KerkvoorNu Magazine | Najaar 2013

KERKVOORNUMAGAZINE

NIET ACHTER
GESLOTEn DEUREN,
MAAR MET
OPEN ARMEN

KERKVOORNUMAGAZINE
Een tijdschrift van een kerk Ja, met dit magazine wil KerkvoorNu zich graag aan de regio voorstellen.
Want we zijn een kerk die hart heeft voor de streek en er die er wil zijn voor de inwoners ervan. We
zijn een laagdrempelige kerk, die midden in de samenleving staat. Niet ver weg, achter gesloten
kerkdeuren, maar dichtbij, met open armen.
In dit eerste magazine veel verhalen over onze gemeente. Over het geloven in de gemeente, over de
geschiedenis, met persoonlijke verhalen van gemeenteleden. We zijn heel benieuwd wat je van het
tijdschrift vindt. Reacties zien we heel graag tegemoet: info@kerkvoornu.nl. Je mag het natuurlijk ook
persoonlijk komen vertellen. Bijvoorbeeld voor of na de dienst: elke zondag om half elf in het Candea
(op de website staat een goede routebeschrijving). Veel leesplezier.
De redactie.
DIT MAGAZINE IS EEN UITGAVE VAN KERKVOORNU
JAARGANG 1 NUMMER 1
REDACTIE LISETTE KUIJPER - DE JONG, ROB POL, ANDRÉ RITSEMA, KRISTA VOGELAAR
FOTOGRAFIE ROB DIJKSTRA, SANDER WEETELING VORMGEVING SANDER WEETELING
DRUKWERK INKTVIS MEDIA EINDREDACTIE ANDRÉ RITSEMA
VRAGEN/OPMERKINGEN INFO@KERKVOORNU.NL

WAT IS GELOVEN
EIGENLIJK
Veel mensen die ik ontmoet, geloven
wel dat er ‘iets’ bestaat. Ze ervaren
dat hun bestaan meer is dan een
aaneenschakeling van toevalligheden.
Maar er zijn zo veel verschillende
opvattingen over geloven, dat ze er
voor kiezen om zich er niet veel verder
in te verdiepen. “Je kunt het toch nooit
zeker weten.” En daarmee blijft hun
beeld van wie God is een beetje vaag
en aan de oppervlakte.
Ik tref in onze kerk bijna iedere week wel mensen
die het verlangen hebben om dit onscherpe beeld
van God bij te stellen. Soms begon dat doordat
hun kinderen vragen gingen stellen over God.
Of omdat ze door een gebeurtenis in hun leven,
bevraagd werden op de zin van het bestaan.
Ik geniet van de processen die ik vervolgens
in gezinnen zie voltrekken. Doordat mensen
beginnen met tijd in God te investeren, merken ze
dat Hij ineens veel concreter wordt. Ze worden zich
ineens veel bewuster van zijn aanwezigheid. Dat
heeft niet alleen invloed op hoe ze God zien, maar
ook op wie ze zelf zijn. Het verdiept hun onderlinge
relaties, en geeft een verlangen om zuiver te leven.

jezelf.” Dat is relationeel. En een relatie verdiept
zich door er energie in te steken.
Natuurlijk kun je je hele leven ‘een beetje’ blijven
geloven. Of nog jaren blijven geloven dat er echt
wel iets moet zijn. Dat kan, maar mijn stellige
overtuiging is dat je er veel door zou missen.
Geloven heeft te maken met het ervaren van
Gods aanwezigheid. Daarvoor is het nodig om tijd
met Hem door te brengen, je te verdiepen in wie
Hij is.
GELOVEN IS GEEN
RELIGIE, MAAR
RELATIE
In de verschillende verhalen in dit magazine, lees
je over hoe mensen hun relatie met God beleven.
Het geeft een goed beeld van wat geloven
inhoudt.
Het is nog niet zo gemakkelijk om in een paar
woorden te vatten wat geloven nu precies
inhoudt. Wel kan ik zeggen dat het begint bij
de omslag in ons denken dat geloven niet het
aanhangen van een bepaalde denkrichting is,
maar het aangaan van een relatie. In het kort
zeggen we in de KerkvoorNu vaak: Geloven is
geen religie, maar relatie.
Je bent trouwens welkom om dat ook eens live op
de zondag mee te maken. Iedereen is welkom, al
geloof je niet. Onze diensten kunnen je verrassen
en prikkelen om de diepte in te gaan. Als je het
geloof een kans wilt geven om meer te worden
dan ‘iets’, daag ik je graag uit: investeer hier tijd in
en ontdek het voor jezelf.
CHRISTIAAN VOS
VOORGANGER
KERKVOORNU
Dat blijkt ook uit het kernwoord van het
christelijk geloof: ‘liefde’. Als je God in één woord
zou kunnen weergeven, is dat de term die de
Bijbel gebruikt. En als aan Jezus wordt gevraagd
wat het belangrijkste is om vanuit te leven, zegt
Hij: “Heb God lief boven alles en je naaste als

MIJN VERHAAL...
Veel leden van KerkvoorNu hebben een bijzonder verhaal
te vertellen: over hun bekering, over hun doop, over hun
vertrouwen. We hebben zeven van hen gevraagd dat
verhaal eens te vertellen.

SAMEN BIDDEN GEEFT EEN KICK
Naam: Menno van der Heide
Leeftijd: 16 jaar
Woonplaats: Pannerden
‘Ik was een tijd best wel druk in mijn hoofd en door het geloof kreeg ik daarin een
stuk rust. Ik merkte dat echt voor het eerst tijdens de Youth Alphacursus. Daarna
ben ik rustiger geworden en zag ik alles veel positiever. Dat kwam vooral door een
gebeurtenis tijdens het afsluitweekend. We gingen bidden en tijdens het gebed werd
ik heel emotioneel. Dat we samen gingen bidden, gaf me een enorme kick. Een kerk
is ook het gemeenschapsgevoel, het samenzijn en het samen ervaren. Dat heb ik ook
in het muziekteam, waarin ik zit. Ik kan me iedere zondag uitleven in het zingen voor
de Heer en daarin mensen ook in meenemen. Dat is voor mij het eigen stukje met
God.’

“GAAN WAAR
IK NODIG BEN”

Door Lisette Kuijper - de Jong
Johannes Pieper verlaat in januari 2014 voor
twee jaar Nederlandse bodem om met de
internationale zendingsorganisatie Operatie
Mobilisatie af te reizen naar Nepal. Wat
beweegt deze Hollandse schilder ertoe om
huis en haard achter te laten
Johannes Pieper (41) woont in Rheden en is
schilder van beroep. Met twee broers runt hij
een goedlopend familiebedrijf. ‘Er is veel werk
in het vooruitzicht, hoewel het in de winter
altijd wat rustiger is. Een eigen bedrijf kost
natuurlijk wel veel tijd; overdag schilderen, ‘s
avonds opmeten, offreren en de administratie.
In mijn vrije tijd ben ik vaak ook nog bezig met
schilderen, maar dan om te helpen of bij familie.’
Aan dit alles komt echter in januari 2014 een
eind. Dan legt Johannes zijn kwasten neer en
reist hij naar Nepal om te gaan werken voor de
zendingsorganisatie Operatie Mobilisatie (OM).
VOLGEN
Johannes: ‘Een tijdje geleden heb ik een
bijbelschool gevolgd, omdat ik wilde groeien in
mijn geloof. Het eerste jaar was zendingsgericht
en dat heeft er toe geleid waar ik nu voor sta.
Ik heb daar geleerd om stappen te zetten in

