Mania 313
Djessou Mory Kante, Anouk, Bryan Ferry, AC/DC, Wilco, Jaarlijstjes 2014
Djessou Mory Kante, Anouk, Bryan Ferry, AC/DC, Wilco, Jaarlijstjes 2014
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
REISSUES<br />
Golden Years Of Dutch Pop Music<br />
Een flink aantal jaren geleden kwam er een reeks die Nederlandse bands belichtte op de markt in<br />
samenwerking met het popinstituut. Deze fraaie serie is al lang vervallen en een deel van deze lacune<br />
wordt nu opgevuld met een nieuwe reeks verzamelaars.<br />
CUBY & BLIZZARDS 2CD<br />
Cuby + Blizzards mag wel<br />
beschouwd worden als de<br />
aartsvader van de Nederlandse<br />
bluesbands. Op deze verzamelaar<br />
worden alle zeventien singles<br />
tot 1976 gecompileerd aangevuld met een zestal<br />
albumtracks. Een overzicht dat duidelijk laat horen dat<br />
C+B heel snel evolueert van een amateuristisch stel<br />
jonge honden naar een professionele band. Ondanks een<br />
flink aantal personeelswisselingen weet Harry Muskee<br />
de band aan een stevige hoeveelheid klassiekers te<br />
helpen waarvan Another Day, Another Road en Windows<br />
Of My Eyes er slechts twee zijn.<br />
THE MOTIONS 2CD<br />
Livin’ Blues behoort tot mijn<br />
favoriete Nederlandse bands. De<br />
Haagse band met Ted Oberg, John<br />
LaGrand en Nicko Christansen<br />
in de gelederen maakt een<br />
stevig soort blues die buitengewoon solide klinkt. De<br />
eerste single Murphy McCoy wordt nog geschreven<br />
door George Kooymans en Rinus Gerritsen. Wellicht ligt<br />
hier al de basis voor de latere overstap van drummer<br />
Cesar Zuiderwijk naar de Earring. Gaandeweg wordt<br />
het stevige bluesidioom ingeruild voormeer rockgericht<br />
materiaal, overigens nog steeds even spannend. Op de<br />
eerste schijf vinden we tien singles, inclusief de Choice/<br />
Selection reclamesingle terug, terwijl op de tweede een<br />
dwarsdoorsnede van albumwerk te vinden is.<br />
THE OUTSIDERS 2CD<br />
The Motions’ singlecatalogus<br />
lijkt wat rommelig. Vooral in het<br />
begin is de band op de singles<br />
nog zoekende: beat wordt<br />
moeiteloos afgewisseld met<br />
Stones-achtig materiaal. Al snel vind de band echter<br />
zijn eigen identiteit. Met de later naar Shocking Blue<br />
vertrokken Robbie van Leeuwen in de gelederen zorgt<br />
de band voor een solide reputatie. Ook na het vertrek<br />
van Van Leeuwen blijft de band creatief. Als ook nog<br />
Sieb Warner naar de immer op de Haagse achtergrond<br />
aanwezige Golden Earrings vertrekt, lijkt er enigszins<br />
de klad in de band te komen. Gerommel in de band en<br />
arrestaties hebben hun weerslag en de band valt uit<br />
elkaar. Wat overblijft is een flinke dosis prima singles<br />
waarvan Wasted Words zeker niet de beste en de<br />
meest representatieve is.<br />
PIXIES<br />
Doolittle 25<br />
Q65 2CD<br />
Over The Outsiders hoeven we<br />
niet zoveel te vertellen. De ruige<br />
band werd in de loop van de<br />
jaren populair ver buiten onze<br />
landsgrenzen met als gevolg dat<br />
originele singles erg gewild en vooral peperduur zijn in<br />
Amerika. Werd er in het begin vooral gesproken over het<br />
lange haar van Wally Tax, al snel bleek dat The Outsiders<br />
een snelle ontwikkeling doormaakten met prima muziek<br />
als gevolg. De eerste schijf bevat het eerste bewijs. De<br />
eerste twaalf singles chronologisch verzameld met A- en<br />
B-kant. De tweede schijf bevat een flinke dosis relevant<br />
albumwerk.<br />
LIVIN’ BLUES 2CD<br />
Q65 heeft misschien wel de<br />
mooiste Nederlandse popsingle<br />
afgeleverd in de vorm van The<br />
Life I Live. Van begin af aan<br />
maakt de band opwindende<br />
muziek en weet de band door allerlei publiciteitsstunts<br />
de aandacht te trekken. In het relatief korte eerste<br />
bestaan weet de band een legendarische status op te<br />
bouwen. Het steenkolenengels van Willem Bieler doet<br />
daar niet aan af. Na ingelaste pauze gaat de band weer<br />
verder en brengt opnieuw een aantal goede singles<br />
