december 2005 - Sportcommissie
december 2005 - Sportcommissie
december 2005 - Sportcommissie
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Colofon<br />
De Zandloper is een uitgave van en voor<br />
de LO/Sportorganisatie KL.<br />
Redactie(raad)<br />
Voorzitter<br />
kap Ron Gits (MDTN *06-500-61484)<br />
Hoofd-/eindredacteur<br />
aooi Richard Wichhart (MDTN *06-500-61213)<br />
Redacteur<br />
smi Mike Becker (MDTN *06-529-73610)<br />
smi Richard Hesterman (MDTN *06-566-5303)<br />
smi Jan Welling (MDTN *06-500-61839)<br />
smi André Wijnberger (MDTN *06-500-61161)<br />
sgt Sibyl Gassner (MDTN *06-529-73610)<br />
dhr Taco Visser - TGTF (MDTN *06-557-66418)<br />
dhr Paul Lindeboom (MDTN *06-500-61013)<br />
Redactie-Kopijadres LO/Sportorganisatie KL<br />
Redactie Zandloper<br />
Bernhardkazerne<br />
MPC 53 B<br />
Postbus 3003<br />
3800 DA Amersfoort<br />
Tel: PTT 033-4661213<br />
MDTN *06-500-61213<br />
Mobiel 06-22412928<br />
Mail defensienetwerk:<br />
Wichhart, REM LOSPORT BDFPL<br />
E-mail internet (werk): losportzandloper@mindef.nl<br />
E-mail internet (privé): richardwichhart@hotmail.com<br />
Kopij/brieven volgende uitgave dienen uiterlijk<br />
1 februari 2006 bij het kopijadres te zijn.<br />
Vormgeving & lay-out<br />
Sectie Grafi sche Vormgeving<br />
Frederikkazerne Den Haag<br />
Druk<br />
PlantijnCasparie Zwolle<br />
De inhoud van dit blad weerspiegelt niet noodzakelijk de<br />
mening van de C-LO/Sportorganisatie. De redactie behoudt<br />
zich het recht voor ingediende kopij niet of gedeeltelijk te<br />
plaat sen. De inhoud van ingezonden brieven en artikelen<br />
blijft voor rekening van de schrijver. Artikelen uit dit blad<br />
mogen over genomen worden mits de bron wordt vermeld.<br />
Uitgezonden personeel wordt niet meer gepubliceerd in de Zandloper. Incidenteel is personeel, maar eveneens de achterblijvers<br />
bedreigd via post en internet. Defensie heeft redacteuren verzocht foto’s en (e-mail)adressen niet meer te vermelden. Wij betreuren<br />
dit, maar zijn uiteraard van oordeel dat veiligheid van onze collega’s en gezinsleden boven alles gaat. Onderstaande informatie<br />
maakt het mogelijk om via de buddy aan zijn of haar e-mailadres te komen. Bovendien is deze informatie ook bekend bij de<br />
redactie van de Zandloper.<br />
Uitgezonden personeel<br />
Smi Eric H.<br />
(buddy elnt Ab Agterbos)<br />
‘t Harde, MDTN *06-536-58087<br />
Smi Raffaele S.<br />
(buddy sgt Arnoud Hagen)<br />
‘t Harde, MDTN *06-536-58087<br />
Marcel P.<br />
Roosendaal, MDTN *06-589-58462<br />
Laat eens iets van je horen!<br />
ZANDLOPER<br />
Koninklijke Landmacht<br />
Informatiebulletin<br />
van en voor de LO/Sportorganisatie<br />
Nummer 9, <strong>december</strong> <strong>2005</strong><br />
Fit for Action<br />
ZANDLOPER 1 ZANDLOPER 1<br />
LO/Sportorganisatie
14. E = KM...A?<br />
28. Trainen: het<br />
zijn de kleine dingen<br />
die het doen<br />
20. De nieuwe jas<br />
van MZV<br />
Omslag: Sgt1<br />
Brigitte Hermeling<br />
in actie tijdens de<br />
cross-estafette<br />
Inhoudsopgave<br />
Jaargang 12, nummer 9, <strong>december</strong> <strong>2005</strong><br />
Van uw Commandant 3<br />
Natte toestanden 4<br />
Van uw Personeelsdienst 5<br />
De Pen 6<br />
Cursus Vert 8<br />
LO/Sport kort 12<br />
Van uw Medezeggenschapscommissie 13<br />
E = KM...A? 14<br />
Vervolg cursus Vert 18<br />
De nieuwe jas van MZV 20<br />
LO/Sportinstructeurs aan de start in Tilburg 25<br />
BLS-Trofee naar 11 Luchtmobiel 26<br />
Trainen: het zijn de kleine dingen die het doen 28<br />
Fantastisch weerzien 32<br />
Waar hebben we het in <strong>2005</strong> over gehad? 34<br />
Van uw Commandant<br />
Even terugkijken...<br />
Het jaar <strong>2005</strong> zit er bijna op en ik denk dat velen<br />
van ons met veel plezier uitkijken naar de Kerstdagen<br />
en Oud en Nieuw. Het betekent in veel<br />
gevallen een lekkere vakantie, een periode om extra<br />
aandacht te besteden aan familie aangelegenheden<br />
of om even terug te blikken en vooruitkijken. Ik kijk<br />
even terug op de bijeenkomst ter ere van derig jaar<br />
LO/Sportorganisatie..<br />
Op 29 <strong>december</strong> bestaat de LO/Sportorganisatie dertig jaar.<br />
Op 7 <strong>december</strong> heeft een bijeenkomst ter ere van het<br />
dertig jarig bestaan plaatsgevonden. Centraal stond de<br />
vraag “hoe staat het met de inzetbaarheid van de eenheid<br />
en wat kunnen wij daar nog aan bijdragen’’. Gezien<br />
de reacties direct na afl oop en de aandacht die C-OTCo<br />
ook de dag later eraan besteedde in de OTCo-raad<br />
(bijeenkomst met al z’n ondercommandanten) heeft mij<br />
een gevoel gegeven dat het een geslaagde dag was.<br />
The truth about killing<br />
In de ochtend werd de documentaire ‘’The truth about<br />
killing’’ op uitstekende wijze weggezet door de aooi Borecki<br />
en aooi Spierenburg. De centrale vraag was: zijn u en ik in<br />
staat en bereid om gericht te schieten en waarom denkt u<br />
dat. Onderzoek heeft uitgewezen dat tijdens de Tweede<br />
Wereldoorlog slechts twee procent van de infanteristen dat<br />
deed met de bedoeling om echt te doden. Ik kan u zeggen<br />
dat er grote stappen voorwaarts zijn gemaakt. Met de moderne<br />
training is het mogelijk mensen te leren doden. Harde<br />
realistische training, conditioneren, drills, emoties, refl exen,<br />
goed beheersen waren de sleutelwoorden. Echter accepteren<br />
dat je iemand gedood hebt, is weer iets anders. Kun je<br />
geestelijk leven met wat je lichaam heeft gedaan. Dit blijkt<br />
nog een groot probleem te zijn, wat nog niet is opgelost<br />
en derhalve nog de nodige zorgen baart voor nu en in de<br />
toekomst. Het is ook aan ons om mee te denken hoe wij hier<br />
een bijdrage aan kunnen leveren. De afspraak is dan ook<br />
gemaakt dat diegenen die behoefte hebben hun gevoelens<br />
en/of ideeën te spuien, terecht kunnen bij de beide inleiders.<br />
Ik zie in ieder geval voldoende aanknopingspunten om een<br />
bijdrage te leveren.<br />
Prestatie monitoring<br />
In de middag stond prestatie monitoring op de rol. Frans van<br />
Dijk van het NOC/NSF heeft ons duidelijk gemaakt op welke<br />
wijze de verschillende bonden en daarmee de topsporters<br />
ondersteund worden om hun prestaties nog beter te monitoren.<br />
Taakanalyse, Omstandigheden en Persoonsanalyse,<br />
kortweg TOP genoemd, vormen de basis voor het vaststellen<br />
van het adaptatievermogen van de sporter. Daarbij is het<br />
belangrijk dat de informatie die van invloed is op de training<br />
“direct” beschikbaar is voor de trainers en sporters. Daarvoor<br />
zijn onder andere zogenaamde fi eldlabs ontwikkeld. Het<br />
werken met fi eldlabs vindt op dit moment in Nederland<br />
plaats bij het schaatsen, zwemmen en voetbal (PSV) en maakt<br />
het voor de trainers mogelijk direct de (herstel)training per<br />
individu te beïnvloeden (maatwerk).<br />
Jos van Dijk van TGTF maakte daarna een prima vertaalslag<br />
naar het militaire bedrijf. Prestatie monitoring is ook voor<br />
commandanten en voor ons als trainers relevant. Het op ieder<br />
moment weten hoe het met de inzetbaarheid van de eenheid<br />
staat, biedt de mogelijkheid tot gerichte bijsturing van het<br />
programma. Niet alleen tijdens de O&T, maar ook tijdens<br />
uitzending. Ik stel me dan ook veel voor van de verdere<br />
samenwerking met TGTF om hier nadere invulling aan te<br />
geven. Niet alleen in Nederland, maar ook in het uitzendgebied.<br />
Eindejaarsboodschap<br />
Tijdens m’n werkbezoeken is het enthousiasme en de betrokkenheid<br />
bij wat we doen weer onomstotelijk naar voren<br />
gekomen. Jullie hebben de klanten meestal kunnen geven<br />
waar ze om vroegen en vaak zelfs veel meer. En dat ondanks<br />
de onrust die er toch hier en daar heerst over wat de<br />
toekomst ons gaat brengen. Niet alleen door de reorganisatieperikelen,<br />
maar ook de FLO-leeftijdsgrens en eventuele overgangsmaatregelen.<br />
Ik wil dan ook heel graag alle medewerkers<br />
van de LO/Sportorganisatie hartelijk danken voor hun<br />
inzet in het afgelopen jaar en wens u en uw<br />
familieleden een fantastisch 2006 toe.<br />
Kol Nico Spreij<br />
ZANDLOPER 03
Na jaren niet op het NMK-zwemmen te<br />
zijn geweest, werd ik gevraagd door de<br />
LO/<strong>Sportcommissie</strong> om als teamcaptain<br />
Koninklijke Landmacht op te treden dit jaar.<br />
Als zwem- en waterpolotrainer heb ik al wel<br />
‘wat ervaring’ op dit gebied, maar nog nooit<br />
zulke ervaringen gehad als deze dag! Dat<br />
het bijzonder was, hoop ik in ieder geval<br />
duidelijk te maken aan de hand van onderstaand<br />
relaas.<br />
Traditiegetrouw bij een individueel kampioenschap is het<br />
melden in Dagelijks Tenue en gelukkig had kap Johan<br />
Bouman mij op de deelnemerslijst gezet. Van de wacht<br />
mocht ik dan ook met KP-auto ‘het Kasteel’ op, om op de<br />
paradeplaats te parkeren. Net als vele andere lieden ging<br />
ik op zoek naar de Bolognazaal, maar deze bleek gesloten<br />
te zijn en we werden verwacht in ‘de granaattoren’. Daar<br />
zaten al wat andere mensen, waaronder Bert Goes, adjudant<br />
b.d. van de KLu, deze dag als speaker aanwezig. Hij is zelf<br />
jaren zwemtrainer geweest, daarnaast voormalig lid van de<br />
<strong>Sportcommissie</strong> KLu en derhalve bekend met het klappen<br />
van de zweep. Uiteindelijk kwamen we terecht in de ‘Grote<br />
Zaal’, waar al veel deelnemers zich hadden verzameld.<br />
ZANDLOPER 04<br />
Natte<br />
toestanden<br />
Opstart<br />
Een hele aparte manier van opstarten die ik nog ‘never’ heb<br />
meegemaakt. De totaalopgave door aooi Bart Haggeman<br />
gemaakt, moest nog helemaal worden ingevoerd in het<br />
programma! Het was namelijk mogelijk om allerlei wijzigingen<br />
door te voeren in het schema. Wanneer deelnemers ter<br />
plekke besloten om een ander nummer te gaan zwemmen,<br />
dan was dat mogelijk. Anderzijds was het ook mogelijk<br />
dat de organisatie nummers waar bijvoorbeeld te weinig<br />
animo voor was, gewoon schrapte. Met enige verbazing<br />
werden de lijsten zo doorgewerkt. Uiteindelijk werd er een<br />
programma uitgedraaid dat keurig netjes op de muur kwam<br />
te hangen. Enige hiaat was dat niet iedereen de beschikking<br />
had over een kopie van dit programma! Gelukkig had de<br />
‘spin in het web’, Bert Goes er wel één, zodat hij in ieder<br />
geval de juiste gegevens had. Gevolg was wel dat je als<br />
ploegleider regelmatig verrast werd door de programmatuur.<br />
Geweld(ig)<br />
De wijze waarop de deelnemers met dit alles omgingen, was<br />
geweldig; zij lieten het allemaal gebeuren en hadden de oren<br />
gespitst wanneer de microfoon ‘openstond’. In het water was<br />
er het nodige geweld en hoewel er niet veel records sneuvelden,<br />
was het niveau toch goed te noemen. Zoals u misschien<br />
op Intranet hebt gelezen, waren er ook zeer verrassende<br />
prijswinnaars. Wat te denken van topsporster (schermster)<br />
Ingrid Angad Gaur; zij wist met medailles om haar nek het<br />
zwembad te verlaten. Niet omdat er zo weinig deelnemers<br />
waren op het zwemnummer, maar gewoon omdat ze<br />
een aantal deelnemers voor wist te blijven! De nationale<br />
_quipe die samengesteld gaat worden voor internationale<br />
evenementen, laat in ieder geval van alle Krijgsmachtdelen<br />
zwemmers zien. De KMar was met één deelneemster<br />
vertegenwoordigd, maar nam wel de nodige medailles mee.<br />
Klassementen<br />
In de nodige klassementen waren steeds dezelfde prijswinnaars<br />
te zien; toch wel een wat zwakker punt van de<br />
zwemsport momenteel. Binnen de krijgsmacht is er wat dat<br />
betreft weinig talent te ontdekken, de medaillewinnaars<br />
waren over het algemeen ‘gerijpte’ zwemmers. Niks mis<br />
mee, maar jong en ‘vers bloed’ is wel welkom in deze tak<br />
