Voedselveiligheid: tot welke prijs?

24
We hebben het hier dus niet over het opzettelijk en frauduleus gebruik van sulfamiden in leghennenvoeder,
maar wel degelijk over een besmetting. Het probleem kan worden vergeleken met dat
van het vroeger gebruikte krachtige pesticide DDT, dat nu al jarenlang verboden is. Zelfs nu nog
vindt men sporen van DDT in de aarde en zelfs in het poolijs. Er zijn zelfs sporen van DDT in bepaalde
levensmiddelen. Indien we alle levensmiddelen zouden moeten vernietigen waarin sporen
van DDT worden teruggevonden, zou dat serieuze problemen opleveren voor de voedselbevoorrading.
• Veiligheidsoverweging : de blootstelling aan sulfamiden via de voeding kan een aantal problemen
veroorzaken. Dat is vooral het geval bij bepaalde allergische personen. Bovendien duikt
bij de herhaalde blootstelling aan kleine doses antibiotica het probleem van de resistentie op :
bepaalde bacteriën worden resistent tegen de antibiotica. Zij kunnen dus niet meer voor de
behandeling van een aandoening worden gebruikt. Bacteriële voedselvergiftigingen worden
op die manier moeilijker te behandelen. De aanwezigheid van zeer geringe hoeveelheden
sulfamiden in eieren wordt evenwel niet beschouwd als een bedreiging voor de gezondheid
omdat het maar sporen zijn.
Kunnen we een bepaalde maximumdosis voor de aanwezigheid van sulfamiden in eieren
aanvaarden of moeten we ze resoluut afwijzen ?
Zou het niet beter zijn om een aanvaardbare maximale residuele hoeveelheid te defi niëren als we
deze substanties ondanks het wettelijk verbod toch nog aantreff en ? Een andere mogelijkheid is
een volledig aparte productie van leghennenvoeders. Maar dan krijgen we te maken met technische
en economische beperkingen, en de daaraan verbonden bijkomende kosten. Wie moet voor
de kosten opdraaien ? En wat als de voederproductie nu zodanig wordt beperkt dat de producenten
niet voldoende eieren meer kunnen leveren ? Wat zijn dan de gevolgen (voor onszelf, voor de
producenten, voor de economie in haar geheel) ?
6.3. Hoeveproducten
Eieren en mascarpone kunnen ook rechtstreeks bij de boer worden gekocht, daar waar ze geproduceerd
worden. Voor sommige mensen is dat een garantie van authenticiteit, van een terugkeer
naar de bron, naar het “natuurlijke” (hoewel de term “natuurlijk” op zich niets te maken heeft met
het niveau van veiligheid). Er is een emotioneel, gevoelsmatig en zelfs educatief aspect aan verbonden.
Anderen staan daarentegen wantrouwig tegenover “artisanale” producten, omdat ze zich
vragen stellen bij de hygiënische omstandigheden waarin ze worden geproduceerd.
De handel in levensmiddelen die op de hoeve worden geproduceerd en verkocht bestaat al eeuwen
en dateert van lang voor de wetgeving inzake voedselveiligheid. Vanaf nu vallen alle producten
die rechtstreeks van de boerderij aan de consument worden verkocht onder een zelfcontroleprocedure
: de landbouwer moet de noodzakelijke maatregelen nemen om de veiligheid van de
voedingsmiddelen die hij verkoopt, te waarborgen.
Dit wil niet alleen zeggen dat enkel het door hem verkochte eindproduct (eieren, mascarpone…)
veilig moet zijn. Het veronderstelt bijvoorbeeld ook dat voer dat hij voor zijn kippen en varkens
koopt conform de wetgeving is en dat alle stadia van het productieproces worden gecontroleerd.