Kroniek van een halve eeuw Belgische Ontwikkelingssamenwerking

plattelandsbevolking zo snel mogelijk moeten worden verbeterd. Dit leidt tot
de officiële oprichting van het Fonds voor Inlands Welzijn (FIW) op 1 juli 1947.
Vanaf zijn oprichting beschikt dit fonds over belangrijke financiële middelen:
het put daarvoor uit de herstelbetalingen aan Congo en uit een groot deel van
de winst van de Koloniale Loterij. Tussen 1948 en 1963 zullen de bedragen
oplopen tot 4,5 miljard Belgische frank.
De middelen van dit fonds worden vooral ingezet in de strijd tegen de
ondervoeding en voor de bouw van vele ziekenhuizen, dispensaria en
scholen op het platteland. Dankzij dit fonds kan bovendien ingestaan worden
voor de drinkwatervoorziening, de organisatie van het platteland en het
financieren van aantal specifieke studies. Vanaf 1958 worden de
leidinggevenden vervangen door Afrikanen voert men een vorm van
medezeggenschap in, waarbij de Afrikaanse bevolking kan meebeslissen
over de ontwikkeling en het beheer van projecten.
Het FIW blijft ondanks alles een koloniale instelling en in 1964 wordt het
opgeheven en vervangen door de Internationale Vereniging voor
Plattelandsontwikkeling Overzee (IVPO). Het IVPO neemt de teams van het
FIW over, en werkt volgens dezelfde methodes en aan dezelfde projecten in
Congo, Rwanda en Burundi. Maar dit fonds staat ook open voor andere
landen en continenten en werkt samen met internationale instellingen. Het
wordt gefinancierd met een deel van de inkomsten van de Nationale Loterij.
In datzelfde jaar probeert de Belgische overheid een kaderregeling op te
stellen om de arbeidssituaties van alle ontwikkelingswerkers met elkaar in
overeenstemming te brengen. Sommigen van hen hebben nog steeds het
oude statuut van administratieve ambtenaren in Afrika, terwijl anderen aan het
werk zijn met een bijzonder contract voor ambtenaren die na 1960 zijn
aangenomen. Ook de verschillende socialezekerheidsfondsen, een
overblijfsel uit de koloniale periode, moeten worden geharmoniseerd. Daarom
richt de overheid de Dienst voor Overzeese Sociale Zekerheid (DOSZ) op.
Op het vlak van de studiebeurzen komt er vanaf 1963 verbetering in de
situatie: er wordt een lijst opgesteld van de studierichtingen die in aanmerking
komen voor een studiebeurs. Dat zijn bijvoorbeeld de lerarenopleiding voor
studenten die een universitair diploma hebben behaald en medische en
technische opleidingen.
In de jaren 1964 en 1965 worden er nieuwe, belangrijke initiatieven genomen.
In deze periode breidt de Belgische ontwikkelingssamenwerking zich uit naar
nieuwe landen, waarmee de Belgische staat geen speciale band heeft: in
1964 is dat Tunesië, in 1965 Peru en Marokko. Bij de samenwerking met
Marokko denkt men voor het eerst aan een langetermijnprogramma. In dit
programma wordt geopteerd voor de opleiding van landbouwkundige
21