The luck of the Irish - REIZEN Magazine

84 www.reizen.nl maart 2009
Donegal
The luck of the Irish
www.reizen.nl maart 2009 85

Foto vorige pagina:
Banba’s Crown bij
Malin Head, het
noordelijkste puntje
van het Ierse
vasteland.
Boven: schapenboer
Hugh Cunningham
met zijn collie Flash:
‘Ik heb een paar
honderd schapen,
puur als hobby’.
Rechts: waterval
langs de R254,
bij Lough Barra.
86 www.reizen.nl maart 2009
In Donegal, Noordwest-Ierland, vinden de mensen
het oprecht gezellig als je op adem komt op hun ruige
kliffen. Regen? Ach, als er een bui valt hebben ze
minstens 16 manieren om te zeggen dat het even niet
droog is: ‘The heavens are open’.
Autoroute door de natte, maar vooral ruige, kop van
Ierland.
tekst: anne Wesseling b FotograFie: Paul tolenaar
op het strand even voorbij Kincasslagh zit ik
op mijn knieën naast een rots en fotografeer
zandkorrels. Niet alleen zandkorrels, ook
mosselschelpen, zeepokken en zeewier, alles
wat ik tot een afstand van één centimeter kan benaderen,
want mijn nieuwe cameraatje heeft een macrostand
en als ik de opnamen terugkijk, ontvouwt zich een
compleet nieuwe wereld. Het zeewier wordt een grillig
woud met reikende tentakels, de zeepokken krijgen
gezichtjes.
Als ik opsta, ben ik duizelig. Golven komen aanrollen
en gaan schuimbekkend de rotsen te lijf. Het zijn brede
oceaangolven, zo groot dat ze in slow motion op de kust
af lijken te komen.
‘Is het niet indrukwekkend?’, vraagt een vrouw die net
langskomt met haar man en haar hondje.
‘Wonderful!’, zeg ik. ‘Wilt u wel geloven dat ik een paar
uur geleden nog in Nederland in de file stond?’
Och, zat ik soms in dat vliegtuig? Ach, wat leuk nou toch!
Zij en haar man, ze vroegen het zich al de hele tijd af.
‘So thát’s where the Saturday plane comes from! Rótterdam!’
Diep tevreden kruip ik even later achter het stuur van
de huurauto. Het is zaterdagmiddag, ik ben amper een
paar uur de Randstad uit en nu al fris en uitgewaaid.
Schampen langs muurtjes
Is dat links rijden niet lastig, wilt u ondertussen weten.
Nou, en of! Daarom heb ik ook direct de autosleutels
geconfisqueerd, want als ik niet meteen in het diepe
spring, durf ik helemaal niet meer. Links rijden is een
gruwel, in elk geval het eerste uur. Er staan in Donegal
geregeld muurtjes vlak langs de weg en ik denk steeds
dat ik met de linkerkant van de auto zo’n muurtje
schamp.
Het enorme voordeel van zelf rijden, in zo’n huurauto
zonder navigatie, is wel dat je dan geen kaart hoeft te
lezen. Dan merk je voor de verandering dat mannen
dat ook niet kunnen, en al helemaal niet in Donegal,
waar in adressen vaak een Engelse plaatsnaam wordt
aangegeven, terwijl de richtingborden stug de Gaelicbenaming
aanhouden. Die bestaat doorgaans uit drie
keer zoveel lettergrepen als de Engelse tegenhanger en
heeft een woordbeeld waar je compleet van ontregeld
raakt.
Ons hotel staat in Dunglow, maar we moeten blijkbaar
de borden volgen naar An Clochán Liath.
‘Had je dat niet kunnen zéggen?’, roept mijn bijrijder
wanhopig, terwijl hij steeds woester met verschillende
wegenkaarten in de weer is.
▸
www.reizen.nl maart 2009 87

’s Middags verkennen we de omgeving en al regent het
af en toe een beetje, ik heb het enorm naar mijn zin.
Het ene klimaat ligt je beter dan het andere en ik hou
wel van nattigheid. De lucht is schoon en fris, de grond
is zacht en zompig en de pubs zitten vol met mannen
in warme truien. Als het mee zit, gaan ze melancholieke
liedjes zingen in een toonsoort waarbij zelfs ik
gemakkelijk kan invallen.
