Contourium Magazine nr 1 2011

Hij is 55 jaar, eigenaar van het meest succesvolle
Hotel en Congrescentrum langs de Nederlandse
kust, ondernemer, vader en levenskunstenaar. Zijn
naam: Leo van Vliet. Nog steeds vraagt hij zich af:
wie wil je zijn?
Wie verlangt er niet af en toe naar een periode in zijn of
haar leven waarin je het goed naar je zin had? Mag ik u
er een paar uit mijn leven beschrijven? Het zijn de momenten
uit mijn jeugd, onbevangen spelen, opa en oma’s,
vriendjes, je eerste huisdier, school niet, je eerste vriendinnetje,
je tweede vriendinnetje, voor het eerst zonder
ouders op vakantie, voor het eerst uitgaan, het eerste
baantje, tweede baan, huis kopen, trouwen, kinderen,
carrière maken, voor het eerst echt geld gespaard hebben,
je tweede iets groter huis kopen, de eerste keer echt
ontevreden over mijzelf, enzovoort…
Een redelijk aantal mensen leeft nog steeds, eigenlijk
voortdurend, in die (eerdere, oude) mooie tijd. Ze zien
de huidige tijd (leeftijd) als minder. Wat de toekomst hen
zal brengen wordt onvoorspelbaar. Er zit geen geloof in
de toekomst, zegt hun onbewuste voorgevoel. U herkent
ze op straat aan hun houding en uitstraling en hun ontevreden
chagrijnige kop. Vaak denkt uw onbewuste gevoel
dan; zo wil ik niet worden. Dat denken is goed, maar…
pas op! In die al eerder genoemde groep die je op straat
tegen kwam, dacht immers het overgrote deel ooit hetzelfde!
Er zit geen geloof in de toekomst
Waardoor ging het toch fout? Laat ik bij mijzelf beginnen.
Na de mooie al gememoreerde momenten, ben ik op
mijn 18e jaar in het familiebedrijf gestapt. Mijn moeder
moest haar baan door ziekte opgeven. Zij deed de boekhouding
voor mijn vader en Ik moest haar werkzaamheden
als boekhouder overnemen. Had deze baan mijn interesse
? Nee… maar het moest! Na drie jaar en diverse
confrontaties tussen vader en zoon, ben ik uiteindelijk na
een vreselijke ruzie opgestapt uit het familiebedrijf.
(Moraal: bepaal wat je wil en kan, maak je eigen toe-
22 | Contourium Magazine 2011 | Februari
magazine
De schijnwerper op
Leo van Vliet
Hotel en Congrescentrum De Zeeuwse Stromen
komstbeeld met bijbehorend plan, luister wel naar je ouders
maar doe waar je goed in bent!).
Luister naar je ouders, maar doe
waar je goed in bent!
Bevrijd maar niet vrij, had ik geen WW uitkering, was
ik net getrouwd, had ik net ons eerste huis gekocht en
een slecht gevoel over hetgeen ik gedaan had. Kortom
er moest een nieuwe baan en een nieuwe toekomst gezocht
worden. Na twee dagen squashbaan, kwam ik een
makelaar tegen. Deze zocht een man (jawel!) die huizen
kon verkopen en…. dat werd ik. Eind 70er jaren was de
onroerend goed markt slecht. Veel heb ik toen geleerd
van die makelaar. Zijn motto: “zoek die objecten die verkopen
en laat de rest aan diegenen die dit niet zien”. Het
resultaat; wij verkochten goed, ik had het naar mijn zin en
ik deed wat ik leuk vond.
Laat de rest aan diegenen die het
niet zien
Na drie jaar werd ik, door het succes bij de makelaar, gevraagd
om bij een verzekeraar te gaan werken. Trots was
ik om gevraagd te worden en heerlijk om weer verder
weg van het familiedrama te gaan. De start bij deze verzekeraar
was lastig, weer terug in de schoolbanken, maar
de vooruitzichten waren veel belovend. Een renteloze
lening voor een auto, rentekorting op mijn huis, een geweldig
salaris met topbonussen en volop carrièrekansen.
Kortom daar gingen we voor.
Na drie jaar (ik heb iets met het getal ‘drie’) werd ik teamleider.
Na vijf jaar werd mij, naast het teamleiderschap
gevraagd om, met een extern bedrijf, de organisatie voor
de deelname aan de Whitbread Round The Wold’ race,
met het schip de Equity & Law’, te begeleiden.
Gedurende deze wereldse ervaring, heb ik heel veel geleerd.
Resultaat is de moraal: ‘Wat je doet ‘moet’ en wat
je zegt ‘kan’. Blijf op koers naar je einddoel, andere (bij)
zaken tellen op dat moment niet!
Wat je doet ‘moet’ en wat
je zegt ‘kan’!