21.06.2015 Views

Ir.Reëel 2 - VTK

Ir.Reëel 2 - VTK

Ir.Reëel 2 - VTK

SHOW MORE
SHOW LESS

Create successful ePaper yourself

Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.

<strong>Ir</strong>.Reëel<br />

België -<br />

Belgique<br />

P.B.<br />

Leuven 1<br />

2/649<br />

Architectuur:<br />

AS&P<br />

VLAAMSE TECHNISCHE KRING<br />

Semesterieel - Editie 2 : december 2010 - februari 2011<br />

magazinenummer P708339<br />

Cultuur:<br />

Halloween Comedy Night<br />

Buitenland:<br />

Erasmus Mundi<br />

Wetenschap:<br />

Los Alamos<br />

V.U. Karen Helderweirt, Studentenwijk Arenberg 6, bus 0, 3001 Heverlee - Afzender: Vlaamse Technische Kring vzw - gratis - 2000 exemplaren - Afgiftekantoor: Leuven 1


presented<br />

U was weer geweldig!


<strong>Ir</strong>.Reëel 2<br />

december 2010 - februari 2011<br />

4 32<br />

Proffenwoordje:<br />

Prof. Van den Bulck geeft zijn toch wel eigenzinnige<br />

kijk op het energievraagstuk<br />

en heeft het in zijn betoog onder andere<br />

over een paar van de meest recente ontwikkelingen<br />

op het gebied van de fysica,<br />

maar ook over vroeg-middeleeuwse filosofen.<br />

En over koning Sysiphus!.<br />

Sport: Parkour<br />

Na het vorige artikel over de dodentocht<br />

blijven we in de loopsfeer, maar gaan we<br />

het gevaar niet uit de weg met de nog<br />

relatief jonge sport Parkour, niet te verwarren<br />

met freerunning. Ook kom je te<br />

weten hoe je moet vallen zonder je te<br />

bezeren.<br />

8<br />

Update Impuls-standpunten<br />

Allemaal goed en wel die <strong>VTK</strong>-verkiezingen,<br />

maar doet Impuls ook wat ze<br />

beloofd hebben? Of is het bij ons even<br />

slecht gesteld als in de politieke wereld?<br />

Daarom speciaal voor jullie: een update<br />

van de Impuls-standpunten..<br />

38<br />

Doorgelicht: profilering archi’s<br />

Burgerlijk ingenieur-architect. Het beste<br />

van twee werelden: zowel wetenschap<br />

als esthetiek. Maar is dit wel zo? Hoe<br />

staan we ons mannetje tussen de burgerlijk<br />

ingenieurs enerzijds en de hogeschool<br />

architecten anderzijds?<br />

Inhoud<br />

4 Proffenwoordje: Prof. Van den Bulck<br />

6 Praeses vs vice<br />

8 Standpunten Impuls<br />

10 24-urenloop: wat voorafging...<br />

11 Buitenland: Erasmus Mundi<br />

14 Wetenschap: Los Alamos<br />

17 Galabal: sfeerreportage<br />

18 Publireportage: Consulting en burgies<br />

20 Afterlife: Freddy Dezeure<br />

27 Babelicious: de meisjes van Revue Dans<br />

28 Cultuur: Halloween Comedy Night<br />

30 Telex<br />

32 Sport: Parkour<br />

34 Vetcool<br />

37 Test jezelf: Hoe burgie/archie ben jij?<br />

38 Doorgelicht: profilering archi’s<br />

41 Goedfout<br />

42 Architectuur: AS&P<br />

44 Culinair<br />

45 BEST<br />

46 Ontspanning<br />

Redactioneel<br />

We zijn reeds december en dat wil zeggen dat de dagen alsmaar korter<br />

worden, de temperaturen blijven zakken en de eerste cursussen beginnen<br />

boven te komen. Deadlines komen dichterbij, ontwerpen en taken moeten<br />

nu toch echt wel dringend afgerond worden. Al een geluk is <strong>VTK</strong> er nog<br />

om voor de nodige ontspanning te zorgen in deze moeilijke tijden. Ook<br />

Communicatie draagt hun steentje bij. Het resultaat heb je nu in handen:<br />

de tweede <strong>Ir</strong>.Reëel van dit jaar. So grab a beer, kick back and enjoy!<br />

Colofon<br />

<strong>Ir</strong>.Reëel:<br />

Gratis kringblad van de<br />

Vlaamse Technische Kring<br />

vzw, Leuven<br />

Redactie en layout:<br />

Karen Helderweirt,<br />

Yuri Van Havere,<br />

Ruben Wouters<br />

Verschijning:<br />

4 maal per jaar,<br />

september-decemberfebruari-mei<br />

Oplage:<br />

2000 exemplaren<br />

Contact:<br />

Communicatie <strong>VTK</strong> vzw,<br />

Studentenwijk Arenberg 6<br />

bus 0, 3001 Heverlee,<br />

communicatie@vtk.be<br />

Advertenties:<br />

<strong>VTK</strong> Bedrijvenrelaties, br@vtk.be<br />

Druk:<br />

Drukkerij Peeters, Herent<br />

<strong>Ir</strong>.Reëel 2<br />

3


Proffenwoordje: Eric Van den Bulck<br />

Voor elke <strong>Ir</strong>.Reëel lenen we even onze schrijverspen uit aan een professor van de faculteit Ingenieurswetenschappen<br />

om ons een glimp te vergunnen in zijn of haar kijk op de wereld. Dit keer nam prof.<br />

Eric Van den Bulck de pen ter hand. U zou hem moeten kennen van boeiende, maar ook vaak als aartsmoeilijk<br />

ervaren vakken zoals Warmteoverdracht en Verbrandingsmotoren. Uit zijn geanimeerde lessen<br />

herinnert u zich vast ook zijn voorliefde voor fysica en recente ontwikkelingen daaromtrent. Vanuit<br />

die optiek heeft hij het hieronder over een brandend actueel thema, waarover al veel is geschreven:<br />

het energievraagstuk. Voor u zich verwacht aan een zoveelste pleidooi voor windmolens en zonnecellen:<br />

wees gerust, het tegendeel is zelfs waar! Om het met zijn eigen woorden te vatten: “een ietwat<br />

eigenzinnige beschouwing van een prof over hoe we het energievraagstuk zouden kunnen oplossen”.<br />

Persoonlijk denk ik dat wij momenteel in<br />

het meest interessante tijdperk leven dat<br />

wij als ingenieur tot hiertoe hebben mogen<br />

beleven. Natuurlijk is er de continue<br />

vooruitgang van technologie in de Westerse<br />

wereld die dit deels verklaart, maar<br />

er is meer aan de hand. Veel heeft te maken<br />

met de verwachtingen die de maatschappij<br />

aan de ingenieur stelt. Tot in het<br />

recente verleden waren deze verwachtingen<br />

niet bijzonder uitgesproken. De<br />

maatschappij verwelkomde het aanbod<br />

van elektriciteit en de automobiel zonder<br />

daar eerst naar te vragen. Nu is dat anders.<br />

Koning Sisyphus<br />

Algemeen verwacht de maatschappij van<br />

de ingenieur dat hij of zij een steen of kei<br />

zou verleggen, als symbool voor de vooruitgang<br />

van onze maatschappij. Sommige<br />

van onze voorgangers hebben echt<br />

grote keien verlegd die onze Westerse<br />

maatschappij grondig hebben veranderd.<br />

Rudolf Diesel met zijn verbrandingsmotor<br />

die overal te velde goedkoop paardenkracht<br />

kon leveren. Charles Parsons met<br />

zijn traagdraaiende turbine die grootschalige<br />

elektriciteitsproductie mogelijk maakte.<br />

Frank Whittle met zijn straalmotor die<br />

intercontentinentaal vliegtuigtransport<br />

heeft mogelijk gemaakt. En tenslotte, Nicolaus<br />

Otto die met zijn verbrandingsmotor<br />

ons nieuw opium heeft gegeven, de<br />

automobiel.<br />

Dergelijke grote keien verleggen is niet<br />

voor iedereen weggelegd. De meesten<br />

onder ons zullen zich wel tevreden stellen<br />

met een veel kleinere steen, en dat is<br />

OK. Een te grote steen aanpakken houdt<br />

immers het risico in om te eindigen als<br />

de Grieks-mythologische koning Sisyphus,<br />

die veroordeeld werd tot het naar<br />

boven rollen van een grote steen om die<br />

dan, eens boven, terug naar beneden te<br />

zien rollen en dit te moeten herhalen tot<br />

in de eeuwigheid. De ontwikkeling van de<br />

Stirlingmotor is hier een voorbeeld van.<br />

Onnoemelijk veel geld is gestoken in de<br />

ontwikkeling van deze motor, keer op keer<br />

sinds 1970, zonder te resulteren in een<br />

economisch product.<br />

Het energievraagstuk<br />

Anno 2010 is er voor het eerst in de geschiedenis<br />

een duidelijke vraag van de<br />

maatschappij naar een oplossing van het<br />

energievraagstuk, t.t.z. behoud van een<br />

groot levenscomfort zonder impact op het<br />

milieu. Hier moet een grote kei worden<br />

verlegd en die hebben we tot nu toe nog<br />

niet echt gevonden. Dat creëert een spanningsveld<br />

met duidelijk waarneembare irrationele<br />

uitlopers als gevolg. Een voorbeeld<br />

hiervan is het verschijnen van al die<br />

fotovoltaïsche panelen op onze Vlaamse<br />

daken. Dit is in alle economische studies<br />

opgeklommen tot schoolvoorbeeld van<br />

een Matheuseffect: enkel zij die het financieel<br />

niet nodig hebben, kunnen profiteren<br />

van de gemeenschapssteun, anderen<br />

niet. Even perverse neveneffecten vinden<br />

we terug bij de windmolenindustrie. De<br />

economische crisis heeft er indirect toe<br />

geleid dat duizenden beleggers in windmolenbedrijven<br />

hun spaarcenten verloren<br />

hebben en veel ingenieurs werden naar<br />

huis gestuurd. Het is duidelijk dat de huidige<br />

beschikbare en aangeboden technologieën<br />

maar partieel bevredigend en<br />

zeker niet voldoende zijn.<br />

De hamvraag stelt zich hoe we hieruit geraken<br />

en hoe we kunnen komen tot een<br />

nieuw evenwicht, zonder in de Sisyphusval<br />

te trappen en zonder moeizaam vergaard<br />

belastingsgeld te verkwisten. Hoe<br />

kunnen we deze steen verleggen? Ik denk<br />

dat de oplossing ligt in het volgen van<br />

meerdere pistes. De nu bewandelde pistes,<br />

de nucleaire piste met de generatie-4-<br />

kernreactoren en de door biologische wetenschappen<br />

ondersteunde aanmaak van<br />

b i o b r a n d -<br />

stoffen hebben<br />

zeker<br />

p o t e n t i e e l<br />

maar behandel<br />

ik niet.<br />

Ik vernoem<br />

gewoon mijn<br />

twee favoriete<br />

pistes:<br />

de natuurkunde<br />

en<br />

het abstract<br />

denken.<br />

“Wow”-moment<br />

Het opvolgen van nieuwe ontwikkelingen<br />

in de natuurkunde is één van mijn hobbies.<br />

Met de elektronische nieuwsbrieven<br />

waarop je jezelf kan abonneren, is dat de<br />

dag van vandaag zeer gemakkelijk geworden.<br />

Ik tracht deze ontwikkelingen bij<br />

te houden om ze eventueel te verwerken<br />

in mijn cursussen of om nieuwe ideeën<br />

te vergaren voor onderzoeksprojecten.<br />

Voorbeelden van nieuwe wetenschappen/<br />

technologieën die zijn doorgefilterd naar<br />

mijn cursus warmteoverdracht zijn: elektrochromatografie,<br />

met zogenaamd “slim<br />

glas” als nieuwe toepassing, en Fabry-<br />

Perrot-oppervlakken, om de bandbreedte<br />

van infraroodemissie van oppervlakken te<br />

beperken. Deze technieken hebben het<br />

potentieel om in de toekomst belangrijke<br />

bijdragen te leveren voor het recupereren<br />

van warmte op lage temperatuur, als alternatief<br />

voor de Stirlingmotor. Grafeen<br />

staat reeds enkele jaren in mijn cursus<br />

als voorbeeld van excellente warmtegeleider<br />

om elektronische chips te koelen.<br />

Het was gemakkelijk om de ontwikkelingen<br />

rond grafeen op te volgen want sinds<br />

de ontdekking ervan in 2004 was er een<br />

continue stroom van “opmerkelijk” positief<br />

wetenschapsnieuws. Het was voor mij<br />

dan ook een bevestiging van mijn nieuwsopvolgmethode<br />

om te vernemen dat dit<br />

4<br />

<strong>Ir</strong>.Reëel 2


Eric Van den Bulck<br />

jaar de ontdekking van grafeen de Nobelprijs<br />

voor de fysica had gekregen.<br />

Het volgen van wetenschapsnieuws, met<br />

de nadruk op de natuurkunde,<br />

levert vaak een<br />

“wow”-moment. Zo is er<br />

het werk van een Finse<br />

onderzoeksgroep die recent<br />

(in 2008) de tweede<br />

hoofdwet van de thermodynamica<br />

hebben<br />

toegepast op Darwin’s<br />

evolutieleer van natuurlijke<br />

selectie, en meer<br />

algemeen hebben ze via<br />

de tweede hoofdwet een<br />

verband ontdekt tussen<br />

Darwin’s evolutieleer en<br />

het principe van kleinste<br />

actie van Hamilton en<br />

Lagrange. Deze fundamentele<br />

natuurprincipes<br />

werden allen meer<br />

dan 100 jaar geleden<br />

ontwikkeld en toch is<br />

het inzichtelijk verband<br />

tussen hen nog niet volledig ontrafeld.<br />

Ontwikkelingen hierin spreken echt tot de<br />

verbeelding. Als voorbeeld hiervan vermeld<br />

ik de nieuwste inzichten in verband<br />

met de paradox van Loschmidt. Deze paradox,<br />

ook genoemd de “arrow-of-time”-<br />

paradox, handelt over de tegenstrijdigheid<br />

tussen de bewegingsvergelijking van<br />

Newton, die volledig tijd-symmetrisch is,<br />

en de tweede hoofdwet van de thermodynamica,<br />

die tijd-asymmetrisch is. De<br />

meest recente theorie om deze asymmetrie<br />

te verklaren komt van een Italiaans<br />

natuurkundige, Lorenzo Maccone (Pavia,<br />

2009), die een verklaring tracht te vinden<br />

in de quantummechanica. De verandering<br />

van entropie van een geïsoleerd stelsel<br />

zou toch in twee richtingen kunnen verlopen,<br />

positief of negatief, maar alle richtingen<br />

die leiden tot een vermindering van<br />

de entropie zouden niet waarneembaar<br />

zijn. Quantummechanica is een vreemde<br />

wereld die moelijk te bestuderen valt en<br />

daarom blijven zulke theorieën meestal<br />

in de lucht hangen. Maar laat nu net een<br />

Frans onderzoeker (Yves Couder, Parijs,<br />

oktober 2010) twee allermerkwaardigste<br />

fluïdummechanische experimenten hebben<br />

opgezet die de wereld van natuurkundigen<br />

met verstomming heeft geslagen.<br />

In zijn fluïdumexperimenten toonde<br />

hij de equivalentie op macroscopische<br />

schaal aan van (1) het fameuze lichtexperiment<br />

met de twee spleten van Thomas<br />

Young, dat aan de grondslag ligt van<br />

de quantummechanica, en (2) de Niels<br />

Deze foto toont de quantumverdeling van<br />

druppeltjes die zweven over een oppervlak, zoals<br />

aangetoond door Yves Couder in oktober 2010.<br />

(bron: https://hekla.ipgp.fr/spip.php?article12)<br />

Bohr quantumenergieverdeling van het<br />

atoom. Couder’s werk werd onmiddellijk<br />

door MIT overgenomen in een samenwerkingsakkoord.<br />

Lorenzo Maccone is overigens<br />

ook op sabbatical<br />

naar MIT<br />

vetrokken. Het is<br />

nog te vroeg om<br />

hieruit conclusies<br />

te trekken, maar<br />

een inzichtelijke<br />

ontrafeling van<br />

de tweede hoofdwet<br />

zal zonder<br />

twijfel aanleiding<br />

geven tot nieuwe<br />

natuurkunde en,<br />

daarmee samengaand,<br />

nieuwe<br />

materiaalkunde.<br />

Een nieuwe Nobelprijs<br />

in de<br />

fysica is hier mogelijk<br />

in de maak.<br />

We kunnen alleen<br />

maar hopen.<br />

Homo Universalis<br />

Voor nieuwe fysica, en daaruit vloeiend<br />

nieuwe technologie, hebben we niet<br />

noodzakelijk de Large Hadron Collider<br />

van Genève nodig. Sommige onderzoeken<br />

van de nieuwe fysica sluiten overigens<br />

nauw aan bij de ingenieurswetenschappen.<br />

Wat nodig is om hiermee iets<br />

te doen, is wat ik noem een “universalis”-<br />

attitude. Met plezier kijk ik terug naar de<br />

tijd van de verlichting, naar Huygens,<br />

Galileo en Newton. Wetenschappers en<br />

ingenieurs, zij waren homo universali die<br />

alles wisten wat er toen te weten viel. Het<br />

lijkt evident om te stellen dat veel weten<br />

belangrijk is en dat dat vroeger gemakkelijker<br />

was dan nu. Eén van mijn motto’s<br />

is de stelling van de vroeg-middeleeuwse<br />

filosoof Hugo van Saint-Victor: “Leer alles,<br />

want later zal je zien dat niets overbodig<br />

was”. Hiermee kom ik tot mijn tweede<br />

piste voor het oplossen van het energievraagstuk:<br />

abstract denken. Abstract<br />

denken laat toe om parallellen te trekken<br />

en patronen te identificeren tussen schijnbaar<br />

ongerelateerde processen. Abstract<br />

denken laat toe om meer creatief te denken,<br />

“outside-of-the-box” te denken en<br />

meer en dieper conceptueel te denken.<br />

Dit denkproces kan worden aangeleerd<br />

door het bestuderen van voorbeelden<br />

in een ruime context. Bijvoorbeeld, de<br />

parallel tussen de Coriolis-kracht in de<br />

mechanica en de Lorentz-kracht in de<br />

elektrotechniek, of de link tussen het Hamiltonprincipe<br />

van kleinste actie en op<br />

handen en voeten vooruit kruipen, ... Een<br />

deel van mijn onderzoek gaat samen met<br />

mijn ploeg ook in deze richting. Het trekken<br />

van een parallel tussen hoe mensen<br />

hun wagen aanvuren (gas geven) en het<br />

principe van de kleinste actie, of het ontwikkelen<br />

van een autonome vis die energie<br />

haalt uit de rivier waarin hij zwemt.<br />

Hugo van Sint-Victor<br />

Om het energievraagstuk te kunnen oplossen<br />

met abstract denken, moet je veel<br />

weten van de ruime natuurkunde met de<br />

nodige diepgang, zodanig dat je oplossingen<br />

voor nieuwe ontwerpen kunt terugvinden<br />

in iets wat je misschien dagdagelijks<br />

kunt waarnemen maar daarom niet<br />

altijd ziet. Het opklimmen op de ladder<br />

van abstract denken zou de ambitie kunnen<br />

zijn van elke jongere met een universitaire<br />

opleiding zoals die van ingenieur.<br />

Hiervoor moet je continue je kennishorizon<br />

verruimen en het is daarom dat nagenoeg<br />

alle opleidingen ter wereld zich als<br />

grote doelstelling hebben voorgenomen:<br />

het aanbrengen van een attitude van levenslang<br />

leren. Onze vriend, Hugo van<br />

Saint-Victor, wist dit al 900 jaren geleden.<br />

Eric Van den Bulck<br />

<strong>Ir</strong>.Reëel 2<br />

5


Praeses vs Vice<br />

“Ingenieursstudies dalen aan populariteit”. Het was bij het begin van het academiejaar een vaak gehoorde zin. Uiteraard nogal een domper<br />

voor een ingenieurskring, niet waar? Want laten we eerlijk en vooral chauvinistisch zijn: wat is er interessanter dan archie of burgie studeren? 10<br />

minuutjes Discovery Channel of National Geographic en je hebt al driemaal gedacht: “Damn, hoe awesome is dat?”<br />

