Inloophuis De Cirkel Nieuwsbrief 2011-2

Inloophuis De Cirkel
Nieuwsbrief 2011-2
Laagdrempelig
regionaal Inloophuis
voor mensen met kanker
en hun naasten

Drieluik van Ineke Goedhart
Ineke Goedhart was een van de deelnemers van Rondom Jou. Een goede aanleiding om met
Ineke de informatiemarkt te evalueren. Maar er zijn meer redenen om met Ineke te praten.
Drie namelijk. Behalve dat ze vilten hoeden maakt, had ze ook als patiënt aan de andere kant van
de kraam kunnen staan. En de derde reden is haar bijdrage als gastvrouw van De Cirkel.
Een drieluik van Ineke Goedhart.
“Het had best drukker mogen zijn bij
Rondom Jou. Het was ‘of het mooie
weer’ of ‘we moeten het nog beter
wegzetten’,” vertelt Ineke die met haar
vilten hoofdbedekkingen op ‘Rondom
Jou’ stond in inloophuis De Cirkel.
“Zo’n eerste informatieve markt met
modeartikelen voor vrouwen met
kanker moet natuurlijk ook nog
groeien.”
“Toen ik borstkanker kreeg en
chemobehandelingen moest hebben,
was ik al een poosje bezig met vilt. Na
de eerste chemo gingen mijn man en
ik op vakantie naar Spanje. Ik had niet
verwacht dat mijn haren daar al
zouden uitvallen. Maar het gebeurde
toch. Op een gegeven moment liep ik
in Spanje langs een winkel en zag een
mooie paarse sjaal liggen. Het leek of
die er speciaal voor mij was
neergelegd. Ik kocht ‘m en droeg hem
meteen. Voor de vakantie had ik een
afspraak gemaakt voor een pruik, maar
had daar eigenlijk niet zo’n zin in. De

sjaal overtuigde me dat ik mijn eigen
sjaals en hoeden moest maken. Het
was winter en dus eigenlijk een goede
periode daarvoor.” De winter heeft
ondertussen afscheid genomen en het
voorjaar heeft zich uitbundig gemeld.
“Vilt is nu misschien iets te warm, maar
van katoen kun je ook mooie dingen
maken.” Zonder hoofdbedekking is nog
niet mogelijk. (Ik heb nu kort wit haar.
Je ziet het bijna niet). Ik ben aardig
gewend aan mijn creaties. Het is heel
leuk om te doen. Ook is het fijn om
complimentjes van mensen te mogen
ontvangen. Dat stimuleert heel erg. Net
zoals het maken van de hoeden. Dat
heeft heel positief gewerkt in deze
periode.”
Herstel
De vervelendste periode heeft Ineke
achter de rug. Ze dacht dat ze na de
chemo weer meteen op
volle kracht vooruit kon.
Maar dat viel lelijk tegen.
“Drie weken na de chemo
had ik verwacht dat ik er
zou zijn. Maar ik bleef
maar moe. Ik ging naar de
arts en legde het uit. ‘Hoe
lang is het geleden’ vroeg
de arts. ‘Drie weken’
antwoordde ik. De arts
glimlachte en zei: ‘Trek er
maar een half jaar voor
uit’. En dat klopt ook wel.
Ik was wel klaar met de
behandelingen, maar nog
niet van het ongemak af. Ik
bleef moe en viel van de
ene in de andere
bijwerking. Noem maar op: bronchitis,
bloedneuzen, ontstoken bijholtes en nu
weer gordelroos. Je bent verzwakt en
het lichaam kan niet veel hebben. Daar
is tijd voor nodig. Ik ben tot oktober
bezig met herceptin om nog resterende
kwade cellen in te pakken.”
Ondertussen is Ineke wel klaar met de
behandeling van een herseninfarct.
“Dat zit erop. Nu dit nog”, zegt de oud
verpleegkundige die als geen ander
weet dat theorie en praktijk twee
verschillende werelden zijn.
Verpleegster
“Ik heb tot mijn VUT als verpleegster in
verpleegtehuis De Weerde in
Eindhoven gewerkt. Oorspronkelijk
kom ik uit Hilversum. Mijn man zat op
zee en toen we gingen trouwen
maakte het hem niet uit waar we een
woning zouden hebben. Als het maar
niet in de drie noordelijke provincies
zou zijn of in Limburg. Alles daartussen
was prima. Het werd Kerkdriel aan de
Maas. Ondertussen verruilde mijn man
het water voor het vaste land en ging
werken als chef-kok in het ziekenhuis
in Zaltbommel. De woning achter de
dijk in Kerkdriel werd te klein toen ik
mijn eerste kind verwachtte. Via
Rossum en Zaltbommel zakten we af
naar Eindhoven. Het ziekenhuis waar
Jan werkte ging failliet en hij kon
beginnen als chef-kok in een
verpleegtehuis in Eindhoven. In
Eindhoven keken we na een paar jaar
rond voor een eigen woning, maar die
waren te duur. Via de krant kwamen
we in aanraking met Helmond en daar