mijn geloof. Daar heb ik besloten om Jezus
te volgen. Tijdens het bekijken van diverse
zendingsorganisaties op internet kwam ik terecht
bij Operatie Mobilisatie. Uiteindelijk heb ik me
ingeschreven voor een zendingsweekend en zo
kwam ik op mijn eerste oriëntatiegesprek.
OP WEG OM VAN
PRATEN MET GOD
IETS ALLEDAAGS TE
MAKEN
Ik had er nog nooit aan gedacht om naar Nepal
te gaan, maar in één van de oriëntatiegesprekken
werd de vraag gesteld of ik daarheen zou willen
worden uitgezonden. Ik ga waar jullie mij nodig
hebben, antwoordde ik. Ik bad tot God of Hij mij
wilde laten zien waar ik naar toe mocht gaan.
God heeft het verlangen in mij laten groeien om
mijn naaste te helpen en er voor hen te zijn en
de laatste jaren werd dit gevoel steeds sterker.
Uiteindelijk is mij dus duidelijk geworden dat God
mij in Nepal nodig heeft.’
WAT GA JE ER DOEN
‘Met een internationaal team ga ik in Nepal
samenwerken, waarvan sommigen al anderhalf
jaar aan het werk zijn en over een half jaar weer
vertrekken. Er zijn echter ook mensen die er pas
een half jaar zitten en ons over anderhalf jaar
gaan verlaten. Zo rouleert het team ter plaatse,
maar er zijn ook een paar die langer in Nepal
blijven.
Ten eerste zal ik intensief les krijgen in de
Nepalese taal en zal ik meer leren over hun
cultuur, godsdiensten en geschiedenis. Ook
door medewerkers van OM zal veel les gegeven
worden, om zo geleidelijk je plek binnen de
organisatie te krijgen. Het is de bedoeling uit
te zoeken waar je goed in bent en daarmee de
plaatselijke bevolking te dienen. Voorbeelden
hiervan zijn het bezoeken van gevangenen,
kinderwerk, agrarisch werk en het bereiken van
de afgelegen plaatsen met het Woord van God.
Ik ben heel benieuwd waar ik God en de
Nepaleze bevolking mee mag gaan dienen. De
combinatie van zending met praktisch werk en
hulp voor de medemens in nood spreekt mij zelf
erg aan. Er is in ieder geval veel te doen en er
zijn vele manieren om de bevolking in Nepal te
bereiken.’

WAT ZAL HET MET JE DOEN
‘Voor mijzelf zal het een hele verandering
teweeg brengen. Ons werk in Nederland
omvat voornamelijk onderhoud aan woningen,
verfraaiing van gebouwen en bescherming
tegen weersinvloeden. In Nepal gaat het echter
om mensenlevens en eerste levensbehoeftes.
De nood is daar hoog en een groot deel van de
bevolking leeft onder de armoedegrens. Ook is
het leven daar niet zo geregeld en punctueel als
in Nederland; hier is alles afgesproken, vrijwel
iedereen komt op tijd en alles is voorradig.
In Nepal moet je toch rekening houden met
landswijs en eer en geduld zal ook een opgaaf
voor me worden.’

Is er meer
op de alpha-cursus maak je vrijblijvend kennis
met het christelijke geloof
Geregeld start er bij KerkvoorNu weer een
nieuwe Alpha-cursus voor mensen die
niet geloven, pas christen zijn geworden of
hun geloof nog eens vanaf de basis willen
doordenken.
In tien avonden en een weekend gaan de
deelnemers in een ontspannen, open sfeer op
vrijblijvende wijze zoeken naar antwoorden op
de vragen van het leven en zelf ontdekken wat
het betekent om christen te zijn.
De Alpha-cursus is iets voor jou als je...
• meer wilt weten over het christelijke geloof
• wilt weten of er meer is tussen hemel en aarde
• je kennis over het christelijke geloof wilt
opfrissen
Ben je geïnteresseerd Stuur dan een mail naar
info@kerkvoornu.nl.

WAT
GELOVEN
WIJ
Je verwacht misschien dat je in een kerk heel
stellig te horen krijgt waar je wel en vooral niet in
moet geloven. Een opsomming van regeltjes waar
je je aan houden moet. Opvallend is dat Jezus dat
niet doet. Hij gaf mensen vooral principes mee. Die
zijn lastiger in de praktijk te brengen dan regels.
Een regel zou kunnen zijn:
“Pleeg geen overspel.”
Maar wie dat doet omdat het wordt opgelegd, gaat
de grens aftasten van die woorden. Dan krijg je
een reactie als: “Definieer overspel…” Voor wie het
principe achter zo’n regel niet vanuit je hart doet,
betekent het je eraan houden vrijwel niets.
Als KerkvoorNu geloven we dan ook dat je mag
werken aan je hartgesteldheid. Dat gezegd
hebbend, zijn er een aantal basiselementen die
de grondslag vormen waaruit we willen leven. We
zetten er 5 voor je op een rijtje.
We geloven dat:
ieder mens waardevol is
in Gods ogen. Echt iedereen
God zijn liefde toonde door Jezus naar deze
aarde te zenden. Hij is ons voorbeeld en is
onze Verlosser
elk mens vrijheid van geweten heeft
de Geest van God in je leven het verschil kan
maken
God een bedoeling met je leven heeft
Je leest het al: dit zijn geen dogma’s. Daarop
hebben we het ook niet zo. Geloof moet leven en
mag zichtbaar worden in wie we zijn.

HIJ IS BIJ JE
Naam: Herman Gaertner
Leeftijd: 53 jaar
Woonplaats: Zevenaar
‘Er overkomen je gebeurtenissen waarvan je als mens minder blij kunt worden. Zo
heb ik in 2007 een hartinfarct gehad en werd ik vorig jaar getroffen door kanker. Dat
heeft mijn geloof niet onder druk gezet. Zelf heb je de drang om te willen leven
(overigens doen we dat in het aardse hier maar even) en door te leven met de Heer
bestaat zicht op het eeuwige leven. Het is helaas niet iedereen gegeven om in goede
gezondheid heel oud te worden. Ik wist mij gesteund in het proces van operatie
en het halve jaar chemo dat volgde en voelde ik mij ook enorm gedragen door de
gemeente die liet zien dat je onderling zorg draagt voor elkaar. De Heer is er ook voor
jou, net als Hij er is voor mij.’

GOD HEEFT ONS GEDRAGEN
Naam: Nelleke Barten
Leeftijd: 45 jaar
Woonplaats: Duiven
‘Tijdens een doopdienst heb ik me spontaan laten dopen. Veel mensen vonden het
van grote lef getuigen, maar dat vond ik niet. Ik had altijd wel een smoes of een reden
gehad waarom ik mij vooral niet zou moeten laten dopen. Maar je doet God tekort
door al die smoesjes. Het overlijden van onze tweejarige dochter Laureen, inmiddels
12 jaar geleden, heeft mij hierbij wel eens in de weg gestaan. Waarom moesten wij
dit meemaken Maar ik weet dat God ons hierbij gedragen heeft en ons de juiste
mensen heeft gegeven om hier doorheen te komen. Je hebt deze mensen hard
nodig. Wij hebben het geluk dat we hele bijzondere mensen om ons heen hebben.
En dat is ook wat ik wilde getuigen. God is en blijft bij je en daar wil ik Hem voor
danken.’

GOD GROOT
MAKEN MET
EIGENTIJDSE
MUZIEK
MUZIEK SPEELT EEN GROTE ROL IN DE
SAMENKOMSTEN VAN KERKVOORNU.
ELKE WEEK OPNIEUW IS HET PODIUM
GEVULD MET VERSCHILLENDE
MUZIKANTEN EN ZANGERS, DIE DE
GEMEENTE BEGELEIDEN MET EIGENTIJDSE
MUZIEK. DE MUZIKALE BROERS MATTHIJS
EN SANDER WEETELING VORMEN AL
JARENLANG EEN ONDERDEEL VAN DIT
TEAM EN VERTELLEN VOL PASSIE OVER DE
ROL VAN MUZIEK IN DE GEMEENTE .