Hoe contradictorisch het ook klinkt: hoe meer ingenieurs, hoe beter het eigenlijk voor ons allemaal is. Je zou verwachten dat de wetten van de<br />

vrije markt ook op ingenieurs toepasbaar zijn: hoe minder studenten, hoe meer we later zullen verdienen, want hoe gewilder we zijn. Maar de<br />

economische realiteit is vooral dat een job die niet door een ingenieur wordt ingevuld, door iemand anders wordt ingenomen. En dat willen we<br />

al helemaal niet, toch?<br />

We willen dus meer ingenieurs aantrekken, maar wat is dan de reden dat jongeren er niet voor kiezen? Want dat is de logische reden dat er<br />

minder studenten zijn: minder jongeren kiezen voor onze faculteit. Hebben de Lego-blokken afgedaan? Zijn de wiskunde-leerkrachten in het<br />

middelbaar opeens niet meer de grote promotoren van onze richtingen? En ik vrees dat we het daar moeten gaan zoeken... Veel scholen, op<br />

een paar welgekomen uitzonderingen na, hechten geen belang meer aan techniek en creativiteit en jongeren zien wetenschap niet meer als<br />

iets nuttigs. Zonder een degelijk wetenschapsbeleid van de overheid gaan we er dus ook nooit meer geraken. Het is tijd om de studenten van<br />

morgen weer duidelijk te maken welke uitdagingen er allemaal mogelijk zijn in hun eigen wereld.<br />

Een extra factor die, hoewel nu nog niet aan de orde, in de toekomst zeker zal meespelen: de academisering. De wat? De academisering: binnen<br />

niet-afzienbare tijd worden de hogescholen ook geïntegreerd in de universiteit en is hun diploma eveneens een K.U.Leuven-diploma. Waarom<br />

zou je dan nog kiezen voor burgerlijk ingenieur of ingenieur-architect, als je ook kan kiezen voor architectuur of industrieel ingenieur aan de<br />

K.U.Leuven en zolang het niet duidelijk is wat de verschillende richtingen echt verschillend maakt? Het wordt dus hoog tijd om na te denken<br />

over onze profielen en weer te weten te komen wat onze richting zo<br />

eigen maakt!<br />

Is het bovenstaande allemaal gemijmer? Misschien wel. Maar nog<br />

meer is het een oproep aan al onze studenten: laat zien dat onze<br />

richtingen hun eigenheid waard zijn en help mee nadenken wat een<br />

burgerlijk ingenieur(-architect) nu juist zo uniek maakt. Want eenheidsworst<br />

is toch niet waar we voor willen gaan?<br />

Bovenstaande tekst is een louter persoonlijke mening en staat niet noodzakelijk<br />

voor de mening van <strong>VTK</strong> als studentenvertegenwoordigers.<br />

Vincent Goffin, Praeses 2010-2011<br />

Wanneer je dit tekstje begint te lezen, heb je normaal gezien het<br />

zware, doch interessante hoofdgerecht over “de ingenieur en haar/<br />

zijn plaatsje in de wereld” al naar binnen gespeeld. Maar uw vice zou<br />

uw vice niet zijn, moest hij niet een poging doen het natuurlijk evenwicht,<br />

de yin en de yang, te herstellen. En elke meergangenliefhebber<br />

weet natuurlijk dat na een zwaar hoofdgerecht een licht tussengerecht of het nagerecht komt. Laat mij mezelf opofferen en het dessert voor mijn<br />

rekening nemen. Mag ik ten eerste vermelden dat het onderwerp mij werd aangeraden door een aantal vrouwelijke ingenieurs in spe en het dus<br />

uiteraard geen zatte cafépraat bevat. Dit om represailles van feministische groeperingen te vermijden natuurlijk.<br />

Mijn luchtige en lichte nagerecht is tweeledig, ten eerste de vrouwelijke vormgeving. Vanaf het eerste jaar werd burgies al de kennis gegeven<br />

dat de vrouw eenvoudig te beschrijven is aan de hand van een klein aantal splines. Maar zeg nu eerlijk, aan een digitale babe met borsten zo<br />

groot dat het fysisch (en anatomisch) onmogelijk lijkt het evenwicht te bewaren bij een zover vooruit geplaatst zwaartepunt, heb je toch niets?<br />

En aangezien de meerderheid van de burgies en archies mij het belangrijkste deel van de pubertijd ontgroeid lijkt te zijn, zullen real life topics<br />

interessanter zijn. Belangrijkste topics over de vrouwelijke vormgeving zijn de boezem, ook wel borsten genoemd en het achterwerk, ook wel<br />

billen genoemd. Vele synoniemen, eerbaar en oneerbaar, zijn mogelijk. Ze zijn er in vele soorten en maten, kunstmatig verstevigd en opgevuld<br />

of niet. Om iedere vrouw gerust te stellen, smaken verschillen en op elk potje past een deksel. En om uit persoonlijke ervaring te spreken, één<br />

persoon kan zeker verschillende smaken hebben en/of ontwikkelen. Zeg nu eerlijk, eet jij enkel frambozensorbet als nagerecht of kijk jij ook wel<br />

eens lekkerbekkend naar die dame blanche? En stel je de vraag, doe je daar chocolade schilfers en/of slagroom bij?<br />

En met die laatste vraag kan ik overgaan naar het tweede luik van mijn nagerecht, de primaire verpakking van de vrouwelijke vormgeving. De<br />

man (veralgemening) heeft hier een duidelijke mening over en om het te zeggen met de woorden van Frank De Mulder: “Elk lapje stof moet een<br />

functie hebben, anders kan je het net zo goed niet gebruiken.” Een aantal stukjes stof, hoe miniscuul dat soms kan zijn, kunnen hun nut dusdanig<br />

bewijzen. Een goed voorbeeld hiervan is de bustehouder, beter gekend bij de afkorting. Het stukje stof dient vele doelen: ondersteuning, opvulling,<br />

vormgeving, verleiding en versiering. In de jaren ‘70 was het een teken van vrouwelijke onderdrukking, tegenwoordig een teken van pure<br />

vrouwelijkheid. En ik hoor mannen (meestal) niet klagen.<br />

Misschien dan even een mannelijk keuzehulpje. Zoals al gezegd is, verschillen de smaken, maar één ding is zeker: sexy en gemakkelijk zijn het<br />

toverwoord. Het sexy zijn spreekt natuurlijk voor zichzelf, want een man moet verleid worden. Het haantje moet als een draadje rond de vinger<br />

van de vrouw gewonden worden door het aanschouwen van de verpakking die eventueel leidt naar meer.<br />

En om daarmee naar het gemakkelijke aspect te komen, ooit gaat de verpakking uit en in handen van een man is dat meestal een hele uitdaging.<br />

Het figuurlijke (of letterlijke) lostrekken van het strikje springt hier in mijn gedachten.<br />

Kort gezegd, ik hou van vrouwelijke vormgeving in een mooie verpakking!<br />

Kus, uw vice.<br />

Daan van Berkel<br />

6<br />

<strong>Ir</strong>.Reëel 2


multinational houdt van thuisgevoel<br />

Als wereldleider in chemie creëren we grootse dingen, ook op kleine schaal. Zoals een persoonlijke aanpak<br />

met oprechte aandacht voor mensen. Door opleiding, een carrièreplan, of gewoon door samen te werken<br />

als een hecht team. Want bij BASF creëren we chemie. Bekijk nu ons jobaanbod op www.jobs.basf.be


Impuls standpunten: stand van zaken<br />

Het jaar is ondertussen al goed gevorderd en het lijkt ons dus het ideale moment om eens stil te staan<br />

bij wat <strong>VTK</strong> voor jullie al verwezenlijkt heeft. Daarom hebben we eens nagekeken hoe het staat met de<br />

standpunten van Impuls, de verkiezingsploeg die het <strong>VTK</strong> praesidium gevormd heeft vorig jaar!<br />

Cursusdienst<br />

Lidkaarten en leden<br />

Impuls wou graag de studenten architectuur<br />

helpen in hun zoektocht naar maquette-materiaal,<br />

maar is in zijn zoektocht naar<br />

Kadapack voorbijgestoken door Acco. Maar<br />

niet getreurd! Kalkrollen en snijmesjes zijn<br />

aan voordelig tarief bij Cursusdienst te verkrijgen.<br />

Na een grondige economische analyse<br />

werd ook besloten dat het niet realistisch is<br />

om voor standaard studeermateriaal onder<br />

de prijs van de supermarkten te gaan...<br />

Ook een automatische e-mail bij een nieuw<br />

artikel stond op de planning, maar is technisch<br />

niet haalbaar. Maar er zijn ook nog een<br />

aantal dingen bezig en volop in ontwikkeling:<br />

een betere informatiedoorstroom naar<br />

de proffen, apart onderdeel voor studentencursussen<br />

etc.<br />

Bovendien komt er in de nabije toekomst<br />

een kleurenkopieermachine in het Theokot –<br />

het was geen standpunt, maar nietemin toch<br />

de moeite: goedkoop je slides of ontwerpbundels<br />

afdrukken en dat onder de prijs van<br />

de copyshops, Acco of zelfs de KUL? Het is<br />

bijna mogelijk, dus hou zeker het Theokot<br />

de komende weken in de gaten!<br />

Een standpunt waarvan je vermoedelijk<br />

al wist dat het er ook gekomen is:<br />

de vernieuwde lidkaarten! Je loopt nu<br />

trots rond met een stevige, duurzame<br />

lidkaart! Bovendien komen er meer toepassingen<br />

voor de lidkaart aan: je kan<br />

nu al snel inloggen op Cursusdienst,<br />

maar binnenkort kan je er ook veel vlotter<br />

mee binnen op een <strong>VTK</strong>-activiteit.<br />

More to come!<br />

Ook voor jullie zelf zijn we nog volop bezig:<br />

onze uitleendienst (misschien heb<br />

je een slijpschijf nodig of gewoon een<br />

moersleutel om je fiets te herstellen?)<br />

zit in zijn laatste implementatiefase.<br />

We hopen dat jullie de hernieuwde <strong>VTK</strong><br />

inschrijvingen konden smaken? Het<br />

heeft ons heel wat bloed, zweet en tranen<br />

gekost op IT-vlak, maar de kinderziektes<br />

zijn er nu uit en volgend jaar zou<br />

alles nog vlotter moeten verlopen!<br />

8<br />

<strong>Ir</strong>.Reëel 2


Impuls standpunten: stand van zaken<br />

Communicatie<br />

Impuls wilde meer en efficiënter met<br />

jullie communiceren, en dit is er<br />

al een voorbeeld van! Een nieuwe<br />

facelift voor de website staat op de<br />

planning en de structuur van het<br />

Bakske werd aangepast (mét een<br />

onderwijs-rubriek zodat je eindelijk<br />

weet wat er allemaal te gebeuren<br />

staat met je diploma). Ook de Facebook<br />

pagina heeft veel succes, zoek<br />

ons dus zeker op moest je nog geen<br />

fan zijn! Enig minpuntje: het forum is<br />

voorlopig uitgesteld...<br />

Bereikbaarheid<br />

Jaarwerkingen,<br />

werkgroepen en<br />

medewerkers<br />

Zonder al die mensen is <strong>VTK</strong> uiteraard<br />

niets en Impuls wou dan ook<br />

een betere ondersteuning en grotere<br />

appreciatie voor deze groep mensen.<br />

De ondersteuning en appreciatie<br />

is er, maar hier en daar moeten<br />

we nog wat finetunen: gerichte informatie<br />

over je eigen jaarwerking op<br />

de homepage staat op de planning<br />

en een plaatsje in de spotlights op<br />

de website komt eraan!<br />

Ontspanning<br />

Een upgrade van het Theokot was<br />

een van de belangrijkste doelstellingen:<br />

wat vind je dus van de nieuwe<br />

toog en de nieuwe likjes verf? De<br />

verbeteringen zijn hopelijk merkbaar!<br />

Ook onze 90e verjaardag staat<br />

volop in de stijgers. In plaats van<br />

pintjes aan 90cent zijn we zelfs helemaal<br />

over the edge gegaan door<br />

90 gratis vaten uit te delen doorheen<br />

het hele jaar! En bovenop alles hebben<br />

we Apolloon weer het vuur aan<br />

de schenen gelegd en laten zien dat<br />

burgies en archies vette standjes<br />

kunnen bouwen!<br />

We wilden ons praesidium bereikbaarder<br />

maken en zijn daar nog volop<br />

mee bezig! De permanentie-uren<br />

kan je al terugvinden op de website<br />

(bij de vice) en een overzichtspagina<br />

komt eraan. Bovendien is ook<br />

de nieuwe <strong>VTK</strong>-pull gearriveerd, we<br />

hopen dat jullie hem zien zitten!<br />

<strong>Ir</strong>.Reëel 2<br />

9


24-urenloop: wat vooraf ging...<br />

Elk jaar is er die ene dag waar we allemaal 24 uur lang supporteren voor onze lopers en hopen op de overwinning.<br />

Elk jaar is er ook een heel team van harde werkers die een plek creëert waar jullie kunnen komen supporteren: het<br />

<strong>VTK</strong>-standje! Voor sommigen zo bekend als hun eigen broekzak, voor anderen een vaag iets, waar wel van geweten<br />

is dat het er staat, maar niet hoe het daar komt en wie het daar neerzet.<br />

De aanloop<br />

Het verhaal begon al in de zomervakantie<br />

bij die eerste vergadering waar er nagedacht<br />

werd over een thema. Vele mogelijkheden<br />

werden genoemd: van een kerk tot zelfs<br />

een pot mayonaise, maar uiteindelijk kon de<br />

meerderheid van de standjesbouwers zich<br />

wel vinden in een station. De eerste stap was<br />

gezet, we weten wat we willen bouwen. Nu<br />

moesten we enkel nog weten hoe!<br />

We begonnen met het bepalen van het basismateriaal<br />

voor het standje. Aangezien we<br />

nog steeds ingenieurs in spé zijn en toch<br />

steeds onze capaciteiten willen tonen, kon<br />

een verdieping uiteraard niet ontbreken. Bij<br />

een 24-urenloop-standje horen ook een pak<br />

veiligheidsregels die ons opgelegd worden<br />

vanuit de KUL, waaronder de verplichting<br />

met stellingen te werken wanneer men een<br />

verdieping wilt.<br />

Toen we wisten waarmee we gaan bouwen,<br />

moesten we beslissen hoe we met deze stellingen<br />

een vorm konden creëren die aan een<br />

station doet denken. Verschillende weken<br />

gingen voorbij en enkele ontwerp-voorstellen<br />

passeerden de revue, tot we uiteindelijk<br />

aan het einde van de zomervakantie een<br />

definitief ontwerp hadden. De ruwe constructie<br />

was bekend, en het was dus tijd om<br />

te beginnen nadenken over hoe we dit ‘geraamte’<br />

zouden kunnen gaan opvullen met<br />

muren, daken, vloeren, inkleding… kortom:<br />

hoe we hier een gezellig plekje van konden<br />

maken. Ondertussen was het academiejaar<br />

begonnen en vulden nieuwe horden medewerkers<br />

en geïnteresseerden onze rangen<br />

aan. Het standjebouwersteam begon vorm<br />

te krijgen! Op dat moment restten er ons<br />

nog vier weken tot aan de 24-urenloop en<br />

begon de spanning te stijgen. Er werd nagedacht<br />

over bevestigingsmethoden voor<br />

muren, dakconstructies die ons droog zouden<br />

kunnen houden, fancy inkleding, verlichting<br />

en elektriciteit. De plannen werden<br />

opgemaakt, de hoeveelheden berekend en<br />

de boodschappenlijstjes gevormd. Toen was<br />

het tijd om onze geliefde kar meermaals naar<br />

de Brico (lees: meerdere Brico’s, één Brico<br />

heeft blijkbaar niet voldoende voorraad van<br />

bepaalde producten om een <strong>VTK</strong>-standje te<br />

voorzien) te sturen om het nodige materiaal<br />

te voorzien! Eens alles voor handen was, kon<br />

iedereen in gang schieten. Er werd duchtig<br />

gemeten, getekend, gezaagd, geschilderd,<br />

geschroefd, genageld, etc.<br />

Het startschot<br />

Twee werkweekends en een week lang elke<br />

avond hard labeur later kwam dan de dag<br />

van de opbouw! Vroeg in de ochtend verzamelden<br />

de eerste werkers voor het opbouwen<br />

van de stellingen: Eerst het grondplan<br />

uitzetten, daarna alles uitlijnen, zorgen dat<br />

alle hoeken 90° staan en alles waterpas zetten.<br />

Daarna konden de vloerstukken erin.<br />

Vervolgens de gelijkvloerse verdieping opbouwen:<br />

staanders zetten, liggers plaatsen<br />

en alles verstevigen met diagonalen. Dan<br />

kan de bovenverdieping gebouwd worden,<br />

vloerstukken steken, trappen installeren en<br />

verder opbouwen naar boven. Als laatste<br />

werden de diagonalen op hun plaats gezet<br />

om de dakhelling te maken. Met de stellingen<br />

helemaal opgebouwd, kon er overgegaan<br />

worden tot de opbouw van daken<br />

en muren. Eerst werden er een kleine 400<br />

klemmen geplaatst die op de stellingbuizen<br />

vastgemaakt kunnen worden en waarop we<br />

dan houten blokjes vast moesten schroeven.<br />

Hierop kon dan enerzijds de dakconstructie<br />

gemonteerd worden, en anderzijds een geraamte<br />

voor de muren. Eens de dakconstructie<br />

in elkaar getimmerd was, konden golfplaten<br />

bevestigd worden, zodat we alleszins al<br />

beschut waren tegen eventuele neerslag. De<br />

nacht brak aan, de eerste werkdag werd beëindigd<br />

tegen een uur of drie ’s nachts.<br />

De volgende ochtend begonnen we er weer<br />

zeer vroeg aan. En dat was nodig want er was<br />

nog massa’s werk te doen.<br />

De laatste loodjes<br />

Tegen het begin van de namiddag waren<br />

quasi alle binnenmuren bevestigd, aan de<br />

buitenmuren werd ook al gewerkt. Binnenin<br />

werd er ondertussen hard geknutseld aan de<br />

inkleding. De computers arriveerden en alles<br />

werd in gereedheid gebracht om tijden van<br />

de lopers bij te houden en te projecteren,<br />

zodat alle supporters de spannende uren<br />

konden volgen. Het afdak boven het perron<br />

begon eindelijk vorm te krijgen. Nu nog de<br />

afwerking! Ramen en deuren afwerken, hoeken<br />

verfraaien en we zijn er....bijna. Er restte<br />

ons nog maar een klein uurtje en er moest<br />

nog volledig opgeruimd worden: veel te veel<br />

te doen, in veel te weinig tijd! Dan maar vlug<br />

alles wat al weg kon naar de kar doen, de<br />

raamkaders waren bijna af en de deur was<br />

ook afgewerkt ondertussen. Nog wat kleine<br />

details en we zijn er! De rommel was weg,<br />

het laatste materiaal was onderweg naar de<br />

kar. Bijna, we zijn er bijna! Nog 10 minuutjes<br />

restten ons, net genoeg! De eerste mensen<br />

begonnen al binnen te stromen, de gelijkvloerse<br />

verdieping was gelukkig af. Enkel<br />

nog wat bijwerken op de bovenverdieping.<br />

De tijd was op, het was 8u dinsdagavond,<br />

het startschot voor de 24-urenloop werd gegeven,<br />

maar ons standje was afgeraakt! Nu<br />

maar hopen dat we de andere kringen kunnen<br />

verslaan met ons standje.<br />

De afloop<br />

De 24-urenloop is inmiddels voorbij, de vermoeidheid<br />

van het standje opbouwen is nog<br />

niet helemaal weg, maar we hebben allemaal<br />

toch al een beetje kunnen rusten. Wanneer<br />

de winnaars afgeroepen worden, hoopt elke<br />

standjesbouwer voor die eerste plaats. En we<br />

hebben het gehaald! Hiephiep Hoera! Maar<br />

ow, nu begint de afbraak. Hup dan maar, alweer<br />

terug aan het werk!<br />

Het leven van een standjesbouwer, binnen<br />

een jaar is het weer van dat…<br />

Karen Helderweirt<br />

10<br />

<strong>Ir</strong>.Reëel 2


Buitenland: Erasmus Mundus<br />

Een dag in het leven zoals het is als Erasmusstudent aan Anna University, Chennai, India...<br />