van sport. Uiteindelijk was de KLu winnaar van het eindklassement,<br />
‘wij van’ de KL goede tweede en de KM derde.<br />
Vermeldenswaardig nog was het feit dat wij als enige Krijgsmachtdeel<br />
een internationale zwemmer hadden, namelijk<br />
een Duitse partner uit Eibergen: “gut gemacht Jungse”.<br />
Smi André Wijnberger, parttime teamcaptain<br />
LO/Sportof-<br />
Van uw<br />
personeelsdienst<br />
ficierendag<br />
Medailles<br />
Boerengolf<br />
Smi Wanders R.E.G. 04-01-2006 Zilveren medaille<br />
Plaatsing m.i.v. 7 november <strong>2005</strong><br />
Sgt1 Hamerlinck C. OK<br />
Sgt1 Lust F. LTK<br />
Sgt1 Twigt M. RVS<br />
Sgt Becker P.C. GSK<br />
Sgt Geldere van P.C. KVOK<br />
Sgt Gommeren S.M.J. JPK<br />
Sgt Koreman J. HSK<br />
Sgt Lamain D. GMK<br />
Sgt Oprins B.C. Ede<br />
Sgt Schulting W.A. Den Haag<br />
Sgt Tempels G.J.P. GSK<br />
Cees van Ommeren...<br />
dertig jaar trouwe dienst<br />
Op 6 <strong>december</strong> <strong>2005</strong> werd bij de maj Cees van Ommeren<br />
(hfd Sie S4) door kol Nico Spreij het offi cierskruis opgespeld.<br />
In dit geval gaat het om een periode van maar liefst<br />
dertig (30) jaar eerlijke en trouwe dienst<br />
ZANDLOPER 05<br />
Sie 1 LO/Sportorganisatie,<br />
Kap Peter van<br />
Heeringen
De Pen<br />
Chris, bedankt voor ‘de Pen”! Aangezien<br />
jouw gezicht in de vorige Zandloper zevenmaal<br />
te zien was, is het tijd dat iemand<br />
anders zich gaat voorstellen. Zeker als je op<br />
een KL-LO/Sportevenement collega’s tegen<br />
komt die je nog nooit gezien of van gehoord<br />
hebt. Of als collega’s jou niet (her-)kennen!<br />
In 1998 kwam de (toenmalige) kap Driever een wervingspraatje<br />
houden op het CIOS te Goes. Mede in dat jaar<br />
werd het hoofdkeuzevak sportinstructeur Defensie/Overheid<br />
opgezet. En aangezien sporten en het leger beiden<br />
aantrekkelijk waren, was de keuze snel gemaakt. Samen<br />
met Steven Hendrickx ben ik aan deze uitdaging<br />
begonnen. Uiteindelijk kreeg ik in het schooljaar 1999/2000<br />
de mogelijkheid om ook stage te lopen binnen de Koninklijke<br />
Landmacht. Dit werd uiteindelijk de KMA, onder strakke<br />
begeleiding van smi Gerrit Hof en de toen nog smi Jack<br />
Ooms. Marche les Dames, Assaut, Diés en eindoefening<br />
Frankrijk zijn onder andere nog mooie herinneringen hieraan!<br />
Stageperiode<br />
Het was 30 oktober 2000, toen ik samen met mijn buddy<br />
Steven (Hendrickx, red.) naar de KMS ging om als spijkerbroekie<br />
ini 1 en ini 5 te volgen en aansluitend naar de VTO-1<br />
in Amersfoort te gaan. Het is inmiddels april 2001. Tijdens<br />
opleidingen merkte ik dat mijn stageperiode een zeer nuttige<br />
aanvulling was.<br />
Avontuur<br />
Mijn eerste plaatsing werd de LO/Sportgroep Bernhardkazerne<br />
samen met de toen nog smi Hans van Leeuwen<br />
Spijkerbroekie<br />
en medespijkerbroek Olaf Petersen. Hier kon ik dan beginnen<br />
met het LO/Sportinstructeur zijn! Ook werden hier mijn klim-<br />
en touwgevoelens goed geprikkeld, waardoor ik na de AKI<br />
al vlot de jaune-cursus in mocht, om het jaar erna ook<br />
cordelet vert te worden. Overigens steeds ten nadele van<br />
Olaf, die twee jaar achter elkaar de OTCMan-sportdag in z’n<br />
eentje moest draaien. Na bijna drie jaar had ik voldoende<br />
gezien van de Bernhardkazerne en ging<br />
mijn avontuur naar het parate leven.<br />
Target<br />
Dus in februari 2004 naar de Oranjekazerne, een andere regio<br />
en collega’s waar ik nog nooit van had gehoord, dus ‘de Pen’<br />
is zo gek nog niet! In dat jaar lag mijn target op het behalen<br />
van de rode baret. Aangezien er teveel cursisten waren<br />
voor de mei-lichting, werd ik uitgekozen om de lichting van<br />
augustus te pakken. Na de VAKOL kreeg ik eindelijk dan ook<br />
m’n ‘eigen’ verse compagnie en kon ik daarmee aan de slag.<br />
ZANDLOPER 06 ZANDLOPER 07<br />
Dan <strong>2005</strong>! Na wat oefeningen, onder andere Noorwegen,<br />
tweemaal Duitsland, Cyprus en de Open dagen KL, mocht ik<br />
de rougecursus in. Het verloop van deze cursus was te lezen<br />
in de Zandloper van september, maar duidelijk mag zijn dat<br />
het een superervaring was. Hierna nog wat oefeningen, waaronder<br />
Spanje, gedraaid, met andere woorden, een ander<br />
leven dan het opleidingsleven!<br />
‘KL-raceteam’<br />
Ik heb voor drie jaar contractverlenging gekregen, dus wat<br />
betreft de komende jaren, is de rest nog afwachten wat zal<br />
komen en gaan! Dan komt na dit standaard levensloopverhaal<br />
toch het moment dat ik ‘de Pen’ door ga geven.<br />
Aangezien mijn lichtingsgenoot zich wel een keer op televisie<br />
heeft laten zien met het KL-raceteam, maar zich niet heeft<br />
voorgesteld, krijgt hij hier de gelegenheid voor! Veel succes<br />
met het toetsenbord sgt1 Gerwin Bregman!<br />
Sgt1 Joop Groen, LO/Sportgroep Oranjekazerne<br />
Een ander leven dan het opleidingsleven
Cursus Vert<br />
Maandag 3 oktober, 13 kilometer fi le! Daar<br />
zat ik dus echt niet op te wachten. Ik was<br />
toch al behoorlijk nerveus voor die cursus.<br />
De cursus Vert die qua tijd toch al variabel<br />
is. Duurt hij een kleine drie, vier weken of<br />
toch vijf tot zes weken? Je gaat voor het<br />
groene koord. Dat is in principe de enige<br />
en juiste insteek.<br />
Ik snap dat dit de bedoeling is. Buiten dat, je bent een aantal<br />
weken weg van de LO/Sportgroep en dan wil je graag met<br />
een diploma (in dit geval het groene koord) terugkomen.<br />
Maar is dat wel haalbaar voor mij? Want het schijnt een<br />
zware cursus te zijn, zowel mentaal als fysiek. Er zijn genoeg<br />
collega’s die de cursus na de tweede of derde keer halen.<br />
Niet bepaald een cursus met een hoog ‘eitje’ gehalte dus.<br />
Eén grote knoop<br />
Natuurlijk had ik een hoop collega’s gesproken die deze<br />
cursus al gedaan of gegeven hadden. Natuurlijk had ik<br />
gevraagd hoe de weken eruit zouden kunnen zien en wat de<br />
eventuele struikelblokken zouden kunnen zijn. De belangrijkste<br />
tip was wel het vooraf oefenen van met name de<br />
technische handelingen zoals de verschillende interventies en<br />
afdalingen. Dus dat heb ik dan ook gedaan, samen met sgt<br />
Matthijs Mostert die ook de cursus ‘in’ mocht. We werden<br />
geholpen door mijn subclusterbuddy en tevens sgt1 BOT<br />
smeerolie Sander Klap en Smi Rob Burgers (beiden ‘rouge’).<br />
Ook het tekenen wilden wij nog even oefenen. Drie dagen<br />
voor de cursus zou beginnen zijn we, Matthijs, Rob en ik,<br />
naar een suikerfabriek in Breda gegaan. De moed zakte<br />
spontaan in mijn schoenen. Het liefst zou ik één grote knoop<br />
om de hele toren leggen. Om voor mijzelf de rust te bewaren<br />
heb ik toen maar besloten de cursus in mootjes te hakken.<br />
jes te hakken. Dus op naar eerste dag.<br />
‘Dikke lippen busje’<br />
Smi Jan Joosen opende als cursusleider de cursus Instructeur<br />
Werken op Hoogte ofwel de Vert-cursus. De instructeurs die<br />
tevens de cursus gaven waren: smi Johan Sanders, aooi René<br />
van Stokkem, elnt Jo in ’t Veld, smi Jon Tak en smi Cor den<br />
Daas. Al heel snel werd duidelijk op welke dagen je de cursus<br />
vroegtijdig zou kunnen verlaten. De woensdag in België (derde<br />
week) zou het eerste moment zijn. Dan zouden er mensen<br />
in het ‘dikke lippen busje’ kunnen belanden. Was dat niet het<br />
geval dan mocht je donderdag de toets doen om het technische<br />
deel af te sluiten. Zou je die toets verknallen, dan vond<br />
er de week erop een herkansing plaats in Amersfoort: het<br />
eventuele tweede moment om de cursus vroegtijdig te verlaten.<br />
Haalde je de toets in België dan was je een weekje vrij.<br />
“Open en eerlijk”<br />
De week erop zou dan de I-week (Instructie: Technische<br />
LDO zijn) van start gaan. Afhankelijk van de grootte van de<br />
groep en hoe goed iedereen zijn beurt zou draaien zouden<br />
er één of twee I-weken zijn. Tijdens de cursus stond een<br />
drietal doelen centraal: 1) Veiligheidsbewustzijn (werken<br />
volgens het boekje). 2) De wil om samen te werken en 3)<br />
De wil om te werken. Ook werd duidelijk dat wij ons niet<br />
anders voor hoefden te doen dan we zijn want we vallen<br />
toch wel door de mand (daar is de cursus lang en intensief<br />
genoeg voor). Tevens werd ons op het hart gedrukt “open<br />
en eerlijk” te zijn naar elkaar toe: om de fouten die je<br />
hebt gemaakt aan elkaar te vertellen. Niet alleen omdat<br />
anderen daar ook van kunnen leren, maar ook omdat het<br />
ZANDLOPER 08 ZANDLOPER 09<br />
zo stom staat als je tegen je medecursisten zegt dat het<br />
allemaal top gaat en je vervolgens in ‘het dikke lippen busje’<br />
belandt omdat het helemaal niet zo goed is gegaan.<br />
‘Stoel Cor’<br />
Na de opening konden wij: sgt1 Eelke Hogenhout, sgt<br />
Matthijs Mostert, sgt1 Jeroen Bink, sgt1 Olaf Petersen, sgt<br />
Peter Van Mil, sgt Maikel Broné, sgt Anne Bouma en ik, op<br />
naar gebouw AA en vervolgens de klimtoren, om de cursus te<br />
openen met twee keer 20 meter blokjes klimmen. Het hoge<br />
aanleertempo tijdens die eerste anderhalve week was goed<br />
te volgen omdat iedereen van tevoren goed had geoefend.<br />
Natuurlijk ging er wel het een en ander mis, werden er fouten<br />
gemaakt en moesten materialen worden aangepast. Zoals<br />
de sangels. Voor de ene handeling heb je een langere sangel<br />
nodig dan voor de andere handeling. Handig is het dan om<br />
met een tapje aan te geven waar die sangel voor bedoeld is.<br />
Bijvoorbeeld voor een sangel die je gebruikt bij een interventie<br />
met een bewusteloze leerling. Die sangel geef je dan als naam<br />
“stoel”. Super handig natuurlijk, want je pakt zo de juiste<br />
sangel van je gordel en omdat deze de juiste maat heeft voor<br />
de gemiddelde man/vrouw werkt het perfect. Dat ging dus<br />
bij alle instructeurs van de klimgroep goed, totdat we gingen<br />
oefenen met smi Cor den Daas. Die paste dus niet in de<br />
doorsnee stoel… dus werden er XXL-sangels gesneden en zo<br />
ontstond de nieuwe sangel ‘stoel Cor’. Helaas moest Cor na<br />
de eerste week een cursus volgen en hebben we deze sangel<br />
niet meer voor hem kunnen gebruiken. Gelukkig ging smi Jon<br />
Tak mee naar België en hing de extra sangel niet voor niets<br />
aan de gordel. Aan het einde van de eerste week vond er een<br />
tussentijdse test plaats (voor Olaf was dat een niveaumeting).<br />
Daarna een gesprekje met Jan om door te nemen<br />
hoe de afgelopen week is gegaan en hoe je er dus voorstaat.<br />
Gelukkig ging het goed en ging ik met een goed gevoel het<br />
weekend in.<br />
Tijdsplanning<br />
Die tweede week bestond weer uit interventies (kabel),<br />
driepoten, krachten driehoeken, spitten en pitons en uit<br />
opdrachten waarbij je moest bouwen in de natuur. Aan die<br />
bouwopdrachten werden natuurlijk tijden gekoppeld. Doe ik<br />
ook regelmatig tijdens mijn eigen lessen, dus is het eigenlijk<br />
best geestig om weer eens aan de andere kant van de lijn te<br />
staan. Maar om heel eerlijk te zijn, vond ik dat helemaal niet<br />
zo geestig. Ik oog van nature al wat traag en meestal heb ik<br />
meer tijd nodig dan wordt gegeven. De tijd überhaupt halen<br />
werd voor mij al een doel op zich. En dat is dan ook precies<br />
het moment waarop dingen mis gingen en ik fouten ging<br />
maken. Ik weet van mijzelf dat ik bij dit soort opdrachten orde<br />
en netheid nodig heb dus moet ik goed in mijn hoofd hebben<br />
wat ik wil. Gedurende de cursus heb ik dan ook gemerkt dat<br />
ik meestal fouten maakte op het moment dat het snel moest.<br />
Het moest dan helemaal niet snel, maar dat maakte ik er wel<br />
van. Natuurlijk moest ik er niet belachelijk lang over gaan<br />
doen, maar een beetje tijd bijvragen was oké geweest. Maar<br />
als dat bouwen dus binnen een bepaalde tijd moest, was ik
Even bijkomen van de inspanningen...<br />
