hard, een overlevingskunstenaar,
een alleskunner. En dat die barnstenen
ogen, als ze niet naar de horizon
vèr achter u kijken, u plotseling
kunnen aankijken met een verwondering,
een echte Hagenaar waardig, en
de onuitgesproken Haagse kreet:
‘’Kommie doen?!” En dat u dus maar
moet leren genieten van de soepele
gestalte, de moeiteloze gang en de
prachtige rode vacht van onze stadsvos.
■
11 DIERENAMBULANCE DEN HAAG E.O.

GEKNIPT ...een dierbare selectie uit de media
HC 03-07-2002
OPSCHUDDING DOOR
BEZIT VAN KANGOEROE
Den Haag - Een kangoeroe
heeft gisteravond voor de nodige
opschudding gezorgd. Bewoners
van de Nunspeetlaan
zagen omstreeks negen uur hoe
een man het dier in een sporttas
stopte en deze achter in zijn auto
legde. De mensen belden de
politie en gaven het kenteken
van de auto door. Toen politieagenten
even later bij het
woonadres van de eigenaar van
de auto aanbelden, vertelde de
man dat hij een kangoeroe in
DIERENAMBULANCE DEN HAAG E.O. 12
een schuurtje achter een woning
in de Heemstraat hield. De politie
ging daarop naar het
schuurtje om het van oorsprong
Australische dier in beslag
te nemen. Uit navraag bij
de Algemene Inspectie Dienst
(AID) bleek echter dat het is
toegestaan een kangoeroe als
huisdier te houden. Zelfs het
consumeren van het dier is niet
verboden. De politie vertrok
daarop, de kangoeroe en diens
baasje achterlatend.
HC 13-08-2002
LAMA’S, EZEL EN NEUS-
HOORN STRANDEN OP A4
Den Haag - Een vrachtwagen
van een Pools circus met aan
boord een neushoorn, vier
lama’s en een ezel is vannacht
gestrand op de A4 ter hoogte
van de afslag Ypenburg. De
wagen was omstreeks kwart
voor één bijna op de plek van
bestemming toen er door nog
onbekende oorzaak een as afbrak.
De vrachtwagen, die in
totaal maar liefst twaalf ton
woog, kon daardoor niet meer
verder rijden. De bestuurder
riep de hulp in van de politie,
die op haar beurt voor alle
zekerheid de dierenambulance
en een dierenarts inschakelde.
Uiteindelijk is de oplegger met
de dieren in zijn geheel op een
zogenoemde platte wagen van
de politie gelegd. De dieren
konden even later worden afgeleverd
bij het circus, dat is neergestreken
in de Laan van Waalhaven
in de nieuwbouwwijk
Ypenburg. Het oponthoud heeft
voor de dieren van het circus
geen gevolgen gehad.
HC 11-07-2002
LEVENSLANG
VOOR MOORD OP
HOND
HC 27-05-2002
MEERKOET
MET PIJL
DOORBOORD
Den Haag - Een meerkoet is gistermiddag
in het Haagse Bos
gevonden met een pijl van een
kruisboog dwars door zijn rechtervleugel
en zijn rug. Personeel
van de Dierenambulance Den
Haag ving de gewonde watervogel
en haalde de pijl uit zijn
lichaam. Het dier heeft de aanval
van de schietgrage onbekenden
tot nu toe wel overleefd.
HC 06-09-2002
PAARDEN EN
PONY’S ONTSNAPT
UIT WEILAND ( )
Wassenaar - Twee paarden en
twee pony’s zijn gisteravond
ontsnapt uit een weiland in
Wassenaar. Surveillerende politiemensen
zagen de dieren op
de Bezuidenhoutseweg in Den
Haag lopen. In samenwerking
met de dierenambulance werden
de dieren gevangen en naar
hun 68-eigenaar teruggebracht.
Los Angeles - Een 40-jarige
man uit Californie gaat mogelijk
levenslang de gevangenis in
voor de moord op zijn eigen
hond. James Abernathy onthoofde
in januari zijn Duitse
herder Marie om indruk te
maken op zijn nieuwe vriendin,
zo meldden de Amerikaanse
media gisteren. Abernathy kan
nu levenslang krijgen omdat hij
al twee keer eerder veroordeeld
is voor zware mishandeling. De
Californische wet schrijft levenslang
voor bij herhaalde
misdrijven. De aanklagers beschuldigen
Abernathy van dierenmishandeling.
