Toepassing van risico-evaluatie in de voedselketen - Favv

Figuur 4. Proefopzet voor de analyse van infectie en persistentie van Ralstonia
solanacearum R3bv2 in wilde akkerplanten en cultuurgewassen
De wetenschappelijke onderbouw van de regelgeving
werd aangebracht door inzicht te verwerven in de bestemming
van de bruinrotbacterie in een regime van excessieve
beregening (16 applicaties van 25 mm per m2) met besmet
rivierwater (104-106 per liter) op cultuurgewassen en wilde
akkerplanten. Infectie en persistentie van de bruinrotbacterie
werd naal geanalyseerd in 37 soorten wilde akkerplanten
en 8 cultuurgewassen die als rotatie met aardappel kunnen
worden geteeld. De proefopzet is afgebeeld in Figuur 4.
De weerscondities tijdens het onderzoek waren heel bevorderlijk
voor de bruinrotbacterie van begin juni tot eind
augustus met gedurende 43 dagen een maximumtemperatuur
boven 25°C en 243 mm neerslag. Op het einde van het
beregeningsregime waren virulente cellen van Ralstonia
solanacearum geïsoleerd uit de wortels van 5 éénjarige wilde
akkerplanten, m.n. papegaaienkruid (Amaranthus retro exus),
melganzenvoet (Chenopodium album), gele ganzenbloem
(Chrysanthemum segetum), klein kruiskruid (Senecio vulgaris)
78
Zanderbeek
4m 2 veldjes met
cultuurgewassen
als latijns
vierkant
Bemonstering van wilde
akkerplanten in
haspelberegening
besmette bitterzoetplant in de
Zanderbeek
boon Italiaans raaigras
spinazie voederbiet
erwt witte klaver
tarwe onbeteeld
mais aardappel 'Nicola'
en kleine brandnetel (Urtica urens). Er werd echter geen
infectie in de stengel vastgesteld. In zwarte nachtschade
(Solanum nigrum) daarentegen werden zowel wortelinfectie
als systemische infectie aangetoond. De resultaten zijn voorgesteld
in Figuur 5.
1 2 3
4 5 6
Figuur 5. Aanwezigheid van virulente cellen van Ralstonia solanacearum R3bv2 in wilde
akkerplanten in een regime van excessieve beregening met besmet rivierwater
( 1Amaranthus retrofl exus, 2Chenopodium album, 3Chrysanthemum segetum, 4Senecio vulgaris, 5Solanum nigrum, 6Urtica urens)
Ralstonia solanacearum werd niet aangetro en in een doorlevende
wilde akkerplant noch in de aangeplante cultuurgewassen.
Op de aardappelveldjes waren 63 van de 150 planten
in meer of mindere mate met bruinrot geïnfecteerd. Bodembesmetting
was evident tijdens het beregeningsregime maar
17 dagen na de laatste beregening al niet meer aantoonbaar.
De bruinrotbacterie bereikte de hoogste densiteit in zwarte
nachtschade en deze plant werd als model gekozen om
de persistentie en infectiviteit na natuurlijke overwintering
te onderzoeken. In grondcontainers van 45 liter werden
25-30 nachtschadeplanten door soil drenching geïnfecteerd