Onder Uns - Psychology and Neuroscience - Maastricht University

Onder Uns 

FACULTY OF PSYCHOLOGY AND NEUROSCIENCE | JAARGANG 4 | NUMMER 4 | JUNI 2009 

03 

Als ik later groot ben... 

Anke Scheeren 

04 

Standplaats Istanbul 

Annika Klemmayer 

10 

In profi el 

Eloise le Conge Kleyn

Onder Uns 

Samen sterk 

Nico Metaal, hoofdredacteur 

Antwoord 

Rob de Vries 

Als ik later groot ben… 

Anke Scheeren 


Annika Klemmayer 

Foreigner in Maastricht 

Robert Gronbeck 

Welkom! 

Doe mij maar 

In profi el 

Eloise le Conge Kleyn 

Fotogeniek 

Van Studenten voor Studenten 

Eureka! 

Drugs & Driving 

Passie 

Paul Knibbeler 

Opinie 

Alex de Voogt 

Berichten van het Examenfront 

Mededelingen en facultaire agenda 

Personeel en colofon 

Afgestudeerd 

01 

02 

03 

04 

05 

06 

08 

10 

11 

12 

14 

16 

17 

18 

19 

21 

22

Samen sterk 

Nico Metaal, hoofdredacteur 

Eind mei bezocht ik de conferentie van de Groupe Maastricht. 

Plaats van handeling was het Bonnefantenmuseum. We speelden 

dus een thuiswedstrijd. Alle zeven universiteiten die zich sinds 

2005 verenigd weten in de Groupe Maastricht waren vertegenwoordigd. 

U weet niet over wie of wat ik het heb? Laat me dat dan 

even uitleggen. 

In 1995 is de UM met zes andere Europese universiteiten een samenwerkingsverband 

aangegaan. We spreken van een consortium. 

Deelnemende universiteiten (in volgorde van aantal studenten) 

zijn University College Dublin (22.000), Université de Toulouse 

1 (17.000), University of Warwick (16.000), Universiteit Maastricht 

(13.000), Universität Mannheim (11.000), Universitat Pompeu Fabra 

(Barcelona, 11.000) en Central European University (Budapest, 

1.100). Doel is de onderlinge samenwerking op alle fronten - 

onderwijs, onderzoek, bestuur - te intensiveren. 

Internationalisering, europeanisering, globalisering zijn termen 

die gebruikt worden om aan te geven waarom het aangaan van 

een dergelijk liaison noodzakelijk is. De soevereine universiteit die 

bestaat bij de gratie van studenten en stafl eden die toch al in de 

buurt wonen, is niet meer. De internationale mobiliteit van zowel 

studenten als stafl eden groeit met sprongen, en wie niet meedraait 

in deze carrousel, prijst zichzelf uit de markt. En omdat we 

samen sterker staan, zijn dus de handen ineengeslagen. Het is 

daarbij nadrukkelijk de bedoeling dat we elkaar vóórtrekken. Dus 

voor samenwerking op het gebied van onderzoek, voor buitenlandse 

stageplekken, voor uitwisseling van studenten en voor 

double degree constructies zijn onze consortiumpartners de eersten 

bij wie wij geacht worden aan te kloppen. En dus zouden we 

veelvuldig moeten reizen naar Dublin, Mannheim, Toulouse, 

Budapest, Barcelona en Warwick. Voorwaar, het had slechter 

gekund. 

Nu wil het euvel, dat we in onze faculteit weliswaar zowel op institutioneel 

als individueel niveau vele en stevige banden hebben 

met buitenlandse universiteiten, maar nu juist niet met onze 

consortiumpartners. Op het gebied van onderwijs bijvoorbeeld 

kennen we een double degree constructie met Sevilla en hebben 

we in dit kader veelbelovende contacten met Leuven, Luik en 

Luxemburg. Ook hebben we inmiddels met bijna 60 partneruniversiteiten 

- waarvan bijna 40 in Europa - uitwisselingsovereenkomsten. 

Er wordt dus wél veel heen en weer gereisd, maar niet 

tussen Maastricht enerzijds en Dublin, Mannheim, Toulouse, 

Budapest, Barcelona en Warwick anderzijds. Waarom niet? 

Het is duidelijk dat voor de UM bij de overwegingen om juist met 

deze universiteiten een consortium aan te gaan de psychologie 

als wetenschappelijke discipline geen hoge prioriteit genoot. Zo 

kennen de partners in Budapest, Toulouse en Barcelona niet eens 

een opleiding psychologie, en zette mijn op de klinische praktijk 

gerichte collega uit Dublin grote ogen op toen ik hem vertelde 

over onze research-based invulling van het psychologie curriculum. 

Maar er is hoop. Universitat Pompeu Fabra (Barcelona) wil 

graag een masteropleiding ‘Brain and Mind’ of Mind and Brain’ 

starten; UT1 (Université Toulouse 1) is een samenwerkingsverband 

Onder Uns | Juni 2009 | 01 

aangegaan met de twee andere grote universiteiten in Toulouse 

en die hebben wél psychologieopleidingen; en ook de Engelstalige 

Central European University in Budapest heeft plannen 

psychologie aan het curriculum toe te voegen. En dus is er ook 

behoefte aan inbreng van buiten. Aangezien consortiumpartners 

een streepje voor hebben, liggen er dus interessante mogelijkheden 

voor onze studenten, onderzoekers en docenten. Regeren is 

vooruitzien; doe er uw voordeel mee. 

In dit 4 e nummer van de 4 e jaargang van Onder Uns maakt u nader 

kennis met onze nieuwe directeur Paul Knibbeler. Hij was er al 

enige tijd, maar dat was nog ad interim. Nu is hij er echt en offi cieel, 

en dat vieren we door hem onder de hoed op de cover te 

plaatsen. In de rubriek Passie (p. 16) vertelt hij zelf over de weldadige 

effecten van meditatie. Het getuigt van lef om in deze 

research-based faculty de loftrompet te steken over deze wetenschappelijk 

niet geheel onomstreden techniek. Lef kan ook worden 

toegeschreven aan Alex de Voogt, die zijn positie als UD bij 

de sectie Arbeids- en Organisatiepsychologie inruilt voor die van 

curator bij het American Museum of Natural History te New York. 

Ja, u leest dat goed: curator bij het American Museum of Natural 

History te New York. Lees erover in de rubriek Opinie (p. 17). 

In het vorige nummer opende Peter de Weerd de nieuwe rubriek 

Eureka met een overzicht van het onderzoek dat aan onze faculteit 

wordt verricht. In dit nummer komt de eerste onderzoeksgroep 

aan het woord. Het spits wordt afgebeten door de groep ‘Drugs & 

Driving’, die de invloed van medicatie en drugs op rijgedrag onderzoekt. 

Ze doen hun metingen het liefst niet in het laboratorium, 

maar in het veld; in dit geval in de auto (p. 14-15). En wist u al 

dat Eloise le Conge Kleyn vice-voorzitter is van de werkgroep 

INKOM; dat Wijnand Raaijmakers het liefst farsumagru eet, en dat 

Carolien Martijn uiteindelijk toch is gezwicht voor de Soprano’s? 

U leest hierover en nog veel meer in dit nummer van Onder Uns. 

Namens de redactie wens ik u veel leesplezier alsmede een ontspannen 

vakantie. 

En natuurlijk hebben we de redactiekamer met slingers behangen 

vanwege ons onderwijsprijswinnende redactielid: Arie, we zijn 

trots op je.

02 | Onder Uns | Juni 2009 

Het is beter te sterven in het licht dan te overleven in het 

donker. 

Jérôme Serpenti 

C’est dur de mourir au printemps, tu sais. 

Jacques Brell 

Het is beter gezond en wel te blijven leven. 

Rob de Vries 

Chèr Jérôme, 

Je hebt mij voor een duivels dilemma geplaatst. Enerzijds had ik 

mijn lezers beloofd - maar jij bent daar ook één van - dat ik na al 

die deprimerende columns een vrolijk stukje zou schrijven onder 

de titel “Vrolijk knoeien in de marge”, waarin ik mijn uiterst positieve 

wereldbeeld zou schilderen. Jij hebt daar nu een stokje voor 

gestoken. Want na jouw uiterst kritische stukje in de vorige Onder 

Uns moet ik je wel antwoorden. Dus zal de lezer, ook jij, verstoken 

blijven van een positieve afsluiting van dit columnseizoen en zoals 

je weet de redactie van Onder Uns is meedogenloos. Iedere 

columnist functioneert maar één academisch jaar. Anderzijds, misschien 

ben je wel de enige lezer van deze column en dan mag ik 

je geen antwoord schuldig blijven. 

De Duitse socioloog Max Weber maakte een onderscheid tussen 

twee soorten ethiek. Gesinnungs- en Verantwortungsethik. Onze 

Angelsaksische broeders maakten daarvan Ethics of Conviction 

en Ethics of Responsibility. Gesinnungsethik is de ethiek van de 

goede intenties. Op zichzelf misschien noodzakelijk, maar op zijn 

slechts eindigt het in radicaal expressionisme. Met honderdduizend 

man demonstreren tegen zinloos geweld is een vorm van 

expressionisme. In de tweede kamer pleiten voor de doodstraf is 

zelfs radicaal expressionisme. Het haalt niets uit, het dient geen 

doel. Het geeft degenen die de uitlatingen doen alleen een tevreden 

gevoel. 

Wat ik in mijn columns vooral wilde laten zien is dat schuld, boete, 

stigmatisering en niet altijd de waarheid uitdragen misschien wel 

functies hebben die onze samenleving leefbaar maken; dat wetenschappelijk 

inadequate begrippen als vrijheid en verantwoordelijkheid 

misschien wel een onmisbare maatschappelijke en morele 

functie hebben. Had ik nog meer columnruimte gehad, dan 

had ik ongetwijfeld een lofl ied op de hypocrisie gezongen. Samen 

met bovengenoemde trits één van de belangrijkste defensieme- 

Antwoord 

chanismen van onze burgermaatschappij. Misschien wel de meest 

menselijke maatschappij die er ooit geweest is. Schuld, boete, 

stigmatisering en hypocrisie zijn niet vier ethische ruiters van de 

Apocalyps, maar te zien aan hun vruchten zijn ze deugden binnen 

een Verantwortungsethik. Jij Jérôme lijkt die ethiek te delen. Je 

wijst immers op de gevolgen van mijn opvatting. Mijn soort opvatting 

zou volgens jou leiden tot Goelags en kampen, een fl orerende 

religie, het niet onderwijzen van de evolutietheorie, het uitroeien 

van minderheden en racisme. Aangezien je nergens aangeeft 

via welke mechanismen ik deze dingen bereik, is het moeilijk 

op al deze zaken in te gaan. Het enige dat ik daartegen in wil 

brengen is een soort jij-bak. Het rondbazuinen van zekerheden en 

vast geloofde waarheden leidt eerder tot de door jou genoemde 

kwaden. Toch is er één ding waarop ik in iets meer detail wil in 

gaan. Dat is je hartstochtelijk pleidooi voor de waarheid. 

Jij lijkt daar ver in te gaan: waarheidspreken is altijd een deugd. 

Dat lijkt mij geen nuchtere Verantwortungsethik, maar Romantische 

Gesinnungsethik. Het klinkt zo mooi “ Het is beter te sterven 

in het licht dan te overleven in het donker”, maar is dat ook zo? 

Soms is het spreken van de waarheid niet interessant, soms is het 

niet opportuun en soms is het zelfs niet menselijk. Het regent of 

het regent niet is een ware, maar oninformatieve uitspraak, wanneer 

ik zeg alle objecten vallen naar beneden is dat een waarheid 

die niets toevoegt aan onze al bestaande achtergrondkennis. 

