30.09.2013 Views

december 2005 - Sportcommissie

december 2005 - Sportcommissie

december 2005 - Sportcommissie

SHOW MORE
SHOW LESS

Create successful ePaper yourself

Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.

Colofon<br />

De Zandloper is een uitgave van en voor<br />

de LO/Sportorganisatie KL.<br />

Redactie(raad)<br />

Voorzitter<br />

kap Ron Gits (MDTN *06-500-61484)<br />

Hoofd-/eindredacteur<br />

aooi Richard Wichhart (MDTN *06-500-61213)<br />

Redacteur<br />

smi Mike Becker (MDTN *06-529-73610)<br />

smi Richard Hesterman (MDTN *06-566-5303)<br />

smi Jan Welling (MDTN *06-500-61839)<br />

smi André Wijnberger (MDTN *06-500-61161)<br />

sgt Sibyl Gassner (MDTN *06-529-73610)<br />

dhr Taco Visser - TGTF (MDTN *06-557-66418)<br />

dhr Paul Lindeboom (MDTN *06-500-61013)<br />

Redactie-Kopijadres LO/Sportorganisatie KL<br />

Redactie Zandloper<br />

Bernhardkazerne<br />

MPC 53 B<br />

Postbus 3003<br />

3800 DA Amersfoort<br />

Tel: PTT 033-4661213<br />

MDTN *06-500-61213<br />

Mobiel 06-22412928<br />

Mail defensienetwerk:<br />

Wichhart, REM LOSPORT BDFPL<br />

E-mail internet (werk): losportzandloper@mindef.nl<br />

E-mail internet (privé): richardwichhart@hotmail.com<br />

Kopij/brieven volgende uitgave dienen uiterlijk<br />

1 februari 2006 bij het kopijadres te zijn.<br />

Vormgeving & lay-out<br />

Sectie Grafi sche Vormgeving<br />

Frederikkazerne Den Haag<br />

Druk<br />

PlantijnCasparie Zwolle<br />

De inhoud van dit blad weerspiegelt niet noodzakelijk de<br />

mening van de C-LO/Sportorganisatie. De redactie behoudt<br />

zich het recht voor ingediende kopij niet of gedeeltelijk te<br />

plaat sen. De inhoud van ingezonden brieven en artikelen<br />

blijft voor rekening van de schrijver. Artikelen uit dit blad<br />

mogen over genomen worden mits de bron wordt vermeld.<br />

Uitgezonden personeel wordt niet meer gepubliceerd in de Zandloper. Incidenteel is personeel, maar eveneens de achterblijvers<br />

bedreigd via post en internet. Defensie heeft redacteuren verzocht foto’s en (e-mail)adressen niet meer te vermelden. Wij betreuren<br />

dit, maar zijn uiteraard van oordeel dat veiligheid van onze collega’s en gezinsleden boven alles gaat. Onderstaande informatie<br />

maakt het mogelijk om via de buddy aan zijn of haar e-mailadres te komen. Bovendien is deze informatie ook bekend bij de<br />

redactie van de Zandloper.<br />

Uitgezonden personeel<br />

Smi Eric H.<br />

(buddy elnt Ab Agterbos)<br />

‘t Harde, MDTN *06-536-58087<br />

Smi Raffaele S.<br />

(buddy sgt Arnoud Hagen)<br />

‘t Harde, MDTN *06-536-58087<br />

Marcel P.<br />

Roosendaal, MDTN *06-589-58462<br />

Laat eens iets van je horen!<br />

ZANDLOPER<br />

Koninklijke Landmacht<br />

Informatiebulletin<br />

van en voor de LO/Sportorganisatie<br />

Nummer 9, <strong>december</strong> <strong>2005</strong><br />

Fit for Action<br />

ZANDLOPER 1 ZANDLOPER 1<br />

LO/Sportorganisatie


14. E = KM...A?<br />

28. Trainen: het<br />

zijn de kleine dingen<br />

die het doen<br />

20. De nieuwe jas<br />

van MZV<br />

Omslag: Sgt1<br />

Brigitte Hermeling<br />

in actie tijdens de<br />

cross-estafette<br />

Inhoudsopgave<br />

Jaargang 12, nummer 9, <strong>december</strong> <strong>2005</strong><br />

Van uw Commandant 3<br />

Natte toestanden 4<br />

Van uw Personeelsdienst 5<br />

De Pen 6<br />

Cursus Vert 8<br />

LO/Sport kort 12<br />

Van uw Medezeggenschapscommissie 13<br />

E = KM...A? 14<br />

Vervolg cursus Vert 18<br />

De nieuwe jas van MZV 20<br />

LO/Sportinstructeurs aan de start in Tilburg 25<br />

BLS-Trofee naar 11 Luchtmobiel 26<br />

Trainen: het zijn de kleine dingen die het doen 28<br />

Fantastisch weerzien 32<br />

Waar hebben we het in <strong>2005</strong> over gehad? 34<br />

Van uw Commandant<br />

Even terugkijken...<br />

Het jaar <strong>2005</strong> zit er bijna op en ik denk dat velen<br />

van ons met veel plezier uitkijken naar de Kerstdagen<br />

en Oud en Nieuw. Het betekent in veel<br />

gevallen een lekkere vakantie, een periode om extra<br />

aandacht te besteden aan familie aangelegenheden<br />

of om even terug te blikken en vooruitkijken. Ik kijk<br />

even terug op de bijeenkomst ter ere van derig jaar<br />

LO/Sportorganisatie..<br />

Op 29 <strong>december</strong> bestaat de LO/Sportorganisatie dertig jaar.<br />

Op 7 <strong>december</strong> heeft een bijeenkomst ter ere van het<br />

dertig jarig bestaan plaatsgevonden. Centraal stond de<br />

vraag “hoe staat het met de inzetbaarheid van de eenheid<br />

en wat kunnen wij daar nog aan bijdragen’’. Gezien<br />

de reacties direct na afl oop en de aandacht die C-OTCo<br />

ook de dag later eraan besteedde in de OTCo-raad<br />

(bijeenkomst met al z’n ondercommandanten) heeft mij<br />

een gevoel gegeven dat het een geslaagde dag was.<br />

The truth about killing<br />

In de ochtend werd de documentaire ‘’The truth about<br />

killing’’ op uitstekende wijze weggezet door de aooi Borecki<br />

en aooi Spierenburg. De centrale vraag was: zijn u en ik in<br />

staat en bereid om gericht te schieten en waarom denkt u<br />

dat. Onderzoek heeft uitgewezen dat tijdens de Tweede<br />

Wereldoorlog slechts twee procent van de infanteristen dat<br />

deed met de bedoeling om echt te doden. Ik kan u zeggen<br />

dat er grote stappen voorwaarts zijn gemaakt. Met de moderne<br />

training is het mogelijk mensen te leren doden. Harde<br />

realistische training, conditioneren, drills, emoties, refl exen,<br />

goed beheersen waren de sleutelwoorden. Echter accepteren<br />

dat je iemand gedood hebt, is weer iets anders. Kun je<br />

geestelijk leven met wat je lichaam heeft gedaan. Dit blijkt<br />

nog een groot probleem te zijn, wat nog niet is opgelost<br />

en derhalve nog de nodige zorgen baart voor nu en in de<br />

toekomst. Het is ook aan ons om mee te denken hoe wij hier<br />

een bijdrage aan kunnen leveren. De afspraak is dan ook<br />

gemaakt dat diegenen die behoefte hebben hun gevoelens<br />

en/of ideeën te spuien, terecht kunnen bij de beide inleiders.<br />

Ik zie in ieder geval voldoende aanknopingspunten om een<br />

bijdrage te leveren.<br />

Prestatie monitoring<br />

In de middag stond prestatie monitoring op de rol. Frans van<br />

Dijk van het NOC/NSF heeft ons duidelijk gemaakt op welke<br />

wijze de verschillende bonden en daarmee de topsporters<br />

ondersteund worden om hun prestaties nog beter te monitoren.<br />

Taakanalyse, Omstandigheden en Persoonsanalyse,<br />

kortweg TOP genoemd, vormen de basis voor het vaststellen<br />

van het adaptatievermogen van de sporter. Daarbij is het<br />

belangrijk dat de informatie die van invloed is op de training<br />

“direct” beschikbaar is voor de trainers en sporters. Daarvoor<br />

zijn onder andere zogenaamde fi eldlabs ontwikkeld. Het<br />

werken met fi eldlabs vindt op dit moment in Nederland<br />

plaats bij het schaatsen, zwemmen en voetbal (PSV) en maakt<br />

het voor de trainers mogelijk direct de (herstel)training per<br />

individu te beïnvloeden (maatwerk).<br />

Jos van Dijk van TGTF maakte daarna een prima vertaalslag<br />

naar het militaire bedrijf. Prestatie monitoring is ook voor<br />

commandanten en voor ons als trainers relevant. Het op ieder<br />

moment weten hoe het met de inzetbaarheid van de eenheid<br />

staat, biedt de mogelijkheid tot gerichte bijsturing van het<br />

programma. Niet alleen tijdens de O&T, maar ook tijdens<br />

uitzending. Ik stel me dan ook veel voor van de verdere<br />

samenwerking met TGTF om hier nadere invulling aan te<br />

geven. Niet alleen in Nederland, maar ook in het uitzendgebied.<br />

Eindejaarsboodschap<br />

Tijdens m’n werkbezoeken is het enthousiasme en de betrokkenheid<br />

bij wat we doen weer onomstotelijk naar voren<br />

gekomen. Jullie hebben de klanten meestal kunnen geven<br />

waar ze om vroegen en vaak zelfs veel meer. En dat ondanks<br />

de onrust die er toch hier en daar heerst over wat de<br />

toekomst ons gaat brengen. Niet alleen door de reorganisatieperikelen,<br />

maar ook de FLO-leeftijdsgrens en eventuele overgangsmaatregelen.<br />

Ik wil dan ook heel graag alle medewerkers<br />

van de LO/Sportorganisatie hartelijk danken voor hun<br />

inzet in het afgelopen jaar en wens u en uw<br />

familieleden een fantastisch 2006 toe.<br />

Kol Nico Spreij<br />

ZANDLOPER 03


Na jaren niet op het NMK-zwemmen te<br />

zijn geweest, werd ik gevraagd door de<br />

LO/<strong>Sportcommissie</strong> om als teamcaptain<br />

Koninklijke Landmacht op te treden dit jaar.<br />

Als zwem- en waterpolotrainer heb ik al wel<br />

‘wat ervaring’ op dit gebied, maar nog nooit<br />

zulke ervaringen gehad als deze dag! Dat<br />

het bijzonder was, hoop ik in ieder geval<br />

duidelijk te maken aan de hand van onderstaand<br />

relaas.<br />

Traditiegetrouw bij een individueel kampioenschap is het<br />

melden in Dagelijks Tenue en gelukkig had kap Johan<br />

Bouman mij op de deelnemerslijst gezet. Van de wacht<br />

mocht ik dan ook met KP-auto ‘het Kasteel’ op, om op de<br />

paradeplaats te parkeren. Net als vele andere lieden ging<br />

ik op zoek naar de Bolognazaal, maar deze bleek gesloten<br />

te zijn en we werden verwacht in ‘de granaattoren’. Daar<br />

zaten al wat andere mensen, waaronder Bert Goes, adjudant<br />

b.d. van de KLu, deze dag als speaker aanwezig. Hij is zelf<br />

jaren zwemtrainer geweest, daarnaast voormalig lid van de<br />

<strong>Sportcommissie</strong> KLu en derhalve bekend met het klappen<br />

van de zweep. Uiteindelijk kwamen we terecht in de ‘Grote<br />

Zaal’, waar al veel deelnemers zich hadden verzameld.<br />

ZANDLOPER 04<br />

Natte<br />

toestanden<br />

Opstart<br />

Een hele aparte manier van opstarten die ik nog ‘never’ heb<br />

meegemaakt. De totaalopgave door aooi Bart Haggeman<br />

gemaakt, moest nog helemaal worden ingevoerd in het<br />

programma! Het was namelijk mogelijk om allerlei wijzigingen<br />

door te voeren in het schema. Wanneer deelnemers ter<br />

plekke besloten om een ander nummer te gaan zwemmen,<br />

dan was dat mogelijk. Anderzijds was het ook mogelijk<br />

dat de organisatie nummers waar bijvoorbeeld te weinig<br />

animo voor was, gewoon schrapte. Met enige verbazing<br />

werden de lijsten zo doorgewerkt. Uiteindelijk werd er een<br />

programma uitgedraaid dat keurig netjes op de muur kwam<br />

te hangen. Enige hiaat was dat niet iedereen de beschikking<br />

had over een kopie van dit programma! Gelukkig had de<br />

‘spin in het web’, Bert Goes er wel één, zodat hij in ieder<br />

geval de juiste gegevens had. Gevolg was wel dat je als<br />

ploegleider regelmatig verrast werd door de programmatuur.<br />

Geweld(ig)<br />

De wijze waarop de deelnemers met dit alles omgingen, was<br />

geweldig; zij lieten het allemaal gebeuren en hadden de oren<br />

gespitst wanneer de microfoon ‘openstond’. In het water was<br />

er het nodige geweld en hoewel er niet veel records sneuvelden,<br />

was het niveau toch goed te noemen. Zoals u misschien<br />

op Intranet hebt gelezen, waren er ook zeer verrassende<br />

prijswinnaars. Wat te denken van topsporster (schermster)<br />

Ingrid Angad Gaur; zij wist met medailles om haar nek het<br />

zwembad te verlaten. Niet omdat er zo weinig deelnemers<br />

waren op het zwemnummer, maar gewoon omdat ze<br />

een aantal deelnemers voor wist te blijven! De nationale<br />

_quipe die samengesteld gaat worden voor internationale<br />

evenementen, laat in ieder geval van alle Krijgsmachtdelen<br />

zwemmers zien. De KMar was met één deelneemster<br />

vertegenwoordigd, maar nam wel de nodige medailles mee.<br />

Klassementen<br />

In de nodige klassementen waren steeds dezelfde prijswinnaars<br />

te zien; toch wel een wat zwakker punt van de<br />

zwemsport momenteel. Binnen de krijgsmacht is er wat dat<br />

betreft weinig talent te ontdekken, de medaillewinnaars<br />

waren over het algemeen ‘gerijpte’ zwemmers. Niks mis<br />

mee, maar jong en ‘vers bloed’ is wel welkom in deze tak<br />

van sport. Uiteindelijk was de KLu winnaar van het eindklassement,<br />

‘wij van’ de KL goede tweede en de KM derde.<br />

Vermeldenswaardig nog was het feit dat wij als enige Krijgsmachtdeel<br />

een internationale zwemmer hadden, namelijk<br />

een Duitse partner uit Eibergen: “gut gemacht Jungse”.<br />

Smi André Wijnberger, parttime teamcaptain<br />

LO/Sportof-<br />

Van uw<br />

personeelsdienst<br />

ficierendag<br />

Medailles<br />

Boerengolf<br />

Smi Wanders R.E.G. 04-01-2006 Zilveren medaille<br />

Plaatsing m.i.v. 7 november <strong>2005</strong><br />

Sgt1 Hamerlinck C. OK<br />

Sgt1 Lust F. LTK<br />

Sgt1 Twigt M. RVS<br />

Sgt Becker P.C. GSK<br />

Sgt Geldere van P.C. KVOK<br />

Sgt Gommeren S.M.J. JPK<br />

Sgt Koreman J. HSK<br />

Sgt Lamain D. GMK<br />

Sgt Oprins B.C. Ede<br />

Sgt Schulting W.A. Den Haag<br />

Sgt Tempels G.J.P. GSK<br />

Cees van Ommeren...<br />

dertig jaar trouwe dienst<br />

Op 6 <strong>december</strong> <strong>2005</strong> werd bij de maj Cees van Ommeren<br />