Eerst maar even voorstellen
Matthijs: ‘Ik ben Matthijs Weeteling, 30 jaar,
getrouwd en vader van twee prachtige
dochters. In het dagelijks leven ben ik recovery
verpleegkundige.’
Sander: ‘Mijn naam is Sander Weeteling, 28
jaar, getrouwd met Joyce en binnenkort papa.
In het dagelijks leven ben ik freelance grafisch
vormgever.
Door Lisette Kuijper - de Jong

Hoe ziet het muziekteam eruit bij KerkvoorNu
Matthijs: ‘Het muziekteam is eigenlijk een
volwaardige band. We hebben drums, bas,
gitaristen en toetsenisten. En natuurlijk staan er
elke zondag twee of drie zangers/zangeressen
op het podium.’
Sander: ‘In KerkvoorNu hebben we de afgelopen
tien jaar een ontwikkeling doorgemaakt van de
begeleiding met één instrument en een aantal
zangers naar een grote wekelijkse bezetting.
Tegenwoordig staan we vaak met twee of drie
zangers, en een muzikale begeleiding van vier
tot zes personen. Het mooie van een groot
muziekteam is de diversiteit in de muziek en de
dynamiek die we als team hebben.’
Kunnen jullie iets vertellen over jullie
instrument en jullie rol in het muziekteam
Sander: ‘Ik speel de drums. Daarnaast ben ik de
muzikaal leider van het muziekteam. In deze rol
begeleid ik de muzikale uitwerkingen van de
liederen; hoe worden liederen gespeeld, hoe
bepaalt dit de dienst en wat betekent dit voor de
muzikanten en zangers’
Matthijs: ‘Ik bespeel de elektrische gitaar en
sporadisch ook akoestisch gitaar.’
Wat beweegt jullie om je in te zetten voor
muziek in de gemeente
Matthijs: ‘Muziek betekent heel veel voor mij.
Het is een uitlaatklep en een hobby die ik al
jaren beoefen. Daarnaast wil ik ook mijn steentje
bijdragen in de gemeente en God dienen. Dit kan
perfect binnen het muziekteam.’
Sander: ‘Al zolang ik me kan herinneren is
muziek een taal die ik herken en die me raakt.
Voor mij persoonlijk is worshipmuziek altijd
de belangrijkste katalysator geweest van
mijn geloof. Het helpt mij in de hoogte- en
dieptepunten van het leven de focus op God te
houden, om te blijven zien wie Hij is. Natuurlijk
heb ik veel plezier in het muziek maken op zich,
maar ten diepste gaat het er om dat we iets
kunnen geven aan de gemeente.’
WE MOGEN DOOR DE
MUZIEK HEEN EEN
STUKJE VAN WIE
GOD IS LATEN ZIEN
Wat willen jullie als team voor de gemeente
betekenen
Matthijs: ‘Wij willen met de muziek de gemeente
dienen. Door muziek en samenzang kun je
dichter bij God komen en Hem groot maken.’
Sander: ‘Muziek in de gemeente gaat om meer
dan muziek. Het gaat om het richten op God. Ik
zie de muziek in de gemeente als een essentieel
onderdeel tijdens de dienst om de gemeente
mee te nemen in aanbidding naar God, om Hem
te zien, te voelen en herkennen. We mogen door
de muziek heen een stukje van wie God is laten
zien aan de mensen.’
Hoe reageert de gemeente hierop
Sander: ‘We krijgen veel reacties van
gemeenteleden over de muziek. Vaak stappen
mensen na een dienst op je af om er wat
over te zeggen; positief en negatief. Muziek is
herkenbaar voor iedereen, en zorgt daarom voor
reacties. De mooiste reacties voor ons zijn niet
complimenten over de mooie zang of dat we
goed gespeeld hebben. Het mooiste is om te
zien en te voelen dat mensen God ervaren in de
diensten en wanneer ze aangeven dat de muziek
daar haar rol in heeft.’

Matthijs: ‘Inderdaad krijgen we regelmatig
reacties. Meestal zijn mensen erg geraakt bij een
bepaald nummer. Mensen zeggen dat ze ook
dichter bij God komen door bepaalde liederen.’
HET MOOISTE IS
OM TE ZIEN EN TE
VOELEN DAT MENSEN
GOD ERVAREN
Is er verschil tussen muziek maken in de kerk
en in een ‘gewone’ band
Matthijs: ‘Er is wel degelijk een verschil. Een
gewone band staat voor zichzelf op het podium
en wij staan er om God te dienen. Bij ons gaat het
dus niet om de persoon die op het podium staat,
maar puur om de muziek en om de aanbidding.
Verder is de muziek natuurlijk anders. Wij
spelen wel muziek van deze tijd, maar met een
christelijke boodschap.’
Sander: ‘Er zijn zeker verschillen. Als eerste is er
de stijl van de muziek. Omdat het doel van onze
muziek is om de gemeente mee te nemen, is
de stijl daar ook op aangepast. Het gaat bij ons
niet om de snelle gitaarsolo of de vette drumriff.
Het geheel moet ondersteunend zijn aan de
boodschap van de muziek. En daar zit natuurlijk
het grootste verschil.
Wij willen door onze liederen vertellen over wie
God is, wat verschillende eigenschappen van
Hem zijn en wat Hij heeft gedaan voor ons.’
Hoe vaak komen jullie bij elkaar om te
oefenen En hoe ziet zo’n bijeenkomst er dan
uit
Matthijs: ‘Wij oefenen elke dinsdagavond voor
de aanstaande zondag. De meesten van ons
spelen of zingen om de week, dus oefenen ook
om de week. De bijeenkomst begint altijd met
een korte overdenking. Dat is elke keer weer
anders. De ene keer kijken we naar de tekst van
een bepaald nummer, de andere keer lezen we
een stukje uit de Bijbel. Hierna oefenen we de
nummers voor de zondag en soms oefenen we
nog een aantal extra nummers.’
Sander: ‘Naast deze wekelijkse oefenmomenten
komen we op zondagochtend bij elkaar om het
podium op te bouwen, de afstelling met het
geluidsteam te doen en de dienst nog een keer
door te nemen. Eén keer in de maand proberen
we samen te komen om naast de technische
oefening ons ook geestelijk te laten leiden. We
slaan de Bijbel open en zoeken God in gebed. Dit
willen we graag nog verder ontwikkelen.
Daarnaast willen we een aantal keer per jaar
momenten zoeken om elkaar te ontmoeten, met
en zonder onze instrumenten. Om van elkaar en
anderen te leren, inspiratie op te doen en God te
zoeken. Sommige elementen hiervan zijn nog in
ontwikkeling en we zitten middenin een proces
om deze op te pakken en/of uit te breiden.’
Tot slot willen we graag van jullie als muzikale
kenners jullie favoriete christelijke cd weten.
Sander: ‘Ik heb niet echt één favoriet. Ik vind
bijvoorbeeld Hillsong United – Live in Miami een
fantastisch album dat mij elke keer weer raakt.
Een cd met veel dynamiek en passie.

