De Leerling-snijder De merkwaardige memoires van ... - Davidsfonds

De Leerling-snijder
De merkwaardige memoires van Francesco Serristori, privé-secretaris.
Dat ik zo mijn laatste dagen moet beëindigen. Verbeten vechtend tegen elke wegtikkende seconde.
Wanneer ik volgende week niet haal, zullen deze geschriften getuigenis afleggen van mijn
wedervaren. Van de weg die leidde naar mijn ondergang. Ik wens er Isaac Foyles het allerbeste mee.
Op zijn sterfbed, schrijft Francesco Serristori naarstig zijn levensverhaal neer. Het is uiterst belangrijk
dat hij dit tijdig afkrijgt, want als hij sterft voor hij zijn manuscript beëindigd heeft, zal zijn grote
ontdekking samen met hem heengaan. Een ontdekking die een revolutie zou kunnen betekenen voor
de geneeskunde….
Na deze korte inleiding flitst De leerling-snijder terug naar Venetië, 1630. Na de plotse dood van zijn
familie aan de pest, blijft de jonge Francesco Serristori alleen achter. Hij ziet zichzelf genoodzaakt om
zijn geliefde, maar besmettelijke, thuisstad Venetië achter te laten en onderdak te zoeken bij de
voormalige werkgever van zijn vader, Baldassare Lancerini. Deze gerenommeerde chirurg neemt
Francesco, tot diens grote verbazing, maar al te graag in huis en geeft hem zelfs dezelfde functie als
zijn vader. Al snel wordt de reden van Lancerini’s gulheid duidelijk: Serristori senior was niet zomaar
een privé-secretaris. Hij assisteerde de chirurg in zijn geheime onderzoeken naar de functies en
werking van het hart en de hersenen als centrum van het lichaam. En net voor hij stierf had hij een
belangrijke ontdekking gedaan… Francesco geraakt net zoals zijn vader gefascineerd door de
wondere wereld van wetenschap en anatomie. Hij wordt al snel even bedreven als zijn meester in het
ontleden van lijken. Maar dan neemt zijn eigenzinnigheid de bovenhand. Hij besluit het onderzoek
naar het hart of de hersenen van zijn baas volledig achter te laten en zich te concentreren op zijn
eigen ontdekking: wat is de functie van de bobbel die sommige mensen op hun borstbeen hebben?
Voortaan houd ik me alleen nog bezig met het borstbeen. Tot ik weet wat de essentiële bijdrage ervan
is aan het menselijke lichaam.
Met De Leerling-snijder schreef Luc Vandromme een fascinerende historische roman. Hij schetst een
volledig beeld van het Europa uit de 17 de eeuw, waarbij fictieve personages worden afgewisseld met
historische figuren zoals Galileo Galilei, Molière, Lully en Pierre Puget. Daarbij creëert Vandromme
een interessante tegenstelling tussen de invloed van deze personen op onze geschiedenis en de
spijtige ondergang van Serristori. Toch werkt diens bezeten streven naar roem en het geloof in zijn
eigen ontdekking aanstekelijk. Tegen beter weten in, begin je als lezer zelf overtuigd te geraken van
zijn gelijk. Tot het punt waarop je je zelfs begint af te vragen waar de bobbel op jouw borstbeen zit...
Het boek is een prototype van de Bildungsroman [i.e. roman dat de groei van een personage van
jeugd tot oudere leeftijd weergeeft] , waarbij het hoofdpersonage steeds meer verstrikt geraakt in zijn
eigen fouten en bijkomende intriges. Met het toenemen van Serristori’s bezetenheid, wordt het boek

ook een bevraging van morele grenzen: in hoeverre heiligt het doel de middelen? Andere passages
brengen hem dan weer van zijn zoektocht af. Soms iets te ver zelfs: zo is zijn verblijf in het circus een
interessant rustpunt in het verhaal maar wordt het net te lang uitgesponnen. Ook zijn periode van
roem bij internationale artiesten mist een beetje de dynamiek die de andere hoofdstukken zo
intrigerend maken. Pas wanneer Serristori opnieuw toegang krijgt tot lijken als onderzoeksobjecten,
geraakt het verhaal terug in stroomversnelling.
Het woord pageturner kan niet uitblijven: je wordt onmiddellijk in het boek gezogen en neerleggen kan
pas wanneer het volledig uit is. De geregelde tussenkomsten van de oudere Francesco – op het
moment dat hij het manuscript schrijft –, maken het boek tot een race tegen de tijd. Vooral de
geheimzinnige toespelingen op zijn noodlottige einde zorgen ervoor dat je te nieuwsgierig bent om te
stoppen met lezen. Je kan enkel hopen dat hij zijn volledige verhaal kan uitvertellen voor het einde
van zijn leven (en het boek).
Met een stijl die doet denken aan De schaduw van de wind of de boeken van Monaldi & Sorti, is dit
boek een onmisbaar stuk in de boekenkast van elke romanliefhebber.