Rotary Club Rotterdam-Zuid 45 jaar - Rotary Nederland

In andere abdijen vrijwel een zelfde dagorde. Een bekentenis is hier
op zijn plaats.
Zaterdag 07.00 uur metten in de abdijkerk stond op het program.
Het was de vorige avond zeer laat geworden. Ik had al de neiging
om af te haken, maar dacht: als er slechts één of twee van onze club
zijn sta ik in mijn hemd. Toen ik 's morgens om 5 minuten vóór
zeven de abdijkerk binnen kwam was al meer dan de helft van onze
groep present.
De rest van de morgen tot de Eucharistieviering werd besteed aan
een rondleiding door de abdij. Vele kunstschatten waren te bewonderen.
Op een gegeven moment kwamen we in een biljartkamer.
Iedereen was mild en begrijpend. Een zekere ontspanning is noodzakelijk:,
oordeelde men. Direct daarna kwamen we in de sacristie.
Veel kerkelijk vaatwerk was hier uitgesteld. Oude kelken, monstransen,
etc. Op de vraag van een deelnemer waartoe dit alles diende
en wat dit te betekenen had zei een zeer snugger clublid: dat zijn
de prijzen die de heren met het biljarten hebben gewonnen!!
Op het einde van de eerste abdij-retraite was een dankwoord aan de
gastheer op zijn plaats. Maar hoe hem aan te spreken? Norbertijnen
worden "heren" genoemd. Moest het zijn mijnheer, eerwaarde, zeer
eerwaarde? Iedereen heeft recht op de titel welke hem toekomt. Het
probleem werd onderkend en met een ludiek verhaal opgelost. Er
waren eens vier meisjes aan het bakkeleien over de belangrijkheid
van hun oom. Het eerste meisje zei: mijn oom is pastoor en als ik
met hem op straat loop zegt iedereen: dag mijnheer pastoor. Mijn
oom is deken zegt 't tweede meisje en iedereen zegt tegen hem
mijnheer de deken. Het derde meisje, heel triomfantelijk: mijn oom
is bisschop Simonis en iedereen hoor je zeggen: monseigneur of
eminentie. Het vierde meisje tenslotte zegt: mijn oom weegt 150
kilo., En als ik met hem aan 't wandelen ben hoor ik iedereen zeggen:
Godallemachtig.
Het probleem van de aanspreektitel was hiermede opgelost.
De eerste retraite in een abdij was voor velen een bijzondere ervaring.
Gezamenlijk op retraite gaan brengt mensen dichter bij elkaar.
Men is bereid meer over zichzelf te zeggen dan anders. Je leert elkaar
eens op een heel andere wijze kennen. Men komt tot ontboe­
45