Het einde van mijn rondreis in het noorden<br />

van India komt in zicht en ik zit momenteel<br />

op de trein van Darjeeling naar<br />

Kolkata, waar ik vanavond het vliegtuig<br />

terug zal nemen naar Chennai.<br />

Chennai is de vierde grootste stad van<br />

India en met zijn 10 miljoen inwoners zo<br />

groot als België. Het is de stad waar ik,<br />

nu ondertussen al vier maanden geleden,<br />

landde om aan mijn Erasmus-avontuur te<br />

beginnen.<br />

De treinrit zal zo’n 21 uur duren, tijd genoeg<br />

dus om ondermeer een artikel te<br />

schrijven voor de <strong>Ir</strong>.Reëel...<br />

Hoe, wat Erasmus<br />

Mundus buiten Europa?<br />

En waarom India?<br />

Een Erasmus Mundus-samenwerking is<br />

een uitwisselingsovereenkomst tussen<br />

verschillende universiteiten, vergelijkbaar<br />

met de Erasmus-uitwisselingen die iedereen<br />

wel kent. Het voornaamste verschil<br />

is, zoals de naam al doet vermoeden, dat<br />

je met Erasmus Mundus op uitwisseling<br />

gaat naar bestemmingen buiten Europa.<br />

Een ander verschil is dat de Erasmus<br />

Mundus-uitwisselingen stevig gefinancierd<br />

worden door de Europese Unie. Zo<br />

worden je vliegtuigtickets betaald en krijg<br />

je daarenboven 1000 euro per maand op<br />

je rekening gestort.<br />

Fré Leys en een lokale inwoner<br />

Toen ik pas eind december, op het idee<br />

kwam op Erasmus Mundus te gaan waren<br />

de applicatieprocedures voor de meeste<br />

uitwisselingen reeds afgesloten. Naast<br />

enkele uitwisselingen met universiteiten<br />

in Latijns-Amerikaanse landen, had ook<br />

de Eurindia-samenwerking zijn applicatieprocedure<br />

terug geopend omdat niemand<br />

zich had ingeschreven. De reden<br />

waarom ik uiteindelijk voor India en Anna<br />

University heb gekozen, is omdat er in India<br />

les gegeven wordt in het Engels (voor<br />

de Latijns-Amerikaanse landen werd er<br />

een kennis van Spaans vereist) en omdat<br />

ik aan Anna University enkele interessante<br />

vakken kon volgen die zouden passen<br />

in mijn opleiding.<br />

Ik wist van toeten noch blazen wat te verwachten<br />

van India of Chennai en omdat<br />

ik zonder verwachtingen wilde vertrekken,<br />

had ik er, naast het nodige, ook amper<br />

iets over opgezocht... Ik zal het daar wel<br />

ontdekken, dacht ik... Dus nadat mijn applicatie<br />

was goedgekeurd, regelde ik mijn<br />

learning agreement, kocht mijn paspoort,<br />

vroeg mijn visum aan, liet mij inenten,<br />

kocht malariapillen, downloadde het boek<br />

“Colloquial Tamil”, vulde mijn rugzak en<br />

nam het vliegtuig... *<br />

Chennai, de eerste<br />

indrukken<br />

Aan veel van die dingen die je in het begin<br />

nog overrompelen, geraak je na een paar<br />

maanden wel gewend... Verkeer zonder<br />

regels, vuil op straat, apen op de campus,<br />

eten met je handen, overal ventilators,<br />

elke dag weer zeven nieuwe, platgedrukte<br />

muggen tegen de wand van de douche...<br />

Anna University, Chennai, India<br />

Omgekeerd zijn ook de Erasmusstudenten<br />

- wij zijn met 31 op de campus - hoe<br />

langer, hoe minder vreemde objecten<br />

voor onze autochtone medestudenten...<br />

Dat was wel anders toen ik op een<br />

ochtend ergens begin juli voor het eerst<br />

het klaslokaaltje binnenstapte waar ik de<br />

komende 5 maanden les zou krijgen van<br />

professor Arumugam Sir...<br />

Anna University, de<br />

eerste les en... didactiek<br />

Zo’n dertig paar nieuwsgierige ogen staren<br />

me aan. Ik voel me een beetje ongemakkelijk,<br />

zoals een alien die zich van<br />

planeet vergist heeft, maar ik kom in peace<br />

en iedereen is zeer vriendelijk. Er valt weinig<br />

licht door de getraliede ramen van het<br />

grauwe klaslokaal en boven het verhoog<br />

waarop de professor verwacht wordt,<br />

draaien ventilatoren. Het valt meteen op<br />

dat er een hormonale scheidingslijn door<br />

de klas loopt, een scheidingslijn die zoals<br />

later zou blijken, doorheen heel de Chennaise<br />

maatschappij loopt. Op de scheidingslijn<br />

zit er nog eentje die zich van<br />

planeet vergist heeft. Hij heet Daniel en<br />

komt van de planeet Spanje. Alle banken<br />

zijn bezet, maar de jongens op de laatste<br />

bank maken wat plaats voor mij en dan<br />

mag de show beginnen...<br />

De professor komt binnen en begint vooraan<br />

de klas te ijsberen. Het is muisstil<br />

in de klas. Hier en daar lopen wat hagedissen<br />

over de grond en de muren. Het<br />

duurt wel tien minuten vooraleer de prof<br />

van wal steekt in een onverstaanbaar En-<br />

<strong>Ir</strong>.Reëel 2<br />

11


Buitenland: Erasmus Mundus<br />

gels.. een Engels dat weldra zal wennen<br />

en een Engels dat door meer mensen<br />

gesproken wordt dan het Engels dat wij<br />

gewoon zijn... Af en toe zegt hij “Write<br />

down”, waarop al de studenten hun pen<br />

nemen en naarstig exact datgene wat de<br />

professor zegt, neerpennen. Ik versta er<br />

amper iets van, maar mag gelukkig van<br />

mijn buur overschrijven...<br />

Het onderwijs hier is volledig gebaseerd<br />

op memoriseren. Oefeningen worden<br />

er niet gemaakt en op de testen en examens<br />

vraagt men naar een letterlijke<br />

kopie van de tekst die we in die klas<br />

hebben neergepend, die de professor<br />

had gedicteerd en die dan weer letterlijk<br />

uit het tekstboek komt... Mijn medestudenten<br />

beschikken over een fenomenaal<br />

goed getraind geheugen dat in staat is<br />

om per dag een tiental bladzijden met definities<br />

van buiten te leren. Ik mag vooral<br />

van geluk spreken dat ik, naast mijn labo,<br />

maar één vak volg...<br />

Dag in het leven van<br />

samosas tot het contrast<br />

tussen rijk en arm...<br />

Elke dinsdag- en woensdagochtend<br />

neem ik de trein of de bus tussen de main<br />

campus, waar mijn hostel staat en de MITcampus<br />

in Chrompet, waar ik les heb... De<br />

trein reed al toen ik erop sprong. Ricardo,<br />

een andere Erasmusstudent, zette zijn<br />

eindsprintje een seconde later in, omdat<br />

hij met zijn rug naar de trein zat en omdat<br />

hij aan het dagdromen was. De trein,<br />

die ondertussen net iets te snel reed om<br />

er nog op te springen...vertrok zonder Ricardo.<br />

Samosas<br />

Wanneer ik na mijn lessen terug ga naar<br />

mijn hostel, passeer ik altijd eerst even<br />

langs het winkeltje op de campus. Ik<br />

vraag daar dan gewoonlijk (omdat er niet<br />

zoveel keuze is en ik ondertussen alles<br />

geprobeerd heb) een samosa en een frutnik.<br />

Het eerste is een bladerdeegding gevuld<br />

met een half ei, wat groentjes en een<br />

pikant sausje. Het tweede is een mierzoet<br />

mangosapje.<br />

Zwepen<br />

Vervolgens, na mijn bezoek aan het winkeltje,<br />

stap ik verder door de campus om<br />

dan langs een zijuitgang de voetgangersbrug<br />

te nemen die over de spoorweg<br />

De voetgangersbrug in Crompet<br />

staat. Deze brug ligt altijd bezaaid met<br />

vuil, modder, honden die het moeilijk hebben<br />

met ademen (soms dood), mensen<br />

die slapen, mensen die wat prulletjes<br />

verkopen of bedelen. Ik werd plots aangevallen<br />

door twee kinderen, hooguit 12<br />

jaar oud. De ene, de kleinste, had een<br />

zweep die hij net voor mijn voeten deed<br />

neerklakken en de iets grotere trok aan<br />

mijn arm. Ik duwde hen uit reflex en een<br />

beetje verbaasd opzij. Nog geen vijf minuten<br />

later werd ik aangeklampt door een<br />

jong meisje van, ik schat, 4 jaar oud en zo<br />

vuil als de straat. Ze vroeg naar panram<br />

(geld)...<br />

Geniën<br />

Alhoewel dit soort dingen uiteraard erg<br />

vervelend zijn en ik er nooit op in ga, mag<br />

je niet vergeten dat het niet toevallig is dat<br />

ze juist jou aanklampen... Het deed me<br />

denken aan een gesprek dat ik gisteren<br />

had gehad met Barath, een doctoraatstudent<br />

en één van de personen die me helpt<br />

met mijn labo’s. Hij is één van de weinige<br />

gezette Indiërs die ik ken. Toch is hij van<br />

bescheiden komaf.<br />

We zijn na het labo samen iets gaan drinken<br />

en we hebben onze visies over India<br />

eens naast elkaar gelegd. Meer specifiek<br />

ging het over wat het verschil is tussen<br />

India als “developing nation” en India als<br />

“developed nation” Voor hem betekent<br />

ontwikkeld zijn, dat de staat, of organisaties<br />

binnen de staat, kunnen beschikken<br />

over alles wat ze nodig hebben. Hij<br />

haalde bijvoorbeeld het probleem aan dat<br />

het moeilijk is om in India aan bepaalde<br />

materialen te geraken die nuttig zijn in<br />

de luchtvaartindustrie. Volgens mij hoort<br />

bij ontwikkeld zijn ook dat niet alleen instanties,<br />

maar ook elk individu, zich kan<br />

ontwikkelen naar zijn wensen. Dat iedereen<br />

over de basismogelijkheden kan beschikken<br />

die nodig zijn om te<br />

bereiken wat hij wil.<br />

Het jonge meisje van hierboven<br />

is niet alleen. Hier langs<br />

de straten zie je ongelooflijk<br />

veel mensen, kinderen, die<br />

(over)leven van dag tot dag,<br />

die nooit over de mogelijkheid<br />

beschikt hebben of zullen<br />

beschikken om zich te<br />

ontplooien en zich zo tot hun<br />

maximale nut voor de maatschappij<br />

te ontwikkelen.<br />

De kans is groot dat de<br />

grootste geniën van India<br />

zich bevinden tussen de vele<br />

kinderen die leven op straat en niet eens<br />

de mogelijkheid krijgen om zelfs maar te<br />

leren lezen...<br />

Vliegen<br />

Ik steek de spoorwegbrug over naar de<br />

bushalte waar ik mijn bus wil nemen. Al<br />

wachtend op mijn bus zag ik aan de overkant<br />

van de bushalte een oude man die<br />

op wat kranten zat die hij er had neergelegd.<br />

Hij was gewond aan zijn voet. Het<br />

leek erop dat een deel van zijn rechtervoet<br />

aan het rotten was en hij deed geen<br />

moeite meer om de vliegen die ervan<br />

genoten weg te jagen. Ook zijn handen<br />

waren verwond waardoor hij met een lepel<br />

moest eten. Hij kon niet meer stappen<br />

of niets en toch was hij iets klaargemaakt<br />

aan het eten, wat doet vermoeden dat er<br />

toch iemand is die voor hem zorgt, misschien<br />

was de vrouw die ergens verder<br />

aan het bedelende was, wel zijn vrouw?<br />

Net voor ik de bus opstapte, zag ik nog<br />

een man van middelbare leeftijd die een<br />

paar restjes van een poster van een betonnen<br />

paal trok. Hij gooide de papieren<br />

restjes wat verder weg, veegde met zijn<br />

hand de straat mooi, spreidde een katoenen<br />

zak uit en legde er zichzelf op te slapen.<br />

Voor mij was het absurd dat hij eerst<br />

de moeite had gedaan om de papieren<br />

restjes van de paal te trekken.. alsof dat<br />

niet past in zijn slaapkamer...<br />

Stofzuigers<br />

De bus brengt me naar de main campus,<br />

waar ik eerst een afspraak heb met de<br />

barbier... Regelmatig valt het me op hoe<br />

goedkoop arbeid hier is. Veel zaken die in<br />

België machinaal gedaan worden, worden<br />

hier dan ook met de hand gedaan, omdat<br />

dat gewoon goedkoper is. Zo worden de<br />

12<br />

<strong>Ir</strong>.Reëel 2


Buitenland: Erasmus Mundus<br />

straten in de campus bijvoorbeeld niet<br />

proper gehouden door een rondrijdende<br />

stofzuiger zoals je die in België geregeld<br />

ziet rondrijden. Neen, de straten worden<br />

gewoon geveegd door een<br />

groepje vrouwen met in elke<br />

hand een bundel lang gras.<br />

Ook is het opvallend hoeveel<br />

mensen er in een restaurant<br />

werken, geregeld meer dan<br />

het aantal klanten...<br />

proper. Gemiddeld heeft men hier 1 of 2<br />

relaties in één leven. Bij zeer velen is dat<br />

meteen en zonder enige ervaring een gearrangeerd<br />

huwelijk. En de jeugd ziet dat<br />

rechterhand een kartonnen bekertje met<br />

wat mangosap. Ik wist wat hij van plan<br />

was, want een kleiner exemplaar had net<br />

iets eerder bijna hetzelfde geprobeerd.<br />

Bijna, want het kleiner exemplaar was,<br />

met zijn staart tussen de benen, afgedropen<br />

na het zien van de blik in mijn ogen.<br />

Dit groter exemplaar had dit tafereel met<br />

veel interesse gade geslagen en wanneer<br />

hij afkwam wist ik dus dat de blik in mijn<br />

ogen onvoldoende zou zijn...<br />

De barbier nam zijn tijd. De<br />

scheerbeurt kostte 20 roepies...<br />

als ik er vanaf nu elke<br />

week twee keer passeer, dan<br />

zal dat mij tegen dat ik terug<br />

kom naar België 480 roepies<br />

kosten of 8 euro. Dat is goedkoper<br />

dan zelf een scheermes<br />

en scheerzeep kopen...<br />

Een hormonale scheidingslijn<br />

Met een vers geschoren baard zette ik<br />

me neer onder een van de paddestoelen<br />

hier op de campus, dat zijn ronde, overdekte<br />

zitplaatsen waar de wifi-verbinding<br />

een stuk beter is en waar je altijd wel weer<br />

nieuwe mensen tegenkomt...<br />

Hebben jullie een vriendin? vroeg ik. “Nee<br />

zot, wij zijn nog maar bachelor-studenten,<br />

wij vinden meisjes niet leuk”... Het blijft<br />

een van de grootste verschillen tussen<br />

Europa en India en men weet het. Ze zien<br />

mij en mijn fellow-Erasmus-kameraden<br />

als losbandigen, kussers! Meer zelfs! Jakkes!!<br />

Sommigen kijken daar wel stiekem<br />

naar op, maar durven niet te ontsnappen<br />

onder het loodzwaar juk van de sociale<br />

controle. Anderen vinden het echt niet<br />

Fré met een paar Indiërs<br />

hier in het algemeen ook wel zitten. Of zoals<br />

Barath het laatst verwoorde: “Hoe zou<br />

je zelf zijn als je 24 bent, gefrustreerd geraakt<br />

en je vader plots komt vertellen dat<br />

hij iets voor je gevonden heeft... “ Het is<br />

ook zeer moeilijk om in deze maatschappij<br />

een zogenaamd liefdesrelatie te beginnen.<br />

Niet alleen is er die hormonale scheidingslijn<br />

waardoor het om te beginnen al<br />

moeilijk is om iemand te leren kennen.<br />

Bovendien is het ook een belediging voor<br />

je ouders om hen niet te vertrouwen met<br />

het zoeken naar een geschikte partner.<br />

Het contrast tussen rijk en arm<br />

‘s Nachts zijn we met de Erasmusbende<br />

in een otto, zo’n gele driewieler, nog heel<br />

Chennai rondgereden op zoek naar een<br />

bar of club vooraleer te eindigen in “Ten<br />

Downingstreet”, een club waar er op<br />

woensdagavond altijd véél volk is. Iedereen<br />

danste en was gelukkig<br />

en op de tv kon<br />

je zien hoe India een<br />

cricketmatch won en<br />

in Mumbai het grootste<br />

huis ter wereld<br />

staat... ver, ver, ver<br />

weg van de bushalte<br />

in Chrompet...<br />

En dan<br />

natuurlijk<br />

nog... apen!<br />

Strak keken we elkaar<br />

in de ogen. In<br />

mijn linkerhand een<br />

fles water, het perfecte<br />

bat, en in mijn<br />

Ik had er al vaker over gehoord. Een paar<br />

weken geleden had Andy, de Duitser, hetzelfde<br />

meegemaakt. Naar Duitse gewoonten<br />

had hij de veldslag verloren en ik was<br />

niet hetzelfde van plan, want ik behoor tot<br />

de dappersten van alle Galliërs en bovendien<br />

was dat mangosapje me te dierbaar.<br />

Ook moet gezegd worden dat er veel volk<br />

in de buurt was en ik niet wou afgaan. Er<br />

stond dus veel op het spel!<br />

Ik moest snel iets bedenken, want die<br />

bananeneter naderde steeds sneller en<br />

sneller. In een fractie van een seconde<br />

dacht ik plots terug aan een tafereel dat<br />

ik één van de eerste dagen na mijn aankomst<br />

op deze campus had gezien. Een<br />

man had namelijk uit reflex (en alsof het<br />

de normaalste zaak van de wereld is) een<br />

tak van de grond genomen en, succesvol,<br />

agressief gegesticuleerd.<br />

Het was mijn laatste hoop. Maar, doeme<br />

toch, er was nergens een tak te bespeuren...<br />

Met de moed der wanhoop, want<br />

dat klinkt zo dramatisch, nam ik mijn flesje<br />

water nog wat steviger vast en wanneer<br />

hij net dicht genoeg was genaderd gesticuleerde<br />

ik enorm agressief en met de intentie<br />

hem een “joef op zijn meule” te verkopen.<br />

Wat hem net op tijd wijselijk deed<br />

besluiten om deze Belg toch maar met<br />

rust te laten. Trots en met een scheutje<br />

adrenaline keek ik even rond, om te zien<br />

of iedereen het wel gezien had... en ja<br />

hoor, genoeg volk had het gezien.<br />

Fré vs harige dief: 1- 0...<br />

Fré Leys<br />

Meer is terug te vinden op<br />

http://erasmusindia.blogspot.com/<br />

*Met dank aan de mensen van het International<br />

Office die mij zeer goed begeleid hebben.<br />

<strong>Ir</strong>.Reëel 2<br />

13


Living in Los Alamos<br />

Burgerlijk ingenieur is een beroep waar tegenwoordig veel vraag naar is. Maar was dit altijd het geval?<br />

Tijdens WO II in ieder geval wel. Stond u aan Duitse zijde, dan kon u aan de slag bij Wernher von<br />