meer met de tijd bezig dan met de opdracht. Als eerste maakte<br />
ik een tijdsplanning. Zo lang verkennen, zo lang materialen<br />
halen om vervolgens een bepaalde daadwerkelijke bouwtijd<br />
over te houden. Natuurlijk ging die globale tijdsplanning al de<br />
mist in bij het verkennen. Als ik te lang over het verkennen<br />
deed, kwam ik bij het eerste probleem: moet ik stug doorgaan<br />
met verkennen of ga ik mijn plan verder uitwerken terwijl<br />
ik mijn materialen ga halen. Wanneer ik niet goed genoeg<br />
over mijn plan had nagedacht, moest ik dat gaan aanpassen.<br />
Vervolgens lagen er overal allerlei materialen die daar niet<br />
hoorden te liggen. Gelukkig waren er voldoende momenten<br />
in de cursus waar een bepaalde tijdsdruk op zat of waarvan je<br />
dacht dat het snel, snel moest. De interventies bijvoorbeeld.<br />
Ik wilde die leerling niet langer laten hangen dan nodig was<br />
dus wilde ik het snel doen waardoor ik fouten maakte die ik<br />
vervolgens weer op moest lossen met als gevolg dat het veel<br />
langer duurde dan nodig was. “Rust… zo belangrijk!” Of het<br />
nou rust bewaren is bij interventies of het bouwen dat maakt<br />
niet uit. Eerst goed kijken wat er aan de hand is, vervolgens<br />
een goed plan bedenken en daarna het plan uitvoeren.<br />
‘Boekje pienter’<br />
Woensdag was er wederom een niveaumeting. Erg leerzaam<br />
moet ik zeggen. Tijdens testen gebeuren er zo vaak dingen<br />
die je tijdens het oefenen nog niet bent tegengekomen. Doe<br />
je onhandig, wil je het zo graag zo goed doen en word je<br />
maximaal op je vingers gekeken door de kliminstructeurs,<br />
wat bij mij zeker extra spanningen opleverde. En juist bij die<br />
toetsen leerde je weer zoveel. Gedurende de twee weken<br />
werd de spanning bij mij steeds groter. Je nadert dan de<br />
derde week in België die in het teken staat van het wel of<br />
niet mogen doen van de technische toets. En die wilde ik<br />
steeds liever gaan halen. De onzekerheid werd bij mij groter.<br />
Na de eerste week wist ik nog hoe ik ervoor stond omdat<br />
dit met Jan geëvalueerd was. Week 2 had ik als houvast de<br />
niveaumeting, waar je per onderdeel met de instructeur kort<br />
bespreekt hoe het is gegaan. En had ik mijn ‘boekje pienter’,<br />
waarin ik dus echt alles op had geschreven. Ik wist precies<br />
welke opdrachten ik had gehad, welke fouten ik waar had<br />
gemaakt en welke dingen ik goed had gedaan (ook belangrijk<br />
om de moed er in te houden). En dan toch die onzekerheid<br />
van hoe sta ik ervoor? Hoe zwaar rekenen zij die fouten die ik<br />
heb gemaakt? Zo irritant want ik ging dus echt niet voor ‘het<br />
sippe busje’ in België. Daar was het hele werk te leuk voor.<br />
Verschrikking<br />
Halverwege de tweede week zijn we richting de Ankerpoortgroeve<br />
gegaan. Een speciale locatie omdat de Instructeur<br />
Werken op Hoogte daar zelfstandig mag werken terwijl er op<br />
natuurlijke punten wordt geïnstalleerd. Het is dan wel zo dat<br />
een Cordelet Vert (WOH) niet mag knopen op natuurlijke<br />
punten anders dan de natuurlijke punten die zijn aangegeven<br />
op de foto’s in het CV-boekje. Daar kwam het tekenen, het<br />
houden van een briefi ng en het daadwerkelijk bouwen aan<br />
bod. Na een overnachting in Weert zijn we vrijdag naar de<br />
silo’s in Helmond gegaan. Het duurde even voordat ze<br />
ontdekt waren, maar gelukkig stonden ze er nog. Het was de<br />
eerste keer dat we echt een groot kunstmatig object moesten<br />
gaan verkennen. Wat een verschrikking. En dan werd er ook<br />
nog geroepen: “als je hier geen aanhechtingspunten kunt<br />
vinden, dan kun je het nergens!” Dus… eerst maar eens<br />
week 3 doorkomen in België. Als dat lukt dan kijk ik wel weer<br />
verder, maar eerst weekend. Even rust. Althans dat hoopte ik,<br />
maar als ik er niet aan dacht dan had ik het er wel over en<br />
‘s nachts droomde ik er over.<br />
Knoopfout<br />
Week 3 speelde zich af in België. Normaal gaat de Vert naar<br />
Marche les Dames, maar dat zat er niet in deze week. Dus<br />
gingen we in totaal naar drie verschillende locaties. Deze<br />
lagen niet echt in de buurt dus ‘raceten’ we iedere ochtend<br />
en avond met twee witte busjes achter het blauwe busje aan.<br />
Maandag begon gelijk met een niveaumeeting. Dat was niet<br />
mijn beste dag. Anne en ik hadden zo’n mooie leng gebouwd<br />
in het bos. Zo mooi dat Anne in het fries weer kon zeggen<br />
‘Anne vin mooi’. En toch zat er een knoopfout in. Zo dom!<br />
Daar baalden we zo van. Inmiddels kon ik me indenken dat<br />
mensen niet altijd hun fouten durven te bekennen tegen de<br />
medecursisten. En omdat ik het zo erg vond, nam ik die fout<br />
als het ware de rest van de test met me mee. We hadden nog<br />
vier onderdelen die we moesten doen. De eerste twee onderdelen<br />
gingen nog wel. Onderdeel drie was tien keer niks<br />
waardoor onderdeel vier helemaal een drama werd. Ik was al<br />
chagrijnig toen ik daar aankwam en dat straalde er ook<br />
behoorlijk vanaf. Ik kon alleen maar aan dat ‘sippe<br />
ZANDLOPER 10<br />
busje’ denken! Gelukkig was ik niet de enige die zich zo<br />
voelde. Het fi jne is dan wel weer dat je met je lotgenoten de<br />
ellende weg kunt lachen.<br />
Eindtoets<br />
Dinsdag maakte ik nog een knoopfout: WOMT-stof. De<br />
tranen schoten in mijn ogen. Ik kon wel janken. En als ik mijzelf<br />
één subdoel had gesteld dan was het: “niet janken tijdens<br />
de cursus”. Mannen trekken dat over het algemeen niet en ze<br />
weten niet wat ze met huilende vrouwen aan moeten. Gelukkig<br />
zijn er uitzonderingen, ook in deze cursus. Ik weet<br />
niet of mannen dit soort subdoelen hebben, maar de meeste<br />
vrouwen hebben dat dus wel. Maar die fout. Te erg.<br />
Gelukkig maakte Johan een leuk grapje waardoor de spanning<br />
er even af ging bij mij. Woensdag kregen we nog een installatie-opdracht<br />
en hadden we tijd om interventies en andere<br />
technische handelingen te oefenen. Vervolgens weer terugrijden<br />
naar Au Moulin. Een restaurantje waar we iedere<br />
avond een menu voorgeschoteld kregen. Het was heerlijk<br />
om daar lekker aan tafel te zitten en even niets te hoeven<br />
doen, om te kijken naar de hond vol met gezwellen en te<br />
luisteren naar de fantasieën van de instructeurs over de<br />
bazin van de hond én de man. Die avond kregen we na<br />
het eten te horen of we donderdag de toets mochten doen<br />
of in het befaamde ‘dikke lippen busje’ terecht zouden<br />
komen. En gelukkig mochten we allemaal donderdag de<br />
eindtoets doen om het technische deel af te sluiten.<br />
Adrenaline<br />
Ik heb die nacht voor het eerst rustig geslapen en niet<br />
gedroomd over interventies, heerlijk. De toets bestond uit<br />
vijf onderdelen en was echt zo gaaf om te doen. De groep<br />
werd in tweeën gedeeld en het leek mij beter om nog even<br />
te wachten (dat even werd een paar uur) zodat ik mezelf<br />
helemaal op kon vreten van de zenuwen. Ik stond op<br />
scherp, ik stond die dag om zeven uur al op scherp! En had<br />
een partij adrenaline dat door mijn lijf gierde en zag achter<br />
iedere boom een beer. Maar de interventies gingen goed.<br />
Het eerste onderdeel bij Johan en Jan verliep wat onhandig.<br />
Vooral bij Jan moest ik heel even een houding aannemen<br />
waarbij het mij beter leek om eerst maar even mijn excuses<br />
aan te bieden en te vragen of hij even de andere kant op<br />
wilde kijken. Om vervolgens bij het avondeten nogmaals<br />
sorry te zeggen. Het kon zo snel gewoon even niet anders.<br />
Geblinddoekt<br />
Ook de meeste andere onderdelen liepen goed, hoewel<br />
bepaalde dingen soms soepeler hadden gekund. Het was<br />
echt een mooie test. ’s Avonds kregen we te horen of we het<br />
wel of niet hadden gehaald. Helaas moesten Anne, Jeroen<br />
en Mike de toets een week later in Amersfoort overdoen.<br />
De donderdagavond werd afgesloten met een ’bonte avond’<br />
waar Jon al heel de week om gezeurd had. Een onderdeel<br />
van de bonte avond was geblinddoekt knopen. Acht knopen<br />
moesten er gelegd worden met een 11mm lijn. Iedere keer<br />
werd de knoop opgenoemd en kregen Jon, Jan, Johan en Jo<br />
de tijd om deze te leggen. Jon had er zin in, de bonte avond<br />
was tenslotte zijn favoriete onderdeel van de week. Iedere<br />
keer wanneer Jon klaar was met een knoop riep hij dat in<br />
de veronderstelling dat hij als eerste klaar was. Althans dat<br />
denk ik, want voor een tweede plaats juich je niet. Geloof me<br />
Jon, Johan was je steeds voor. Na de bonte avond hebben we<br />
nog wat gedronken, maar al snel ging bij de meesten het<br />
licht uit.<br />
Tekening<br />
Week 5: we moesten ons melden op de OK in Schaarsbergen<br />
voor de eerste I-week. Daar kregen we te horen dat we<br />
alle vijf (Jeroen, Mike en Anne hadden de herkansing niet<br />
gehaald) Vert waren. Weliswaar alleen op het technische<br />
vlak. Maar dat groene koord zou dus sowieso mee naar<br />
huis gaan. De meningen bij ons waren verdeeld. Wel werd<br />
al heel snel duidelijk dat niemand voor dat koord ging.<br />
We wilden allemaal helemaal Vert worden. De I-week kon<br />
beginnen. Iedere dag reden we naar een kunstmatig object.<br />
Extra leuk was dat we alleen te horen kregen naar welke<br />
stad, dorp of gehucht we reden en niet naar welk object. Bij<br />
het object aangekomen kregen we de opdracht verstrekt.<br />
Daarin werd vermeld welke eenheid er zou komen en met<br />
hoeveel personen zij waren. Wat het doel (fysiek/uitdagend<br />
programma), de aankomst- en vertrektijd was. Welke<br />
materialen er ter beschikking waren om mee te bouwen en<br />
hoeveel personeel er ter beschikking was. Meestal kregen<br />
we een kleine drie uur de tijd om te verkennen en tevens<br />
een briefi ng te maken. Dit houdt in dat je gaat kijken<br />
welke klim- en afdaalsituaties je waar weg wilt hangen.<br />
Vervolg op pagina 18.<br />
ZANDLOPER 11
LO/Sport kort<br />
Een warme douche<br />
Computers zijn ook in onze LO/Sportorganisatie<br />
niet meer weg te denken. Zolang ze doen wat je<br />
wilt en waarvoor je ze nodig hebt, zijn ze een zegen,<br />
doen ze dat niet is het een bron van ergernis.<br />
Als hoofd- / eindredacteur van ons lijfblad, ben ik tevens<br />
uitgerust met een standalone computer waar ik voornamelijk<br />
mijn fotoarchief op plaats, bewerk en éénmaal per maand<br />
brand om ze aan te leveren aan de Grafi sche Vormgeving.<br />
Niet gelukt<br />
Als ik problemen met de computer heb, schakel ik Paul<br />
Lindeboom in. Dit is eigenlijk ‘illegaal’ en behoort tot een<br />
vriendendienst want ik behoor te bellen naar DTO, waar ik<br />
netjes een ticketnummer krijg en afwacht tot ik aan de beurt<br />
ben. Halverwege dit jaar was ik ten einde raad. Mijn computer<br />
deed niet wat ik wilde, mijn computergeheugen was<br />
verbruikt, hij liep regelmatig vast en de brander had twee uur<br />
nodig om daarna het schijfje eruit te gooien met de vermelding<br />
dat het niet gelukt was.<br />
Vrije tijd<br />
Helaas is het knutselen door computerfreaks aan Defensiecomputers<br />
niet toegestaan. Dit houdt in dat je afhankelijk<br />
bent van derden en dus de service van DTO. Na de zoveelste<br />
tegenslag kwam uiteindelijk Peter Valk naar mijn computer<br />
kijken. Zijn inbreng was voortreffelijk. De computer werd<br />
meegenomen, er werd tijdelijk een extra harde schijf<br />
in geplaatst, de brander werd opnieuw geïnstalleerd<br />
en een XP-programma opgezet, waardoor ik niet meer<br />
de foto’s één voor één behoefde te openen. Dit in zijn<br />
vrije tijd en met gebruikmaking van privé middelen.<br />
Service<br />
Voor Paul Lindeboom en mij een reden om Peter Valk een<br />
warme douche aan te bieden. Met zijn buitengewone en<br />
snelle service heeft hij het leven van een hoofd- / eindredacteur<br />