Je moet hier ook wel van water houden, want Ierland
is aan alle kanten nat. Geografisch gezien heeft het
eiland veel weg van een soepbord. Langs de rand zijn
er rotsen en kliffen, waar de oceaan diepe barsten in
heeft geslagen. Het binnenland ligt wat lager en de
bodem is van graniet. Daardoor blijft het regenwater
staan en in die drassige grond verteren plantenresten
moeizaam, zodat zich in de loop van duizenden jaren
een dikke laag veen heeft gevormd, dat als een zacht
verend tapijt over het landschap ligt.
Het duurt een tijd voor ik me realiseer wat de briketten
zijn die ik her en der op hoge bergen naast de huizen
zie liggen. Turf!
Een stuk verder het binnenland in liggen er grote plastic
zakken midden op het land, waar ze blijkbaar nog
bezig waren de turf te verzamelen. Ik loop voorzichtig
over de legakkers. Als je met je voet op de grond duwt,
welt er water omhoog. De turf ruikt nauwelijks en is
bros, je kunt er met je handen stukken van afbreken.
Verderop, langs de smalle weg naar de Derryveagh
Mountains, vinden we krotten van huizen: ze zijn
verlaten tussen 1846 en 1849, tijdens de grote Hongersnood
(The Great Famine) die volgde op het mislukken van
de aardappeloogst. Naar schatting anderhalf miljoen
Ieren overleden, een miljoen trokken weg, vooral naar
de Verenigde Staten. (In Iowa sprak ik ooit een vrouw
met Ierse voorouders die haar familiegeschiedenis had
onderzocht, ze zei: ‘Ze stuurden er één, en die werkte
om de volgende over te laten komen, samen werkten
ze als bezeten voor een derde ticket, get the next one out!
Red wie je redden kunt, voor ze allemaal omkomen
van de honger’).
Je ziet dat soort ruïnes trouwens vaak in dit gebied.
Soms is er niet meer dan een stapel stenen over, soms
staan er nog wat muren overeind, soms zit er nog een
stuk dak op. Een keer vind ik binnen een vermolmd
matras, alsof er af en toe nog een landloper of schaapherder
komt overnachten.
neolithische grafkamers
De volgende dag rijden we over de Glengesh-pas naar
Gleann Cholm Cille (Glencolumbkille), op een landtong
in het zuidwesten van Donegal. Daar is een aardig
openluchtmuseum, maar de grote aantrekkingskracht
van deze streek zit hem in de neolithische grafkamers
in de vallei van Malin More. Ze stammen uit de periode
rond 3500 voor onze jaartelling en de court cairn in
Cloghanmore is een van de mooiste van Ierland. We
lopen erheen over een houten plankier. Door de regen
krijgt het geheel een extra verlaten indruk. Deze
grafkamer is veel groter dan ik verwachtte. Tussen de
lage muren van losse steen probeer ik in gedachten
het oorspronkelijke bouwwerk te reconstrueren: na de
ingang een ommuurde cour, waarachter een overdekte
grafkamer. Af en toe zink ik zo diep weg in de drassige
grond dat mijn voeten nat worden.
Er is meer. In een paar weilanden niet ver van zee liggen
zes dolmen, op een rij van oost naar west. Er staat
geen bord bij en in het huis ernaast is geen teken van
leven te bekennen. We lopen tussen de rechtopstaande
stenen door en duwen ertegen, om te voelen hoe massief
ze zijn.
In de invallende duisternis merken we de steekvliegjes
pas op als het eigenlijk al te laat is. Tegen de ondergaande
zon in zie je ze: wolken kleine rotvliegjes, die
je pas voelt als ze steken en die verbeten meevliegen
de auto in als we op de vlucht slaan, zodat we tot aan
Killybegs om ons heen zitten te meppen. Een passende
aftocht. Dat krijg je, voor het zomaar rondbanjeren op
heilige grond.