(hfd Sie S4) door kol Nico Spreij het offi cierskruis opgespeld.<br />

In dit geval gaat het om een periode van maar liefst<br />

dertig (30) jaar eerlijke en trouwe dienst<br />

ZANDLOPER 05<br />

Sie 1 LO/Sportorganisatie,<br />

Kap Peter van<br />

Heeringen


De Pen<br />

Chris, bedankt voor ‘de Pen”! Aangezien<br />

jouw gezicht in de vorige Zandloper zevenmaal<br />

te zien was, is het tijd dat iemand<br />

anders zich gaat voorstellen. Zeker als je op<br />

een KL-LO/Sportevenement collega’s tegen<br />

komt die je nog nooit gezien of van gehoord<br />

hebt. Of als collega’s jou niet (her-)kennen!<br />

In 1998 kwam de (toenmalige) kap Driever een wervingspraatje<br />

houden op het CIOS te Goes. Mede in dat jaar<br />

werd het hoofdkeuzevak sportinstructeur Defensie/Overheid<br />

opgezet. En aangezien sporten en het leger beiden<br />

aantrekkelijk waren, was de keuze snel gemaakt. Samen<br />

met Steven Hendrickx ben ik aan deze uitdaging<br />

begonnen. Uiteindelijk kreeg ik in het schooljaar 1999/2000<br />

de mogelijkheid om ook stage te lopen binnen de Koninklijke<br />

Landmacht. Dit werd uiteindelijk de KMA, onder strakke<br />

begeleiding van smi Gerrit Hof en de toen nog smi Jack<br />

Ooms. Marche les Dames, Assaut, Diés en eindoefening<br />

Frankrijk zijn onder andere nog mooie herinneringen hieraan!<br />

Stageperiode<br />

Het was 30 oktober 2000, toen ik samen met mijn buddy<br />

Steven (Hendrickx, red.) naar de KMS ging om als spijkerbroekie<br />

ini 1 en ini 5 te volgen en aansluitend naar de VTO-1<br />

in Amersfoort te gaan. Het is inmiddels april 2001. Tijdens<br />

opleidingen merkte ik dat mijn stageperiode een zeer nuttige<br />

aanvulling was.<br />

Avontuur<br />

Mijn eerste plaatsing werd de LO/Sportgroep Bernhardkazerne<br />

samen met de toen nog smi Hans van Leeuwen<br />

Spijkerbroekie<br />

en medespijkerbroek Olaf Petersen. Hier kon ik dan beginnen<br />

met het LO/Sportinstructeur zijn! Ook werden hier mijn klim-<br />

en touwgevoelens goed geprikkeld, waardoor ik na de AKI<br />

al vlot de jaune-cursus in mocht, om het jaar erna ook<br />

cordelet vert te worden. Overigens steeds ten nadele van<br />

Olaf, die twee jaar achter elkaar de OTCMan-sportdag in z’n<br />

eentje moest draaien. Na bijna drie jaar had ik voldoende<br />

gezien van de Bernhardkazerne en ging<br />

mijn avontuur naar het parate leven.<br />

Target<br />

Dus in februari 2004 naar de Oranjekazerne, een andere regio<br />

en collega’s waar ik nog nooit van had gehoord, dus ‘de Pen’<br />

is zo gek nog niet! In dat jaar lag mijn target op het behalen<br />

van de rode baret. Aangezien er teveel cursisten waren<br />

voor de mei-lichting, werd ik uitgekozen om de lichting van<br />

augustus te pakken. Na de VAKOL kreeg ik eindelijk dan ook<br />

m’n ‘eigen’ verse compagnie en kon ik daarmee aan de slag.<br />

ZANDLOPER 06 ZANDLOPER 07<br />

Dan <strong>2005</strong>! Na wat oefeningen, onder andere Noorwegen,<br />

tweemaal Duitsland, Cyprus en de Open dagen KL, mocht ik<br />

de rougecursus in. Het verloop van deze cursus was te lezen<br />

in de Zandloper van september, maar duidelijk mag zijn dat<br />

het een superervaring was. Hierna nog wat oefeningen, waaronder<br />

Spanje, gedraaid, met andere woorden, een ander<br />

leven dan het opleidingsleven!<br />

‘KL-raceteam’<br />

Ik heb voor drie jaar contractverlenging gekregen, dus wat<br />

betreft de komende jaren, is de rest nog afwachten wat zal<br />

komen en gaan! Dan komt na dit standaard levensloopverhaal<br />

toch het moment dat ik ‘de Pen’ door ga geven.<br />

Aangezien mijn lichtingsgenoot zich wel een keer op televisie<br />

heeft laten zien met het KL-raceteam, maar zich niet heeft<br />

voorgesteld, krijgt hij hier de gelegenheid voor! Veel succes<br />

met het toetsenbord sgt1 Gerwin Bregman!<br />

Sgt1 Joop Groen, LO/Sportgroep Oranjekazerne<br />

Een ander leven dan het opleidingsleven


Cursus Vert<br />

Maandag 3 oktober, 13 kilometer fi le! Daar<br />

zat ik dus echt niet op te wachten. Ik was<br />

toch al behoorlijk nerveus voor die cursus.<br />

De cursus Vert die qua tijd toch al variabel<br />

is. Duurt hij een kleine drie, vier weken of<br />

toch vijf tot zes weken? Je gaat voor het<br />

groene koord. Dat is in principe de enige<br />

en juiste insteek.<br />

Ik snap dat dit de bedoeling is. Buiten dat, je bent een aantal<br />

weken weg van de LO/Sportgroep en dan wil je graag met<br />

een diploma (in dit geval het groene koord) terugkomen.<br />

Maar is dat wel haalbaar voor mij? Want het schijnt een<br />

zware cursus te zijn, zowel mentaal als fysiek. Er zijn genoeg<br />

collega’s die de cursus na de tweede of derde keer halen.<br />

Niet bepaald een cursus met een hoog ‘eitje’ gehalte dus.<br />

Eén grote knoop<br />

Natuurlijk had ik een hoop collega’s gesproken die deze<br />

cursus al gedaan of gegeven hadden. Natuurlijk had ik<br />

gevraagd hoe de weken eruit zouden kunnen zien en wat de<br />

eventuele struikelblokken zouden kunnen zijn. De belangrijkste<br />

tip was wel het vooraf oefenen van met name de<br />

technische handelingen zoals de verschillende interventies en<br />

afdalingen. Dus dat heb ik dan ook gedaan, samen met sgt<br />

Matthijs Mostert die ook de cursus ‘in’ mocht. We werden<br />

geholpen door mijn subclusterbuddy en tevens sgt1 BOT<br />

smeerolie Sander Klap en Smi Rob Burgers (beiden ‘rouge’).<br />

Ook het tekenen wilden wij nog even oefenen. Drie dagen<br />

voor de cursus zou beginnen zijn we, Matthijs, Rob en ik,<br />

naar een suikerfabriek in Breda gegaan. De moed zakte<br />

spontaan in mijn schoenen. Het liefst zou ik één grote knoop<br />

om de hele toren leggen. Om voor mijzelf de rust te bewaren<br />

heb ik toen maar besloten de cursus in mootjes te hakken.<br />

jes te hakken. Dus op naar eerste dag.<br />

‘Dikke lippen busje’<br />

Smi Jan Joosen opende als cursusleider de cursus Instructeur<br />

Werken op Hoogte ofwel de Vert-cursus. De instructeurs die<br />

tevens de cursus gaven waren: smi Johan Sanders, aooi René<br />

van Stokkem, elnt Jo in ’t Veld, smi Jon Tak en smi Cor den<br />

Daas. Al heel snel werd duidelijk op welke dagen je de cursus<br />

vroegtijdig zou kunnen verlaten. De woensdag in België (derde<br />

week) zou het eerste moment zijn. Dan zouden er mensen<br />

in het ‘dikke lippen busje’ kunnen belanden. Was dat niet het<br />

geval dan mocht je donderdag de toets doen om het technische<br />

deel af te sluiten. Zou je die toets verknallen, dan vond<br />

er de week erop een herkansing plaats in Amersfoort: het<br />

eventuele tweede moment om de cursus vroegtijdig te verlaten.<br />

Haalde je de toets in België dan was je een weekje vrij.<br />

“Open en eerlijk”<br />

De week erop zou dan de I-week (Instructie: Technische<br />

LDO zijn) van start gaan. Afhankelijk van de grootte van de<br />

groep en hoe goed iedereen zijn beurt zou draaien zouden<br />

er één of twee I-weken zijn. Tijdens de cursus stond een<br />

drietal doelen centraal: 1) Veiligheidsbewustzijn (werken<br />

volgens het boekje). 2) De wil om samen te werken en 3)<br />

De wil om te werken. Ook werd duidelijk dat wij ons niet<br />

anders voor hoefden te doen dan we zijn want we vallen<br />

toch wel door de mand (daar is de cursus lang en intensief<br />

genoeg voor). Tevens werd ons op het hart gedrukt “open<br />

en eerlijk” te zijn naar elkaar toe: om de fouten die je<br />

hebt gemaakt aan elkaar te vertellen. Niet alleen omdat<br />

anderen daar ook van kunnen leren, maar ook omdat het<br />

ZANDLOPER 08 ZANDLOPER 09<br />

zo stom staat als je tegen je medecursisten zegt dat het<br />

allemaal top gaat en je vervolgens in ‘het dikke lippen busje’<br />

belandt omdat het helemaal niet zo goed is gegaan.<br />

‘Stoel Cor’<br />

Na de opening konden wij: sgt1 Eelke Hogenhout, sgt<br />

Matthijs Mostert, sgt1 Jeroen Bink, sgt1 Olaf Petersen, sgt<br />

Peter Van Mil, sgt Maikel Broné, sgt Anne Bouma en ik, op<br />

naar gebouw AA en vervolgens de klimtoren, om de cursus te<br />

openen met twee keer 20 meter blokjes klimmen. Het hoge<br />

aanleertempo tijdens die eerste anderhalve week was goed<br />

te volgen omdat iedereen van tevoren goed had geoefend.<br />

Natuurlijk ging er wel het een en ander mis, werden er fouten<br />

gemaakt en moesten materialen worden aangepast. Zoals<br />

de sangels. Voor de ene handeling heb je een langere sangel<br />

nodig dan voor de andere handeling. Handig is het dan om<br />

met een tapje aan te geven waar die sangel voor bedoeld is.<br />

Bijvoorbeeld voor een sangel die je gebruikt bij een interventie<br />

met een bewusteloze leerling. Die sangel geef je dan als naam<br />

“stoel”. Super handig natuurlijk, want je pakt zo de juiste<br />

sangel van je gordel en omdat deze de juiste maat heeft voor<br />

de gemiddelde man/vrouw werkt het perfect. Dat ging dus<br />

bij alle instructeurs van de klimgroep goed, totdat we gingen<br />

oefenen met smi Cor den Daas. Die paste dus niet in de<br />

doorsnee stoel… dus werden er XXL-sangels gesneden en zo<br />

ontstond de nieuwe sangel ‘stoel Cor’. Helaas moest Cor na<br />

de eerste week een cursus volgen en hebben we deze sangel<br />

niet meer voor hem kunnen gebruiken. Gelukkig ging smi Jon<br />

Tak mee naar België en hing de extra sangel niet voor niets<br />

aan de gordel. Aan het einde van de eerste week vond er een<br />

tussentijdse test plaats (voor Olaf was dat een niveaumeting).<br />

Daarna een gesprekje met Jan om door te nemen<br />

hoe de afgelopen week is gegaan en hoe je er dus voorstaat.<br />

Gelukkig ging het goed en ging ik met een goed gevoel het<br />

weekend in.<br />

Tijdsplanning<br />

Die tweede week bestond weer uit interventies (kabel),<br />

driepoten, krachten driehoeken, spitten en pitons en uit<br />

opdrachten waarbij je moest bouwen in de natuur. Aan die<br />

bouwopdrachten werden natuurlijk tijden gekoppeld. Doe ik<br />

ook regelmatig tijdens mijn eigen lessen, dus is het eigenlijk<br />

best geestig om weer eens aan de andere kant van de lijn te<br />

staan. Maar om heel eerlijk te zijn, vond ik dat helemaal niet<br />

zo geestig. Ik oog van nature al wat traag en meestal heb ik<br />

meer tijd nodig dan wordt gegeven. De tijd überhaupt halen<br />

