Mania 313
Djessou Mory Kante, Anouk, Bryan Ferry, AC/DC, Wilco, Jaarlijstjes 2014
Djessou Mory Kante, Anouk, Bryan Ferry, AC/DC, Wilco, Jaarlijstjes 2014
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
POP & ROCK<br />
BESTEL NU IN EEN VAN ONZE WEBWINKELS<br />
BESTEL NU IN EEN VAN ONZE WEBWINKELS<br />
POP & ROCK<br />
ANOUK<br />
Paradise And Back Again<br />
(Universal)<br />
CD LP<br />
De carrière van Anouk kent vele pieken en dalen. Zo werd haar<br />
deelname aan het Eurosongfestival een groot succes, terwijl ze<br />
later dat jaar veel kritiek kreeg toen ze zich mengde in de zwarte<br />
pieten discussie (dat heeft nu het mooie Breathe opgeleverd) en de<br />
Symphonica In Rosso-concerten ook niet vlekkeloos verliepen. Gelukkig<br />
stelt Anouk op plaat nooit teleur. Waren haar singles afgelopen jaar<br />
uitstapjes richting dans (You And I nam ze op met Afrojack en Feet On<br />
The Ground met Nicky Romero) en misschien vreemde eenden in haar oeuvre, Anouk heeft zich nooit op<br />
slechts een stijl willen toeleggen. Zo laat Anouk opnieuw een andere kant van haarzelf zien in Places To<br />
Go, dat wordt gekenmerkt door jaren tachtig synthesizers. Deze drie singles zijn als bonustracks aan het<br />
album toegevoegd. Paradise And Back Again is net zo veelkleurig als de adembenemend mooie hoes die<br />
eromheen zit (geschilderd door kunstenares Esther Barend). Duidelijk gaan haar teksten over persoonlijke<br />
zaken. Luister maar She’s Beautiful, Daddy en Cold Blackhearted Golddiggers. Waarover Wish He Could<br />
See It All gaat, laat zich gemakkelijk raden. Een van de hoogtepunten van het album is Looking For Love,<br />
waarin Anouk haar hart uitstort over wat ze nog altijd mist in haar leven. Ondanks het ontbreken van<br />
een overkoepelend thema, is het een erg sterk album geworden. Met Paradise And Back Again heeft<br />
Nederlands beste zangeres opnieuw een openhartig en goudeerlijk album gemaakt. (Erik Damen)<br />
FRATSEN<br />
Caspar CD<br />
(Silvox/Goomah)<br />
‘Of u ‘t nu extra, expres of per ongeluk doet? Alles komt goed.’ Ergens<br />
in het eerste nummer van Fratsens nieuwe plaat zingt André Manuel<br />
de toehoorder hoopvol toe. Die luisteraar was natuurlijk zelf ook al zeer<br />
hoopvol gestemd. Caspar is namelijk het eerste Fratsen-album dat er sinds achttien (!) jaar<br />
uitgepoept is. Joh, al hadden ze 45 minuten lang hun eigen diarreegeluiden opgenomen, de<br />
ware Fratsen-fan had het zeker en vast gevreten. Maar wanneer na beluisteren blijkt dat de<br />
twaalf nummers en teksten wederom van ongekende rauwe Waitsiaanse diversiteit, Zappiaanse<br />
creativiteit en tevens van rebels rokerige rootsyness en blikkerende bluesschoonheid zijn, dan kun<br />
je alleen maar een vreugdedans voor de speakers doen dat het viertal in 2009 ooit besloot om<br />
een serie reünieconcerten te geven. De Twentse formatie laat menigeen anno 2014 met gemak<br />
een spreekwoordelijk poepie ruiken. En gelukkig blijken de snedige teksten nog exact zo (om in<br />
dezelfde beeldspraak te blijven) retegoed als twee decennia geleden. Caspar van Fratsen is een<br />
nieuw begin. In de hoop dat ze doorgaan ‘totdat ze weg zijn, vergeten en verstrooid, als de dood,<br />
dan zal het… schijt’. Oh shit, da’s natuurlijk een frase van de meesters zelf. (Dennis Dekker)<br />
A<br />
P<br />
FRYARS<br />
Power CD CD+DELUXE LP<br />
(Caroline/Universal)<br />
In een geinig artikeltje voor The Guardian geeft Ben Garrett een aantal<br />
tips hoe te overleven als je platenmaatschappij je album jarenlang op de<br />
plank laat liggen. Garrett, oftewel Fryars, is ervaringsdeskundige, want de<br />
opvolger van zijn vijf jaar geleden goed ontvangen debuut Dark Young Hearts was jaren geleden al klaar. Dat<br />
zijn label geen zin had om Power uit te brengen, ligt niet aan de kwaliteit van het gebodene, want het is een hele<br />
goede plaat. Nadat Garrett regelmatig bij zijn grootouders ging eten, klusjes deed voor anderen (Lily Allen, Pharrell,<br />
Marina & The Diamonds) en aan de plaat bleef sleutelen, vond hij uiteindelijk een maatschappij die wel heil zag<br />
in zijn dromerige elektronische singer/songwritermuziek vol invloeden uit vijftig jaar popmuziek. Psychedelische<br />
sixtiesklanken, orkestrale seventiespop, eighties romantic en hedendaagse bedroom chillwave worden vermengt tot<br />
een dromerige elektronische trip, waarbij het liedje telkens centraal staat. Bijzondere plaat. (Marco van Ravenhorst)<br />
EINSTURZENDE NEUBAUTEN<br />
Lament CD 2LP<br />
(PIAS/Rough Trade)<br />
Lament, het 19e album alweer van de meesters van de avantgardistische industrial noise.<br />
En weer is het een meesterwerk. Lament, geschreven in opdracht van de Belgische<br />
gemeente Diksmuide, is ditmaal verbonden aan het zeer gevoelige thema als de Eerste<br />
Wereld Oorlog. Let wel, de muziek gaat niet over de Grote Oorlog, zoals WOI ook wel wordt genoemd, maar<br />
er is bovenal inspiratie gezocht binnen het thema. Neubauten heeft muziek en thema’s uit de desbetreffende<br />
periode gezocht. Experimenteel percussionist en instrumentenbouwer N.U. Unruh heeft zich in dit album<br />
volledig uitgeleefd met een realisatie van instrumenten en klanken gebaseerd op de Grote Oorlog. Blixa Bargeld<br />
zingt in het Vlaams op bloedstollende wijze In De Loopgraf. De idioterie van deze oorlog komt aan bod in The<br />
Willy-Nicky Telegrams. Dit nummer is gebaseerd op de oorlogstelegrammen tussen twee neven in oorlog, de<br />
Duitse keizer en de Russische tsaar. Dit is de typische Neubautensound. Gecombineerd met het absurde thema<br />
Neubautengeluid, maakt dit een van de beste albums van Einsturzende Neubauten. (Ron Loontjes)<br />
T<br />
S<br />
E<br />
L<br />
P<br />
L<br />
A<br />
A<br />
T<br />
J<br />
E<br />
S<br />
10 11