draagbaar gehouden. Inmiddels is Peter overgeplaatst<br />
naar Hilversum. Peter, “bedankt en veel geluk en succes met<br />
je loopbaan.”<br />
Aooi Richard Wichhart<br />
GEBOREN<br />
KIM<br />
MARA CORINE<br />
24-11-<strong>2005</strong><br />
Dochter van René en Esther van Berlo<br />
Parallelweg 67<br />
5664 AG Geldrop<br />
040-2218806<br />
Koninklijke Landmacht<br />
ZANDLOPER 12 ZANDLOPER 13<br />
LO/Sportorganisatie<br />
Medezeggenschapscommissie<br />
Op 22 november is de MC weer bijeen geweest voor<br />
het periodieke overleg. Hieronder de punten die<br />
onder andere zijn besproken.<br />
De LO/Sportvergadering, welke altijd voorafgaat aan een<br />
MC-bijeenkomst, is niet doorgegaan. De MC is hier altijd,<br />
bij monde van de voorzitter, als toehoorder aanwezig.<br />
Hierover is dus door de voorzitter niets te melden.<br />
Ans van Nimwegen en smi Jan Welling hebben op 16<br />
november een kennismakingsbezoek bijgewoond van<br />
de Commandant Landstrijdkrachten (CLAS) luitenantgeneraal<br />
van Uhm. Tijdens de bijeenkomst, in Schaarsbergen,<br />
deelde de generaal zijn kijk op een aantal zaken<br />
met het aanwezige gezelschap. Dit gezelschap bestond<br />
uit personeel van 11 AMB en daarnaast een aantal<br />
‘kleinere’ onderdelen, waaronder de LO/Sportorganisatie.<br />
De CLAS hield een bevlogen rede over zijn ‘landmacht’.<br />
Respect, eventuele inzet bij nationale crisis, belang van de<br />
NATRES en zorg voor materialen waren enkele onderwerpen<br />
waarover hij zijn visie uitte. Uiteraard kwam ook<br />
een eventuele inzet in Afghanistan aan de orde en de<br />
daarbij benodigde opleidings- en trainingsinspanning.<br />
Wanneer u deze Zandloper leest zal waarschijnlijk duidelijk<br />
zijn of Nederland in 2006 voor twee jaar ingezet zal<br />
worden in het zuiden van dat land.<br />
De MC heeft kennis genomen van de beslissing van de<br />
commandant om de LO/Sportinstructeurs met het ‘rouge’<br />
koord collectief een beloning te geven uit het DIBEL.<br />
Een brief hierover is S3 verzonden. De MC was in meerderheid<br />
tegen het voorstel van een collectieve beloning<br />
voor één specifi eke categorie instructeurs, omdat zij van<br />
mening is dat daarmee een verkeerd signaal richting het<br />
overige instructief personeel gegeven wordt. De commandant<br />
was het daar niet mee eens en heeft zijn speelruimte<br />
ten aanzien van besteding DIBEL toch benut.<br />
Met de commandant hebben we ook deze keer weer<br />
gesproken over de stand van zaken met betrekking tot de<br />
voorgenomen reducties. Commandant heeft nogmaals<br />
benadrukt dat er nog geen enkele beslissing genomen<br />
is. Tot die tijd is ook de MC verzocht geen informatie<br />
daarover bekend te maken om te voorkomen dat er weer<br />
allerlei ‘indianen verhalen’ rondgaan en voorbarige<br />
conclusies getrokken worden. Mocht er schot zitten in<br />
deze, dan zult u tijdig geïnformeerd worden.<br />
Naar aanleiding van vragen uit de achterban hebben we<br />
overleg gehad met, zowel de commandant als de stafoff<br />
Mat sie S4, over de hoogte van het ‘schoenengeld’.<br />
Afgesproken is dat er eens bekeken wordt of dit bedrag<br />
nog ‘current’ is.<br />
Ook is er mail binnengekomen waarin collega sergeantmajoors<br />
hun onzekerheid uiten over de wijze waarop in de<br />
toekomst sergeant-majoors bevorderd zullen worden tot<br />
adjudant. Ook dit punt hebben we aan de commandant<br />
voorgelegd. Hij gaf aan dat het zijn insteek is dat alle<br />
onderoffi cieren in principe de kans moeten krijgen om als<br />
adjudant de dienst te verlaten. Of dat lukt hangt af van<br />
veel factoren die we op dit moment nog niet helemaal<br />
kunnen overzien. Afgesproken is dat de commandant de<br />
betreffende groep zal benaderen om zo uitleg te geven<br />
over het te voeren beleid en de wensen van de commandant.<br />
Afwachten dus!<br />
De brief omtrent de uitvoeringsbepaling van het draagrecht<br />
van de rode/groene baret is S3 verzonden.<br />
Opmerkingen en verzoeken welke de MC bij de commandant<br />
had neergelegd zijn ter harte genomen en verwerkt<br />
in deze uitvoeringsbepaling.<br />
Voor het eerst zal er een militaire collega in een soort van<br />
“deeltijd” in de LO/Sportorganisatie werkzaam zijn.<br />
Eigenlijk is dit niet mogelijk; voor een militair spreekt men<br />
dan van bijzonder verlof genietend zonder bezoldiging.<br />
Omdat dit aan allerlei regels, maar ook beperkingen<br />
gebonden is zal de commandant de uitgangspunten hierover<br />
in de organisatie communiceren.<br />
Tot zover voor deze keer.<br />
Mocht u vragen / opmerkingen hebben voor uw Medezeggenschapscommissie:<br />
kijk op de posters wie u kunt aanspreken<br />
of stuur een mail naar het secretariaat van de MC:<br />
Smi Jan Welling van LO/Sportgroep Bernhardkazerne<br />
te Amersfoort.
E = KM…A?<br />
Wie ben ik? Christiaan Bakhuizen word ik wel genoemd, al is het vaker Chris.<br />
Inmiddels ben ik vier jaar getrouwd met Mirjam en sinds twee jaar de trotse<br />
vader van onze dochter Karlijn.<br />
ZANDLOPER 14<br />
De opleidingen die ik gevolgd heb voor dat ik bij Defensie<br />
kwam, waren de HAVO en de CALO. Na het afronden van<br />
de CALO heb ik verscheidene werkzaamheden gedaan om<br />
aan de centen te komen. Die werkzaamheden varieerden<br />
van vakkenvuller tot astmabehandelbewegingstherapeut en<br />
natuurlijk als leraar voor de klas. Na twee jaar als manusje<br />
van alles te hebben gewerkt, was het mooi geweest en kreeg<br />
ik de kans om te starten op de KMS. Dit dreigde nog even<br />
mis te lopen aangezien mijn auto dacht van “laat ook ik maar<br />
eens koppeltje duiken”, echter na een paar maanden van<br />
herstel was het dan toch zo ver.<br />
KMS<br />
17 augustus 1998 was mijn opkomstdatum te Weert. Dit was<br />
natuurlijk even schakelen, maar ja, ze konden je natuurlijk<br />
ook veel wijs maken. In de opleiding heb ik het goed naar<br />
mijn zin gehad; dit was zeer zeker te danken aan mijn<br />
pelotonsgenoten. Bart Steenge, Richard Anker en natuurlijk<br />
mijn twee buddy’s: Robert Mensink en Marcel Koersma<br />
waren een aantal van deze jongens.<br />
LO/Sportschool<br />
Een half jaar later naar Amersfoort. Onder leiding van de<br />
toenmalige smi’s Klaassen en Manders kregen we alle<br />
facetten van de (militaire) sport aangeboden. In ieder geval<br />
iben ik er daar achter gekomen dat het ‘knopen’ mij niet<br />
echt in de vingers zat.<br />
GSK<br />
Mijn eerste plaatsing werd de GWK te Nunspeet, echter werd<br />
ik per direct gedetacheerd naar de GSK te Ermelo. Nadat ik<br />
de toenmalige commandant Klaas Holt had uitgelegd dat ik<br />
niet van de Natres was en “echt“ als LO/Sportinstructeur<br />
op zijn LO/Sportgroep ging beginnen kreeg ik een hartelijk<br />
welkom. De tien maanden die ik hier doorgebracht heb,<br />
waren leerzame maanden. Erik Raterink, Robin Francke en<br />
vele anderen hebben mij letterlijk en fi guurlijk verscheidene<br />
hindernissen leren nemen (ja, Max S. vooral die ene).<br />
LTK<br />
In verband met het uitbreiden van de hoeveelheid eenheden<br />
op de LTK in ’t Harde moest er één instructeur die kant op<br />
vertrekken en aangezien de kazerne voor mij op fi etsafstand<br />
lag, bood ik mij als vrijwilliger aan. Ik kan zeker zeggen dat<br />
het geen verkeerde keus is geweest. De drie jaren die ik<br />
daar doorbracht, hebben mij wederom veel over het vak<br />
geleerd en heb ik samengewerkt met fantastische collega’s.<br />
Wat ik zeker nooit meer zal vergeten, waren onze informele<br />
werkbesprekingen en collegiale consultaties in de sauna.<br />
Deze werden veelal georganiseerd door Brucht Bergsma,<br />
of was het nu Brugt, en wierpen veelal zijn vruchten af.<br />
Juli <strong>2005</strong>, na drie keer solliciteren was het dan toch raak!<br />
Ik was aangenomen om mij te mogen omscholen tot offi cier<br />
bij het dienstvak van de LO/Sport.<br />
ZANDLOPER 15
KMA<br />
De opleiding die ik in het eerste half jaar heb gevolgd, heet<br />
OKMV. Oftewel Opleiding Kort Model met Vrijstelling; dat<br />
klonk in ieder geval goed. Ongeveer elk wapen en dienstvak<br />
was vertegenwoordigd in de klas, tevens zaten er ook nog<br />
drie KLu’ers in. Dit was voor onze instructeurs niet altijd<br />
even makkelijk, aangezien de kennis en ervaring nogal<br />
verschilden per persoon aangaande de aangeboden materie.<br />
De grootste uitdaging voor onze kaderleden zat wellicht in<br />
de cultuurverschillen die bij een wapen of dienstvak horen.<br />
Wat mijzelf betreft heb ik hier veel lering uitgetrokken<br />
door met veel collega’s uit mijn klas te hebben gesproken<br />
over hoe zij LO/FT denken. Hier bleek wel weer uit, dat de<br />
gedachten hierover erg verschillend zijn. Over de opleiding<br />
in het algemeen kan ik zeggen dat het mijn kennis over<br />
de krijgsmacht behoorlijk heeft vergroot. Het hoogtepunt,<br />
afgezien van de vele feestjes, van deze opleiding was toch<br />
wel onze tweeweekse ‘uitzending’ naar ‘Belgistan’.<br />
“Gallic Shield”<br />
Onze eindoefening vond plaats in Arlon te België in de<br />
nabijheid van Camp Lagland. Wij waren daar bezig in het<br />
teken van een peacekeepingmissie die “helaas” escaleerde<br />
naar een peace-enforcement. Er vonden vele events plaats<br />
om en nabij onze base, die ons moesten “triggeren” tot<br />
goed leiderschap. De oefening zat goed in elkaar, afgezien<br />
van wat schoonheidfoutjes, maar die mochten natuurlijk de<br />
pret niet drukken. Dreigde er dan toch wat uit de hand te<br />
lopen dan hadden we gelukkig onze teamcommandanten<br />
Hans van Gils en Jamal Sealiti alias “ijskonijn” nog die ieder<br />
op hun eigen wijze het team voortreffelijk aanstuurden.<br />
‘Soldaat der zesde klasse’<br />
In de eerste week was ik ‘soldaat der zesde klasse’ en dat<br />
hield in: rustig mee hobbelen en mij er niet te veel mee<br />
bemoeien, echter dat viel nog niet mee. Mijn rol in de tweede<br />
week was Sectie 2 toegevoegd, aangezien wij met onze klas<br />
de teamstaf vormden die pelotons moesten aansturen, die<br />
samengesteld waren uit de andere klassen. In de tweede<br />
week was ik tevens één van de twee verkenners, tijdens een<br />
exfi ltratie van het team, samen met mijn “luchtmobiele<br />
buddy” Robin Koolmees. Ik kan je vertellen dat het voor mij<br />
vele voordelen heeft opgeleverd, welke dat waren laat ik<br />
maar even in het midden.<br />
Innerlijke mens<br />
Er was natuurlijk ook een aantal ‘highlights’ in de vorm van<br />
onze weekendbreak, het overreden worden door een tank<br />
en het springen door een ‘muur van vuur’. De weekendbreak<br />
werd gedeeltelijk verzorgd door de LO/Sportgroep<br />
van de KMA en dit was net wat we nodig hadden.<br />
Afgezien van de lichamelijke activiteiten, mountainbike,<br />
quadrijden en ori_nteren werd ook aan de innerlijke mens<br />
gedacht in de vorm van een afsluitende maaltijd in een<br />
gezellig restaurantje. Helaas was de “ the two can rule”<br />
regel van kracht en Rob Burgers hield ons daarom ook<br />
goed in de gaten, namens de klas nog “bedankt”!<br />
Lessen ethiek<br />
Het springen door ‘een muur van vuur’ was toch wel een<br />
unieke ervaring. Gelukkig kon iedereen de moed vinden en<br />
onder leiding van een aantal Belgische militairen bleef onze<br />
veiligheid gewaarborgd. Echter wat wanneer iemand wel de<br />
fi k was ingegaan, wie was er dan verantwoordelijk aangezien<br />
de norm, van de hoeveelheid normaal te gebruiken<br />
benzine om de gevulde zakken in de fi k te steken, ruim<br />
werd overschreden. Laat we het nog niet eens hebben over<br />
de milieuwetten. Ons leverde het in ieder geval genoeg<br />
stof op om over na te praten tijdens de lessen ethiek.<br />
E= KM…A?<br />
Wat zijn er ongeloofl ijk veel oorlogen geweest; daar ben ik<br />
achter gekomen tijdens de lessen krijgsgeschiedenis. Interes-<br />