Maar bijvoorbeeld ook ‘The Loft Sessions’ van
Bethel Music. Dit zijn kleine liedjes die je in al hun
intimiteit als luisteraar fantastisch mee kunnen
nemen. Verder luister ik veel naar Worship-teams
van andere kerken en bewegingen, zoals New
Life Church, WorshipCentral en Jesus Culture. Bij
uitstek maken zij muziek voor de kerken over de
hele wereld.’
Matthijs: ‘Een favoriete cd heb ik eigenlijk niet.
Ik luister naar een heleboel soorten muziek; van
klassiek tot aan dance. Op dit moment luister ik
naar DC Talk, een christelijke band van vroeger
met veel ruige gitaren. Maar hierna staat in mijn
playlist weer de band Hillsong, die bekend staat
om hun worshipmuziek.’
HET GAAT BIJ
ONS NIET OM DE
PERSOON OP HET
PODIUM, MAAR OM DE
AANBIDDING

35 JAAR
KERKVOORNU
De baptistengemeente KerkvoorNu is al
35 jaar actief in de Liemers. De oorsprong
ligt in Zevenaar, waar leden van de
baptistengemeente Arnhem een wijkkring
begonnen. De eerste bijeenkomst werd
bezocht door ongeveer twintig volwassenen.
In de afgelopen jaren is de gemeente
stormachtig gegroeid. Momenteel bezoeken
tussen 300 en 400 mensen de dienst van de
baptisten. Een duik in de geschiedenis.
Begin jaren zeventig is Zevenaar een
opkomende gemeente met veel nieuwbouw.
Veel mensen die er komen wonen, gaan
naar kerken in Arnhem. Zo ook bij de
Baptistengemeente Arnhem Centrum (BGAC).
Om ook iets dichtbij te hebben wordt er een
wijkkring opgericht met Bijbelstudieavonden.
Deze avonden worden thuis bij tien families
gehouden en worden geleid door ouderlingen
van de BGAC. In het begin zijn de samenkomsten
vrijblijvend en zonder regelmaat, maar wel met
het verlangen om door te gaan.
HUISBEZOEKAVONDEN
Die regelmaat komt er als twee Arnhemse
ouderlingen, Ton Bennik en Piket Weeserik, het
goed gaan oppakken. Zij nemen het initiatief
om in Zevenaar contactavonden te houden,
een soort grootschalige huisbezoekavonden.
Later worden deze avonden in de christelijke
basisschool De Terebinth aan de Platanenlaan
gehouden.
Tegelijkertijd vinden er samenkomsten plaats,
vanuit de Hervormde Gemeente Zevenaar,
onder leiding van dominee Pijnacker Hordijk.
Hij heeft affiniteit met het baptisme en gelooft
ook meer in een volwassenendoop. Met de
contactavonden wordt de groep baptisten
samengevoegd met een groep van de
Hervormde kerk.
EERSTE SAMENKOMST
Op 12 november 1978 houdt de “Wijkgemeente
Zevenaar” haar eerste samenkomst in Zevenaar.
Deze vindt plaats in de Gereformeerde Kerk
De Hoeksteen onder leiding van dominee Van
’t Wout, de voorganger van de BGAC. Daarna
worden er ’s middags regelmatig diensten
georganiseerd met gastsprekers. Alles staat
onder de bezielende leiding van dominee Van ’t
Wout. Hij heeft behalve visie ook liefde voor deze
kleine groep enthousiastelingen.
Toch wordt de middag voor veel mensen als een
belemmering beschouwd. Daarom wordt begin
jaren tachtig besloten om de dienst ’s ochtends
te houden, na de dienst van de Gereformeerde
Kerk. Daarmee wordt het elke zondag bij de
kerk een drukte van belang van vertrekkende
gereformeerden en wachtende baptisten.
GROEI
Door al deze gebeurtenissen groeit de gemeente
gestaag. De kerkgemeenschap wordt bekender
in de omgeving en mensen uit de buurt komen
nieuwsgierig een kijkje nemen. De groei wordt
ook veroorzaakt door allerlei evangelisatieacties,
zoals de Tentcampagne. Daarvoor wordt aan
de Doesburgseweg in Zevenaar een grote

tent opgezet waarin samenkomsten, diensten
en allerlei evangeliserende acties worden
georganiseerd.
Daarnaast worden er aan huis Bijbelklasjes
voor (buurt) kinderen gehouden en zijn de
jongeren van de gemeente zeer actief. Elke
zaterdagavond organiseren zij een bijeenkomst
in de koffiebar Come-inn voor alle Zevenaarse
jongeren, ongeacht geloof en afkomst. De
samenkomsten zijn een succes en worden druk
bezocht.
De groei van de gemeente houdt ook in dat het
pionieren voorbij is. Daarom wordt in 1985 Ton
Bennik aangesteld als parttime voorganger.
Hij is daarmee de eerste voorganger van de
wijkgemeente Zevenaar.
ZELFSTANDIG
Het jaar 1986 is een markant jaar in de
geschiedenis van de baptistengemeente. De
gemeente is inmiddels zo groot geworden dat
zij, met instemming van Arnhem, zelfstandig
verder gaat. Dit houdt in dat alle financiën,
bevoegdheden en diensten onder eigen
verantwoordelijkheid vallen. Een taak die alle
mensen van het eerste uur met verve uitvoeren.
Daarbij blijft de gemeente groeien. Dit houdt in
dat in 1992 wegens ruimtegebrek wordt verhuisd
van de Hoeksteen naar de dependance van het
Andreascollege.

Hier verblijft de gemeente zeven jaar om in 1999
weer te verhuizen naar de locatie Vestersbos
van het Liemers College. In deze jaren neemt
Ton Bennik in 1996 afscheid van de gemeente
en doet in januari 1998 de huidige voorganger
Christiaan Vos op 27-jarige leeftijd zijn intrede.
KERKVOORNU
De gemeente gaat met zijn tijd mee. Dit houdt de
introductie in van Opwekkingsliederen die door
een muziekteam worden gespeeld. Onder de
bezielende leiding van Christiaan Vos, en doordat
enkele leden van de Vergadering van Gelovigen
zich bij de gemeente aansluiten, krijgt de
gemeente opnieuw een boost en wordt groter
en groter.
Hierdoor groeit de gemeente weer uit haar
jas en moet er opnieuw worden verhuisd. Op
1 april 2007 wandelen de gemeenteleden van
Zevenaar naar de nieuwe locatie in Duiven: het
Candea College. Daarna krijgt de gemeente ook
een nieuwe naam: KerkvoorNu.
Tegenwoordig mag de gemeente tussen de
300 en 400 mensen in de zondagse dienst
begroeten. Wat allemaal begon met die eerste
wijkkring.

DOOR HEM GELEID
Naam: Agna Klein
Leeftijd: 32 jaar
Woonplaats: Duiven
‘Ik heb me pas aangesloten bij de gemeente. In het verleden dacht ik ook altijd dat
er meer moest zijn. Ik had toen andere mensen om me heen, zodat die vraag naar
de achtergrond werd gedrukt. Nu heb ik die mensen niet meer en ging de vraag
weer door me heen spoken. Ik moest daarmee iets gaan doen, ben gaan zoeken
op internet en kwam bij deze gemeente uit. Zonder geloof en vanuit het niets, heb
ik een dienst bezocht. Het resultaat heeft mijn leven veranderd. De warmte van de
mensen was overweldigend en ik had voor het eerst het gevoel dat ik ergens echt bij
hoorde. Inmiddels ben ik gedoopt en zoek mijn weg verder in het geloof. Mijn leven is
soms een stormbaan, maar ik raak niet meer in paniek. Mijn leven wordt nu door Hem
geleid.’

Rust en vertrouwen
Naam: Iris Vennis
Leeftijd: 18 jaar
Woonplaats: Leiden
‘Mijn ouders zijn wel christelijk, maar hebben mij het geloof niet opgelegd. Zij
gaven mij de keus om christen te worden of niet. Daarmee is mijn ontdekkingsreis
begonnen. Met een klasgenootje ben ik meegegaan naar deze gemeente. Was
ontzettend leuk, want we deden allemaal leuke dingen. Ik ben toen steeds vaker
meegegaan. Gewoon voor de gezelligheid, maar kwam wel steeds meer over het
geloof te weten gekomen. Nu ga ik iedere zondag naar de kerk. Soms kreeg ik wel
de opmerking: Hoe kun je opeens gaan geloven Maar dat was niet zo, ik heb de
geleidelijke weg gevolgd. En daarin ging ik me steeds fijner voelen. Ik heb het gevoel
dat ik in het geloof verklaringen kan vinden voor dingen die gebeuren en dat geeft
mij rust en vertrouwen.’

