Tekst 1: vegetarisme - varianten - Averbode

Vegetarisme: Tekst 1
Vegetarisme
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vegetarisme is de voedingswijze die zich kenmerkt door
‘het niet eten van vlees, vis, schaaldieren en gevogelte’.
Sommigen nemen die definitie strikter en beschouwen
vegetarisme als de voedingswijze waarbij men alleen
plantaardig voedsel tot zich neemt. Mensen die die voedingsregel
in de praktijk brengen, worden aangeduid als
vegetariërs. Vegetarisme is afgeleid van het Latijnse
vegetus, wat levendig betekent. Het land met de meeste vegetariërs is ongetwijfeld India.
Dertig procent van de Indiase bevolking is vegetariër. Dat komt neer op ongeveer 310 miljoen
mensen. Dat is ongeveer 5 % van de wereldbevolking.
Varianten
Tabel van wat men wel en niet eet.
Naam voedsel Vlees/vis Ei Zuivel
Ovo-lacto-vegetarisme nee ja ja
Lacto-vegetarisme nee nee ja
Ovo-vegetarisme nee ja nee
Veganisme nee nee nee
Een vegetariër eet geen producten die zijn verkregen door het doden van dieren, zoals vis,
vlees en gevogelte. Strikt genomen eten vegetariërs ook geen dierlijk stremsel (verwerkt
in de meeste soorten kaas) en geen gelatine. Sommige vegetariërs zullen echter om praktische
redenen toch nog gelatine en dierlijk stremsel eten.
Ook is er een groep mensen die helemaal geen van dieren afkomstige voedingsmiddelen
eet, zoals eieren en zuivel. Dit noemt men strikt-vegetarisme of veganisme. Veganisten
beperken zich vaak niet tot etenswaren en gebruiken bijvoorbeeld ook geen wol of leer.
Vegetariërs die wel eieren eten, maar geen zuivel, worden ovo-vegetariërs genoemd.
Vegetariërs die wel zuivel eten, maar geen eieren, worden lacto-vegetariërs genoemd. Die
groep is voornamelijk te vinden onder aanhangers van het hindoeïsme. Vegetariërs die
zowel eieren als zuivel eten, heten ovo-lacto-vegetariërs.
De verzamelnaam vegetariër wordt gebruikt voor mensen die geen voedsel eten waar dieren
voor zijn doodgemaakt. De term schept nogal eens verwarring, omdat de grens niet
helemaal duidelijk gelegd kan worden. Er is een grens tussen het rechtstreekse eten van
dierlijk voedsel waar het dier voor is gedood en de afgeleide producten zoals leer, stremsel
en gelatine.
Dan is er de grens waarbij men kan spreken van veganist. Bij dat principe staat het niet
willen exploiteren van welk dier dan ook centraal. Verder zijn er mensen die om verschillende
redenen minder vlees eten. Die mensen vallen strikt genomen niet onder de defini-

tie van vegetariër omdat bij dat eetpatroon wel dieren worden gedood.
Zo zijn er zogenaamde parttime-vegetariërs (ook wel vleesverminderaars genoemd). Dat
kunnen consumenten zijn die op niet-principiële gronden minder vlees eten (bijvoorbeeld
om te lijnen, om andere gezondheidsredenen, of omdat ze denken dat het niet nodig is om
dagelijks vlees te eten). Het kunnen ook mensen zijn die wel op principiële gronden minder
vlees eten, maar het ofwel genoeg vinden om minder dan 100 % vegetariër te zijn,
ofwel het (nog) te moeilijk vinden om 100 % vegetariër te zijn. In de Engelse volksmond
wordt die levensstijl flexitarianism genoemd. Het komt ook voor dat men alleen geen vlees
eet, maar wel vis (pescotariër) en/of gevogelte (pollotariër).
Een apart geval is honing. Er zijn mensen die geen honing eten omdat zij het niet ethisch
vinden dat de bijen hard moeten werken om een flinke voedselvoorraad aan te leggen,
waarna de imker die wegneemt. Een ander bezwaar is dat de bijen tijdens de winter met
suikerwater worden bijgevoerd, waardoor ze minder lang zouden leven.
Veganisten die ook geen planten (ook levend) opeten, worden fruitariërs genoemd. Zij
eten alleen delen van de plant die geoogst kunnen worden zonder de plant te doden, of
zonder de plant van vitale delen (zoals bladeren) te ontdoen. Dat komt dus neer op vruchten
(inclusief noten) en zaden. Zij eten dat plantaardige voedsel bovendien vaak in onverhitte,
dus rauwe, vorm en zijn in dat geval tevens raw-foodist.