1. Anselmus van Canterbury - Stichting Bodhisattva

Boeddha volgde in eerste instantie ook het pad van een vast geloof in zijn
geestkracht. Toen dit mislukte kwam hij erachter dat er sprake is van een
interrelatie van de geest met het lichaam en dat deze niet alleen geestelijk uit te
werken is. Sterker nog geest en lichaam zijn onlosmakelijk aan elkaar verbonden
zolang je hier op aarde bent, en juist door deze verbondenheid is de mens in staat
te ervaren. Ervaren wordt nu het middel van het onderzoek. En om goed te
kunnen onder- zoeken zal de ervaring moeten kloppen met de werkelijkheid. Dit
vraagt om de geest in al zijn facetten goed te leren kennen. Niets uit te sluiten
maar alles te omarmen omdat alles in interrelatie is. En volgens Boeddha ben je in
staat om de Leer als vanzelf te begrijpen als je kunt ervaren. Hierbij gaat het om
juiste kosmische ervaringen, verschoont van herinneringen en vooropgestelde
interpretaties. Het vraagt om een open ‘zijn’ eigenlijk zoals een kind, zonder
vooropgestelde verwachtingen en interpretaties, echter wel met behoudt van de
eigen verantwoording en zelfstandigheid. Door open te staan voor alle ervaringen,
die tijdens meditatie verkregen zijn, vormen zij een prachtig pad naar de eigen
zuivere geest, de Leraar, die in ons allemaal aanwezig is. Je zou kunnen zeggen
dat door de ervaringen, waardoor de juistheid van de leer getoetst kan worden, het
geloof in jezelf en in het pad dat je loopt, doet toenemen.
Voor Anselmus is het geloof een openstellen van de geest om van daaruit
verstandelijk te begrijpen. Hij probeert via de rede naar het Zijn te komen. Om in
de allegorie van de grot van Plato te blijven kun je zeggen dat Anselmus gewoon
in de grot blijft, de openbaring Gods, de Zon, in zich laat schijnen om vervolgens
zichzelf uit de grot te redeneren, alhoewel hij gewoon blijft zitten waar hij zit. Om in
te zien, te begrijpen dat wat binnen ons is ook buiten ons zal moeten bestaan.
De Boeddha ontleedt de grot, ziet dat de grot niet is wat het lijkt. Ziet dat dit een
creatie is van de geest, maar dat het eigenlijk alleen uit energie bestaat. Dus er is
een grot, als referentiepunt, als benoeming, maar als we verder onder- zoeken
zien we dat deze uit vele componenten bestaat. Hierdoor verandert er al zoveel in
onze geest dat, of de grot er nu is of niet, de geest zich bewust is geworden van
het innerlijk licht en de daarbij behorende innerlijke vreugde. Er is geen binnen en
er is geen buiten meer aanwezig.
Samenvattend kun je stellen dat Anselmus aan het begin staat van wat voor
Boeddha reeds een werkelijkheid is geworden.
14