Het eerste leven: 'En dat is waarom deze man een astronaut is'

meeste namen ken ik goed. Owen Garriott, Franklin Chang,
Mary Cleave, Bonnie Dunbar, Bill Fisher... allemaal astronauten
die bij ons over de vloer kwamen, of wij bij hen.
‘Alles ging wel heel langzaam,’ vertelt Wubbo. ‘Ook zo’n
survivaltraining waarbij je met een parachute achter een boot
aan getrokken werd. Alles moest eindeloos voorbereid worden,
terwijl je, als je op vakantie zoiets doet, binnen tien minuten
achter zo’n boot hangt.’
Alle krantenartikelen uit die tijd (eind jaren zeventig, begin
jaren tachtig) gaan er vaak van uit dat Wubbo moet ‘wachten’
op een vlucht, en ik bewonder het feit dat hij keer op keer rustig
uitlegt dat dit niet het geval is. Hij wacht niet, hij doet gewoon
zijn werk. Het trainen is werk.
Ellington Air Force Base: straaljagers
Ellington Air Force Base is een militair vliegveld in Houston,
eigendom van de nasa, dicht bij maar niet óp het terrein van
Johnson Space Center, dus de werknemers hier vinden het een
outpost (buitenpost) waar ze lekker hun eigen gang kunnen gaan.
Althans, zo grappen de beveiligingsmensen bij de ingang. Wij
willen natuurlijk heel graag het terrein op, naar de hangars waar
de t-38-straaljagers staan waarmee Wubbo vroeger vloog, als
onderdeel van zijn training.
‘Dan stond je vreselijk vroeg op, want dat moest. Dat hoorde
erbij. Om een uur of zes ’s ochtends reed je net iets te hard naar
Ellington. Dan hangt er zo’n crispy clear lucht (zoiets als knisperend
helder) en in vijf minuten zit je op 40.000 voet (12.000
meter). Dan voel je zo’n macht. Je kunt met zo’n ding ook allerlei
aerobatics doen. Het heeft een enorme kracht. De piloot zat
altijd voorin, ik achterin. Binnen de mission specialist-training
werd je namelijk niet opgeleid tot piloot, dus er moest altijd een
piloot mee. We gebruikten de t-38 ook als een vervoermiddel.
Je moest per jaar een minimum aantal uur vliegen, dus we gebruikten
de straaljager om naar vergaderingen en afspraken te
reizen. Zo vlogen we veel naar Memphis, Huntsville en Albuquerque.
Uiteindelijk heb ik 180 uur gevlogen in een t-38.’
50
De zeven levens van Wubbo Ockels.indd 50 | Elgraphic - Schiedam 17-9-10 15:04