BRAM DROPPERS
OVER GELOVEN
ALS JONGERE

“ik kan ergens
terecht met
vragen en
problemen”
Door Krista Vogelaar
Geloven, dat vinden de meeste jongeren niet
cool. Hoe is het om als jongere te geloven in de
huidige maatschappij en hoe hou j vast aan het
geloof in Jezus Bram Droppers vertelt hoe hij
dat doet.
Als jongere kun je door je ouders meegenomen
worden naar de kerk, met zin of met tegenzin.
Soms wordt het christelijk geloof thuis met de
paplepel ingegoten en soms komt iemand er op
een andere manier mee in aanraking. Hoe dan
ook, voor iedereen geldt dat je op een gegeven
moment zelf een keuze maakt. Bram Droppers
is een 21-jarige student werd van jongs af aan
zondags meegenomen naar KerkvoorNu door
zijn ouders. Het christelijk geloof heeft altijd
een belangrijke rol gespeeld in het gezin. Het
christendom was dus altijd een begrip in zijn
bestaan en ook hij kwam uiteindelijk voor de
keuze: Leef ik mijn leven met of zonder God
Bram heeft gekozen om vast te houden aan

Jezus en Hem te betrekken in de rest van zijn
leven.
STAANDE HOUDEN
Aan de ene kant wordt er in Nederland
gesproken van ontkerkelijking omdat veel kerken
genoodzaakt zijn om hun deuren te sluiten. Aan
de andere kant schieten er volop jeugdkerken
als paddenstoelen uit de grond en krijgen veel
protestantse gemeenten meer bezoekers. Dit
laatste gaat ook op voor KerkvoorNu want het
aantal bezette stoelen stijgt.
De plekken worden gevuld door zowel jong
als oud en op één daarvan is zondags Bram te
vinden, want het geloof betekent veel voor hem.
‘Ik haal er voor mezelf een soort kracht uit, dat ik
ergens heen kan met vragen en problemen en
het geeft houvast’, zegt hij.
IK DENK DAT IK
NIET ZO STRIKT
BEN, MAAR WEL
PRINCIPIEEL

Maar hoe houdt hij zich staande en geeft hij zijn
geloof vorm en inhoud ’Er zijn groot genoeg
dipjes geweest. De manier om je staande te
houden is door je vast te houden aan gewoontes
als bidden en bijbellezen.’ Niet ophouden met
investeren dus in je relatie met God, net zo min
als dat je niet ophoudt met investeren in andere
contacten.
Bram is van mening dat zondags naar de kerk
gaan een waardevolle aanvulling is voor zijn
geloofsleven en in het bijzonder de contacten
met andere christenen vindt hij van groot belang:
‘Buiten de kerk kom ik veel christenen tegen
bij een christelijke vereniging. Maar ik denk wel
zeker dat de kerk bijdraagt in de zin van andere
leeftijden, andere mensen waarmee je iets deelt.’
HET KENNEN VAN
JEZUS IS OPEN VOOR
ONS ALLEMAAL
VRIENDEN
De meeste mensen in Nederland weten wel
het één en ander van het christendom en dat
geldt ook voor zijn vrienden. Wat dat betreft
vindt Bram dat het geloof zijn vriendschappen
met niet-christelijke jongeren ook zeker niet
in de weg staat. De ene vriend is gelovig, de
ander niet maar weet er wel wat van af. Hij wordt
sowieso nooit belachelijk gemaakt en heeft niet
het gevoel dat de samenleving om hem heen
iets tegen christenen heeft: ‘Er worden wel eens
geintjes gemaakt, maar meer ook niet.’
Zijn streven is om als een voorbeeld te kunnen
zijn voor de wereld om hem heen, maar hij is
niet van mening dat dit al het geval is. ‘Nee, ik
denk het niet. Ik denk dat ik nog steeds meer
dan genoeg fout doe om een voorbeeld te
kunnen zijn.’ Het evangelie van Jezus is ook niet
uitsluitend weggelegd voor mensen die nooit de
fout ingaan, mensen met een bijzonder karakter,
een prachtig diploma op zak hebben, of veel
goede daden doen. Het kennen van Jezus is
open voor ons allemaal.’
LEUK LEVEN
De gedachte wil nog wel eens bij mensen
opkomen dat het leven van christelijke jongeren
helemaal niet zo leuk is en dat je een hoop
dingen niet mag. Bram lacht even en zegt dat hij
zeker een leuk leven heeft. ‘Er zijn dingen die je
niet mag waarvan God niet wil dat je het doet,
bijvoorbeeld niet te veel drinken.’
Misschien is zoiets in een studentenleven een
grotere uitdaging dan in het leven van anderen,
maar Bram heeft er zelf geen moeite mee om
maat te houden. Dat betekent niet dat hij nooit
eens uit de ban is gesprongen: ‘Ik denk dat ik niet
zo strikt ben, maar wel principieel. Als ik eenmaal
iets beslis, dan houd ik me eraan. Dingen die niet
mogen die beperken je niet maar laten je vrij.’

EEN WAARDEVOLLE TOEVOEGING
PrayerPoint: vaste plek in de dienst
Door Krista Vogelaar
Sinds een tijdje staat er tijdens de diensten KerkvoorNu
een banner in de zaal waar PrayerPoint op staat. Aan
het eind van de kerkdienst staan er een paar mensen
die, zoals de naam al doet vermoeden, bidden voor de
mensen die daar behoefte aan hebben. Johan Brouwer is
de coördinator van het gebedspunt.
‘PrayerPoint is een vaste plek in onze diensten waar met en
voor jou kan worden gebeden voor alledaagse dingen die je
bezig houden. Het kan bijvoorbeeld zijn dat je dankbaar bent
voor het behalen van je rijbewijs of dat je gebed vraagt voor
een vriend die ziek is.’ Iedereen heeft in z’n leven te maken
met blijdschap en verdriet.
De één vindt het makkelijker om dat met God te bespreken
dan de ander. Het kan zijn dat je van huis uit niet gewend
bent om te bidden of dat je bijvoorbeeld ‘standaardgebeden’
hebt meegekregen. Denk bijvoorbeeld aan bidden voor
het eten of slapen gaan, maar dat is niet een gebed voor
jouw persoonlijke situatie. Johan zegt dat de mensen die
voor de anderen bidden, het gebedsteam, deze drempel
wil verlagen voor de mensen die stoeien met de vraag: ‘Ik
wil wel bidden, maar ik weet niet hoe’. PrayerPoint kan in dat
opzicht dus mogelijkheden aanreiken die je op weg helpen
om praten met God tot iets alledaags te laten worden.

LUISTEREND OOR
Kenmerkend voor een gemeente als KerkvoorNu
is dat je er voor elkaar wilt zijn wanneer de ander
jou nodig heeft, als je behoefte hebt aan een
luisterend oor of een liefdevol gebaar. Dit maakt
PrayerPoint zo’n waardevolle aanvulling voor
de gemeente. Johan merkt dat het persoonlijke
gebed leidt tot rust en bemoediging bij mensen.
De onderwerpen waarvoor gebed gevraagd
wordt zijn heel divers van aard. ‘Eigenlijk is geen
vraag te gek.’ Voorbeelden geeft de coördinator
echter niet. ‘Privacy staat boven alles. Er worden
daarom ook geen verslagen van de gebeden
gemaakt. Het is iets tussen de persoon die voor
gebed komt en God.’
OP WEG OM VAN
PRATEN MET GOD
IETS ALLEDAAGS TE
MAKEN
Laten we
samen bidden
Johan legt uit dat het een eenmalig gebed is
met als doel dat wat op je hart ligt bij God te
brengen omdat je het ergens een plekje wilt
geven. ‘En waar kan dat beter dan bij God
Het is ons doel om mensen te bemoedigen.
God houdt van jou zoals je bent geschapen
en daarom mag je ‘zijn’ zoals je bent.’ Kortom,
PrayerPoint is voor iedereen die graag God wil
betrekken in zijn leven en uiteindelijk is gebed
het communicatiemiddel om een relatie met
Hem op te bouwen. Dus voor wie is het volgens
Johan bedoeld ‘Eigenlijk van nul tot honderd,
voor iedereen dus.’