ZANDLOPER 16<br />
sant vak, alleen jammer dat je alles uit je hoofd moet leren,<br />
maar ach, je zal een eeuw later deze opleiding moeten volgen<br />
dan is het boek waarschijnlijk nog een stuk dikker.<br />
Het hoort erbij tijdens de PASMB (Post Academische Studie<br />
Militaire Bedrijfskunde) dus blokken maar. Gaat de stelling<br />
E=KM…A op? Dat lijkt mij wat voorbarig om te beantwoorden<br />
en overigens zou dat mijn persoonlijke mening zijn en<br />
die doet nu niet ter zake. In ieder geval kan zeggen dat ik<br />
het prima naar mijn zin heb en er zeker nog een zinvolle en<br />
sfeervolle periode van ga maken naar de VTO toe die<br />
6 februari 2006 gaat beginnen.<br />
Christiaan Bakhuizen, Vaandrig van het dienstvak van de<br />
LO/Sport<br />
ZANDLOPER 17
Vervolg van pagina 11.<br />
Drie tot vier grote omlopen moesten er zeker verkend<br />
worden (toggle, mariniers, zwaluw, pendule, catcrawl<br />
en dergelijke) met daarbij bijvoorbeeld ladderklimmen<br />
(het liefste 40 mtr). De aanhechtingspunten (boven en<br />
beneden) moesten getekend worden met een materiaallijst<br />
erbij. En als laatste werd een briefi ng opgesteld<br />
waarin alle gegevens stonden die betrekking<br />
hadden op de eenheid en hoe je alles ging organiseren tijdens<br />
het bouwen. Alle vijf moesten we aangeven welke omlopen<br />
we hadden verkend en iedere dag werd er een persoon aangewezen<br />
die zijn verkenning mocht laten bouwen. De<br />
briefi ng werd dan gegeven en als ‘baasje’ (Techisch Leider<br />
der oefening) moest je alles binnen drie uur organiseren.<br />
Dit waren meestal drie omlopen. Iedereen ging dan met<br />
jouw tekening volle bak aan de slag. Was er een omloop<br />
opgebouwd dan werd deze eerst door het ‘baasje’ gecontroleerd,<br />
vervolgens getest, eventueel aangepast en daarna<br />
vrijgegeven. Best spannend natuurlijk want er mogen geen<br />
fouten inzitten. Je moet iedereen bezig houden en vervolgopdrachten<br />
geven. Gelukkig wilde iedereen heel hard<br />
voor elkaar werken dus echt motiveren was niet nodig.<br />
Aanhechtingspunten<br />
Tijdens de I-weken had iedereen een vaste instructeur van<br />
de klimgroep die jou begeleidde. Johan was mijn instructeur.<br />
Ik moest hem wel delen met Matthijs, maar daar kon ik wel<br />
mee leven. Iedere dag moest ik overdag mijn tekeningen bij<br />
hem inleveren zodat hij alles kon bekijken. Vervolgens namen<br />
we door wat ik had bedacht en waar ik dat precies bedacht<br />
had. En dan moesten die tekeningen ’s avonds aangepast en<br />
de volgende dag opnieuw ingeleverd worden. Gedurende de<br />
I-weken moest het natuurlijk wel beter worden allemaal. Er<br />
moet een stijgende lijn zitten in alles wat je doet. Natuurlijk<br />
zat ik weer met de tijd, niet heel onverwacht. In het begin<br />
was het ook echt super lastig. Het zien van de aanhechtingspunten<br />
gaat iedere dag wel steeds beter en ook in het<br />
tekenen krijg je handigheid. Iedere dag leerde ik zoveel.<br />
De druk nam toe<br />
Dinsdag was het mijn beurt. Op Muiderslot. Echt een toplocatie!<br />
Vooral vergeleken met die vieze stinkfabrieken waar<br />
we ook zijn geweest. Ik was super zenuwachtig, maar het<br />
ging goed en had een voldoende beurt gedraaid. Druk eraf<br />
zou je denken. Nou mooi niet. Natuurlijk was ik hartstikke<br />
blij dat het gelijk een voldoende beurt was (je kunt het maar<br />
beter gehad hebben), maar de druk nam gewoon toe. Ik<br />
moest goede briefi ngs blijven maken en er moest een stijgende<br />
lijn zijn. De dagen waren behoorlijk lang. We vertrokken ’s<br />
ochtends om zeven uur en waren rond negen uur weer terug<br />
op de kazerne. In die tussentijd hadden we dan wel gegeten<br />
(chinees). Na zo’n dag moest ik meestal even aan mijn sociale<br />
leven denken; bellen met vriendinnetjes of mijn subclusterbuddy<br />
en indien nodig de MDD. En die MDD had ik steeds<br />
harder nodig.<br />
De vijf weken begonnen er wel in te hakken. We moesten<br />
veel rennen en sjouwen en donderdag had ik wel een echte<br />
dipdag. Het begin van de dag ging nog wel, hoewel mijn<br />
verkenning qua aantal omlopen minimaal was. Maar het<br />
ging allemaal wat trager; ik was ook verschrikkelijk langzaam.<br />
Ik kreeg dat ook te horen en was zelfs geklokt door de<br />
instructeurs, die ik inmiddels één overkoepelende bijnaam<br />
had gegeven om mijzelf beter te voelen. Jan vroeg hoe<br />
lang ik over vijftien meter klimmen had gedaan. Ik zei tien<br />
minuten, maar geloof me dat het langer was. Ja, ik kan er<br />
nu om lachen, maar toen was het een groot tranendal. “Die<br />
mannen zagen alles”. Dat zagen ze al vijf weken, maar nu<br />
begon het echt te irriteren. Ik was kapot en had het helemaal<br />
gehad. En we moesten nog een halve dag! Peter Klettersteig<br />
Van Mil was aan de beurt die middag. ‘Eventjes binnen 10<br />
minuten een klettersteig bouwen’. Gelukkig… een voldoende<br />
beurt. Vrijdag het laatste object van die week in de buurt van<br />
Schaarsbergen. Dat was ook een mooie locatie. Er moesten<br />
zeker vier omlopen gemaakt worden, de tekeningen moesten<br />
van een kleurtje voorzien zijn en de briefi ng moest binnen<br />
twee uur en dertig minuten af zijn. Bovendien had ik als<br />
opdracht ‘makkelijker tekenen’ meegekregen om tijdwinst te<br />
behalen met mijn verkenningen. Niet dat mijn vorige tekeningen<br />
slecht waren, maar ze waren behoorlijk gedetailleerd<br />
en dat kostte tijd en die tijd had ik niet. De opdracht was<br />
geslaagd. Ik had alleen dat getekend waar de lijn vastzat, met<br />
als gevolg dat ik dus wel even moest uit gaan leggen waar<br />
dat precies was. Daarbij kreeg ik nog een spoedcursus voor<br />
mijn diagonalen omdat deze te spannend waren. Olaf had die<br />
dag ook een voldoende beurt. Super! Ik had mijn tekeningen<br />
van donderdag weer ingeleverd bij mijn ‘opper opper’ en hij<br />
had er naar gekeken. Met dat wat ik had verkend was niet<br />
veel mis. Behalve dan de te lange klimlijnen, met nog langere<br />
interventielijnen en dat voor een hoogte van vijftien meter.<br />
Hij vroeg zich dan ook af of ik eerst een gat wilde graven!<br />
Spierpijn<br />
De laatste week duurde drie dagen. Matthijs was maandag<br />
aan de beurt en Eelke dinsdag. Op maandag moest ik laten<br />
zien dat mijn spoedcursus diagonalen had geholpen.<br />
Dinsdag was ook een leuke locatie. Mooi aan het water en<br />
het zonnetje scheen weer en met wat fantasie konden we<br />
uitkijken op de Holterberg (een van de weinige gebieden in<br />
Nederland waar de Korhoender nog te zien is). Tijdens het<br />
bouwen werden we goed verzorgd door onze instructeurs en<br />
getrakteerd op een gebakje. Echt lekker. Daar stond ik dan<br />
met twee gebakjes in de lift. Een gebakje mocht ik opeten<br />
en het andere gebakje mocht ik niet komen omdat deze<br />
van iemand anders was. Echt waar René, het was het eerste<br />
gebakje waarom ik mijn mond moest afvegen! Dinsdag was<br />
een leuke dag. Als laatste onderdeel moest de zwaluwafdaling<br />
nog getest worden en dat mocht ik doen van Eelke.<br />
Ik had bij zijn vorige beurt de toggle mogen testen en dat<br />
ging hartstikke vlot. Blijkbaar was hij zo tevreden met mij als<br />
testobject dat ik nog een keer mocht. Het duurde even voordat<br />
ik naar beneden kon en ik zat daar al een tijdje in dat<br />
leren zwaluwpakje. Johan werd ondertussen steeds grappiger.<br />
ZANDLOPER 18<br />
Zo grappig zelfs dat ik mijn buik vast moest houden van het<br />
lachen en er de volgende dag spierpijn van had.<br />
Walibi<br />
Woensdag eindelijk de laatste dag. Ik was die dag behoorlijk<br />
spichtig. Dat was ik al zes weken, maar nu was ik spichtig<br />
in het kwadraat. We gingen naar Walibi. Ik dacht dat ik<br />
nog een keer aan de beurt zou komen. Niet dat dit erg zou<br />
zijn, maar van mij mocht die cursus wel afgelopen zijn. En<br />
ik wilde weten of ik dat koord nou wel of niet had. Want<br />
er wordt wel gezegd dat wanneer je een voldoende beurt<br />
draait en verder goed blijft verkennen dat er niet veel meer<br />
mis kan gaan. Maar ja, eerst zien en dan geloven. Ook die<br />
dag weer erg veel geleerd. Met name de interventie bij de<br />
pendule (was een mooie pendule) was voor allen een goed<br />
leermoment. Rond een uur of vier ’s middags kregen we dan<br />
toch te horen of we dat koord hadden gehaald. ’s Avonds<br />
bij het eten werden de koorden uitgereikt. Sgt1 Nathalie<br />
Oharek, smi Esther Wijffels (van de vorige cursus) en<br />
Matthijs kregen als eerste het koord met de nieuwe insteek.<br />
Zij zijn Vert, maar mogen alleen de technische handelingen<br />
(interventies en dergelijke) verrichten. Eelke, Olaf, Peter en ik<br />
kregen net zo’n mooi groen koord als zij, maar wij mogen ook<br />
‘technisch leider der oefening’ zijn op kunstmatige objecten.<br />
Herstellen<br />
Het was echt een super mooie cursus, waarin ik zoveel heb<br />
gezien, geleerd en meegemaakt. Maar ik weet ook dat ik<br />
nog zoveel niet heb gezien en nog zoveel kan en moet leren.<br />
Waarschijnlijk zal ik nog vaak terugdenken aan alles wat er is<br />
gebeurd deze afgelopen zes weken. Ik vond het zwaar en heb<br />
mijn momentjes zeker gehad, maar ik heb dan ook meer dan<br />
een week nodig gehad om te herstellen. Bij deze wil ik heel<br />
graag Johan, Jan, Jo, René, Jon en Cor voor alles bedanken.<br />
Sgt Sibyl Gassner, KMA<br />
ZANDLOPER 19
De nieuwe jas van MZV<br />
“In one moment in time, our service members will be feeding and clothing displaced refugees - providing humanitarian assistance.<br />
In the next moment, they will be holding two warring tribes apart - conducting peacekeeping operations. Finally, they will be<br />
fi ghting a highly lethal mid-intensity battle. All on the same day, all within three city blocks. It will be what we call the three<br />
block war.”<br />
- General Charles Krulak, USMC<br />
Van de hedendaagse militair wordt dus verwacht dat deze breed inzetbaar is. Hij/zij moet<br />
de deëscalerend kunnen optreden en kunnen acteren in het hoogste niveau van het geweldsspectrum.<br />
Ook de KL wordt sinds een aantal jaren geconfronteerd met missies die op een<br />
steeds hogere trede van de geweldsladder staan.<br />
ZANDLOPER 20 ZANDLOPER 21
Hierdoor neemt de vraag naar verandering en uitbreiding<br />
ten aanzien van de Militaire Zelfverdediging (MZV) toe. Al in<br />
begin 2004 werd door onze huidige commandant, toen in de<br />
rol van Hoofd Kennis- en Opleidingscentrum (HK&OC); een<br />
start gemaakt met het project “update MZV (Militaire Zelfverdediging)”.<br />
Ondertussen is er op het K&OC veel gebeurd<br />
op het gebied van onderzoek en ontwikkeling. Hierbij zijn<br />
verschillende bronnen en instanties geraadpleegd. De cursus<br />
Krav Maga en de PATS (Psychology Attributes Tactics Skill)<br />
cursus zijn hier voorbeelden van. In de kop van dit artikel<br />
wordt bewust niet gesproken van jasje omdat de veranderingen<br />
groot zijn. Omdat iedereen (en) in toenemende mate<br />
hiermee wordt geconfronteerd, is het zinvol om een ieder te<br />
informeren over de huidige stand van zaken.<br />
Operationele kant uitbreiden<br />
Bij het onderzoek is er vooral op twee aspecten gelet: de<br />
behoefte van de eenheden en de invulling die de LO/Sportgroepen<br />
aan MZV geven. De analyses van de kerninstructeurs<br />
hebben er voor gezorgd dat de behoeften van eenheden<br />
goed in kaart zijn gebracht. Voor het tweede aspect is informatie<br />
opgevraagd bij veel collega’s die de lessen en activiteiten<br />
voor eenheden verzorgen. Dit leverde het volgende op:<br />
Landelijk wordt vooral de basismodule gebruikt als middel<br />
om te trainen en te vormen.<br />
Slechts een aantal LO/Sportgroepen maakt gebruik van<br />
de operationeel gerichte modules 2 en 3 (het aantal is wel<br />
groeiende).<br />