konden we goed slagen. We wonen
hier in Helmond-Noord prima. Een
ruime woning, weinig verkeer en veel
groen in de buurt.”
Uitdagingen
“Toen wij naar Helmond verhuisden
zocht ik nieuwe uitdagingen. Achter de
naaimachine kon ik aardig uit de
voeten en maakte leuke dingen voor
mijn kinderen. Maar van de
naaimachine naar het hakken in steen
was een hele grote stap, maar wel een
boeiende. Ik gaf me op voor een
cursus beeldhouwen bij de bekende
Helmondse beeldhouder Wim
Lemmen.” Op het Knippenbergcollege
sloeg Ineke de eerste stukken uit het
steen. Daarna volgden vele studies en
workshops op even zoveel locaties
zoals bij iemand thuis op zolder in
Mierlohout, het Baken of Leonardusschool.
”Ik heb ondertussen van alles
gedaan. Noem maar op: Braziliaans
hardsteen, speksteen, met klei
modeleren. Op een gegeven ogenblik
ben ik gaan schilderen: olieverf, acryl
en aquarelverf. En de laatste jaren is
vilten erbij gekomen.” Dat Ineke niet
stil zit, is in huize Goedhart duidelijk te
zien. Haar huis is een staalkaart van
haar werk. Het schilderij waar ze voor
poseert, is van haar, net zoals de vele
verschillende beelden, aardewerk of
pretex producten. Ook in de tuin is de
creatieve handtekening van Ineke
duidelijk waar te nemen. “Boven en op
de zolder staat ook nog het nodige.
Eigenlijk was er meer, maar
ondertussen heb ik op mijn werk in
Eindhoven al het een en ander
verkocht.”
Gastvrouw
“Na de VUT wilde ik iets nuttigs doen.
Toen ik in november 2009 in het
Eindhovens Dagblad een oproep zag
voor gastvrouwen voor De Cirkel, wist
ik meteen dat het iets voor mij zou zijn.
Ik heb kunnen helpen in de
opbouwfase en was vanaf het begin op
dinsdags en vrijdags in het inloophuis
om mensen op te vangen. Het liep in
het begin nog niet zo storm. Ik ben er
een poosje uit geweest. Sinds kort
draai ik weer gewoon mee als
gastvrouw en merk dat het aantal
bezoekers niet heel veel meer
geworden is. We dachten een jaar
aanlooptijd te moeten hebben. Maar
misschien hebben we meer tijd nodig.”
Typisch een uitspraak van Ineke. Ze
houdt van aanpakken en niet van tijd
verspillen.”
Complimentjes
“Ik ben hoedjes gaan maken voor
mezelf. Ik denk dat ik het nodig had.
Het voelde goed aan. Ze vielen
blijkbaar op, want ik kreeg regelmatig

complimentjes. Maar ik denk ook dat ik
anderen die in dezelfde situatie zitten
positief heb kunnen beïnvloeden. Jan
vond dat ik de hoedjes moest laten
fotograferen en er een boekje van
moest laten maken. We hebben een
fotograaf als vriendin. In de fotostudio
van Petri Smulders heb ik met mijn
hoedjes geposeerd en Petri heeft er
een boekje van gemaakt. Of ik er
verder in ga in hoeden maken ? Zou
kunnen. In eerste instantie deed ik het
voor mezelf. Maar ondertussen heb ik
enkele zelfgemaakte sjaals bij De
Cirkel neergelegd. Als mensen sjaals
willen leren maken, kan dat. Ik wil best
workshops organiseren. Voor sjaals
heb je geen specifieke voorkennis
nodig. Dat leer je in een middag of
ochtend. Voor vilten hoeden maken,
moet je meer in huis hebben. Die maak
je niet meteen. Als mensen dat willen,
wil ik best thuis wat doen, Maar echt
profileren wil ik me niet. Op Rondom
Jou vond ik het leuk om te laten zien
hoe je je zelf in een fase dat je je haren
verliest toch op een leuke manier kunt
laten zien.. Hoedjes maken en andere
creatieve activiteiten doet ze in eerst
instantie voor zich zelf.
Ze pakt de draad weer op bij De Cirkel.
“Ik ben er weer dinsdags en vrijdags.
Misschien is de ziekte ergens goed
voor geweest. Ik ben nu in ieder geval
ervaringsdeskundige.”