De weg vragen
Voorbij Donegal-stad (waar ik vergeefs zoek in de
boekenwinkel op The Diamond, het centrale plein,
naar een Donegal-gids, en in tweedwinkel Magee
naar iets dat me staat) gaan we op onderzoek in de
Blue Stack Mountains. We rijden door een mistwolk,
over een eenbaansweg, over stenen bruggen en langs
mannen met schapen en honden. Daarna volgen we
Bealach na Cruacha, de Blue Stack Drive en omdat we
Gekletter van hoeven
op de N56 bij
Dunfanaghy.
John Stuart:
‘Met deze kar, en
met hulp van de
kleinkinderen, gaan
we zaterdag maïs
oogsten. Zo deden
we het vroeger ook,
toen ik jong was.’
88 www.reizen.nl maart 2009 www.reizen.nl maart 2009 89
▸

Boven: een kleine
kudde gemerkte
Scottish Mountain
sheep. Niet alleen
de kleur van de verf,
maar ook de plek,
geeft aan wie de
eigenaar is.
Rechts:
het katholicisme is
de belangrijkste
religie in Ierland.
Bijna 85% van de
Ieren is als kind
katholiek gedoopt.
90 www.reizen.nl maart 2009
af en toe een bord missen, vragen we op een kruising
de weg aan een man met een tweedpet.
Dat zijn de beste.
Die vinden het zo gezellig als je wat vraagt, die gaan
er eens even goed voor leunen op hun wandelstok.
‘Where’re you from yourselves? Holland? Ah, ik en moeder
de vrouw, wij waren daar een keer in een dorpje, wat
was de naam ook weer, níce little village it was… ik weet
het: Amsterdam! Haha! I like to laugh! Ik zat in de bouw
maar ik heb een half jaar geleden een openhartoperatie
gehad. Kijk maar!’
Hij knoopt zijn shirt open.
Wat een groot litteken!
‘Aye!’, zegt hij blij. ‘Ik probeer elke dag een half uur te
wandelen.’
De mannen van Donegal, ze vormen een attractie op
zichzelf.
‘They love to talk!’, grinnikt een vertegenwoordiger uit
Dublin, die ’s avonds in Ballybofey bij de Indiër aan het
tafeltje naast ons zit. ‘In Dublin zijn we al erg, maar
hier in Donegal weten ze helemaal van geen ophouden.
They néver shut up, do they?’
Hij is artsenbezoeker, maar hij wil niet vertellen waarméé
hij de artsen bezoekt.
‘Trust me, you don’t want to know!’, zegt hij met klem.
Ik laat het maar zo, want als een Ier zoiets zegt, dan
wil je het waarschijnlijk inderdaad niet uitgebeeld
krijgen, boven je dampende bordje Chicken Korma of
je Bombay Aloo.
Ballybofey is trouwens het prototype van een stadje
in Donegal: een hoofdstraat met een gokkantoor, een
pub, een bank, een Indiaas restaurant, nog een pub en
een paar leegstaande panden. Op één van de verweerde
puien is nog net het opschrift van weleer te lezen
‘AMUSEMENT’.
Fashion? nee, fishing!
De meest noordelijke regio van Ierland heet Inishowen,
er is een route van honderd kilometer die de contouren
van dit schiereiland volgt. Inishowen ligt tussen
twee enorme zeearmen: Lough Swilly in het westen en
Lough Foyle in het oosten. Ten noorden ligt de Atlantische
Oceaan en als je lang genoeg doorzwemt, kom je
in Groenland.
Dit is volgens de verhalen het gebied van Eoghain, een
van de zoons van Niall Mar Naoighiallach en langs
Lough Foyle liggen plaatsjes die herinneren aan de tijd
van koningen, barden en jonkvrouwen: Whitecastle,
Redcastle, Greencastle. Het laatste kasteel staat er nog,
al is het vervallen tot een ruïne en volledig overwoekerd
door braamstruiken, brandnetels en klimop.
Terwijl ik een handje bramen sta te eten, kijk ik uit
over Lough Foyle. Aan de overkant ligt Ulster, Noord-
Ierland, en aan weerszijden van het groene kasteel
staan rijtjes frisse, splinternieuwe woningen die zo te
zien nog geen van allen verkocht zijn.