Braun, de man die medeverantwoordelijk was voor de eerste man op de maan, maar tijdens de oorlogsjaren<br />

vooral gespecialiseerd was in V-2’s, oorlogsraketten. Of u kon bij Werner Heisenberg aan de<br />

slag om atoombommen te ontwikkelen. Maar dan was u eigenlijk beter af aan de kant van de geallieerden,<br />

waar Robert Oppenheimer een heel legertje van de beste wetenschappers en ingenieurs onder<br />

zich verzamelde, en ook nog eens in zijn opzet slaagde! (Dit in tegenstelling tot zijn Duitse kompaan<br />

Heisenberg.) Het relaas van de atoombom, of hoe wetenschap oorlog werd…<br />

De brief van Einstein<br />

We schrijven het jaar 1938. In Duitsland is<br />

Adolf Hitler al zo’n vijf jaar aan de macht<br />

als Rijkskanselier, wanneer Otto Hahn en<br />

Fritz Strassmann in Berlijn ontdekken hoe<br />

ze een kernspijting kunnen realiseren. De<br />

Hongaarse natuurkundige Léo Szilárd<br />

besluit hierop een brief te schrijven naar<br />

Franklin D. Roosevelt, president van de<br />

Verenigde Staten, om hem te waarschuwen<br />

voor de desastreuze gevolgen van<br />

kernwapens. Om zijn boodschap meer<br />

gewicht te geven roept hij de hulp in van<br />

zijn wereldbefaamde vriend Albert Einstein.<br />

Na een paar keer over en weer rijden<br />

naar Einsteins vakantiehuisje is de<br />

brief op 2 augustus 1939 eindelijk klaar.<br />

Jammer genoeg had Einsteins medewerking<br />

niet het gewenste effect. De brief bereikte<br />

de Amerikaanse president pas op<br />

11 oktober 1939, mede doordat Duitsland<br />

op 1 september Polen binnenviel en alzo<br />

WO II van start ging. Nadat Roosevelt op<br />

de hoogte was gesteld van de potentiële<br />

nucleaire dreiging, stemde hij in met de<br />

oprichting van het “Uranium Committee”,<br />

maar het kreeg slechts een budget van –<br />

ocharme - $6000.<br />

Albert Einstein, een overtuigd pacifist, betreurde<br />

achteraf dat zijn brief, waarin hij<br />

wáárschuwde voor het gebruik van kernwapens,<br />

paradoxaal genoeg geleid heeft<br />

tot de ontwikkeling van de atoombom.<br />

Het Uranium Committee<br />

President Roosevelt gaf aan ene Lyman<br />

James Briggs de opdracht om in het geheim<br />

het Uranium Committee op te richten.<br />

Briggs was op dat moment 65 jaar<br />

oud en in slechte gezondheid, wat maakte<br />

dat er maar weinig actie van het Committee<br />

uit ging.<br />

Toen in maart 1941 het MAUD Committee,<br />

een soortgelijk Brits gezelschap, tot de<br />

conclusie kwam dat een atoombom technisch<br />

uitvoerbaar was en de hulp inriep<br />

van het Uranium Committee, kregen ze<br />

geen gehoor. Uiteindelijk vloog Marcus<br />

Oliphant als afgevaardigde eigenhandig<br />

naar de Verenigde Staten om het comité<br />

van de ernst van de zaak te overtuigen.<br />

Het bleek dat Briggs de rapporten van het<br />

MAUD Committee ongelezen in zijn kluis<br />

had gedeponeerd. Na wat lobbywerk<br />

werd uiteindelijk in december 1941 een<br />

grotere en krachtigere organisatie opgericht:<br />

het Office of Scientific Research and<br />

Development (OSRD).<br />

Het Manhattan project<br />

Onder impuls van het OSRD kwam het<br />

onderzoek in een stroomversnelling.<br />

In verschillende onderzoekscentra verspreid<br />

over het hele land, deden onderzoek<br />

naar de theoretische aspecten van<br />

het ontwerp van de atoombom. Eén van<br />

de onderzoeksgroepen werd geleid door<br />

een zekere J. Robert Oppenheimer. Op<br />

een conferentie in juni 1942, waar alle<br />

puzzelstukken van de verschillende onderzoeksgroepen<br />

bij elkaar gelegd werd,<br />

pleitte Oppenheimer voor een gecentraliseerd<br />

laboratorium voor het verder onderzoek.<br />

Om krachtdadiger op te treden<br />

werd beslist om een hoge militair, Leslie<br />

Groves (die net de bouw van het Pentagon<br />

had afgewerkt), aan te trekken, iets<br />

waar deze met tegenzin mee instemde.<br />

Onder zijn impuls werd Robert Oppenheimer<br />

het wetenschappelijk hoofd van<br />

het gecentraliseerde laboratorium, dat de<br />

naam “Project Y” kreeg.<br />

Als locatie voor “Site Y” stelde Oppenheimer<br />

Los Alamos in New Mexico voor, een<br />

plek waar hij als kind vaak had vertoefd.<br />

De regering kocht het prompt aan, vooral<br />

omdat het zo’n afgelegen en dunbevolkte<br />

streek was. De hele locatie moest immers<br />

volledig geheim blijven. Zelfs de gouverneur<br />

van New Mexico wist niet van het<br />

bestaan van Los Alamos. Op het gebied<br />

14<br />

<strong>Ir</strong>.Reëel 2


Living in Los Alamos<br />

Robert J. Oppenheimer (1904-1967)<br />

Deze joods-Amerikaanse natuurkundige was de wetenschappelijke leider van het<br />

Manhattanproject en staat daarom ook bekend als “de vader van de atoombom”.<br />

gggggg<br />

Hij studeerde aan Harvard, maar trok ook naar Europa om zich verder in de natuurkunde<br />

te verdiepen. Al snel bleek dat hij een kluns was in het labo en dus was de theoretische<br />

natuurkunde hem op het lijf geschreven. Hij specialiseerde zich in de astrofysica, met de<br />

zwarte gaten als belangrijk topic. Verder boog hij zich ook over kernfysica, kwantummechanica<br />

en zelfs talen en oosterse filosofie.<br />

Toen WO II uitbrak, nam Oppenheimer enthousiast deel aan de pogingen om een atoombom<br />

te ontwikkelen. Hij wist een selectie van de meest briljante natuurkundigen van die tijd om<br />

zich te scharen - waaronder vele (toekomstige) Nobelprijswinnaars. En met succes, want op<br />

16 juli 1945 maakte de wereld voor het eerst kennis met de atoombom.<br />

Was hij bij de test met de “Trinity” nog euforisch, dan voelde hij na de aanvallen op Hiroshima<br />

en Nagasaki alleen nog afschuw en schuldgevoelens. Niet veel later diende hij dan ook zijn ontslag in als directeur van<br />

het Manhattanproject. Hij werd een bepleiter tegen de nucleaire wapenwedloop en vóór een internationalisering van<br />

kernenergie. Verder volgde hij Albert Einstein op als hoogleraar in de theoretische natuurkunde in Princeton, zonder zich<br />

ooit te kunnen ontdoen van de schaduw van zijn illustere voorganger. Hij keurde ook – tevergeefs – de ontwikkeling van een<br />

waterstofbom af, die nóg vernietigender was dan de atoombom. Omwille van zijn vroegere communistische sympathieën<br />

werd Oppenheimer meer en meer als een veiligheidsrisico beschouwd. Dit had finaal als gevolg dat hem de toegang tot<br />

geheime onderzoeksprojecten ontzegd werd.<br />

Velen aanzien het als een grote vergissing dat Oppenheimer nooit met de Nobelprijs is beloond. Vele van de mensen<br />

waarmee hij tijdens zijn loopbaan in contact kwam, werden wel met die eer bekroond. Sommigen wijten dit aan zijn veelzijdige<br />

interesse, waardoor hij zich nooit volledig op één enkel onderwerp heeft gefocust. Anderen zijn dan weer van mening dat<br />

mocht hij langer hebben geleefd, hij zéker zou beloond zijn voor zijn ontwikkelingen op het vlak van zwarte gaten.<br />

was een school gelegen en daarom kon<br />

de bouw pas van start gaan na het einde<br />

van het semester in februari 1943.<br />

Thin Man vs. Fat Man<br />

Tussen april 1943 en augustus 1944 lag<br />

de nadruk van het onderzoek op het<br />

schieten van een stuk uranium of plutonium<br />

op een stuk van hetzelfde materiaal<br />

in de hoop zo een kettingreactie teweeg<br />

te brengen. Dit project droeg de naam<br />

“Thin Man”. Uit experimenten bleek dat<br />

plutonium hiervoor niet geschikt was en<br />

daarom moest men, als men plutonium<br />

wou gebruiken, overschakelen op een<br />

andere methode: implosie.<br />

Oppenheimer herorganiseerde “Site Y”<br />

volledig naar dit nieuwe denkspoor. Dit<br />

resulteerde in de vroege lente van 1945 in<br />

“Fat Man”, de nieuwe plutoniumbom gebaseerd<br />

op implosie. De technologie die<br />

hiervoor gebruikt werd, was echter van<br />

zo’n technische veeleisendheid, dat een<br />

testversie noodzakelijk was. Het idee om<br />

die test direct op een vijandelijke basis uit<br />

te voeren, werd onmiddellijk van tafel geveegd:<br />

ten eerste was bij mogelijk falen<br />

van de bom het verrassingseffect volledig<br />

weg, en bovendien kreeg de vijand hierdoor<br />

misschien gratis en voor niets een<br />

grote hoeveelheid recupereerbaar plutonium<br />

in handen.<br />

De testversie van de atoombom kreeg<br />

als codenaam “Trinity”. Uit een lijst van<br />

zeven testlocaties kwam de Jornada del<br />

Muerto valley (toepasselijk: de Vallei van<br />

de Tocht der Doden) uit de bus, op ongeveer<br />

een halve dag rijden van Los Alamos.<br />

Op 16 juli 1945 om 5u29 was het zover:<br />

’s werelds eerste atoombom werd tot onploffing<br />

gebracht op 100 voet boven de<br />

woestijn. Bij het zien van de vuurbal en de<br />

paddenstoelvormige wolk citeerde J. Robert<br />

Oppenheimer een zin uit een oostersfilosofisch<br />

werk: “I am become death the<br />

destroyer of worlds”. Al wordt er ook wel<br />

beweerd dat hij gewoon zei: “It works!”<br />

Ook al lag de nadruk van het onderzoek<br />

op de implosie-methode, toch werd er<br />

ook nog verder gewerkt aan de “Thin<br />

Man”-methode voor het gebruik van uranium.<br />

Uranium kende immers niet de<br />

technische problemen die plutonium wel<br />

had. Het enige probleem was dat er nog<br />

maar net voldoende uranium beschikbaar<br />

was voor één bom. Testen was dus uitgesloten,<br />

maar toch ging men ervan uit dat<br />

de bom redelijk veel kans op succes had.<br />

Dit project droeg de naam “Little Boy”.<br />

Terwijl de atoombom stilaan zijn definitieve<br />

vorm kreeg, begon men in maart 1945<br />

met het voorbereiden van de aanval op<br />

Japan. Een gespecialiseerd team moest<br />

ervoor zorgen dat de onderdelen van de<br />

bom veilig naar het eiland Tinian in de<br />

Stille Oceaan gebracht konden worden.<br />

Deze operatie werd geleid door de latere<br />

Nobelprijswinnaar Norman Foster Ramsey<br />

(die - voor alle duidelijkheid - zijn prijs<br />

te danken had aan zijn bijdrage aan de<br />

constructie van atoomklokken, niet aan<br />

zijn logistieke vaardigheden).<br />

Maanden eerder, op 10 mei 1945, twee dagen<br />

na de capitulatie van nazi-Duitsland,<br />

werd een Target Committee opgericht,<br />

met als taak het selecteren van potentiële<br />

doelwitten (nu het oorspronkelijke doelwit<br />

zich vroegtijdig had overgegeven). Gelukkig<br />

was er Japan nog. Men zocht vier steden<br />

die voldeden aan volgende criteria:<br />

1. De doelwitten moesten een zekere<br />

sentimentele waarde hebben.<br />

2. De doelwitten moesten van een zeker<br />

militair belang zijn.<br />

3. De doelwitten moesten nog grotendeels<br />

intact zijn, om de vernietigende<br />

kracht van de atoombom beter tot zijn<br />

recht te laten komen.<br />

4. Elk doelwit moest groot genoeg zijnvoor<br />

een ferme atoombomaanval.<br />

<strong>Ir</strong>.Reëel 2<br />

15


Living in Los Alamos<br />

De ‘gelukkige’ uitverkorenen waren Hiroshima,<br />

Kokura, Niigata en Nagasaki.<br />

Kyoto was oorspronkelijk ook één van<br />

de kanshebbers, maar verteld wordt dat<br />

Henry L. Stimson, de Secretary of War,<br />

gepleit had om Kyoto te besparen, omdat<br />

hij toch zo’n mooie herinneringen overhield<br />

aan zijn huwelijksreis daar.<br />

Het duurde een paar uur voordat elders<br />

in Japan de omvang van de ramp doordrong.<br />

Men merkte dat de uitzending van<br />

de nationale omroep was weggevallen en<br />

dat ook de belangrijkste telegraaflijn was<br />

verbroken. Ook pogingen om de militaire<br />

basis in Hiroshima te bereiken draaiden<br />

op niets uit. In het hoofdkwartier in Tokyo<br />

waren ze er nochtans van overtuigd dat<br />

er niks ergs kon gebeurd zijn: ze wisten<br />

via de radar dat er geen grote luchtaanval<br />

was geweest en dat er op dat moment<br />

geen grote hoeveelheid springstof in Hiroshima<br />

lag opgeslagen. Een jonge officier<br />

werd belast met de taak om per vliegtuig<br />

polshoogte te nemen. Deze bracht,<br />

met verstomming geslagen, het ongelooflijke<br />

en afgrijselijke nieuws dat Hiroshima<br />

met de grond gelijk was gemaakt.<br />

De werking van een atoombom in een notendop<br />

De atoombom is in wezen niet meer of niet minder dan een mooie toepassing van Einsteins befaamde wet E = mc². Men<br />

moet hierbij een onderscheid maken tussen bommen die gebaseerd zijn op kernsplijting (zoals de bommen op Hiroshima en<br />

Nagasaki) en die op basis van kernfusie (zoals de waterstofbom).<br />

In essentie bestaat het principe van kernsplijting erin verrijkt uranium of plutonium<br />

tot boven een bepaalde kritische massa te tillen, waarna een kettingreactie<br />

ontstaat, die resulteert in een ontploffing. Eén manier om dit te bereiken is het<br />

inschieten van een kogel bestaande uit een subkritische hoeveelheid splijtstof<br />

in een andere subkritische massa (ook “Thin Man” genoemd). Dit werkt alleen<br />

met uranium, omdat bij plutonium de kettingreactie te vroeg op gang komt en<br />

daardoor minder krachtig is. Het moordwapen dat hieruit voortvloeide, kreeg de<br />

schattige naam “Little Boy” en legde - met succes - Hiroshima in puin.<br />

Een andere manier om de kritische massa te bereiken, is implosie. Een subkritische massa wordt door een conventionele<br />

explosie van explosief materiaal, dat om die massa heen geplaatst is, sterk<br />

samengedrukt, waardoor de massa superkritisch wordt. Belangrijk voor het<br />

succes en de efficiëntie van deze methode is de gelijkmatigheid waarmee<br />

de comprimerende ontploffing plaatsvindt. Gezien de hoge technische eisen<br />

en de vereiste exactheid van de berekeningen was een testversie van de bom<br />

genoodzaakt. De “Trinity” werd succesvol en tot grote euforie van het aanwezige<br />

wetenschappelijke publiek boven de woestijn van New Mexico tot ontploffing<br />

gebracht. Ook het uiteindelijke resultaat kreeg een mooie, ontschuldig klinkende<br />

naam: “Fat Boy”, die hij zeker verdiende aangezien hij nóg meer ravage aanrichtte<br />

dan kleine broer “Little Boy”. Nagasaki zal het geweten hebben.<br />

De dag van de waarheid<br />

Op 17 juli 1945 begon de conferentie van<br />

Potsdam, waar de geallieerden verenigd<br />

waren om samen de voorwaarden van de<br />

overgave van Japan te bespreken. Hier<br />

onthulde president Harry S. Truman (de<br />

opvolger van de op 12 april 1945 overleden<br />

president Roosevelt) aan de Sovjectleider<br />

Jozef Stalin dat de Amerikanen<br />

atoomwapens bezaten. <strong>Ir</strong>onisch genoeg<br />

was Stalin - door zijn spionnen - hier naar<br />

alle waarschijnlijkheid eerder van op de<br />

hoogte dan Truman, maar zoals het een<br />

echt staatsman betaamt, veinsde hij met<br />

overtuiging lichte verbazing bij Trumans<br />

woorden. Stalin was er, net als Truman,<br />

van overtuigd dat de bom in de strijd<br />

moest gegooid worden om Japan op de<br />

knieën te krijgen.Op 26 juli 1945 werd een<br />

ultimatum gesteld aan Japan, met als niet<br />

mis te verstane ondertoon dat het anders<br />

“onvermijdelijk en totaal verwoest zou<br />

worden”. Hierbij werd uiteraard met geen<br />

woord gerept over de atoombom.<br />

Onvoorwaardelijke overgave was voor de<br />

Japanners een brug te ver en dus sloeg<br />

ze het ultimatum af. Als reactie hierop<br />

steeg op 6 augustus 1945 vanop het eiland<br />

Tinian de bommenwerper Enola Gay<br />

(genoemd naar de bevelhebber van de<br />

operatie) op. Na een vlucht van zes uur<br />

dropte deze stipt om 8u15 de uraniumbom<br />

“Little Boy” boven Hiroshima. Toen<br />

de bom 43 seconden later explodeerde,<br />

kwamen ogenblikkelijk 78 000 mensen<br />

om het leven als gevolg van de immense<br />

drukgolf en de intense hitte en raakten tegelijk<br />

nog eens 70 000 mensen gewond.<br />

De ontploffing had een kracht van 3 kiloton<br />

TNT of zo’n 54 TJ. De Amerikanen<br />

schatten dat een oppervlakte van een<br />

goeie 12 km² totaal vernietigd werd.<br />

Na het bombardement herhaalde Truman<br />

zijn eisen en kondigde aan dat bij weigering<br />

nog een tweede atoombom zou<br />

worden ingezet. Japan hield echter voet<br />

bij stuk en dus steeg op 9 augustus 1945<br />

een tweede bommenwerper op, ditmaal<br />

met als doel Kokura. Daar aangekomen<br />

bleek de lucht echter te bewolkt om de<br />

bom te droppen en daarom werd besloten<br />

om direct koers te zetten naar plan B,<br />

Nagasaki. Om 11u01 braken de wolken<br />

even open, net genoeg om te richten. De<br />

“Fat Man” had een kracht van maar liefst<br />

21 kiloton TNT (of 88 TJ). De ontwikkelde<br />

warmte liep op tot 3900 °C. Mede daardoor<br />

stierven onmiddellijk zo’n 40 000 tot<br />

75 000 mensen.<br />

Op 14 augustus 1945 zond de Japanse<br />

openbare omroep een verklaring van<br />

overgave uit. Over of Japan zich ook zou<br />

hebben overgegeven zonder de inzet van<br />

de atoombom, woedt de discussie nog<br />

steeds. Op 16 oktober 1945 nam Robert<br />

J. Oppenheimer ontslag als directeur van<br />

Los Alamos.<br />

Yuri Van Havere<br />

16<br />

<strong>Ir</strong>.Reëel 2


Galabal: sfeerverslag<br />

Op woensdag 10 november 2010 zakte alles wat mooi en chique is, af naar de Kelders van Cureghem<br />

voor één van de hoogtepunten van het jaar: het Galabal des Vlaamse Technische Kring. Voor zij die er<br />

niet bij waren en willen weten wat ze allemaal gemist hebben én voor zij die wel van de partij waren<br />

en er dus graag herinneringen aan ophalen, proberen we hier in een paar foto’s de sfeer te vatten van<br />

deze memorabele avond. In drie woorden: decadent, decanter, decadentst...<br />

Voor een feestje kan je maar beter een goede fond leggen en daarom was<br />

er vooraf een overheerlijk diner met wijn à volonté en een paar van de<br />

heerlijkste delicatessen in restaurant Octogoon...<br />

Voor de gokverslaafden was er een casino voorzien...<br />

In het Kasteel van Arenberg kreeg iedereen een<br />

lekker glaasje cava voor de bussen richting Brussel<br />

vertrokken...<br />

Maar het epicentrum van het Galabal<br />

lag uiteraard in de Feestzaal,<br />

waar allerlei orkestjes het beste<br />

van zichzelf gaven. En wie het<br />

feestgedruis even beu was, kon<br />

altijd rustig gaan verpozen in de<br />

stijlvolle Lounge, met een cocktail<br />

of met een dessertje...<br />

En wat is een<br />

galabal zonder<br />

de obligatoire<br />

galabalfoto?<br />

Voor meer foto’s:<br />

www.vtk.be<br />

<strong>Ir</strong>.Reëel 2<br />

17


Consulting en burgies, the perfect match?<br />

18<br />

<strong>Ir</strong>.Reëel 2


Consulting en burgies<br />

<strong>Ir</strong>.Reëel 2<br />

19


Afterlife: Freddy Dezeure<br />

De toekomst voorspellen kan natuurlijk niemand - iedere ingenieur weet immers dat extrapolatie not<br />

done is - maar om toch niet geheel onvoorbereid door het leven te moeten gaan nadat we onze Alma<br />

