tv0105_Binnenwerk - Twentevisie

‘Investeren doe je op gevoel, op vertrouwen’
Originaliteit en
onvervangbare waarde
(door Jan Medendorp) In de zomer van
2002 vertrok hij ineens als directeur bij
investeringsmaatschappij Reggeborgh, het
beleggingsbedrijf van de familie Wessels.
Verrassend, want de twee-eenheid Dik
Wessels - Henry Holterman was een gouden
duo. Nadien leek in de directiekamer
van Reggeborgh een draaideur gemonteerd.
Holterman (49) verdween in de anonimiteit.
Af en toe dook zijn naam op, bijvoorbeeld
begin 2004 toen hij benoemd werd
tot voorzitter van de Raad van Toezicht van
het Rijksmuseum Twenthe, of toen hij het
bekende restaurant Kaatje aan de Sluis in
Blokzijl kocht. En nu wordt zijn naam
genoemd in relatie tot de kunstbeurs Art
Twente. Hoe gaat het met de golden boy
van voorheen
Als rijksaccountant (RA) werkte hij bij de fiscus,
hij werkte bij Eshuis Bouwmaterialen en toen hij
in Rotterdam bij een Engels transportbedrijf op
de loonlijst stond, ‘haalde’ Dik Wessels hem op
om Reggeborgh te leiden. Wessels zocht een
Twentenaar met verstand van geld, want dat
had hij na de beursgang in 1990 (via de ‘reverse
take-over’ van Kondor) net met bakken binnen
gekregen. Het bleek van Wessels net als met
Herman Hazewinkel een gouden greep.
Holterman was de baas, Dik Wessels de zeef. Ze
moesten allebei ‘ja’ zeggen tegen een investering
anders ging het feest niet door. Reggeborgh
werd dankzij het gouden duo groter dan het
bouwbedrijf. Er doen nogal wat verhalen de
ronde over het afscheid van Holterman, tevens
schoonzoon van Dik. “Ik heb nog veel meer verhalen
gehoord. Op een gegeven moment wil je
wat anders. Ik was na twaalf jaar Reggeborgh
moe. Twaalf jaar bij Reggeborgh was twaalf keer
de marathon lopen. Nee, zo’n afscheid gaat niet
van een leien dakje; daar zijn aanleidingen voor
geweest, er zijn natuurlijk emoties bij betrokken,
maar op een gegeven moment was het klaar.”
Spanningen in de rijkste familie van Twente
“Ik heb op oudejaarsavond met mijn schoonvader
zeer genoeglijk een glas wijn gedronken. Zij
gaan hun eigen weg, ik ga mijn eigen weg. Zij
hebben uiteindelijk gekozen voor het bouwbedrijf,
en daar hebben ze prima mensen voor.”
Orbys
Holterman had een aandeel van 5% in
Reggeborgh. Hij is uitgekocht, wil het bedrag
niet noemen, maar het bedraagt minstens
enkele tientallen miljoen euro’s want met zijn
nieuwe bedrijf Orbys (Latijns voor circus) is hij
weer gaan investeren. In vooral klassiek vastgoed.
“In het eerste halfjaar van mijn vertrek
heb ik niets gedaan, een paar boeken gelezen,
dat had ik een tijd niet gedaan, en mijn kunstcollectie
op orde gebracht.” De kwaliteit van
Holterman was op het goede moment instappen
(voor weinig kopen) en later voor veel
meer geld weer uitstappen. Het bekendste
voorbeeld was natuurlijk World Online. “Toen
ik bij Reggeborgh begon was het betrekkelijk
klein. Toen ik wegging was het een kleine
multinational met vier bedrijven in Europa.