ZORG
VOOR ELKAAR
Ieder voor zich: de westerse maatschappij wordt
gekenmerkt door individualisme. We zien dat
mensen steeds meer op zichzelf leven en op
zichzelf gericht zijn. We zien dat dat leidt tot veel
eenzaamheid. We zien in toenemende mate
mensen onze gemeente binnenkomen, die
behoefte hebben aan zorg.
Dat individualisme is eigenlijk vreemd, want
in ieder mens leeft het verlangen gezien en
geliefd te worden. We willen heel graag ergens
bij horen. Juist de kerk is een plek waar dit kan
worden gevonden. Waar ontmoetingen er echt
toe doen, waar mensen herstel kunnen vinden en
waar mensen kunnen ontdekken dat ze werkelijk
toe doen. Zo’n kerk proberen we elke dag te zijn.
In de gemeente zorgen we ook voor elkaar.
Bijvoorbeeld door naar elkaar om te zien,
door een luisterend oor te bieden, daar waar
nodig te bemoedigen, te troosten en praktische
hulp te bieden. Er zijn de afgelopen tijd heel wat
pannetjes gekookt en kaartjes verstuurd. Maar
het belangrijkste is dat er aandacht is voor elkaar.
De liefde van God drijft ons om voor elkaar te
zorgen, en voor de mensen in onze omgeving.
Vanuit de Bijbel voelen we ons namelijk
geroepen om er voor de ander te zijn. Zonder
er iets voor terug te verwachten willen we dat
geven aan mensen die het moeilijk hebben.
Daarbij maken we geen onderscheid of iemand
gelovig of niet-gelovig is. Het gaat om de mens
en die zal altijd onze onvoorwaardelijke liefde
krijgen.
AAFJE VAN DEN BROEK
ZORGCOÖRDINATOR KERKVOORNU

GELOVEN IN
MOEILIJKE
TIJDEN

Door Lisette Kuijper - de Jong
Ook christenen komen in hun leven problemen
en situaties tegen, die soms moeilijk te
verwerken zijn. Het overlijden van een dierbare
is zo’n traumatische gebeurtenis. Gemeentelid
Sabien Bolsius heeft het moeten meemaken.
Zij verloor in maart van dit jaar haar echtgenoot
Henk Jan. Op welke manier gaat zij om met dit
verlies en welke rol speelt het geloof bij de
verwerking
Wie ben je en wat doe je in het dagelijks leven
‘Mijn naam is Sabien Bolsius, kind van een
Hemelse Vader en moeder van drie jongens. Ik
werk momenteel als begeleidster van een meisje
met een beperking via een PGB-budget en ik
ben op zoek naar meer cliënten. Daarnaast doe
ik vrijwilligerswerk binnen de gemeenten Duiven
en Westervoort.’
MET VALLEN EN
OPSTAAN GA IK
VERDER
Wat betekent het geloof in Jezus voor jou
‘Jezus is voor mij mijn Redder en mijn houvast.
Ik kom uit een niet-kerkelijk gezin, maar het
geloof is wel altijd op de achtergrond aanwezig
geweest. Tijdens mijn studie ben ik mij meer
gaan verdiepen in het christen-zijn.’
Het leven van een christen is niet per definitie
zonder problemen. Zo is het afgelopen jaar
voor jou heel moeilijk geweest. Zou je hier
misschien iets over willen vertellen
‘Voor mij zijn de afgelopen jaren tropenjaren
geweest, vooral het afgelopen jaar was heel
moeilijk. Mijn man Henk Jan is vorig jaar
november in het ziekenhuis opgenomen, omdat
hij op de wachtlijst stond voor een pacemaker.
Elke keer als hij stabiel was voor de operatie,
kreeg hij weer een complicatie. In januari van
dit jaar kon hij eindelijk de ingreep ondergaan.
Tijdens de ziekenhuisperiode kreeg hij veel
bezoek van gemeenteleden.
Er werd veel met en voor ons gebeden en daar
konden wij veel kracht uit putten. In februari zou
Henk Jan gaan revalideren, maar toen kreeg
hij epileptische aanvallen en moest hij een
ingrijpende operatie aan zijn hoofd ondergaan.
Weer legden wij het leven van Henk Jan in Gods
handen, maar uiteindelijk bleek dat hij niet meer
beter kon worden en stierf hij in maart.
Henk Jan, de kinderen en ik hebben goed
afscheid van elkaar kunnen nemen. Wij konden
hem loslaten, wat achteraf vrij bizar was. De
afgelopen maanden zijn als een roes voorbij
gegaan. Ik probeer elke zondag de dienst bij te
wonen, maar dat valt vaak niet mee. De liedjes
en preken komen soms hard binnen. Wij zijn
als gezin incompleet en ik vind het daarom erg
zwaar om uit te kijken naar kerst.’

Hoe ga je om met zo’n groot verlies van een
dierbare
‘Het besef dat Henk Jan naar zijn Hemelse Vader
is gegaan, geeft mij troost. Ik weet dat hij het
daar goed heeft en dat hij vredig is gestorven.
Met vallen en opstaan ga ik verder.’
Welke rol speelt het geloof bij het
verwerkingsproces
‘Het is voor mij vaak nog lastig om hart en
verstand in evenwicht te krijgen. Het geloof geeft
mij inzicht en steun, maar er zijn ook twijfels. Ik
had het gevoel dat God mij alleen liet met mijn
vragen en verdriet. Dat is niet zo, want Hij laat
niemand los.
Bovendien is het fijn dat er vrienden en
gemeenteleden voor me klaar staan om met me
te praten als ik mij alleen voel of erg verdrietig
ben. Bidden is vaak moeilijk omdat ik niet precies
onder woorden kan brengen waarmee ik zit.
Daarnaast komt de gedachte wel eens op:
waarom of waarvoor bid ik eigenlijk Ik denk
dat bij mijn verwerkingsproces ook boosheid
en machteloosheid mogen horen. Niemand is
volmaakt. De afgelopen maanden houd ik me
steeds meer bezig met de vraag of ik echt een
christen ben en of ik mij ook zo gedraag. Hoe ik
om moet gaan met de twijfels over het geloof
Daar heb ik geen antwoord op. Ik weet dat God
liefde wil geven, maar je moet dat ook kunnen en
willen ontvangen. Mijn hoofd en mijn hart liggen
dus nog niet op één lijn.’
Kun je concrete voorbeelden geven van
de steun die je van het geloof hebt mogen
ontvangen
‘Het delen van mijn gedachten en twijfels
met gemeenteleden helpt mij in mijn
verwerkingsproces. Daarnaast denk ik dat
ik zelf tot steun kan zijn voor mensen die in
eenzelfde soort situatie zijn beland, maar ik zie
mij niet als een voorbeeld voor diegenen die een
geliefde hebben verloren. Verder lees ik veel in
het Bijbelboek Psalmen, waar bemoedigende
teksten in voorkomen.
Psalm 3:4 is een voorbeeld van zo’n tekst, die
mij tot steun is: ‘U, Heer, bent een schild om mij
heen, U bent mijn eer, U houdt mij staande.’ Er
worden vele herkenbare emoties beschreven,
zoals in Psalm 6:7: ‘Moe ben ik van het zuchten,
elke nacht is mijn kussen nat, mijn bed
doorweekt van tranen.’
Tot slot las ik op de verjaardag van Henk Jan, 8
november, de volgende tekst in Psalm 55: ‘Leg
u last op de Heer, Hij zal u steunen, nooit zal Hij
dulden dat een rechtvaardige ten val komt’.’