Mater de rug toe hebben gekeurd, gaan we in elke <strong>Ir</strong>.Reëel op bezoek bij iemand die ons is voorgegaan.<br />

Deze keer vroegen we Freddy Dezeure naar zijn carrière als ingenieur. Freddy studeerde in 1982<br />

af in de richting Elektrotechniek en kwam, na 5 jaar in de industrie, in 1987 bij de Europese Commissie<br />

terecht. Met veel enthousiasme vertelt hij ons over de verschillende functies waar hij daar is terecht<br />

gekomen. Een niet-doorsnee carrièrepad van een niet-doorsnee-ingenieur!<br />

20<br />

“Ik heb mijn humaniora gevolgd in Hasselt.<br />

Ik deed Latijn met 8 uur wiskunde<br />

en dan was het eigenlijk een logische<br />

stap om voor burgerlijk ingenieur te kiezen.<br />

Al wou ik eigenlijk eerst natuurkunde<br />

studeren en dan meer bepaald de fysica<br />

van de elementaire deeltjes (quarks, de<br />

relativiteitstheorie et cetera). Maar op de<br />

kennismakingsdagen van de universiteit<br />

hoorde ik dat de mensen die voor fysica<br />

kiezen meestal in het onderwijs terechtkomen,<br />

en dat was iets wat ik absoluut niet<br />

zag zitten. En zelfs als je in het onderzoek<br />

terecht kwam, dan nog was het niet gegarandeerd<br />

dat ik zou terechtkomen bij het<br />

onderzoek naar fundamentele deeltjes.<br />

Het logische alternatief was dan burgerlijk<br />

ingenieur, waarbij ik nog even overwogen<br />

heb om naar Gent te gaan omdat ze daar<br />

een soort van combinatie hadden van<br />

burgerlijk ingenieur en natuurkunde. Maar<br />

uiteindelijk heb ik toch voor Leuven gekozen,<br />

vanwege de excellente reputatie en<br />

ook om praktische redenen.”<br />

“Tegenwoordig vindt de grote schifting<br />

plaats in de eerste bachelor, terwijl dat bij<br />

ons bij het toegangsexamen gebeurde.<br />

Toen slaagde zowat zeventig procent van<br />

de 1e-kan’ers (nu slaagt grosso modo de<br />

helft in eerste bachelor, red.). Het is moeilijk<br />

om te zeggen of het vroeger beter was. Ik<br />

denk dat het toegangsexamen zeker zijn<br />

nut had als filter, maar anderzijds zijn er<br />

<strong>Ir</strong>.Reëel 2<br />

volgens mij een heleboel mensen ‘weggefilterd’,<br />

die wel goede ingenieurs hadden<br />

kunnen worden. Misschien was het<br />

toegangsexamen in die tijd op dat vlak<br />

iets te eenzijdig. Puur op basis van wiskundige<br />

proeven kan je niet altijd zeggen<br />

of iemand ongeschikt is voor de richting.<br />

Sommige mensen beginnen met een<br />

wiskundige achterstand, maar weten die<br />

gaandeweg in te halen. Wat dat betreft, is<br />

het huidige systeem misschien eerlijker.”<br />

“De eerste twee jaren van de kandidatuur<br />

waren gemeenschappelijk. Nadien moesten<br />

we dan een afstudeerrichting kiezen.<br />

Ik heb toen gekozen voor elektrotechniek,<br />

met als specialisatie regeltechniek. Dat<br />

had voor een deel te maken met de inspirerende<br />

lessen van Joos Vandewalle,<br />

onder andere over niet-lineaire processen<br />

en hoe die te modelleren (lacht).<br />

Desondanks heb ik mijn technische bagage<br />

in mijn latere carrière nooit moeten<br />

toepassen. Volgens mij is die pure technische<br />

kennis minder doorslaggevend om<br />

een goede ingenieur te zijn. De belangrijkste<br />

kwaliteit die je leert in je opleiding,<br />

is dat je in staat bent complexe problemen<br />

te vatten en te begrijpen, ze als het<br />

ware te analyseren om er vervolgens iets<br />

mee te doen. Die attitude van analyse en<br />

synthese is wel altijd blijven terugkomen<br />

in mijn beroepsleven.”<br />

De eerste job<br />

“Na mijn studies heb ik snel uitgemaakt<br />

dat prof worden niks voor mij was. Les geven<br />

was iets wat ik zeker niet wou doen,<br />

te veel routine. Ik was er ook niet voor te<br />

vinden om voor vijf jaar aan een doctoraat<br />

te werken. Men had mij verteld dat je<br />

daar niet per se dichter bij een betere job<br />

mee kwam, en dat het ingenieursdiploma<br />

op zich al meer dan voldoende mogelijkheden<br />

bood. En dus heb ik er maar<br />

voor gekozen om te gaan werken in de<br />

industrie. Mijn eerste plannen waren om<br />

ergens in de Arabische wereld te gaan<br />

werken: in de petro-industrie, bij de grote<br />

bouwprojecten… De combinatie van een<br />

technisch interessante job, die dan ook<br />

nog eens goed betaald werd, op een exotische<br />

locatie in een nieuwe cultuur, dat<br />

avontuur sprak me wel aan. Maar uiteindelijk<br />

ben ik toch naar een job in België<br />

op zoek gegaan. Het is heel fascinerend<br />

om te zien hoe er op zo’n moment vanuit<br />

de familie druk is om toch maar een job<br />

te vinden (lacht). Er waren zo’n tien bedrijven<br />

waar ik kon beginnen, maar de eerste<br />

drie, vier heb ik direct geweigerd. Ik wou<br />

namelijk iets vinden dat technisch interessant<br />

was in een boeiend bedrijf, iets dat<br />

me aansprak.”<br />

“Een bedrijf dat me bijvoorbeeld wel interesseerde,<br />

was Eurosense Belfotop,<br />

een bedrijf gespecialiseerd in het analyseren<br />

en verwerken van satellietbeelden.<br />

Door middel van digitale beeldverwerking<br />

kon men op basis van deze beelden dan<br />

bijvoorbeeld de vegetatie uit afleiden en<br />

(wegen)kaarten maken. Dit was een klein<br />

bedrijfje in een nieuwe sector, dus zeer<br />

interessant.”<br />

Innovatief<br />

tekstverwerken<br />

“Een ander klein bedrijf was ETAP (Electro<br />

Technische Apparaten, red.) in Westmalle,<br />

gespecialiseerd in kantoorverlichting.<br />

Dit paste allemaal binnen het<br />

concept van de optimale office environment.<br />

Daarbuiten hadden ze ook nog een<br />

paar andere bedrijfsactiviteiten. Eén van<br />

de vernieuwingen die zij zo bijvoorbeeld<br />

op poten hebben gezet, betrof tekstverwerkers.<br />

Voorheen had je een zwart computerscherm<br />

met groene of oranje letters,<br />

allesbehalve ergonomisch. Zij hadden het<br />

idee om bij tekstverwerking gebruik te<br />

maken van een wit A4-beeldscherm, met<br />

proportioneel schrift, iets wat uiteraard<br />

veel aangenamer is voor iedereen die ermee<br />

moet werken.<br />

Een bevriende assistent van de unief had<br />

me verteld dat ETAP op zoek was naar<br />

een afgestudeerde ingenieur en ik heb<br />

natuurlijk direct gebeld. Vreemd genoeg<br />

mocht ik al de volgende dag op interview


gaan en de dag nadien kreeg ik al te horen<br />

dat ik aangenomen was. Nog een<br />

dag later stond ik bij de grote baas in zijn<br />

kantoor en kreeg ik te horen dat ik precies<br />

de man was die ze zochten. Ik werd, net<br />

afgestudeerd, aangesteld als hoofd van<br />

de informatica-afdeling. Achteraf heb ik<br />

vernomen dat van mijn voorgangers de<br />

eerste was ontslagen en de tweede een<br />

zenuwinzinking had gekregen omdat hij<br />

het allemaal niet goed zag zitten. Toen<br />

had de directeur persoonlijk naar de decaan<br />

gebeld om te vragen welke afstuderende<br />

ingenieur het meest geschikt was<br />

voor die job en zo ben ik uit de bus gekomen.<br />

Tijdens mijn sollicitatie is er over<br />

die gesprekken vooraf natuurlijk met geen<br />

woord gerept (lacht).”<br />

Apple II als<br />

kerstcadeau<br />

“Het boeiende aan ETAP was dat men<br />

daar sterk geloofde in nieuwe technologieën.<br />

Zo kregen alle kaderleden van het<br />

bedrijf een Apple II als kerstcadeau. Dat<br />

is een vroege voorloper van de Macintosh,<br />

met amper 64 kB RAM. Binnen het<br />

bedrijf besliste de directeur om af te stappen<br />

van het gebruik van een mainframe<br />

en gewoon alles op Excel te draaien. Hij<br />

hoopte zo het ganse systeem te vereenvoudigen<br />

en dynamischer te maken. De<br />

Microsoft-pc’s hadden nog geen Excel en<br />

dus maakte men gebruik van Apple Lisa.<br />

Velen vroegen zich af of dat allemaal niet<br />

te complex was om in Excel te doen, maar<br />

het is gelukt!<br />

Apple II<br />

Ook op het gebied van productplanning<br />

waren ze heel innovatief. Zo had men bij<br />

het Japanse bedrijf Toyota gezien hoe ze<br />

zónder pc er toch in slaagden om een<br />

heel just-in-time-systeem op te stellen.<br />

Het was eigenlijk heel simpel: er was geen<br />

stock met afgewerkte auto’s, maar bij elke<br />

stap in het productieproces stonden er<br />

twee bakjes met onderdelen van de vorige<br />

stap. Zodra één bakje leeg was, moest<br />

dat dan opnieuw worden bijgevuld. Dit<br />

was veel efficiënter. Hetzelfde systeem<br />

werd ook ingevoerd bij ETAP en ik werd<br />

nauw betrokken bij de invoering.<br />

Een andere innovatie die uit Japan werd<br />

opgepikt was total quality managment. Dit<br />

komt er op neer dat men de intellectuele<br />

capaciteiten van de arbeiders gaat uitspelen.<br />

Voordien werd van een arbeider gewoon<br />

verlangt dat hij zijn taak vervulde,<br />

zonder daar veel bij na te denken. Dit<br />

terwijl hij net de meest aangewezen persoon<br />

is om aan te geven wat er allemaal<br />

verbeterd kan worden aan de productiestap<br />

waar hij voor verantwoordelijk is.<br />

Vanuit die optiek werd aan mij gevraagd<br />

om aan de arbeiders een opleiding te<br />

geven over bepaalde statistische technieken,<br />

bijvoorbeeld de Pareto-verdeling (80<br />

procent van de problemen wordt veroorzaakt<br />

door 20 procent van de oorzaken)<br />

en ook over groepswerking en dergelijke.<br />

Het geeft toch wel een zekere voldoening<br />

als je hoort dat een project dat je toendertijd<br />

hebt opgezet, 15 jaar later nog altijd<br />

loopt.”<br />

De Europese<br />

Commissie<br />

“Tijdens mijn job bij ETAP deed ik mee<br />

aan het examen voor de Europese Commissie.<br />

Niet direct met de ambitie om van<br />

job te veranderen, maar toen de kans<br />

zich twee jaar later stelde, na vijf jaar bij<br />

ETAP te hebben gewerkt, koos ik voor de<br />

Europese Commissie. Daar begon ik als<br />

het ware op het laagste niveau bij informatica,<br />

terwijl ik bij ETAP hoofd was van<br />

de informatica-afdeling. Toch heb ik het<br />

mij nooit beklaagd, want op 25 jaar heb<br />

ik een grote diversiteit aan jobs gehad. Ik<br />

had ook niet de indruk in een logge overheidsinstelling<br />

te zitten: ik kon zaken veranderen,<br />

stimuleren, integreren binnen de<br />

structuur; net als bij een bedrijf.<br />

Mijn eerste taak was het opbouwen van<br />

netwerken en departementale systemen.<br />

Dit waren zo’n 1500 pc’s per jaar, dus<br />

qua organisatie en logistiek was dit zeker<br />

wel een uitdaging. Later kwam ik terecht<br />

bij het personeelsbeleid: dienstreizen,<br />

opleidingen… Al bij al vrij droge en<br />

oninteressante materie. Maar zelfs daar<br />

lagen de nodige uitdagingen. Zo heb ik<br />

bijvoorbeeld mee onderhandeld voor de<br />

beste hotels tegen de beste prijs voor<br />

de medewerkers van de Europese Commissie.<br />

Ik had een analyse van het aantal<br />

overnachtingen gemaakt en daaruit bleek<br />

dat er jaarlijks zo’n 50 000 plaatsvonden<br />

Freddy Dezeure<br />

in Brussel en zo’n 100 000 vanuit Brussel<br />

naar het buitenland. Met die cijfers zijn we<br />

dan naar grote hotelketens, zoals Novotel,<br />

Sheraton en Hilton, gestapt. Na flink<br />

wat onderhandelen zijn we uiteindelijk tot<br />

een lijst kunnen komen van voordelige<br />

hotels waar werknemers kunnen verblijven,<br />

dus zonder hen te verplichten dat of<br />

dat hotel te kiezen.<br />

“Een ander probleemgeval waren Commisie-medewerkers<br />

die verplichtingen hadden<br />

in oorlogsgebied. In die tijd woedde<br />

de oorlog in Joegoeslavië. Zowat alle<br />

verzekeringsmaatschappijen hadden een<br />

clausule dat ze niemand konden verzekeren<br />

die zich bewust in risicovol (oorlogs)<br />

gebied bewoog. We hebben dan onderhandeld<br />

om tot een speciale offerte te komen,<br />

tegen een – voor de belastingbetaler<br />

- aanvaardbare prijs en zonder uitzonderingsclausules.”<br />

Eerste webpagina<br />

“Bij de Europese Commissie waren een<br />

heleboel medewerkers die niet precies<br />

wisten hoe het nu juist zat met hun rechten,<br />

verplichtingen, pensioenen, premies<br />

et cetera en daarom had men het idee<br />

om die informatie ergens op een centrale<br />

plaats te verzamelen, die voor iedere<br />

werknemer toegankelijk was. Het internet<br />

zoals we het nu kennen, bestond in ’92,<br />

’93 nog niet. Toen hebben we voor het intranet<br />

de allereerste website van de Europese<br />

Commissie opgesteld. We hebben<br />

hier zelf een webpagina generator voor<br />

ontwikkeld, zodat de secretaresse alle informatie<br />

kon ingeven zonder zich druk te<br />

moeten maken over HTML e. d.”<br />

“Na 5 jaar ben ik gaan werken bij het Joint<br />

Research Centre (JRC) van de Europese<br />

Commissie. Dit is het eigen onderzoekscentrum<br />

waar op alle mogelijke domeinen<br />

wetenschappelijk onderzoek wordt gedaan<br />

ter ondersteuning van overheidsbeslissingen<br />

op Europees niveau. Zo wordt<br />

er onderzoek gedaan naar luchtkwaliteit:<br />

hoe men dit kan meten, hoe men hier iets<br />

tegen kan doen, hoe de reglementering<br />

moet zijn opgebouwd, … Ik was er als<br />

Head of Technology Transfer and Valorisation<br />

verantwoordelijk voor de communicatie<br />

naar buiten uit. Dit hield o.a. ook het<br />

afhandelen van patenten en copyright in.”<br />

<strong>Ir</strong>.Reëel 2<br />

21


Freddy Dezeure<br />

uur aan een stuk) les gaan geven aan de<br />

universiteit van Aix-en-Provence. Daar<br />

hebben ze namelijk een richting die gespecialiseerd<br />

is in fraudebestrijding. Dit<br />

toont nog maar eens hoe flexibel een<br />

ingenieur moet zijn. Hij wordt gedropt in<br />

een voor hem onbekende omgeving en<br />

na drie jaar kan het zijn dat hij er opleiding<br />

over kan geven op universitair niveau!”<br />

Israëlisch-Libanese<br />

oorlog<br />

Volker Liebig, directeur van het ESA’s Earth Observation Programme en<br />

Freddy Dezeure tekenen de overeenkomst betreffende de ontwikkeling van<br />

ruimtegebaseerde informatiediensten en de toegang en beschikbaarheid van data<br />

