VIND DE MENS

- 90 -
Het subsidiebudget ging omlaag en er kwam een nieuwe directeur: Doro
Siepel. Een vrouw met ervaring in de reclamewereld. “Ik vroeg me af:
wat wil de klant? We hebben veel marktonderzoek gedaan, wilden van
Zuidplein echt een theater van de stad maken. Daarbij vinden we niks
van de kwaliteit. Als het publiek is geraakt door een voorstelling, is het
kwaliteit.” Siepel verhaalt over een optreden van een Hindoestaans-
Nederlandse toneelgroep. “Ik vond het met mijn westerse opvatting van
wat kwaliteit is echt heel slecht, vreselijk overdreven geacteerd. Maar de
bezoekers liepen lachend de zaal uit en hadden genoten. Zij vonden al die
brede gebaren, helemaal in de Bollywoodtraditie, juist prachtig.”
Zuidplein profileert zich als het ‘enige middelgrote theater dat zich ook
richt op theaterliefhebbers met mbo-niveau of lager’. “We hebben in
Rotterdam veel mbo’ers”, weet Siepel. Daarnaast is de stad zoals gezegd
een internationale smeltkroes. Alleen voor nationaliteiten die in de
Maasstad met 10.000 ingezetenen of meer zijn vertegenwoordigd, maakt
Theater Zuidplein specifiek programma. Dat betekent voor Turken,
Marokkanen, Hollanders, Kaapverdianen, Surinamers en Antillianen.
“We segmenteren natuurlijk enorm”, beseft Siepel. “Wij hebben een zaal
met zeshonderd stoelen en één met 170 stoelen; je wilt niet dat er maar
vier man zitten.” De uitzonderingen die de regel bevestigen zijn Iraniërs,
Irakezen, Pakistani en Chinezen. Relatief kleine groepen die de zaal altijd
vol krijgen. “Zij worden niet actief door ons benaderd maar komen uit
zichzelf. Wij vinden het geweldig een bijdrage te mogen leveren aan het
verrijken van de kunst en cultuur in Rotterdam.”
Wat is in haar ogen de functie van schouwburgen en theaters anno 2015?
“De samenleving staat niet stil en verandert continu. Wij houden telkens
een vinger aan de pols en springen in op ontwikkelingen. Er komen
bijvoorbeeld steeds meer ouderen in Rotterdam. Ik vind dat wij daar
als theater iets mee moeten.” Daarnaast voelt Theater Zuidplein zich
medeverantwoordelijkheid voor de scholingskansen van jongeren. “We
zijn daarom een leerwerkbedrijf. Zo’n zestig mbo- en hbo-studenten
lopen hier jaarlijks stage. Via hen leer ik weer meer over hun achterban.
Ook bemoeien wij ons gevraagd en ongevraagd met het Hart van Zuid, het
centrum van Rotterdam-Zuid. De gemeente vraagt ons vaak als adviseur,
omdat wij de mensen hier zo goed kennen.” Derde maatschappelijke