‘Waar léven de mensen hier eigenlijk van?’, vraag ik
aan de man van The Cairn Center (dat centrum heeft
een tentoonstelling over Ierland-door-de-eeuwen-heen
en in de zomer kun je er leuke spelletjes doen, zoals
▸

Boven: biljarten op
zaterdagmiddag, in
Dunglow.
Rechts van boven
naar beneden:
uitgebreide collectie
tweedhoedjes bij
Magee of Donegal
in Donegal-stad.
Met stenen je naam
leggen - symbolische
handeling op
Banba’s Crown.
Verlaten strand bij
Portsalon, aan Lough
Swilly (Inishowen).
92 www.reizen.nl maart 2009
hoefijzer-werpen) en de dialoog die volgt is een fijn
voorbeeld van de taalverwarring in Donegal. Zelfs als
mensen hier gewoon Engels spreken in plaats van
Gaelic, is het nog best een uitdaging om te volgen waar
het gesprek over gaat.
‘Oh, fashion’, zegt hij monter.
Dat versta ik tenminste, hoewel het me wel bevreemd
dat uitgerekend de mode-industrie hier blijkbaar voor
de inkomsten zorgt. ‘Wat interessant’, zeg ik dus.
‘En wat fijn voor de mensen dat de tweedstof weer
helemaal trendy is deze winter!’
De man kijkt me niet-begrijpend aan en wijst dan in de
verte. Daar ligt de kleine haven waar ik net nog stond
te praten met de scheepslassers, aan boord van de
Janna en de Johanna Cornelia, twee Nederlandse
mosselschepen die hun thuishaven vonden in Donegal.
‘Fashion!’, herhaalt hij met nadruk.
Pas nu breekt de zon door. ‘You mean físhing!’
‘Aye, that’s what I was sayin! Fáshion!’
keltische tijger
Een tijdlang was Ierland een optimistisch, welvarend
eiland. In de jaren tachtig werden de belastingen
verlaagd, investeerders stroomden toe, er werden call
centers geopend die flexwerkers van buiten het land
aantrokken, er was vraag naar huizen, de economie
groeide in recordtempo en er werd gesproken van
de Keltische tijger.
‘From famine to feast’, was de slogan.
‘Een paar jaar geleden had je een huis al verkocht voordat
je het gebouwd had’, vertelt een schapenhouder.
‘Maar die tijden zijn definitief voorbij. Veel bedrijven
leggen de bouw gewoon stil.’ Hebben wij ook crisis? Ja,
wij hebben ook crisis. Ach, het is overal crisis. Hij haalt
bijna onmerkbaar zijn schouders op. ‘Er zijn al
mensen die zeggen dat we nu weer feast to famine krijgen’,
zegt hij. Het klinkt als een grapje, maar er zit een ondertoon
in die ik denk te herkennen, die van ‘als je voor een
dubbeltje geboren bent, dan word je nooit een kwartje.’
(Schrikbeeld: dat ze hier over honderd jaar tussen de
ruïnes lopen van al die optimistische nieuwbouwprojecten.
‘Kijk, soms is er alleen een bergje cement over,
soms zit er nog een strook nepsteen op, soms is zelfs
een stukje van de portico blijven staan!’)
In het Maritime Museum in Greencastle kijk ik lang
naar de foto’s van landverhuizers, eind 19de eeuw. Ze
kwamen uit Buncrana, Culdaff, Burt, Muff en scheepten
zich in op de stoomschepen van Anchor Line,
die naar de Verenigde Staten vertrokken. Een van de
vrouwen op de achterplecht kan haar tranen niet binnenhouden.
Ze staat smartelijk te huilen, tussen haar
dapper zwaaiende zussen, en ze draagt verdorie precies
hetzelfde tweedjasje waarin ik gisteren voor de spiegel
stond op de eerste verdieping van Magee in Donegal,
naast het raam met uitzicht op The Diamond.
Als ik een uurtje later kiezels bij elkaar zoek op
Banba’s Crown, heb ik die vrouw nog steeds in mijn
hoofd. Zou zij als kind ook haar naam in stenen in het
gras gelegd hebben, zoals bezoekers nu doen, op het
meest noordelijke punt van Ierland?
