LA SUISSE NORMANDE - Op Pad

Een kaart is altijd handig,
ook al is de GR36 zeer goed
bewegwijzerd.
Dan weer ligt de
Orne in de diepte...
...dan weer liggen wij er
languit naast.
steund door schots en scheef staande, dikke
pilaren. Een fleurig bloemetje achter
een kapotte ruit doet vermoeden dat er
toch nog mensen wonen. Een blaffende
hond aan een ketting achter de bouwval
bevestigt onze gedachte, maar we zien
geen mens. Heerlijk die rust, alleen het
loeien van de koeien horen we om ons
heen. En een bloeddorstige hond, die om
aandacht vraagt.
Het wandelpad is veelal onverhard en
slingert langs kleine stroompjes en door
bossen. Na een zeer steil klimmetje passeren
we Chapelle St. Joseph, een kapel gelegen
op een heuveltop tussen de bossen.
De kilo’s die we meezeulen beginnen we
te voelen en met een zwaai knalt Elmar
zijn rugzak op de grond. ‘Zo, tijd voor een
pauze!’
Hij ploft neer op een verweerde bank en
grist een banaan uit zijn rugzak. Met zijn
mond vol kijkt hij me vragend aan. Of ik
ook een stukje had gelust? Welja! Met een
doffe klap belandt mijn rugzak op de
grond.
KUNST- EN VLIEGWERK
Een afdaling brengt ons even later naar
het dorp St-Martin-de-Sallen. Voordat we
het echter in de gaten hebben, ligt het gehucht
al weer achter ons en duiken we de
bossen in. Grote, modderige plassen sieren
het pad dat voor ons ligt. Overblijfselen
van het noodweer van afgelopen
Prachtig, zo’n erfscheiding.
nacht. We ploeteren tot de top op ruim
tweehonderd meter met dikke plakken
aangekoekte modder aan onze schoenen.
Zodra we het bos achter ons laten, verdwijnen
de modderpoelen en we dalen
rustig af naar de rivier. Aan de overkant
van de rivier ligt St-Rémy, maar wij vervolgen
onze weg over het doorweekte pad
en steken pas bij Cantepie de Orne over.
De route voert door een donker bos en
onder een dicht bladerdek kruipen we
over een smal pad een steile helling op.
Elmar heeft een voorsprong genomen en
verdwijnt over het rotspad uit mijn gezichtsveld.
De klim is niet lang en vanaf
de top hebben we vrij uitzicht over het
dal beneden ons, waar de Orne zich in allerlei
bochten wringt. In de verte lonkt
Clécy.
PATAT MET WORST
Elmar ligt languit in het gras met zijn
rugzak als kussen onder zijn hoofd. Zijn
schoenen staan uit te dampen en de stilte
wordt alleen verstoord door het ruisen
van de rivier.
‘Zeg, El...’
‘Ja?’
‘Ga jij even koken...’
‘Hmmm, ik lig hier zo lekker.’
1 - 2009 47