werd voor mij al een doel op zich. En dat is dan ook precies<br />

het moment waarop dingen mis gingen en ik fouten ging<br />

maken. Ik weet van mijzelf dat ik bij dit soort opdrachten orde<br />

en netheid nodig heb dus moet ik goed in mijn hoofd hebben<br />

wat ik wil. Gedurende de cursus heb ik dan ook gemerkt dat<br />

ik meestal fouten maakte op het moment dat het snel moest.<br />

Het moest dan helemaal niet snel, maar dat maakte ik er wel<br />

van. Natuurlijk moest ik er niet belachelijk lang over gaan<br />

doen, maar een beetje tijd bijvragen was oké geweest. Maar<br />

als dat bouwen dus binnen een bepaalde tijd moest, was ik


Even bijkomen van de inspanningen...<br />

meer met de tijd bezig dan met de opdracht. Als eerste maakte<br />

ik een tijdsplanning. Zo lang verkennen, zo lang materialen<br />

halen om vervolgens een bepaalde daadwerkelijke bouwtijd<br />

over te houden. Natuurlijk ging die globale tijdsplanning al de<br />

mist in bij het verkennen. Als ik te lang over het verkennen<br />

deed, kwam ik bij het eerste probleem: moet ik stug doorgaan<br />

met verkennen of ga ik mijn plan verder uitwerken terwijl<br />

ik mijn materialen ga halen. Wanneer ik niet goed genoeg<br />

over mijn plan had nagedacht, moest ik dat gaan aanpassen.<br />

Vervolgens lagen er overal allerlei materialen die daar niet<br />

hoorden te liggen. Gelukkig waren er voldoende momenten<br />

in de cursus waar een bepaalde tijdsdruk op zat of waarvan je<br />

dacht dat het snel, snel moest. De interventies bijvoorbeeld.<br />

Ik wilde die leerling niet langer laten hangen dan nodig was<br />

dus wilde ik het snel doen waardoor ik fouten maakte die ik<br />

vervolgens weer op moest lossen met als gevolg dat het veel<br />

langer duurde dan nodig was. “Rust… zo belangrijk!” Of het<br />

nou rust bewaren is bij interventies of het bouwen dat maakt<br />

niet uit. Eerst goed kijken wat er aan de hand is, vervolgens<br />

een goed plan bedenken en daarna het plan uitvoeren.<br />

‘Boekje pienter’<br />

Woensdag was er wederom een niveaumeting. Erg leerzaam<br />

moet ik zeggen. Tijdens testen gebeuren er zo vaak dingen<br />

die je tijdens het oefenen nog niet bent tegengekomen. Doe<br />

je onhandig, wil je het zo graag zo goed doen en word je<br />

maximaal op je vingers gekeken door de kliminstructeurs,<br />

wat bij mij zeker extra spanningen opleverde. En juist bij die<br />

toetsen leerde je weer zoveel. Gedurende de twee weken<br />

werd de spanning bij mij steeds groter. Je nadert dan de<br />

derde week in België die in het teken staat van het wel of<br />

niet mogen doen van de technische toets. En die wilde ik<br />

steeds liever gaan halen. De onzekerheid werd bij mij groter.<br />

Na de eerste week wist ik nog hoe ik ervoor stond omdat<br />

dit met Jan geëvalueerd was. Week 2 had ik als houvast de<br />

niveaumeting, waar je per onderdeel met de instructeur kort<br />

bespreekt hoe het is gegaan. En had ik mijn ‘boekje pienter’,<br />

waarin ik dus echt alles op had geschreven. Ik wist precies<br />

welke opdrachten ik had gehad, welke fouten ik waar had<br />

gemaakt en welke dingen ik goed had gedaan (ook belangrijk<br />

om de moed er in te houden). En dan toch die onzekerheid<br />

van hoe sta ik ervoor? Hoe zwaar rekenen zij die fouten die ik<br />

heb gemaakt? Zo irritant want ik ging dus echt niet voor ‘het<br />

sippe busje’ in België. Daar was het hele werk te leuk voor.<br />

Verschrikking<br />

Halverwege de tweede week zijn we richting de Ankerpoortgroeve<br />

gegaan. Een speciale locatie omdat de Instructeur<br />

Werken op Hoogte daar zelfstandig mag werken terwijl er op<br />

natuurlijke punten wordt geïnstalleerd. Het is dan wel zo dat<br />

een Cordelet Vert (WOH) niet mag knopen op natuurlijke<br />

punten anders dan de natuurlijke punten die zijn aangegeven<br />

op de foto’s in het CV-boekje. Daar kwam het tekenen, het<br />

houden van een briefi ng en het daadwerkelijk bouwen aan<br />

bod. Na een overnachting in Weert zijn we vrijdag naar de<br />

silo’s in Helmond gegaan. Het duurde even voordat ze<br />

ontdekt waren, maar gelukkig stonden ze er nog. Het was de<br />

eerste keer dat we echt een groot kunstmatig object moesten<br />

gaan verkennen. Wat een verschrikking. En dan werd er ook<br />

nog geroepen: “als je hier geen aanhechtingspunten kunt<br />

vinden, dan kun je het nergens!” Dus… eerst maar eens<br />

week 3 doorkomen in België. Als dat lukt dan kijk ik wel weer<br />

verder, maar eerst weekend. Even rust. Althans dat hoopte ik,<br />

maar als ik er niet aan dacht dan had ik het er wel over en<br />

‘s nachts droomde ik er over.<br />

Knoopfout<br />

Week 3 speelde zich af in België. Normaal gaat de Vert naar<br />

Marche les Dames, maar dat zat er niet in deze week. Dus<br />

gingen we in totaal naar drie verschillende locaties. Deze<br />

lagen niet echt in de buurt dus ‘raceten’ we iedere ochtend<br />

en avond met twee witte busjes achter het blauwe busje aan.<br />

Maandag begon gelijk met een niveaumeeting. Dat was niet<br />

mijn beste dag. Anne en ik hadden zo’n mooie leng gebouwd<br />

in het bos. Zo mooi dat Anne in het fries weer kon zeggen<br />

‘Anne vin mooi’. En toch zat er een knoopfout in. Zo dom!<br />

Daar baalden we zo van. Inmiddels kon ik me indenken dat<br />

mensen niet altijd hun fouten durven te bekennen tegen de<br />

medecursisten. En omdat ik het zo erg vond, nam ik die fout<br />

als het ware de rest van de test met me mee. We hadden nog<br />

vier onderdelen die we moesten doen. De eerste twee onderdelen<br />

gingen nog wel. Onderdeel drie was tien keer niks<br />

waardoor onderdeel vier helemaal een drama werd. Ik was al<br />

chagrijnig toen ik daar aankwam en dat straalde er ook<br />

behoorlijk vanaf. Ik kon alleen maar aan dat ‘sippe<br />

ZANDLOPER 10<br />

busje’ denken! Gelukkig was ik niet de enige die zich zo<br />

voelde. Het fi jne is dan wel weer dat je met je lotgenoten de<br />

ellende weg kunt lachen.<br />

Eindtoets<br />

Dinsdag maakte ik nog een knoopfout: WOMT-stof. De<br />

tranen schoten in mijn ogen. Ik kon wel janken. En als ik mijzelf<br />

één subdoel had gesteld dan was het: “niet janken tijdens<br />

de cursus”. Mannen trekken dat over het algemeen niet en ze<br />

weten niet wat ze met huilende vrouwen aan moeten. Gelukkig<br />

zijn er uitzonderingen, ook in deze cursus. Ik weet<br />

niet of mannen dit soort subdoelen hebben, maar de meeste<br />

vrouwen hebben dat dus wel. Maar die fout. Te erg.<br />

Gelukkig maakte Johan een leuk grapje waardoor de spanning<br />

er even af ging bij mij. Woensdag kregen we nog een installatie-opdracht<br />

en hadden we tijd om interventies en andere<br />

technische handelingen te oefenen. Vervolgens weer terugrijden<br />

naar Au Moulin. Een restaurantje waar we iedere<br />

avond een menu voorgeschoteld kregen. Het was heerlijk<br />

om daar lekker aan tafel te zitten en even niets te hoeven<br />

doen, om te kijken naar de hond vol met gezwellen en te<br />

luisteren naar de fantasieën van de instructeurs over de<br />

bazin van de hond én de man. Die avond kregen we na<br />

het eten te horen of we donderdag de toets mochten doen<br />

of in het befaamde ‘dikke lippen busje’ terecht zouden<br />

komen. En gelukkig mochten we allemaal donderdag de<br />

eindtoets doen om het technische deel af te sluiten.<br />

Adrenaline<br />

Ik heb die nacht voor het eerst rustig geslapen en niet<br />

gedroomd over interventies, heerlijk. De toets bestond uit<br />

vijf onderdelen en was echt zo gaaf om te doen. De groep<br />

werd in tweeën gedeeld en het leek mij beter om nog even<br />

te wachten (dat even werd een paar uur) zodat ik mezelf<br />

helemaal op kon vreten van de zenuwen. Ik stond op<br />

scherp, ik stond die dag om zeven uur al op scherp! En had<br />

een partij adrenaline dat door mijn lijf gierde en zag achter<br />

iedere boom een beer. Maar de interventies gingen goed.<br />

Het eerste onderdeel bij Johan en Jan verliep wat onhandig.<br />

Vooral bij Jan moest ik heel even een houding aannemen<br />

waarbij het mij beter leek om eerst maar even mijn excuses<br />

aan te bieden en te vragen of hij even de andere kant op<br />

wilde kijken. Om vervolgens bij het avondeten nogmaals<br />

sorry te zeggen. Het kon zo snel gewoon even niet anders.<br />

Geblinddoekt<br />

Ook de meeste andere onderdelen liepen goed, hoewel<br />

bepaalde dingen soms soepeler hadden gekund. Het was<br />

echt een mooie test. ’s Avonds kregen we te horen of we het<br />

wel of niet hadden gehaald. Helaas moesten Anne, Jeroen<br />

en Mike de toets een week later in Amersfoort overdoen.<br />

De donderdagavond werd afgesloten met een ’bonte avond’<br />

waar Jon al heel de week om gezeurd had. Een onderdeel<br />

van de bonte avond was geblinddoekt knopen. Acht knopen<br />

moesten er gelegd worden met een 11mm lijn. Iedere keer<br />

werd de knoop opgenoemd en kregen Jon, Jan, Johan en Jo<br />

de tijd om deze te leggen. Jon had er zin in, de bonte avond<br />

was tenslotte zijn favoriete onderdeel van de week. Iedere<br />

keer wanneer Jon klaar was met een knoop riep hij dat in<br />

de veronderstelling dat hij als eerste klaar was. Althans dat<br />

denk ik, want voor een tweede plaats juich je niet. Geloof me<br />

Jon, Johan was je steeds voor. Na de bonte avond hebben we<br />

nog wat gedronken, maar al snel ging bij de meesten het<br />

licht uit.<br />

Tekening<br />

Week 5: we moesten ons melden op de OK in Schaarsbergen<br />

voor de eerste I-week. Daar kregen we te horen dat we<br />

alle vijf (Jeroen, Mike en Anne hadden de herkansing niet<br />

gehaald) Vert waren. Weliswaar alleen op het technische<br />

vlak. Maar dat groene koord zou dus sowieso mee naar<br />

huis gaan. De meningen bij ons waren verdeeld. Wel werd<br />

al heel snel duidelijk dat niemand voor dat koord ging.<br />

We wilden allemaal helemaal Vert worden. De I-week kon<br />

beginnen. Iedere dag reden we naar een kunstmatig object.<br />

Extra leuk was dat we alleen te horen kregen naar welke<br />

stad, dorp of gehucht we reden en niet naar welk object. Bij<br />

het object aangekomen kregen we de opdracht verstrekt.<br />

Daarin werd vermeld welke eenheid er zou komen en met<br />