Op de terugweg naar Letterkenny denk ik dat ik in de
velden kleine keien zie liggen, maar het zijn meeuwen,
die opvliegen als we langsrijden.
zestien woorden voor regen
Laatste dag in Donegal. Het hoost en mijn vraag van
de dag luidt: als de Inuit talloze woorden hebben voor
sneeuw (een broodje aap-verhaal, maar wel tot de
verbeelding sprekend) hebben ze in Donegal dan misschien
ook veel manieren om uit te drukken dat het
regent?
Het rare is: de mannen van Donegal weten geen synoniemen
voor regen (die zijn zo lekker aan het kletsen
dat ze niet eens doorhebben wat voor weer het is),
maar de vrouwen gaan helemaal los. Behalve de standaardwoorden
rain, drizzle en mist, zijn er nog de shower
(lichte regen), en de downpour, een wat zwaardere regenbui.
Het wordt pas echt leuk bij de uitdrukkingen.
‘It’s coming down in buckets’, ‘It’s raining cats and dogs’ en
‘It’s not taking time to fall’.
Ik noteer: ‘You’d hardly know you’re getting wet!’
‘The heavens are open’.
‘It’s coming down like the hammers of hell’.
De barvrouw die de koffie brengt in de Beachcomber
Bar in Portsalon, begint te giechelen. Ze heeft nog wel
een uitdrukking, maar dat is slang, dat is niet zo netjes.
▸
Autoroute Donegal
Spectaculaire kliFFen
De spectaculairste zeekliffen van Donegal zijn te vinden
aan Donegal Bay: Slieve League (Sliabh Liag). De rotsen
zijn 601 meter hoog – alleen op het eiland Achill in
County Mayo (voor de westkust) zijn nóg hogere kliffen
te vinden. Een uitkijkpunt is goed bereikbaar aan het
eind van een smal weggetje vanuit Teelin. Wie verder
wil, kan het smalle voetpad over de kim volgen, het
one man’s path. Op winderige dagen wordt deze
wandeling om veiligheidsredenen afgeraden.

in Ballyshannon
(in de kelder van
Donegal) werd op
2 maart 1948 een
jongetje geboren.
24 Jaar later was
dit wonderkind
volgens het blad
melody maker de
beste gitarist ter
wereld.
Weet u zijn naam?
Ga naar reizen.nl
en maak kans op
een Wensbon.
(www.wensbon.nl)
‘My name is Paddy
and his name is
Paddy!’ Mannen aan
de bar, altijd in voor
een praatje.
94 www.reizen.nl maart 2009
‘Leuk juist’, zeg ik, ‘kom op.’
‘Nou vooruit dan: ‘pissing the rain’. Dat is echt zware
regen die de hele tijd doorgaat.’
Het is half september en vandaag krijgen we alle
soorten regen op één dag. Af en toe breekt de zon door,
zoals bij Mouldy Hill. Een heuvel met vierkantjes van
verschillende kleuren groen, met dunne strepen van
heggen en hekken, een zonnig tweedhoedje in het
oranjebruine landschap.
Mijn bijrijder wil eindelijk wel weer eens achter het
stuur en dat komt goed uit, dan kan ik intussen oefenen
op mijn nieuwe tin whistle – een blikken fluit waar
een vrolijk schel geluid uit komt dat het erg goed doet
in de klassiekers uit het bijgeleverde instructieboekje,
zoals The Wild Rover en Whiskey in the Jar. Na een kwartier
lijkt het Paul toch beter dat ik weer ga rijden.
We volgen de Atlantic Drive – ik wilde het rondje
compleet maken en zoveel mogelijk kust meepakken
– naar het noorden, tot Fanad Head en dan weer
zuidwaarts, zigzaggend langs de zeearmen. Het blijft
maar regenen. Het druppelt, het hoost, het klettert,
het komt met bakken uit de hemel en daarna druppelt
het na.
‘It’s wild bad weather, aye!’, verzuchten ze in Dumhach.
‘You need a peddle and a boat to get to Gweedore!’, beaamt
de vrouw die de sandwiches maakt bij McBride’s in
Milford.
In Gweedore, dat in een gebied ligt waar Gaelic gesproken
wordt (een Gaeltaecht), leer ik de uitdrukking ‘ta sé
ag Baiste’. Maar daarover moet druk overlegd worden.