De vader van
de verdachte zei in de rechtszaal
dat zoon veel van zijn hond
hield. Door de Duitse herder te
doden, wilde hij zijn nieuwe
vriendin tonen hoeveel hij van
haar houdt.
HC 12-08-2002
DIERENBEUL
LOKT MUIS
OP KARTON
MET LIJM
Den Haag - Een 79-jarige
Hagenaar vond gisterochtend
een stuk karton met daarop een
vastgeplakte muis in de tuin van
zijn woning aan de Pluvierstraat.
Op het karton waren ook
enkele stukjes diervoeding gelijmd.
Een onbekende dierenbeul
had het stuk karton ingesmeerd
met lijm en er eten
opgeplakt om het dier te lokken.
Toen de muis het karton optrippelde,
bleef hij plakken. De
dader heeft het karton vervolgens
in de tuin van de Hagenaar
gegooid. Politieagenten hebben
het diertje uit zijn lijden verlost.

GESCHOTEN
Je zou mogen veronderstellen dat ‘men’ inmiddels wel beter weet, maar nee hoor
ook deze zomer hebben we weer honden uit auto’s moeten halen die in de zon
stonden.
Het arme dier op de foto’s heeft het maar net gehaald en de vraag is of hij er ooit
helemaal bovenop zal komen.
13 DIERENAMBULANCE DEN HAAG E.O.

GESCHOTEN
Ook dit zou je niet meer verwachten.
Iemand die uit Noord Afrika een aapje
meeneemt. Door een medewerker van
de Stichting A.A.P. werd toevallig gezien
dat het diertje in een Nederlandse
auto werd meegenomen en vervolgens
werd het kenteken doorgegeven.
De politie stond dus eigenlijk al te
wachten toen hij aankwam. Wij hebben
de Magot (berberaapje) naar de
Stichting A.A.P. gebracht. De ‘dierenvrienden’
hadden ook nog een (verboden)
landschildpad meegenomen.
Een ratje stond in een doos met een
briefje bij het politiebureau Hoefkade.
Het briefje spreekt voor zich. Even
goed zijn we niet zo blij met dit soort
acties.
Kat in nood! Hoe deze kat op de rand van een riooloverloop
op de Kleine Veerkade terecht gekomen is
zullen we nooit weten.
Maar toen we hem probeerden te helpen, één man
vanuit onze boot en één via een rioolput, sprong hij
eerst in de boot en vervolgens op de kant. Wij hadden
hem dus niet maar hij was in veiligheid en dáár
ging het om.
15 DIERENAMBULANCE DEN HAAG E.O.

GESCHOTEN
Een zieke kat zat aan de kant van de
Vliet. Ze wilde eigenlijk niet geholpen
worden, maar we wisten haar om te ‘praten’.
Na een bezoek aan een dierenarts
kon ze een dag later aan haar eigenaar
worden overgedragen.
Een rattenslang had honger en wilde een
hapje gaan nuttigen bij Juliana’s op de
Plaats. Waarschijnlijk had het dier het
bordje dat Juliana’s niet aan reptielen
serveerde niet gezien. In plaats van een
hapje werd hij door ons gepakt en overgedragen
aan Serpo in Delft.
Een duif was verstrikt geraakt in een
lijn en hing in een vervelende positie
aan een gevel.
Een brandweerman bevrijdde de duif
uit zijn benarde positie en droeg hem
over aan één van onze medewerksters
die hem uit de knoop haalde.
17 DIERENAMBULANCE DEN HAAG E.O.

WE GELOOFDEN HET ZELF AL NIET MEER!
Na twee en een half jaar bespreken,
wijzigen en allerlei procedures is het
dan echt zo ver: we hebben een bouwvergunning!
En dat niet alleen maar
van Zanten Bouw uit Vlaardingen is
inmiddels begonnen en als alles volgens
plan verloopt is de nieuwe vleugel
van ons hospitaal in maart 2003
klaar. Althans het gebouw staat er
dan, de inrichting zal nog even op
zich laten wachten tot daar, zoals dat
zo mooi heet, de nodige financiën
voor gegenereerd zijn.
Hoe dan ook als alles klaar is beschikken
we over een uitstekende opvang
voor andere dieren dan honden en
katten, zoals tropische vogels, fretten
enz.
Ook zal er een instructieruimte komen
waar mensen van andere instellingen
zoals Stichting A.A.P., Zeehondenopvang
Pieterburen, Reptielenopvang
DIENSTROOSTER WEEKENDS EN FEESTDAGEN
VAN DE AANEENGESLOTEN DIERENARTSEN KRING DIERENARTSEN DEN HAAG E.O.
