nummer 42 - Pensioenfonds Stork

12 de kern
n a h E t w E r k
G e r r i t S a s b r i n k , o u d - i n k o p e r b i j S t o r k H e n g e l o
‘Ik heb bij Stork heel wat
stropdassen versleten
Gerrit Sasbrink
Gerrit Sasbrink (76) is al een half mensenleven
geleden vertrokken bij Stork, maar
in zijn hart is hij nog steeds Storkiaan. Hij
werkte van 1951 tot 1970 bij Stork in Hengelo en
daarna bij Wavin in Dedemsvaart. Na zijn pensionering
is hij niet stil gaan zitten. Zijn grote passies:
zonnewijzers en wapenschilden.
‘Ik was zeventien toen ik in 1951 bij Stork begon op
de leerlingwerkplaats in de Wilhelminaschool in
Hengelo. Ik ben er opgeleid tot centerdraaier. Toen
ik klaar was met die opleiding kreeg ik een zilveren
horloge, wat een zeer mooie onderscheiding
was. Maar ik ben geen draaier geworden. Ik ben
via via op de afdeling inkoop terechtgekomen. Ik
was 21 jaar en werd, zoals dat heette, beambte.
Elke ochtend om tien over zes ging ik de deur
uit om van Nijverdal naar Hengelo te gaan. Elke
dag een schoon wit overhemd. Ik heb heel wat
stropdassen versleten. ’s Avonds studeerde ik.
Engels, elektrotechniek, inkoopcursussen… Ik ben
negentien jaar bij Stork gebleven. Ik heb gereedschappen
ingekocht. Zagen, beitels, frezen, noem
maar op. Maar ook complete tandwielkasten, die
gebruikt werden voor de pompen waar de Flevopolder
mee is leeggepompt. Die kasten moesten
de snellopende motoren omzetten van hoog naar
laag toerental. Elke keer als ik door de polder rijd,
denk ik: hier heb ik een bijdrage aan geleverd. Ik
ben een radartje geweest in de machine die dit voor
elkaar heeft gekregen. Dat is een gevoel van trots.’
Wij-gevoel
‘Stork was een prachtig bedrijf. Er heerste een
wij-gevoel, ook al werkten er in die tijd wel tienduizend
man. Het was gezellig. Bijvoorbeeld op zaterdagochtend,
als er toch wat minder hard gewerkt
werd en er tijd genoeg was om bij te kletsen. Het
was misschien allemaal wat minder gestrest dan
tegenwoordig. Maar we maakten schitterende dingen
in Hengelo. Bijvoorbeeld dieselmotoren voor
schepen van zesduizend pk. Zo hoog als een eengezinswoning.
Hotlo heetten ze. Dat waren 2-takt
enkelwerkende diesels. Je kunt er nog veel over
terugvinden als je googlet op Stork Hotlo. Er komt
nu zo’n motor terug naar Hengelo als monument.
Die komt uit het laatste schip dat met die motor
rondvoer. Tja, het is toch ook een beetje mijn motor.
Ik heb dingen ingekocht die daarvoor nodig waren.’
in memoRiam haRRy tuil
Met grote droefheid heeft het bestuur van Pensioenfonds Stork het bericht ontvangen dat op 10 maart
van dit jaar onze mede-bestuurder en vriend Harry Tuil is overleden. Onze gedachten gaan uit naar zijn
vrouw Liesbeth en zijn andere familieleden. Harry is vele jaren een betrokken bestuurder van ons fonds
geweest, maar we herdenken hem vooral als een bijzonder mens. We zullen hem missen.
Harry Tuil is 72 jaar geworden.
Namens het bestuur, Han Thoman
Namens de directie en medewerkers van Pensioenfonds Stork, Eric Uijen
‘Er is een museum in Hengelo, het industriemuseum,
waar veel van het Stork-verleden is terug
te zien. Grappig, daar liggen gereedschappen die
ik nog heb ingekocht. Ik heb mijn zilveren Storkhorloge
aan het museum gegeven. Dat is daar
soms ook te zien.’
Met pensioen
‘Ik ben niet stil gaan zitten na mijn pensioen. Al
tijdens mijn Stork-tijd ging ik ‘avonds vaak naar
de werkplaats om aan mijn hobby’s te werken. Ik
heb twee passies: zonnewijzers en wapenschilden.
Ik heb meer dan honderd zonnewijzers gemaakt.
Het is een hobby, maar wel een met beroepsmatige
trekjes. Er gaat enorm veel tijd in zitten, maar ze
zijn heel mooi. Ze zijn afgewerkt met bladgoud, net
als veel wapenschilden trouwens. Dat blijft wel 20
jaar lang glanzen. Mijn zonnewijzers staan in heel
wat tuinen, tot in Amerika aan toe. Nu doe ik het
allemaal wat kalmer aan. Ik neem geen opdrachten
meer aan om nieuwe zonnewijzers te maken. Maar
ik restaureer ze nog wel.’
‘Tweeënhalf jaar geleden is mijn vrouw overleden.
Ik moet je zeggen: dat went nooit. Elke morgen kom
ik beneden en dan is er niemand. Ik heb gelukkig
kinderen en een kleinkind. Dat brengt veel geluk.
Ik heb trouwens ook iemand leren kennen, een
vriendin, die ik veel zie. Mooi is dat eigenlijk, dat
zoiets ook weer doorgaat.’
Gerrit Sasbrink zou het leuk vinden in contact te komen
met mensen die hem nog kennen uit zijn Stork-tijd. Stuur
een mailtje naar sps@pensioenstork.nl. Wij zullen er
voor zorgen dat uw mail op de juiste plek aankomt. Wie
meer wil weten over de zonnewijzers van Gerrit Sasbrink
kan informatie vinden op internet (google op sasbrink
zonnewijzers).
co loF on
De Kern nr 42 maart 2011 • De Kern is een uitgave van Pensioenfonds Stork •
e sps@pensioenstork.nl tekst A-vier Communicatie Redactie Arie van de Wiel,
Diana Marcus, Anne Wensink en Celeste de Quelerij fotogRafie Klaas Oudshoorn,
www.masayastudios.com en Helma Timmermans gRafisch ontweRp
go@helmatimmermans.nl dRukkeRij Graficiënt B.V. • Een productie van A-vier
Communicatie, Amsterdam © 2011