hoeveel personen zij waren. Wat het doel (fysiek/uitdagend<br />

programma), de aankomst- en vertrektijd was. Welke<br />

materialen er ter beschikking waren om mee te bouwen en<br />

hoeveel personeel er ter beschikking was. Meestal kregen<br />

we een kleine drie uur de tijd om te verkennen en tevens<br />

een briefi ng te maken. Dit houdt in dat je gaat kijken<br />

welke klim- en afdaalsituaties je waar weg wilt hangen.<br />

Vervolg op pagina 18.<br />

ZANDLOPER 11


LO/Sport kort<br />

Een warme douche<br />

Computers zijn ook in onze LO/Sportorganisatie<br />

niet meer weg te denken. Zolang ze doen wat je<br />

wilt en waarvoor je ze nodig hebt, zijn ze een zegen,<br />

doen ze dat niet is het een bron van ergernis.<br />

Als hoofd- / eindredacteur van ons lijfblad, ben ik tevens<br />

uitgerust met een standalone computer waar ik voornamelijk<br />

mijn fotoarchief op plaats, bewerk en éénmaal per maand<br />

brand om ze aan te leveren aan de Grafi sche Vormgeving.<br />

Niet gelukt<br />

Als ik problemen met de computer heb, schakel ik Paul<br />

Lindeboom in. Dit is eigenlijk ‘illegaal’ en behoort tot een<br />

vriendendienst want ik behoor te bellen naar DTO, waar ik<br />

netjes een ticketnummer krijg en afwacht tot ik aan de beurt<br />

ben. Halverwege dit jaar was ik ten einde raad. Mijn computer<br />

deed niet wat ik wilde, mijn computergeheugen was<br />

verbruikt, hij liep regelmatig vast en de brander had twee uur<br />

nodig om daarna het schijfje eruit te gooien met de vermelding<br />

dat het niet gelukt was.<br />

Vrije tijd<br />

Helaas is het knutselen door computerfreaks aan Defensiecomputers<br />

niet toegestaan. Dit houdt in dat je afhankelijk<br />

bent van derden en dus de service van DTO. Na de zoveelste<br />

tegenslag kwam uiteindelijk Peter Valk naar mijn computer<br />

kijken. Zijn inbreng was voortreffelijk. De computer werd<br />

meegenomen, er werd tijdelijk een extra harde schijf<br />

in geplaatst, de brander werd opnieuw geïnstalleerd<br />

en een XP-programma opgezet, waardoor ik niet meer<br />

de foto’s één voor één behoefde te openen. Dit in zijn<br />

vrije tijd en met gebruikmaking van privé middelen.<br />

Service<br />

Voor Paul Lindeboom en mij een reden om Peter Valk een<br />

warme douche aan te bieden. Met zijn buitengewone en<br />

snelle service heeft hij het leven van een hoofd- / eindredacteur<br />

draagbaar gehouden. Inmiddels is Peter overgeplaatst<br />

naar Hilversum. Peter, “bedankt en veel geluk en succes met<br />

je loopbaan.”<br />

Aooi Richard Wichhart<br />

GEBOREN<br />

KIM<br />

MARA CORINE<br />

24-11-<strong>2005</strong><br />

Dochter van René en Esther van Berlo<br />

Parallelweg 67<br />

5664 AG Geldrop<br />

040-2218806<br />

Koninklijke Landmacht<br />

ZANDLOPER 12 ZANDLOPER 13<br />

LO/Sportorganisatie<br />

Medezeggenschapscommissie<br />

Op 22 november is de MC weer bijeen geweest voor<br />

het periodieke overleg. Hieronder de punten die<br />

onder andere zijn besproken.<br />

De LO/Sportvergadering, welke altijd voorafgaat aan een<br />

MC-bijeenkomst, is niet doorgegaan. De MC is hier altijd,<br />

bij monde van de voorzitter, als toehoorder aanwezig.<br />

Hierover is dus door de voorzitter niets te melden.<br />

Ans van Nimwegen en smi Jan Welling hebben op 16<br />

november een kennismakingsbezoek bijgewoond van<br />

de Commandant Landstrijdkrachten (CLAS) luitenantgeneraal<br />

van Uhm. Tijdens de bijeenkomst, in Schaarsbergen,<br />

deelde de generaal zijn kijk op een aantal zaken<br />

met het aanwezige gezelschap. Dit gezelschap bestond<br />

uit personeel van 11 AMB en daarnaast een aantal<br />

‘kleinere’ onderdelen, waaronder de LO/Sportorganisatie.<br />

De CLAS hield een bevlogen rede over zijn ‘landmacht’.<br />

Respect, eventuele inzet bij nationale crisis, belang van de<br />

NATRES en zorg voor materialen waren enkele onderwerpen<br />

waarover hij zijn visie uitte. Uiteraard kwam ook<br />

een eventuele inzet in Afghanistan aan de orde en de<br />

daarbij benodigde opleidings- en trainingsinspanning.<br />

Wanneer u deze Zandloper leest zal waarschijnlijk duidelijk<br />

zijn of Nederland in 2006 voor twee jaar ingezet zal<br />

worden in het zuiden van dat land.<br />

De MC heeft kennis genomen van de beslissing van de<br />

commandant om de LO/Sportinstructeurs met het ‘rouge’<br />

koord collectief een beloning te geven uit het DIBEL.<br />

Een brief hierover is S3 verzonden. De MC was in meerderheid<br />

tegen het voorstel van een collectieve beloning<br />

voor één specifi eke categorie instructeurs, omdat zij van<br />

mening is dat daarmee een verkeerd signaal richting het<br />

overige instructief personeel gegeven wordt. De commandant<br />

was het daar niet mee eens en heeft zijn speelruimte<br />

ten aanzien van besteding DIBEL toch benut.<br />

Met de commandant hebben we ook deze keer weer<br />

gesproken over de stand van zaken met betrekking tot de<br />

voorgenomen reducties. Commandant heeft nogmaals<br />

benadrukt dat er nog geen enkele beslissing genomen<br />

is. Tot die tijd is ook de MC verzocht geen informatie<br />

daarover bekend te maken om te voorkomen dat er weer<br />

allerlei ‘indianen verhalen’ rondgaan en voorbarige<br />

conclusies getrokken worden. Mocht er schot zitten in<br />

deze, dan zult u tijdig geïnformeerd worden.<br />

Naar aanleiding van vragen uit de achterban hebben we<br />

overleg gehad met, zowel de commandant als de stafoff<br />

Mat sie S4, over de hoogte van het ‘schoenengeld’.<br />

Afgesproken is dat er eens bekeken wordt of dit bedrag<br />

nog ‘current’ is.<br />

Ook is er mail binnengekomen waarin collega sergeantmajoors<br />

hun onzekerheid uiten over de wijze waarop in de<br />

toekomst sergeant-majoors bevorderd zullen worden tot<br />

adjudant. Ook dit punt hebben we aan de commandant<br />

voorgelegd. Hij gaf aan dat het zijn insteek is dat alle<br />

onderoffi cieren in principe de kans moeten krijgen om als<br />

adjudant de dienst te verlaten. Of dat lukt hangt af van<br />

veel factoren die we op dit moment nog niet helemaal<br />

kunnen overzien. Afgesproken is dat de commandant de<br />

betreffende groep zal benaderen om zo uitleg te geven<br />

over het te voeren beleid en de wensen van de commandant.<br />

Afwachten dus!<br />

De brief omtrent de uitvoeringsbepaling van het draagrecht<br />

van de rode/groene baret is S3 verzonden.<br />

Opmerkingen en verzoeken welke de MC bij de commandant<br />

had neergelegd zijn ter harte genomen en verwerkt<br />

in deze uitvoeringsbepaling.<br />

Voor het eerst zal er een militaire collega in een soort van<br />

“deeltijd” in de LO/Sportorganisatie werkzaam zijn.<br />

Eigenlijk is dit niet mogelijk; voor een militair spreekt men<br />

dan van bijzonder verlof genietend zonder bezoldiging.<br />

Omdat dit aan allerlei regels, maar ook beperkingen<br />

gebonden is zal de commandant de uitgangspunten hierover<br />

in de organisatie communiceren.<br />

Tot zover voor deze keer.<br />

Mocht u vragen / opmerkingen hebben voor uw Medezeggenschapscommissie:<br />

kijk op de posters wie u kunt aanspreken<br />

of stuur een mail naar het secretariaat van de MC:<br />

Smi Jan Welling van LO/Sportgroep Bernhardkazerne<br />

te Amersfoort.


E = KM…A?<br />

Wie ben ik? Christiaan Bakhuizen word ik wel genoemd, al is het vaker Chris.<br />

Inmiddels ben ik vier jaar getrouwd met Mirjam en sinds twee jaar de trotse<br />

vader van onze dochter Karlijn.<br />

ZANDLOPER 14<br />

De opleidingen die ik gevolgd heb voor dat ik bij Defensie<br />

kwam, waren de HAVO en de CALO. Na het afronden van<br />

de CALO heb ik verscheidene werkzaamheden gedaan om<br />

aan de centen te komen. Die werkzaamheden varieerden<br />

van vakkenvuller tot astmabehandelbewegingstherapeut en<br />

natuurlijk als leraar voor de klas. Na twee jaar als manusje<br />

van alles te hebben gewerkt, was het mooi geweest en kreeg<br />

ik de kans om te starten op de KMS. Dit dreigde nog even<br />

mis te lopen aangezien mijn auto dacht van “laat ook ik maar<br />

eens koppeltje duiken”, echter na een paar maanden van<br />

herstel was het dan toch zo ver.<br />

KMS<br />

17 augustus 1998 was mijn opkomstdatum te Weert. Dit was<br />

natuurlijk even schakelen, maar ja, ze konden je natuurlijk<br />

ook veel wijs maken. In de opleiding heb ik het goed naar<br />

mijn zin gehad; dit was zeer zeker te danken aan mijn<br />

pelotonsgenoten. Bart Steenge, Richard Anker en natuurlijk<br />

mijn twee buddy’s: Robert Mensink en Marcel Koersma<br />

waren een aantal van deze jongens.<br />

LO/Sportschool<br />

Een half jaar later naar Amersfoort. Onder leiding van de<br />

toenmalige smi’s Klaassen en Manders kregen we alle<br />

facetten van de (militaire) sport aangeboden. In ieder geval<br />

iben ik er daar achter gekomen dat het ‘knopen’ mij niet<br />

echt in de vingers zat.<br />

GSK<br />

Mijn eerste plaatsing werd de GWK te Nunspeet, echter werd<br />

ik per direct gedetacheerd naar de GSK te Ermelo. Nadat ik<br />

de toenmalige commandant Klaas Holt had uitgelegd dat ik<br />

niet van de Natres was en “echt“ als LO/Sportinstructeur<br />

op zijn LO/Sportgroep ging beginnen kreeg ik een hartelijk<br />

welkom. De tien maanden die ik hier doorgebracht heb,<br />

waren leerzame maanden. Erik Raterink, Robin Francke en<br />

vele anderen hebben mij letterlijk en fi guurlijk verscheidene<br />

hindernissen leren nemen (ja, Max S. vooral die ene).<br />

LTK<br />

In verband met het uitbreiden van de hoeveelheid eenheden<br />

op de LTK in ’t Harde moest er één instructeur die kant op<br />

vertrekken en aangezien de kazerne voor mij op fi etsafstand<br />

lag, bood ik mij als vrijwilliger aan. Ik kan zeker zeggen dat<br />

het geen verkeerde keus is geweest. De drie jaren die ik<br />

daar doorbracht, hebben mij wederom veel over het vak<br />

geleerd en heb ik samengewerkt met fantastische collega’s.<br />

Wat ik zeker nooit meer zal vergeten, waren onze informele<br />

werkbesprekingen en collegiale consultaties in de sauna.<br />

Deze werden veelal georganiseerd door Brucht Bergsma,<br />

of was het nu Brugt, en wierpen veelal zijn vruchten af.<br />

Juli <strong>2005</strong>, na drie keer solliciteren was het dan toch raak!<br />

