Clubblad mei – juni 2013 - Hoenshuis Golf

14
‘De Kampioenen’
Zeven vrolijke golfsters uit Voerendaal
Oefenden dit jaar allemaal
Ach wat hadden ze toch graag
Met een stuk in hun kraag
Gedronken uit de overwinningsbokaal
Het had zo mooi kunnen zijn, maar het
pakte anders uit !
4 April startte voor ons team op eigen
terrein de competitie.
Altijd weer gezellig; veel vertrouwde gezichten
uit vorige jaren, die zich enorm
verheugden op, en ook zeer nieuwsgierig
waren naar, onze gerenoveerde
baan die op dat moment nog in een
diepe winterslaap verkeerde.
De dames gingen goed gemutst, sommige
in een heuse wintersportoutfit, van
start.
Tot en met hole 10 verliep alles op rolletjes
en toen ging het mis.
Gezellig keuvelend verliet de eerste
flight de green van hole 10 om zich te
begeven naar de dichtsbijzijnde teebox,
en dat was in hun ogen die van hole 13.
De achteropkomende flights volgden in
ganzenpas.
Zo kon het gebeuren dat tot grote hilariteit
3 flights terug moesten, en er op hole
11 een complete file ontstond.
John, die dit nog nooit in zijn carrière als
caddymaster had meegemaakt, heeft
in allerijl een extra bordje Next Tee tussen
hole 10 en 11 geplaatst.
Het echte werk begon voor ons een
week later op Crossmoor tegen de Peelse
dames. Zij hebben gespeeld voor wat
ze waard waren , maar de overwinning
was overduidelijk voor ons.
De volgende wedstrijd werd op de Peelse
golfbaan gespeeld.
Het ging er letterlijk en figuurlijk stormachtig
aan toe. Met een fikse wind in
de rug sloeg je meters verder dan dat
je voorzien had, met wind tegen heel
Ingrid Maessen, Ria Hooymans, Carla Smeets, Marjo Claessen, Gwendolyn Knuttel,
Henny Groenewegen en Hermien de Zeeuw
veel meters korter, met als resultaat dat
je bal onbedoeld in een van de vele waterpartijen
die de Peelse golfbaan rijk is,
verdween.
Er zijn dan ook heel wat Hoenshuis ballen
achter gebleven, maar de punten:
die gingen mooi mee naar huis.
In Geijsteren verliep het ietsje anders
dan voorzien.
De dames van Crossmoor hadden een
engeltje meer op hun schouders als het
op putten aankwam: dat was de algemene
smoes na afloop.
Het werd de laatste competitiedag in
Eindhoven dan ook heel spannend voor
wie de bloemen zouden zijn.
Er waren nog drie teams, waaronder wij,
in de running voor het kampioenschap.
Het is voor ons nog steeds onduidelijk
wat nu de precieze oorzaak was waarom
wij net na deze wedstrijd met zo weinig
punten van de baan kwamen:
* De baan was nieuw voor ons en imponerend
mooi.
* Het was heerlijk weer; genieten dus.
* Op een gegeven moment helicopters
in de lucht; er was een lijk gevonden
op het terrein van de golfbaan.
* Een weekendtas, gevuld met de laatste
mode, werd overreden door een
grote Volvo en bleef eenzaam achter
op een bospad. Gelukkig kon de tas
toch nog mee naar huis.
* Een jurkje dat thuis aan de kapstok
was blijven hangen, zodat de eigenaresse
in golftenue aan het diner
moest verschijnen?
Waarschijnlijker is het echter dat het
team van Geijsteren die dag in een
betere vorm verkeerde dan wij, en dat
de Eindhovensche dames gewoon de
beste waren!
Dames Senioren dubbelnegen
Carla Smeets