Geschiedenis van Enschede

Recommendations

Info

Wim Wim H. H. Nijhof GescHiedeNis van van eNscHede stad stad uit uit stoom en en strijd Vrijdag 31 31 oktober 2014 2014 verschijnt het het boek GescHiedeNis van van eNscHede, stad stad uit uit stoom en en strijd. dit in is deze een bijlage voorproefje. van n in Sliepsteen het boek, met vertellen in totaal wij bijna u iets 450 over bladzijden, dit boek. staan Het is rijk een geïllustreerde voorproefje. verhalen in het boek, over met mensen in totaal die bijna in de 450 stad bladzijden, leefden en staan leven, rijk over geïllustreerde oorlogen, branden, verhalen feesten, over mensen villa’s en die krotten, in de stad fabrieken leefden en en arbeiders, leven, over stakingen, oorlogen, kortom, branden, over feesten, alles wat villa’s er en in krotten, een stad fabrieken als enschede arbeiders, in vele stakingen, eeuwen gebeurde. kortom, steeds over alles weer wat stond er in die een stad stad op, als na rampen, enschede branden in vele en eeuwen oorlogen, gebeurde. als een steeds Phoenix weer die stond puin die en stad roet op, van na de rampen, schouders branden schudt en en oorlogen, het leven als weer een oppakt. Phoenix Het die boek puin en vertelt roet van over de schouders stoom die schudt de stad en het glorie leven bracht, weer oppakt. rijkdom, Het maar boek ook vertelt strijd, van arbeiders, over stoom de strijd die voor de stad herbouw glorie en vernieuwing. bracht, rijkdom, enschede maar is ook de strijd, stad uit van stoom arbeiders, en strijd. de strijd voor herbouw en vernieuwing. enschede is de stad uit stoom en strijd. Boeiend boek vol verhalen over geschiedenis Enschede Het is heel lang geleden dat er een boek verscheen over de geschiedenis van Enschede, een halve eeuw, want in 1962 publiceerde L.A. Stroink zijn nog steeds veel geraadpleegde kroniek van de historie van stad en streek, onder de titel Stad en land van Twente. In 2008, bij het verschijnen van mijn proefschrift over Jan Herman van Heek, Kunst, katoen en kastelen. J.H. van Heek, 1873-1957, wist ik één ding zeker, ik wilde me de volgende jaren inzetten voor een boek over de historie van mijn geboortestad. Het boek is nu klaar, het verschijnt op 31 oktober a.s. Wie mijn boeken heeft gelezen, weet dat ik meer een verhalenverteller ben, niet direct een schrijver die de gebeurtenissen van elfduizend jaar menselijk leven in Enschede en omgeving keurig op een rijtje zet. Verhalen dus, in Geschiedenis van Enschede, over de eerste bewoners, over de Tachtigjarige Oorlog, de Franse Tijd, de wereldoorlogen, stadsbranden, textielfabrikanten, rijke bazen in hun villa’s en arme arbeiders in krottenbuurten, over koningen en burgemeesters, over de buurschappen Boekelo, Glanerbrug, Lonneker en Usselo, over landgoederen en woonkasteeltjes, over de voetbalclubs, over kunstenaars, schilders en dichters. Ik heb de teksten soms wat persoonlijk gemaakt, ik vertel verhalen uit mijn jeugd in Enschede, over mijn Opa die de stakingen in de twintigste eeuw meemaakte, over mijn vader die in de oorlog tijdens een razzia werd opgepakt en nooit terugkwam, over mijn zoektocht naar een Joodse klasgenote die overleefde. Enschede is de geboorteplek van belangrijke kunstenaars, schilders en dichters die in mijn boek aan de orde komen, tijdgenoten van mij, die ik goed ken. H.H. ter Balkt, voor mij Harrie, die prachtige gedichten heeft geschreven, landelijk bekend is, ook als Habakuk de Balker II. Jan Cremer, schilder en schrijver, van wie ik diverse schilderijen thuis heb hangen, wiens boeken in mijn kast staan. Willem Wilmink, de dichter, die ontroerend mooie gedichten heeft gemaakt. U vindt werk van hen en enige anderen verspreid door het boek, passend bij één van de vele verhalen. Wim H. Nijhof 2 