Rondom Jou
Hoeden, petten, sjaals, haarbedekking,
pruiken, lingerie, badmode, cosmetica
etc. Op het eerste gezicht was
‘Rondom Jou’ in niets te onderscheiden
van een normaal modeevenement.
Toch was de doelgroep
van de mode-informatiemarkt vrouwen
voor wie de mode (even) anders
geworden is. Gedwongen door een
ziekte, ziekteproces of ten gevolge van
een ziekte zijn de vrouwen even uit het
lood geslagen. Hun modebeeld moet
gedwongen aangepast worden. Maar
het is goed dat enkele regionale
ondernemers in deze groep vrouwen
geïnteresseerd is. Prima dat het
speciale aanbod mode voor de eerste
keer bijeen gebracht is in De Cirkel en
prima dat de vrouwen zich weer eens
echt vrouw kunnen voelen. Het gevoel
dat je weer keuzemogelijkheden hebt,
werd tijdens ‘Rondom Jou’ mogelijk
gemaakt door Pieternel (Deurne), New
Grace (Helmond), Leenen huid en
oedeemtherapie (Helmond) met de
bijbehorende fabrikanten Lobstar,
Amoena, Silima, Anita. Verder werkte
ook mee: schoonheidssalon Basic
Face (Helmond) en de hoeden,
haarwerken en mutsjes van Andrea
Rudeck, Heidi Janssen, Saskia Vogels,
Adéle Janssen en Ineke Goedhart.

.
Nelly Lumens:
Op weg naar de volgende stap
“De eerste stappen zijn gezet en het eerste doel is bereikt”, constateert Nelly Lumens,
bestuurssecretaris van De Cirkel. “Het inloophuis is er gekomen. Maar nu moeten we verder. Nieuwe
doelen formuleren en gerichte stappen plannen om die doelen te bereiken. Iets krijgen is mooi, maar
iets houden is net zo belangrijk. Op zoek naar continuïteit en stabiliteit. Daar moet beleid voor
gemaakt worden. Kaders, richtlijnen en visies voor de komende jaren. Een grote uitdaging voor het
bestuur van De Cirkel.”
Nelly Lumens uit Buggenum, een klein
plaatsje in de buurt van Roermond,
begon haar werkzaam leven als
operatieassistent in het ziekenhuis.
Maar na een aantal jaren stelde ze
vast dat als ze ‘niets’ zou doen, ze
altijd rond de operatiekamer zou blijven
hangen. Ze wilde meer en ging rechten
studeren. Na haar studie kwam ze tot
de conclusie dat ze toch niet zonder de
zorg kon en zocht de combinatie
juridische zaken en zorg. “De zorg
hoort bij mij. Die achtergrond probeer
ik altijd mee te nemen.”
Toevoegen
‘Iets van waarde toevoegen aan
anderen’ is de rode raad in het leven
van Nelly. Toen ze destijds als
secretaris van de raad van bestuur van