van aardobservaties op 26 oktober 2005.<br />

Interne aditor<br />

“In 1999 kwam de toenmalige Europese<br />

Commissaris, Édith Cresson, in opspraak<br />

omdat ze gunsten zou verleend hebben<br />

aan persoonlijke vrienden. Hierdoor viel<br />

de hele Europese Commissie. Om dergelijke<br />

financiële of administratieve ongeregeldheden<br />

voortaan te verkomen was er<br />

meer controle nodig. Binnen de context<br />

werd ik benoemd tot interne auditor van<br />

de JRC, tevens de eerste interne auditor<br />

van de hele Commissie. Dit was opnieuw<br />

een nieuwe uitdaging waarin ik me moest<br />

inwerken en waarvoor nieuwe methodes<br />

en procedures moesten worden voor opgesteld.<br />

Hierna werd ik 3 jaar waarnemend directeur<br />

van het JRC en pendelde ik tussen<br />

België en Italië. Na die drie jaar werd iemand<br />

anders aangesteld. Dit soort benoemingen<br />

worden immers politiek bepaald<br />

en in overeenstemming met het<br />

aantal lidstaten.”<br />

Information Society<br />

“Vervolgens ging ik werken bij de Information<br />

Society van de EC. Dit Directoraat-<br />

Generaal is ondermeer verantwoordelijk<br />

voor de wetgeving omtrent internet en<br />

valt onder de bevoegdheid van Europees<br />

commissaris Neelie Kroes. Belangrijke<br />

verwezenlijkingen zijn het verlagen van<br />

de roamingkosten en het pleiten voor een<br />

eenmaking van de digitale markt, maar<br />

ook het stimuleren van research projecten.<br />

Als een project interessant wordt bevonden,<br />

betaalt de commissie 50% van<br />

het onderzoek. Ik moet hierbij als Head of<br />

External Audit ervoor zorgen dat dit geld<br />

goed besteed wordt. Ook dit is op zich<br />

een vrij klassieke functie, waarvoor al allerlei<br />

financiële procedures bestaan. Maar<br />

gezien de omvang was het noodzakelijk<br />

om nieuwe methodes toe te passen. Zo<br />

werken we nu op basis van een risicoanalyse.<br />

Zo gaan we op zoek naar contradicties<br />

tussen wat een bedrijf vertelt en wat<br />

er op het internet is terug te vinden. Als<br />

de zogenaamde specialist van een bedrijf<br />

bijvoorbeeld nergens op internet is terug<br />

te vinden, dan betekent dat meestal dat<br />

er iets niet helemaal koosjer is. En op die<br />

manieren proberen we het bedrijf op alle<br />

mogelijke manieren te checken vóór we<br />

het bezoeken. Door die opgedane voorkennis<br />

kunnen we efficiënt te werk gaan<br />

en dit stelt ons dan – met succes – in staat<br />

geld van de Europese Commissie te recupereren.”<br />

“Omwille van dit succes heb ik opleidingen<br />

gegeven aan andere departementen<br />

van de Commissie over deze methodes.<br />

Ik ben zelf onlangs een dag lang (dus 8<br />

“Het boeiende aan mijn job bij de Europese<br />

Commissie is dat het werk inhoudelijk<br />

interessant is, maar ook dat wat ik<br />

doe directe inpak kan hebben, dat je er<br />

het resultaat van ziet. Dit kan soms heel<br />

concreet zijn. Toen in de zomer van 2006<br />

oorlog uitbrak tussen Israël en Libanon,<br />

namen we het initiatief om op basis van<br />

satellietbeelden proberen in te schatten<br />

hoe groot de schade was in Libanon. Dit<br />

was immers de snelste manier om een<br />

overzicht van de situatie te krijgen. Het<br />

was eigenlijk vrij simpel: de satellietbeelden<br />

van voor de oorlog vergelijken met die<br />

van na de oorlog, maar zeer tijdsintensief.<br />

Bovendien moest het verslag klaar zijn tegen<br />

de donorconferentie op het eind van<br />

augustus, zodat Javier Solana, de Hoge<br />

Vertegenwoordiger van de Europese Unie<br />

voor buitenlandse zaken en veiligheidsbeleid<br />

de resultaten kon voorleggen aan<br />

de conferentie. We zijn daar met twintig<br />

man gedurende vijf dagen dag en nacht<br />

aan bezig geweest en uiteindelijk was het<br />

net op tijd af. Natuurlijk gaf dat een kick.”<br />

Talenknobbels<br />

“Talenkennis is hoe dan ook belangrijk.<br />

De Vlamingen kunnen er maar beter niet<br />

te prat opgaan dat ze zo’n grote talenknobbels<br />

zijn. Werknemers van nieuwe<br />

lidstaten spreken vaak vier, vijf talen en<br />

sommigen hebben zelfs twee diploma’s<br />

(bv. Rechten en Economie). Bovendien<br />

staan die mensen een generatie achter,<br />

dat wil zeggen dat wij hier door onze sociale<br />

en economische vooruitgang streven<br />

naar een balance in life, een gezond<br />

evenwicht tussen werk en ontspanning,<br />

terwijl in andere landen het werk en de<br />

carrière veel belangrijker zijn. Dit creëert<br />

uiteraard een spanningsveld en dat mag<br />

zeker niet onderschat worden door ons.”<br />

Hartelijk bedankt voor het interview!<br />

Yuri Van Havere<br />

22<br />

<strong>Ir</strong>.Reëel 2


Cultuur: Halloween Comedy Night<br />

Halloween en comedy, een combinatie die even gebruikelijk is als griezelfilms op Valentijn of oorlogsfilms<br />

op Kerstmis. Maar omdat je pas echt kan oordelen als je het zelf hebt meegemaakt, trok<br />

ik op zondag 31 oktober benieuwd naar de Arenbergschouwburg in Antwerpen. MC en sfeermaker<br />

van de avond was Xander De Rycke, die niet voor niets zijn naam gaf aan deze show (Xander<br />

De Rycke’s Halloween Comedy Night). Maar hij deed het niet alleen, speciaal voor deze show kon<br />

hij rekenen op de hulp van Bart Cannaerts, Michael Van Peel, Jeroen Leenders, Henk Rijckaert en<br />

Alex Agnew. Kortom: een line-up om U tegen te zeggen...<br />

Klokslag half 9 ging het licht uit en werd de<br />

zaal opgewarmd met een eerste filmpje.<br />

Xander, die de laatste handen legde aan zijn<br />

glitterende lijf, werd plots aangevallen door<br />

een gemaskerde slechterik in Scream-outfit<br />

en bleef bebloed achter in de toiletten. Toch<br />

wist hij zijn kracht nog te bundelen en strompelde<br />

hij de zaal binnen. “Allez, jullie blijven<br />

hier gewoon allemaal zitten en niemand<br />

komt efkes kijken?” Ondanks de overacting<br />

van Xanders kant was de sfeer gezet en werd<br />

de eerste komiek opgevoerd: Bart Cannaerts.<br />

Deze meisjesmagneet, die nochtans heel de<br />

avond homograppen<br />

kreeg toegegooid<br />

dankzij zijn kus met<br />

Showbizz Bart tijdens<br />

‘Mag ik u kussen’,<br />

maakte zijn debuut in<br />

2006. Slechts enkele<br />

maanden later won<br />

hij de Culture Comedy<br />

Award, Humo’s<br />

Comedy Cup 2007 en<br />

verwierf hij naamsbekendheid<br />

dankzij De<br />

Slimste Mens en De tabel van Mendeljev.<br />

Hoewel het podium volledig in het teken<br />

stond van Halloween, besloot Bart het over<br />

de taalkundige boeg te gooien en stak hij<br />

een lied af zonder inhoud, maar met de duurtijd<br />

“van een halfuurtje”. En zelfs met steeds<br />

hetzelfde ritme, zelfde refrein en steeds minder<br />

inhoud, kreeg hij de zaal in een mum van<br />

tijd mee.<br />

Na Barts halfuurtje, dat overigens maar een<br />

kwartier bleek te zijn, was het tijd voor het<br />

volgende filmpje. Wim Helsen kon er tot zijn<br />

spijt niet bij zijn wegens familiale verplichtingen.<br />

En spijt had hij,<br />

getuige de strop rond<br />

zijn nek en de gemaskerde<br />

slechterik op<br />

de achtergrond. Toch<br />

werd niet te lang stilgestaan<br />

bij de moord<br />

op Wim Helsen en<br />

werd het tijd voor Michael<br />

Van Peel. Ook<br />

deze krullenbol kaapte zijn deel aan prijzen<br />

mee en mocht CTRL+ALT+DEL, zijn eerste<br />

show, uitproberen als voorprogramma van<br />

Philippe Geubels. Aan enthousiasme en actualiteit<br />

ontbrak het Michael al zeker niet,<br />

maar naar mijn mening werd hij een beetje<br />

overschaduwd door zijn collega’s die avond.<br />

In het volgende filmpje was slachtoffer van<br />

dienst Philippe Geubels, ons allen welbekend<br />

van M!LF, die er ook met pijn in het hart<br />

niet bij kon zijn. Een zeldzaam traantje later<br />

werd ook Philippe gruwelijk gedood door<br />

diezelfde mysterieuze figuur. Maar over de<br />

wie, wat en waarom werd ons geduld nog<br />

een hele tijd op de proef gesteld tijdens het<br />

stuk van Jeroen Leenders, mijn revelatie van<br />

de avond. Na jarenlange politieke impasse<br />

maakte iemand me<br />

eindelijk weer trots<br />

op het Belg zijn. Want<br />

eigenlijk zijn wij toch<br />

een prachtig volk. Wie<br />

ons land ook bezette<br />

of regeerde, altijd behielden<br />

we onze eigen<br />

passies en identiteit.<br />

Zolang we maar rustig<br />

bier mochten brouwen.<br />

Prachtig toch die<br />

zelfrelativering? En met<br />

dit goede gevoel konden we de pauze ingaan.<br />

Helaas was die pauze niet even gunstig voor<br />

iedereen. Michael en<br />

Bart moesten het na<br />

een passioneel douchemoment<br />

helaas<br />

ook afleggen tegen de<br />

gemaskerde slechterik.<br />

En dus moest Henk<br />

Rijckaert, bekend van<br />

Zonde van de zendtijd,<br />

de sfeer weer in de zaal<br />

brengen met een korte<br />

try-out voor zijn nieuwe<br />

show, Het experiment.<br />

En last but not least betrad Alex Agnew het<br />

podium. Over zijn deel alleen al zou ik meerdere<br />

pagina’s kunnen vullen, maar dat ga ik<br />

hier niet doen. Iedereen kent zijn shows immers<br />

door en door en dat is ook exact wat<br />

hij deze avond bracht: oud materiaal. Om<br />

zijn tienjarige bestaan als comedian te vieren,<br />

vult hij het Sportpaleis maar liefst vier<br />

keer met een best<br />

off van de afgelopen<br />

jaren. En speciaal om<br />

het laagje stof van<br />

zijn oudere grappen<br />

af te halen, bracht hij<br />

op Halloween een<br />

try-out voor Larger<br />

than Life. Toch liep<br />

niet alles als gepland,<br />

aangezien de gemaskerde<br />

slechterik weer<br />

ten tonele kwam.<br />

Maar wie Alex kent, weet dat een sprieterige<br />

slechterik geen schijn van kans heeft en hij<br />

werd bijgevolg in no time overmeesterd. De<br />

ontmaskering was nabij en overtrof werkelijk<br />

alles. Want hoe kon deze ontspannende<br />

Comedy Night anders eindigen dan met een<br />

laatste optreden van de enige echte Tom<br />

Waes? En zo geschiedde: op de tonen van<br />

het immer populaire Dos Cervezas werd het<br />

einde van de voorstelling ingeluid en vertrok<br />

iedereen nadien met een opgewekt gemoed<br />

naar huis. Halloween wie?<br />

Karen Helderweirt<br />

28<br />

<strong>Ir</strong>.Reëel 2


!!<br />

EEN GRATIS<br />

RUGZAK ZAL JE<br />

NIET LANCEREN<br />

IN HET LEVEN.<br />

ONS ADVIES HELPT JE ECHT VOORUIT.<br />

Cadeautjes zijn leuk, maar onze job is jou correct advies<br />

geven waar je echt iets mee bent. Maak een afspraak met een<br />

KBC-adviseur en kom eens praten. www.kbc.be/jongeren<br />

WIJ GAAN MET JE MEE


Telex<br />

Dutje levert 1000 euro op<br />

Ook zo’n moeite om ‘s ochtends in de les te geraken? Kan je ook zo genieten<br />

van een kleine siësta in de namiddag? Dan had je mee moeten doen met het<br />

siëstakampioenschap in Madrid! Gedurende negen dagen stonden er blauwe<br />

zetels in een winkelcentrum waar 360 mensen een dutje kwamen doen.<br />

Natuurlijk niet zomaar een dutje. Tijdens hun siësta werd er met verschillende<br />

factoren rekening gehouden door de jury: snurkvolume, originele slaaphouding<br />

en kledij, ... De uiteindelijke winnaar was een 62-jarige werkloze uit Ecuador.<br />

Voor zijn dutje van zeventien minuten verdiende hij maar liefst 1000 euro! Doe<br />

jij beter met je weekendwerk? Begin dus maar te oefenen voor een volgend<br />

kampioenschap, zo heb je meteen een goed excuus als je weeral tijdens de les<br />

in slaap bent gevallen!<br />

Bron: De Standaard<br />

Zwemmer grijpt witte haai bij de staart<br />

In de Indische Oceaan nabij Perth in Australië was een groepje zwemmers onderweg<br />

om contact te zoeken met dolfijnen, toen plots één van de zwemmers, leidster van<br />

de groep Elyse Frankcom, gebeten werd in haar heup en billen door een witte haai.<br />

Gelukkig voor haar greep een man uit het gezelschap het drie meter lange beest bij<br />

de staart en sleurde en wrikte tot de haai zijn prooi losliet. Het negentienjarige meisje<br />

ging onder, maar werd terug naar de oppervlakte geholpen en vervolgens aan boord<br />

van de boot gebracht.<br />

Voor je beslist om dat coole zwemuitje tussen de dolfijnen over te slaan op vakantie,<br />

dien je wel te weten dat een situatie als dit zich niet vaak voordoet. In de afgelopen 50<br />

jaar zijn er 53 mensen gedood tijdens een aanval van een haai.<br />

Bron: De Standaard<br />

85-jarige brengt inbreker bijna tot inkeer<br />

Niet alle inbrekers zijn zo zeker van hun stuk als je zou denken. Zo ondervond ook<br />

Martha Elias, al bijna 50 jaar uitbaatster van het café ‘Bij Nonkel Jules’ in Gent. Toen ze<br />

na sluitingstijd nog wat TV keek in een achterkeukentje van het café, kwam er plots<br />

een jonge kerel met bivakmuts binnen. Hij eiste geld en gaf haar een duw. Hij zei dat<br />

hij aan de drugs zat en geen inkomen had, ook niet van het OCMW. Toen hij met een<br />

schroevendraaier op Martha haar hoofd sloeg en zij huilend vroeg om een 85-jarige<br />

vrouw geen pijn te doen kwam de inbreker wonder boven wonder deels tot inkeer. Hij<br />

beweerde haar te kennen en geen pijn meer te doen, hielp de vrouw recht en gaf haar<br />

twee kussen. Hij nam haar geld en GSM mee, maar beloofde deze terug te geven als<br />

hij die nacht nog ergens anders aan geld geraakte. De dure halsketting die ze droeg<br />

- gekregen van haar man die al 21 jaar dood is - mocht ze houden. “Ik ben braaf hé”,<br />

zei hij er nog bij. Tot slot gaf hij haar nog een afscheidskus en vroeg de politie niet<br />

te bellen. Uiteraard alarmeerde de kleindochter van Martha meteen de politie toen haar grootmoeder haar<br />

nadien belde. De inbreker was wel zo verstandig om de GSM en het geld niet meer terug te brengen.<br />

Bron: Het Nieuwsblad<br />

30<br />

<strong>Ir</strong>.Reëel 2


Telex<br />

No longer ‘only in America’<br />

Het begon allemaal zeer simpel met Tupperware parties, maar na de Upperdare<br />

party of de botox-feestjes (waarop een professional botox kwam inspuiten),<br />

was het blijkbaar hoog tijd voor iets nieuws. En zo komt de volgende trend<br />

overgewaaid vanuit de States: een ‘shrink party’. Hier zorgt de gastvrouw voor<br />

hapjes, drank en ... een psycholoog. De bedoeling is dat de genodigden - enkel<br />

vrouwen aangezien zij hier meer voor open staan - praten over hun problemen,<br />

beslommeringen, enz. waarbij ze dan professioneel therapeutisch advies kunnen<br />

krijgen. We zijn benieuwd wat ze volgende keer uit hun mouw schudden...<br />

Bron: Het Nieuwsblad<br />

Even een liedje downloaden...<br />

Akkoord het is verboden, maar iedereen downloadt toch gratis dus waarom ik ook<br />

niet? Een Amerikaanse vrouw zal het zich nog lang beklagen. Ze haalde een 24-tal<br />

liedjes illegaal van het internet, maar werd hiervoor voor de rechtbank gedaagd. Daar<br />

werd ze veroordeeld tot het betalen van een boete van 22 000 dollar. Echter, door<br />

een formaliteit moest het proces worden overgedaan en werd de boete opgetrokken<br />

naar het duizelingwekkende bedrag van 1,9 miljoen dollar! Niet verwonderlijk dat<br />

de vrouw in beroep ging en het bedrag nadien terug omlaag gehaald werd. In 2010<br />

werd ze veroordeeld tot het betalen van 54 000 dollar. Om toch een iets haalbaardere<br />

schikking te bekomen stelde het RIAA een boete van 22 000 dollar voor. De vrouw<br />

zou naar het schijnt toch beslist hebben terug in beroep te gaan.<br />

<strong>Ir</strong>onische noot: als ze meteen voor de nummers had betaald bij het downloaden,<br />

hadden deze haar 24 euro gekost.<br />

Bron: http://datanews.be<br />

Aids krijgen van een WC<br />

Uit een onderzoek van condoomfabricant Durex bij een kleine 16 000 Europese jongeren<br />

tussen de vijftien en twintig jaar, is gebleken dat één op vier jongeren niet naar de WC<br />

gaat op openbare plaatsen of bij vreemden. Zij denken namelijk dat ze op die manier<br />

besmet kunnen raken met het HIV-virus bij contact met de WC-bril. Vreemd genoeg staat<br />

tegenover deze stelling bij de helft van de jongeren de wel zeer overmoedige gedachte<br />

dat ze immuun zouden zijn voor het virus. Blijkbaar staat de seksuele voorlichting zelfs in<br />

Europa nog steeds niet op punt...<br />

Bron: waarmaarraar.nl<br />

<strong>Ir</strong>.Reëel 2<br />

31


Sport: Parkour<br />

Na de wat rustige sport wandelen, maar dan wel heel ver wandelen, van vorige <strong>Ir</strong>.Reëel zoeken we in<br />

deze editie naar een sport met meer adrenaline. Voor velen blijft dit ook niet enkel een sport, maar<br />

wordt dit een heuse levensstijl waarbij je alledaagse straatelementen vanuit een heel ander perspectief<br />