‘Gaelic spreken is geen probleem, maar spellen is zo
moeilijk! Je schrijft het heel anders dan dat je het
uitspreekt’, legt het meisje achter de bar uit, voordat
ze in de keuken gaat vragen wat ‘het hoost’ nou ook alweer
is in het Gaelic. Ta se ag baiste go tray tim se ag creig
feirin, schrijft ze daarna in mijn notitieboekje, ‘maar ik
weet het niet helemaal zeker!’ Dan is ze snel weer weg,
want er moet bier getapt.
Ik had me eigenlijk verheugd op een avond met vioolmuziek
en weemoedige liedjes, maar er is vanavond
voetbal en iedereen zit met zijn neus naar de televisie
– ik geloof niet dat dit het moment is om mijn nieuwe
fluit te voorschijn te halen.
The Wild Rover neurie ik dan maar in gedachten,
terwijl ik achter een half pint of Smithwick een lijstje
hoogtepunten van Donegal opstel. Mooiste geluid:
het geklepper van paardenhoeven op de weg. Geheim
genoegen: in een supermarkt vragen waar de zonnebrandolie
staat. Fijn gevoel: een droge turfbriket met je
handen verkruimelen. Lekkerste geur: het veengebied
in de Derryveagh Mountains, als het motregent. Verrassing
langs de weg: de metershoge fuchsiastruiken.
In bloei!
Over mijn favoriete plek hoef ik ook niet lang na te
denken, dat is Fanad Head, waar ik vanochtend was. De
zwartgrijze vulkaansteen op de uiterste punt van het
schiereiland. Het was alsof ik er op de hand van een
reus liep die zijn arm naar voren had gestrekt, zodat
ik over de zee kon uitkijken. Een grote vriendelijke
reus die je zou willen toefluisteren: ‘Slán leat, Go Raibh
Maith Agat!’ – Goodbye and thank you. b
Hoe kom je er?
Auto en ferry: vanaf utrecht is de afstand
naar Donegal 683 km als je de oversteek
rotterdam-Hull en Holyhead-Dublin neemt.
Prijsvoorbeelden in mei 2009 voor een auto
met twee personen: rotterdam-Hull (www.
poferries.com) v.a. € 152, daarna met irish
Ferries van Holyhead naar Dublin (www.
irishferries.com), v.a. £ 109 (€ 111). Je kunt
ook via Hoek van Holland-Harwich (www.
stenaline.com) of iJmuiden-newcastle
(www.dfdsseaways.nl) naar engeland.
Vliegen: easyJet (www.easyjet.com) v.a.
€ 63 in mei van amsterdam schiphol naar
Belfast international airport.
Huurauto ter plaatse vanaf € 177 per week
(vanaf Dublin of shannon) of € 195 (vanaf
Belfast), www.holidayautos.nl. REIZEN
Magazine-abonnees krijgen 10% korting,
via www.reizen.nl.
Georganiseerde reizen
Buro Britain heeft van eind april tot half
september wekelijks op zaterdag een eigen
Vlm-charter van rotterdam airport naar
Donegal airport, en 8-daagse hotelrondreizen,
zie hieronder. De Jong intra (www.
8 dagen Donegal
Speciaal voor de lezers van REIZEN
Magazine heeft de Buro Britain een
unieke 8-daagse hotelrondreis samengesteld.
Met de chartervlucht naar
Donegal is het nu mogelijk om in één
week kennis te maken met de diverse
bezienswaardigheden van de Ierse
noordkust.
Prijs per persoon / vertrek op zaterdag
25/4 en 5/9 € 778
2-29/5 € 798
30/5-19/6, 8/8-4/9 € 819
20 en 27/6 € 855
4/7-7/8 € 888
Inclusief
b Vlm-retourvlucht rotterdam - Donegal
b luchthavenbelasting, brandstoftoeslag en
ecotax ca. € 80 p.p. (o.v. wijzigingen)
b 7 overnachtingen in een 2-pk met bad
dejongintra.com) biedt een 8-daagse
individuele wandelreis naar Donegal aan (v.a.