het Elkerliek ziekenhuis in Helmond
gevraagd werd om zitting te nemen in
de initiatiefgroep om een inloophuis
voor mensen met kanker op te richten,
was dat niet aan dovemansoren
besteed. “Het inloophuis is er gekomen
en draait behoorlijk”, stelt Nelly vast.
“Nu moeten we een zakelijke
omslag maken. De mensen
waarvan in de initiatieffase vooral
de ‘handjes’ centraal stonden
moeten nu ook andere activiteiten
oppakken zoals over beleid
nadenken en visies schrijven. Ik zie
het in mijn eigen werkomgeving in
het ziekenhuis. Daar wordt, ook bij
de zorgverlening, gewerkt als een
bedrijf. De Cirkel moet ook die kant
op. We moeten flink aan de weg
blijven timmeren. Constant De
Cirkel op de kaart blijven zetten. We
zitten nu in een fase dat we
sympathiek gevonden worden. Dat
wordt door allerlei fondsenverstrekkers,
goed opgepikt, maar op
een gegeven moment houdt dat ook
op. We zijn natuurlijk heel blij met alle
giften, maar we moeten ook op zoek
naar constante geldstromen. De
kosten van huur, gas, water en licht en
de beroepskracht komen elke maand
terug. We moeten beleid maken om de
toekomst zeker te stellen.
Comité van aanbeveling
Aan de weg timmeren kan bijvoorbeeld
via een comité van aanbeveling. De
Cirkel is onlangs gestart met een
zoektocht naar ambassadeurs,
mensen die in het maatschappelijk
leven bekend zijn of hun sporen
verdiend hebben en die hun naam aan
De Cirkel willen verbinden.
Secretaresses en communicatieadviseurs
liggen als waakhonden voor
de deuren van dergelijke kandidaten
en zorgen ervoor dat de agenda’s niet
overlopen of dat er teveel verzoeken
binnenkomen. Toch hebben we tot nu
toe al meerdere bekende personen uit
het maatschappelijk leven die hebben
toegezegd. Als je zo iemand spreekt,
blijkt al snel dat die in zijn of haar
directe omgeving iemand heeft of kent
die met kanker te maken heeft en dan
is de stap zo gezet. Iemand persoonlijk
benaderen werkt beter dan via een
brief.” Nelly maakt dat met een eigen
ervaring duidelijk. “Kanker is geen
derde persoon, iets wat altijd bij
anderen speelt. Dat heb ik gemerkt. Ik
heb in Rosmalen gewoond en heb
jarenlang in dezelfde wijk voor het
KWF gecollecteerd. Ik wist precies op
welke adressen mensen iets gaven en
waar niet. Er was bijvoorbeeld een
adres waar bewoners elk jaar
vijfentwintig euro gaven. Een fors
bedrag. Na enkele jaren deed een
jongen de deur open en gaf de
vijfentwintig euro. De jongen had een
geamputeerde arm. Later hoorde ik
dat dat gezin ook al eens door kanker
getroffen is.”
Cultuuromslag
Nelly woont aan de rand van Asten. “Ik
mis het regelmatig eventjes binnenlopen
bij De Cirkel. Asten is te ver weg
voor een kort bezoekje en mijn
werkdagen zijn te lang.” Toch is Nelly
een bevlogen ambassadeur in Asten.
“De Cirkel leeft nog niet zo in Asten.
Toch attendeer ik mensen uit Asten

erop. Laatst nog bij een fietstocht met
Astense dames. En ook vanuit Asten
vindt inmiddels sponsoring plaats.“ Een
fazant schiet opeens de ruime tuin in.
Nelly staakt het gesprek even. “Die
gaat hier in de zon liggen. Het is maar
goed dat onze kat hem niet in het vizier
heeft, want anders zou hij er naartoe
sluipen.“ Blijkbaar heeft de fazant
meegekregen dat de kat in de buurt is
en laat het glad gesneden gazon voor
wat het is. Het gesprek keert weer
terug naar de toekomst van De Cirkel
“We moeten echt aan de bak om die
cultuuromslag aan te pakken. Maar net
als ik hebben veel mensen die met De
Cirkel bezig zijn een drukke baan en is
de combinatie best lastig. Dat ik er niet
meer tijd voor kan vrijmaken, frustreert
me regelmatig.” Als juridisch
beleidsadviseur van de raad
van bestuur van het Catharina
ziekenhuis in Eindhoven maakt
Nelly lange dagen. Vroeg
beginnen en ’s avonds ook nog
de nodige uren om vakliteratuur
bij te houden. “Ad hoc denken is
belangrijk. Maar we moeten ook
zeker meer strategisch gaan
denken. Keuzes maken. Niks
doen is trouwens ook een
keuze. Kijken waar we over
enkele jaren staan. Hebben we
dan nog een pand of
bestaansrecht? En meer van
dat soort zaken.”
Bekendheid
Nelly onderstreept nogmaals het
belang van naambekend. “Vooral naar
de zorgverleners toe. Nog lang niet
elke huisarts of apotheek bijvoorbeeld
kent ons. Dat hangt sterk af van
degene die daar werkt. Stel dat iemand
werkt in een apotheek die een
familielid met kanker heeft, dan heb je
kans dat ze ons kennen. Anders niet.
Dat is sterk gebonden aan persoonlijke
omstandigheden.” Beroepsmatig heeft
ze regelmatig contact met jonge
zorgverleners. “Zorgverleners zijn vaak
heel jong, hebben nog niet veel
meegemaakt en weten vaak nog niet
zo goed wat er nog meer is dan
reguliere zorg. Ze kunnen moeilijk
persoonlijke omstandigheden
inschatten. Tussen een eerstejaars en
een vierdejaars verpleegkundige
bijvoorbeeld zit veel verschil in
inschattings - en inlevingsvermogen.
Jonge professionals verwijzen minder
snel dan oudere verpleegkundigen
naar een inloophuis.”
Waardering
Nelly spreekt haar waardering uit over
vrijwilligers van De Cirkel. “Knap dat
mensen zo’n drive hebben om anderen
te helpen. Ik zou dat ook wel veel meer
willen, maar heb eenvoudigweg niet de
tijd. Het kost me al moeite genoeg om
het secretariaat op orde te houden. Ik
kom er te weinig”. Nelly realiseert zich
terdege dat het bestuur een volgende
stap moet zetten. De eerste stap is
succesvol gezet. Nu de tweede die aan
moet geven waar De Cirkel over
enkele jaren moet staan.
Doelstellingen die het bestuur met
inbreng van de vrijwilligers moet
formuleren. Zodat alle neuzen straks
de goede kant op wijzen en De Cirkel
haar activiteiten kan blijven uitvoeren.

