in de keuken van tomado Paul MerTZ

More documents

Recommendations

Info

man genaamd) komt nog langs, doch redt het uiteindelijk niet. De man van de SRV sneeft evenzeer. Terug naar de fles. Daar zit iets lekkers in en dat heeft wat gekost. Dus wil je als zunige Nederlander genieten. Tot het laatste vleugje. Het onderste uit de fles en geen spoortje meer aan de binnenwand. Krabben maar! Uit volle overtuiging. Schrapen klinkt me nog mooier in de oren. Flessenschraper. Is voor mij jaar-in, jaar-uit, voor Holland wat de Eiffeltoren is voor Frankrijk… Even wankelt onze identiteit: de flessenkrabber verlaat ons. Geruisloos. Doch geen nood: het wandrek neemt het stokje over. Het wandrek is een evolutie. Het begint bescheiden - van afmeting en van ambitie. Eierrekje, flessenrek (ook voor wijn, dat weer wel), keukenrekje (65 cent per stuk, in 1950, de 5 haakjes inbegrepen), schoenenrek. Maar het borrelt gestaag, van binnen. En ja, het grijpt zijn kans. Klein beginnen (een simpel plankje, nu eens niet voor wasmiddelen maar voor boeken). En dan gaandeweg groter uitpakken, tot wandvullend aan toe. Met in het, goed verdienende, kielzog: accessoires, als opbergbakje, grammofoonplatenrekje, lichtbakje, lade, lektuurbakje. (Met k ja, alsdan, niet met c.) Het wandrek, in al z’n eenvoud en in Mondriaans kleuren, met al z’n veelzijdigheid ook, wordt/is een symbool van Hollands kunnen. Omgaan met schaarse ruimte, bijvoorbeeld. Goed Wonen kan tevreden zijn. In het hoge Noorden fronst IKEA de wenkbrauwen… Tomado is, is, is, is. Laten we ons eens even verplaatsen. Naar wat Tomado doet. Om zo te zíjn. Hoe communiceert T, om maar iets te noemen En hoe komt dat De toon van Tomado NL is het land van de koopman/dominee. We verkopen al verkondigend. Waar ook. In de reclame heerst het heilig moeten, getuigt het belerende vingertje. Doe meer met kaas, Drink per man steeds driekwart kan, Eet meer fruit, Melk moet. En zo zijn er nog dozijnen collega-slagzinnen. In de gebiedende wijs. Tomado gebiedt niet, Tomado constateert, concludeert. In elk huis hoort Tomado thuis! Het is nog net geen gebod, maar het zit er wel in de buurt. Beetje aanmatigend is het ook wel. Zeker in vergelijking tot de latere hartewensen. Van mensen, van moderne mensen, die door Tomado worden vervuld. Hoewel ik me nauwelijks kan voorstellen dat iemand brandt van onstuitbaar verlangen naar een vertinde pureestamper. Of een vurige schotelhouderhartewens koestert. Maar goed. Er is meer kopij onder de zon dan een slagzin. Rechterpagina Showkaart voor Tomestic afdruiprek, 168 omstreeks 1955. 169
De tekst in Tomado-uitingen is sterk product georiënteerd. Dat is begrijpelijk. Maar Tomado doet relatief veel moeite om niet al te technisch te worden. En niet al te borstklopperig, in de zin van: ‘Kijk nou toch weer eens hoe vernuftig, hoe inventief we zijn.’ Zo plaatst het bedrijf zich niet op afstand. Een foldertje uit de vroege jaren (de u is zelfs nog een U) is ronduit aandoenlijk. Bij de introductie van de flessendrager: ‘Belt de melkboer …. Eén greep….. en in de drager brengt U de ledige melk-, pap- of yoghurtflessen met het grootste gemak naar de buitendeur, waar een dankbare melkboer de flessendrager in ontvangst neemt. Dankbaar omdat U ook HEM het werken vergemakkelijkt. Met de volle flessen in de drager zweeft u weer de gang in of de trap op en hebt u zelfs nog een hand vrij om de trapleuning te gebruiken. Nòch U, nòch de melkflessen rollen van de trap! Geen gebroken ledematen, geen gebroken flessen!’ De doelgroep van Tomado is simpel: de huisvrouw. Maar er wordt een nuance toegevoegd: de aanstaande huisvrouw. Rond haar ziet een verlanglijstje het licht voor de komende trouwerij. Het staat natuurlijk vol met handige Tomado-hulpen die ‘in Uw toekomstige keukentje (sic!) en huishouden niet mogen ontbreken’. En telt 47 uitscheurvelletjes. Laagste prijs: een koffie- en theezeefje van 38 cent. Hoogste prijs: de Tomado 8 snelkookpan à f 82,50. Die is dan wel meteen voor een groter gezin. Overigens is het boekje niet compleet, het bevat slechts een greep. Uit de meer dan 200 huishoudhulpen die in de dan nieuwe fabriek in Etten-Leur worden gemaakt. Wie meer wil weten schrijve naar de afdeling Voorlichting te Dordrecht, met bijsluiting van 12 cent postzegels. Een Dordts adres bevat het boekje niet. Overbodig… Tante Pos kent het uit haar hoofd. Goed, de huisvrouw. Hoe bereik je die Rechtstreeks via landelijke dagbladen en damesbladen. Soms wordt er ook geadverteerd in de radiobladen en in Het Beste. Dat geldt onder meer bij wandrekken. Kleine ode aan de man, die ze ook in elkaar zal moeten zetten En ophangen In een toegewijde advertentie (1/1 pagina, thans in kleur) worden maar liefst vier subdoelgroepen onderkend: het hele gezin, de binnenhuisarchitect onder de lezers, elk wat wils en pockets. De kopzin ontsnapt niet aan enig gerijm(el) – een tijdlang populair onder copywriters: ‘Met Tomado rekken komt ieder aan zijn trekken’. In deze campagne (1962 of later, het vervelende is dat er vrijwel nergens een jaartal valt te vinden) duikt ook het Tomadohuis op, de trots van oprichter Jan. In hedendaags jargon: een corporate item, in combinatie met het logo. Het steekt van wal en klinkt direct als een heuse missie. ‘Tomado heeft oog voor stijlvolle Hartewensen van moderne mensen. 170 Productcatalogus, 1978. 171
Page 1 and 2: in de keuken van tomado Paul Mertz
Page 3: Genoeg context. Nu Tomado. Tomado i
Page 7 and 8: houdgreep van draad, dan wel hout.)
Page 9 and 10: Sloddervrouwtje en sloddermannetje,
Page 11 and 12: Omslag en binnenzijde van een folde
Page 13 and 14: Boven Tomado wandrekken. Folder, 19
Page 15 and 16: Boven Advertenties, ontworpen door

in de keuken van tomado Paul MerTZ

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?