‘Ik heb op oudejaarsavond
met mijn schoonvader zeer
genoeglijk een glas wijn
gedronken; zij gaan zakelijk
hun weg, ik ga mijn weg’
Als je dan besluit voor jezelf te beginnen, dan
moet je niet proberen hetzelfde kunstje nog een
keer te doen, want dan gaat het meestal mis. Ik
kies dus voor ander type investeringen. Ik heb
een staf van vier mensen met een directeur die
nu doet, wat ik vroeger bij Reggeborgh deed: het
aandragen en opzoeken van de eerste contacten
en ik vervul nu de zeef die Dik vroeger bij mij
vervulde.” Maar waar u vroeger lachend een
handtekening zette onder vijfhonderd miljoen,
zit u nu te prakkiseren over vijf miljoen. “Het is
net monopolie spelen, je streept een paar nullen
weg, maar het spel is hetzelfde. Het gaat om de
mensen met wie je zaken doet, het gevoel moet
goed zijn. En dan maakt het niet uit of het gaat
om 500 miljoen, vijf miljoen of vijf euro.”
Historisch
Het ‘oude’ gevoel komt weer boven. “Iedereen zit
op dit moment op zijn geld na alle beursperikelen
van de afgelopen tijd. Ik denk dat de conjunctuur
zich gewoon heeft gecorrigeerd en daarom is het
nu weer de tijd om in te stappen.”
Holterman koopt klassieke panden met een
horecabestemming. “Ik zoek naar onvervangbare
waarden. Ik was in het verleden vooral geïnteresseerd
in onroerend goed met huurdersrendementen.
Maar op dit moment weet je niet welke huurder
wel of niet rendeert over een aantal jaren.
Nee, ook bij de overheid niet. Als kleine speler
heb ik me gespecialiseerd in onroerend goed met
een hoge restwaarde zoals historische panden,
liefst op historische locaties.” Behalve Kaartje bij
de Sluis in Blokzijl heeft Holterman De Gouden
Leeuw in Bronkhorst (“een rijksmonument”), De
Uitkijk in Hellendoorn en in Wierden de Oude
Markt. Ik ben geen horecaman, ik ben een investeerder.
In sommige horecazaken gaat het slecht.
Anderzijds zijn goedlopende horecazaken moeilijk
te verkopen, zeker inclusief het onroerend
goed. Ik koop het onroerend goed, financier de
zaak en zoek een opvolger.” Professionele investeerders
stappen er na vijf tot zeven jaar weer uit.
“Ik vind dit op zijn Twents gezegd ‘mooi spul’ en
ik ben voornemens het lang te houden.”
Daarnaast heeft Holterman via zijn bedrijf
Orbys nog wat commercieel onroerend goed
(winkels en appartementen) in Holten en
Wierden. Op een aantal strategische plaatsen in
Twente bezit hij landbouwgrond. Voor de volledigheid,
op Barbados investeert hij in een
attractiepark en ook in Engeland is hij actief.
‘Muderhuys’
Honderden verzoeken om investeringen komen
jaarlijks bij hem binnen. En hij doet dus
waar “een goed gevoel bij heeft”, vooral bij
mensen. Bij Reggeborgh werd gestructureerd
gekeken naar een aantal gebieden zoals ICT
en automotov. “Ik wil u niet teleurstellen,
maar zoveel beleid zat er ook bij Reggeborgh
26 Twentevisie 01/2005

Henry Holterman, terug aan het investeringsfront, maar met een paar nullen minder. “Ik zoek onvervangbare waarden zoals historische panden en kunst.”
niet achter. Als je je beperkt, beperk je je dus
ook in ‘opportunities’. Ik participeer nu ook in
twee ICT-bedrijven, Vallstein in Naarden en
Trinicom in Wilp.” En dan legt hij enthousiast
uit wat die bedrijven precies doen.