Henriette Verhoeven en Jet Hoebergen
Samenloop maakte diepe indruk
In het weekend van 2 en 3 juli wordt, rond de vijver in de Warande in Helmond, ‘Samenloop voor Hoop’
georganiseerd. Een vierentwintig uurs wandelevenement met een stevige link naar kanker. De
sponsorloop wil het KWF een financieel hart onder de riem steken. Een nobel streven, maar eigenlijk
maakt het emotionele hart onder de riem steken van deelnemers, belangstellenden en mensen die zelf
de ziekte hebben of gehad hebben de meeste indruk. Jet (links op de foto) en Henriette (rechts) liepen
enkele jaren geleden de Samenloop voor Hoop in Veldhoven. Een evenement dat nog steeds tot de
verbeelding spreekt bij de beide vrijwilligers van De Cirkel.
Henriette: “Twee jaar geleden maakte
ik via een collega, die borstkanker had,
kennis met de Samenloop. Zij kende
iemand met borstkanker, die bezig
was een team te formeren voor de
‘Samenloop voor Hoop’ in Veldhoven
en op zoek was naar lopers. We
hebben ons samen opgegeven en
liepen in een team waarvan we
eigenlijk niemand kenden.” Jet: “Wij
wisten van tevoren niet wat de
samenloop zou inhouden en ook niet
wat het zou losmaken. Het was een
heel verrassende, warme, indrukwekkende
ervaring.” Henriette: “Om 13.00
uur startte de harmonie en liepen eerst
de survivors (in paarse T-shirts) twee
rondjes.” Op de vraag of de naam

survivors niet een vervelende naam is
voor mensen die het niet gehaald
hebben, filosofeert Jet: “Het is van
oorsprong een Amerikaans evenement.
Die gooien er inderdaad de
nodige heroïek tegenaan. Op dat
moment doe je misschien de mensen
tekort die het niet gehaald hebben,
maar dat wordt gedurende die
vierentwintig uren toch wel goed
gemaakt. Maar inderdaad: tijdens de
start met de survivors staan vooral de
overlevenden centraal.” Hoogepunt
was de kaarsenceremonie. Jet: “Om
23.00 uur, in het donker, was er twee
minuten stilte. De atletiekbaan was
rondom versierd met kaarsen en van
elk team liep iemand met een fakkel op
de baan. Overal was het aarde donker.
Alleen maar het licht van de fakkels en
de kaarsen.” Henriette: “Hoe ze dat
organiseren in Helmond weten we nog
niet precies. In Veldhoven was het een
beschermd gebied van een
atletiekbaan. In Helmond is er de open
ruimte van de Warande. Dat kan bij de
vijver een mooi plaatje opleveren.” Van
de drukte in Veldhoven kregen Jet en
Henriette niet zo veel mee. Jet: ”We
liepen of waren bezig bij onze kraam.
We verkochten spulletjes (de opbrengst
was voor het KWF). Je vormde
een groep. Er was veel samenhang.”
Na de kaarsenceremonie werd het
rustig.
Eigen ploeg
In Helmond zorgt stadsharmonie
Phileutonia voor het muzikale
programma. In de Carat-Kiosk in de
vijver is een divers muzikaal programma
gepland dat na middernacht stopt.
Dan gaan de echte ‘diehards’ de stille,
lange, donkere uren in. Zondag om
13.00 uur is de Samenloop afgelopen
en loopt dan over in de Proms van
Phileutonia. Henriette: “In Veldhoven
hadden ze een ‘çount down’ klok en
werd bekend gemaakt wat de
opbrengst van de Samenloop was.” De
Cirkel is met een eigen ploeg
aanwezig. Via Jet en Henriette kunnen
mensen zich opgeven (kan nog steeds:
h.verhoeven@hetnet.nl.) Henriette:
“We hebben op dit moment – eind mei
- veertig lopers. Vrijwilligers van De
Cirkel, aanhang en via via. Heel divers.
Mensen kunnen aangeven in welk
tijdvak ze willen wandelen. Op basis
van die tijdvakken maken wij een
schema.” Jet: “We hebben al een
behoorlijke ploeg. Maar meer
deelnemers is natuurlijk altijd beter om
De Cirkel goed op de kaart te zetten.”
Jet: “We zijn bezig met eigen T-shirts,
zodat we goed te herkennen zijn. We
denken aan warme, rode kleur van de
muur van het inloophuis.” Samenloop
voor Hoop wordt voor de eerste keer in
Helmond georganiseerd. Henriette:
“Veldhoven was eerder en in Best
wordt de loop dit jaar ook gehouden.
Elk jaar zou ik het niet herhalen. In
Veldhoven laten ze er wat jaren
tussen. Ik denk dat dat beter is. Niet te
snel achter elkaar. Er wordt veel voor
kanker georganiseerd. Je moet niet
over organiseren.” De vrijwilligers van
De Cirkel zijn is al ver met de eigen
organisatie. Henriette: “Het enige wat
we nog kunnen gebruiken zijn
sponsors. Maar die kan De Cirkel
natuurlijk altijd gebruiken.”