Beide uitspraken zijn weinig interessant. Het is niet opportuun als 

je in Iran als Nederlander meewerkt aan een industrieel project te 

vermelden dat je joods bent, ook al zou dat zo zijn. En het is niet 

erg menselijk een gelovige die ligt te sterven en die vol vertrouwen 

zijn of haar toekomst in het hiernamaals tegemoet gaat te 

trachten er van te overtuigen dat God niet bestaat. Sterker als een 

doorgewinterde gelovige op zijn sterfbed enige twijfel heeft zou 

een geruststellend, “Ja hoor die bestaat” geuit door een overtuigd 

atheïst een chique daad zijn, misschien zelfs wel een nobele 

leugen. Jij denkt daar anders over. Jij zou de man nog op zijn 

sterfbed proberen te bekeren. Immers, “Het is beter te sterven in 

het licht dan te overleven in het donker.” 

Kijk voor het vervolg van de column op pagina 20

Als ik later groot ben… 

Anke Scheeren 

Sinds een maand woon ik met mijn 

vriend in de wijk Oud-West in 

Amsterdam. Als ik vanaf ons 

appartement naar beneden kijk, 

zie ik oranje vlaggetjes en gezellige 

rommel uitgestald op dekens. 

Op televisie knalt een auto vertraagd 

tegen een paal - telkens 

vanuit een andere camerahoek. Het is Koninginnedag 2009 en ik 

heb een deadline om mijn eerste artikel in te sturen. Door een 

massa oranje feestvierders loop ik naar de universiteit. 

In december 2005 ben ik aan deze faculteit afgestudeerd in de 

biologische ontwikkelingspsychologie met een afstudeerscriptie 

over mild autistische eigenschappen van ouders met een autistisch 

kind. Sinds december 2007 werk ik aan de Vrije Universiteit 

aan mijn promotieonderzoek. Het is een ambitieus project waarin 

we een grote groep normaal intelligente kinderen en jongeren 

met een autisme spectrum stoornis van zes tot en met twintig jaar 

willen betrekken. Op die manier hoop ik straks prachtige resultaten 

te rapporteren over de sociaal emotionele ontwikkeling van 

deze bijzondere en vooral ook gevarieerde groep kinderen. 

De oplettende lezer heeft al opgemerkt dat (1) het onderwerp van 

mijn promotieonderzoek gerelateerd is aan mijn afstudeeronderzoek, 

en (2) er een gat van twee jaar zit tussen mijn afstuderen en 

mijn huidige baan. Wat is er in de tussentijd allemaal (niet) gebeurd? 

Nee, ik was niet op ontdekkingstocht in India. En ik heb ook geen 

boterhammen gesmeerd voor arme weeskinderen in China. Ik solliciteerde. 

Intussen hield ik mijn studentenbaan aan: poetsen in de 

thuiszorg. Mijn favoriete bezigheid was buiten de ramen lappen 

als het mooi weer was. Dat heeft me later nog een kort verhaal 

opgeleverd waarmee ik de interesse wekte van een uitgeverij. 

Daarover later meer. 

Om aan te geven hoe wanhopig je kunt worden van onsuccesvol 

solliciteren: een van mijn brieven opende ik met de allereerste zin 

uit The Catcher in the Rye. Geen aanrader. Originaliteit wordt 

weinig gewaardeerd in sollicitatiebrieven. Een goed CV wel. Het 

werkte dan ook goed toen mijn afstudeerscriptie eindelijk geaccepteerd 

werd voor publicatie in een internationaal wetenschappelijk 

tijdschrift. 


Als klein meisje schreef ik al korte verhaaltjes. Eerst alleen voor 

mezelf, pas veel later stuurde ik het ook op naar literaire tijdschriften. 

Ongeveer tegelijk met mijn afstuderen, won ik naar aanleiding 

van een van deze verhalen een schrijversbeurs. Ik was een talent, 

werd me verteld. Een talent met een pleeborstel in de ene hand 

en wc-eend in de andere. Maar niettemin een talent. 

Tijdens het sollicitatiegesprek voor mijn huidige baan constateerde 

de afdelingschef met enige scepsis dat ik verhalen schreef. Viel 

dat wel te combineren met een drukke baan als promovenda? Ik 

vroeg of ik dan misschien beter had kunnen gaan voetballen. Ik 

werd aangenomen en verhuisde van Maastricht naar Amsterdam. 

Nauwelijks twee maanden nadat ik begonnen was aan mijn promotieonderzoek, 

toastte ik op het contract: het contract voor mijn 

ongeschreven boek. 

Begin 2009 is mijn roman uitgekomen: De mooiste dagen zijn het 

ergst. Het verhaal gaat over een turbulent half jaar uit het leven 

van een ironische filosofiestudente. Lees: FILOSOFIEstudente. Ik 

heb gehoord dat mijn boek een coming of age boek is. Wat dat 

precies betekent, weet ik zelf ook niet. Maar het klinkt wel goed. 

Het is de dag na Koninginnedag en ik heb de deadline voor mijn 

artikel gehaald. Zojuist ben ik geïnterviewd door een vriendelijke 

mevrouw over mijn boek. Het komt in een tijdschrift te staan dat 

volgens mij niemand leest. Het was een aangenaam interview.



Annika Klemmayer is een derdejaarsstudent en volgt haar keuzevakken in Istanbul, Turkije. 

9.00 h: Kumaraci sokak, Beyoglu Istanbul 

We are late, as usual! School starts in 1h 20min! Tamam, one of us will make Turkish coffee European style 

and someone else will go to the small shop next door and buy an ekmek (Bread). Ekmek is the most essential 

part of the Turkish food culture, you eat ekmek, every time, everywhere in combination with everything 

and it is great! We developed kind of an ekmek-adicction. Now we really have to leave, to catch our Bus. 

We leave our House and walk up our beloved kumbaraci sok. Children in their school uniforms scream for 

their mothers (AAAAAANNNNEE!!!) even when they’re standing only 2 meters away from them. 

Kumbaraci sok is a quite religious neighbourhood, most of the women wear headscarves and in none of 

the several small shops you can buy any alcohol. The mosque and a small church are just next to our house, 

we hear the muezzin 5 times during the day, but he’s really not one of the good. At the end of kumbaraci 

hill we enter a different world, Istiklal cadessi. It’s the heart of the European part of the city. 2,5 kilometres 

from the tunnel to taksim meydan you find every kind of shops, restaurants, lokantas, loud music, simit, 

corn and ice-cream sellers, street musicians, an nostalgic tram and thousands of people. When we reach 

Taksim we jump into our bus (and we really jump cause most of the time the bus is already moving when 

we reach there) and the journey to Bogazici (Bosporus) University starts. Depending on the traffic (in 90% 

of all cases the traffic is horrible) it takes us about 40 minutes to get there. These days it’s getting really 

warm in the city, the bus is amazingly crowded and the pollution takes the last breath from you. 

10.30 h: Bogazici universtitesi, Rümülü hisar 

Finally we have reached the gate of the güney campus, once there you forget about the traffic and the 

rest of the City. We walk down a winding road, which is lined with giant blooming trees with a perfect view 

onto the Bosporus, the Bridge and the Asian-side of the City. It is quiet, we feel a fresh breeze and the 

cats and dogs of the university sleeping and sunbathing in the middle of the pavement. Street-Dogs and 

-Cats are all over the city, the once at the universities are lucky, they get food and hugs and hang around 

in the cool lecture halls. The lectures are all in English and the professors are mostly really ambitious about 

there topics. They often connect to recent topics or give kind of helpful advice about life to their students. 

There is a real difference from the PGO because the students are really passive and say little (which could 

also be due to the fact that they aren’t comfortable with speaking English in front of the class). 

16.00 - 17.00 h: The Grass 

When the classes are over everybody goes to “the grass”. The University was founded as the Robert 

College, which was established in 1863 as the first American school outside of the United States, it looks 

more a giant park with nice old buildings in between and a perfect view than the place where the best 

students of the country come together to study. On “the grass” people sit and discuss, learn, play tavlar 

(backgammon) or volleyball, drink cay and smoke (we guess that about 85% of the Turkish population, 

excluding children, smoke). Nearly every day there is a special event next to the grass. 

20.00 h: Dinner! 

When the sunsets and the muezzin sings his last..., the last students leave the grass. Some of them 

have to travel up to 2,5 hours through the other end of the city or the Asian- side, but in most of the 

cases a great dinner is waiting for them. It is really common that students live together with their 

relatives and sometimes the parents even move with their children to a new city if it’s time for them 

to study. We travel back home to beyoglu and go to a lokanta and have dinner... then the night starts 

and of course everything is possible. 

City of opposites 

Before we came here we heard and read a lot about Istanbul, it was everywhere described as an the 

city of opposites. It seemed a bit superimposed. Now after four months we can only confirm this 

notion! Istanbul is young and old, religious and hip, modern and traditional, ugly and beautiful, dirty 

and clean, happy and sad... only one thing is for sure: The food is delicious! I was only talking about 

a usual day here, there’re million things to see and discover in this city. I could tell much more, about 

the different parts of the city, the bars and clubs on top of the buildings, the great view from different 

points and the 20 million people living here, but we would recommend everybody to come here and 

find their own Istanbul. Turkey is a beautiful country, with great landscapes and cultural heritage and 

a lot of friendly and hospital people just waiting to be discovered!

Overall I chose 

Maastricht as it’s 

‘heart of Europe’ motto 

has meant I’m close to 

friends in Germany, 

France, Sweden and the 

UK. This was definitely 

a key factor in my 

decision. 

Foreigner in Maastricht 

Robert Gronbeck is an exchange student from Cairns, Australia. 


My name is Robert Gronbeck and I am studying a double degree of psychology and social 

sciences. I am in my third year of five, but I will probably graduate in six. I’m a mature aged 

student as I finished high school in 1995 and became employed in various hospitality, sales 

and human services positions leading up to 2007, my first year of university at James Cook 

University, Cairns, Australia. My main interests in psychology and social science have arisen 

as a result of my love for sports and people. Now, I’m here to talk about what happened after 

I chose Maastricht University to do my international exchange. First, I was welcomed by the 

great International Psychology Office staff, lead by Loes Mallee and wonderfully supported 

by Chris and Phoebe. The few issues I have had which range from where to find a good 

hairdresser, how to deal with Dutch, and always gave good advice about tourist stuff, i.e. 

Carnaval, Keukenhof, Koninginnedag, etc. 

Academic wise 

My first subject: 2.4a Consciousness lasted for eight weeks, which is different to the thirteen 

week subjects we have back home (but no complaints). 2.4a built my knowledge of cutting 

edge research into an area I’d heard little or nothing about, Philosophy of Mind and more 

specifically, Psychological Neuroscience. The case studies were thrilling, split brains, unconscious 

zombies, blindsight, dreams and much more and I highly recommend this course. I am 

also currently completing the 2.5a Research Practical in a group conducting psychological 

research and according to a few jealous friends back at JCU, not something they can do until 

their fourth year. 

Extra-curricular activities 

At JCU I was responsible as President of the JCU Student Psychology Association (SPA) for 

organising our 17th annual debate and also developed the inaugural Neurons Art competition 

and exhibition. My experiences leading SPA lead to promoting, organising and attending 

a week long Ericksonian Hypnosis workshop, accredited by the Australian Psychological 

Society (APS). However, the Luna-tik crew out do us SPAers for parties because there is 

almost one each week and during the Rag-Week they helped to organise a brilliant party at 

the Maastricht Music Hall, the money raised going to orphaned children in Nepal. In addition 

to those awesome parties, Luna-tik board members have shared previous year’s exam papers 

with me, have been around when I just want to chill and socialize, but most importantly they 

were there to assist me when I mentioned I am organising, promoting and attended a week 

long Ericksonian Hypnosis workshop in Maastricht from August 17 to the 23rd , (NIP and DGP 

accreditation for PE points still in process). 

Overall I chose Maastricht as it’s ‘heart of Europe’ motto has meant I’m close to friends in 

Germany, France, Sweden and the UK. This was definitely a key factor in my decision. I have 

been able to develop my group skills within the PBL system. Living in student accommodation 

for over a year meant I was used to a ‘guesthouse’ student environment and I have been 

pleasantly surprised of the quality of my apartment. I’m especially grateful for the willingness 

of the staff at University Maastricht in creating such a wonderful learning environment that 

fun, offers good food in the cafeteria and even has a fun ‘sportsdag’. I’ve met some great 

people through UM Sport through volleyball, jiu jistu, boxing and weight training. JCU has 

much to learn from UM and hopefully, UM has learned a little about how Australian students 

go about their work, sport and partying!!!