‘Ik vind dat Art Twente
naar een groter platform
getild moet worden,
daarvoor ga ik tijd, geld en
mijn netwerk inzetten’
Een goed gevoel heeft Holterman ook op het
water, bij de duurdere boten. “De onderkant van
de maatschappij heeft het heel moeilijk, de
bovenkant wordt steeds rijker en die groep van
mensen wordt ook groter na de verkoop van hun
bedrijf of hun huis. Die mensen hebben wat te
besteden.” En dus heeft Holterman een 50%-
aandeel gekocht van de Ferretti-importeur,
Italiaanse boten aan de top van de Europese
markt. Waar ze je een armoedzaaier vinden als je
slechts een miljoen euro voor een boot te besteden
hebt, maar waarvan er jaarlijks in Nederland
toch nog zo’n 25 stuks hun weg naar een eigenaar
vinden. De Nederlandse top is het merk
Prinsess, dat heeft Holterman en passant ook
maar meegenomen naar de bootboulevard ‘Het
Muderhuys’ dat moet verrijzen bij Dolman in
Muiden (ook van Holterman), dat ligt tegenover
het bekendste watersportcafé van Nederland
‘Ome Ko’, naast de koninklijke jachthaven ‘De
Groene Draeck’. Voor de armlastigen onder ons,
er worden op de bootboulevard ook sloepen
gebouwd en verkocht. “Het is één van de weinige
werven aan open water in Nederland.”
Art Twente
Begin vorig jaar werd Holterman gevraagd als
voorzitter van de Raad van Toezicht van het
Rijksmuseum Twenthe. “De toenmalige voorzitter
Bert van Leersum kwam op een ochtend bij
mij en vroeg ‘is dat niets voor jou, je hebt toch
niets te doen en je hebt een schilderij aan de
muur hangen’. Alleen wist ik niet dat drie maanden
na mijn aanstelling onder aanleiding van de
Enschedese mevrouw Winnie Sorgdrager de
Raad van Cultuur zou adviseren het museum te
sluiten. Het lijkt wel of alle Twentenaren iets in
Twente willen sluiten. Kamp met de vliegbasis en
Sorgdrager met het Rijksmuseum. Het kon helemaal
niet gesloten worden, want er ligt een acte
van schenking van de familie Van Heek waar
tegenover een verplichting ligt van de overheid
om het museum in stand te houden. Ik heb overigens
nooit antwoord gehad mevrouw Van der
Laan, maar uit de begroting van de derde dinsdag
in september bleek dat het museum continuïteit
heeft. We zijn nu bezig om het museum te
verjongen, te veranderen, het moet opener. Ik
heb gezegd, verf geel die hal, ik zag pas dat de
borden lichtgroen zijn geworden. Ja, ik ken de
kritiek op directeur Cannegieter, maar dat vind ik
niet terecht. Mevrouw Cannegieter is daar ooit
neer gezet als bewaarster, ze heeft een kunsthistorische
achtergrond. Heel anders dan bij voorbeeld
de nieuwe directeur van het Rijksmuseum
Amsterdam die een PR-achtergrond heeft. En
vergeet niet dat een museum van deze omvang
met een minimaal budget moet draaien. Maar
het aantal bezoekers groeit toch en er komt een
ingrijpende uitbereiding.”
De organisatoren van de kunstbeurs Art
Twente hebben een aantal keren vertwijfeld
getracht samenwerking te zoeken met het
Rijksmuseum. “Art Twente wordt nu georganiseerd
door twee enthousiaste mensen en die
zijn eind vorig jaar bij mij geweest voor hulp.
Ik vind dat Art Twente naar een groter platform
getild moet worden. Daarvoor ga ik tijd,
geld en mijn netwerk inzetten.” In de gedachten
van Holterman (zelf een liefhebber van de
Haagse School van rond 1990 zoals Mesdag,
“dat vind ik gemakkelijk te begrijpen”) zou de
naam Twente moeten verdwijnen. “Je kunt er
design aan kunnen toevoegen, misschien wel
life-style hoewel ik dat een vreselijk woord
vind. Maar in de huidige opzet is het geen
lang leven meer beschoren.”
■
Twentevisie 01/2005 27