WAAROM OF
WAARVOOR BID IK
EIGENLIJK

LPH CURSUS
laagdrempelig & ontspannen

Door Krista Vogelaar
De deelnemers van de Alphacursus komen
langzaamaan het KerkvoorNu gebouw binnen
druppelen en kiezen een plekje in de zaal dat
is omgetoverd tot een gezellig restaurantje.
De hele dag zijn verschillende gemeenteleden
druk geweest om te zorgen dat alle cursisten
een lekkere maaltijd krijgen. Alleen al de
lekkere geur die uit de keuken komt, doet je
maag rammelen. Verschillende deelnemers
snuiven de welbekende aroma op, gevolgd
door blikken van herkenning. Is dat nou.... ja dat
is het echt! Pannenkoeken!
De toon is gezet. Er heerst een gezellige
ongedwongen sfeer en de manier van omgang
doet lijken of de cursisten elkaar al heel lang
kennen. Niet alleen de deelnemers van de
cursus kwebbelen er vrolijk op los, onder hen
is ook een aantal cursusleiders. Eén van hen is
Astrid de Winter en de Alpha is voor haar bekend
terrein.
‘Bij de Alphacursus word je echt meegenomen
naar het beginsel van het geloof. Met
basisvragen als wie is God Is de Bijbel waar
Zo’n oud boek van meer dan 2.000 jaar, is dat
nog realiteit En eigenlijk stelt iedereen wel de
vraag: Als er een God is, waarom is er dan zoveel
narigheid in de wereld’
BLOEI
De deelnemers komen op verschillende wijzen in
aanraking met de Alpha. De één via KerkvoorNu,
een tweede via thuiszorg en weer anderen door
een gemeentelid of kennis. Iedereen komt met
zijn eigen achtergrond en vragen naar de negen
cursusavonden toe en allemaal met een zekere
mate van nieuwsgierigheid naar God.
Esther Bosman volgt de cursus, eigenlijk
vanwege haar echtgenoot. ‘Mijn man is katholiek
opgevoed en hij wou meer over het geloof te
weten komen en dan is de Alpha een mooi
begin. Dus ik ben meegegaan.’
Dat de beweegredenen om deel te nemen erg
uiteenlopend zijn, blijkt wel uit de reactie van
Thijs Binkhorst. Met zijn 81 jaren is hij de oudste
participant en door middel van deze avonden
hoopt hij rust en een doel in zijn leven te vinden.
Hij zegt dat het er naar uitziet dat het goed komt
omdat hij weer begint te geloven. Door allerlei
omstandigheden had hij zich afgekeerd van het
geloof en dit begint nu weer tot bloei te komen.
ALS ER EEN GOD IS,
WAAROM IS ER DAN
ZOVEEL NARIGHEID
IN DE WERELD
Tegenover Thijs zit Dennis Wiechman. Ze kunnen
het samen goed vinden en het aardige is dat het
leeftijdsverschil geen enkel obstakel vormt in
hun vriendschapsband. Dennis is 26 en daarmee
de jongste cursist. ‘Ik zocht een Bijbelcursus en
toen zei Astrid: misschien is de Alpha wat voor
jou. Ik geloofde wel in God, maar niet zozeer
vanuit het christelijk geloof.’
HOUVAST
Astrid vertelt dat de cursus voor iedereen is die
meer over het christelijk geloof te weten wil
komen. Daarbij laat ze weten dat het ongelooflijk
veel houvast brengt in het leven. De deelnemers
vinden antwoorden op levensvragen, het geeft
hen stabiliteit en vreugde. Daar komt uiteraard
ook bij dat hun kennissenkring uitbreidt.
De avonden bestaan niet alleen uit een
gezamenlijke maaltijd, maar gaan nog verder.

‘We eten met elkaar en alleen dat is de hele
cursus al waard. Dan hebben we de inleiding en
daarna gaan we in kleine groepjes uiteen om
over het onderwerp door te praten.’ Dat laatste
onderdeel vindt plaats in privésfeer, iedereen
heeft de ruimte daar vragen te stellen. Dat is wat
de deelnemers ook erg fijn vinden.
Agna Klein zegt het op prijs te stellen om met
anderen over het geloof te praten. ‘Ik vind het fijn
dat je in een groepje alles met elkaar kunt delen.
En wat voor mij belangrijk is, is dat ik met mijn
vragen terecht kan.’ Cor van Amersvoort vindt het
vooral fijn dat hij er veel van leert. “En daar gaat
het toch om.’
we werken voor de grote verlosser. Dus we zijn
allemaal verloskundigen.’
WE WILLEN GRAAG
DAT IEDEREEN DE
LIEFDE VAN JEZUS
MAG ERVAREN
VERLOSKUNDIGEN
Het verschilt per deelnemer in hoeverre ze
geloven. En dat vormt geen belemmering om
deel te nemen aan de Alphacursus. Als je het
aan Astrid zou vragen, dan zou ze zeggen dat
dit het leukste werk is wat je kunt doen voor
God, namelijk vertellen wie Hij is. ‘Ik zeg altijd,
we staan in de kraamkamer van het geloof en
Wat betreft Janine Konings is het een kwestie
van dat wat ze gelooft, de juiste invulling kunnen
geven. ‘Je hebt zo’n schilderij waarop Jezus
staat te kloppen aan de deur. Ik hoor Hem wel
kloppen, maar ik moet alleen nog opendoen.’
INLEIDING
Nadat iedereen gegeten heeft worden de tafels
aan de kant geschoven en wordt iedereen

voorzien van koffie of thee. De stoelen worden
in een grote kamervullende kring gezet en
iedereen zoekt een plekje op. Christiaan Vos gaat
verder met de inleiding van de avond over het
onderwerp ‘Hoe kan ik het kwade weerstaan’.
De groep hangt aan zijn lippen en je zou een
speld kunnen horen vallen. Hier en daar hebben
cursisten er pen en papier bij gepakt om datgene
op te schrijven wat hen aanspreekt en na de
inleiding gaan de deelnemers in kleine groepen
uiteen om verder over het onderwerp door te
praten.
altijd vol. Of de deelnemers de Alphacursus
ook bij anderen zouden aanbevelen, nou en of.
Esther Bosman zegt het sowieso iedereen aan te
raden. ‘Omdat ik graag zou willen dat iedereen
de liefde van Jezus mag ervaren en omdat je
op deze cursus op een hele laagdrempelige en
ontspannen manier aan het geloof kan proeven.
Je hoeft het niet alleen te doen en ik gun
iedereen een persoonlijke relatie met Jezus.’
AANBEVELEN
De cursus wordt tweemaal per jaar gegeven en
uiteindelijk stroomt de lijst met aanmeldingen

KAN ALTIJD BIJ GOD TERECHT
Naam: Irene van Dongen
Leeftijd: 24 jaar
Woonplaats: Duiven
‘Het geloof is voor mij zo belangrijk dat ik mijn huidige baan zou willen opzeggen
om voor de kerk te gaan werken. Ik zou me dan vooral willen richten op de
jongeren om die een plek te geven in een kerk waar zij zich thuis voelen en waar zij
vriendschappen kunnen opbouwen. Er wordt tegenwoordig heel erg aan de jongeren
getrokken in de wereld, op allerlei manieren. Daarom is het goed dat we laten zien
wie God voor ze kan zijn. Waar ze mogen leren wie God is en dat ze dat ook weer
kunnen doorgeven. Het mooiste zou zijn als ze hetzelfde kunnen ervaren als wat
God voor mij betekent. Een God die ik niets hoef te vertellen, maar aan wie ik alles wil
vertellen. Een God waar ik altijd terecht kan.’

