alfons alloo, een brugs allround kunstenaar - Brugse verenigingen

ALFONS ALLOO, EEN BRUGS ALLROUND KUNSTENAAR
Robert De Laere
verschenen in Heemkundige Bijdragen oktober en november1996, geen overname zonder
bronvermelding
Alphonse-Louis Alloo, werd te Brugge geboren in de Lane nr. 51, op 25 oktober 1876. Hij was
een zoon van Ludovicus-Carolus-Franciscus (°Brugge 1854), stoker, en van Emerence-
Prudence POUPAERT (°Brugge 1854), een kantwerkster.
Op de Academie voor Schone Kunsten van zijn geboortestad was hij een leerling van Hendrik
PICKERY, bij wie hij tussen 1892 en 1895 leerde boetseren, met maar gemiddeld resultaat
(één prijs voor Antiek-Kop).
Aanvankelijke werkte hij op ateliers te Brugge en te Brussel, waar hij hoofdzakelijk
ornamentele samenstelling deed en decoratiewerk, maar omstreeks de eeuwwisseling
vestigde hij zich te Brugge als zelfstandig beeldhouwer, samen met zijn vroeg gestorven
broer, Oscar-Marie-Louis (Brugge 1880-1928).
Alfons Alloo was getrouwd met Jullie VANHOUTER; we konden niet achterhalen of er in dit
gezin kinderen waren, Ze vestigde zich in de Schouwvegersstraat nr. 21, in het hartje van
West-Brugge.
Naast zijn beroep van beeldhouwer, zowel een broodwinning als een uiting van scheppend
vermogen, bouwde hij een mooie carrière op in de Brugse toneelwereld. We mogen
aannemen dat die (kunst)prestaties gesitueerd moeten worden tussen 1890 en 1952.
Alfons Alloo zou in het Sint-Janshospitaal te Brugge overlijden, op 11 januari 1955; hij was
toen woonachtig in de Ganzestraat.
In het leven van deze allround kunstenaar moeten meerdere facetten van kunst belicht
worden: beeldhouwen, toneel en muziek. En midden al die drukte vond hij nog tijd om
voordrachten te geven en zelf in te richten voor de Brugse kring Kunstgenegen. Het gewone
beeldhouwwerk zal ongetwijfeld zeer uitgebreid zijn; het weinige dat we hiervan op het
spoor konden komen bewijst dit volkomen:
Voor de St.-Amanduskerk, te Oostrozebeke, een Kruisweg in witsteen, naar de modellen van
Karel LATEUR (1936). De 14 staties zijn zeer origineel en sober van opvatting, met hoogstens
4 à 5 personen. Hier gaf Alfons Alloo blijk van een groot scheppend vermogen, en van een
knappe vakkennis.
Te Brugge:
Een beeld van het Heilig Hart, gevel het huis Guido Gezellelaan van nr. 32.
Een beeld van Onze-Lieve-Vrouw van Woesten, kopie, Hoefijzerlaan nr. 18.
Een beeld Onze-Lieve-Vrouw van de Beurs, hoek Markt en Eiermarkt.
Een beeld Maria met kind, Markt nr. 22.
Een beeld van Sint-Kristoffel, Smedenstraat nr. 69.

Te Elsene, 2 marmeren halfverheven busten voor het praalgraf Louvois (1938).
Te Kortemark, een halfverheven beeld van de Heilige-Isidoor, in de voorgevel van de
Landbouwschool (1939).
Te Wenduine, Sint-Vincentius, een halfverheven beeldhouwwerk, Klooster van de Blanke
Duinen.
Te Geluveld, zes bedevaartstaties in halfverheven beeldhouwwerk, voorstellend feiten uit
het leven van de Heilige Margareta, van Antiochië, voor de St.-Margaretakerk.
Een groots stuk hier is De Verheerlijking van de Heilige-Margareta, zowel qua afmetingen als
qua uitbeelding (3 m x 1 m).
Te Oostende, een Heilig-Hart- en een Onze-Lieve-Vrouwbeeld, in hedendaagse trant, voor de
St.-Jan-de-Doperkerk (ca. 1938).
Te Woluwe, een beeld van Onze-Lieve-Vrouw-van-de-Blinden, voor het Blindengesticht.
Volledigheidshalve moet hieraan toegevoegd worden, dat Alfons Alloo talrijke bestellingen
uitgevoerd heeft voor het buitenland.
Een aparte aanhaling verdienen zijn gevelversieringen, in alle mogelijke stijlen en materialen,
en verder ook nog versiersels voor de kerken van Ardooie, Bossuit, leper (Sint-Niklaaskerk),
Klerken, Lampernisse, Lichtervelde, Roeselare, Westvleteren, en talrijke gedenktekens voor
binnen- en buitenland, waarover wij in de literatuur geen details gevonden hebben.
Als eigen scheppend beeldhouwwerk, vóór 1936, vermeldt Maurits Van Coppenolle:
Dagbladverkopertje, een leuk geslaagd, typisch kopje, Shylock, een toneelfiguur uit De
Koopman van Venetië, van William Shakespeare, Spelende Bosgod, een bronzen beeld met
het wapen van de Rederijkerskamer De Violier, De Filosoof, studie van een kop met goede
uitdrukking, De Koude, een verkleumde grijsaard in Londen, Lucifer, Martha en Ik dien,
figuren uit het eigen toneelwerk van de kunstenaar, het beeld Kunst en Wetenschap, Herwig,
een kop uit Gudrun van Albrecht Rodenbach"
Zowel naar vorm als naar inhoud bereikte Alfons Alloo een grote expressieve kracht De
onderwerpen zijn dikwijls nauw verbonden met typen die zijn toneel bevolken en, die hem
als acteur nauw aan het hart lagen. Naast dit indrukwekkend beeldhouwwerk plaatsen we
zijn optreden in de toneelwereld, dat al op zijn veertiende van start ging.
Alfons Alloo was al in 1890 stichter van de Quellinuskring vervolgens stichter-regisseur van
Eigen Taal en Zeden (1895), en van Vrije Burgers (1905), en toneelleider van De IJzervrienden
(1918). In Brugse kunstkringen zou hij echter vooral bekend worden als de voorzitter van het
Toneelgezelschap Excelsior. Dit gezelschap werd gesticht op 20 november 1918, door leden
van enkele ontbonden Brugse toneelkringen, zoals: de Kring Albrecht Rodenbach, waarvan
Alfons Alloo in 1900 de stichter was, het Nederlandsch Tooneel, Brugges Ontwaking, en Jong
Brugge, waarbij hij vanaf 1914 actief was geweest.
In een toneelwedstrijd van 1924, voor kringen uit Brugge en omstreken, behaalde Excelsior
een grote onderscheiding en een Eerste Prijs voor Drama en Blijspel -liefhebberstoneel. De
jury schreef in haar verslag o.a.: Het is jammer dat er geen prijs voor de enscenering
voorzien is, want die verdiende ruimschoots, Alfons Alloo. Later zou deze kring herhaaldelijk
een grote onderscheiding behalen in allerhande tornooien: in het speeljaar 1925-1926, met