Manuela Schols 

Sinds 1 januari jl. werk ik met veel plezier aan de Universiteit Maastricht bij de Capaciteitsgroep 

Experimentele Klinische Psychologie, Sectie Rechtspsychologie. De functie waarvoor ik 

ben aangesteld is promovendus op het project ‘a screening tool for risk of child abuse by 

frontline workers: development and pilot validation research of the Mini-CARE’. Onder 

begeleiding van prof. dr. Corine de Ruiter doe ik onderzoek naar de signalering van kindermishandeling. 

Ik verheug me erop om dit maatschappelijk relevante project tot een goed 

einde te brengen. Ondanks het feit dat ik pas 4 maanden werkzaam ben bij de Faculty of 

Psychology and Neuroscience, heb ik al de nodige vriendelijke en interessante mensen 

ontmoet, die ervoor gezorgd hebben dat ik me snel thuis voelde op mijn nieuwe werkplek. 

De Universiteit Maastricht is niet nieuw voor mij al had ik aan het begin van de opleiding 

Gezondheidswetenschappen nooit gedacht dat ik in de toekomst als promovendus aan de 

slag zou gaan. In augustus 2007 studeerde ik af in Mental Health Sciences. Na mijn afstuderen 

ben ik 7 maanden werkzaam geweest als sociotherapeute bij de Rooyse Wissel (tbs-kliniek) in 

Maastricht. Ik heb hier in een korte periode veel geleerd over de patiënten, het TBS-systeem 

en de omgang met deze relatief ingewikkelde doelgroep. Verder ben ik ook veel over mezelf 

te weten gekomen. Echter, ik miste de diepgang in dit werk en besloot vervolgens de omslag 

te maken van de praktijk naar het onderzoek. Kort nog iets over mezelf. Ik ben 24 jaar, geboren 

en getogen in Maastricht. Ik woon momenteel in de binnenstad, wat erg prettig is. Ik luister 

graag naar muziek. Verder houd ik van sport, winkelen, buitenshuis eten en naar de film gaan. 

Pim Peeters 

Sinds 15 september 2008 werk ik bij de capgroep Clinical Psychological Science, binnen de 

sectie Behavioural Medicine. Ik heb mijn bachelor Biologische Psychologie hier in Maastricht 

gedaan en ben daarna doorgegaan met de Research Master track Psychopathology. 

Gedurende het laatste jaar van mijn master heb ik een onderzoeksvoorstel geschreven voor 

de NWO toptalentcompetitie, waarbij ik met de hulp van mijn promotor Johan Vlaeyen een 

beurs heb verworven om de komende vier jaar promotieonderzoek te doen. Aangezien er in 

Maastricht veel expertise is op het gebied van mijn onderwerp - ik doe onderzoek naar de 

pijnbeleving en pijnexpressie van mensen - was bij de Universiteit Maastricht blijven opnieuw 

een logische keuze. Aangezien mijn vriendin momenteel promotieonderzoek uitvoert aan de 

Universiteit Utrecht ben ik wel verhuisd naar mijn geboortestad Eindhoven. Hier vermaak ik mij 

buiten werktijd om met voetbal, aikido en het kijken van films. 

Welkom! 

Lisbeth Evers 

Sinds februari 2009 werk ik met veel plezier als postdoc onderzoeker bij de afdeling 

Neuropsychologie & Psychofarmacologie van de Faculty of Psychology and Neuroscience. Na 

mijn studie Psychologie aan deze faculteit heb ik mijn promotieonderzoek gedaan bij de afdeling 

Psychiatrie en Neuropsychologie van de FHML. Als AiO bestudeerde ik de effecten van 

een tijdelijke verlaging van serotonine op hersenactiviteit terwijl mensen cognitieve taakjes in 

de MRI scanner deden. Ook de komende jaren ga ik me bezighouden met de effecten van veranderingen 

in neurotransmitterniveaus, met name dopamine en serotonine, op het functioneren 

van het brein. Om de effecten van deze veranderingen op hersenactiviteit goed te kunnen 

interpreteren is het belangrijk om in de toekomst meer geavanceerde MRI technieken in te zetten. 

Hierbij moet je denken aan bijvoorbeeld perfusie MRI. Ik zal me de komende jaren gaan 

verdiepen in nieuwe MRI technieken die voor farmacologisch onderzoek van belang zijn. En 

natuurlijk zal ik ook mijn collega’s ondersteunen bij het uitvoeren van MRI onderzoek. Kortom 

ik ga spannende dingen doen op mijn favoriete onderzoeksgebied, farmacologische fMRI.

Lieke Nentjes 

Vijf jaar geleden wandelde ik Maastricht binnen om aan één van de leukste periodes in 

mijn leven te beginnen. Ik had geen flauw idee wat ik wilde, vooral het woord ‘algemeen’ in 

Algemene Gezondheidswetenschappen sprak me aan. Echter, GGK deed mijn affiniteit met de 

klinische psychologie groeien, en al snel ging ik er vanuit dat ik na mijn studie in de klinische 

praktijk aan de slag zou gaan. Dat een carrière als onderzoeker ook tot de mogelijkheden 

behoorde wist ik, maar ja, onderzoek doen is stoffig…Of niet? Werk als student-assistent 

bewees het tegendeel en toen ik na mijn afstuderen vorig jaar een vacature als promovendus bij 

Psychology and Law tegenkwam, hoefde ik niet lang na te denken. De forensische psychologie 

heeft me altijd erg aangesproken, en het leveren van een bijdrage in dit veld leek me dan ook 

een hele leuke uitdaging. De afgelopen maanden is deze verwachting helemaal uitgekomen. Ik 

werk met veel plezier in een team van gezellige en inspirerende collega’s aan mijn AiO-project, 

waarin de emotionele aspecten van psychopathie centraal staan. Het project vormt een aanvulling 

op een studie van David Bernstein, waarin onderzoek gedaan wordt naar de effectiviteit 

van Schema Gerichte Therapie bij TBS-ers. Hoewel er veel scepsis bestaat over de aanname 

dat forensische patiënten, met name psychopaten, emotionele verandering kunnen laten zien, 

hoop ik over een jaar of vier resultaten te kunnen publiceren die het tegendeel bewijzen. 


Caroline van Heugten 

Ik ben al enkele jaren betrokken bij de FPN vanwege onderwijsactiviteiten, maar vanaf 1 maart 

ben ik ook een echte collega geworden. En dat voelt goed! Ik ben sinds 2007 als universitair 

hoofddocent aangesteld bij de FHML, vakgroep psychiatrie en neuropsychologie voor 0.5 fte. 

En de andere helft vul ik nu in bij de FPN, vakgroep neuropsychologie en psychofarmacologie. 

De afgelopen twee jaar heb ik zowel aan de UM als in Utrecht gewerkt. De baan in Utrecht als 

senior onderzoeker in de revalidatie was er één uit duizenden, maar de combinatie van twee 

totaal verschillende werelden en vooral ook de geografische afstand, ging mij toch opbreken. 

Maar de belangrijkste reden is de opdracht waarvoor ik bij de FPN ben aangenomen: het ontwikkelen 

van de klinische neuropsychologie. Voor mij als (klinisch) neuropsycholoog is dat ‘an 

offer I can’t resist’. Bovendien wonen wij met heel veel plezier aan de rand van Maastricht; thuis 

de wandel- of hardloopschoenen aantrekken en gelijk het veld inlopen is toch goud waard. Ik 

zou het Limburgs Heuvelland niet graag inwisselen voor een plekje in de drukte van het midden 

van het land. En dat uit de mond van een echte Hollandse…


Doe mij maar 

In de rubriek Doe mij maar, vertellen studenten en 

medewerkers over hun favoriete website, gerecht, 

acteur/actrice en vakantiesbestemming. 

Ilona Wijnands 

Bureau Onderwijs 

Website 

Ik ben gek op google en google dan ook alles wat los en vast zit. 

Zo vreselijk handig! Als ik iets wil weten, hupsakee, binnen een 

paar tikken en één enter heb ik de parate kennis bij de hand. 

Vaste sites heb ik dan ook niet. Mijn interesse hangt echt van het 

moment af en laat zich niet grijpen in mijn favorietenmapje. Op 

dit moment kijk ik bijvoorbeeld geregeld op weeronline.nl om te 

checken of het morgen weer zo’n zalig weer is. En de muziekjes 

van accuradio.com stemmen mij vrolijk hierbij 

Gerecht 

Mijn vingers lik ik echt af bij frietjes met mayonaise. Oh wat kan 

ik mij daarop verheugen. Dat begint ’s ochtends al en wordt 

door de dag heen alleen maar sterker. Een keer per week gaan 

ze dan ook door de maag. Hiernaast houd ik ontzettend van 

visjes die goed zijn klaargemaakt en voel ik me als een godin in 

Andalusië met een zinnenstrelend bordje tapas en een glaasje 

Rioja. 

Acteur/actrice 

Vroeger voelde ik mij een vreemde eend in de bijt omdat ik 

geen poster boven mijn bed had hangen van een idool. Dat had 

ik niet. En anno nu heb ik er nog steeds geen! Wel kijk ik graag 

naar producties van regisseur Pedro Almodóvar, die vaak 

Penélope Cruz inzet voor zoveel verschillende rollen. Ja, haar zie 

ik graag spelen. Ik houd van puur natuur zonder te veel opsmuk 

in alle opzichten. Acteurs en actrices uit Almodóvars producties 

evenaren deze wens. 

Vakantiebestemming 

Ik heb een grote voorliefde voor Spanje en 

met name Andalusië met haar sprankelende 

Sevilla laat mijn hart sneller kloppen. Ooit 

deed ik hier een talencursus. Ik was helemaal 

verkocht. Dat gevoel is altijd gebleven. Hoe 

dan ook, sta ik ook open voor andere bestemmingen, 

zoals Marokko. Ik houd van ontmoetingen 

met locals, maak graag contact met 

hun cultuur, levenswijze, eetgewoontes, met 

een sausje avontuur erover heen. Prachtig, 

prachtig land, vol natuurschatten, dat mij 

echt heel erg inspireert! 

Carolien Martijn 

Universitair Docent 

Website 

In het afgelopen jaar heb ik de meeste tijd op proanorexia 

websites doorgebracht. Ik kan het iedereen 

afraden. Ik keek daar niet om te leren hoe ik 

zelf kon verdwijnen maar in het kader van verschillende 

onderzoeksprojecten waaronder het effect 

van waarschuwingen op bezoekersaantallen op 

dergelijke sites. Voor onderzoek en onderwijs kijk 

ik regelmatig op www.socialpsychology.org, deze 

site staat bomvol leuke “teaching tips” en 

“updates” van hot topics in mijn vakgebied, de 

sociale psychologie. 

Gerecht 

Ik heb veel geleerd van mijn Franse stiefmoeder die mij inwijdde 

in de do’s and don’ts van de Franse cuisine. Toen ik haar ooit 

trots mijn eerste zelfgemaakte Quiche Lorraine voorschotelde, 

reageerde zij met onverholen afschuw: ik had er kaas ingedaan. 

Parbleu, een doodzonde. In een quiche gaan slechts eieren, 

spek en room. Kaas toevoegen kan wel, maar weet dan wel: 

ceci n’est pas un quiche. 

Acteur 

Geïnspireerd door Hugo Alberts heb ik deze winter een 

paar seizoenen van The Soprano’s gekeken. Iedere avond 

één aflevering, en als we in de stemming waren twee of drie 

achter elkaar. Ik vind de hoofdrolspeler, James Gandolfini, 

de getergde oppermaffioso Tony Soprano briljant neerzetten. 

Daarvoor vertoonde ik verslavingsverschijnselen aan de 

Amerikaanse white working class sitcom Roseanne, vooral 

door een andere favoriete acteur, John Goodman (ook 

bekend van Big Lebowski). 