PERIODE: 25-12-2002 t/m 22-06-2003
diensten: vr. 20.00 uur tot zat. 24.00 uur
zo. 00.00 uur tot ma. 08.00 uur
Voor informatie over de weekend en nachtdiensten kunt
ook altijd
terecht bij de
DOKTERSTELEFOON: 311 03 07
Mutaties worden bijgehouden op:
www.dierenartsenkring-denhaag.nl
25-12-2002 Kerst: Auwerda/v.d.Brink
26-12-2002 Kerst: Leezer/Waenink
28-12-2002 van Toor/Vandenbergh
29-12-2002 van Exel/v.d. Putte
01-01-2003 Nwjaar: Frantzen/Frencken
04-01-2003 Kempeneers/van Goor
05-01-2003 Tops/Knaake
11-01-2003 v.d. Brink/van Look
12-01-2002 v.d. Brink/van Look
18-01-2003 v.d. Lubbe/Wiersma
19-01-2003 v.d. Lubbe/Vandenbergh
Serpo en noem maar op, onze medewerkers
instructie kunnen geven hoe
met speciale dieren om te gaan.
Zoals u op de foto’s ziet is het nu een
zooitje, maar we hebben er alle vertrouwen
in dat het er in maart weer
piekfijn uitziet. ■
Heeft u óók een hart voor dieren en wilt u adverteren
in de gehele regio, tegen een gunstig tarief?
Bel Eric Louwrier, (070) 328 28 28, voor de mogelijkheden.
25-01-2003 Makker/de Maesschalck
26-01-2003 Leezer/Roest
01-02-2003 De Vrij/Breuk
02-02-2003 Frencken/van Toor
08-02-2003 Oomen/Frantzen
09-02-2003 de Rooy/Kramer
15-02-2003 Engmann/Tops
16-02-2003 Engmann/Vandenbergh
22-02-2003 v.d. Putte/van Exel
23-02-2003 van Goor/Wiersma
01-03-2003 Knaake/van Toor
02-03-2003 de Vrij/Thijsse
08-03-2003 Roest/Leezer
09-03-2003 de Maesschalck/Makker
15-03-2003 Auwerda/Boersma
16-03-2003 Oomen/Boersma
22-03-2003 Tops/de Rooy
23-03-2003 v.d. Putte/Balhuizen
29-03-2003 Leezer/de Vrij
30-03-2003 Frencken/van Exel
05-04-2003 Balhuizen/van Goor
06-04-2003 Breuk/Kramer
12-04-2003 van Look/de Maesschalck
13-04-2003 van Look/Auwerda
19-04-2003 Oomen/Frantzen
20-04-2003 Pasen v.d. Brink/de Rooy
21-04-2003 Pasen v.d. Brink/Tops
26-04-2003 Waenink/v.d. Putte
27-04-2003 Thijsse/Kempeneers
30-04-2003 Kon.dag Roest/Makker
03-05-2003 Kramer/v.d. Lubbe
04-05-2003 Oomen/v.d. Lubbe
10-05-2003 Knaake/Engmann
11-05-2003 Kramer/Engmann
17-05-2003 Wiersma/Breuk
18-05-2003 Balhuizen/Roest
24-05-2003 Makker/Frencken
25-05-2003 Thijsse/Kempeneers
29-05-2003 Hemelv. de Maesschalck/Auwerda
31-05-2003 Waenink/v.d. Putte
01-06-2003 Kempeneers/van Goor
07-06-2003 Thijsse/de Vrij
08-06-2003 Pinksteren Wiersma/van Exel
09-06-2003 Pinksteren Breuk/Balhuizen
14-06-2003 Boersma/van Toor
15-06-2003 Boersma/Frantzen
21-06-2003 Vandenbergh/de Rooy
22-06-2003 Waenink/Knaake
19 DIERENAMBULANCE DEN HAAG E.O.

BELANGRIJKE TELEFOONNUMMERS IK WIL DONATEUR WORDEN VAN UW STICHTING.
STUUR MIJ (GEHEEL VRIJBLIJVEND) EEN ACCEPTGIRO.
