de ijskelder - Natuurpunt Gent

kern damvallei
De ijskelder
van Ten Lande
Chris Deliaert
Dit voorjaar werd een oude ijskelder op het
landgoed Ten Lande in Destelbergen omgetoverd tot een
luxueuze vleermuizenschuilplaats. Nu maar hopen dat de
fladderaars hun weg naar het nieuwe hotel vinden…
Ten Lande is een oud, uitgestrekt landgoed
in Destelbergen dat vrij dicht bij
de dorpskom aansluit. Anno 1532 werd het
domein al vermeld in een koopakte als
‘Hove ten Sande’ en later, in 1772, bleek
het eigendom te zijn van de Sint-Pietersabdij.
In de loop der tijden is Ten Lande
meermaals verbouwd. Pas in 1900 werd
op het landgoed een kasteel gebouwd en
rond 1938 kreeg het zijn huidige vorm.
Het kasteelpark bestaat uit vijvers, grachten,
een grasveld en een bos met heel oude
bomen, in een zeer gemengde vorm. Her
en der verspreid groeien rododendrons. Het
domein is niet vlak maar bevat enkele
kleine heuvels, die wellicht van oorsprong
niet zozeer stuifzanden zijn, maar veeleer
bestaan uit uitgegraven grond van de vijvers
en grachten.
Aan de slag
Een van de heuveltjes herbergt een oude,
verweerde ijskelder. Door het open dak van
ongeveer een meter breed was deze kelder
ongeschikt als overwinteringsplaats voor
vleermuizen, omdat het er tocht en de
binnentemperatuur te veel wisselt. Op
vraag van David Galens van de Vleermuizenwerkgroep
en met de instemming van
kasteelbewoonster Roos De Simpel engageerden
André De Coninck en Chris Deliaert
zich om de ijskelder aan te passen.
Na de winter 2011-2012 vatte de kleine
delegatie van de Vleermuizenwerkgroep
de werken aan. We moesten een plaat
gieten om het gat in de koepel te dichten.
Het aanmaken van beton in een kuipje en
het verankeren van de zware betonplaat
waren geen kinderspel. In de plaat werden
stenen met gaten ingebed om meer slaapplaatsen
voor vleermuizen te creëren.
Meer dan alleen een nieuw dak
We moesten de op maat gemaakte deurposten
met PUR-schuim aan de muur lijmen,
omdat de verkommerde staat van de
muren geen boor- en schroefwerk meer
toeliet. Onder de gebarsten draagbalken
brachten we ook steunen aan.
De ijskelder heeft ooit gediend als vossenverblijf.
Om te verhinderen dat zo’n bewoner
de vleermuizen zou verstoren in hun
winterslaap, monteerden we op maat gezaagde
betonplex deurplaten.
Om het beton te laten verstevigen, moesten
we een maand wachten. Daarna werd
de ondersteuning weggenomen en alles
afgewerkt. Bovenop de heuvel kwam nog
een isolerende laag grond.
Een af en toe langsflitsende ijsvogel en het
gezang van roodborstjes en groene kikkers
maakten ons zware werk wat aangenamer
en lichter. Nu is het wachten op de winter
en de goedkeuring van de vleermuizen om
de opgeknapte ijskelder in gebruik te nemen.
44 Snep! · 3de trimester 2012

KERN Damvallei
Hoogdag
voor de Damvallei
Chris Deliaert
Wat kun je beter doen op een mooie Hemelvaartsdag dan een
bootje nemen en op een meer liggen dutten Voor de Damvalleivrijwilligers
Frederik, Nico en Chris was het op 17 mei evenwel werken geblazen ‘en petit
comité’. De kribben met krabbenscheer in de turfput van de Bochten moesten voor
meerkoetenvraat worden behoed.
Op de aanhangwagen lag in het zeil een
laagje smeltend ijs, blijkbaar was de nacht
erg fris geweest. Gelukkig toverde de zon
een glimlach op ons gezicht. Bij Frederik
kregen we nog een kopje fairtradekoffie
en dan trokken we naar het depot waar
Nico al stond te popelen om aan de slag te
gaan. Eerst gingen we de boot ophalen aan
het Damvalleimeer. Aan de ene kant versperden
auto’s de toegang. De andere
doorgang was nog open, maar dat betekende
wel moeizaam rechtsomkeert maken
met een dubbelas-aanhangwagen na het
laden van de schuit.
Enkele joggers keken maar boos omdat een
motorvoertuig hun ‘privépad’ in de natuur
kruiste. Aan de Bochten kozen de families
Canadese ganzen het hazenpad zodra we
aankwamen.
kreeg meer dan natte voeten. Daarna gaf
het niet meer of alleen zijn broekspijpen
modderig en nat werden of meteen zijn
volledige plunje. Het moest toch allemaal
in de was.
De draad was vastgemaakt… Tiens, dat
zijn maar vier woorden, al duurde het in
werkelijkheid heel wat langer om de klus
te klaren. En daarna alles weer op te bergen.
Rusten op het water was er niet bij,
maar we waren tevreden over onze prestatie.
Onze Damvallei-krabbenscheer krijgt
nieuwe kansen om tot bloei te komen en
uit te breiden.
Gondeltochtje
De roeiboot werd te water gelaten, beladen
met de ijzeren staven die moesten dienen
om de afsluitingsdraad door het water te
rasteren en vast te maken. Had er iemand
aan de roeispanen gedacht Niemand
Frederik kwam te hulp met een stok, …
meer een boom eigenlijk, en speelde gondelier.
We moesten ‘gewoon’ draad afrollen
en ijzeren staven in de zachte poelbodem
drukken. Allemaal goed en wel, maar
het water was veel te diep. De twee meter
lange staven zakten gemakkelijk weg tot
onder het waterpeil. We moesten er twee
aan elkaar vastmaken om boven water uit
te komen.
Staande op een paaltje dat net niet boven
het wateroppervlak kwam, waande Nico
zich even Christus die op het water liep.
Maar Jezus waagde zich net even te ver en
Snep! · 3de trimester 2012 45