Omdat een deel van mijn familie in Frankrijk woont, gaan 

we dus vaak naar Frankrijk. De familie woont op een eiland 

aan de westkust van Frankrijk en een groot deel van de 

vakantie bestaat uit eten, bodysurfen met mijn zonen, aperitiefjes 

drinken bij familieleden en, alweer, eten. Mijn 

zonen hebben verklaard dat ze nu wel eens iets anders willen 

zien dan Frankrijk (hadden vast genoeg van quiche 

zonder kaas) dus reizen we dit jaar door naar Oostenrijk 

om een fietstocht langs de Muhr te maken.

Wijnand Raaijmakers 

Universitair Docent 

Website 

Mijn favoriete website is Google Maps, vooral daarin Street View. 

Fascinerend om door een stad te navigeren die je kent. Door iedere 

voor auto’s toegankelijke straat kun je rijden, ieder huis bekijken van 

alle kanten. Maar ook het verkennen van een gebied met behulp van 

de satellietfoto’s, daar kun je uren mee doorbrengen... een wondertje, 

absolutely fabulous! 

Gerecht 

Mijn favoriete keuken is de Siciliaanse. Een fantastisch gerecht is farsumagru. 

Je maakt het van een plat stuk kalfs- (of rund)vlees dat wordt 

opengesneden en gevuld met van allerlei lekkers: lams- en kalfsgehakt, 

kazen, prosciutto, groente, vooral tomaat natuurlijk. En wijn. 

Dicht- en opbinden, en in de oven stoven in het wijnmengsel. 

Absolutely fabulous! Een Italiaanse studente (Siciliaanse vader, 

Toscaanse moeder) vertelde dat ieder dorp, zelf iedere familie een 

eigen recept heeft. (De Toscaanse keuken is armoedig; Toscaners 

worden daarom wel uitgemaakt voor bonenvreters...). Erbij: Siciliaanse 

caponata, een groenteschotel van aubergine, bleekselderij, rode 

paprika, kappertjes en veel olijven. En natuurlijk tomatenblokjes. 

Vegetarisch, overheerlijk! 

Acteur/Actrice 

Ik ben niet zo’n fan van een bepaalde actrice/acteur. Ik selecteer ook 

zelden een film op basis van de spelers. Ik kom weinig in de bioscoop 

en ga nog minder naar toneel. Wel kijk ik geregeld naar films en series 

op tv, ook op dvd. Vroeger had ik wel bepaalde favorieten: Romy 

Schneider, Liv Ullman, Isabelle Huppert. Favoriet: Absolutely Fabulous, 

vooral de drankzuchtige hooggeblondeerde kettingrookster, Patsy. 

Zo’n ordinaire uitstraling en tegelijk nog bekakter spreken dan de 

Britse koningin! 


Vrijwel ieder jaar ga ik naar Frankrijk, kamperen in het zuiden, of vogelen 

aan de Allier. Maar mijn hart heb ik verpand aan Oeganda. Klein, 

groen, heel afwisselend, veel vogels, prachtige mensen vooral. Ik was 

er 35 jaar geleden ook, Idi Amin stookte onrust, maar buiten de steden 

was het rustig. Op bezoek bij mijn ex-stagebegeleider die daar 

veldwerk deed: gorilla’s en chimpansees spotten in de zuidwesthoek 

(Ruwenzori Mountains; (Bwindi) Impenetrable Forest. Je ziet langs de 

grens met Congo de overgang van savanna naar tropisch oerwoud 

met de bijbehorende fauna. Nu, zoveel jaar later is de infrastructuur 

(wegennet, spoor) nauwelijks gewijzigd, wel waterflesjes en gsm’s. 

Maar langs de weg nog altijd heerlijke spiesen geitenvlees. 

Kristof van Royen 

Derdejaarsstudent 


Website 

Ook al woon, studeer en werk ik nu reeds drie jaar op 

Maastrichtse bodem, toch begint bijna elke dag met een 

blik op de site van Humo (www.humo.be), een Vlaams weekblad 

uniek in zijn soort. Het is een mengelmoes van actualiteit 

en opini, beetje links, zeer humoristisch (o.a. Kamagurka), 

zeer goede cd, boek en filmbesprekingen, uitgebreide politieke 

achtergronden, wat obstinaat, cynisch en soms ook zo 

leuk fout. Hun radiospots en andere marketingstrategieën 

zijn eveneens wereldberoemd en zeer sterk. 

Gerecht 

Als rasechte Bourgondiër kan ik van elk gerecht genieten. 

Een prikkelend tafelgezelschap, de zogenaamde nieuwewereld 

wijnen, een zee van tijd en een Romeinse overvloed 

zijn dan ook de ideale ingrediënten van mijn zevende hemel. 

Een sterke voorkeur heb ik wel voor alle mogelijke organen 

en ingewanden op authentieke Franse wijze bereid, zoals de 

echte Franse bistro’s het nu nog serveren volgens Le Carnet 

van Escoffier. 

Actrice 

Zonder enige twijfel staat Penélope Cruz voor mij torenhoog 

boven elke acteur of actrice (figuurlijk dan toch). Zij is niet 

enkel beeldschoon, aaibaar, vurig, sexy en licht ontvlambaar 

maar ze kan heel veel rollen aan; verpleegster tussen transseksuelen, 

verslaafd straathoertje en geëmancipeerde 

weduwe. Als grote muze van Pedro Almodóvar bekoort ze 

me dan ook helemaal! 


Tot mijn eigen grote verbazing 

heb ik enorm genoten van 

Californië en Nevada. Al rijdend 

over de ‘highway one’ voelde het 

als in een achtbaan die steeds 

weer een verrassend landschap 

voorbij deed flitsen. De ruige en 

onheilspellende woestijnen, het 

antistress beleid op de wegen, de 

grootsheid en onbeperktheid, de multiculturele samenleving, 

enthousiaste bewoners en de uitgebreide eetfaciliteiten 

deden me watertanden naar meer.


Eloise le Conge Kleyn 

Na twee jaar European Studies en een afgeronde bacheloropleiding 

in de psychologie vond Eloise dat het nog te vroeg was om 

af te studeren in de arbeids- en organisatiepsychologie. Na vele 

actieve jaren bij studentenvereniging Koko en eerdere rollen tijdens 

de INKOM, de jaarlijkse algemene introductieweek van de 

Universiteit Maastricht en de Hogeschool Zuyd, besloot Eloise te 

solliciteren naar het lidmaatschap van de Werkgroep INKOM 

2009. Vijf studenten staken voor een heel jaar hun studie om dit 

grootse evenement te organiseren. Eloise is vicevoorzitter en in 

die hoedanigheid onder andere verantwoordelijk voor de acquisitie 

van sponsoren, de website en de Masterstudenten. 

Wat trekt je aan in het werk van de Werkgroep INKOM? 

Het is een prachtige kans om met heel veel verschillende mensen 

in contact te komen. In deze functie is het opbouwen en onderhouden 

van goede professionele relaties erg belangrijk. Ik houd 

ook van innovatieve projecten. Voor het opzetten van de nieuwe 

website heb ik heel lang moeten onderhandelen om mijn ideeën 

te kunnen verwezenlijken. Ik heb veel moeten praten om bepaalde 

zaken voor elkaar te krijgen. Gelukkig hadden we een heel 

goede ontwerper die precies begreep hoe het er uit moest 

komen te zien. 

Wat ga je doen als het werk voor de INKOM 2009 er op zit? 

Na de afronding en de overdracht aan de nieuwe werkgroep, 

begin ik waarschijnlijk per 1 januari aan mijn afstudeerstage in 

Singapore. Ik heb in het derde jaar van mijn bachelor een half jaar 

gestudeerd aan de Universiteit van Hongkong en dat is me ontzettend 

goed bevallen. Daarom wil ik graag terug naar Azië voor 

mijn stage en voor de toekomst sluit ik een werkplek in Azië zeker 

niet uit. Ik zou eerst naar Spanje gaan voor mijn keuzeonderwijs. 

Per toeval hoorde ik dat er net een nieuwe uitwisseling met 

Hongkong was gestart. Ik heb net zo lang gezeurd tot ik die plek 

heb gekregen! De tijd in Hong Kong was geweldig. De cultuur 

paste goed bij mij en in korte tijd heb ik veel vrienden gemaakt. 

Aan het eind van die periode heb ik, deels alleen en deels met 

studiegenoten, nog een maand door China gereisd, dat was ook 

een onvergetelijke ervaring. 

In profiel 

Wat doe je het liefste in je vrije tijd? 

Ik houd erg van lezen. Ik ben nu bezig in De ondraaglijke lichtheid 

van het bestaan van Kundera en daarvoor heb ik een boek gelezen 

van Murakami, daar ben ik de laatste tijd eigenlijk alle boeken 

van aan het lezen. Verder hou ik erg veel van koken. Ik vind het 

heerlijk om mensen over de vloer te hebben, lekker samen te eten 

en spelletjes te spelen, zoals Mahjong. 

Wat is je signature dish? 

Op het moment kook ik heel veel gerechten met asperges, maar 

mijn signature dish is toch wel zalm in zelfgemaakte terriyaki saus 

met champignons, prei en rijst. Terriyaki saus maak je met soja 

saus, rijstazijn, saké en een beetje suiker. 

Wie of wat zou jij het liefste voor een dag willen zijn? 

Bettine Vriesekoop. Ik vind het heel bijzonder hoe zij zo’n enorme 

carrièreswitch heeft weten te maken. Eerst een top tafeltennisspeelster, 

daarna Sinologie gestudeerd (wetenschap van de 

Chinese taal en cultuur, red.) en nu correspondente voor NRC 

Handelsblad in China. De uitzending van Zomergasten waarin zij 

te gast was en via televisie- en filmfragmenten vertelde over haar 

leven was prachtig. 

Wat doe jij over tien jaar? 

Tja, dat is een lastige vraag. Mijn geboortestad is Rotterdam: Nul 

tien prominent! Dat vind ik een leuke stad, al zijn er wel problemen, 

maar misschien dat ik over tien jaar ergens in Azië zal wonen 

en werken in een goede baan met veel perspectieven om mezelf 

verder te ontwikkelen. 

Je bent communicatief sterk en kan goed zeuren. Is de politiek 

niet iets voor jou? 

Nee, dat denk ik niet, daarvoor leg ik mijn kaarten te snel op tafel. 

Ik vertrouw in de goede bedoelingen van mensen, terwijl je in de 

politiek ook vaak op je hoede moet zijn. 

Wat voor muziek horen we bij je uitvaartdienst? 

Tja, wat een vraag. Dat is iets waar ik me eigenlijk niet zo mee 

bezig houdt. Eerst jazz, bijvoorbeeld Soulville van Ben Webster, 

en dan als vrolijke noot Be-Bop-A-Lula van Gene Vincent, daar 

luisterde ik vroeger samen met mijn moeder thuis vaak naar... 

C R E W M E M B E R S G E Z O C H T ! 

De organisatie van de INKOM is nog op zoek 

naar mensen die mee willen werken aan de 

introductieweek van 18 tot en met 21 augus- 

tus.Belangstellenden kunnen zich melden via 

de site www.inkom.nl of bellen naar Eloise via 

nummer 043-3885336.


Fotogeniek 

Deze foto is genomen vlak achter de Taj Mahal in Agra, India. Met een vriend ben ik de hele nacht wakker gebleven 

om er zeker van te zijn dat we de zonsopkomst niet zouden missen. Tegen de tijd dat we eindelijk puffend van de 

hitte met blote voeten op het wit marmer rondschuifelden was de zon al half op sterkte en trok de mist langzaam op. 

Het indrukwekkende mausoleum is gebouwd in de 17 e eeuw door de toenmalige keizer Shah Jahan voor zijn favoriete 

vrouw Mumtaz die in het kraambed was overleden. Vanaf het fort in Agra heeft de keizer jarenlang uitzicht gehad 

op het monument vanuit de gevangeniscel waar hij dankzij zijn zoon in beland was. Toen de keizer overleed is hij bijgezet 

in de Taj Mahal, waarmee de perfecte symmetrie van het geheel verbroken werd. Op de foto zie je de andere 

oever waar een exacte replica van de Taj Mahal (maar dan in het zwart) gepland was. Dit had de graftombe voor 

de keizer zelf moeten worden. Ondertussen lijkt deze vrouw langzaam aan genoeg te krijgen van de toestromende 

hordes toeristen. Wanneer ik een foto van haar probeer te nemen is ze het zat en besluit ze er vandoor te gaan. 

