Een echte duizendpoot - Stichting Groenhuysen

in ’ t zonnetje
Rina van Zundert werkt al
vanaf haar 17e in de zorg
en is al 31 jaar werkzaam
bij De Bloemschevaert. Tot
afgelopen jaar was ze ook
actief in de OR, waar ze jaren
in het dagelijks bestuur zat
en het laatste jaar de rol als
voorzitter op zich nam. Rina
weet dus veel van en over
Groenhuysen en is er ook
altijd nieuwsgierig naar. Door
haar lange dienstverband
verzorgt Rina inmiddels kinderen
van oud-bewoners. Een
mooie ervaring met vast ook
veel leuke herinneringen.
4
Ik kan er een boek
over schrijven
“Ik lach nog
vaak om de
dingen die
ik heb meegemaakt”
Rina: “Ik ben begonnen als oproepkracht bij
De Bloemschevaert. Na drie jaar werd dit een
vaste avonddienst. Omdat ik het geweldig
vind om individueel cliënten te begeleiden en
erg creatief ben, gebeurde het dat ik overdag
ben gaan werken en nu al weer 16 à 17 jaar in
dagbesteding de Bloementuin werk. Ik krijg
de mogelijkheid om samen met een collega
een cursus activiteitenbegeleiding te gaan volgen.
We kunnen de theorie meteen in praktijk
brengen en zo nog klantgerichter te werk
gaan. Dit alles voor een zinvolle dagbesteding.
Ook ben ik voor het derde jaar auditor.
In deze rol toets ik de kwaliteit van andere
locaties. Dit is ook erg leuk om te doen. Ik zit
zeker niet stil!”
“Ik heb hier zoveel meegemaakt, ik kan er
best een boek over schrijven. Vroeger verzorgde
ik de heer Van der Horst. Dit was zo’n
lieve rustige man. Ik herinner me hem nog
als de dag van gisteren. Nu verblijft zijn zoon
hier. Ik maak vaak een praatje met hem over
zijn vader. Dan pakken we er bijvoorbeeld
een oud fotoboek van de dagbesteding bij. Ik
weet nog dat hij destijds elke avond bij zijn
vader op bezoek kwam. Het leukste is dat hij
ook echt op zijn vader lijkt! De heer Van der
Horst zegt ook dat hij voor De Bloemschevaert
heeft gekozen door de goede herinneringen
en de verhalen van zijn vader. En dat vind
ik mooi. Maar dat er iets veranderd is, is ook
duidelijk. Want hij is met zijn tijd meegegaan,
hij zit achter de computer.”
“Ik lach nog vaak om dingen die ik heb
meegemaakt. Op dit moment komt mevrouw
Konings naar de Bloementuin. Haar moeder
heb ik ook verzorgd, mevrouw Van Oorschot
was haar naam. Ze woonde op kamer 128
en haar man werd verpleegd in Charitas (nu
Wiekendael). Ze ging er dagelijks heen en ontmoette
de heer Iriks. Hij bezocht zijn vrouw
die op dezelfde afdeling verpleegd werd. Altijd
als ze hun partners bezochten, zaten ze samen
aan tafel met een kopje koffie. Toen hun
partners overleden waren, kwam de heer Iriks
trouw naar De Bloemschevaert om mevrouw
Van Oorschot te bezoeken! Er groeide een
band met als gevolg dat ze nog enkele jaren
gelukkig hebben samengewoond. Ik heb het
nog vaak met mevrouw Konings over wat we
van haar moeder herinneren. Ik vind het fijn
dat we dit met elkaar kunnen delen.”
“Mevrouw Bol vind ik ook een mooi voorbeeld.
Deze mevrouw kwam al vaak naar De
Bloemschevaert. Haar oma woonde hier en
later bezocht ze jaren haar eigen moeder. Ook
kwam ze haar beide tantes bezoeken. Deze
dames heb ik ook gekend en verzorgd. Toen
Mevrouw Bol de indicatie kreeg om naar een
dagbesteding te gaan, koos zij voor de Lelie
(nu Bloementuin). Ze zei tegen me: ‘ik geef
het een kans en probeer het een paar weken’,
met als gevolg dat ze nooit meer is weggegaan.
Nu woont mevrouw Bol ook in De
Bloemschevaert en blijft voor de activiteiten
naar de Bloementuin komen.”
Groenhuysen Blad 3 • 2012