Ik was aangenomen om mij te mogen omscholen tot offi cier<br />

bij het dienstvak van de LO/Sport.<br />

ZANDLOPER 15


KMA<br />

De opleiding die ik in het eerste half jaar heb gevolgd, heet<br />

OKMV. Oftewel Opleiding Kort Model met Vrijstelling; dat<br />

klonk in ieder geval goed. Ongeveer elk wapen en dienstvak<br />

was vertegenwoordigd in de klas, tevens zaten er ook nog<br />

drie KLu’ers in. Dit was voor onze instructeurs niet altijd<br />

even makkelijk, aangezien de kennis en ervaring nogal<br />

verschilden per persoon aangaande de aangeboden materie.<br />

De grootste uitdaging voor onze kaderleden zat wellicht in<br />

de cultuurverschillen die bij een wapen of dienstvak horen.<br />

Wat mijzelf betreft heb ik hier veel lering uitgetrokken<br />

door met veel collega’s uit mijn klas te hebben gesproken<br />

over hoe zij LO/FT denken. Hier bleek wel weer uit, dat de<br />

gedachten hierover erg verschillend zijn. Over de opleiding<br />

in het algemeen kan ik zeggen dat het mijn kennis over<br />

de krijgsmacht behoorlijk heeft vergroot. Het hoogtepunt,<br />

afgezien van de vele feestjes, van deze opleiding was toch<br />

wel onze tweeweekse ‘uitzending’ naar ‘Belgistan’.<br />

“Gallic Shield”<br />

Onze eindoefening vond plaats in Arlon te België in de<br />

nabijheid van Camp Lagland. Wij waren daar bezig in het<br />

teken van een peacekeepingmissie die “helaas” escaleerde<br />

naar een peace-enforcement. Er vonden vele events plaats<br />

om en nabij onze base, die ons moesten “triggeren” tot<br />

goed leiderschap. De oefening zat goed in elkaar, afgezien<br />

van wat schoonheidfoutjes, maar die mochten natuurlijk de<br />

pret niet drukken. Dreigde er dan toch wat uit de hand te<br />

lopen dan hadden we gelukkig onze teamcommandanten<br />

Hans van Gils en Jamal Sealiti alias “ijskonijn” nog die ieder<br />

op hun eigen wijze het team voortreffelijk aanstuurden.<br />

‘Soldaat der zesde klasse’<br />

In de eerste week was ik ‘soldaat der zesde klasse’ en dat<br />

hield in: rustig mee hobbelen en mij er niet te veel mee<br />

bemoeien, echter dat viel nog niet mee. Mijn rol in de tweede<br />

week was Sectie 2 toegevoegd, aangezien wij met onze klas<br />

de teamstaf vormden die pelotons moesten aansturen, die<br />

samengesteld waren uit de andere klassen. In de tweede<br />

week was ik tevens één van de twee verkenners, tijdens een<br />

exfi ltratie van het team, samen met mijn “luchtmobiele<br />

buddy” Robin Koolmees. Ik kan je vertellen dat het voor mij<br />

vele voordelen heeft opgeleverd, welke dat waren laat ik<br />

maar even in het midden.<br />

Innerlijke mens<br />

Er was natuurlijk ook een aantal ‘highlights’ in de vorm van<br />

onze weekendbreak, het overreden worden door een tank<br />

en het springen door een ‘muur van vuur’. De weekendbreak<br />

werd gedeeltelijk verzorgd door de LO/Sportgroep<br />

van de KMA en dit was net wat we nodig hadden.<br />

Afgezien van de lichamelijke activiteiten, mountainbike,<br />

quadrijden en ori_nteren werd ook aan de innerlijke mens<br />

gedacht in de vorm van een afsluitende maaltijd in een<br />

gezellig restaurantje. Helaas was de “ the two can rule”<br />

regel van kracht en Rob Burgers hield ons daarom ook<br />

goed in de gaten, namens de klas nog “bedankt”!<br />

Lessen ethiek<br />

Het springen door ‘een muur van vuur’ was toch wel een<br />

unieke ervaring. Gelukkig kon iedereen de moed vinden en<br />

onder leiding van een aantal Belgische militairen bleef onze<br />

veiligheid gewaarborgd. Echter wat wanneer iemand wel de<br />

fi k was ingegaan, wie was er dan verantwoordelijk aangezien<br />

de norm, van de hoeveelheid normaal te gebruiken<br />

benzine om de gevulde zakken in de fi k te steken, ruim<br />

werd overschreden. Laat we het nog niet eens hebben over<br />

de milieuwetten. Ons leverde het in ieder geval genoeg<br />

stof op om over na te praten tijdens de lessen ethiek.<br />

E= KM…A?<br />

Wat zijn er ongeloofl ijk veel oorlogen geweest; daar ben ik<br />

achter gekomen tijdens de lessen krijgsgeschiedenis. Interes-<br />

ZANDLOPER 16<br />

sant vak, alleen jammer dat je alles uit je hoofd moet leren,<br />

maar ach, je zal een eeuw later deze opleiding moeten volgen<br />

dan is het boek waarschijnlijk nog een stuk dikker.<br />

Het hoort erbij tijdens de PASMB (Post Academische Studie<br />

Militaire Bedrijfskunde) dus blokken maar. Gaat de stelling<br />

E=KM…A op? Dat lijkt mij wat voorbarig om te beantwoorden<br />

en overigens zou dat mijn persoonlijke mening zijn en<br />

die doet nu niet ter zake. In ieder geval kan zeggen dat ik<br />

het prima naar mijn zin heb en er zeker nog een zinvolle en<br />

sfeervolle periode van ga maken naar de VTO toe die<br />

6 februari 2006 gaat beginnen.<br />

Christiaan Bakhuizen, Vaandrig van het dienstvak van de<br />

LO/Sport<br />

ZANDLOPER 17


Vervolg van pagina 11.<br />

Drie tot vier grote omlopen moesten er zeker verkend<br />

worden (toggle, mariniers, zwaluw, pendule, catcrawl<br />

en dergelijke) met daarbij bijvoorbeeld ladderklimmen<br />

(het liefste 40 mtr). De aanhechtingspunten (boven en<br />

beneden) moesten getekend worden met een materiaallijst<br />

erbij. En als laatste werd een briefi ng opgesteld<br />

waarin alle gegevens stonden die betrekking<br />

hadden op de eenheid en hoe je alles ging organiseren tijdens<br />

het bouwen. Alle vijf moesten we aangeven welke omlopen<br />

we hadden verkend en iedere dag werd er een persoon aangewezen<br />

die zijn verkenning mocht laten bouwen. De<br />

briefi ng werd dan gegeven en als ‘baasje’ (Techisch Leider<br />

der oefening) moest je alles binnen drie uur organiseren.<br />

Dit waren meestal drie omlopen. Iedereen ging dan met<br />

jouw tekening volle bak aan de slag. Was er een omloop<br />

opgebouwd dan werd deze eerst door het ‘baasje’ gecontroleerd,<br />

vervolgens getest, eventueel aangepast en daarna<br />

vrijgegeven. Best spannend natuurlijk want er mogen geen<br />

fouten inzitten. Je moet iedereen bezig houden en vervolgopdrachten<br />

geven. Gelukkig wilde iedereen heel hard<br />

voor elkaar werken dus echt motiveren was niet nodig.<br />

Aanhechtingspunten<br />

Tijdens de I-weken had iedereen een vaste instructeur van<br />

de klimgroep die jou begeleidde. Johan was mijn instructeur.<br />

Ik moest hem wel delen met Matthijs, maar daar kon ik wel<br />

mee leven. Iedere dag moest ik overdag mijn tekeningen bij<br />

hem inleveren zodat hij alles kon bekijken. Vervolgens namen<br />

we door wat ik had bedacht en waar ik dat precies bedacht<br />

had. En dan moesten die tekeningen ’s avonds aangepast en<br />

de volgende dag opnieuw ingeleverd worden. Gedurende de<br />

I-weken moest het natuurlijk wel beter worden allemaal. Er<br />

moet een stijgende lijn zitten in alles wat je doet. Natuurlijk<br />

zat ik weer met de tijd, niet heel onverwacht. In het begin<br />

was het ook echt super lastig. Het zien van de aanhechtingspunten<br />

gaat iedere dag wel steeds beter en ook in het<br />

tekenen krijg je handigheid. Iedere dag leerde ik zoveel.<br />

De druk nam toe<br />

Dinsdag was het mijn beurt. Op Muiderslot. Echt een toplocatie!<br />

Vooral vergeleken met die vieze stinkfabrieken waar<br />

we ook zijn geweest. Ik was super zenuwachtig, maar het<br />

ging goed en had een voldoende beurt gedraaid. Druk eraf<br />

zou je denken. Nou mooi niet. Natuurlijk was ik hartstikke<br />

blij dat het gelijk een voldoende beurt was (je kunt het maar<br />

beter gehad hebben), maar de druk nam gewoon toe. Ik<br />

moest goede briefi ngs blijven maken en er moest een stijgende<br />

lijn zijn. De dagen waren behoorlijk lang. We vertrokken ’s<br />

ochtends om zeven uur en waren rond negen uur weer terug<br />

op de kazerne. In die tussentijd hadden we dan wel gegeten<br />

(chinees). Na zo’n dag moest ik meestal even aan mijn sociale<br />

leven denken; bellen met vriendinnetjes of mijn subclusterbuddy<br />

en indien nodig de MDD. En die MDD had ik steeds<br />

harder nodig.<br />

De vijf weken begonnen er wel in te hakken. We moesten<br />

veel rennen en sjouwen en donderdag had ik wel een echte<br />

dipdag. Het begin van de dag ging nog wel, hoewel mijn<br />

verkenning qua aantal omlopen minimaal was. Maar het<br />

ging allemaal wat trager; ik was ook verschrikkelijk langzaam.<br />

Ik kreeg dat ook te horen en was zelfs geklokt door de<br />

instructeurs, die ik inmiddels één overkoepelende bijnaam<br />

had gegeven om mijzelf beter te voelen. Jan vroeg hoe<br />

lang ik over vijftien meter klimmen had gedaan. Ik zei tien<br />

minuten, maar geloof me dat het langer was. Ja, ik kan er<br />

nu om lachen, maar toen was het een groot tranendal. “Die<br />

mannen zagen alles”. Dat zagen ze al vijf weken, maar nu<br />

begon het echt te irriteren. Ik was kapot en had het helemaal<br />

gehad. En we moesten nog een halve dag! Peter Klettersteig<br />

Van Mil was aan de beurt die middag. ‘Eventjes binnen 10<br />

minuten een klettersteig bouwen’. Gelukkig… een voldoende<br />

beurt. Vrijdag het laatste object van die week in de buurt van<br />

Schaarsbergen. Dat was ook een mooie locatie. Er moesten<br />

zeker vier omlopen gemaakt worden, de tekeningen moesten<br />

van een kleurtje voorzien zijn en de briefi ng moest binnen<br />

twee uur en dertig minuten af zijn. Bovendien had ik als<br />

opdracht ‘makkelijker tekenen’ meegekregen om tijdwinst te<br />

behalen met mijn verkenningen. Niet dat mijn vorige tekeningen<br />

slecht waren, maar ze waren behoorlijk gedetailleerd<br />

en dat kostte tijd en die tijd had ik niet. De opdracht was<br />

geslaagd. Ik had alleen dat getekend waar de lijn vastzat, met<br />

als gevolg dat ik dus wel even moest uit gaan leggen waar<br />

dat precies was. Daarbij kreeg ik nog een spoedcursus voor<br />

mijn diagonalen omdat deze te spannend waren. Olaf had die<br />

dag ook een voldoende beurt. Super! Ik had mijn tekeningen<br />

van donderdag weer ingeleverd bij mijn ‘opper opper’ en hij<br />

had er naar gekeken. Met dat wat ik had verkend was niet<br />

veel mis. Behalve dan de te lange klimlijnen, met nog langere<br />

interventielijnen en dat voor een hoogte van vijftien meter.<br />

Hij vroeg zich dan ook af of ik eerst een gat wilde graven!<br />

Spierpijn<br />

De laatste week duurde drie dagen. Matthijs was maandag<br />

aan de beurt en Eelke dinsdag. Op maandag moest ik laten<br />

zien dat mijn spoedcursus diagonalen had geholpen.<br />

Dinsdag was ook een leuke locatie. Mooi aan het water en<br />

het zonnetje scheen weer en met wat fantasie konden we<br />

uitkijken op de Holterberg (een van de weinige gebieden in<br />

Nederland waar de Korhoender nog te zien is). Tijdens het<br />

bouwen werden we goed verzorgd door onze instructeurs en<br />

getrakteerd op een gebakje. Echt lekker. Daar stond ik dan<br />

met twee gebakjes in de lift. Een gebakje mocht ik opeten<br />

en het andere gebakje mocht ik niet komen omdat deze<br />

van iemand anders was. Echt waar René, het was het eerste<br />

gebakje waarom ik mijn mond moest afvegen! Dinsdag was<br />

een leuke dag. Als laatste onderdeel moest de zwaluwafdaling<br />

nog getest worden en dat mocht ik doen van Eelke.<br />

Ik had bij zijn vorige beurt de toggle mogen testen en dat<br />

ging hartstikke vlot. Blijkbaar was hij zo tevreden met mij als<br />

testobject dat ik nog een keer mocht. Het duurde even voordat<br />

ik naar beneden kon en ik zat daar al een tijdje in dat<br />

leren zwaluwpakje. Johan werd ondertussen steeds grappiger.<br />

ZANDLOPER 18<br />

Zo grappig zelfs dat ik mijn buik vast moest houden van het<br />

lachen en er de volgende dag spierpijn van had.<br />

Walibi<br />

Woensdag eindelijk de laatste dag. Ik was die dag behoorlijk<br />

spichtig. Dat was ik al zes weken, maar nu was ik spichtig<br />

in het kwadraat. We gingen naar Walibi. Ik dacht dat ik<br />

nog een keer aan de beurt zou komen. Niet dat dit erg zou<br />

zijn, maar van mij mocht die cursus wel afgelopen zijn. En<br />

ik wilde weten of ik dat koord nou wel of niet had. Want<br />

er wordt wel gezegd dat wanneer je een voldoende beurt<br />

draait en verder goed blijft verkennen dat er niet veel meer<br />

mis kan gaan. Maar ja, eerst zien en dan geloven. Ook die<br />

dag weer erg veel geleerd. Met name de interventie bij de<br />

pendule (was een mooie pendule) was voor allen een goed<br />

leermoment. Rond een uur of vier ’s middags kregen we dan<br />

toch te horen of we dat koord hadden gehaald. ’s Avonds<br />

bij het eten werden de koorden uitgereikt. Sgt1 Nathalie<br />

Oharek, smi Esther Wijffels (van de vorige cursus) en<br />

Matthijs kregen als eerste het koord met de nieuwe insteek.<br />

Zij zijn Vert, maar mogen alleen de technische handelingen<br />

(interventies en dergelijke) verrichten. Eelke, Olaf, Peter en ik<br />

kregen net zo’n mooi groen koord als zij, maar wij mogen ook<br />

‘technisch leider der oefening’ zijn op kunstmatige objecten.<br />

Herstellen<br />

Het was echt een super mooie cursus, waarin ik zoveel heb<br />

gezien, geleerd en meegemaakt. Maar ik weet ook dat ik<br />

nog zoveel niet heb gezien en nog zoveel kan en moet leren.<br />

Waarschijnlijk zal ik nog vaak terugdenken aan alles wat er is<br />

gebeurd deze afgelopen zes weken. Ik vond het zwaar en heb<br />

mijn momentjes zeker gehad, maar ik heb dan ook meer dan<br />

een week nodig gehad om te herstellen. Bij deze wil ik heel<br />

graag Johan, Jan, Jo, René, Jon en Cor voor alles bedanken.<br />

Sgt Sibyl Gassner, KMA<br />

ZANDLOPER 19


De nieuwe jas van MZV<br />

“In one moment in time, our service members will be feeding and clothing displaced refugees - providing humanitarian assistance.<br />

In the next moment, they will be holding two warring tribes apart - conducting peacekeeping operations. Finally, they will be<br />

fi ghting a highly lethal mid-intensity battle. All on the same day, all within three city blocks. It will be what we call the three<br />

block war.”<br />

- General Charles Krulak, USMC<br />

Van de hedendaagse militair wordt dus verwacht dat deze breed inzetbaar is. Hij/zij moet<br />

de deëscalerend kunnen optreden en kunnen acteren in het hoogste niveau van het geweldsspectrum.<br />

Ook de KL wordt sinds een aantal jaren geconfronteerd met missies die op een<br />