Rosanne Rademaker


Studentenraad 

Onderwijsprijs 

Met al dat spectaculair onderzoek dat er aan onze faculteit wordt 

verricht, zou men haast vergeten dat er ook goed onderwijs 

gegeven wordt. Om deze onbaatzuchtige en soms ondergewaardeerde 

inzet te belonen, is jaren geleden de Onderwijsprijs 

in het leven geroepen. Ieder jaar in mei worden zeven docenten 

van de faculteit in de bloemetjes gezet vanwege hun prestaties 

in het onderwijs. Ook dit jaar was de Onderwijsprijs weer één van 

de agendapunten van de Studentenraad. 

Eind januari kwamen de eerste kriebels over het thema van dit 

jaar. De Studentenraad vergadert één keer per week en dus 

kwam vanaf dat moment standaard de Onderwijsprijs op de 

agenda. ‘Nog ruim drie maanden,’ werd er dan geroepen, ‘dat 

redden we makkelijk!’ Maar met 13 man brainstormen en discussiëren 

is niet altijd evident en het kan gebeuren dat er enkele 

weken voorbijgaan zonder dat er daadwerkelijk iets gebeurt. Het 

wordt natuurlijk ook wel steeds lastiger om nog iets origineels te 

vinden. Het is niet alleen het thema dat bedacht dient te worden, 

maar ook de invulling ervan. 

Om onze goede eer en traditie hoog te houden dienden we 

ook dit jaar weer met iets origineels op de proppen te komen. 

Wat was het dat dit jaar centraal stond bij de faculteit, waar is 

men mee bezig geweest? Een grote gebeurtenis was de wisseling 

van decaan. Ook de curriculumherziening is een belangrijk 

onderwerp van gesprek de afgelopen tijd. En los van de faculteit 

en zelfs de universiteit, was de overwinning van Obama een 

hele belangrijke gebeurtenis van dit academisch jaar. Maar hoe 

konden we deze dingen samenvoegen en gebruiken voor de 

Onderwijsprijs? Eigenlijk lag het vrijwel voor de hand. CHANGE, 

het werd ons snel duidelijk. 

Nu het thema vaststond, diende de poster gedrukt te worden 

en werden de mailtjes doorgestuurd naar alle medewerkers en 

studenten; met de vraag wie zij wilden nomineren voor de 

Onderwijsprijs. Uit een heleboel mailtjes van zowel medewerkers 

als studenten konden wij onze 7 genomineerden halen. 

Dat waren dit jaar: Petra Hurks, Carolien Martijn, Hugo Alberts, 

Arie van der Lugt, Jan Schepers, Gerard van Breukelen en Herco 

Fonteijn. Met de namen van deze 7 genomineerden zijn we een 

heleboel onderwijsgroepen binnengestormd met de vraag of 

Van studenten voor studenten 

iedereen zijn of haar favoriete docent wilde aanduiden. Natuurlijk 

stond er tegenover dat de studenten onze alom beroemde chocoladekoekjes 

als bedankje kregen. 

Maar dan… dan wordt het tellen! Aangezien we ieder jaar ruim 

600 stemmen binnenkrijgen, is dat niet het favoriete onderdeel 

van de Onderwijsprijs. Het voordeel is dat wij al enkele weken op 

voorhand weten wie de Onderwijsprijs van dat jaar gaat winnen. 

Maar dan komt het moeilijkste… de GEHEIMHOUDING. Gelukkig 

is het ook dit jaar weer gelukt om de spanning te bewaren tot het 

einde! Dan blijft er eigenlijk nog maar één belangrijke taak over 

en dat zijn onze beroemde en beruchte filmpjes. 

We hadden dit jaar drie dagen gepland om alles te filmen: de 

genomineerden, studenten, de verkiezingsstrijd en het persoonlijke 

stukje van de Studentenraad… als dat maar goed afloopt! 

Het bleek een feest te zijn, de genomineerden hadden super 

ideeën en ook de planning bleek te kloppen. Ook bij de montage 

bleek dat iedereen van de Studentenraad belangrijk was en 

zijn steentje bijdroeg. De films werden op een zeer professionele 

manier in elkaar gezet en het resultaat mocht er wezen, vinden 

wij! De grote dag naderde en nog een paar kleine dingen waren 

belangrijk, zoals het inlichten van onze opleidingsdirecteur bijvoorbeeld. 

De heer Metaal weet een paar dagen eerder wie er 

gaat winnen om zijn speech te kunnen maken. 

Dan breekt de grote dag aan. De Studentenraad is er ’s ochtends 

vroeg bij om alle voorbereidingen te treffen. Zeer spannend, 

maar ook heel gezellig! Om 13.00 uur begon het en om 13.45 uur 

werd de winnaar bekend gemaakt. 

Namens de Studentenraad willen we Arie van der Lugt nogmaals 

feliciteren met het feit dat hij voor de tweede opeenvolgende 

keer heeft gewonnen! Een unicum aan onze faculteit. Ook wil 

ik de Studentenraad heel erg bedanken voor hun harde werk 

en teamspirit! Hopelijk heeft de Studentenraad volgend jaar 

hetzelfde enthousiasme en evenveel plezier als wij dit jaar gehad 

hebben! 

Jullie trotse voorzitster Kim Hulsink

SPS Platform Maastricht 

De Post Master Dag was toch wel het hoogtepunt van het afgelopen jaar. Er 

was blijkbaar veel vraag naar informatie over de opleidings- en beroepsmogelijkheden 

na de master. Na deze grote activiteit besloten we een inhoudelijke 

lezing te organiseren waarbij wij een ervaringsdeskundige aan het 

woord zouden laten. Het thema ‘angststoornis’ sloot goed aan bij het vak 

Psychopathologie, want met echte ex-psychiatrische patiënten kom je niet 

altijd in aanraking. Daarom leek het ons verstandig om de studenten dit te 

laten ervaren. Margriet vertelde over haar jeugd en de situatie waarin zij was 

opgegroeid met een depressieve moeder. Ze vertelde open en bloot over 

alles, over welke therapieën zij heeft gehad tot de laatste relatie waarin zij 

betrokken was. Er kwamen veel vragen uit het publiek en Margriet nam alle 

tijd om iedere vraag uitvoerig te beantwoorden. Een belangrijk punt dat 

naar voren kwam is dat zij vindt dat je alle patiënten als mensen moet behandelen 

en niet moet vergeten er gewoon voor ze te zijn. Ik geloof dat veel 

studenten deze les van harte zullen overnemen en ik hoop dat er vaker een 

lezing georganiseerd zal worden door het toekomstige SPS NIP-bestuur, 

want als we de evaluaties mogen geloven, was dit een groot succes. 

De volgende activiteit was een excursie naar het psychiatrische ziekenhuis 

Vijverdal. Inhoudelijk was de activiteit erg goed, er waren 3 psychologen en 

een aantal stagiaires die deze dag verzorgden. De studenten mochten een 

kijkje nemen in de instelling en ze kregen de gelegenheid om vragen te 

stellen. De opkomst was niet al te groot, waardoor er een mogelijkheid was 

om de gesloten afdeling te bezoeken. De evaluaties nemen we mee naar 

volgend jaar, zodat onze opvolgers ervoor kunnen zorgen dat volgend jaar 

weer een excursie naar het psychiatrische ziekenhuis georganiseerd kan 

worden. Momenteel zijn we druk bezig met het organiseren van de volgende 

activiteit: een veelbelovende lezing over de GZ-opleiding. Als afgestudeerde 

in Maastricht is het toch mogelijk om later werkzaam te kunnen zijn 

als GZ-psycholoog. Je moet dan aan een aantal voorwaarden voldoen om in 

aanmerking te komen voor een GZ-plaats. Tijdens deze lezing wordt dieper 

ingegaan op alle voorwaarden die gelden voor de psychologiestudenten uit 

Maastricht en wordt meer inzicht gegeven over de post-doctorale opleiding. 

Vragen als ‘wat zou ik het beste kunnen doen als ik afgestudeerd ben als 

neuropsycholoog, maar graag een eigen praktijk wil beginnen?’ zullen uitvoerig 

worden besproken. De lezing wordt gegeven door psychologen die 

zelf onderwijs geven en sommigen zijn zelf ook GZ-psycholoog. Er is genoeg 

gelegenheid om vragen te stellen en ieder jaar is de opkomst erg groot, 

want we weten dat hier onder de studenten veel vraag naar is. 

Houd ons goed in de gaten, want we moeten nog een datum vastleggen, 

maar in ieder geval zal de lezing in juni plaatsvinden. Mochten jullie vragen 

hebben of suggesties, dan horen wij dat uiteraard graag. Verder is de periode 

aangebroken waarbij wij de taak krijgen om een nieuw bestuur te 

selecteren. Mocht jij het leuk vinden om bestuurservaring op te doen en 

meer in aanraking te komen met je toekomstige beroepsveld, laat het ons 

dan weten en houd de posters in de gaten! Je kunt ons altijd mailen: 

platformmaastricht@spsnip.nl 

Je kunt ons ook vinden in de kamer naast de studievereniging Luna-tik. 

Hopelijk tot snel! 

Vriendelijke groetjes, 

Karima Abidi (Voorzitter SPS NIP Platform Maastricht) 

Luna-tik 

Discovering the world 

We zijn ons er niet vaak bewust van, maar iedereen start 

op hetzelfde beginpunt. Het leven, en het studentenleven 

al helemaal, is eigenlijk een soort ontdekkingsreis. Ieder 

leven begint bij een geboorte. Iedere beginnende student 

heeft nog geen idee van wat hem te wachten staat. Dit is 

de periode waarin we leren, waarin we groeien, waarin we 

ontdekken. Waarin we nieuwe mensen leren kennen en 

nieuwe ervaringen opdoen. De meesten van ons moeten 

leren hoe ze op eigen benen moeten staan. Hoe je met geld 

en verantwoordelijkheden moet omgaan, bijvoorbeeld. 

Wat de juiste balans is tussen achter de boeken zitten en lol 

trappen. Dit alles is Luna-tik zeker niet vreemd. 

Wat wij als Luna-tik vooral willen bieden aan alle studenten 

die Luna-tik voor een korte of langere periode in hun 

levensreis hebben opgenomen, zijn ervaringen die iets 

toevoegen aan wat er al is. Dit door samen steeds een 

beetje meer van de kennis van de wereld te vergaren. In 

onze Science Cafés, bijvoorbeeld, waarbij de laatste keer 

het debat ging over het paranormale, is het altijd goed 

om te zien hoe verschillende meningen samenkomen en 

elkaar kunnen beïnvloeden. Naast kennis is samenkomen, 

gezelligheid en samen het leven vieren ook heel belangrijk. 

Dit hebben wij dan ook al goed gedaan, met een aantal 

kleine en knusse feestjes, maar ook met het spetterende 

Switch-feest en de groots opgezette Fusion Party tijdens 

de RAG-week. Soms zetten we een stap vooruit, de 

wijde wereld in. En ook dit kun je eigenlijk terugzien op 

meerdere niveaus. Studenten trekken naar het buitenland. 

De Universiteit blijft staan waar ze staat, maar de instelling 

verandert duidelijk; wat ooit Rijksuniversiteit Limburg was, is 

zo meteen – met de invoering van de nieuwe e-mailadressen 

– echt het grootse, internationale, ‘Maastricht University’ 

geworden. Luna-tik wil zich af en toe ook wel eens de 

wereld ingooien: Naast de jaarlijkse studiereis in november 

is dit het moment om langzaam de voorbereidingen te 

starten voor een grote studiereis naar India, die in de zomer 

van 2010 zal plaatsvinden. 

Iedereen die op reis gaat voelt een zekere spanning. 