DIERENAMBULANCE DEN HAAG E.O. (070) 328 28 28
Amivedi kat: (070) 449 04 09
hond: (070) 352 37 65
Ver. Kattenzorg (070) 345 79 85
Vogelasiel de Wulp (070) 323 15 68
St. Egelopvang Den Haag e.o. (070) 325 40 45
Haagsdierencentrum (070) 366 18 06
Streekdierenasiel Rijswijk (070) 390 21 92
Ver. Nat. Dierenzorg (Wassenaar) (070) 517 98 52
Dierenbescherming afd. Den Haag (070) 392 42 89
Dierenbescherming afd. Rijswijk (0174) 63 08 63
Huisdieren Crematorium Haaglanden (070) 382 55 00
Stichting Huisdieren Crematorium Nederland (071) 580 33 87
Melding Zwerfkatten van 09.00 tot 17.00 uur (070) 363 37 44
DIERENARTSEN IN DEN HAAG (070)
3458327 Drs. E.J.M. Auwerda Ln. v. Meerdervoort 275-a
3908908 Drs. A.D. Balhuizen v. Musschenbroekstraat 171
3214111 Drs. J. Bakkenes Leyweg 535
3524221 Drs. A. Boersma, Statenlaan 19
3633374 Drs. B. Breuk, Ieplaan 81
3682729 Drs. H.A. v. Exel Ln. v. Meerdervoort 642
3946822 Drs. S. Frantzen, Erasmusplein 150
3659541 Drs. A.E.T. v. Goor, Vondelstraat 256
3477780 Drs. P.A. Kempeneers, Denenburg 47
3555531 Drs. F.A.C. Knaake, Namensestraat 13
3524221 Drs. W.J.M. v. Look, Statenlaan 19
3456113 Drs. J.C. v. d. Lubbe, Terletstraat 11
3659541 Drs. A.C. Maaskant Vondelstraat 256
3555531 Drs. I.M. de Maesschalck Namensestraat 13
3667763 Drs. A.E. Makker, Coevordenstraat 454
3558370 Drs. M. Meijer, Cornelis Jolstraat 85
3248651 Drs. B. Oomen van Alkemadelaan 20
3660701 Drs. I. Palgi, Het Zicht 61-63
3655666 Drs. A.S.E. de Rooy, Groot Hertoginnelaan 229
3460040 Drs. J.M. Thijsse, Surinamestraat 52
3255907 Drs. A J. v. Toor, Thorbeckelaan 358
3462207 Drs. R.M. Tops Javastraat 221
3835205 Drs. A.G.G.D. Vandenbergh Theresiastraat 430
3908908 Drs. P.M.M. Waenink, v. Musschenbroekstraat 171
3248651 Drs. E. Wiersma van Alkemadelaan 20
4480288 Drs. J. Woudstra, Loosduinseweg 1065
3602424 Diergeneesk. spec. centr. Regentesselaan 190
DIERENARTSEN IN RIJSWIJK (070)
3900800 Drs. M.T.J. v.d. Brink, Oranjelaan 72
3900800 Drs. S.M. Engman, Oranjelaan 72
3933851 Drs. R. Leezer, K. Doormanlaan 301
DIERENARTSEN IN VOORBURG 070
3862210 Drs. M.T.J. v.d. Brink, Parkweg 247
3862210 Drs. S.M. Engman, Parkweg 247
3870893 Drs. J.C. Roest, Parkweg 211
3833457 Drs. J.C. de Vrij, v. Montfoortstraat 15
DIERENARTSEN IN LEIDSCHENDAM (070)
3275450 Drs. C.E. Birnie, Kon. Wilhelminalaan 27
3271110 Drs. J. Frencken, Jul. Rontgenlaan 14
DIERENAMBULANCE DEN HAAG E.O. 20
Mw./Dhr./Mej.: ....................................................................................
Naam: ................................................................................................
Adres: ................................................................................................
Postcode: ............................................................................................
Plaats: ..............................................................................................
Handtekening ....................................................................................
In een ongefrankeerde envelop opsturen naar:
St. Dierenambulance Den Haag e.o.
Antwoordnummer 82010
2508 VC Den Haag
MET HARTELIJKE DANK AAN DE
(DIER)VRIENDELIJKE ADVERTEERDERS.
ZONDER HEN WAS DEZE UITGAVE
NIET MOGELIJK GEWEEST!
DIERENARTSEN IN WASSENAAR (070)
5176545 Drs. A. Boersma, Strarrenburglaan 103
5114546 Drs. M. Kramer, Herenweg 11
5176545 Drs. W.J.M. v. Look, Starrenburglaan 103
5177707 Drs. J.T.M. v. Schie, Raaphorstlaan 18-b
5114546 Drs. A.R. v.d. Putte, Herenweg 11