bekijkt en de wereld je speelterrein wordt.<br />

De film Banlieue 13 is een vaak genoemde<br />

aanzet voor mensen die met Parkour<br />

willen beginnen. In deze film speelt David<br />

Belle, de oprichter van Le Parkour, de<br />

hoofdrol. In de making off tonen ze dat<br />

alle stunt- en vliegwerk in de film “echt”<br />

is en er geen matten of handige montagetechnieken<br />

aan te pas kwamen. David<br />

Belle wordt ook wel de uitvinder van de<br />

sport genoemd en staat bekend om zijn<br />

ongelooflijke fysieke kracht. Een ander<br />

groot fenomeen is de talentvolle Phil<br />

Doyle. Zo ’n prestaties evenaren gaat<br />

natuurlijk niet vanzelf en vereist heel wat<br />

Parkour is in<br />

tegenstelling tot bijna<br />

elke sport absoluut<br />

niet competitiegericht<br />

kracht, coördinatie en concentratie. Om<br />

dit te oefenen organiseert Pkfed, de<br />

parkourorganisatie van België, trainingen<br />

en andere activiteiten voor zijn leden. Alle<br />

trainingen die echt “gegeven” worden<br />

zijn binnen. Dit natuurlijk omdat de<br />

omstandigheden binnen veiliger zijn en<br />

beter om bepaalde bewegingen aan te<br />

leren. Als er dan iets fout gaat val je nog<br />

altijd op een zachte mat. Soms worden<br />

er ook grote bijeenkomsten (Jams)<br />

georganiseerd waar mensen van over<br />

heel het land of zelfs heel de wereld<br />

samenkomen om te gaan trainen in een<br />

stad en in contact te komen met andere<br />

gelijkgestemden. Bij trainingen wordt<br />

een verschil gemaakt tussen mensen<br />

die al langer bezig zijn, en dus alle basis<br />

bewegingen onder de knie hebben en<br />

beginners. Mensen die de basis onder<br />

de knie hebben werken aan hun<br />

afwerking en aan het combineren van<br />

verschillende bewegingen. Mensen die<br />

de basis nog niet onder de knie hebben,<br />

herhalen de basis bewegingen tot ze die<br />

blind zouden moeten kunnen. Het leuke<br />

is dat de iets “gevorderde” mensen toch<br />

de basis blijven herhalen. Perfectie is de<br />

boodschap. Natuurlijk is het de bedoeling<br />

om alle bewegingen buiten te doen,<br />

maar je beslist zelf wanneer je klaar bent<br />

om ze buiten uit te voeren.<br />

Naast in groep kan je natuurlijk ook<br />

alleen trainen buiten waar je wil en op<br />

dezelfde plaats blijft voor enkele uren om<br />

echt elke beweging die je daar kan doen,<br />

onder de knie te krijgen. Het enige wat je<br />

nodig hebt is een goede locatie en wat<br />

verbeelding over wat je met de aanwezige<br />

architectuur allemaal kan doen.<br />

Parkour is in tegenstelling tot bijna elke<br />

sport absoluut niet competitiegericht, je<br />

enige tegenstander zou jezelf zijn, want<br />

iedereen heeft een unieke stijl, en unieke<br />

reden om parkour te doen. Sommige<br />

mensen willen graag spelen, sommige<br />

willen fysiek sterker worden, sommige<br />

willen parkour in zijn puurste vorm beleven,<br />

als de echte “discipline” die het is,<br />

met de hele filosofie die er achter schuilt.<br />

Om deze redenen zou het ook praktisch<br />

onmogelijk zijn om er een echte<br />

competitie van te maken. Bij freerunning<br />

daarentegen is wel meer competitiegericht.<br />

Freerunning lijkt op parkour, maar<br />

is puur voor de show. Er worden ook<br />

meer salto’s en dergelijke in gebruikt. Al<br />

is dit verschil vaak slechts een verschil<br />

in benaming. Een traceur is iemand die<br />

parkour beoefent en een freerunner is<br />

iemand die aan freerunning doet. Bijna<br />

iedereen leert salto’s, freerunner of niet,<br />

omdat ze leuk zijn om te doen en ze<br />

dragen bij aan de lichaamscontrole.<br />

Bij wedstrijden beoordeelt men op hoe<br />

spectaculair je uitvoering is. Het komt<br />

dus ook wel bij elk jaar bij de kampioenschappen<br />

eens voor dat er iemand zwaar<br />

gewond raakt. Veiligheid is trouwens een<br />

groot aandachtspunt bij Parkour. Vallen<br />

wordt gezien als een teken dat je nog<br />

niet klaar was voor de sprong of dat je je<br />

op het moment van de sprong niet genoeg<br />

concentreerde op de bewegingen<br />

die je ging maken. Parkour is op zich een<br />

heel veilige sport omdat er net zo veel<br />

aandacht wordt besteed aan het perfect<br />

uitvoeren van een beweging totdat je<br />

deze zelfs blind kan uitvoeren. De meest<br />

voorkomende letsels zijn kleine wondjes<br />

op de polsen van steeds naar een muur<br />

te springen. Steen en beton zijn vrij ruw<br />

dus gebeurt het wel vaak dat je je er aan<br />

snijdt. Ook de spieren zien veel af omdat<br />

er veel kracht nodig is om bijvoorbeeld<br />

jezelf ergens over te tillen of ergens aan<br />

Vallen wordt gezien als<br />

een teken dat je nog<br />

niet klaar was voor de<br />

sprong<br />

te blijven hangen. Stijve spieren of soms<br />

ook spierscheuren zijn dus ook zeer vaak<br />

voorkomende letsels. Je gebruikt ook<br />

echt bijna elke spier in je lichaam tijdens<br />

een training. Het lage aantal letsels is<br />

ook vooral te wijten aan de aandacht die<br />

tijdens trainingen gaat naar krachtontwikkeling.<br />

Hierdoor is je lichaam goed<br />

bestand tegen de impacten die je knieën<br />

32<br />

<strong>Ir</strong>.Reëel 2


Sport: Parkour<br />

of enkels krijgen te verwerken. Als je de<br />

juiste landingstechniek toepast (en dit<br />

is verplicht, per slechte landing is het<br />

Een simpele techniek<br />

om te landen is de verticale<br />

beweging en de<br />

bijhorende kinetische<br />

energie om te zetten in<br />

een horizontale beweging<br />

minstens 20 keer pompen) dan voorkom<br />

je elke pijn aan knie of enkel. Een goede<br />

landing heeft ook veel te maken met<br />

concentratie. Een simpele techniek om te<br />

landen is de verticale beweging en de bijhorende<br />

kinetische energie om te zetten<br />

in een horizontale beweging door een rol<br />

uit te voeren. Het is ondertussen bewezen<br />

dat de rol je enkels en knieën beschermd<br />

door je neerwaartse snelheid<br />

om te zetten in voorwaartse. Je lichaam<br />

heeft, na genoeg training, automatisch<br />

die reflex gekregen.<br />

Parkour is een relatief jonge sport, het<br />

bestaat nu ongeveer een 30 jaar in zijn<br />

huidige vorm. De Belgische organisatie<br />

Pkfed bestaat reeds een 3-tal jaar. Beoefenaars<br />

van de sport worden ook vaak<br />

gevraagd om te figureren in spotjes van<br />

bedrijven of organisaties die er cool willen<br />

uitzien. Ook voor videoclips worden<br />

af en toe leden van Pkfed gevraagd. Zo<br />

hebben ze onlangs meegewerkt aan<br />

onder meer de clip van “Blastermind”<br />

van het Belgische dj-duo Shameboy, een<br />

reclamespot voor Groen! Antwerpen,<br />

opgetreden bij de opening van 30CC,<br />

het cultuurcentrum van Leuven etc. Voor<br />

stuntwerk worden er uiteraard ook soms<br />

beoefenaars van Parkour aangesproken.<br />

Zo ook voor de opening van de populaire<br />

ouderenreeks Benidorm Bastards. Dit is<br />

echter niet het hoofddoel voor mensen<br />

die deze sport beoefenen. Als je het<br />

enkel voor het geld zou willen doen ben<br />

je er aan voor de moeite. Parkour doe je<br />

voor de adrenaline, het geeft je een kick<br />

als je na maanden trainen je trick buiten<br />

kan uittesten en je landing lukt. Parkour<br />

is voor velen ook meer dan een sport,<br />

het is een levenswijze. Parkour is ook het<br />

gebruiken van paden of objecten die niet<br />

ontworpen zijn voor het gebruik zoals<br />

een traceur ze gebruikt. Het afwijken van<br />

het alledaagse en creatief omspringen<br />

met de alledaagse elementen van de<br />

buitenomgeving.<br />

Ruben Wouters<br />

<strong>Ir</strong>.Reëel 2<br />

33


Hoofdtitel in het klein<br />

34<br />

<strong>Ir</strong>.Reëel 2


Hoofdtitel in het klein<br />

<strong>Ir</strong>.Reëel 2<br />

35


Vetcool<br />

ANYWAY-spray<br />

Het moeten niet altijd complexe oplossingen<br />

zijn die het leven gemakkeljiker maken.<br />

Zo ook bij deze ANYWAY spuitbus<br />

die, in tegenstelling tot gewone spuitbussen,<br />

over de gehele lengte gaatjes heeft<br />

waar de vloeistof doorkan. Hierdoor kan<br />

je dus vanuit alle richtingen naar hartelust<br />

sprayen<br />

Facebookposter<br />

Stilaan beginnen de feestdagen korter<br />

bij te komen. Bij deze heuglijke dagen<br />

waarin je weer ettelijke keren zal moeten<br />

uitleggen hoe het gaat op ‘school’ hoort<br />

ook de zoektocht naar originele cadeaus.<br />

Wat dacht je van een poster met al de<br />

profielfoto’s van de vrienden van degene<br />

waar je het cadeau voor moet kopen. Zo<br />

kan hij/zij altijd zien hoeveel vrienden hij/<br />

zij wel niet heeft. Kijk voor meer info op<br />

www.printingfacebook.com<br />

Poor little fish sink<br />

Ideaal voor de groene jongens of de sadisten<br />

onder ons. Als je bij het handenwassen<br />

veel water verbruikt, zal je goudvis zich<br />

met steeds minder water moeten weten<br />

te redden. Maar gelukkig komt het water<br />

uit de kraan niet van de vistank en wordt<br />

ervoor gezorgd dat de vis toch altijd voldoende<br />

water heeft.<br />

34<br />

<strong>Ir</strong>.Reëel 2


Vetcool<br />

PLUGO verlengkabel<br />

Het gebruiksvoorwerp waarbij de<br />

grootste vraag is waarom het nog niet<br />

in alle voorwerpen met een elektrisch<br />

snoer is bijgeleverd/ingebouwd. Het<br />

komt zelfs in een paar flashy kleurtjes<br />

zodat je er zeker niet aan zou kunnen<br />

weerstaan.<br />

Telefoonlamp<br />

Nu iedereen altijd en overal mobiel bereikbaar<br />

is moet er natuurlijk een nut<br />

verzonnen worden voor de aansluiting<br />

van de telefoonkabel die nog in iedere<br />

huiskamer of keuken te vinden is. De<br />

phone-jack powered lamp heeft een<br />

RJ11-uiteinde die de stroom van de<br />

verlaten telefoonaansluiting gebruikt.<br />

Retro-telefoon<br />

En we blijven bij de telefoons, maar dan<br />

voor het behoud ervan. Deze knaloranje<br />

telefoon, die een combinatie is van de<br />

oude klassieke telefoon maar heel wat moderne<br />

technologie zoals een LCD-display<br />

en een draadloze hoorn bevat, zal vooral<br />

de harten van menig noorderbuur sneller<br />

doen slaan. Maar wie weet staat ie wel onder<br />

jouw kerstboom binnenkort.<br />

<strong>Ir</strong>.Reëel 2<br />

35


HEALTHCARE<br />

BUILDINGS INDUSTRY INFRA<br />

Value by design<br />

Ready to design?<br />

VK is actief in vier marktsegmenten: Healthcare, Buildings, Industry en Infrastructure. We bieden onze Healthcareklanten<br />

een totaalpakket onder één dak: masterplanning, architectuur, engineering, interieur en landscaping. Vastgoedontwikkelaars,<br />

architecten, industriële klanten en overheden doen beroep op VK voor engineering van gebouwen,<br />

industriële faciliteiten en infrastructuurprojecten. Daarbij is duurzaam bouwen voor ons een topprioriteit.<br />

VK heeft vestigingen in Brussel, Merelbeke, Brugge en Roeselare. In het kader van onze internationale plannen, zijn we<br />

ook steeds op zoek naar Vietnamees en Russisch sprekende ingenieurs.<br />

Mail mevr. Martine Decock via martine.d@vkgroup.be of bel naar +32 474 99 63 15. We ontvangen ook graag spontaan<br />

je cv.<br />

Meer info op: www.vkgroup.be/careers


Hoe burgie/archie ben jij?<br />

Iedereen heeft wel eens zo’n moment van existentiële twijfel waarop hij of zij zich afvraagt: Wie ben<br />

ik? Waar kom ik vandaan? En: waar ga ik naartoe? Dat de antwoorden op deze vragen niet gesimuleerd<br />

kunnen worden in MATLAB zal voor de meesten van jullie al wel duidelijk zijn. Voor de derde<br />

vraag verwijs ik graag naar de rubriek Afterlife en voor de tweede vraag zal je nog eens bij de mams<br />

en de paps moeten pleiten voor seksuele opvoeding. Maar wie ben ik dan? (Denk je dat we dit toch in<br />

MATLAB kunnen simuleren, dan is het antwoord op de titel triviaal: je bent een echte burgie!)<br />

Je bent pas echt een burgie als...<br />

• je een uitgebreide schroevendraaiersset op kot hebt liggen.<br />

• je gsm meer uit elkaar gehaald is, dan in elkaar steekt.<br />

• je niet alleen je mama, maar ook je opa, je tante, je andere opa, je andere oma, de<br />

buurvrouw van je oma, ... hebt moeten uitleggen hoe je een e-mail verstuurt.<br />

• Discovery Channel jouw VTM is en Eos jouw Dag Allemaal.<br />

• MacGyver vroeger je idool was, en eigenlijk nog steeds is.<br />

• de kans dat je in een aula naast een meisje zit, gelijk is aan 7,12 % én als je weet<br />

hoe je, door een Poissonverdeling te veronderstellen, tot dit resultaat komt.<br />

• je per dag evenveel les hebt als een pedagoog op twee weken.<br />

• je neerkijkt op industrieel ingenieurs, sportkotters, handelsingenieurs, ...<br />

Je bent pas echt een archie als...<br />

• je weet dat niet alleen Harry Potter les heeft in een kasteel.<br />

• je het Existenzialisme een feest(je) vindt.<br />

• je leven één grote deadline is, en dat je niet zonder zou kunnen.<br />

• je weet dat niet alleen Dracula ‘s nachts werkt. En die slaapt dan nog overdag...<br />

• je de prijzen van de copyshops tot op twee cijfers na de komma kan opdreunen.<br />

• je al opgewonden raakt van een bouwwerf, laat staan van een afgewerkt huis.<br />

• je een hart van steen hebben niet eens zo erg zou vinden.<br />

• je altijd wint als je bij Pictionnary een huis moet tekenen.<br />

• je weet dat niet alleen meningen gefundeerd moeten zijn.<br />

Meer dan vijf puntjes OF als je de wetenschappelijke basis van deze test in twijfel trekt: jij bent ontegensprekelijk een<br />

burgie/archie. Ontkennen heeft geen zin, trots is op zijn plaats! Tussen twee en vijf puntjes: je bent op de goeie weg. Met een<br />

paar kleine aanpassingen (koop een schroevendraaiersset) kom je al een heel eind. Minder dan twee puntjes: misschien wordt<br />

het eens tijd dat je je realiseert dat burgie/archie geen studierichting is, maar een manier van leven. Er is werk aan de winkel!<br />