steeds hogere trede van de geweldsladder staan.<br />

ZANDLOPER 20 ZANDLOPER 21


Hierdoor neemt de vraag naar verandering en uitbreiding<br />

ten aanzien van de Militaire Zelfverdediging (MZV) toe. Al in<br />

begin 2004 werd door onze huidige commandant, toen in de<br />

rol van Hoofd Kennis- en Opleidingscentrum (HK&OC); een<br />

start gemaakt met het project “update MZV (Militaire Zelfverdediging)”.<br />

Ondertussen is er op het K&OC veel gebeurd<br />

op het gebied van onderzoek en ontwikkeling. Hierbij zijn<br />

verschillende bronnen en instanties geraadpleegd. De cursus<br />

Krav Maga en de PATS (Psychology Attributes Tactics Skill)<br />

cursus zijn hier voorbeelden van. In de kop van dit artikel<br />

wordt bewust niet gesproken van jasje omdat de veranderingen<br />

groot zijn. Omdat iedereen (en) in toenemende mate<br />

hiermee wordt geconfronteerd, is het zinvol om een ieder te<br />

informeren over de huidige stand van zaken.<br />

Operationele kant uitbreiden<br />

Bij het onderzoek is er vooral op twee aspecten gelet: de<br />

behoefte van de eenheden en de invulling die de LO/Sportgroepen<br />

aan MZV geven. De analyses van de kerninstructeurs<br />

hebben er voor gezorgd dat de behoeften van eenheden<br />

goed in kaart zijn gebracht. Voor het tweede aspect is informatie<br />

opgevraagd bij veel collega’s die de lessen en activiteiten<br />

voor eenheden verzorgen. Dit leverde het volgende op:<br />

Landelijk wordt vooral de basismodule gebruikt als middel<br />

om te trainen en te vormen.<br />

Slechts een aantal LO/Sportgroepen maakt gebruik van<br />

de operationeel gerichte modules 2 en 3 (het aantal is wel<br />

groeiende).<br />

Vooral deze LO/Sportgroepen hebben behoefte aan uitbreiding<br />

van operationele technieken.<br />

Deze behoefte bestaat uit gewapende aanvals- en verdedigingstechnieken<br />

in kleine ruimtes (Optreden in<br />

Verstedelijkt Gebied scenario’s).<br />

Het huidige MZV-pakket kan niet volledig aan die<br />

behoefte voldoen.<br />

Een aantal technieken sluit niet meer aan bij het hedendaagse<br />

optreden.<br />

Operationele technieken en handelingen vinden bijna<br />

altijd in een deëscalerend scenario plaats.<br />

ZANDLOPER 22<br />

Om maatwerk te kunnen leveren aan de eenheden is er<br />

behoefte om modulair te werken.<br />

Over het algemeen kun je de conclusie trekken dat het MZVpakket<br />

niet slecht is, maar dat er behoefte is om de operationele<br />

kant te vernieuwen en uit te breiden. Hierdoor sluit dit<br />

beter aan bij de missies van deze tijd. Met deze wetenschap<br />

zijn er vanuit het K&OC diverse activiteiten opgestart en zijn<br />

er verschillende elementen ontwikkeld. Waar het vooral om<br />

draait, zijn natuurlijk de gevolgen ten aanzien van de inhoud<br />

van de modules en de daaraan gekoppelde instructeursopleidingen.<br />

Als eerste zijn de nieuwe modules beschreven<br />

met de nieuwe benamingen en de voordelen daarvan. Als<br />

tweede de gevolgen voor de opleidingen en de bijscholingen.<br />

Inhoud en opbouw modules<br />

Basismodule:<br />

Gewapende en ongewapende aanvals- en verdedigingstechnieken<br />

voornamelijk frontaal gericht.<br />

Wordt voor iedereen onderwezen tijdens AMO-periode<br />

en herhaald in de FO en parate periode.<br />

Duidelijke scheiding tussen les 1 t/m 5 (vechtsport gericht)<br />

en les 6 t/m 10 (operationeel gericht) vechten.<br />

Voor meerdere eenheden zal het herhalen van deze<br />

basismodule in de parate periode voldoende zijn.<br />

Bestaat deels uit de huidige basismodule, aangevuld met<br />

wapenweringen en verdedigen tegen een vastgepakt<br />

wapen.<br />

Laatste les bestaat uit een MZV-baan (in het kader van<br />

vorming, het testen van de MZV handelingen en het<br />

waarborgen van proportioneel optreden).<br />

Andere draagwijze van het wapen. Hand is nu aan de<br />

pistoolgreep wat voor veel handelingen technische<br />

consequenties heeft.<br />

Vervolgmodule:<br />

Gewapende en ongewapende aanvals- en verdedigingstechnieken<br />

in alle richtingen.<br />

Wordt onderwezen tijdens de parate periode.<br />

Alleen operationeel gericht.<br />

Kan volledig of gedeeltelijk worden aangeboden afhankelijk<br />

van de operationele taakstelling van de eenheid.<br />

Bestaat uit delen van de huidige module 1c, 2 en 3, aangevuld<br />

met nieuwe technieken.<br />

Verdedigingstechnieken op slag- en steekwapens zowel<br />

staand als op de grond.<br />

Verdedigingstechnieken op verwurgingen en omvattingen<br />

zowel staand als op de grond.<br />

Specialistische modules:<br />

Korte modules gericht op specifi eke opdrachten of missies.<br />

Wordt onderwezen tijdens de parate periode.<br />

Alleen operationeel gericht.<br />

Kunnen altijd, maar ook vlak voor een opdracht of missie<br />

getraind worden.<br />

ZANDLOPER 23<br />

De vervolgmodule is geen voorwaarde om een specialistische<br />

module te volgen (de basismodule eventueel aangevuld<br />

met delen uit de vervolgmodule zijn voldoende).<br />

Voorbeelden zijn arrestatie-, wapenstok-, pistool- of<br />

silent killingmodule.<br />

Voordelen nieuwe inhoudelijke opzet:<br />

Gewapende technieken sluiten beter aan bij operationeel<br />

optreden.<br />

Bij het alleen beoefenen van de basismodule hebben de<br />

meeste eenheden ook wat betreft operationeel vechten<br />

een goede basis (en dus ook de leerling die net uit de<br />

AMO komt).<br />

Betere aansluiting van de AMO-periode bij de parate<br />

periode door het eerder inbrengen van het operationele<br />

vechten.<br />

Meer variatie mogelijkheden met de vernieuwde basismodule<br />

qua leren, trainen en vormen.<br />

Het totale pakket is een compleet pakket met alle denkbare<br />

scenario’s van het nabij gevecht.<br />

De vervolgmodule en les 6 t/m 10 uit de basismodule,<br />

kunnen zowel binnen als buiten gegeven worden en<br />

passen dus ook prima tijdens oefeningen of velddiensten<br />

vanwege het operationele karakter.<br />

Het leveren van maatwerk per eenheid door de volgorde<br />

en hoeveelheid lessen bij de vervolgmodule vrij te laten en<br />

te werken met specialistische modules.<br />

Door veranderingen op het gebied van vaardigheden en<br />

mindset is er in algemene zin een betere aansluiting en<br />

een directe bijdrage mogelijk voor de huidige operationele<br />

inzet van de eenheden.<br />

Opleidingen en bevoegdheden instructeurs<br />

MZV in VTO (Vaktechnische Opleiding) en AIB/TOJ<br />

(Aanvullende Instructiebekwaamheid / Training On the Job)<br />

Voor iedere LO/Sportinstructeur die nieuw in de organisatie<br />

komt.<br />

Deze is na VTO/AIB-TOJ bevoegd tot het geven van de<br />

basismodule.<br />

Kan de lessen zowel aanleren (AMO) als paraat onderwijzen.<br />

Opleiding wordt verzorgd door de LO/Sportschool (LOSS).<br />

Instructeur MZV<br />

Voor LO/Sportinstructeurs die affi niteit hebben met<br />

vechtsporten.<br />

Is bevoegd tot het geven van de basis- en vervolgmodule.<br />

Opleiding wordt verzorgd door de LOSS.<br />

Kerninstructeur MZV<br />

Voor LO/Sportinstructeurs die een ruime kennis bezitten<br />

van didactisch handelen en met ervaring in minimaal één<br />

vechtsport.<br />

Is bevoegd tot het verzorgen van opleidingen en bijscholingen<br />

tot en met instructeur MZV.<br />

Opleiding wordt verzorgd door de LOSS.


Specialistische modules<br />

Voor LO/Sportinstructeurs werkzaam op een LO/Sportgroep<br />

waar een specialistische module aan de eenheid<br />

gegeven wordt.<br />

Voor bevoegdheid moet een instructeur eerst een korte<br />

cursus volgen.<br />

Hierbij is de VTO/AIB-TOJ opleiding voldoende als<br />

vooropleiding.<br />

Opleiding wordt verzorgd onder auspici_n van de LOSS.<br />

Gedurende hun opleidingstijd komen nieuwe collega’s op<br />

bijna vijftig uur MZV. Dit zijn de MZV-lessen uit de basismodule<br />

gegeven tijdens de KMS-periode (Koninklijke Militaire<br />

School) en de VTO1. Nieuw zijn de terugkomdagen tijdens<br />

de AIB/TOJ periode waar MZV ook een groot onderdeel van<br />

is. De investering in MZV voor deze groep is daarmee vrijwel<br />

verdubbeld en zal hopelijk zijn vruchten afwerpen. De laatste<br />

twee lichtingen hebben als pilot gefungeerd en dat is door<br />

alle partijen als zeer positief ervaren.<br />

Begin volgend jaar starten de bijscholingen voor alle instructeurs<br />

MZV(1) en de collega’s die MZV tijdens de VTO1<br />

hebben gevolgd. Dit betekent dat na de bijscholingen voor<br />

wat betreft de vernieuwde basismodule, iedereen helemaal<br />

up-to-date is. Tevens is iedereen vanaf dan alleen bevoegd<br />

tot het geven van deze vernieuwde basismodule. De verwachting<br />

is dat de vernieuwde basismodule voldoet aan de<br />

behoefte van de meeste eenheden. Dit is gebaseerd op het<br />

feit dat er maar mondjesmaat gebruik wordt gemaakt van<br />

module 2 en 3 en dat de nieuwe basismodule operationeel<br />

gezien meer mogelijkheden biedt. Het zal daarom in het<br />

begin niet nodig zijn om op grote schaal oud-opgeleide<br />

instructeurs MZV (1) om te scholen naar nieuwe instructeurs<br />

MZV. Alleen als mocht blijken dat steeds meer eenheden<br />

behoefte hebben aan de vervolgmodule, zullen er vanzelfsprekend<br />

meerdere instructeurs worden (om)geschoold.<br />

Voor de oude instructeur MZV 1 zal dat een omscholings-<br />

cursus zijn. Deze instructeurs hoeven dus niet de gehele<br />

nieuwe cursus te volgen omdat een aanzienlijk deel hetzelfde<br />

is gebleven.<br />

Voordat we aan een nieuwe kerninstructeuropleiding beginnen<br />

is de eerste prioriteit om de huidige kerninstructeurs<br />

allemaal op het juiste niveau te krijgen. De geplande pilot<br />

cursus instructeur MZV van volgend jaar (waar ook kerninstructeurs<br />

bij zijn) is onder andere daar voor bedoeld. Ook<br />

zal deze cursus een aantal nieuw opgeleide instructeurs MZV<br />

opleveren. De feedback van de cursus en de ervaringen die<br />

men opdoet met de nieuwe inhoud op de werkvloer, is<br />

belangrijk. Dit speelt een belangrijke rol bij het defi nitief<br />

samenstellen van de vervolgmodule en de cursus instructeur<br />

MZV. Bij de bijscholing zullen vooral nieuwe technieken<br />

centraal staan. Maar minstens zo belangrijk is duidelijk maken<br />

in welke sfeer en context MZV het beste aangeboden kan<br />

worden; de nieuwe jas!<br />

Tot slot<br />

In de toekomst blijft MZV een prima trainings- en vormingsmiddel.<br />

Daarnaast krijgt het door de veranderingen een fl inke<br />

operationele impuls. Hierdoor komt MZV dichter bij het<br />

huidige operationele optreden van eenheden te staan of<br />

wordt er zelfs een onderdeel van. Vooral dit laatste zal voor<br />

eenheden in de toekomst steeds belangrijker worden. Dit wil<br />

niet zeggen dat de nieuwe opzet sowieso succesvol zal zijn.<br />

Meerdere aspecten zullen hierin de doorslag geven. Zoals de<br />

kwaliteit waarmee de oefenstof wordt aangereikt en de<br />

creativiteit ten aanzien van de oefenvormen en scenario’s.<br />

Last but not least het enthousiasme en de gedrevenheid van<br />

de mensen die dit aanbieden. Al deze zaken kosten tijd en<br />

energie. Maar dit zal naar mijn mening zeer zeker de moeite<br />

waard zijn.<br />

Smi Johan Sanders, Kwaliteitsbewaker MZV<br />

ZANDLOPER 24<br />

Op zondag 13 november stonden we er dan...<br />

Nieuw Milligen, Ermelo, Schaarsbergen en<br />

Oirschot, achter de dranghekken. Het natte gras,<br />

de geur van tijgerbalsem, geschoren beentjes,<br />

spikes, honderden op elkaar gepakte lichamen en<br />

het zenuwachtige geduw onder het startdoek.<br />

Klokslag 12.00 uur klonk het startschot.<br />

We waren weg…!<br />

Tijdens de Internationale ABAB Warandeloop hebben we<br />

de LO/Sportorganisatie van de Koninklijke Landmacht<br />

vertegenwoordigd in de Bussinessloop over vijf kilometer.<br />

Vanaf de start was het een nek aan nek race tussen het<br />

Nederlands Militair Oriënteringsteam en ons. Met de<br />

overwinning in zicht verloren we het helaas op de laatste<br />

meters in het mulle zand van het Oude Warandebos.<br />

Einduitslag 5 km Businessloop Warandeloop (34 teams)<br />

1. Koninklijke Landmacht Ori_nteringsteam<br />

2. Koninklijke Landmacht LO/Sportorganisatie<br />

3. De Rooi Pannen 2 Breda<br />

LO/Sportinstructeurs aan de start in Tilburg<br />

Het was een mooie en zonnige herfstdag die zondag. De<br />

Warandeloop kent een gevarieerd programma, een enthousiast<br />

publiek, veel (inter)nationale toppers en een grootse<br />

organisatie.<br />

Volgend jaar komen we zeker terug in het Brabantse land en<br />

gaan we voor het hoogste schavot! Jack Wouters bedankt<br />

voor de inschrijving.<br />

Sgt Ruud Bom - LO/Sportgroep Nieuw Milligen<br />

Sgt Raimond van der Boom - LO/Sportgroep GSK, Ermelo<br />

Sgt Joost de Jong - LO/Sportgroep GHK,<br />

Schaarsbergen<br />

Sgt Luuk Nissen - LO/Sportgroep RvS, Oirschot<br />

ZANDLOPER 25


BLS-Trofee naar 11 Luchtmobiel<br />

“Het maakt niet uit bij welk onderdeel je zit en of je<br />

soldaat of generaal bent. Goede fysieke gesteldheid<br />

is belangrijk. Het is ons handelsmerk en tevens het<br />

bestaansrecht van de Koninklijke Landmacht”, aldus<br />

Commandant Landstrijdkrachten (CLAS) luitenantgeneraal<br />

Peter van Uhm. In een gevatte toespraak<br />

tijdens de uitreiking van de BLS trofee, benadrukte<br />

hij het nut en belang van fysieke training.<br />

“Iedereen moet zijn verantwoordelijkheid voor zijn fysieke<br />

gesteldheid nemen want tijdens uitzendingen kan fysieke<br />

fi theid het verschil maken tussen leven en dood.” Met<br />

ingehouden adem luisterden de aanwezige sporters naar het<br />

betoog van de generaal. Ook uitte hij woorden van dankbaarheid<br />

aan alle medewerkers die de competitie in goede<br />

banen hebben geleid en zo deze competitie succesvol hebben<br />

gemaakt. Ook de organisatie van de crossestafette was in<br />

goede handen. De bossen rondom de Elias Beekmankazerne<br />

vormden het herfstachtige decor voor het laatste onderdeel<br />

in de sportcompetitie.<br />

Spannend<br />

Overigens was deze editie van de BLS-Cup ongemeen<br />

spannend. Maar liefst vijf ploegen waren tot op het laatste<br />

ste moment nog in de race voor de eerste plaats. “Een<br />

ongekende situatie”, aldus aooi Bart Haggeman van de<br />

LO/<strong>Sportcommissie</strong>. Na de spannende crossestafette werd<br />

de uiteindelijke winnaar van de BLS-Trofee <strong>2005</strong>: de 11e<br />

Luchtmobiele Brigade uit Schaarsbergen. Aan hen was het<br />

de eer om uit handen van luitenant-generaal Peter van Uhm<br />

voor de laatste maal de BLS-Trofee in ontvangst te nemen.<br />

De BLS-Cup ondergaat een naamsverandering. In het vervolg<br />

gaan eenheden in de onderlinge sportieve competitie<br />

uitmaken wie de CLAS-Bokaal gaat winnen. Want zo gaat<br />

de cup zonder oren met ingang van het komend jaar heten.<br />

Voor de eindstanden in het overallklassement van dames en<br />

heren kunt u terecht op de Intranetpagina van de LO/<strong>Sportcommissie</strong>.<br />