uit en de lp Afghanistan. Het stevige beatgeluid is dan<br />
echter ingeruild voor een ruimere benadering waarin<br />
psychedelische elementen vertegenwoordigd zijn.<br />
De band keert hierna terug naar het stevige geluid<br />
getuige Sexy Legs. Deze verzamelaar laat deze mooie<br />
ontwikkeling horen. (Hermen Dijkstra)<br />
REISSUES<br />
zonder inmenging van sessiemuzikanten. Love Gun<br />
2CD DELUXE<br />
bevat, naast het titelnummer, een aantal klassiekers in<br />
30 31<br />
KISS<br />
Love Gun<br />
Als dit de aftrap mag zijn van een de vorm van Hooligan, Plaster Caster, Christine Sixteen<br />
reeks luxe uitgaves van Kiss vind ik het en Shock Me. De afsluiter Then He Kissed Me, een cover<br />
vreemd om te starten met Love Gun. Destroyer zou van The Crystals, is echter geheeloverbodig. Datzelfde<br />
dan een logischer stap zijn geweest. Aan de andere geldt, wat mij betreft, voor een uitleg aan de band van<br />
kant is Love Gun een bijzondere plaat: het is de eerste Love Gun en een interview met Simmons op de extra<br />
plaat waarop alle originele leden een vocale bijdrage schijf. Deze hadden vervangen mogen worden door<br />
leveren, terwijl het tegelijkertijd de laatste plaat is meer demo’s en live-nummers. (Hermen Dijkstra)<br />
waarop het originele viertal op alle nummers speelt<br />
3CD 2LP<br />
(4AD/Beggars)<br />
Na het overrompelende debuut van Surfer Rosa kwamen de Pixies in 1989 met Doolittle<br />
– achteraf gezien hun meest toegankelijke en eigenlijk ook gewoon hun beste plaat.<br />
Op Doolittle weet de band hun karakteristiek – van hard naar zacht, van herrie naar<br />
schoonheid – tot in de perfectie uit te voeren en het album bevat dan ook een groot aantal memorabele songs. Van<br />
de prachtpop in Here Come Your Man gaat de band even gemakkelijk naar compromisloze herrie in Debaser om<br />
vervolgens de liefde te bezingen in La La Love You. De plaat was de definitieve doorbraak en dat wordt vijfentwintig<br />
jaar later gevierd met een prachtige uit 3 cd’s bestaande heruitgave. Hierop natuurlijk het geremasterde album op<br />
de eerste schijf, maar schijf twee en drie bevatten alle relevante tracks rondom de totstandkoming van de plaat.<br />
John Peel-sessies laten horen hoe sterk de band live was, demo’s laten horen hoe goed de song al in vroege vorm<br />
waren – de hele plaat staat er in demovorm op – en dat is nog niet alles. Zeven bonustracks op de derde schijf met<br />
hele vroege demo’s en de b-kantjes maken de collectie helemaal af. (Bert Dijkman)<br />
PUBLIC ENEMY<br />
Fear Of A Black Planet 2CD Deluxe Edition<br />
It Takes A Nation Of Millions To Hold Us Back<br />
2CD+DVD DELUXE EDITION<br />
(Def Jam/Universal)<br />
Voor 1987 waren er natuurlijk al meer hiphophelden geweest<br />
met een maatschappijkritische boodschap, maar Public Enemy zette een nieuwe standaard met debuut Yo!<br />
Bum Rush The Show. De muziek van de Bomb Squad was hard en compromisloos, rapper Chuck D. was net zo<br />
kwaad en intellectueel als zijn kompaan Flavor Flav boos en grappig was en ook verder klopte alles, van het<br />
meteen herkenbare logo tot en met de huisstijl en de zacht gezegd opvallende act van de S1W, onder leiding<br />
van de later wegens antisemitisme in diskrediet geraakte Prof. Griff. It Takes A Nation Of Millions To Hold Us<br />
Back was een jaar later een flinke stap voorwaarts, met klassiekers als Bring The Noise en Don’t Believe The<br />
Hype. Volgens velen de beste hiphopplaat ooit is nu fijn uitgebreid met varianten en remixen en een dvd.<br />
Twee jaar later knalde Public Enemy daar gewoon overheen met Fear Of A Black Planet. Vooral muzikaal is<br />
het album tot op de dag nog zeer actueel, met als uitschieters klassiekers als Flavor Flavs rant 911 Is A Joke<br />
en het anthem Fight The Power. Net als de Deluxe Edition van It Takes A Nation Of Millions To Hold Us Back<br />
is ook deze voorzien van een extra schijf met allerlei verwant en interessant materiaal, waaronder maar<br />
liefst drie alternatieve versies van Fight The Power. (Enno de Witt)