Kees van Liempd en Ingrid Oostindiën
Goede start Stomavereniging bij De Cirkel
“De eerste inloopmiddag bij De Cirkel was een groot succes. De eerste keer negentien deelnemers
is veel,” vertelt Kees van Liempd van de Nederlandse Stomavereniging. “We hebben na inloopmiddagen
bij de Eik in Eindhoven nu ook inloopmogelijkheden in Helmond. We gingen uit van drie
inloopmiddagen in 2011, maar als de opkomst zo blijft, is het te overwegen in Helmond maandelijks
bijeenkomsten te organiseren.”
Het ledenbestand van de Nederlandse
Stomavereniging bestaat uit ongeveer
30% van het landelijk aantal mensen
met een stoma. “Een mooi aantal”,
vervolgt Kees. “Niet iedereen wil lid
worden van onze vereniging. Met
name stomadragers, die terminaal zijn,
ouderen en mensen met een tijdelijke
stoma hebben er geen behoefte aan.
30% is dan ook een behoorlijke score.
Het doel van onze vereniging is zorgen
voor goede zorg door stomaverpleegkundigen
en voorlichting. Ook
lotgenotencontact is erg belangrijk.
Vandaar die inloopmiddagen.“ Ingrid:
“Via de ledenadministratie van de
vereniging hebben we de mensen in
Helmond en de Peel gericht benaderd.
Persoonlijk contact bleek goed te
werken. De inloopontmoetingen zijn
overdag en dus kan lang niet iedereen
komen.” Ingrid bevestigt de goede
opkomst: “Negentien deelnemers is
een prima aantal voor een eerste
keer.” Kees en Ingrid zijn kwartiermakers.
Zij organiseren de eerste

ijeenkomsten en proberen uit de regio
mensen te vinden die het na een aanloopperiode
van ze willen overnemen.
Kees: “Er is al een dame uit Someren
die zich over de organisatie van de
Helmondse-Peelandse inloopmiddagen
wil ontfermen. En volgens mij is er
nog iemand. Heel bemoedigend zo’n
eerste inloopmiddag.”
Associatie
De deelnemers zorgden voor een goed
gespreide, regionale opkomst. Helmond,
Deurne, Asten, Someren en
Bakel en Milheeze om maar wat
plaatsen te noemen. Ingrid: “De
verhouding mannen – vrouwen gaat
meestal gelijk op. Deelnemers zijn
bijna altijd mensen die hun stoma
geaccepteerd hebben. Dat zijn mensen
met verschillende soorten stoma’s.
Daar zitten bijvoorbeeld ook
urinestoma’s bij.” Uit landelijke cijfers
blijkt dat 70% een stoma heeft ten
gevolge van kanker en de rest
veroorzaakt door ziektes zoals de
ziekte van Crohn, Colitis Ulcerosa,
door ongevallen of door medische
fouten. Kees: “Er zijn mensen met
acceptatieproblemen niet komen op de
inloopmiddagen. Best jammer, want
dat is een groep die wellicht na een
bezoek aan een inloopmiddag kan zien
hoe anderen ermee omgaan en
wellicht dat acceptatie dan
gemakkelijker wordt.”
Vragen
Kees: “Er komen meestal veel vragen
over het lekken van een stoma, maar
ook over vakantie, hoe komt men aan
stomamateriaal als het op is, over
badkleding enz.. Het is soms moeilijk
om meteen goed passend stomamateriaal
te vinden, dat is namelijk
voor iedere situatie anders, dus goede
materialen zijn heel belangrijk. We
zeggen niet wat het zou moeten zijn.
We zijn geen verpleegkundigen, maar
zijn wel ervaringsdeskundigen.” Lang
niet alle ziektekostenverzekeraars
werken goed mee, terwijl er geen
wettelijke beperkingen zijn. Ingrid:
“Onder goede zorg valt ook een
bezoekersdienst. We proberen altijd
iemand met een zelfde soort stoma
naar iemand te sturen die hem pas
heeft. Dat kan heel verhelderend
werken. Een stoma roept bij sommigen
nog altijd de associatie op van vies en
ruiken. Maar dat is echt een verkeerd
beeld. Dat is alleen bij lekkende
stoma’s.”
Volgende inloopmiddag
Behalve de inloopmiddagen
organiseert de Stomavereniging ook
landelijke dagen. Kees: “Op de
Technische Universiteit in Eindhoven
wordt een van de drie landelijke dagen
georganiseerd. Eindhoven wordt elk
jaar goed bezocht. Mensen zien het als
een uitje. Er worden lezingen en
workshops georganiseerd. Dit jaar is
het thema: voeding.” Ingrid: “Dat zijn
belangrijke dagen, maar regionale
inloopmiddagen zijn net zo belangrijk.
We zijn blij dat die in Helmond zo goed
is aangeslagen!” De eerste middag
werd druk bezocht. De kwartiermakers
hebben er alle vertrouwen in dat de
volgende inloopmiddag 5 juli ook weer
een succes zal worden.
Voor meer informatie:
www.stomavereniging.nl

