NJB-1427

Wetgeving
Kinderbijslagwet en het regelen van
overgangsrecht voor de situatie van
opzegging of wijziging van een verdrag
dan wel een daarmee gelijk te
stellen situatie.
– Deze wet voorziet in wijziging van
de Algemene Kinderbijslagwet (AKW).
In de AKW staat de mogelijkheid bij
verdrag af te wijken van het exportverbod.
Deze uitzondering voor verdragslanden
wordt met deze wet
geschrapt. De AKW wordt verder zo
gewijzigd dat het export-verbod in de
AKW ziet op de situatie dat het kind
buiten Nederland woont. Indien de
verzekerde in het buitenland woont,
maar het kind in Nederland woont,
dan ontvangt de verzekerde ten
behoeve van dit kind wél kinderbijslag.
De wet voorziet tevens in overgangsrecht
om de gevolgen te regelen
voor uitkeringsgerechtigden die reeds
in een verdragsland wonen en die
hun kinderbijslag verliezen na aanpassing
van een verdrag. Ook wordt
overgangsrecht gegeven voor de situatie
dat Nederland de voorlopige toepassing
van een verdrag beëindigt of
overgaat tot opzegging van een verdrag.
Met deze aanpak wordt voorkomen
dat in het geval Nederland overgaat
tot opzeggen van een verdrag er
een afzonderlijk wetsvoorstel moet
worden ingediend dat voorziet in
overgangsrecht voor deze situatie.
Inwerkingtreding op een bij kb te
bepalen tijdstip.
Wet van 19-06-2014, Stb. 2014, 238 (Kamerstukken
33 162)
Voortgezette
tenuitvoerlegging
1393 - Wet tot wijziging van de Wet
overdracht tenuitvoerlegging strafvonnissen
in verband met aanvulling
van de bepaling over de procedure
van voortgezette tenuitvoerlegging
– Deze wet strekt tot nadere uitwerking
van de procedure betreffende de
onmiddellijke tenuitvoerlegging van
een in een vreemde staat opgelegde
vrijheidsbenemende sanctie, bedoeld
in artikel 43 van de Wet overdracht
tenuitvoerlegging strafvonnissen
(Wots). De Wots bevat twee procedures
voor de tenuitvoerlegging in
Nederland van een in een vreemde
staat opgelegde sanctie die strekt tot
vrijheidsbeneming. Dit zijn de
omzettingsprocedure en de procedure
van onmiddellijke tenuitvoerlegging.
De wettelijke aanduiding
‘onmiddellijke tenuitvoerlegging’
wordt met deze wet aangepast aan
de in de rechtspraktijk gangbare aanduiding
‘voortgezette tenuitvoerlegging’.
Beide procedures zijn terug te
voeren op de artikelen 9, 10 en 11
van het in het kader van de Raad van
Europa op 21 maart 1983 te Straatsburg
tot stand gekomen Verdrag
inzake de overbrenging van gevonniste
personen (Trb. 1983, 74) (Vogp).
Ten tijde van de opstelling van de
Wots was de rechtsfiguur van overname
en overdracht van de tenuitvoerlegging
van strafvonnissen nieuw. De
wetgever ging er toentertijd van uit
dat in Nederland in beginsel de
omzettingsprocedure zou worden
toegepast, zoals deze in de artikelen
14 tot en met 33 van de Wots is vastgelegd.
In de Wots werd ook voorzien
in de procedure van voortgezette
tenuitvoerlegging, maar gelet op de
verwachting van de geringe toepassing
ervan gaf de wetgever in artikel
43 slechts een zeer summiere uitwerking
daaraan.
In de afgelopen decennia heeft de
overbrenging van gevonniste personen
zich echter om meerdere redenen
ontwikkeld tot een volwaardig
onderdeel van de internationale
strafrechtelijke samenwerking.
Bovendien wenst een groeiend aantal
landen waarmee Nederland op
basis van het Vogp samenwerkt, dat
bij een overdracht aan Nederland de
procedure van voortgezette tenuitvoerlegging
wordt toegepast. Thans
wordt daarom de procedure van de
voortgezette tenuitvoerlegging in de
Wots verder uitgewerkt.
De procedure van de voortgezette
tenuitvoerlegging, die moet leiden
tot de beslissing op een verzoek tot
tenuitvoerlegging, is logistiek zoveel
mogelijk gelijk aan de erkenningsprocedure
van de Wet erkenning en
tenuitvoerlegging vrijheidsbenemende
en voorwaardelijke sancties
(Wets). De Wots en de Wets
hebben gemeen dat de besluitvormingsprocedure
over de tenuitvoerlegging
van een buitenlandse sanctie
uit een rechterlijke en een bestuurlijke
fase bestaat. De rechter geeft in de
Wots een advies en in de Wets een
oordeel over bepaalde aspecten van
de zaak en het bestuur, ondergetekende,
beslist. Inhoudelijk verschillen
de procedures, doordat de uitgangspunten
van beide regelingen sterk
uiteenlopen. De voortgezette procedure
van de Wots heeft betrekking
op verzoeken tot tenuitvoerlegging
op basis van verdragen. Die verdragen
bevatten geen verplichting tot
inwilliging daarvan. Derhalve kan
zelfs als aan alle verdragsvoorwaarden
is voldaan een verzoek tot tenuitvoerlegging
worden geweigerd. De
veroordeelde kan aan de verdragen
evenmin een recht op overbrenging
ontlenen. De erkenningsprocedure
van de Wets gaat daarentegen uit
van de verplichting tot overname
van de tenuitvoerlegging. Die verplichting
kan alleen opzij worden
gezet indien een van de in de Wets
opgenomen limitatieve weigeringsgronden
van toepassing is. Een verder
verschil is, dat bij de verdragen
gewoonlijk de instemming van
betrokkene nodig is, tenzij dit uitdrukkelijk
is uitgezonderd, terwijl bij
de Wets gewoonlijk de instemming
van betrokkene niet is vereist.
Ondanks deze verschillen is het
mogelijk om de procedures van beide
wetten meer identiek in te richten.
Dit klemt temeer, omdat de bijzondere
kamer van het Gerechtshof
Arnhem-Leeuwarden die bij de toepassing
van artikel 43 van de Wots is
betrokken, ook in de Wets als enig
bevoegde rechterlijke autoriteit is
aangewezen.
Inwerkingtreding op een bij kb te
bepalen tijdstip.
Wet van 25-06-2014, Stb. 2014, 240 (Kamerstukken
33 742)
Stroomlijning markttoezicht
1394 - Wet tot wijziging van de
Instellingswet Autoriteit Consument
en Markt en enige andere wetten in
verband met de stroomlijning van
het door de Autoriteit Consument en
Markt te houden markttoezicht
– De samenvoeging van de NMa,
OPTA en CA tot ACM is geregeld in
de Instellingswet ACM. Met deze wet
is een eerste stap gezet in de beoogde
verbetering van de effectiviteit,
efficiëntie en kwaliteit van het
markttoezicht. De tweede stap wordt
met onderhavige wet gezet. De wet
voorziet in een vereenvoudiging en
stroomlijning van procedures en
instrumentarium binnen de ACM.
NEDERLANDS JURISTENBLAD – 24-07-2014 – AFL. 27 1895