NJB-1427

het beschermen van de gezondheid en op de duurzaamheid
(artikel 4.21). Rijksregels voor milieubelastende activiteiten
moeten bovendien gericht zijn op het beschermen
van de kwaliteit van lucht, bodem en water, het
zuinig gebruik van energie en grondstoffen en het doelmatig
beheer van afvalstoffen (artikel 4.22). In deze artikelen
is tevens bepaald welke maatregelen in elk geval dienen
te worden getroffen en welke belangen in elk geval
gewaarborgd moeten worden (artikelen 4.21-4.28).
Ook zijn aan het wetsvoorstel materiële en procedurele
waarborgen toegevoegd die het gebruik van de afwijkingsbevoegdheden
inkaderen. 12 Bij dat inkaderen gelden
onder meer de begrenzingen die van toepassing zijn
bij het stellen van de regels waarvan afwijking gewenst
is. Met andere woorden: ook bij dergelijke afwijkingsmogelijkheden
moet het oorspronkelijke doel van de regels
in het oog worden gehouden. 13 Dat is in het bijzonder
het geval bij de mogelijkheid om op centraal en decentraal
niveau maatwerkvoorschriften of gelijkwaardigheidsbepalingen
vast te stellen (artikelen 4.5-4.7). Op
wetsniveau is per omgevingsvergunningplichtige activiteit
aangegeven met het oog op welk specifiek doel of
belang bij AMvB concrete beoordelingsregels worden
gegeven met betrekking tot de vergunningverlening
(artikelen 5.17-5.29).
De zogenoemde ‘experimenteerbepaling’ is naar aanleiding
van het advies van de Raad van State nader
begrensd: een experiment (waarbij kan worden afgeweken
van bepalingen van sommige wetten waaronder de Omgevingswet)
wordt alleen aangewezen als dit met het oog op
duurzame ontwikkeling beoogt bij te dragen aan een veilige
en gezonde fysieke leefomgeving en een goede omgevingskwaliteit
(artikel 23.3 lid 2). Met andere woorden: als
daarmee het doel van de wet wordt gediend.
Al heeft de wet hiermee meer normatieve inhoud
gekregen, het is de vraag of daarmee meer zekerheid is
ingebouwd dat het met de wet beleden duurzaamheidsideaal
ook dichterbij zal worden gebracht. Immers gelden die
normen primair voor de uitvoerende besturen en niet of
slechts zelden voor de burgers. En voor de uitvoerende centrale
en decentrale besturen blijft er nog de nodige ruimte
over bij de invulling van de normen. Men kan zich bovendien
afvragen wat de meerwaarde is van verwijzing naar de
algemene doelstellingen van de wet, bijvoorbeeld bij de
inkleuring van de inhoudelijke toetsingskaders (artikelen
5.17-5. 19) of bij de aanwijzing van een experiment (artikel
23.3). In artikel 2.1 is immers bepaald dat de bestuursorganen
hun taken en bevoegdheden op grond van de Omgevingswet
dienen uit te oefenen met het oog op de doelen
van de wet, tenzij daarover specifieke regels zijn gesteld.
8. Het gemeentelijk omgevingsplan heeft,
anders dan de naam doet vermoeden, het
rechtskarakter van een verordening dat
door integratie met andere gemeentelijke
regels nog wordt versterkt. Zie daarover
F.P.C.L. Tonnaer, ‘Omgevingswet: gemiste
of benutte kansen?’, TO 2012/afl. 2, p.
40-42.
9. Wetsvoorstel Omgevingswet, Kamerstukken
II 2013/14, 33 962, 4, Advies
Afdeling advisering Raad van State en
Nader rapport, p. 39.
10. Zie in deze zin ook Ch.W. Backes, Het
voorstel voor een Omgevingswet – goed
voor natuur en milieu? TO 2013/afl. 3, p.
99-112.
11. Wetsvoorstel Omgevingswet, Advies
Afdeling advisering Raad van State en
Nader rapport, p. 39.
12. Wetsvoorstel Omgevingswet, Advies
Afdeling advisering Raad van State en
Nader rapport, p. 47.
13. Wetsvoorstel Omgevingswet, MvT, p. 38.
NEDERLANDS JURISTENBLAD – 24-07-2014 – AFL. 27 1823