Anne-Mie, in 1928-1929, met Jezus de Nazarener, in 1931-1932, met Fritsch, en in 1935-
1936, met De Distel, in een moderne enscenering van Alfons Alloo.
Hij veroverde met Excelsior tijdens het speeljaar 1937-1938, de Eerste Prijs voor
enscenering, in het Provinciaal Toneeltornooi van West-Vlaanderen, en de Eerste Prijs voor
regie, in een toneelprijskamp, te Roeselare. Verder behaalde hij nog Eervolle Vermeldingen,
te Brussel en te Kortrijk. Belangrijke onderscheidingen die hij nog met Excelsior behaalde,
waren: de Eerste Prijs in de Lichtstoet ingericht door Brugge-Voorwaarts, de Eerste Prijs in
een toneeltornooi te Roeselare, tijdens het speeljaar 1926-1927, en de Tweede Prijs met
grote onderscheiding, in een Toneelprijskamp van de Stad Brugge, in 1920.
Volledigheidshalve moeten we hier aan toevoegen, dat een belangrijk deel van de
decorontwerpen het werk waren van zijn hand. Alfons Alloo was de drijvende kracht achter
veel succesvolle toneelgebeurtenissen in het Brugge van die periode, en zeker voor 1938,
werd hij medestichter en later voorzitter van het West-Vlaams Toneelverbond. Onmiddellijk
na de Tweede Wereldoorlog was Alfons Alloo medewerker van Kunst na Arbeid, en in 1946,
een der stichters, later ondervoorzitter van Opbouwen. In 1948 verzorgde hij de enscenering
van het openluchtspel Artevelde's Val, van Pol De Mont, opgevoerd in de Stadshallen, te
Brugge".
Een laatste, en niet het minst belangrijke, aspect van het gigantische werk dat Alfons Alloo
op het vlak van het liefhebberstoneel geleverd heeft, is zijn eigen literaire productie,
waarvan wij de volgende titels gevonden hebben.
Van Honger en Koude, landelijk spel in drie bedrijven (1904); is een van zijn eerste grote
stukken, en werd te Brugge opgevoerd door Kunst Adelt, op 27 november 1904.
De Verzameling van het Zwin, door de Brugse toondichter Lionel Blomme op muziek gezet,
in de Zaal Oud-Brugge, te Brugge, opgevoerd door 300 vertolkers.
Krelis, de Strandloper, De Spotlach, Wildzang, Midadige Moeder, Kunst en Armoede.
Naar aanleiding van het eerste lustrum van de toneelkring Opbouwen werd, begin 1952, het
Diamanten Toneeljubileum gevierd van Alfons Alloo; hij was toen 60 jaar bedrijvig bij het
Brugs liefhebberstoneel. Naast al deze activiteiten was hij tenslotte nog, en zeker al in 1890,
lid van de koorvereniging Adriaan Willaert, later van het Sint-Lutgardiskoor, te Brugge.
Deze man was een persoonlijkheid, en een veelzijdig kunstenaar, een idealist en een
onverdroten werker, op drie verschillende terreinen: de beeldhouwkunst, de toneelkunst, en
de literatuur. Het is ook een feit dat er te Brugge, in de eerste helft van onze eeuw, een druk
en bloeiend toneelleven bestaan heeft; een grondige studie hierover zou zonder twijfel
relevant zijn.