VAN ALLE TIJDEN
Naam: Adrie Mooij
Leeftijd: 83 jaar
Woonplaats: Zevenaar
‘Ik ben opgegroeid in de Nederlandse Hervormde Kerk, maar ga bijna veertig jaar
naar de baptistengemeente. Eerst in Arnhem, maar bij de start van een gemeente
ging ik naar Zevenaar. De diensten en de gemeente hebben mij altijd, en nog
steeds, aangesproken. Gods woord wordt goed en begrijpelijk uitgelegd. Vooral die
uitleg vind ik prettig, want als kind heb ik nooit Bijbelonderricht gehad. Natuurlijk
is er tegenwoordig veel veranderd, maar daar ontkom je niet aan. We zijn van het
orgel naar een muziekteam van wel acht muzikanten gegaan. Ook de liederen zijn
veranderd. Maar dat is goed. Het belangrijkste is dat we ook de jongeren kunnen
raken met de Heer. Want het geloof is niet van toen en nu, maar van alle tijden.’

“WE HEBBEN EINDELIJK
RUST IN ONS GEZIN”
TONY EN BRENDA OOMS BELEVEN
GODS GENADE

Een zware tijd brak voor Tony en Brenda aan. Ze
hadden het beiden moeilijk met de situatie en dat
sloeg over naar hun relatie. Brenda: ‘We waren
in mei 2008 klaar met onze studie en in oktober
is Noah geboren. In die tijd moesten we een huis
vinden en Tony een baan. Dat gaf een enorme
druk op ons. Na de geboorte van Noah ben ik bij
mijn ouders blijven wonen.
We waren blij dat we bij onze ouders terecht
konden, maar het is niet je eigen huis. Vooral Tony
had het daar erg moeilijk mee. Hij woonde nog
thuis bij zijn moeder en we zagen elkaar alleen
in de weekenden. Dit leverde alleen maar op dat
we steeds meer gefrustreerd raakten. Op een
gegeven moment bereikten we allebei het punt
dat we het niet meer zagen zitten en een einde
aan de relatie wilden maken.’
Door Rob Pol
Een aantal jaren geleden stond het leven van
Tony en Brenda Ooms op zijn kop. Ze zitten vol
plannen en zijn bezig met de toekomst. Dan
wordt Brenda ongepland zwanger en breekt
er een roerige tijd aan.
‘Al je plannen vallen in één keer in duigen’, kijkt
Tony terug. ‘Alles wat we in ons vizier hadden,
moesten we aan de kant schuiven om honderd
procent voor ons kind te gaan zorgen. Daar
kwam nog bij dat we allebei nog thuis woonden
en ik geen baan had.’
OMMEKEER
Hoe uitzichtloos een situatie zich kan voordoen,
hoe wonderlijker is het dan om een ommekeer in
je leven mee te maken. Die kwam toen Tony en
Brenda God in hun leven begonnen te betrekken.
Tony: ‘Mijn moeder bleef zeggen dat ik moest
blijven bidden. Eerst wilde ik niet naar haar
luisteren, maar toch kom je steeds terug op dat
punt en word je er naartoe getrokken. Ik ging
ook steeds meer in de Bijbel lezen en las over
vertrouwen. Toen dacht ik: we kunnen dit niet
alleen, we moeten God in ons leven betrekken.’
Brenda vult aan: ‘Ik besefte steeds meer hoe
wonderlijk het is dat God dit kindje gemaakt heeft.
Ik ben toen met mijn ouders naar de kerk gegaan.
Ik was wel bang voor oordelen, maar de mensen
reageerden zo positief. Toen voelde ik beetje bij
beetje dat God bezig was mij naar Hem toe te
trekken.’

BIJZONDER
Dat het geloofsleven van Tony en Brenda aan het
veranderen was, zorgde ook voor een bijzonder
moment. Brenda: ‘Ondanks gesprekken met
mijn ouders en anderen, veranderde de situatie
tussen Tony en mij niet en was voor mij de enige
keuze een eind aan de relatie te maken. Op
dat moment heb ik eerst gebeden en stond
op het punt om Tony hierover te bellen, toen
hij mij belde met de boodschap dat we verder
moesten, maar dan wel met God erbij.
ELKE KEER ALS WE
ZAKEN IN GODS
HANDEN GAVEN,
GEBEURDE ER IETS
WONDERBAARLIJKS
Dat was een heel bijzonder moment. Dat we
allebei afzonderlijk die keuze hadden gemaakt
heeft ons toen gered.’
Vanaf dat moment begon het leven van Tony
en Brenda te kenteren. Het was wonderbaarlijk
om te zien dat ze toen ook gelijk Gods genade
mochten ervaren. Brenda: ‘Elke keer als we
zaken in Gods handen gaven, gebeurde er iets
wonderbaarlijks. Zo kreeg Tony plotseling een
baan aangeboden. Daarnaast ging het ook
op het gebied van huisvesting voorspoedig.
Belangrijk was om een urgentieverklaring te
krijgen.
Toen Noah na zes maanden een week in het
ziekenhuis moest verblijven, leerden we hier een
medisch maatschappelijk werkster kennen die
ons wilde helpen. Vervolgens kregen we bezoek
van een psycholoog om te kijken of er sprake
was van een noodsituatie. Het was geen leuk
gesprek, maar toch wist ik na afloop zeker dat
we die urgentieverklaring zouden krijgen.
Mijn vertrouwen in God was zo groot geworden
dat ik wist dat Hij voor ons zou zorgen. Hij wist
al waar ons huis stond, alleen zagen wij zelf het
niet.’

2010 wordt een heel bijzonder jaar voor Tony en
Brenda. Het is het jaar dat ze trouwen en zich
laten dopen. Ook wordt Brenda weer zwanger,
ditmaal gepland. In juni 2011 wordt Samuel
geboren. Een in alle opzichten bijzondere
gebeurtenis.
GEDRAGEN
Brenda: ‘De geboorte van Samuel mochten we
nu beleven als gezin in ons eigen huis. Je beseft
dan nog meer hoe gezegend je bent.’
‘En je krijgt een ongelofelijke rust in je leven’,
zegt Tony. ‘Er speelden zoveel zaken dat je geen
idee hebt hoe je moet beginnen. Op het moment
dat je God zoekt, dan ervaar je rust. Je wordt echt
gedragen en dan kan je alles aan.’
vertrouwen tegemoet. Een toekomst met God
aan hun zijde. De afgelopen periode heeft ze
duidelijk gemaakt dat Hij niet meer in hun leven
mag ontbreken.
Brenda: ‘Het was een proces van vallen en
opstaan. Als je je fouten erkent, dan komt alles
ten goede. Je mag bij Hem komen met wat je
ook hebt gedaan, Hij vergeeft en helpt je verder.
Het mooiste is nog dat je dingen aan God vraagt
om je leven op orde te krijgen en dan geeft Hij
je veel meer dan je eigenlijk om had gevraagd.
Daarbij zal Hij ook nooit meer geven dan je
aankan. God weet dat ik het aankan en daar
vertrouw ik op.’
IN TIJDEN VAN NOOD
IS HET GEWELDIG OM
GOD AAN JE ZIJDE
TE HEBBEN
Tony beaamt dat, maar zegt dat er nog werk aan
de winkel is. ‘In tijden van nood is het geweldig
om God aan je zijde te hebben.
Daardoor kan ik, nu ik rust heb, nog meer
genieten van het leven. Het is wel van belang dat
je blijft werken aan je relatie met God. Nu komt
het op kleine dingen neer en is het wel taak dat
je tijd in God steekt en je geloofsleven. Nu komt
het er op aan.’
Tony en Brenda zien de toekomst met

JE BENT WELKOM!
ELKE ZONDAG
OM 10:30 UUR
CANDEA COLLEGE
SATURNUS 1
DUIVEN
WWW.KERKVOORNU.NL