'Ook meldkamer kan levens redden • Forse investering ... - Brandweer

Conclusie van een ‘behoorlijk heftige melding’:
Ook de meldkamer kan levens redden
2 Focus
Het loopt tegen half zes in de ochtend
van 15 maart en de nachtdienst van
meldkamercentraliste Desirée
Nievergeld zit er bijna op. ‘Je begint
om die tijd echt wel moe te worden.’
Dan komt er een vreemde melding
binnen. Een vrouw belt en roept “Ik
sta in brand, ik sta in brand!”. De
centraliste probeert meer informatie te
krijgen door dóór te vragen. Dat gaat
moeizaam, maar het lijkt er op dat de
vrouw in de keuken iets op het fornuis
heeft opgewarmd waarbij haar kleding
vlam heeft gevat. ‘Dan moet je nog
achterhalen waar ze woont, want bij
mobiele nummers kunnen wij dat
helaas niet op ons beeldscherm zien.
Eerst noemt ze Geleen als woonplaats,
maar later Buchten...’
De vrouw raakt, hoorbaar voor Desirée Nievergeld,
steeds meer in shock. Ze begint in zichzelf te praten
en loopt kennelijk verdwaasd door de woning.
Nievergeld vraagt om haar telefoonnummer. ‘Dat
moest ze toen gaan opzoeken, wat natuurlijk
helemaal niet mijn bedoeling was. Uiteindelijk heb ik
toen een adres uit haar kunnen krijgen.’ Precies op
dat moment komt in dezelfde meldkamer bij de
politie de melding binnen van een andere vrouw uit
Buchten dat ze haar buurvrouw heeft horen
schreeuwen. Langs deze weg kan door snel contact
binnen de meldkamer het adres van de onfortuinlijke
alleenwonende vrouw worden bevestigd. De politie is
al aan het rijden, terwijl Desirée Nievergeld het
slachtoffer nog aan de lijn heeft en haar vraagt de
voordeur te openen. Dat levert straks veel tijdwinst
op voor de hulpdiensten. De vrouw roept opnieuw
dat ze in brand staat en dat haar buik is verbrand.
Verder lijkt er in haar huis niets te branden. Dat
maakt het voor Nievergeld verantwoord om het
slachtoffer te adviseren snel onder de douche te gaan
staan. Dat doet ze. De verbinding wordt verbroken...
Eén minuut
Intussen is ook de brandweer uitgerukt, evenals de
ambulance. ‘Tussen de melding en het alarmeren
voor de uitruk zat één minuut. Dat lijkt heel lang,
maar het ging gewoon niet sneller, omdat ik geen
adres had en eerst zelfs onzeker was over de
woonplaats.’ De politie, die als eerste ter plaatse is,
vindt de vrouw onder de douche. Ze is er slecht aan
toe en wordt door het intussen ook gearriveerde
ambulancepersoneel opgevangen en met spoed naar
het ziekenhuis van Sittard-Geleen gebracht. Later
gaat ze van daaruit per traumaheli naar het
Brandwondencentrum in Beverwijk. ‘Hoe het nu met
haar gaat, weet ik niet. Vanwege de privacyregels
komen wij daar ook niet achter. Dat vind ik echt
jammer, maar daar is niets aan te doen.’
Hart in de keel
Naast centraliste is Desirée Nievergeld ook al 15 jaar
vrijwilliger in Sittard. Als brandwacht heeft ze al vaker
ervaren dat mensen in paniek de meest rare dingen
doen. ‘Ze rennen bij een binnenbrand terug het huis
in, bellen niet de brandweer maar wel de buren, noem
maar op. Het is nog knap dat deze, naar later blijkt 46jarige,
vrouw zelf belde. Intussen heb je zelf ook het
hart in de keel. Je voelt dat dit heel fout kan aflopen.
Toen ik het bericht kreeg dat ze in de ambulance lag,
viel er een grote zorg van me af. Je weet dan dat ze in
goede handen is en dat het voor mij klaar is.’
Slachtoffers geruststellen
De brand stelde niet veel voor – er hoefde niet eens
geblust te worden –, maar toch was dit incident heel
ingrijpend. Nievergeld: ‘Het was behoorlijk heftig.
Als er mensen bij betrokken zijn, zit je altijd al op het
puntje van je stoel. In dit geval kon ik niet zien hoe
Meldkamercentraliste
Desirée Nievergeld:
‘Ik weet niet hoe ik het slachtoffer
anders had moeten helpen’
ver de tankautospuit nog van het adres verwijderd
was. Van maar een tiental TS-en kunnen we zien
waar ze zitten. Soms kun je slachtoffers daarmee
geruststellen. Je krijgt ook wel eens mensen aan de
lijn die bekneld zitten en niet meer uit hun benarde
positie weg kunnen. Zoiets hakt er wel in. Dan moet
je na afloop echt wel even aan de frisse lucht...’
Goed gedaan
Er zijn wel meer momenten geweest in de zes jaar
dat Desirée Nievergeld centralist is, dat ze een grote
rol heeft gespeeld in de redding van slachtoffers.
‘Maar daar ben ik me pas van bewust als anderen me
dat zeggen. Je doet je werk gewoon zo goed
mogelijk en ieder doet het een beetje op zijn eigen
manier. Op dit incident kijk ik met tevredenheid terug.
Ik heb het voor mijn gevoel goed gedaan, omdat ik
niet weet hoe ik het slachtoffer anders had moeten
helpen. Pas toen ik wist dat er verder niets in huis
brandde, kon ik haar veilig onder de douche sturen.
‘Mensen die bekneld zitten;
dat hakt er in’
De organisatie heeft me nog nazorg aangeboden,
maar daar had ik geen behoefte aan. Ik heb de film
voor mezelf heus nog wel eens teruggedraaid en kan
er nu goed mee leven. Voor mij is het klaar.’
Focus 3