Iedere reis kent immers zijn onzekerheden en gevaren. Ook 

studenten kunnen zich onzeker voelen, vooral als zij nieuw 

zijn. Daarom zijn wij ons nu al aan het voorbereiden op de 

introductieweek van komend jaar. Zodat wij er in september 

voor kunnen zorgen dat nieuwe studenten zich welkom 

voelen, en wij hen alvast wat kunnen laten zien van het 

leven als student. Een goede gids weet de weg en kan de 

leukste, de meest interessante en waardige plekken op een 

reis laten zien. En dit is precies waar Luna-tik voor wil staan! 

Namens het Luna-tik Bestuur 2009, 

Felice Raemaekers 

Onder Uns | Juni 2009 | 13


Drugs & Driving 

Zo’n 22 jaar geleden richtte de in Nederland woonachtige 

Amerikaan Jim O’Hanlon het Instituut voor Geneesmiddelen, 

Veiligheid en Gedrag op als onafhankelijk onderzoeksinstituutje 

van de universiteit. Met de medewerkers van het 

eerste uur, Wim Riedel, Annemiek Vermeeren, Jan Ramaekers 

en Eric Vuurman werd vooral toegepast wetenschappelijk 

onderzoek uitgevoerd waarbij een door de groep ontwikkelde 

rijtest centraal stond. Hierbij werd de invloed van 

medicijnen op het rijgedrag gemeten. Hoewel het op dat 

moment de enige onderzoeksgroep was die zich daarmee 

bezighield, is diezelfde groep onderzoekers nu nog steeds 

- naast een onderzoeksgroep in Utrecht - de enige in de 

wereld die de invloed van medicatie (en drugs) op het rijgedrag 

op deze manier onderzoekt. 

Vernieuwend 

‘Wij wilden geen onderzoek uitvoeren dat hetzelfde zou zijn als 

vele andere onderzoeken. Wij wilden iets bijzonders doen,’ legt 

Eric uit. ‘En daarom testten wij geen supergezonde 18-jarigen 

met een gemiddeld gewicht in een veilige laboratoriumsituatie. 

Wij testten juist mensen die ook aan het verkeer deelnamen, 

maar misschien wel een verhoogd risicoprofiel hadden. Als voorbeeld 

noemt Eric gestreste managers die een standaard dosering 

van een hooikoortsmiddel nemen en in de middag twee 

glazen bier drinken. De op zich onschuldige bijwerking van het 

medicijn kan in deze omstandigheden dan ineens gevaarlijk 

gaan worden. ‘De industrie testte dit soort zaken toen nog niet,’ 

aldus Eric. ‘Daarnaast testten wij nieuwe stoffen, die nog niet op 

de markt waren gebracht. Wij testten deze middelen op hun 

bijwerkingen.’ Later ging de groep ook meer kijken naar de 

effecten op cognitie. ‘Zo voerden wij toegepast onderzoek uit, 

waarbij de proefpersoon naast een rijtest ook allerlei cognitieve 

labtests onderging,’ vertelt Eric. ‘Tegenwoordig ligt binnen de 

groep het accent veel meer op de basaal wetenschappelijke 

kant. Daarbij wordt gekeken naar het werkingsmechanisme van 

de medicijnen.’ 

Inmiddels behoort de onderzoeksgroep Drugs & Driving al 

gedurende heel wat jaren tot de faculteit Psychologie. Het is 

Eureka! 

gevestigd onder de capaciteitsgroep Neuropsychologie, sectie 

Psychofarmacologie. ‘Het is uniek dat vier personen die deze 

onderzoeksgroep ooit mede hebben opgericht, nog steeds 

samen onderzoek uitvoeren,’ vindt Eric. ‘En dat na 22 jaar!’ Alle 

vier de onderzoekers geven, naast het uitvoeren van onderzoeken, 

ook onderwijs aan de faculteit. Dit gebeurt veelal bij de 

biologische masterrichtingen. 

Illegale middelen 

‘Naast geneesmiddelen zijn wij ook bezig met het testen van de 

invloed van illegale middelen - zoals XTC en marihuana - op het 

rijgedrag,’ aldus Eric. ‘Het lichaam maakt tenslotte geen verschil 

tussen legale en illegale middelen. Bovendien is de werking van 

sommige medicijnen erger dan die van drugs.’ Eric legt uit dat 

tijdens dergelijke tests zelfs mensen stoned achter het stuur zitten. 

‘Natuurlijk gebeurt dit wel op een veilige manier,’ garandeert 

Eric. ‘Er zit een rijinstructeur naast en men is volledig verzekerd.’ 

Inmiddels heeft men met de testauto’s reeds 1,5 miljoen 

kilometer gereden en er is nog nooit iets gebeurd. 

De groep test zelfs de invloed van XTC in combinatie met alcohol, 

op het rijgedrag. ‘Dat gebeurt dan natuurlijk wel onder 

dezelfde omstandigheden als wanneer men gewoonlijk ook XTC 

zou gebruiken,’ legt Eric uit. ‘Niemand gebruikt XTC ’s ochtends, 

dus ook wij laten het proefpersonen pas in de avond gebruiken. 

Vervolgens worden zij wakker gehouden, want dat gebeurd tijdens 

het uitgaan ook. Vroeg in de ochtend dient de proefpersoon 

vervolgens te gaan autorijden.’ Op die manier wordt een 

zo echt mogelijke situatie nagebootst. 

Testauto 

Naast het onderzoek waarbij men de invloed meet van medicatie 

op rijgedrag, wordt er ook onderzoek verricht waarbij men 

mensen met slaapstoornissen test op het rijgedrag. Hierbij 

wordt bijvoorbeeld gekeken naar de bijwerkingen van slaapmedicatie, 

maar vooral ook naar het functioneren van mensen met 

slaapstoornissen in de auto. ‘Een van de promovendi van de 

groep doet een onderzoek waarbij tijdens het rijden ook de 

hersenactiviteit wordt gemeten,’ aldus Eric. ‘Op die manier proberen 

we ook meer inzicht te krijgen in hoe medicijnen in de 

hersenen werken.’

Sommige mensen vragen aan de onderzoekers waarom ze geen 

autosimulator gebruiken. ‘Daarmee kun je niet tegen een paal 

aanrijden.’ Eric zegt precies waar het op staat. ‘Wanneer je in 

een echte auto op de weg rijdt, is de perceptie van risico echter 

volledig in tact. Dat is dan ook het kernpunt van ons instrument.’ 

Publicaties 

Inmiddels heeft de onderzoeksgroep voor vele publicaties 

gezorgd. ‘Als groep, waarbij ik ook de aio’s meereken, publiceren 

wij ongeveer 30 keer per jaar een wetenschappelijk artikel,’ 

aldus. ‘De publicaties staan allemaal in internationale, gespecialiseerde 

vakbladen.’ Voorbeelden van onderzoeken die een 

publicatie hebben opgeleverd, zijn het testen van de invloed 

van XTC tijdens het rijgedrag en het meten van de EEG tijdens 

het autorijden onder invloed van drank of drugs. 

Daarnaast zijn er veel verschillende ontdekkingen gedaan door 

de onderzoeksgroep. ‘In een aantal gevallen zijn wij al in de 

vroege ontwikkelingsfase bij een nieuw middel betrokken. Dat 

heeft er soms mede toe geleid dat het middel niet als medicament 

op de markt is gekomen,’ vertelt Eric trots. Een nadeel is 

natuurlijk dat het maken van medicatie ook veel geld kost. Zo 

was er in de medicijnen die uiteindelijk niet goedgekeurd werden, 

al 200 miljoen dollar geïnvesteerd. 

Toekomst 

Eric houdt zich zelf vooral bezig met de methodologie en het 

ontwikkelen van testen. Daarnaast verricht hij onderzoek naar de 

interactie tussen alcohol en andere middelen, maar ook naar de 

interactie tussen alcohol met leeftijd. ‘Jonge mensen zijn motorisch 

veel vaardiger als je kijkt naar de games die zij allemaal 

spelen,’ aldus. ‘Maar wat betreft iets gemakkelijks als autorijden, 

dan hebben zij daar onverwacht veel moeite mee. Bekend is dat 

zij als groep een groter risico lopen in het verkeer.’ Eric onderzoekt 

welke factoren hier precies aan bijdragen. ‘Voor jongeren 

geldt ook terecht een lager limiet voor bijvoorbeeld alcoholgebruik 

in het verkeer. Men neemt nu aan dat je 0,3 promille mag 

innemen, maar dat moet eigenlijk 0,0 zijn!’ Volgens hem is daar 

nauwelijks onderzoek naar verricht, maar daar wil hij graag verandering 

in aanbrengen. ‘Bovendien moet je jongeren beter 

laten zien waarom het niet goed is om onder invloed de weg op 

te gaan. Alleen het laten zien van gruwelplaatjes van verminkte 

tieners heeft geen enkel effect. Als je kunt uitleggen waarom ze 

meer risico lopen, bereik je veel meer.’ 

Eric hoopt nog een aantal jaar verder te mogen werken samen 

met de rest van de kern van de onderzoeksgroep, met wie hij 22 

jaar geleden gestart is. ‘Wij verrichten nuttig onderzoek, wat 

door vele instanties erkend wordt,’ aldus de fervente onderzoeker. 

‘Ik hoop dat wij dan ook nog veel interessante ontdekkingen 

mogen doen in de toekomst.’ 

Zie ook pagina 20 voor de oratie van Jan Ramaekers. 


Wil je als onderzoeker of groep onderzoekers ook je/jullie 

project(en) presenteren? 

Stuur dan een mail naar onderuns@maastrichtuniversity.nl


Paul Knibbeler (57) is sinds 1 maart directeur van de FPN. Paul 

woont samen met zijn vrouw in Gulpen. Samen hebben ze 2 

kinderen van 24 en 28 jaar oud. Sinds 1990 is hij werkzaam bij 

de UM, waarvan 18 jaar op centraal niveau. Één van zijn passies 

is Transcendente Meditatie (TM). 

Vertel eens iets over je passie. 

TM is een techniek om je gedachten die je hoofd continu 

vullen een halt toe te roepen. Dit doe je bijvoorbeeld met 

behulp van een mantra, een klank zonder betekenis. Ik ben 

op mijn 19e begonnen met mediteren. Ik was op dat moment 

al geïnteresseerd in Oosterse fi losofi e en via een vriendin 

hoorde ik dat je door TM fysiologisch een diepere rust bereikt 

dan in slaaptoestand, maar dat je geest klaarwakker blijft. 

Mijn nieuwsgierigheid was geprikkeld en ik wilde dit graag 

zelf ervaren. De techniek van TM is heel eenvoudig waardoor 

je gelijk resultaten bereikt. Ik merkte bijvoorbeeld direct dat 

ik geconcentreerder kon studeren en na een tijdje viel me op 

dat ik meer respect kreeg voor mijn omgeving. Naast TM ben 

ik erg geïnteresseerd in de diverse spirituele stromingen van 

religies, en vind ik de link tussen meditatie, fi losofi e en de fysiologische 

meetbaarheid erg boeiend. Ik lees in mijn vrije tijd 

dan ook veel boeken over deze onderwerpen. 

Hoe vaak mediteer je? 

Ik mediteer meestal twee keer per dag: één keer ’s morgens 

en één keer ‘s avonds. Ik sta elke dag om 5.15 uur op, ik doe 

dan 20 minuten Hatha Yoga oefeningen om mijn lichaam soepel 

en fi t te houden en daarna een half uur aan TM. Daarnaast 

probeer ik aan het eind van de middag of begin van de avond 

ook nog altijd een keer te mediteren. Ik verheug me er elke 

keer weer op om te mediteren. Het is telkens weer afwachten 

wat de meditatie gaat brengen; welke fase je bereikt. Op momenten 

dat je heel diep gaat ervaar je een solide stilte, het 

is echt een thuiskomen in jezelf. Dit geeft me na afl oop een 

bijzonder goed gevoel. 

Passie 

Waarom mediteren? 