€ 519 p.p. o.b.v. eigen vervoer). snP (www.
snp.nl) heeft een 9-daagse cultuurrondreis
over heiligen en legenden, langs de ierse
westkust (v.a. € 1215 p.p.).
Accommodatie
Huisjes, hotels, bed & breakfast, alles kan.
Prijsindicatie: 8-persoonshuis in de zomer
rond € 800. een overnachting in een B&B
ongeveer € 30 p.p.p.n. in een 2-pk, in een
hotel rond €100. een accommodatiegids
voor Donegal is te downloaden via
www.donegaldirect.ie.
Wij sliepen o.m. in The Bay View Hotel in
killybegs, aan de haven. 2-pk v.a. € 110,
www.bayviewhotel.ie., en in het statige An
Chuirt Hotel in gweedore, vlakbij glenveagh
nat. Park, ook handig als laatste halte voor
de luchthaven.
Beste Budget optie: McGrory’s in Culdaff,
2-pk v.a. € 99, www.mcgrorys.ie. (Zie ‘eten
en drinken’)
www.reizen.nl
meer beschrijvingingen van de hotels waar
wij logeerden vindt u op www.reizen.nl.
Eten en drinken
lekkere kost zonder al te veel poespas eet je
in de pub. een maaltijd komt dan op ongeveer
€ 15. tip: met stip de lekkerste koffie
dronken we in the Front Bar bij hotel-restaurant
McGrory’s in Culdaff. anne mcgrory
runt de zaak met haar twee broers die musici
zijn en in het seizoen wekelijks concerten en
en/of douche en toilet o.b.v. logies en
ontbijt
b 7x 24 uur autohuur cat. a (vraag naar de
voorwaarden)
b An evening of Music and Craic* in the
Donegal gaeltacht, incl. 3-gangendiner.
op vrijdag of zaterdagavond in leo’s
tavern. inclusief een 3-gangen diner (excl.
drankjes) gevolgd door muziek in de bar
en uitleg over de Brennan Family en Clannad/enya
b speciaal Saoire Fáilte-welkomstpakket en
uitgebreide reisbeschrijving
b anWB extra reisgids ierland en wegen
kaart ierland
Niet inbegrepen: evt. toeslagen, toeslag 1
persoon op aanvraag, anWB adm. kosten
€10 en bijdrage Calamiteitenfonds € 2,50
per boeking. Bij boeking binnen 14 dagen
voor vertrek €10 last-minutekosten.
Donegal Praktisch
muzieksessies organiseren (ook hotelkamers,
vanaf € 99, www.mcgrorys.ie).
Reisgidsen, kaarten & boeken
speciale reisgidsen over Donegal vonden
we niet. informatie is wel te vinden in algemenere
gidsen, zoals de Capitool-reisgids
Ierland (al uit 2003, unieboek, € 6,90) en
de recente heruitgave van de Rough Guide
Ireland (9de druk 2008, € 10).
De prettigste kaarten vond ik de Collings
Northern Ireland Road Map en de iets
gedetailleerdere Ordnance Survey Ireland
North (1 cm is 2,5 km). er is ook een
gedetailleerdere Ordnance Survey Donegal,
in de Discovery serie (1:50.000).
aanbevolen literatuur: Mijn Ierland van
gerrit Jan Zwier (uitg. atlas, 2007,
€18,90) en The Outer Edge of Ulster,
de heruitgave van het boek van Hugh
Dorian, die de grote hongersnood
overleefde - over het leven in Donegal in
de 19de eeuw (the lilliput Press, isbn10
190186670X, € 8,99).
Informatie en websites
informatie en brochures via de website van
het verkeersbureau Discover Ireland,
www.discoverireland.com of telefonisch
via tel. 020-50 40 689. op de officiële
County-website www.donegaldirect.ie is
veel toeristische informatie te vinden.
vanaf € 778 p.p.
Boeking en informatie
Bij de anWB Winkels, tel. 0900-9008070
(lokaal tarief) of www.anwb.nl. op alle
arrangementen zijn de anVr-reisvoorwaarden
van toepassing. kijk voor het uitgebreide
dag-tot-dagprogramma op www.
reizen.nl.
www.reizen.nl maart 2009 95