Vooral deze LO/Sportgroepen hebben behoefte aan uitbreiding<br />
van operationele technieken.<br />
Deze behoefte bestaat uit gewapende aanvals- en verdedigingstechnieken<br />
in kleine ruimtes (Optreden in<br />
Verstedelijkt Gebied scenario’s).<br />
Het huidige MZV-pakket kan niet volledig aan die<br />
behoefte voldoen.<br />
Een aantal technieken sluit niet meer aan bij het hedendaagse<br />
optreden.<br />
Operationele technieken en handelingen vinden bijna<br />
altijd in een deëscalerend scenario plaats.<br />
ZANDLOPER 22<br />
Om maatwerk te kunnen leveren aan de eenheden is er<br />
behoefte om modulair te werken.<br />
Over het algemeen kun je de conclusie trekken dat het MZVpakket<br />
niet slecht is, maar dat er behoefte is om de operationele<br />
kant te vernieuwen en uit te breiden. Hierdoor sluit dit<br />
beter aan bij de missies van deze tijd. Met deze wetenschap<br />
zijn er vanuit het K&OC diverse activiteiten opgestart en zijn<br />
er verschillende elementen ontwikkeld. Waar het vooral om<br />
draait, zijn natuurlijk de gevolgen ten aanzien van de inhoud<br />
van de modules en de daaraan gekoppelde instructeursopleidingen.<br />
Als eerste zijn de nieuwe modules beschreven<br />
met de nieuwe benamingen en de voordelen daarvan. Als<br />
tweede de gevolgen voor de opleidingen en de bijscholingen.<br />
Inhoud en opbouw modules<br />
Basismodule:<br />
Gewapende en ongewapende aanvals- en verdedigingstechnieken<br />
voornamelijk frontaal gericht.<br />
Wordt voor iedereen onderwezen tijdens AMO-periode<br />
en herhaald in de FO en parate periode.<br />
Duidelijke scheiding tussen les 1 t/m 5 (vechtsport gericht)<br />
en les 6 t/m 10 (operationeel gericht) vechten.<br />
Voor meerdere eenheden zal het herhalen van deze<br />
basismodule in de parate periode voldoende zijn.<br />
Bestaat deels uit de huidige basismodule, aangevuld met<br />
wapenweringen en verdedigen tegen een vastgepakt<br />
wapen.<br />
Laatste les bestaat uit een MZV-baan (in het kader van<br />
vorming, het testen van de MZV handelingen en het<br />
waarborgen van proportioneel optreden).<br />
Andere draagwijze van het wapen. Hand is nu aan de<br />
pistoolgreep wat voor veel handelingen technische<br />
consequenties heeft.<br />
Vervolgmodule:<br />
Gewapende en ongewapende aanvals- en verdedigingstechnieken<br />
in alle richtingen.<br />
Wordt onderwezen tijdens de parate periode.<br />
Alleen operationeel gericht.<br />
Kan volledig of gedeeltelijk worden aangeboden afhankelijk<br />
van de operationele taakstelling van de eenheid.<br />
Bestaat uit delen van de huidige module 1c, 2 en 3, aangevuld<br />
met nieuwe technieken.<br />
Verdedigingstechnieken op slag- en steekwapens zowel<br />
staand als op de grond.<br />
Verdedigingstechnieken op verwurgingen en omvattingen<br />
zowel staand als op de grond.<br />
Specialistische modules:<br />
Korte modules gericht op specifi eke opdrachten of missies.<br />
Wordt onderwezen tijdens de parate periode.<br />
Alleen operationeel gericht.<br />
Kunnen altijd, maar ook vlak voor een opdracht of missie<br />
getraind worden.<br />
ZANDLOPER 23<br />
De vervolgmodule is geen voorwaarde om een specialistische<br />
module te volgen (de basismodule eventueel aangevuld<br />
met delen uit de vervolgmodule zijn voldoende).<br />
Voorbeelden zijn arrestatie-, wapenstok-, pistool- of<br />
silent killingmodule.<br />
Voordelen nieuwe inhoudelijke opzet:<br />
Gewapende technieken sluiten beter aan bij operationeel<br />
optreden.<br />
Bij het alleen beoefenen van de basismodule hebben de<br />
meeste eenheden ook wat betreft operationeel vechten<br />
een goede basis (en dus ook de leerling die net uit de<br />
AMO komt).<br />
Betere aansluiting van de AMO-periode bij de parate<br />
periode door het eerder inbrengen van het operationele<br />
vechten.<br />
Meer variatie mogelijkheden met de vernieuwde basismodule<br />
qua leren, trainen en vormen.<br />
Het totale pakket is een compleet pakket met alle denkbare<br />
scenario’s van het nabij gevecht.<br />
De vervolgmodule en les 6 t/m 10 uit de basismodule,<br />
kunnen zowel binnen als buiten gegeven worden en<br />
passen dus ook prima tijdens oefeningen of velddiensten<br />
vanwege het operationele karakter.<br />
Het leveren van maatwerk per eenheid door de volgorde<br />
en hoeveelheid lessen bij de vervolgmodule vrij te laten en<br />
te werken met specialistische modules.<br />
Door veranderingen op het gebied van vaardigheden en<br />
mindset is er in algemene zin een betere aansluiting en<br />
een directe bijdrage mogelijk voor de huidige operationele<br />
inzet van de eenheden.<br />
Opleidingen en bevoegdheden instructeurs<br />
MZV in VTO (Vaktechnische Opleiding) en AIB/TOJ<br />
(Aanvullende Instructiebekwaamheid / Training On the Job)<br />
Voor iedere LO/Sportinstructeur die nieuw in de organisatie<br />
komt.<br />
Deze is na VTO/AIB-TOJ bevoegd tot het geven van de<br />
basismodule.<br />
Kan de lessen zowel aanleren (AMO) als paraat onderwijzen.<br />
Opleiding wordt verzorgd door de LO/Sportschool (LOSS).<br />
Instructeur MZV<br />
Voor LO/Sportinstructeurs die affi niteit hebben met<br />
vechtsporten.<br />
Is bevoegd tot het geven van de basis- en vervolgmodule.<br />
Opleiding wordt verzorgd door de LOSS.<br />
Kerninstructeur MZV<br />
Voor LO/Sportinstructeurs die een ruime kennis bezitten<br />
van didactisch handelen en met ervaring in minimaal één<br />
vechtsport.<br />
Is bevoegd tot het verzorgen van opleidingen en bijscholingen<br />
tot en met instructeur MZV.<br />
Opleiding wordt verzorgd door de LOSS.
Specialistische modules<br />
Voor LO/Sportinstructeurs werkzaam op een LO/Sportgroep<br />
waar een specialistische module aan de eenheid<br />
gegeven wordt.<br />
Voor bevoegdheid moet een instructeur eerst een korte<br />
cursus volgen.<br />
Hierbij is de VTO/AIB-TOJ opleiding voldoende als<br />
vooropleiding.<br />
Opleiding wordt verzorgd onder auspici_n van de LOSS.<br />
Gedurende hun opleidingstijd komen nieuwe collega’s op<br />
bijna vijftig uur MZV. Dit zijn de MZV-lessen uit de basismodule<br />
gegeven tijdens de KMS-periode (Koninklijke Militaire<br />
School) en de VTO1. Nieuw zijn de terugkomdagen tijdens<br />
de AIB/TOJ periode waar MZV ook een groot onderdeel van<br />
is. De investering in MZV voor deze groep is daarmee vrijwel<br />
verdubbeld en zal hopelijk zijn vruchten afwerpen. De laatste<br />
twee lichtingen hebben als pilot gefungeerd en dat is door<br />
alle partijen als zeer positief ervaren.<br />
Begin volgend jaar starten de bijscholingen voor alle instructeurs<br />
MZV(1) en de collega’s die MZV tijdens de VTO1<br />
hebben gevolgd. Dit betekent dat na de bijscholingen voor<br />
wat betreft de vernieuwde basismodule, iedereen helemaal<br />
up-to-date is. Tevens is iedereen vanaf dan alleen bevoegd<br />
tot het geven van deze vernieuwde basismodule. De verwachting<br />
is dat de vernieuwde basismodule voldoet aan de<br />
behoefte van de meeste eenheden. Dit is gebaseerd op het<br />
feit dat er maar mondjesmaat gebruik wordt gemaakt van<br />
module 2 en 3 en dat de nieuwe basismodule operationeel<br />
gezien meer mogelijkheden biedt. Het zal daarom in het<br />
begin niet nodig zijn om op grote schaal oud-opgeleide<br />
instructeurs MZV (1) om te scholen naar nieuwe instructeurs<br />
MZV. Alleen als mocht blijken dat steeds meer eenheden<br />
behoefte hebben aan de vervolgmodule, zullen er vanzelfsprekend<br />
meerdere instructeurs worden (om)geschoold.<br />
Voor de oude instructeur MZV 1 zal dat een omscholings-<br />
cursus zijn. Deze instructeurs hoeven dus niet de gehele<br />
nieuwe cursus te volgen omdat een aanzienlijk deel hetzelfde<br />
is gebleven.<br />
Voordat we aan een nieuwe kerninstructeuropleiding beginnen<br />
is de eerste prioriteit om de huidige kerninstructeurs<br />
allemaal op het juiste niveau te krijgen. De geplande pilot<br />
cursus instructeur MZV van volgend jaar (waar ook kerninstructeurs<br />
bij zijn) is onder andere daar voor bedoeld. Ook<br />
zal deze cursus een aantal nieuw opgeleide instructeurs MZV<br />
opleveren. De feedback van de cursus en de ervaringen die<br />
men opdoet met de nieuwe inhoud op de werkvloer, is<br />
belangrijk. Dit speelt een belangrijke rol bij het defi nitief<br />
samenstellen van de vervolgmodule en de cursus instructeur<br />
MZV. Bij de bijscholing zullen vooral nieuwe technieken<br />
centraal staan. Maar minstens zo belangrijk is duidelijk maken<br />
in welke sfeer en context MZV het beste aangeboden kan<br />
worden; de nieuwe jas!<br />
Tot slot<br />
In de toekomst blijft MZV een prima trainings- en vormingsmiddel.<br />
Daarnaast krijgt het door de veranderingen een fl inke<br />
operationele impuls. Hierdoor komt MZV dichter bij het<br />
huidige operationele optreden van eenheden te staan of<br />
wordt er zelfs een onderdeel van. Vooral dit laatste zal voor<br />
eenheden in de toekomst steeds belangrijker worden. Dit wil<br />
niet zeggen dat de nieuwe opzet sowieso succesvol zal zijn.<br />
Meerdere aspecten zullen hierin de doorslag geven. Zoals de<br />
kwaliteit waarmee de oefenstof wordt aangereikt en de<br />
creativiteit ten aanzien van de oefenvormen en scenario’s.<br />
Last but not least het enthousiasme en de gedrevenheid van<br />
de mensen die dit aanbieden. Al deze zaken kosten tijd en<br />
energie. Maar dit zal naar mijn mening zeer zeker de moeite<br />
waard zijn.<br />
Smi Johan Sanders, Kwaliteitsbewaker MZV<br />
ZANDLOPER 24<br />
Op zondag 13 november stonden we er dan...<br />
Nieuw Milligen, Ermelo, Schaarsbergen en<br />
Oirschot, achter de dranghekken. Het natte gras,<br />
de geur van tijgerbalsem, geschoren beentjes,<br />
spikes, honderden op elkaar gepakte lichamen en<br />
het zenuwachtige geduw onder het startdoek.<br />
Klokslag 12.00 uur klonk het startschot.<br />
We waren weg…!<br />
Tijdens de Internationale ABAB Warandeloop hebben we<br />
de LO/Sportorganisatie van de Koninklijke Landmacht<br />
vertegenwoordigd in de Bussinessloop over vijf kilometer.<br />
Vanaf de start was het een nek aan nek race tussen het<br />
Nederlands Militair Oriënteringsteam en ons. Met de<br />
overwinning in zicht verloren we het helaas op de laatste<br />
meters in het mulle zand van het Oude Warandebos.<br />
Einduitslag 5 km Businessloop Warandeloop (34 teams)<br />
1. Koninklijke Landmacht Ori_nteringsteam<br />
2. Koninklijke Landmacht LO/Sportorganisatie<br />
3. De Rooi Pannen 2 Breda<br />
LO/Sportinstructeurs aan de start in Tilburg<br />
Het was een mooie en zonnige herfstdag die zondag. De<br />
Warandeloop kent een gevarieerd programma, een enthousiast<br />
publiek, veel (inter)nationale toppers en een grootse<br />
organisatie.<br />
Volgend jaar komen we zeker terug in het Brabantse land en<br />
gaan we voor het hoogste schavot! Jack Wouters bedankt<br />
voor de inschrijving.<br />
Sgt Ruud Bom - LO/Sportgroep Nieuw Milligen<br />
Sgt Raimond van der Boom - LO/Sportgroep GSK, Ermelo<br />
Sgt Joost de Jong - LO/Sportgroep GHK,<br />
Schaarsbergen<br />
Sgt Luuk Nissen - LO/Sportgroep RvS, Oirschot<br />
ZANDLOPER 25
BLS-Trofee naar 11 Luchtmobiel<br />
“Het maakt niet uit bij welk onderdeel je zit en of je<br />
soldaat of generaal bent. Goede fysieke gesteldheid<br />
is belangrijk. Het is ons handelsmerk en tevens het<br />
bestaansrecht van de Koninklijke Landmacht”, aldus<br />
Commandant Landstrijdkrachten (CLAS) luitenantgeneraal<br />
Peter van Uhm. In een gevatte toespraak<br />
tijdens de uitreiking van de BLS trofee, benadrukte<br />
hij het nut en belang van fysieke training.<br />
“Iedereen moet zijn verantwoordelijkheid voor zijn fysieke<br />
gesteldheid nemen want tijdens uitzendingen kan fysieke<br />
fi theid het verschil maken tussen leven en dood.” Met<br />
ingehouden adem luisterden de aanwezige sporters naar het<br />
