UITGESTELDE TIJD - square

Wachten is het eerste wat ik doe zodra ik op de luchthaven aankom.
Zoals in elke luchthaven, maar zonder Israëlisch paspoort wacht je
in Tel Aviv toch langer dan je gewoon bent. De luchthavensecurity laat
me doorgaan, terugkomen en twijfelen voor ze mijn paspoort vrij geeft.
Iedereen is op zijn hoede en daarna is het wachten op de taxi die me naar
Oost-Jeruzalem brengt. Naar het Palestijnse deel van de stad ga je het
best met een Arabische chauffeur en dat vraagt meer tijd en controles
dan met een chauffeur die een Joods paspoort heeft. In Jeruzalem wacht
ik tot de volgende ochtend om door te reizen naar Ramallah, want het
checkpoint van Qalandiah is te mijden bij nacht.
Empathie is geen luxe voor de Palestinareiziger, maar pure noodzaak.
Net als de Palestijnen maak ik elke dag nieuwe plannen en word ik
elke dag weer met mijn neus op de feiten gedrukt. Daardoor zie ik tijdens
mijn verblijf maar één stad op de Westelijke Jordaanoever. Telkens weer
ontmoet ik in de straten en cafés van Ramallah avontuurlijke Palestijnen
met tegenstrijdige berichten over steden die ‘open’ of ‘gesloten’ zijn. Telkens
weer beloven ze me op weg te zetten, maar elke dag brengt een
ander probleem. Ik word gedwongen om me aan te passen aan de uitgestelde
tijd op deze plaats waar het leven werkt met gsm’s en aaneenhangt
van de voorlopige afspraken. De Palestijnen leven een uitgesteld leven.
222
DE AFFIRMATIEVE STAAT
Tussen de Jordaan en de Middellandse Zee leven vandaag evenveel
Joden als Arabieren. De Israëlische regering controleert met haar leger
het hele gebied en doet er alles aan om de twee bevolkingsgroepen zoveel
mogelijk van elkaar te scheiden. Toch is het moeilijk – om niet te zeggen
onmogelijk – om naar de Palestijnse gebieden te reizen zonder de confrontatie
met Israël aan te gaan. De weg naar de tweederangsburgers –
zo staat het in Politicide, het boek van de Joodse socioloog Baruch Kummerling
– loopt via het Herrenvolk.
De luchthaven draagt de naam van de stichter van Israël: Ben-
Gurion. Vanaf de luchthaven gaat het per taxi naar Jeruzalem. Wat
opvalt zodra ik de luchthaven verlaat: de weidse vlakten langs de weg, de
lege ruimte. Het land van Palestijnen en Israëli’s dat we kennen van tv, is
er een van dichtbevolkte steden met een groot onveiligheidsgevoel. Met