Het uiteindelijke doel van het mediteren is om verlichting te 

bereiken, anders gezegd om je te bevrijden van de onwetendheid 

omtrent de ware aard van je bewustzijn. Op de korte 

en middellange termijn zorgt TM ervoor dat ik bewuster van 

mijn omgeving ben, dieper van het leven kan genieten. Uiteraard 

wil ik wil ook graag gezond oud worden en meditatie 

helpt door zijn diepe ontspanning hierbij zeer zeker. 

Heeft meditatie invloed op je werk, en zo ja hoe? 

Ik denk dat het mediteren zeker invloed heeft op hoe ik mijn 

werk uitoefen. Ik vind het belangrijk om mensen kansen te 

geven; de vrijheid om zichzelf te ontwikkelen. Daarnaast wil 

ik veel oog hebben voor het proces: resultaten zijn belangrijk 

maar de weg ernaar toe is minstens zo belangrijk. Tot slot 

zorgt meditatie ervoor dat ik goed in mijn vel zit, waardoor ik 

beter met moeilijke situaties kan omgaan. 

Heb je ooit je beroep willen maken van je passie? 

Vlak na mijn afstuderen ben ik ben 4 jaar TM leraar geweest, 

samen met mijn vrouw. Vanwege de lage verdiensten (we verdienden 

destijds samen het minimumloon) en het feit dat ons 

eerste kind op komst was heb ik besloten een andere baan 

te zoeken. Misschien als de verdiensten beter waren geweest 

dat ik er langer mee door was gegaan. Aan de andere kant 

vind ik het prima om midden in de maatschappij te staan. Wat 

telt is dat je alles wat je onderneemt met aandacht en toewijding 

doet. Meditatie helpt me hierbij enorm.

Smakelijke vrijheidsgraden 

Opinie 

In Maastricht is het goed proeven. Ook de dagelijkse kost van 

het academische - doceren en publiceren - heeft hier interessante 

smaken. Per 1 juli zal ik dat alleen nog vanuit mijn nieuwe 

baan kunnen doen, waar weer een ander menu van mogelijkheden 

klaar staat. 

Het systeem van PGO introduceert een smaak van vrijheid. Elke 

rol binnen dit systeem heeft een eigen tijdschema en elk jaar zijn 

er mogelijkheden om te veranderen, bij een ander blok aan te 

sluiten of zelf een (keuze)blok te ontwikkelen. Niet alles kan maar 

ik was na vier jaar nog niet klaar met uitproberen. 

Vrijheid van onderzoek ofwel academische vrijheid is een principiële 

verworvenheid voor sommigen (zoals ik) maar voor anderen 

slechts een aardige bijkomstigheid (of een andere term voor 

het niet bijhouden van vakantiedagen). Beide groepen leven 

vredig naast elkaar in Maastricht. Ondertussen bepaalt de faculteit, 

de capgroep en de verantwoordelijke hoogleraren waar het 

onderzoek heen moet gaan. Zij worden gedeeltelijk aangestuurd 

door het vakgebied, subsidiegevers en de onderzoeksscholen 

maar vooral ook door de visitatie-commissies en soms 

zelfs door journals en uitgevers die allemaal hun eigen smaak 

van onderzoek naar voren brengen. De publicaties staan centraal. 

Dit maakt academische vrijheid vaak kleiner voor die principiële 

groep. Mijn onderzoeksmenu had nog variatie genoeg. 

Ik houd van exploratief onderzoek. De discipline waarbinnen dat 

onderzoek valt is niet altijd vooraf bepaald maar je kan sturen op 

de psychologische elementen. Soms, zoals bij het analyseren 

van vliegtuigongelukken, zijn er weinig tot geen gegevens over 

de psychologische factoren maar komen, bijvoorbeeld, de 

mechanische problemen overduidelijk naar voren. Dan maar niet 

publiceren? De journals vragen vaak ook om een specifiek medische 

of psychologische invalshoek. Zo kunnen duidelijke resultaten 

soms moeilijk publiceerbaar zijn maar niet oninteressant. 

Een lichte vorm van verminderde onderzoeksvrijheid. 

Exploreren kan ook met een nieuw apparaat. De helicoptersimulator 

is voer voor onderzoek in de (militaire) luchtvaartwereld maar 

vrijwel ongebruikt als platform voor meer theoretisch psychologisch 

onderzoek. Het maakt het mogelijk om een theorie te testen 

met een complexe taak die per definitie onbekend is bij de proefpersonen. 

Hier is onderzoeksvrijheid gefaciliteerd door fondsen, 

de afdeling instrumentatie en vooral door enthousiaste studenten 

die vele these-ideeën hierop loslaten en willen uitvoeren. 

Veldwerk, waarin je metingen verricht in een luchtballon of testjes 

afneemt op Zanzibar, is het rijkst. Daar komen verschillende 

disciplines bij elkaar en zijn disciplinaire methoden zelden toereikend. 

De resultaten zijn onvoorspelbaar, soms matig, soms 

juist spannend maar vooral veelzijdig. Meegenomen Afrikaanse 

spellen leverden in Maastricht weer mogelijkheden op voor 

onderzoek in combinatie met een keuzevak dat in alle vrijheid 

was ontwikkeld. Veldwerk maakt mij vrij hoewel je weer binnen 

de discipline probeert te blijven bij het publiceren. 

Is het mogelijk dat het nog beter wordt dan aan de Universiteit 

Maastricht waar een helicoptersimulator werd aangeschaft, bijna 

honderd studenten Afrikaanse spellen hebben geleerd en waar 

samenwerking bij onderzoek een reeks aan publicaties heeft 

mogelijk gemaakt? Er is zelfs een helicopterplatform bij het ziekenhuis 

aanwezig, een favoriet architectonisch onderwerp van 

mij waar nog veel aan te onderzoeken valt. 

Ziekenhuis Lausanne met heliplatforms (Foto: Alex de Voogt 2004) 

Dat kan alleen als academische vrijheid tot in het uiterste wordt 

doorgevoerd. Geen beperkingen van discipline, regio (bij veldwerk) 

of tijdsperiode (bij historisch onderzoek), maar ook niet 

wat betreft methode of theorie. Dat heeft allemaal weinig zin als 

je er geen gebruik van zal maken. Vrijheid is pas voelbaar als je 

haar weet in te zetten. 

In Maastricht heb ik nieuwe vrijheden gevonden waarvoor ook 

nieuwe vaardigheden nodig waren om ze te kunnen waarderen. 

Een ieder voelt een andere graad van vrijheid terwijl we bij 

dezelfde faculteit werken. Er is nog veel te proeven en hoewel ik 

in een gastronomisch andere omgeving zal gaan werken met 

een academische vrijheid die ik nog steeds niet kan geloven, 

hoop ik af en toe nog een hapje mee te prikken met jullie in 

Maastricht. 

Tukijaliwa, 

Alex 

Alex de Voogt zal gaan werken als conservator Afrika bij de 

antropologie afdeling van het American Museum of Natural 

History in New York. 

Onder Uns | Juni 2009 | 17


Dit bericht van het examenfront heeft een wat andere inhoud 

dan gebruikelijk, en gaat over de vernieuwingen en veranderingen 

rondom de registratie van studentgegevens. Deze wijzigingen 

zijn onderdeel van het MUSL project (Maastricht University 

Student Lifecycle). Dit project biedt een kwaliteitsverbetering in 

de service aan zowel medewerkers als studenten. 

De universiteit introduceert een nieuw portal met online self 

service tools om de studenten op een meer persoonlijke wijze 

van dienst te zijn en de procedures transparanter te maken. 

Hiervoor is een nieuw systeem ontwikkeld: het SAP Student Life 

Management (SLM) en Syllabus Plus. Deze systemen komen in 

de plaats van Pandia. 

Het hele proces wordt getrapt ingevoerd. Nu al loopt het (her) 

inschrijvingstraject via een website: Studielink. Alle Nederlandse 

universiteiten hebben gezamenlijk besloten om de inschrijving 

aan een Nederlandse universiteit via deze website te laten verlopen. 

Er worden geen papieren registratieformulieren meer 

gebruikt, maar het gehele traject loopt via online formulieren. 

Komend academisch jaar zal via de website van de UM het 

onderwijsaanbod van de hele universiteit te raadplegen zijn. 

Dit is nodig omdat in het vervolg alle studenten zich moeten 

inschrijven voor het onderwijs. Je wordt dus niet meer automatisch 

ingedeeld voor onderwijsgroepen, maar je moet je hier zelf voor 

inschrijven. Dit lijkt omslachtig maar het voorkomt dat je ingedeeld 

wordt terwijl je niet van plan was het onderwijs nu al te volgen. 

Dit zal ook het verplicht inleveren van naplaatsingsformulieren 

vervangen als je nog onderwijs in een eerder jaar wilt volgen. 

Ook zul je straks via deze portal een verzoek kunnen indienen voor 

het volgen van minores of vakken bij een andere faculteit. 

Berichten van 

het Examenfront 

Daarnaast wordt het inschrijven voor toetsen en herkansingen 

wordt verplicht. Dit om op een meer efficiënte wijze dan tot nu 

toe het geval was het aantal deelnemers aan toetsen en herkansingen 

te kunnen vaststellen daar de capaciteit aan toetslocaties 

beperkt is. Hiermee samenhangend kunnen toetsen ook samen 

met toetsen van andere opleidingen worden gepland. Dit heeft 

tot gevolg gehad dat er een UM brede regeling van orde voor 

toetsen is vastgelegd. Dit heeft geleid tot een belangrijke wijziging 

in de Onderwijs- en Examenregeling: alle toetsen zullen 

exact op tijd beginnen. Het zal niet meer mogelijk zijn om na de 

aanvangstijd toegelaten te worden. 

Het grote voordeel van deze operatie is dat je al de voor jou 

relevante informatie kunt raadplegen via een portal: het SLM 

portal. Zo kun je via het portal: 

• Zelf volgen hoe het met je inschrijving aan de universiteit staat. 

Ook je financiële positie: heb je je collegegeld betaald of niet. 

• Je rooster raadplegen. Voor alle vakken die je volgt krijg je 

één overzichtelijk rooster waarin niet alleen de vakken opgenomen 

zijn die je volgt bij de FPN, maar eventueel ook de 

vakken die je bij een andere faculteit volgt. Doordat je je moet 

inschrijven voor blokken, zul je nooit overlap in onderwijsgroepen 

hebben ook al volg je blokken uit verschillende jaren. 

• Je studievoortgangsgegevens raadplegen. Je ziet niet alleen 

welke gevolgde onderdelen je nog niet hebt afgesloten, maar 

ook welke blokken en onderdelen je nog moet volgen om je 

bachelor of master te behalen. 

Op dit moment is alleen het (her)inschrijven aan de universiteit 

via Studielink operationeel. Momenteel is nog niet bekend wanneer 

het gehele systeem in werking treedt. Via Eleum, stermails, 

flyers zal iedereen tijdig op de hoogte worden gesteld.

Nieuwe website www.maastrichtuniversity.nl/fpn 

Op 23 april is de nieuwe website van de FPN online gegaan, als 

onderdeel van de nieuwe UM-website. De URL van de FPN is 

www.maastrichtuniversity.nl/FPN. Voor de afgestudeerden van de 

UM en de FPN komt komend najaar een social network Al-for-UM-ni 

beschikbaar. Alumni krijgen dan ook een eigen mailaccount. 

Decaan Bernadette Jansma is positief over de nieuwe website. 

“Aangezien we ons steeds meer verlaten op web-based informatie, 

is een goede zichtbaarheid op het web een vereiste voor onze 

faculteit. Wij moeten zichtbaar zijn voor scholieren van de middelbare 

school, voor bachelorstudenten die van plan zijn hier hun 

master te volgen, voor internationale studenten en voor mensen die 

geïnteresseerd zijn in ons onderwijs- en onderzoeksprogramma. De 

nieuwe website zal onze zichtbaarheid vergroten.” 

Arie van der Lugt weer winnaar Onderwijsprijs 

Op woensdag 13 mei 2009 werd Arie van der Lugt voor de tweede 

opeenvolgende keer gekroond tot winnaar van de Onderwijsprijs. 