betoog van de generaal. Ook uitte hij woorden van dankbaarheid<br />
aan alle medewerkers die de competitie in goede<br />
banen hebben geleid en zo deze competitie succesvol hebben<br />
gemaakt. Ook de organisatie van de crossestafette was in<br />
goede handen. De bossen rondom de Elias Beekmankazerne<br />
vormden het herfstachtige decor voor het laatste onderdeel<br />
in de sportcompetitie.<br />
Spannend<br />
Overigens was deze editie van de BLS-Cup ongemeen<br />
spannend. Maar liefst vijf ploegen waren tot op het laatste<br />
ste moment nog in de race voor de eerste plaats. “Een<br />
ongekende situatie”, aldus aooi Bart Haggeman van de<br />
LO/<strong>Sportcommissie</strong>. Na de spannende crossestafette werd<br />
de uiteindelijke winnaar van de BLS-Trofee <strong>2005</strong>: de 11e<br />
Luchtmobiele Brigade uit Schaarsbergen. Aan hen was het<br />
de eer om uit handen van luitenant-generaal Peter van Uhm<br />
voor de laatste maal de BLS-Trofee in ontvangst te nemen.<br />
De BLS-Cup ondergaat een naamsverandering. In het vervolg<br />
gaan eenheden in de onderlinge sportieve competitie<br />
uitmaken wie de CLAS-Bokaal gaat winnen. Want zo gaat<br />
de cup zonder oren met ingang van het komend jaar heten.<br />
Voor de eindstanden in het overallklassement van dames en<br />
heren kunt u terecht op de Intranetpagina van de LO/<strong>Sportcommissie</strong>.<br />
ZANDLOPER 26 ZANDLOPER 27
Trainen: het zijn<br />
de kleine dingen<br />
die het doen<br />
In de Zandloper van oktober jl. presenteerde de redactieraad een interview<br />
met sgt1 Paul Verkleij. De kol b.d. Rob Zimmermann mag dan wel de actieve<br />
dienst verlaten hebben, maar hij rust nog niet op zijn lauweren want zijn<br />
welbekende scherpe oog viel op een markant detail.<br />
ZANDLOPER 28 ZANDLOPER 29
In het interview had Paul aangegeven op eigen gemaakte<br />
schema’s te trainen en na zijn overgang naar trainer Rob<br />
Barel opmerkelijke progressie te hebben gemaakt. Rob<br />
Zimmermann zag in dat detail een technisch vervolgartikel<br />
met inhoudelijke waarde voor “zijn” LO/Sportinstructeurs.<br />
Uiteraard werd aan dat verzoek gehoor gegeven, al was<br />
het maar om op bezoek te mogen gaan bij Rob Barel.<br />
Onverslaanbaar<br />
Voor de outsiders: Rob Barel is een grootheid, zowel binnen<br />
als buiten de triathlonwereld. De inmiddels 47-jarige sportman<br />
uit Overberg acteert zelfs nu nog op internationaal topniveau<br />
in du- en triathlonwedstrijden tot en met de middenafstand.<br />
In duathlons waarbij de racefi ets ingewisseld wordt voor de<br />
mountainbike is hij nagenoeg onverslaanbaar en werd dit jaar<br />
zelfs nog overall Nederlands kampioen off-road triathlon.<br />
Carriëre<br />
In 2000 was hij op 42-jarige leeftijd de oudste triatleet tijdens<br />
de Olympische Spelen in Sydney. Al eerder (in de aanloop<br />
naar Sydney) wist hij de nationale pers te halen door ’s nachts<br />
te slapen in een onderdruktent ter beïnvloeding van zijn<br />
hematocrietwaarde, wat iets zegt over ’s mans motivatie,<br />
instelling en benadering van het fenomeen topsport. Om dit<br />
dit verhaal niet een te hoog Rob Barel gehalte mee te<br />
geven, wordt besloten met het memoreren van zijn in 1994<br />
behaalde wereldtitel (Long Distance) in Nice. Nou vooruit,<br />
eentje dan nog, in zijn meer dan 25-jarige carriëre sleepte<br />
hij op diverse afstanden 10 Nederlandse en 7 Europese titels<br />
in de wacht. Oké, echt de allerlaatste, Barel scoorde 131<br />
overwinningen uit 307 triathlons in 35 verschillende landen.<br />
Rob Barel heeft, zoals zovele trainers,<br />
zijn eigen aanpak<br />
Nu over naar het technische verhaal achter het succes van<br />
Paul Verkleij. Rob Barel heeft, zoals zovele trainers, zijn eigen<br />
aanpak. Een opsomming van de ‘Barel-methode’:<br />
De trainingsaanpak en gewoontes van de atleet die bij<br />
Barel komt trainen, wordt gewoon gehandhaafd als de<br />
atleet zich daar zelf goed bij voelt. De trainingen worden<br />
dus niet rigoureus omgegooid, iets wat volgens Barel<br />
slechts bij jonge sporters kan worden toegepast.<br />
De weg der geleidelijkheid wordt bewandeld; slechts op<br />
een enkel onderdeel wordt een accent gelegd. In het geval<br />
van Paul Verkleij werd in het eerste jaar slechts de aandacht<br />
op het zwemmen gelegd (vanuit de zwakte- en<br />
en sterkte analyse).<br />
In de visie van Barel is de seizoenindeling heel belangrijk.<br />
Zo vindt hij dat de meeste sporters aan het eind van het<br />
seizoen een veel te lange rustperiode inlassen. In het<br />
geval van triatleten een te lange najaarsrust. Hij predikt<br />
geen absolute rust, maar onderhouden van een hoog<br />
basisniveau en van daaruit het volgende jaar doorbouwen.<br />
Daarnaast vindt Barel de winterperiode te traditioneel<br />
(veel omvang). Uithouding en snelheid zijn allebei belangrijk<br />
maar bijten elkaar ook. Een lange afstandsatleet zal in<br />
de zomer, de wedstrijdperiode, vooral aëroob trainen, dus<br />
volgens de wetten van Barel betekent dat in de winter veel<br />
aandacht aan interval.<br />
Barel is door zijn jarenlange successen fi nancieel onafhankelijk<br />
geraakt, en hoeft zich derhalve als trainer niet te<br />
bewijzen om ‘hogerop’ te komen, wat zijn ambitie<br />
trouwens ook niet is. Voor zichzelf hanteert hij de stelregel<br />
dat hij, om maatwerk te kunnen blijven leveren, het<br />
contact persoonlijk moet zijn en hij niet meer dan tien<br />
atleten onder zijn hoede neemt. Hierdoor kan hij veel tijd<br />
spenderen aan feedback over trainingsvoortgang vanuit de<br />
logboeken van de atleten en de evaluatie van wedstrijden,<br />
wat voor Barel de meetmomenten zijn.<br />
Oersterk lichaam<br />
Een groot deel van zijn succes heeft Paul (volgens Barel)<br />
zelfstandig bereikt, want zijn eigen aanpak was ‘niet schokkend<br />
verkeerd’ en Barel heeft vooral voortgeborduurd op<br />
Paul zijn sterke punten –hij is tenslotte de sterkste loper op<br />
de (midden)lange afstand– en beschikt over een oersterk<br />
lichaam. Volgens Barel is er ook geen sprake van een explosie<br />
in verbetering, maar meer van voortgang in de lijn. Dat<br />
bereiken is al moeilijk genoeg (lees: verminderde meeropbrengst).<br />
Ambitie en motivatie<br />
Voordat Paul overstapte naar Barel, was hij al een half jaar<br />
zwemlid in Veenendaal en het was Barel in die periode al<br />
opgevallen dat hij vooral ineffi ciënt aan het zwemmen was.<br />
Concreet: Paul is geen zwemtalent, zal ook nooit een prima<br />
donna worden en moet het vooral van heel hard werken<br />
hebben. Door in dat eerste half jaar veel met Paul over sport<br />
te praten was hij al wel veel over Paul’s ambitie en motivatie<br />
te weten gekomen. Hij was er daardoor van overtuigd dat er<br />
op het gebied van zwemtechniek desondanks nog veel vooruitgang<br />
te bereiken viel.<br />
Variatie<br />
In het eerste jaar werd vooral geschaafd aan zijn doorhaal<br />
en het verbeteren van zijn stroomlijn (door het verbeteren<br />
van zijn beenslag, ondanks dat voor duurafstanden gesteld<br />
wordt dat er slechts tien procent van de voortstuwing uit<br />
de benen gehaald wordt). Daarnaast ‘slingerde’ Paul veel<br />
in het water door een foutieve insteek. Op het gebied van<br />
fi etsen werd er zoals eerder gesteld weinig aangepast. Er<br />
werd in de schema’s wel meer variatie ingebracht, want in<br />
de schema’s van Paul was teveel sprake van duurtrainingen.<br />
Verbeterpunten<br />
In het afgelopen jaar -het tweede jaar onder de hoede van<br />
Barel- werd de aandacht verlegd naar het fi etsen, een onderdeel<br />
wat Barel in zijn zwakte- en sterkte analyse heel erg<br />
onderbelicht vond. Paul werd iets hoger op zijn fi ets gezet<br />
waardoor hij meer vermogen kan leveren. Iets wat hem veel<br />
voordeel opleverde bij het tweede verbeterpunt: de trapfrequentie<br />
moest ook omhoog. Het grootste accent werd<br />
gelegd op de intensiteit; het afgelopen jaar bestond voor het<br />
grootste deel uit intervalblokken.<br />
Wedstrijdindeling<br />
Als laatste heeft Barel wat adviezen aan Paul meegegeven op<br />
het gebied van voeding en tactiek, waarover Barel overigens<br />
aangaf dat Paul een makkelijke atleet om te coachen is.<br />
Rob Barel: “Triathlon gaat vooral om uithoudingsvermogen<br />
en daarvoor moet je hard werken, maar alles wat je kunt<br />
winnen met inzicht en effi ci_ntie is mooi meegenomen. Een<br />
goede wedstrijdindeling en verzorging zijn daarbij cruciaal.<br />
In korte wedstrijden betekent dat vaak dat je wat meer een<br />
directe strijd met je concurrenten aan kan gaan en je je niet<br />
moet laten ontmoedigen. Bij een hele triathlon komt het<br />
er veel meer op aan om je eigen wedstrijd te lopen, dus je<br />
juist af te sluiten van je concurrentie. Dat lijkt makkelijker<br />
dan het is. Je wordt vaak opgezweept door het publiek, of<br />
doordat andere atleten je inhalen en even versnellen is dan<br />
zo gemakkelijk en verleidelijk, maar Paul is daar echt een<br />
kei in. Mentale aspecten hoef je dan sowieso niet zoveel<br />
aandacht te geven. De enige kwetsbare momenten zijn bij<br />
de meeste atleten vlak na een wedstrijd en tijdens een zware<br />
trainingsperiode. Op die momenten is iedereen wel eens<br />
ZANDLOPER 30 ZANDLOPER 31<br />
prikkelbaar en onzeker, maar zodra een atleet in vorm komt<br />
zie je dat hij ook meteen veel sterker in zijn schoenen staat.”<br />
Discipline<br />
“Een belangrijk onderdeel van de wedstrijdindeling (taktiek)<br />
is ook de verzorging. De energievoorziening van de spieren<br />
is in een hele triathlon het grootste knelpunt. Een goed<br />
getrainde atleet kan in een half uur zijn eigen koolhydratenreserve<br />
volledig uitputten en als hij zuinig aandoet gaat die<br />
voorraad maximaal drie uur mee. Voor een wedstrijd van<br />
8-9 uur kom je dus tekort en moet je op tijd eten. De opname<br />
is al verminderd tijdens het sporten, maar wordt met de<br />
toenemende vermoeidheid alleen maar moeilijker. De juiste<br />
voeding is dus heel belangrijk; niet te veel en niet te weinig;<br />
vroeg beginnen voor het te laat is; de juiste verhouding van<br />
vocht, voeding en mineralen; en tenslotte de discipline om de<br />
hele wedstrijd door met een vaste regelmaat kleine beetjes<br />
voeding binnen te krijgen”.<br />
Hopelijk biedt dit artikel, wat in feite ook O&T behelst, voor<br />
de LO/Sportinstructeur een waardevolle aanvulling met<br />
betrekking tot de complexe materie om personen naar een<br />
hoger niveau te brengen.<br />
Paul Lindeboom, Redactielid
Fantastisch weerzien<br />
Met de plakboeken op schoot belandden twintig<br />
oudgedienden, LO/Sportinstructeurs in de jaren<br />
1956 tot 1960, in de roes van het verleden. Na<br />
vijftig jaar, terug op het oude nest: Legerplaats<br />
Steenwijkerwold, nu de Johannes Post Kazerne<br />
te Havelte. Bij het zien van elke bladzijde van<br />
zorgvuldig bewaarde plakboeken en het aanhoren<br />
van elkaars verhalen, werden regelmatig<br />
de markante en grijze hoofden geschud.<br />
Anderhalf jaar had initiatiefnemer Pieter Hacquebard nodig<br />
om iedereen op te sporen. Kosten nog moeite werden<br />
gespaard en zelfs diverse radioprogramma’s, waaronder<br />
‘Hulplijn’ van Hans van Willigenburg, werden ingeschakeld.<br />
De speurtocht kende ook verdrietige momenten. Piet Dekker,<br />
de LO/Sportoffi cier voor Jan Leneman, Harm Fransen, de<br />
voetballer, en ook Klaas Meekel, de schermer, waren allen<br />
reeds overleden. De laatste werd postuum vertegenwoordigd<br />
door zijn echtgenote Maria.<br />
Sporthelden<br />
Het was een emotioneel en warm weerzien, waar ook Joop<br />
Niestad uit Spanje en Wim Koppe uit Calgary (Canada) voor<br />
deze dag even waren overgekomen. “Het is of ik mijn eigen<br />
kinderen weer omarm”, aldus een geëmotioneerde Janny<br />