Ciska Roth:
Sfeerverslag Viva la Donna
Op dinsdag 31 mei heeft Inloophuis De Cirkel Helmond/de
Peel in samenwerking met Ciska Roth van Color Mix en Els
Boekhorst en hun team vrouwen getroffen door kanker een
gratis verwendag gegeven. Deze verwendag werd in het
kader van de jaarlijkse Viva la Donna Day voor de tweede
keer in De Cirkel georganiseerd. Een verslag van Ciska
Roth.
Rond 9 uur kwamen de eerste Viva
la Donna deelneemsters binnen. “Je
voelt je meteen vertrouwd“, zei een
deelnemer later op de dag; voor
sommigen was het natuurlijk even
wennen, al die onbekende vrouwen
in een onbekende omgeving.
De Cirkel was mooi versierd met roze
ballonnen. Koffie en beschuiten met
heerlijke aardbeien stonden klaar.
Karen van Hooff van De Cirkel heette
de dames welkom en sprak warme
woorden. Ze haalde Corinne de
Haas,de oprichtster van de Viva la
Donna Day, aan die zelf door kanker
was getroffen en de sterfdag van haar
moeder, die aan kanker was
overleden, had uitgeroepen tot Viva la
Donna Day. Corinne had zelf ervaren
dat in een tijd van zien te overleven, er
te weinig nazorg was en het
juist zo goed deed, om
positieve aandacht aan
zichzelf te geven door een
verwenbehandeling.
Adem en stem
Marjan Vree begeleidde de
dames in een stukje ademen
stembewustwording. We
begonnen met een
ademoefening. Wat blijkt is
dat veel mensen onbewust
zitten met de benen naar
achteren en de tenen op de
grond. Dat heeft een negatief
effect op de ademhaling: als
je altijd “hoog” inademt, heb
je sneller een gestrest
gevoel. Een goede houding
is met beide voeten op de
grond en hoe ontspannen te
zitten werd ook geleerd. Een
vitaliserende oefening,
waarbij we de handen naast het
lichaam op verschillende hoogten
strekten en klanken zongen, gaf
iedereen inderdaad zichtbaar energie.
We hebben ook nog een oorspronkelijk
indianenliedje gezongen:
The river is flowing, flowing en
growing. The river is flowing back to
the sea. Mother earth carry me, a child
I will always be. Mother earth carry me,
back to the sea.
Kleur
De 24 vrouwen werden ingedeeld in 4
groepen en gingen vervolgens naar de
verschillende verwenmomenten. Bij
“Kleur” kreeg ieder een persoonlijk
kleuradvies van kleurconsulenten Wil
Wernaart en Tonny Bijsterveld.
Zichtbaar werd hoe bepaalde kleuren