De prijs, die bestaat uit een geldbedrag van € 2.500 en een plaquette, 

wordt door de Studentenraad toegekend aan de meest 

gewaardeerde docent. In totaal zijn door de studenten zeshonderd 

stemmen uitgebracht. 

Naast Arie van der Lugt waren de genomineerden: Carolien Martijn, 

Gerard van Breukelen, Hugo Alberts, Petra Hurks, Herco Fonteijn en 

Jan Schepers. Nick van Goethem werd gekozen tot beste studenttutor. 

Gastcolleges Wijnand Raaijmakers in Jakarta 

Dr. Wijnand Raaijmakers van de capgroep Cognitieve Neurowetenschappen 

gaf in februari dit jaar verschillende gastcolleges 

aan de Atma Jaya Catholic University in Jakarta. Expertise in biologische 

psychologie is afwezig bij deze universiteit en de faculteit 

psychologie doet daarom een beroep op docenten van de Radboud 

Universiteit in Nijmegen, waarmee een samenwerkingsverband 

bestaat. Op uitnodiging van beide partijen gaf Wijnand Raaijmakers 

als gastdocent colleges in biologische psychologie aan eerste- en 

derdejaars studenten. 

De onderwijsvoorzieningen in Jakarta waren anders dan verwacht. 

“De kwaliteit van de beamers, laptops en het geluid was zo slecht, 

dat ik heb afgezien van het gebruik van instructieve videoclips”, 

vertelt Wijnand. “De studenten hebben ook niet de beschikking 

over de meest recente literatuur. Hoewel de studenten en medewerkers 

buitengewoon voorkomend en behulpzaam waren, kreeg ik 

maar moeilijk respons uit de zaal. De Engelse taal is lastig voor de 

studenten en het is in hun cultuur niet beleefd om ongevraagd iets 

te zeggen tegen een docent. Ik heb veel geleerd en realiseer me nu 

hoe riant onze onderwijssituatie in Maastricht is!” 

Promoties 

Promotie drs. Peter van Ruitenbeek 

Histaminergic manipulations of human 

cognition: studies of pharmacological 

effects on evoked potentials and 

performance tests 

Promotor: prof.dr. W.J. Riedel; 

co-promotor: dr. A. Vermeeren 

Vrijdag 8 mei 2009 


Mededelingen 

Promotie mw.drs. Simkje H. Sieswerda 

On hypervigilance and extreme 

evaluations in borderline personality 

disorder 

Promotor: prof.dr. A. Arntz 

Donderdag 14 mei 2009 

Promotie dhr. Oliver Döhrmann 

Objects, meaning, and the brain; 

neuroimaging studies on the impact of 

semantics on cortical integrative 

processing 

Promotor: prof.dr. R. Goebel; 

co-promotores: prof.dr. J. Kaiser, 

dr. M.J. Naumer, Frankfurt 

Vrijdag 29 mei 2009 

Promotie mw. drs. Marjo J.R. Brinkman 

Individual Assessment of Children with 

Profound Intellectual and Multiple 

Disabilities by Means of Event-related 

Brain Potentials 

Promotores: prof. dr. L.M.G. Curfs; 

prof. dr. J.M.H. de Moor, RUN; 

co-promotor: dr. J.E.A. Stauder. 

Vrijdag 19 juni 2009


Oratie prof.dr. Jan Ramaekers 

Jan Ramaekers heeft op 19 juni een rede uitgesproken, getiteld 

‘Breinbrekers: de Januskop van psychofarmaca’. Hij deed dat ter 

gelegenheid van de aanvaarding van het bijzonder hoogleraarschap 

Gedragstoxicologie van Geneesmiddelen en Drugs aan 

de faculteit. 

De gedragstoxicologie richt zich op ongewenste effecten 

van geneesmiddelen en drugs op psychologische functies. 

Psychofarmaca kunnen een reeks van ongewenste bijwerkingen 

veroorzaken, zoals sufheid, vermindering van cognitieve vermogens, 

slaapstoornissen, motorische en emotionele stoornissen 

en lethargie, die ertoe kunnen leiden dat hun gebruikers minder 

goed functioneren in het dagelijkse leven of aan een hoger 

risico op ongevallen worden blootgesteld. Deze bijwerkingen 

kunnen dus schadelijk zijn voor het vermogen van gebruikers 

om op een normale en efficiënte manier te handelen. Kortom, 

de meeste psychofarmaca, of het nu gaat om geneesmiddelen 

of drugs, hebben een Januskop. Ze combineren een positieve 

of therapeutische werking vaak met een negatieve, toxische 

werking op gedrag. 

Het vakgebied van de gedragstoxicologie heeft een lange historie 

aan de Universiteit Maastricht. Het Instituut voor Humane 

Psychofarmacologie (IHP) begon in 1986 met het onderzoeken 

van de invloed van vooral geneesmiddelen op rijvaardigheid. 

Het instituut standaardiseerde een aantal rijtests, die sindsdien 

zijn ingezet in tientallen vergelijkende studies naar de invloed 

van nieuwe en oude geneesmiddelen op rijvaardigheid van 

gezonde vrijwilligers. Dit heeft geresulteerd in een kwalificering 

en kwantificering van effecten van een groot aantal antidepressiva, 

slaapmiddelen, kalmeringsmiddelen en anti-hooikoortsmiddelen 

op rijvaardigheid. Uit deze gegevens volgden specifieke 

adviezen aan artsen en psychiaters over de relatie tussen dosering 

van een geneesmiddel, duur van gebruik en rijgeschiktheid. 

Mede op basis van deze adviezen werd een internationaal 

categorisatiesysteem ontwikkeld voor effecten van individuele 

geneesmiddelen op rijvaardigheid door de International Council 

on Alcohol, Drugs and Traffic Safety (ICADTS). Dit categorisatiesysteem 

wordt tot op de dag van vandaag geraadpleegd door 

artsen en psychiaters en dient voor vele internationale overheden 

als leidraad voor wetgeving ten aanzien van geneesmiddelen 

in het verkeer. In 1997 werd het IHP omgevormd tot een 

onderzoekslijn die vervolgens met succes werd ondergebracht 

bij de FPN en het Instituut voor Hersenen & Gedrag. De onderzoekslijn 

heeft sindsdien een groot aantal contractonderzoeken 

met de farmaceutische industrie opgeleverd. Ook werden 

grote Europese subsidies verworven. Het Maastrichtse rijonderzoek 

is ook uniek omdat het in geen ander land navolging 

heeft gekregen.De bijzondere leerstoel Gedragstoxicologie van 

Geneesmiddelen en Drugs is per 1 februari 2009 ingesteld door 

de Stichting Wetenschapsbeoefening UM. Jan Ramaekers (1963) 

is sinds 1989 werkzaam voor de UM. Hij begon als onderzoeker 

bij het IHP. Sinds 2007 is hij voorzitter van de capaciteitsgroep 

NP&PP. 

Vervolg van de column op pagina 2 

“Waar eindigen de leugens van Rob de Vries” schrijft je dramatisch? 

Als je om een criterium vraagt wanneer wel en wanneer niet 

de waarheid te zeggen is daar geen gemakkelijk, enkelvoudig antwoord 

op te geven. Dat vereist een “Kleine Filosofi e van de Leugen” 

Eén ding is echter duidelijk: het feit dat het niet altijd verstandig 

is bepaalde waarheden rond te bazuinen, betekent nog niet dat 

het wel altijd verstandig is de waarheid niet te zeggen. Mijn antwoord 

is dat van een kruidenier: Men moet dit soort zaken per geval 

afwegen. Voordelen tegen nadelen in elk afzonderlijk geval. Het 

is echt een kwestie van een onsje meer of een onsje minder. Prozaisch, 

niet groots en meeslepend, maar zoals duidelijk mag zijn 

Verantwortungsethik heeft altijd iets koopmansachtigs 

Er is nog één nuancering die ik aan zou willen brengen. Als het er 

om gaat gewaagde uitspraken te doen en de waarheid te zeggen is 

er een verschil of men te maken heeft met wetenschap, fi losofi e of 

de maatschappij. In de wetenschap is het doen van gewaagde uitspraken 

volgens de door jou geciteerde Popper een plicht, maar 

hoe gewaagder de uitspraak, des te groter de kans dat ze weerlegd 

wordt. Gewaagde uitspraken zijn in de wetenschap onschuldig. Ze 

kunnen getoetst worden. Het doen van ware uitspraken is ook vrij 

onschuldig, omdat het in echte wetenschappen altijd om uitspraken 

gaat die plaats vinden binnen een geïdealiseerde theorie of 

binnen de geïdealiseerde situatie van een experiment. Dat is het 

voordeel van de zo verfoeide ivoren toren. Zodra de wetenschapper 

de maatschappij binnen treedt en met haar wetenschap de 

burger raad geeft verandert de zaak, dan heeft zij te maken met de 

maatschappelijke werkelijkheid die complexer is dan die van de 

theorie en het experiment. Geëngageerde wetenschappers, zoals 

de door mij in mijn eerste column genoemde Corine de Ruiter, 

dient men lief te hebben vanwege hun pogingen, maar ook te wantrouwen 

als elke andere politica of marktkoopvrouw. 

Met de fi losofi e is het weer anders. Filosofi sche uitspraken zijn niet 

toetsbaar. Dus zij kunnen heel hardnekkig blijven voortwoekeren. 

Daarom is de fi losofi e een vrijplaats van talloze fantastische ideeën. 

Zowel zinnige als onzinnige. Aangezien ideeën consequenties hebben, 

dient men daarom de meningen van fi losofen niet al te ernstig 

te nemen. Het is geen toeval dat de grootste van alle fi losofen “Socrates” 

zoals hij zelf beweerde nergens een zekere mening over 

had en zich beperkte tot het bekritiseren van de opvattingen van 

anderen. 

In die zin zijn moderne fi losofen met al hun meningen ontrouw aan 

Socrates, uw columnist incluis. 

Vriendelijke groeten en een goede vakantie 

Rob de Vries

Personeel 

In dienst 

01-05-09 ■ Eva Wölbert, promovendus CN 

■ Pegah Sarkheil, onderzoeker CN 

01-06-09 ■ Felix Dücker, promovendus CN 


Colofon 

Onder Uns is het informatieblad 

van de Faculty of Psychology and 

Neuroscience van de Universiteit 

Maastricht. Onder Uns verschijnt 

circa vier maal per jaar en is bedoeld 

voor studenten en medewerkers. 

Daarnaast wordt het blad ook 

naar alumni verstuurd. 

Hoofdredacteur 

Nico Metaal 

Eindredacteur 

Marcel Schrijnemaekers 

Redactie 

Hugo Alberts, Marc Danesch Sede, 

Arie van der Lugt, Tanja Peeters, 

Maud Schaepkens, Jules Winants 

Fotografi e 

Hugo Alberts, Marc Danesch Sede 

Postadres redactie 

Postbus 616 

6200 MD Maastricht 

E-mail: 

onderuns@psychology.unimaas.nl 

Bezoekadres 

Universiteitssingel 40 

Gebouw oost, kamer 5.771 

6229 ER Maastricht 

Lay-out 

Emilio Perez, Geleen 

Druk 

Drukkerij Pietermans, Lanaken 

Aan dit nummer werkten verder 

mee 

Rob de Vries, Anke Scheeren, 

Annika Klemmayer, 

Robert Gronbeck, Manuela Schols, 

Lisbeth Evers, Pim Peeters, 

Lieke Nentjes, 

Caroline van Heugten, 

Ilona Wijnands, Carolien Martijn, 

Wijnand Raaijmakers, 

Kristof van Royen, 

Rosanne Rademaker, SPS-NIP, 

Luna-tik, Studentenraad, Eric 

Vuurman, Paul Knibbeler, 

Alex de Voogt, Irma Kokx, 

Hanneke van Mier.


Afgestudeerd 

Afgestudeerden tussen 01|03|2009 en 01|06|2009 

Bachelor of Science 

Master of Science 

Noortje Beks | Carla Giessen | Nadine Pulles. 

Paparazzi

Onder Uns - Psychology and Neuroscience - Maastricht University

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?