ZANDLOPER 26 ZANDLOPER 27


Trainen: het zijn<br />

de kleine dingen<br />

die het doen<br />

In de Zandloper van oktober jl. presenteerde de redactieraad een interview<br />

met sgt1 Paul Verkleij. De kol b.d. Rob Zimmermann mag dan wel de actieve<br />

dienst verlaten hebben, maar hij rust nog niet op zijn lauweren want zijn<br />

welbekende scherpe oog viel op een markant detail.<br />

ZANDLOPER 28 ZANDLOPER 29


In het interview had Paul aangegeven op eigen gemaakte<br />

schema’s te trainen en na zijn overgang naar trainer Rob<br />

Barel opmerkelijke progressie te hebben gemaakt. Rob<br />

Zimmermann zag in dat detail een technisch vervolgartikel<br />

met inhoudelijke waarde voor “zijn” LO/Sportinstructeurs.<br />

Uiteraard werd aan dat verzoek gehoor gegeven, al was<br />

het maar om op bezoek te mogen gaan bij Rob Barel.<br />

Onverslaanbaar<br />

Voor de outsiders: Rob Barel is een grootheid, zowel binnen<br />

als buiten de triathlonwereld. De inmiddels 47-jarige sportman<br />

uit Overberg acteert zelfs nu nog op internationaal topniveau<br />

in du- en triathlonwedstrijden tot en met de middenafstand.<br />

In duathlons waarbij de racefi ets ingewisseld wordt voor de<br />

mountainbike is hij nagenoeg onverslaanbaar en werd dit jaar<br />

zelfs nog overall Nederlands kampioen off-road triathlon.<br />

Carriëre<br />

In 2000 was hij op 42-jarige leeftijd de oudste triatleet tijdens<br />

de Olympische Spelen in Sydney. Al eerder (in de aanloop<br />

naar Sydney) wist hij de nationale pers te halen door ’s nachts<br />

te slapen in een onderdruktent ter beïnvloeding van zijn<br />

hematocrietwaarde, wat iets zegt over ’s mans motivatie,<br />

instelling en benadering van het fenomeen topsport. Om dit<br />

dit verhaal niet een te hoog Rob Barel gehalte mee te<br />

geven, wordt besloten met het memoreren van zijn in 1994<br />

behaalde wereldtitel (Long Distance) in Nice. Nou vooruit,<br />

eentje dan nog, in zijn meer dan 25-jarige carriëre sleepte<br />

hij op diverse afstanden 10 Nederlandse en 7 Europese titels<br />

in de wacht. Oké, echt de allerlaatste, Barel scoorde 131<br />

overwinningen uit 307 triathlons in 35 verschillende landen.<br />

Rob Barel heeft, zoals zovele trainers,<br />

zijn eigen aanpak<br />

Nu over naar het technische verhaal achter het succes van<br />

Paul Verkleij. Rob Barel heeft, zoals zovele trainers, zijn eigen<br />

aanpak. Een opsomming van de ‘Barel-methode’:<br />

De trainingsaanpak en gewoontes van de atleet die bij<br />

Barel komt trainen, wordt gewoon gehandhaafd als de<br />

atleet zich daar zelf goed bij voelt. De trainingen worden<br />

dus niet rigoureus omgegooid, iets wat volgens Barel<br />

slechts bij jonge sporters kan worden toegepast.<br />

De weg der geleidelijkheid wordt bewandeld; slechts op<br />

een enkel onderdeel wordt een accent gelegd. In het geval<br />

van Paul Verkleij werd in het eerste jaar slechts de aandacht<br />

op het zwemmen gelegd (vanuit de zwakte- en<br />

en sterkte analyse).<br />

In de visie van Barel is de seizoenindeling heel belangrijk.<br />

Zo vindt hij dat de meeste sporters aan het eind van het<br />

seizoen een veel te lange rustperiode inlassen. In het<br />

geval van triatleten een te lange najaarsrust. Hij predikt<br />

geen absolute rust, maar onderhouden van een hoog<br />

basisniveau en van daaruit het volgende jaar doorbouwen.<br />

Daarnaast vindt Barel de winterperiode te traditioneel<br />

(veel omvang). Uithouding en snelheid zijn allebei belangrijk<br />

maar bijten elkaar ook. Een lange afstandsatleet zal in<br />

de zomer, de wedstrijdperiode, vooral aëroob trainen, dus<br />

volgens de wetten van Barel betekent dat in de winter veel<br />

aandacht aan interval.<br />

Barel is door zijn jarenlange successen fi nancieel onafhankelijk<br />

geraakt, en hoeft zich derhalve als trainer niet te<br />

bewijzen om ‘hogerop’ te komen, wat zijn ambitie<br />

trouwens ook niet is. Voor zichzelf hanteert hij de stelregel<br />

dat hij, om maatwerk te kunnen blijven leveren, het<br />

contact persoonlijk moet zijn en hij niet meer dan tien<br />

atleten onder zijn hoede neemt. Hierdoor kan hij veel tijd<br />

spenderen aan feedback over trainingsvoortgang vanuit de<br />

logboeken van de atleten en de evaluatie van wedstrijden,<br />

wat voor Barel de meetmomenten zijn.<br />

Oersterk lichaam<br />

Een groot deel van zijn succes heeft Paul (volgens Barel)<br />

zelfstandig bereikt, want zijn eigen aanpak was ‘niet schokkend<br />

verkeerd’ en Barel heeft vooral voortgeborduurd op<br />

Paul zijn sterke punten –hij is tenslotte de sterkste loper op<br />

de (midden)lange afstand– en beschikt over een oersterk<br />

lichaam. Volgens Barel is er ook geen sprake van een explosie<br />

in verbetering, maar meer van voortgang in de lijn. Dat<br />

bereiken is al moeilijk genoeg (lees: verminderde meeropbrengst).<br />

Ambitie en motivatie<br />

Voordat Paul overstapte naar Barel, was hij al een half jaar<br />

zwemlid in Veenendaal en het was Barel in die periode al<br />

opgevallen dat hij vooral ineffi ciënt aan het zwemmen was.<br />

Concreet: Paul is geen zwemtalent, zal ook nooit een prima<br />

donna worden en moet het vooral van heel hard werken<br />

hebben. Door in dat eerste half jaar veel met Paul over sport<br />

te praten was hij al wel veel over Paul’s ambitie en motivatie<br />

te weten gekomen. Hij was er daardoor van overtuigd dat er<br />

op het gebied van zwemtechniek desondanks nog veel vooruitgang<br />

te bereiken viel.<br />

Variatie<br />

In het eerste jaar werd vooral geschaafd aan zijn doorhaal<br />

en het verbeteren van zijn stroomlijn (door het verbeteren<br />

van zijn beenslag, ondanks dat voor duurafstanden gesteld<br />

wordt dat er slechts tien procent van de voortstuwing uit<br />

de benen gehaald wordt). Daarnaast ‘slingerde’ Paul veel<br />

in het water door een foutieve insteek. Op het gebied van<br />

fi etsen werd er zoals eerder gesteld weinig aangepast. Er<br />

werd in de schema’s wel meer variatie ingebracht, want in<br />

de schema’s van Paul was teveel sprake van duurtrainingen.<br />

Verbeterpunten<br />

In het afgelopen jaar -het tweede jaar onder de hoede van<br />

Barel- werd de aandacht verlegd naar het fi etsen, een onderdeel<br />

wat Barel in zijn zwakte- en sterkte analyse heel erg<br />

onderbelicht vond. Paul werd iets hoger op zijn fi ets gezet<br />

waardoor hij meer vermogen kan leveren. Iets wat hem veel<br />

voordeel opleverde bij het tweede verbeterpunt: de trapfrequentie<br />

moest ook omhoog. Het grootste accent werd<br />

gelegd op de intensiteit; het afgelopen jaar bestond voor het<br />

grootste deel uit intervalblokken.<br />

Wedstrijdindeling<br />

Als laatste heeft Barel wat adviezen aan Paul meegegeven op<br />

het gebied van voeding en tactiek, waarover Barel overigens<br />

aangaf dat Paul een makkelijke atleet om te coachen is.<br />

Rob Barel: “Triathlon gaat vooral om uithoudingsvermogen<br />

en daarvoor moet je hard werken, maar alles wat je kunt<br />

winnen met inzicht en effi ci_ntie is mooi meegenomen. Een<br />

goede wedstrijdindeling en verzorging zijn daarbij cruciaal.<br />

In korte wedstrijden betekent dat vaak dat je wat meer een<br />

directe strijd met je concurrenten aan kan gaan en je je niet<br />

moet laten ontmoedigen. Bij een hele triathlon komt het<br />

er veel meer op aan om je eigen wedstrijd te lopen, dus je<br />

juist af te sluiten van je concurrentie. Dat lijkt makkelijker<br />

dan het is. Je wordt vaak opgezweept door het publiek, of<br />

doordat andere atleten je inhalen en even versnellen is dan<br />

zo gemakkelijk en verleidelijk, maar Paul is daar echt een<br />

kei in. Mentale aspecten hoef je dan sowieso niet zoveel<br />

aandacht te geven. De enige kwetsbare momenten zijn bij<br />

de meeste atleten vlak na een wedstrijd en tijdens een zware<br />

trainingsperiode. Op die momenten is iedereen wel eens<br />

ZANDLOPER 30 ZANDLOPER 31<br />

prikkelbaar en onzeker, maar zodra een atleet in vorm komt<br />

zie je dat hij ook meteen veel sterker in zijn schoenen staat.”<br />

Discipline<br />

“Een belangrijk onderdeel van de wedstrijdindeling (taktiek)<br />

is ook de verzorging. De energievoorziening van de spieren<br />

is in een hele triathlon het grootste knelpunt. Een goed<br />

getrainde atleet kan in een half uur zijn eigen koolhydratenreserve<br />

volledig uitputten en als hij zuinig aandoet gaat die<br />

voorraad maximaal drie uur mee. Voor een wedstrijd van<br />

8-9 uur kom je dus tekort en moet je op tijd eten. De opname<br />

is al verminderd tijdens het sporten, maar wordt met de<br />

toenemende vermoeidheid alleen maar moeilijker. De juiste<br />

voeding is dus heel belangrijk; niet te veel en niet te weinig;<br />

vroeg beginnen voor het te laat is; de juiste verhouding van<br />

vocht, voeding en mineralen; en tenslotte de discipline om de<br />

hele wedstrijd door met een vaste regelmaat kleine beetjes<br />

voeding binnen te krijgen”.<br />

Hopelijk biedt dit artikel, wat in feite ook O&T behelst, voor<br />

de LO/Sportinstructeur een waardevolle aanvulling met<br />

betrekking tot de complexe materie om personen naar een<br />

hoger niveau te brengen.<br />

Paul Lindeboom, Redactielid


Fantastisch weerzien<br />

Met de plakboeken op schoot belandden twintig<br />

oudgedienden, LO/Sportinstructeurs in de jaren<br />

1956 tot 1960, in de roes van het verleden. Na<br />

vijftig jaar, terug op het oude nest: Legerplaats<br />

Steenwijkerwold, nu de Johannes Post Kazerne<br />

te Havelte. Bij het zien van elke bladzijde van<br />

zorgvuldig bewaarde plakboeken en het aanhoren<br />

van elkaars verhalen, werden regelmatig<br />

de markante en grijze hoofden geschud.<br />

Anderhalf jaar had initiatiefnemer Pieter Hacquebard nodig<br />

om iedereen op te sporen. Kosten nog moeite werden<br />

gespaard en zelfs diverse radioprogramma’s, waaronder<br />

‘Hulplijn’ van Hans van Willigenburg, werden ingeschakeld.<br />

De speurtocht kende ook verdrietige momenten. Piet Dekker,<br />

de LO/Sportoffi cier voor Jan Leneman, Harm Fransen, de<br />

voetballer, en ook Klaas Meekel, de schermer, waren allen<br />

reeds overleden. De laatste werd postuum vertegenwoordigd<br />

door zijn echtgenote Maria.<br />

Sporthelden<br />

Het was een emotioneel en warm weerzien, waar ook Joop<br />

Niestad uit Spanje en Wim Koppe uit Calgary (Canada) voor<br />

deze dag even waren overgekomen. “Het is of ik mijn eigen<br />

kinderen weer omarm”, aldus een geëmotioneerde Janny<br />

Klaster. Zij zorgde voor de orde en netheid in het LO/Sportgebouw<br />

en zette, vaak stiekem, een lekker bakkie koffi e<br />

voor de sporthelden van weleer. Nadat C-LO/Sportgroep<br />

kap Berry Manders de aanwezigen namens C-LO/Sportorganisatie<br />

had welkom geheten, nam hij de mensen van<br />

“voor zijn tijd’ op sleeptouw. Hij leidde de reünisten door<br />

de dag en stelde ironisch vast: “Ik ben voor het eerst sinds<br />

lange tijd volledig met LO/Sportpersoneel gevuld.”<br />

Verschillen<br />

Er werden naast demonstraties fi tness, MZV en klimtoren ook<br />

verschillen tussen toen en nu aangegeven. “Voor zover ik dat<br />

kan beoordelen tenminste”, verontschuldigt de sympathieke<br />

Manders zich tegenover de grijze eminenties. Hij vervolgt:<br />