Dr. Wim H. Nijhof is geboren op 10 oktober 1939 in Enschede. Na zijn gymnasiumjaren aan Het Enschedees Lyceum werd hij leerling-journalist bij Tubantia, tot 1 januari 1963, toen hij naar Het Vrije Volk vertrok. Hij werkte daarna voor diverse dagbladen, het laatst in zijn journalistieke carrière als chef van de stadsredactie van de Twentsche Courant in Hengelo. Vanaf 1970 woont hij in Apeldoorn, waar hij werkte als voorlichter van de gemeente Apeldoorn en daarna tot 2000 een communicatie-adviesbureau leidde. Hij promoveerde in 2008 op zijn biografie van Jan Herman van Heek en schreef ondermeer boeken over het textieldorp Haaksbergen en de troebelen in de Twentse textiel. (www.devalkenberg.nl)
Elfduizend jaar geleden woonden hier al zwervers in een soort tent Elfduizend jaar geleden woonden er al mensen in Enschede. Zwervers waren het, jagers-verzamelaars die ongedurig van de ene naar de andere plaats trokken, levend van jacht op edelherten, reetjes, elanden, ganzen en vissen uit de veldplassen. Hun dagelijkse maal vulden ze aan met wat de bodem opleverde aan eetbare wortels en wilde vruchten, zoals de bessen van de kraaiheide. Er woonden en werkten ook jagers in ateliers of werkruimten, in een soort tent vermoedelijk, van ongeveer 2,5 bij 3 meter, onder huiden van dieren, gespannen over kegelvormige palen. Maar is Enschede dan al zo oud, elfduizend jaar Hoe oud de stad eigenlijk is weten we niet. Negentig jaar geleden, in de jaren twintig, moest de Grote Kerk worden gerestaureerd. Bij het opbreken en ontgraven van de vloer in de kerk werd een groot aantal zwerfkeien aangetroffen, die ongeordend, dicht bijeen, in de bodem lagen. Een deskundige hield vol dat die vloer een hunebed was, anderen meenden dat het overblijf selen waren van een zeer oude, primitieve kerk. De gro te veldkeien zouden fundamentstenen van een oude houten kerk kunnen zijn. Jan Herman van Heek, de fabrikant die naast de kerk woonde, hield vol dat deze plek, voordat het christendom hier was verkondigd, een Germaanse verzamelplaats was geweest, dit was dus ‘de oorsprong van Enschede’. In elk geval was het volgens Van Heek zeker dat er een houten kerkje had gestaan, voordat de eerste stenen kerk was gebouwd. Maar echte zekerheid hebben we nog steeds niet. Wat we wel weten, is dat Enschede in 1325 stadsrechten kreeg van de Utrechtse bisschop Jan van Diest en een stadszegel mocht gaan voeren, om officiële stukken te waarmerken. Het eerste zegel stelde de patroon van de kerk en van de parochie voor, Sint Jacobus de Meerdere, die in de linkerhand een staf vasthield en op de uitgespreide rechterhand de kerk droeg. Er stond een randschrift op: S(igillum) opidi Enschede. Dit zegel, gevoerd tot 1647, was tegelijkertijd het stadswapen dat op oude gedenkpenningen voorkomt. In de zeventiende eeuw kreeg Enschede een nieuw zegel, vermoedelijk na de eerste Münsterse Oorlog (1665-1666). Op dat zegel stond een slaghek, drie dwarsbalken samengehouden door twee kruisbalken, in het midden door twee touwen kruiselings verbonden. Met dit zegel en ook met de toen ingevoerde schrijfwijze Eindschede wilde het stadsbestuur benadrukken, dat Enschede de ‘eindscheiding’ was tussen Overijssel en het bisdom Münster. Vanaf 1819 mocht Enschede het wapen met het rode hek voeren, zo besliste de Hoge Raad van Adel. Bij de samenvoeging van de gemeenten Enschede en Lonneker in 1934 werd dit wapen met twee kleine wijzigingen – zonder Andrieskruis en de afronding van het schild aan de onderkant – het stadswapen van de nieuwe gemeente Enschede. 3
Page 1: Wim H. Nijhof GESCHIEDENIS van ENSC
Page 5 and 6: Uitgever Noordhof keurde twee paste
Page 7 and 8: Eén van de fraaie doorkijkjes in h

Geschiedenis van Enschede

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?