de aandacht naar de ogen brachten en
deze deden sprankelen. Frappant was
hoe de huid door niet-passende
kleuren geler werd, terwijl juist
passende kleuren de huid tot rust
brachten. Ieder kreeg een kleurenkaart
mee.
Huid en stijladvies
Bij “Huid” kregen de vrouwen van
schoonheidsspecialiste Els Boekhorst
een lekker maskertje en een
handmanicure. In hun handen wrijvend
en nagenietend gingen ze naar het
stijladvies, dat werd gegeven door
imago-stylisten Jola Wouterse en
ondergetekende (Ciska Roth). Een
eyeopener was bv dat als je 20 kg
aankomt, terwijl je een ovale bodyline
hebt, dit inderdaad vooral gaat zitten
op buik en onderkin. En natuurlijk werd
getoond hoe dit te verwerken in je
kleding. Ik vond het mooi te zien hoe
vrouwen eerlijk naar hun lichaam
keken. Alles kon worden benoemd,
gedeeld en door de herkenning kon er
om worden gelachen en dat luchtte
aanzienlijk op. We hadden meer tijd
dan vorig jaar, waardoor ook meer tijd
was voor uitwisseling van ervaringen.
Iemand noemde hoe veel steun ze had
aan lotgenoten, daar ze thuis
nauwelijks over haar ziekte kon praten.
Haar en massage
Bij `Haar en massage` werd door
massagedeskundige Coby Peters/Rit,
hairstyliste Anita van de Broek en
fysiotherapeute/acupuncturist Ingrid
Stevenaar een hoofdmassage
gegeven, zodanig ontspannend dat er
wel eens iemand een uiltje knapte. De
ervaring was ook dat op de
massagebank de verhalen loskwamen,
soms met een
traan. Heidi Prijs
stond er ook met
haar pruiken en
haarwerken; enthousiaste
stemmen
klonken bij
het uitproberen.
Hapje en drankje
Intussen werden
regelmatig een
hapje en een
drankje rondgedeeld
door de
gastvrouwen van
de Cirkel, wat een
feestelijk en verfrissend gevoel gaf. De
organisatie was in goede handen bij
Marijke van Rens. De lunch, die
gesponsord was door Albert Heyn, was
overheerlijk en mooi opgemaakt. Er
werd geanimeerd gepraat en woorden
van waardering en dankbaarheid
uitgesproken, zoals “Wat een warm
bad” en “Wat fijn dat er zo’n huis als de
Cirkel bestaat”.
Stralen
Na de lunch werden alle dames
opgemaakt in de kleuren, die bij ze
pasten. Heel bijzonder om dan met
eigen ogen te zien wat Corinne de
Haas heeft gezegd: Viva la Donna laat
vrouwen met kanker weer stralen. Dat
was ook het geval in de Cirkel.

Met een goodiebag,
gevuld met lekkernijen
van De Groene
Kruidenier
en
monstertjes van DA
Drogisterij Jonkers,
togen de Donna’s
huiswaarts, ontspannen
en dankbaar.
Dit werd al snel mooi
verwoord in de
volgende mail:
Maar hiermee was het nog niet ten
einde. Met een glaasje rose of
vruchtensap werd cabaret opgevoerd
door “Zozus”, twee zussen, die een
knap en hilarisch stukje cabaret
neerzetten in net nog te volgen
Gemerts dialect.
De dag werd afgesloten met een
gedicht van Huub Oosterhuis, dat onze
verlangens zo goed vertolkte:
Delf mijn gezicht op, maak mij mooi,
Wie mij ontmaskert, zal mij vinden.
Ik heb gezichten, meer dan twee,
Ogen die tasten in den blinde,
Harten aan angst voor angst ten prooi,
Delf mijn gezicht op, maak mij mooi.
Delf mijn gezicht op, maak mij mooi.
Wie wordt ontmaskerd,
wordt gevonden en zal zichzelf
opnieuw verstaan
en leven bloot en onomwonden,
Aan niets en niemand meer ten prooi
(en zo verbonden)
Delf mijn gezicht op, maak mij mooi
Ik wil jullie nogmaals
héél erg bedanken voor
de geweldige dag die ik
heb gehad. Ik ben
onder de indruk van de
goede organisatie. Alles
liep perfect. Er ontbrak
niets! Het buffet was geweldig, de
sfeer was zó mooi. Ik had niet kunnen
bedenken dat er tussen mensen die
elkaar niet kennen, zó snel zo een
liefdevolle, herkenbare “feeling” kan
ontstaan. Ik was ontroerd... Bedankt
daarvoor.
(tekst: Ciska Roth en foto’s Marijke van
Rens en Viva la Donna)
Colofon:
Teksten, foto’s en opmaak:
Jan-Willem van den Enden
Voor een gratis abonnement op de
nieuwsbrief mail naar
info@inloophuisdecirkel.nl
Inloophuis De Cirkel
Piet Heinstraat 59
Helmond
Tel. 0492-347904
www.inloophuisdecirkel.nl
(voorbeeld website:
tegenoverliggende pagina)