Eindigheid en hiernamaals - Protestants Kralingen

Zijn naam als programma en als spiegel:
Paus Franciscus
Woensdagavond 13 maart, het zal u niet ontgaan
zijn, kreeg de wereld(kerk) een nieuwe
paus, met een nieuwe naam: Franciscus. Nog
even was er twijfel: wil de nieuwe Argentijnse
paus zich werkelijk naar de bekendste en meest
vereerde heilige, Franciscus van Assisi laten
noemen? Of toch naar Franciscus Xaverius, de
stichter van de jezuïetenorde. De nieuwe paus
is tenslotte zelf een jezuïet, lid van een orde die
bekend staat om haar eruditie, die zich richt
op scholing en onderwijs. Maar nee, hij heeft
zich echt laten noemen naar de zoon van een
voorname Italiaanse lakenkoopman, die als
twintiger al zijn bezittingen wegdeed en voor
armen en melaatsen zorgde. En zo is hij een
paus ‘met het statuur van een jezuïet, en het
hart van een franciscaan’, aldus mediapriester
Antoine Bodar.
Deze naamkeuze getuigt van lef. Want daar
zit je dan. In je paleis van marmer en brokaat,
waar de muren volhangen met kunstwerken
van onschatbare waarde en je omringd bent
met tientallen lakeien, chauffeurs, bodyguards,
boekhouders en een omvangrijke staf. En dan
als hamvraag: ‘Wat zou Franciscus doen?’
Door deze naamkeuze maakt de paus misschien
wel zichtbaar in welke spanning alle
christenen staan. Wij die de naam dragen van
Christus, en ook dagelijks tekort schieten in
de navolging. Natuurlijk kunnen wij de komende
maanden en jaren gaan kijken of de
paus zijn hoge evangelische ambities – een-
Geen mens is illegaal
voud, nederigheid, je inzetten voor de armen,
liefde voor heel de schepping – zal waarmaken.
Maar we kunnen het ook zien als een spiegel.
Hoe staat het met onze evangelische ambities?
Ervaren wij nog wel een gezonde spanning
tussen het Evangelie en ons dagelijks leven?
Kennen wij nog wel de ervaring fundamenteel
tekort te schieten in liefde tot God en de naaste,
met oude woorden: de ervaring van de zonde,
en de hunkering naar vergeving? Al die oude
woorden kunnen weer betekenis krijgen, als je
de spanning opvoert ... De onvoorwaardelijke
navolging van Jezus in de praktijk brengen zoals
Franciscus deed is niet alleen voor de paus
een wel erg uitdagende opgave, maar voor ieder
van ons. Hier in onze stad hebben we al
een Franciscus ziekenhuis, waar dag in dag uit
de caritas handen en voeten krijgt door mannen
en vrouwen. Nu is alleen het wachten nog
op een bisschoppelijke Clara van Assisi, maar
of wij dat nog gaan meemaken?
ds Rian Veldman
Paus Franciscus wast de voeten van gevangenen, zowel mannen als vrouwen, Italianen als vreemdelingen.
Eén foto bij beide artikelen op deze pagina.
Al vele jaren lang worstelen de Nederlandse
overheid en de Nederlandse samenleving
met de vraag hoe ze moeten omgaan met
mensen die vanuit andere landen hun toevlucht
zoeken in Nederland.
Niet een probleem dat simpel op te lossen is.
Maar de overheid doet alsof het wèl simpel is
en gaat in haar benauwdheid of boosheid wel
heel verschrikkelijk te keer tegen de mensen
die maar niet willen doen – maar ook heel
vaak niet kunnen doen – wat hun wordt opgedragen:
vertrekken. Daarbij wordt de menselijkheid
nogal uit het oog verloren. Vooral als
het de zogenaamde ‘uitgeprocedeerden’ betreft,
mensen die de hele asielprocedure hebben
doorlopen en die niet mogen blijven, maar
die vaak toch ook niet vertrekken; omdat er
geen andere plek meer is waar ze naar toe
kunnen gaan, of waar ze naar toe willen gaan.
In deze winter zijn de problemen heel erg
zichtbaar geworden doordat dakloze asielzoekers
tentenkampen gingen opzetten. Toen de
overheid deze tentenkampen liet sluiten hebben
de kerken in Amsterdam en Den Haag
hun best gedaan om de mensen niet midden
in de winter op straat te laten overleven. In
Amsterdam kon een aantal uitgeprocedeerden
tijdelijk terecht in de Vluchtkerk.
In de dagen rond Pasen moet de Vluchtkerk
worden gesloten, en dreigen de vluchtelingen
die er verblijven opnieuw op straat te raken.
Wijlen ds Johan Snoek raadde ons aan om veel
te bidden voor deze uitgeprocedeerden. En
oprecht gebed zou dan volgens hem wel leiden
tot méér, bijvoorbeeld tot actie. Naast alle
actie die hij in zijn leven al had gevoerd, was
hij in deze zaak de drijvende kracht achter een
groepje mensen dat zich vanuit onze gemeente
iedere eerste zondag van de maand aansluit bij
een wake voor het uitzetcentrum op vliegveld
Caleidoscoop – p. 3
Zestienhoven. Een kleine demonstratieve bijeenkomst
die wordt georganiseerd door het
stedelijk netwerk ‘Welkom onthaal’.
Directe resultaten hebben deze wakes – die
niet alleen in Rotterdam maar ook bij Schiphol
en bij Kamp Zeist en andere plaatsen worden
gehouden – vooralsnog niet. Al is de groep
demonstranten op de wake de laatste jaren gestaag
gegroeid. En al wordt hun stem steeds
duidelijker gehoord in de politiek en in de pers.
Nederland worstelt met zijn asielzoekers. Bij
ieder van ons valt in het hart een beslissing.
Verder meegaan op de weg van een hard en
meedogenloos beleid, want anders komen ‘ze’
allemaal naar ons land. Of omzien naar mensen
in nood?
Leonard de Vos
Meer informatie? Meedoen? Neem contact op via
leonard@koerselvos.nl