”Het is tegenwoordig ten opzichte van vroeger niet beter of<br />

slechter, maar anders. Dit is de tijd van de computers, jeugd<br />

op gympies met mobiels die nog maar ‘zelden’ “nee” te<br />

horen hebben gekregen, die met een zesje tevreden zijn en<br />

veel meer dan vroeger voor zichzelf opkomen. Of wat dacht<br />

je van de begrippen ARBO, fl exwerken, ouderschapsverlof,<br />

VROB-regeling, zwangerschapsverlof en de arbeidstijdenwet.<br />

Maar ook de uitzendingen naar Bosnië, Cambodja, Afghanistan,<br />

Pakistan en Irak. Vroeger, op de verlaten Noord-Duitse<br />

laagvlakte en nu het militaire optreden in verstedelijkt gebied<br />

met vele burgers om je heen.”<br />

Overeenkomsten<br />

Toch zien we nog een opmerkelijke overeenkomst. Het onafhankelijke<br />

Sportweekblad voor Nederland ‘Sportief’ meldt op<br />

12 mei 1955: “Op het gebied van de lichamelijke opvoeding<br />

en sport zijn er, vergeleken met voor de oorlog, bij de strijdkrachten<br />

enorme vorderingen geboekt. Daar waar sport<br />

eerder bestond uit een partijtje voetbal worden er tegenwoordig<br />

sportinstructeurs opgeleid die voorbestemd zijn bij de<br />

parate troepen van de Landmacht de lichamelijke opvoeding<br />

te verzorgen.”<br />

Wellicht was dit een voorbode van de integrale samenwerking<br />

tussen de LO/Sport en eenheden, maar de innovatieve<br />

verschillen met toen, blijven enorm. Zo vindt ook Pieter<br />

Hacquebard na het zien van de fi lm ‘Fit for Action: “Wat<br />

heeft men goed nagedacht en wat is er toch veel ten goede<br />

veranderd. Kijk eens naar wat jullie nu doen en hebben.<br />

De prachtige accommodaties en jullie mooie kleding. Vroeger<br />

liepen wij rond in veredelde pyjama’s. We gaven les aan<br />

zestig man tegelijk en niemand van onze groep had de vooropleiding<br />

die nu verplicht is. (Sport en Bewegen op niveau<br />

4 of ALO, red.) Toch waren onze prestaties er in die tijd niet<br />

minder om. Een stukje lichamelijk opvoeding, echter wel met<br />

een militair karakter. Gekscherend zei ik wel eens: we zijn<br />

de ruggengraat van het Nederlandse leger en daar waren<br />

die Luchtdoel Artillerie-jongens helemaal niet blij mee.”<br />

Wim Koppe (met LO/<br />

Sportembleem kwam<br />

‘even’ over uit Canada<br />

Anekdotes<br />

Je ontkomt er op zo’n dag niet aan. Anekdotes. De een nog<br />

mooier dan de andere. Adrie Vermeer, verhinderd in verband<br />

met een lezing over het Downsyndroom in Midden-Siberië,<br />

schrijft: ”Ik herinner me nog goed dat ik met mijn verloofde<br />

bij George Jaket heb mogen slapen. Hij heeft toen een poging<br />

gedaan om mij seksueel te (her)opvoeden. Omdat we niet<br />

getrouwd waren, wilden we niet bij elkaar slapen. Ik zie nog<br />

het ongeloof op zijn gezicht toen we dat in aller ernst tegen<br />

hem zeiden. Ik voelde me toen behoorlijk ‘groen’.” Of tijdens<br />

de opleiding in Hooghalen bij een weekendwacht: “We<br />

moesten het pistool ontladen van de enige kogel die er in<br />

Hooghalen was. Boven je schouder de trekker overhalen. Ik<br />

schrok me rot van de knal in de kleine ruimte van het wachthok.<br />

Foutje dus! De huls weer terug gevonden, van hout de<br />

ZANDLOPER 32 ZANDLOPER 33<br />

Even herinneringen<br />

ophalen<br />

kop er weer opgemaakt en het geheel weer in het pistool<br />

gedaan. Met kneedbaar hout het gat in het plafond gemaakt<br />

en nooit meer wat van gehoord.”<br />

Gezonde geest<br />

Na een borreluurtje en diverse lovende woorden aan het<br />

adres van de gastheer werd de Latijnse spreuk ‘Mens sana in<br />

corpore sano’ nog even van stal gehaald. “Dat is juist datgene<br />

wat ik u zo graag wens voor de toekomst. Een gezonde geest,<br />

in een gezond lichaam. Met heel veel vriendschap, liefde en<br />

genegenheid”, aldus organisator Pieter Hacquebard. En daarmee<br />

kwam een einde aan een unieke en misschien wel laatste<br />

bijeenkomst.<br />

Kap Ron Gits


Waar hebben we het in <strong>2005</strong> over gehad in de Zandloper?<br />

Inhoud Zandloper 1<br />

Nr 1 Blz 3 Van uw Commandant<br />

Nr 1 Blz 5 Van uw Medezeggenschapscommissie<br />

Nr 1 Blz 6 LO/Sportgroep Harskamp nieuwe imago<br />

Nr 1 Blz 8 Uitreiking rode baretten<br />

Nr 1 Blz 10 Impressie Parcours Militair<br />

Nr 1 Blz 12 Intranet Nieuws<br />

Nr 1 Blz 13 Cadetten klimmen in Marche-les-Dames<br />

Nr 1 Blz 16 Militaire Vijfkampploeg in Chili<br />

Nr 1 Blz 20 LO/Sport kort<br />

Nr 1 Blz 24 Train “while” you fi ght<br />

Nr 1 Blz 26 LO/Sportinstructeurs blazen Gravendienst<br />

nieuw leven in<br />

Nr 1 Blz 28 Bad Reichendall: “Geen doel maar een<br />

middel”<br />

Nr 1 Blz 32 Sonne am Zugspitze<br />

Nr 1 Blz 33 De Pen<br />

Nr 1 Blz 34 Van Kracht & Cardio naar Fitness & Health<br />

Nr 1 Blz 36 Mijn uitzending naar Afghanistan<br />

Nr 1 Blz 38 Van uw Personeelsdienst<br />

Inhoud Zandloper 2<br />

Nr 2 Blz 3 Van uw Commandant: Vernieuwingen<br />

laten beklijven’<br />

Nr 2 Blz 7 Van uw Medezeggenschapscommissie<br />

Nr 2 Blz 8 De Pen<br />

Nr 2 Blz 9 Van uw Personeelsdienst<br />

Nr 2 Blz 10 Uitbreiding LO/Sportorganisatie<br />

Nr 2 Blz 11 Bezoek C-OTCO aan LO/Sportorganisatie<br />

Nr 2 Blz 12 Uit het oog, “niet” uit het hart<br />

Nr 2 Blz 14 Flexibiliteit LO/Sportinstructeurs<br />

Nr 2 Blz 15 K&OC krijgt steun van werkvloer<br />

Nr 2 Blz 16 Nee, ik wilde gewoon graag<br />

Nr 2 Blz 18 Nee zeggen en keuzes maken<br />

Nr 2 Blz 22 Landmachtdagen<br />

Nr 2 Blz 23 LO/Sport kort<br />

Nr 2 Blz 24 Wens gaat in vervulling<br />

Nr 2 Blz 26 Omvang of Intensiteit?<br />

Nr 2 Blz 30 Het verlangen naar vrijheid weegt<br />

zwaarder…<br />

Nr 2 Blz 34 Bedankt allemaal!<br />

Inhoud Zandloper 3<br />

Nr 3 Blz 3 Van uw Commandant<br />

Nr 3 Blz 4 Cursus Krav Maga<br />

Nr 3 Blz 8 De Pen<br />

Nr 3 Blz 9 Van uw Medezeggenschapscommissie<br />

Nr 3 Blz 10 Effecten van NBC-drank en cafeïne op<br />

op een speedmars<br />

Nr 3 Blz 12 Wedstrijd- en Spelorganisatie<br />

Nr 3 Blz 15 Van uw Personeelsdienst<br />

Nr 3 Blz 16 LO/Sport kort<br />

Nr 3 Blz 17 In memoriam<br />

Nr 3 Blz 18 Fight Night Oranjekazerne<br />

Nr 3 Blz 22 Militaire Vijfkamp Vaardigheidsproeven<br />

Nr 3 Blz 26 Vaststellen Fysieke Belastbaarheid<br />

Nr 3 Blz 28 Even voorstellen<br />

Nr 3 Blz 30 Begrijpen we het nog…?<br />

Nr 3 Blz 36 Colofon / Uitgezonden personeel<br />

Inhoud Zandloper 4<br />

Nr 4 Blz 3 Van uw Commandant<br />

Nr 4 Blz 4 Grand Prix liberation<br />

Nr 4 Blz 6 De Pen<br />

Nr 4 Blz 7 Van uw Personeelsdienst<br />

Nr 4 Blz 8 Even voorstellen…<br />

Nr 4 Blz 9 MC-verkiezingen<br />

Nr 4 Blz 10 Opleiden tot LO/Sportinstructeur<br />

Nr 4 Blz 12 Training voor het nationale dames<br />

hockeyteam<br />

Nr 4 Blz 13 Van uw Medezeggenschapscommissie<br />

Nr 4 Blz 14 Golf, wie niet?<br />

Nr 4 Blz 16 Werven voor de KL<br />

Nr 4 Blz 20 Landmachtdagen druk bezocht<br />

Nr 4 Blz 22 Soldiers Physical Performance<br />

Nr 4 Blz 23 Stickers uitgedeeld<br />

Nr 4 Blz 23 “Ja”, ik wil…<br />

Nr 4 Blz 24 Veldtest IOKL<br />

Nr 4 Blz 26 Vechten in de Jungle<br />

Nr 4 Blz 31 Topsporters<br />

Nr 4 Blz 32 Colofon / Uitgezonden personeel<br />

Inhoud Zandloper 5<br />

Nr 5 Blz 3 Van uw Commandant<br />

Nr 5 Blz 4 “Als de nood het hoogst is, zijn de<br />

loopschoenen nabij”<br />

Nr 5 Blz 6 De Pen<br />

Nr 5 Blz 7 Van uw Personeelsdienst<br />

Nr 5 Blz 8 Even voorstellen…<br />

Nr 5 Blz 9 Van uw Medezeggenschapscommissie<br />

Nr 5 Blz 10 Afbouw…? Voor ons nog niet<br />

Nr 5 Blz 16 Desert Run… de ultieme uitdaging<br />

Nr 5 Blz 20 LO/Sport kort<br />

Nr 5 Blz 21 Bad Reichenhall<br />

Nr 5 Blz 22 ARBO-beleid<br />

Nr 5 Blz 23 Gravendienst<br />

Nr 5 Blz 24 VTO-1: april t/m juli <strong>2005</strong><br />

Nr 5 Blz 26 VTO-2: april t/m juni <strong>2005</strong><br />

Nr 5 Blz 27 Afronding VOLO<br />

Nr 5 Blz 28 Militaire Vijfkamp inspireert<br />

Nr 5 Blz 30 Uitzending laat sporen na<br />

Nr 5 Blz 36 French Falcon <strong>2005</strong><br />

Nr 5 Blz 38 The Ultimate Fitness Challenge<br />

Nr 5 Blz 40 Colofon / Uitgezonden personeel<br />

Inhoud Zandloper 6<br />

Nr 6 Blz 3 Van uw Commandant<br />

Nr 6 Blz 4 De Pen<br />

Nr 6 Blz 5 Van uw Personeelsdienst<br />

Nr 6 Blz 6 Oriënteringslopen in Servië<br />

Nr 6 Blz 8 LO/Sport kort<br />

Nr 6 Blz 9 Triatlon succes<br />

Nr 6 Blz 10 Van uw Medezeggenschapscommissie<br />

Nr 6 Blz 12 Rouge <strong>2005</strong><br />

Nr 6 Blz 16 Beklimming van de Mount-Blanc<br />

Nr 6 Blz 20 Bijscholing Golfi nstructeurs<br />

Nr 6 Blz 21 “Ik wil de beste zijn”<br />

Nr 6 Blz 22 Triatleet Paul Verkleij<br />

Nr 6 Blz 25 De lessenbank: “Wat kan/moet ik<br />

daarmee…”<br />

Nr 6 Blz 26 De paarse Krijger<br />

Nr 6 Blz 28 Colofon<br />

Inhoud Zandloper 7<br />

Nr 7 Blz 3 Van uw Commandant<br />

Nr 7 Blz 4 De Pen<br />

Nr 7 Blz 5 Van uw Personeelsdienst<br />

Nr 7 Blz 6 LO/Sportoffi cierendag… boerengolf!<br />

Nr 7 Blz 8 “Market Garden”<br />

Nr 7 Blz 9 Van uw Medezeggenschapscommissie<br />

Nr 7 Blz 10 A beauteful day<br />

Nr 7 Blz 14 LO/Sport kort<br />

Nr 7 Blz 15 Heintje Davids<br />

Nr 7 Blz 16 Regiocontactdag; een verslag van een<br />

ooggetuige<br />

Nr 7 Blz 20 Veiligheid<br />

Nr 7 Blz 22 “Ben ik nu gek of gaat er iets in O&Tland<br />

gebeuren?”<br />

Nr 7 Blz 26 Sport & Technologie<br />

Inhoud Zandloper 8<br />

Nr 8 Blz 3 Van uw Commandant<br />

Nr 8 Blz 4 De Pen<br />

Nr 8 Blz 5 Van uw Personeelsdienst<br />

Nr 8 Blz 6 Topper verlaat LO/Sportorganisatie<br />

Nr 8 Blz 9 Bezoek Prins Willem Alexander<br />

Nr 8 Blz 10 Van uw Medezeggenschapscommissie<br />

Nr 8 Blz 11 Oproep Traditieraad<br />

Nr 8 Blz 12 LO/Sport kort<br />

Nr 8 Blz 14 “Ben ik nu gek of gaat er iets in O&Tland<br />

gebeuren?” Deel 2: Leidraad O&T<br />

ZANDLOPER 34 ZANDLOPER 35<br />

Nr 8 Blz 17 Studie naar effecten van NBC-drank en<br />

cafeïnepillen<br />

Nr 8 Blz 20 VTO-1 LO/Sportorganisatie<br />

Nr 8 Blz 22 Basis reddingstechnieken<br />

Nr 8 Blz 23 Eerste geslaagden KL-CIOS<br />

Nr 8 Blz 24 Waar is het K&OC nou allemaal mee<br />

bezig?<br />

Nr 8 Blz 28 Vernieuwde Parcours Militair<br />

Inhoud Zandloper 9<br />

Nr 9 Blz 3 Van uw Commandant<br />

Nr 9 Blz 4 Natte toestanden<br />

Nr 9 Blz 5 Van uw Personeelsdienst<br />

Nr 9 Blz 6 De Pen<br />

Nr 9 Blz 8 Vert cursus<br />

Nr 9 Blz 12 LO/Sport kort<br />

Nr 9 Blz 13 Van uw Medezeggenschapscommissie<br />

Nr 9 Blz 14 E = KM...A?<br />

Nr 9 Blz 18 Vervolg Vert cursus<br />

Nr 9 Blz 20 De nieuwe jas van MZV<br />

Nr 9 Blz 25 LO/Sportinstructeurs aan de start in<br />

Tilburg<br />

Nr 9 Blz 26 BLS-Trofee naar 11 Luchtmobiel<br />

Nr 9 Blz 28 Trainen: het zijn de kleine dingen die<br />

het doen<br />

Nr 9 Blz 32 Fantastisch weerzien<br />

Nr 9 Blz 34 Waar hebben we het in <strong>2005</strong> over gehad?<br />

De laatste Zandloper van<br />

dit jaar is alweer op uw<br />

deurmat gevallen. De<br />

redactie dankt u voor het<br />

in haar gestelde vertrouwen<br />

en zal in het nieuwe jaar<br />

haar best doen om u<br />

wederom van ons lijfblad<br />

te voorzien. Uw steun is<br />

hierbij van groot belang.<br />

Voor reacties en kopij<br />

houden wij ons dan ook<br />

ook aanbevolen.<br />

Wij wensen alle<br />

lezers veel geluk en<br />

gezondheid in het<br />

nieuwe jaar.<br />

Redactie de Zandloper

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!