Klaster. Zij zorgde voor de orde en netheid in het LO/Sportgebouw<br />
en zette, vaak stiekem, een lekker bakkie koffi e<br />
voor de sporthelden van weleer. Nadat C-LO/Sportgroep<br />
kap Berry Manders de aanwezigen namens C-LO/Sportorganisatie<br />
had welkom geheten, nam hij de mensen van<br />
“voor zijn tijd’ op sleeptouw. Hij leidde de reünisten door<br />
de dag en stelde ironisch vast: “Ik ben voor het eerst sinds<br />
lange tijd volledig met LO/Sportpersoneel gevuld.”<br />
Verschillen<br />
Er werden naast demonstraties fi tness, MZV en klimtoren ook<br />
verschillen tussen toen en nu aangegeven. “Voor zover ik dat<br />
kan beoordelen tenminste”, verontschuldigt de sympathieke<br />
Manders zich tegenover de grijze eminenties. Hij vervolgt:<br />
”Het is tegenwoordig ten opzichte van vroeger niet beter of<br />
slechter, maar anders. Dit is de tijd van de computers, jeugd<br />
op gympies met mobiels die nog maar ‘zelden’ “nee” te<br />
horen hebben gekregen, die met een zesje tevreden zijn en<br />
veel meer dan vroeger voor zichzelf opkomen. Of wat dacht<br />
je van de begrippen ARBO, fl exwerken, ouderschapsverlof,<br />
VROB-regeling, zwangerschapsverlof en de arbeidstijdenwet.<br />
Maar ook de uitzendingen naar Bosnië, Cambodja, Afghanistan,<br />
Pakistan en Irak. Vroeger, op de verlaten Noord-Duitse<br />
laagvlakte en nu het militaire optreden in verstedelijkt gebied<br />
met vele burgers om je heen.”<br />
Overeenkomsten<br />
Toch zien we nog een opmerkelijke overeenkomst. Het onafhankelijke<br />
Sportweekblad voor Nederland ‘Sportief’ meldt op<br />
12 mei 1955: “Op het gebied van de lichamelijke opvoeding<br />
en sport zijn er, vergeleken met voor de oorlog, bij de strijdkrachten<br />
enorme vorderingen geboekt. Daar waar sport<br />
eerder bestond uit een partijtje voetbal worden er tegenwoordig<br />
sportinstructeurs opgeleid die voorbestemd zijn bij de<br />
parate troepen van de Landmacht de lichamelijke opvoeding<br />
te verzorgen.”<br />
Wellicht was dit een voorbode van de integrale samenwerking<br />
tussen de LO/Sport en eenheden, maar de innovatieve<br />
verschillen met toen, blijven enorm. Zo vindt ook Pieter<br />
Hacquebard na het zien van de fi lm ‘Fit for Action: “Wat<br />
heeft men goed nagedacht en wat is er toch veel ten goede<br />
veranderd. Kijk eens naar wat jullie nu doen en hebben.<br />
De prachtige accommodaties en jullie mooie kleding. Vroeger<br />
liepen wij rond in veredelde pyjama’s. We gaven les aan<br />
zestig man tegelijk en niemand van onze groep had de vooropleiding<br />
die nu verplicht is. (Sport en Bewegen op niveau<br />
4 of ALO, red.) Toch waren onze prestaties er in die tijd niet<br />
minder om. Een stukje lichamelijk opvoeding, echter wel met<br />
een militair karakter. Gekscherend zei ik wel eens: we zijn<br />
de ruggengraat van het Nederlandse leger en daar waren<br />
die Luchtdoel Artillerie-jongens helemaal niet blij mee.”<br />
Wim Koppe (met LO/<br />
Sportembleem kwam<br />
‘even’ over uit Canada<br />
Anekdotes<br />
Je ontkomt er op zo’n dag niet aan. Anekdotes. De een nog<br />
mooier dan de andere. Adrie Vermeer, verhinderd in verband<br />
met een lezing over het Downsyndroom in Midden-Siberië,<br />
schrijft: ”Ik herinner me nog goed dat ik met mijn verloofde<br />
bij George Jaket heb mogen slapen. Hij heeft toen een poging<br />
gedaan om mij seksueel te (her)opvoeden. Omdat we niet<br />
getrouwd waren, wilden we niet bij elkaar slapen. Ik zie nog<br />
het ongeloof op zijn gezicht toen we dat in aller ernst tegen<br />
hem zeiden. Ik voelde me toen behoorlijk ‘groen’.” Of tijdens<br />
de opleiding in Hooghalen bij een weekendwacht: “We<br />
moesten het pistool ontladen van de enige kogel die er in<br />
Hooghalen was. Boven je schouder de trekker overhalen. Ik<br />
schrok me rot van de knal in de kleine ruimte van het wachthok.<br />
Foutje dus! De huls weer terug gevonden, van hout de<br />
ZANDLOPER 32 ZANDLOPER 33<br />
Even herinneringen<br />
ophalen<br />
kop er weer opgemaakt en het geheel weer in het pistool<br />
gedaan. Met kneedbaar hout het gat in het plafond gemaakt<br />
en nooit meer wat van gehoord.”<br />
Gezonde geest<br />
Na een borreluurtje en diverse lovende woorden aan het<br />
adres van de gastheer werd de Latijnse spreuk ‘Mens sana in<br />
corpore sano’ nog even van stal gehaald. “Dat is juist datgene<br />
wat ik u zo graag wens voor de toekomst. Een gezonde geest,<br />
in een gezond lichaam. Met heel veel vriendschap, liefde en<br />
genegenheid”, aldus organisator Pieter Hacquebard. En daarmee<br />
kwam een einde aan een unieke en misschien wel laatste<br />
bijeenkomst.<br />
Kap Ron Gits
Waar hebben we het in <strong>2005</strong> over gehad in de Zandloper?<br />
Inhoud Zandloper 1<br />
Nr 1 Blz 3 Van uw Commandant<br />
Nr 1 Blz 5 Van uw Medezeggenschapscommissie<br />
Nr 1 Blz 6 LO/Sportgroep Harskamp nieuwe imago<br />
Nr 1 Blz 8 Uitreiking rode baretten<br />
Nr 1 Blz 10 Impressie Parcours Militair<br />
Nr 1 Blz 12 Intranet Nieuws<br />
Nr 1 Blz 13 Cadetten klimmen in Marche-les-Dames<br />
Nr 1 Blz 16 Militaire Vijfkampploeg in Chili<br />
Nr 1 Blz 20 LO/Sport kort<br />
Nr 1 Blz 24 Train “while” you fi ght<br />
Nr 1 Blz 26 LO/Sportinstructeurs blazen Gravendienst<br />
nieuw leven in<br />
Nr 1 Blz 28 Bad Reichendall: “Geen doel maar een<br />
middel”<br />
Nr 1 Blz 32 Sonne am Zugspitze<br />
Nr 1 Blz 33 De Pen<br />
Nr 1 Blz 34 Van Kracht & Cardio naar Fitness & Health<br />
Nr 1 Blz 36 Mijn uitzending naar Afghanistan<br />
Nr 1 Blz 38 Van uw Personeelsdienst<br />
Inhoud Zandloper 2<br />
Nr 2 Blz 3 Van uw Commandant: Vernieuwingen<br />
laten beklijven’<br />
Nr 2 Blz 7 Van uw Medezeggenschapscommissie<br />
Nr 2 Blz 8 De Pen<br />
Nr 2 Blz 9 Van uw Personeelsdienst<br />
Nr 2 Blz 10 Uitbreiding LO/Sportorganisatie<br />
Nr 2 Blz 11 Bezoek C-OTCO aan LO/Sportorganisatie<br />
Nr 2 Blz 12 Uit het oog, “niet” uit het hart<br />
Nr 2 Blz 14 Flexibiliteit LO/Sportinstructeurs<br />
Nr 2 Blz 15 K&OC krijgt steun van werkvloer<br />
Nr 2 Blz 16 Nee, ik wilde gewoon graag<br />
Nr 2 Blz 18 Nee zeggen en keuzes maken<br />
Nr 2 Blz 22 Landmachtdagen<br />
Nr 2 Blz 23 LO/Sport kort<br />
Nr 2 Blz 24 Wens gaat in vervulling<br />
Nr 2 Blz 26 Omvang of Intensiteit?<br />
Nr 2 Blz 30 Het verlangen naar vrijheid weegt<br />
zwaarder…<br />
Nr 2 Blz 34 Bedankt allemaal!<br />
Inhoud Zandloper 3<br />
Nr 3 Blz 3 Van uw Commandant<br />
Nr 3 Blz 4 Cursus Krav Maga<br />
Nr 3 Blz 8 De Pen<br />
Nr 3 Blz 9 Van uw Medezeggenschapscommissie<br />
Nr 3 Blz 10 Effecten van NBC-drank en cafeïne op<br />
op een speedmars<br />
Nr 3 Blz 12 Wedstrijd- en Spelorganisatie<br />
Nr 3 Blz 15 Van uw Personeelsdienst<br />
Nr 3 Blz 16 LO/Sport kort<br />
Nr 3 Blz 17 In memoriam<br />
Nr 3 Blz 18 Fight Night Oranjekazerne<br />
Nr 3 Blz 22 Militaire Vijfkamp Vaardigheidsproeven<br />
Nr 3 Blz 26 Vaststellen Fysieke Belastbaarheid<br />
Nr 3 Blz 28 Even voorstellen<br />
Nr 3 Blz 30 Begrijpen we het nog…?<br />
Nr 3 Blz 36 Colofon / Uitgezonden personeel<br />
Inhoud Zandloper 4<br />
Nr 4 Blz 3 Van uw Commandant<br />
Nr 4 Blz 4 Grand Prix liberation<br />
Nr 4 Blz 6 De Pen<br />
Nr 4 Blz 7 Van uw Personeelsdienst<br />
Nr 4 Blz 8 Even voorstellen…<br />
Nr 4 Blz 9 MC-verkiezingen<br />
Nr 4 Blz 10 Opleiden tot LO/Sportinstructeur<br />
Nr 4 Blz 12 Training voor het nationale dames<br />
hockeyteam<br />
Nr 4 Blz 13 Van uw Medezeggenschapscommissie<br />
Nr 4 Blz 14 Golf, wie niet?<br />
Nr 4 Blz 16 Werven voor de KL<br />
Nr 4 Blz 20 Landmachtdagen druk bezocht<br />
Nr 4 Blz 22 Soldiers Physical Performance<br />
Nr 4 Blz 23 Stickers uitgedeeld<br />
Nr 4 Blz 23 “Ja”, ik wil…<br />
Nr 4 Blz 24 Veldtest IOKL<br />
Nr 4 Blz 26 Vechten in de Jungle<br />
Nr 4 Blz 31 Topsporters<br />
Nr 4 Blz 32 Colofon / Uitgezonden personeel<br />
Inhoud Zandloper 5<br />
Nr 5 Blz 3 Van uw Commandant<br />
Nr 5 Blz 4 “Als de nood het hoogst is, zijn de<br />
loopschoenen nabij”<br />
Nr 5 Blz 6 De Pen<br />
Nr 5 Blz 7 Van uw Personeelsdienst<br />
Nr 5 Blz 8 Even voorstellen…<br />
Nr 5 Blz 9 Van uw Medezeggenschapscommissie<br />
Nr 5 Blz 10 Afbouw…? Voor ons nog niet<br />
Nr 5 Blz 16 Desert Run… de ultieme uitdaging<br />
Nr 5 Blz 20 LO/Sport kort<br />
Nr 5 Blz 21 Bad Reichenhall<br />
Nr 5 Blz 22 ARBO-beleid<br />
Nr 5 Blz 23 Gravendienst<br />
Nr 5 Blz 24 VTO-1: april t/m juli <strong>2005</strong><br />
Nr 5 Blz 26 VTO-2: april t/m juni <strong>2005</strong><br />
Nr 5 Blz 27 Afronding VOLO<br />
Nr 5 Blz 28 Militaire Vijfkamp inspireert<br />
Nr 5 Blz 30 Uitzending laat sporen na<br />
Nr 5 Blz 36 French Falcon <strong>2005</strong><br />
Nr 5 Blz 38 The Ultimate Fitness Challenge<br />
Nr 5 Blz 40 Colofon / Uitgezonden personeel<br />
Inhoud Zandloper 6<br />
Nr 6 Blz 3 Van uw Commandant<br />
Nr 6 Blz 4 De Pen<br />
Nr 6 Blz 5 Van uw Personeelsdienst<br />
Nr 6 Blz 6 Oriënteringslopen in Servië<br />
Nr 6 Blz 8 LO/Sport kort<br />
Nr 6 Blz 9 Triatlon succes<br />
Nr 6 Blz 10 Van uw Medezeggenschapscommissie<br />
Nr 6 Blz 12 Rouge <strong>2005</strong><br />
Nr 6 Blz 16 Beklimming van de Mount-Blanc<br />
Nr 6 Blz 20 Bijscholing Golfi nstructeurs<br />
Nr 6 Blz 21 “Ik wil de beste zijn”<br />
Nr 6 Blz 22 Triatleet Paul Verkleij<br />
Nr 6 Blz 25 De lessenbank: “Wat kan/moet ik<br />
daarmee…”<br />
Nr 6 Blz 26 De paarse Krijger<br />
Nr 6 Blz 28 Colofon<br />
Inhoud Zandloper 7<br />
Nr 7 Blz 3 Van uw Commandant<br />
Nr 7 Blz 4 De Pen<br />
Nr 7 Blz 5 Van uw Personeelsdienst<br />
Nr 7 Blz 6 LO/Sportoffi cierendag… boerengolf!<br />
Nr 7 Blz 8 “Market Garden”<br />
Nr 7 Blz 9 Van uw Medezeggenschapscommissie<br />
Nr 7 Blz 10 A beauteful day<br />
Nr 7 Blz 14 LO/Sport kort<br />
Nr 7 Blz 15 Heintje Davids<br />
Nr 7 Blz 16 Regiocontactdag; een verslag van een<br />
ooggetuige<br />
Nr 7 Blz 20 Veiligheid<br />
Nr 7 Blz 22 “Ben ik nu gek of gaat er iets in O&Tland<br />
gebeuren?”<br />
Nr 7 Blz 26 Sport & Technologie<br />
Inhoud Zandloper 8<br />
Nr 8 Blz 3 Van uw Commandant<br />
Nr 8 Blz 4 De Pen<br />
Nr 8 Blz 5 Van uw Personeelsdienst<br />
Nr 8 Blz 6 Topper verlaat LO/Sportorganisatie<br />
Nr 8 Blz 9 Bezoek Prins Willem Alexander<br />
Nr 8 Blz 10 Van uw Medezeggenschapscommissie<br />
Nr 8 Blz 11 Oproep Traditieraad<br />
Nr 8 Blz 12 LO/Sport kort<br />
Nr 8 Blz 14 “Ben ik nu gek of gaat er iets in O&Tland<br />
gebeuren?” Deel 2: Leidraad O&T<br />
ZANDLOPER 34 ZANDLOPER 35<br />
Nr 8 Blz 17 Studie naar effecten van NBC-drank en<br />
cafeïnepillen<br />
Nr 8 Blz 20 VTO-1 LO/Sportorganisatie<br />
Nr 8 Blz 22 Basis reddingstechnieken<br />
Nr 8 Blz 23 Eerste geslaagden KL-CIOS<br />
Nr 8 Blz 24 Waar is het K&OC nou allemaal mee<br />
bezig?<br />
Nr 8 Blz 28 Vernieuwde Parcours Militair<br />
Inhoud Zandloper 9<br />
Nr 9 Blz 3 Van uw Commandant<br />
Nr 9 Blz 4 Natte toestanden<br />
Nr 9 Blz 5 Van uw Personeelsdienst<br />
Nr 9 Blz 6 De Pen<br />
Nr 9 Blz 8 Vert cursus<br />
Nr 9 Blz 12 LO/Sport kort<br />
Nr 9 Blz 13 Van uw Medezeggenschapscommissie<br />
Nr 9 Blz 14 E = KM...A?<br />
Nr 9 Blz 18 Vervolg Vert cursus<br />
Nr 9 Blz 20 De nieuwe jas van MZV<br />
Nr 9 Blz 25 LO/Sportinstructeurs aan de start in<br />
Tilburg<br />
Nr 9 Blz 26 BLS-Trofee naar 11 Luchtmobiel<br />
Nr 9 Blz 28 Trainen: het zijn de kleine dingen die<br />
het doen<br />
Nr 9 Blz 32 Fantastisch weerzien<br />
Nr 9 Blz 34 Waar hebben we het in <strong>2005</strong> over gehad?<br />
De laatste Zandloper van<br />
dit jaar is alweer op uw<br />
deurmat gevallen. De<br />
redactie dankt u voor het<br />
in haar gestelde vertrouwen<br />
en zal in het nieuwe jaar<br />
haar best doen om u<br />
wederom van ons lijfblad<br />
te voorzien. Uw steun is<br />
hierbij van groot belang.<br />
Voor reacties en kopij<br />
houden wij ons dan ook<br />
ook aanbevolen.<br />
Wij wensen alle<br />
lezers veel geluk en<br />
gezondheid in het<br />
nieuwe jaar.<br />
Redactie de Zandloper