<strong>Ir</strong>.Reëel 2<br />

37


Doorgelicht: Profilering archi’s<br />

“Wat ga ik later worden? Burgerlijk ingenieur-architect of<br />

ga ik architectuur studeren aan de hogeschool?” Waarschijnlijk<br />

zullen wel meerdere archi’s onder ons zichzelf<br />

deze vraag gesteld hebben. Wanneer men de keuze gemaakt<br />

had om verder te studeren, kon men zich ook nog<br />

eens afvragen of men nog sterker wou inzetten op wetenschap<br />

en de opleiding voor burgerlijk ingenieur-bouwkunde<br />

aanvatten of toch liever de ‘balans’ tussen ontwerp en<br />

wetenschap behield. Echter, door de academisering worden<br />

deze studies meer en meer gelijkgeschakeld en groeien<br />

ze dichter naar elkaar toe. Nu, alvorens over te gaan tot<br />

de profilering van de archi-opleiding zelf, dient met deze<br />

zaak eerst te kaderen in het grotere geheel.<br />

38<br />

Wat is academisering?<br />

Academisering is het proces waarbij alle huidige<br />

hogeschoolopleidingen van vier jaar<br />

niet langer bij de hogeschool zullen horen<br />

maar academische opleidingen worden. Een<br />

academische opleiding dient gesteund te<br />

zijn op onderzoek (universitair concept van<br />

onderzoeksgebaseerd onderwijs t.o.v. praktijkgebaseerd<br />

onderwijs van hogescholen).<br />

Wat houdt dit nu concreet in?<br />

1. Lectoren aan de hogescholen zullen<br />

zelf moeten ‘academiseren’, d.w.z. dat ze<br />

zelf een academische titel moeten halen.<br />

Nu zijn heel wat hogeschooldocenten gewoon<br />

mensen uit het beroepsleven. Bvb.<br />

beroepsarchitecten die les komen geven.<br />

Voor academische opleidingen kan dit uiteraard<br />

niet, want dat zijn geen onderzoekers.<br />

(Onderzoek houdt o.a. ook nog in dat men<br />

regelmatig papers in vaktijdschriften publiceert.)<br />

Deze mensen zullen dus op termijn<br />

vervangen moeten worden door mensen<br />

die op z’n minst een doctoraat hebben. In<br />

essentie komt dit erop neer dat ze hetzelfde<br />

traject dienen te doorlopen als een universitaire<br />

prof. Men kan zich de vraag stellen of<br />

deze mensen uit het beroepsleven zich wel<br />

geroepen gaan voelen om ook heel deze<br />

weg af te leggen. In praktijk zal het voor hen<br />

waarschijnlijk wel mogelijk zijn om te blijven<br />

doceren, op voorwaarde natuurlijk dat er per<br />

opleidingsgroep toch minstens één academisch<br />

onderzoeker-docent is. Op lange termijn<br />

zullen er dus normaal steeds meer onderzoekers/academisch<br />

geschoolde proffen<br />

lesgeven in de hogeschoolopleidingen.<br />

2. Docenten met een academische<br />

achtergrond zijn noodzakelijk aangezien de<br />

huidige hogeschoolopleidingen ook onderzoeksthesissen<br />

en doctoraten zullen moeten<br />

opstarten en begeleiden. Als al deze proffen<br />

<strong>Ir</strong>.Reëel 2<br />

Kadering<br />

een doctoraat nodig hebben, zal dit uiteraard<br />

ook meer werk met zich meebrengen<br />

voor de huidige docenten die extra doctoraten<br />

zullen moeten begeleiden. Meer doctoraten<br />

laten maken = meer geld nodig.<br />

3. De docenten van de hogescholen<br />

moeten niet alleen een onderzoeksgebaseerde<br />

opleiding gehad hebben, ze moeten<br />

ook zelf continue onderzoek blijven doen,<br />

aangezien dat een vereiste is voor onderzoeksgebaseerd<br />

onderwijs. Ze zullen daar<br />

tijd voor moeten maken en ze zullen daar<br />

vooral geld voor moeten hebben. De overheid<br />

heeft hier financiële middelen voor<br />

beloofd, maar of die er ook effectief komen<br />

valt nog af te wachten: de economische crisis<br />

tekent zich af in alle domeinen. De kans<br />

lijkt bijgevolg reëel te zijn dat het huidige<br />

budget voor onderzoek aan universiteiten<br />

herverdeeld zal moeten worden. Nu is er wel<br />

reeds een beginbedrag toegekend aan de<br />

hogescholen, maar dit is veeleer voorzien<br />

als startkapitaal. Tegen 2013 zouden de hogescholen<br />

hun onderzoek ‘up and running’<br />

moeten hebben.<br />

Waarom willen we academiseren?<br />

1. In België kennen we drie soorten<br />

opleidingen: hogeschool korte cyclus (drie<br />

jaar met bachelors), hogeschool lange cyclus<br />

(vier jaar inclusief één jaar master) en<br />

universiteit (zowel vier als vijf jaar, maar op<br />

termijn gaan de meeste opleidingen omgevormd<br />

worden naar vijf jaar, inclusief twee<br />

jaar master). Op Europees vlak zijn er maar<br />

twee niveaus: professioneel (enkel bachelor)<br />

en academisch (bachelor + master). Nu is de<br />

algemene tendens om het tussengeval van<br />

vier jaar (één jaar master maar toch professioneel)<br />

weg te werken. De eerste mogelijkheid<br />

hierin was om de deze opleidingen een<br />

jaar in te korten, maar dat is over het algemeen<br />

geen optie. Daarom heeft men beslist<br />

dat alle vierjarige opleidingen moeten ‘upgraden’<br />

naar het niveau van academische<br />

opleidingen: d.w.z. dat ze moeten academiseren.<br />

2. We leven in een kennismaatschappij:<br />

China, India, etc. zijn veel goedkoper in<br />

het produceren van allerlei zaken op grote<br />

schaal omdat arbeid daar nu eenmaal goedkoper<br />

is. Het enige waar het Westen voorlopig<br />

wel nog voorop staat is kennis. Het<br />

intellectuele werk gebeurt wel nog hier,<br />

ook al wordt de productie zelf vaak doorgeschoven<br />

naar Azië. Om onze economie te<br />

onderhouden moeten we dus concurreren<br />

waar we kunnen concurreren: zijnde op het<br />

gebied van ‘intellectueel werk’. Om deze reden<br />

wil de overheid zoveel mogelijk studenten<br />

aanzetten tot hoger onderwijs, en dan<br />

bij voorkeur universitaire studies omdat dat<br />

in principe de centra van innovatie zijn. Op<br />

universiteiten worden nieuwe dingen ontwikkeld,<br />

want er is onderzoek, terwijl een<br />

hogeschool meestal praktijkgericht is. Een<br />

voorbeeld: een hogeschoolopleiding Kinesitherapie<br />

heeft bijvoorbeeld in de eerste<br />

plaats als doel de bestaande kennis te leren<br />

toepassen in de praktijk. De hogeschoolstudenten<br />

spenderen dan ook typisch meer tijd<br />

dan hun universitaire tegenhangers aan het<br />

inoefenen en volledig beheersen van technieken<br />

tijdens praktijklessen. Kort gezegd<br />

is de hogeschoolopleiding voornamelijk<br />

gericht op het afleveren van goed geoefende<br />

kinesitherapeuten. In de universitaire<br />

opleiding Kinesitherapie worden studenten<br />

ook geconfronteerd met de zogenaamde<br />

“Waarom?”-vraag. Waarom werken bepaalde<br />

technieken bij de behandeling van bepaalde<br />

problemen en hoe zeker zijn we er overigens<br />

van dat de techniek effectief helpt en niet enkel<br />

een bestrijding van symptomen is? Hoe<br />

kunnen we onderzoeken of er eventuele an-


dere en betere behandelingsmethoden zijn?<br />

Naast het toepassen van bestaande kennis, is<br />

er dus ook aandacht voor het vergroten van<br />

de bestaande kennis. Door de hogeschoolopleidingen<br />

van het lange type te academiseren<br />

hoopt men de onderzoeksoutput in<br />

Vlaanderen te vergroten, wat moet leiden tot<br />

meer innovatie en dus een beter draaiende<br />

economie<br />

Bijhorende problemen/vragen<br />

1. Ondanks heel deze reorganisatie,<br />

blijven de meeste opleidingen - op enkele<br />

gevallen na - gewoon doorgaan in de gebouwen<br />

waar ze nu reeds plaatsvinden. Dat<br />

betekent in een heel aantal gevallen dus dat<br />

het universitaire opleidingen worden die<br />

echter doorgaan in gebouwen van de hogeschool.<br />

Indien alle opleidingen van een<br />

bepaalde hogeschool vier jaar lang zijn, is<br />

dat natuurlijk niet zo’n probleem want dan<br />

wordt het geheel deel van een universiteit.<br />

Het is te zeggen: ze worden eigenlijk partner<br />

van een universitaire associatie. Voor de hogescholen<br />

waar er zowel drie- als vierjarige<br />

opleidingen zijn, is de zaak ingewikkelder:<br />

Enerzijds vallen de vierjarige opleidingen<br />

wat betreft bvb. vakinhoud, diploma’s en<br />

examenreglement onder de universiteit. Beslissingen<br />

hieromtrent worden ook centraal<br />

goedgekeurd in de beleidsorganen van de<br />

universiteit. Anderzijds blijven de driejarige<br />

opleidingen onder het beheer van het hogeschoolbestuur.<br />

Aanstellingen, loonsbetalingen,<br />

etc. zullen ook opgesplitst moeten<br />

worden. De grootste moeilijkheid in deze<br />

situatie ligt nog steeds in het feit dat de gebouwen<br />

en andere infrastructuur in het bezit<br />

blijven van de hogescholen en dat de universitaire<br />

opleidingen die zullen moeten ‘lenen’<br />

(en mogelijk voor moeten betalen). Op zulke<br />

gebouwen zullen dus (figuurlijk?) twee vlaggen<br />

hangen: Bvb. “Sint-Lucas Hogeschool” en<br />

“K.U.Leuven campus Sint-Lucas”.<br />

2. Men kan zich afvragen of de Vlaamse<br />

studenten wel en masse geïnteresseerd<br />

zijn in onderzoeksgebaseerde opleidingen.<br />

Van zodra de academisering ingezet is, zal<br />

het vaak geen optie meer zijn om voor een<br />

professionele opleiding te kiezen aangezien<br />

enkel de academische variant overblijft. Zou<br />

dit dan niet leiden tot een verarming van het<br />

aanbod?<br />

3. Zoals hierboven al werd gezegd,<br />

zal de reorganisatie gebeuren op basis van<br />

de vraag “Is het nu drie of vier jaar?”. Het zou<br />

echter correcter zijn om te splitsen op basis<br />

van de vraag “Is het academisch onderzoek<br />

voor deze opleiding zinvol?”. Een voorbeeld:<br />

‘Instrument en Zang’ wordt een academische<br />

opleiding want ze duurt momenteel vier jaar.<br />

Marketing daarentegen blijft professioneel<br />

want dat is een richting van drie jaar. Terwijl<br />

het op het eerste zicht toch niet onzinnig is<br />

om marketingonderzoek te laten doen door<br />

studenten marketing. Van studenten Instrument<br />

en Zang kan men zich omgekeerd wel<br />

afvragen of ze zitten te wachten op die onderzoeksbezigheden.<br />

(Marketing zou dan<br />

natuurlijk wel in het vaarwater van TEW<br />

e.d. terechtkomen wat weer een extra profileringsproblematiek<br />

met zich zou kunnen<br />

meebrengen, maar dit geheel terzijde.)<br />

4. Op dit moment weet iedereen<br />

waar een hogeschool- en universitaire opleiding<br />

voor staan. Dat er een onderscheid is<br />

tussen de types opleidingen is geen nadeel,<br />

maar net een voordeel want de markt heeft<br />

nood een verschillende profielen die elkaar<br />

kunnen aanvullen. Met de academisering lijken<br />

die duidelijke verschillen gedeeltelijk te<br />

vervagen.<br />

5. Om te academiseren, behoren<br />

academiserende opleidingen samen te werken<br />

met gelijkaardige opleidingen aan de<br />

universiteit waar ze mee samenzitten. Als<br />

er zo geen opleidingen bestaan, is dat uiteraard<br />

een probleem. Die opleidingen mogen<br />

dan volledig zelf bepalen wat zij vinden dat<br />

ze aan zichzelf moeten veranderen om ‘voldoende’<br />

onderzoeksgebaseerd onderwijs<br />

aan te bieden.<br />

6. Er zijn hogescholen die een excellente<br />

reputatie hebben in het onderwijs en<br />

het afleveren van gedegen beroepsprofielen.<br />

Deze instellingen gaan nu hun opleidingen<br />

aanpassen, waarbij een deel van de toepassing<br />

en praktijkoefening wordt vervangen<br />

door onderzoek, maar is dat wel nodig?<br />

Don’t fix it, if it ain’t broken.<br />

7. Waar het onderscheid en de gelijkenis<br />

tussen opleidingen nu soms duidelijk<br />

is uit het type instelling waar ze aangeboden<br />

wordt, dreigt dit door de academisering<br />

te vervagen. Er zijn Vlaamse universiteiten<br />

zonder ingenieursopleiding. Niets houdt<br />

een academiserende opleiding tot industrieel<br />

ingenieur tegen om aan zo’n universiteit<br />

Profilering archi’s<br />

een Faculty of Engineering op te richten met<br />

opleidingen Bachelor and Master of Engineering,<br />

dezelfde namen die door onze faculteit<br />

worden gehanteerd. Het zou voor middelbare<br />

schoolstudenten dan wellicht moeilijk<br />

worden om het verschil nog te zien.<br />

Wat betreft het aanpakken van de profileringsproblemen<br />

die zich stellen door de<br />

academisering, kunnen een aantal pistes bewandeld<br />

worden:<br />

1. De eerste optie is volledige integratie<br />

en maximaal proberen samenwerken.<br />

Voordeel hierbij is dat je in alle bestuursvergaderingen<br />

samen zit met de gerelateerde<br />

opleidingen. Je kan dus samen bespreken en<br />

beslissen hoe iedere opleiding er zal uitzien<br />

en zo zou profilering in theorie beter moeten<br />

kunnen verlopen. Integratie in één instelling<br />

of faculteit, heeft dan weer wel als nadeel<br />

dat je misschien verplicht wordt om samen<br />

te werken met mensen die een heel andere<br />

visie hebben.<br />

2. De andere optie is zoveel mogelijk<br />

trachten apart te blijven werken en op die<br />

manier te hopen dat het onderscheid vanzelf<br />

behouden blijft. Zo lijken het departement<br />

ASRO (Architectuur, Stedenbouw en Ruimtelijke<br />

Ordening) van de K.U.Leuven en de Sint-<br />

Lucas hogeschool een innige samenwerking<br />

niet meteen te zien zitten, ondanks het feit<br />

dat beide opleidingen Architectuur en Stedenbouw<br />

en Ruimtelijke Ordening aanbieden.<br />

De opleidingen van Sint-Lucas zullen<br />

academiseren zonder samenwerking met<br />

ASRO en zullen terecht komen in een nieuwe<br />

faculteit Architectuur en Kunsten in de groep<br />

Humane Wetenschappen, terwijl ASRO onveranderd<br />

blijft voortbestaan aan de Ingenieursfaculteit<br />

in de groep Wetenschap & Technologie.<br />

Zo hopen ze het verschil duidelijk te<br />

maken: namelijk dat zijzelf zich meer toespitsen<br />

op kunst en dat ingenieur-architecten<br />

eerder op wetenschap gericht zijn. Deze<br />

tweede piste is een soort interne competitie<br />

(want het blijft allemaal K.U.Leuven).<br />

Wat betreft het aanpakken van de profi-<br />

<strong>Ir</strong>.Reëel 2<br />

39


Profilering archi’s<br />

leringsproblemen die zich stellen door de<br />

academisering, kan er misschien nog een<br />

uitweg gevonden worden via de opleidingsprofielen.<br />

Deze profielen zijn minima waaraan<br />

de opleiding moet voldoen. Men kan<br />

dan kijken welke extra’s elke instelling wilt<br />

opleggen bovenop het minimumprofiel<br />

(m.a.w. waar zij de focus juist willen leggen<br />

binnen hun opleiding). Bij deze profilering<br />

worden er competenties opgesteld die de<br />

student zou moeten hebben op het moment<br />

dat hij afstudeert. Deze competenties worden<br />

dan samengevoegd in profielen. Zo zou<br />

men dus erover kunnen waken of opleidingen<br />

onderling voldoende blijven verschillen<br />

in hun vooropgestelde competenties en opleidingsprofielen.<br />

Dit houdt natuurlijk wel in<br />

dat verschillende associaties moeten samenwerken<br />

om een zekere basis vast te leggen<br />

van waaruit elk dan apart verder kan.<br />

Het blijft echter onduidelijk welke van al<br />

deze opties nu uiteindelijk zorgt voor de<br />

beste profilering en of er niet nog een andere<br />

mogelijkheid is.<br />

Is al deze ‘miserie’ de voordelen<br />

waard?<br />

Je zou je kunnen afvragen waarom ze nog<br />

doorgaan met het academiseringsplan als er<br />

zoveel potentiele problemen zijn. Ten eerste<br />

is er natuurlijk de druk op associatie- en overheidsniveau<br />

om door te gaan omwille van de<br />

uniformiteit binnen Europa en het idee dat<br />

men zo de Vlaamse kennismaatschappij kan<br />

versterken. De grip van de overheid op de<br />

onderwijsinstellingen is erg groot in Belgie.<br />

De inschrijvingsgelden liggen immers gedwongen<br />

enorm laag in vergelijking met bijvoorbeeld<br />

Amerika. Ter compensatie wordt<br />

een deel van het belastingsgeld aangewend<br />

als subsidies voor de onderwijsinstellingen.<br />

Doordat het geld echter via de overheid als<br />

tussenpersoon passeert, heeft deze daarmee<br />

natuurlijk een excellent drukkingsmiddel in<br />

handen.<br />

Verder zijn ook de meeste hogeschoolopleidingen<br />

voorstander van de academisering.<br />

Ze krijgen zo immers toegang tot de onderzoeksbeurzen<br />

waar nu enkel universitaire<br />

opleidingen aanspraak op maken. Nu hebben<br />

we reeds eerder gesteld dat de kans reëel<br />

is dat dit geld uiteindelijk zal komen uit<br />

de herverdeling van de oorspronkelijke onderzoeksgelden<br />

voor universitair onderzoek.<br />

De huidige universitaire opleidingen dreigen<br />

dus zelf minder over te houden.<br />

Een ander voordeel voor de hogescholen is<br />

ook nog naambekendheid, zowel voor studenten<br />

als docenten, die nu plots niet meer<br />

bij een onbekende hogescholen afstuderen<br />

of werken, maar op een lokale campus van<br />

de internationaal befaamde K.U.Leuven.<br />

Profilering architectuur<br />

en academisering van de<br />

kunsten<br />

Specifieke vragen/problemen<br />

Bij academisering an sich van de kunstopleidingen<br />

worden door sommigen heel<br />

wat vraagtekens geplaatst. De studenten in<br />

kunstopleidingen zoals bijvoorbeeld architectuur<br />

of instrument en zang zullen in de<br />

toekomst ook onderzoeksthesissen en doctoraten<br />

moeten kunnen afleggen. De vraag<br />

is dan welk onderwerpen iemand die Instrument<br />

en Zang studeert zal onderzoeken. Je<br />

zou kunnen denken aan onderzoek i.v.m.<br />

bepaalde muziekstromingen of bepaalde<br />

componisten, maar deze onderwerpen vallen<br />

eerder onder opleidingen zoals Kunstwetenschappen<br />

en Kunstgeschiedenis. De<br />

vraag stelt zich dus hoe het ‘doctoraat in de<br />

kunsten’ eruit zal zien. De kunstopleidingen<br />

zelf lijken alvast overtuigd dat een doctoraat<br />

in de kunsten geen probleem zal vormen.<br />

Ze zeggen er zelf wel bij dat men niet moet<br />

uitgaan van een te enge definitie van het<br />

onderzoek want dat het doctoraat in de kunsten<br />

zeker ‘geen typisch onderzoek’ zal zijn.<br />

(*) Rationalisatie?<br />

ASRO<br />

Zoals reeds eerder aangehaald zullen de academiserende<br />

kunst- en architectuuropleidingen<br />

binnen de associatie K.U.Leuven terecht<br />

komen in een nieuwe faculteit Architectuur<br />

en Kunsten, ondanks de gelijkenis met de<br />

opleidingen van het departement ASRO. Het<br />

is erg waarschijnlijk dat beide zullen moeten<br />

strijden om onderzoeksgelden voor gelijkaardige<br />

projecten. De onderzoeksgelden<br />

die beschikbaar zijn voor architectuur-gerelateerd<br />

onderzoek staan echter nu al onder<br />

druk binnen de K.U.Leuven omwille van een<br />

verdeelsystem dat grote onderzoeksdomeinen<br />

bevoordeelt. Hoe beide partijen denken<br />

het hoofd boven water te houden in deze<br />

competitieve situatie, valt nog af te wachten.<br />

Bovendien loert ook het gevaar van rationalisatie(*)<br />

om de hoek. Indien blijkt dat de<br />

opleidingen aangeboden door beide faculteiten<br />

onvoldoende verschillen, zouden kunnen<br />

beslist worden een van beide af te schaffen<br />

of de twee samen te voegen. Het is het<br />

niet onmogelijk dat de (ontwerp-gerichte)<br />

master architectuur van Sint-Lucas te sterk<br />

aanleunt bij de Master Architectuur: optie<br />

Architectuurontwerp. Hetzelfde geldt voor<br />

de Master in de Stedenbouw en de Ruimtelijke<br />

Planning en de Master Architectuur: optie<br />

Stedelijk Project. De optie Bouwtechnisch<br />

heeft van die kant weinig te vrezen maar<br />

leunt dan weer richting de Master Bouwkunde:<br />

optie gebouwentechniek. Zullen de<br />

faculteiten erin slagen hun opleidingen voldoende<br />

te profileren t.o.v. de andere? Het is<br />

ongetwijfeld te vroeg om deze vraag met<br />

zekerheid te beantwoorden, maar wel hoog<br />

tijd om de vraag te stellen en na te denken<br />

over het antwoord.<br />

Bart Tuts en Karen Helderweirt<br />

Rationalisatie is een proces waarbij wordt gekeken of bepaalde vakken of zelfs hele opleidingen<br />

niet te weinig studenten bevatten (en daardoor eigenlijk veel kosten voor wat<br />

ze opleveren). De idee hierachter is om geld vrij te maken voor andere (interessantere)<br />

opleidingen/vakken en die te verbeteren. Er zijn richtlijnen voor minimumstudentenaantallen<br />

maar dat is zeker niet het enige criterium. Zo zal een richting die uniek is in<br />

zijn soort en een gegeerde competentie aanleert normaliter niet afgeschaft worden. Tijdens<br />

een evaluatie wordt ook gekeken naar overlap tussen verschillende opleidingen.<br />

Indien de verschillen te klein blijken, kan beslist worden één van beide af te schaffen<br />

en eventueel de afgeschafte opleiding te integreren in het programma van de andere.<br />

Zo werden vorig jaar bijvoorbeeld de master informatica en CW samengevoegd tot de<br />

vernieuwde master CW. Een vaak opgeworpen argument is dat de bachelor informatica<br />

en ingenieurswetenschappen toch fundamenteel verschillend zijn, maar daar wordt<br />

geen rekening mee gehouden. De masterprogramma’s op zich werden vergeleken en<br />

bleken te veel overlap te vertonen. De richting geotechniek en mijnbouwkunde werd<br />

dan weer afgeschaft omdat deze te klein was. Men had zowel te weinig studenten als te<br />

weinig verschillende docenten.<br />

40<br />

<strong>Ir</strong>.Reëel 2


Goedfout<br />

We hadden jullie gewaarschuwd, elke foute beweging, grijns of outfit leggen we dit jaar vast. De ergste gevallen<br />

krijgen een ereplaats in deze rubriek. Gelukkig houdt dit jullie niet tegen om jullie schrale kantjes boven te halen.<br />

We’re watching you!<br />

Case I: Burgies en vrouwen<br />

Voor een buitenstaander klinkt dit niet altijd<br />

evident. Tenzij met negatieve bijklank. Ons<br />

eerste geval voldoet aan de stereotiepe voorwaarden.<br />

Veel moeite doen om de vrouwtjes<br />

te versieren, maar het toch altijd op de foute<br />

manier uitvoeren. Heren, vrouwen vinden<br />

die tong bij een eerste ontmoeting stiekem<br />

toch niet zo sexy!<br />

nodig en kleden zich gewoon zelf uit. Wil je<br />

ook je buikje of sixpack tonen zoals mijnheer<br />

hierboven? Let dan op de afwerking en zorg<br />

er zeker voor dat je je broek hoog genoeg<br />

draagt. Want jongens, een beetje mysterie<br />

kan nooit kwaad.<br />

Case II: Naakt<br />

Een veelbelovend thema, but don’t get your<br />

hopes up want hier laten we zien hoe het zeker<br />

niet moet.<br />

Deze jongeman heeft het al beter begrepen.<br />

Hij heeft de aandacht van de vrouwtjes te<br />

pakken. Toch is hij niet tevreden. Zijn twee<br />

mooie deernes nog niet genoeg voor hem?<br />

Of lokte hij de dames net in de val met deze<br />

grote pruillip? Barney, meet one of your biggest<br />

fans!<br />

Dat de heren van fakbar ‘t Elix<strong>Ir</strong> toffe jongens<br />

zijn is geen nieuws. Ze houden zo veel van<br />

hun geliefd café dat niets te veel is gevraagd.<br />

Maar toch vinden we dat deze vorm van<br />

promo (voor een mexicaans avondje) net iets<br />

te ver gaat. Heren, hou het in het vervolg bij<br />

affiches!<br />

We kunnen begrijpen dat de nood soms<br />

hoog is als je goede waar hebt gespot. Probeer<br />

echter met het echte werk te wachten<br />

tot je op kot bent. Want zeg nu eerljk, twee<br />

mannen die elkaar en plein public uitkleden<br />

wil niet iedereen van dichtbij meemaken.<br />

Nummer drie heeft de basisstappen van het<br />

versieren ook duidelijk onder de knie. Maar<br />

pas op heren, bezint eer ge begint! Eens de<br />

eerste stap is gezet, geraak je je prooi niet<br />

meer zo gemakkelijk kwijt. Versier dus enkel<br />

wat je effectief in huis wil halen en bespaar<br />

jezelf vele genante momenten in tegenstelling<br />

tot deze ongelukkige jongen.<br />

Andere gevallen hebben zelfs geen hulp<br />

Dat het af en toe op drukke feestjes heel<br />

warm is in de fak, kunnen we allemaal beamen.<br />

Deze twee heren hadden precies niet<br />

door dat er op dat moment niet echt een<br />

feestje aan de gang was, maar trokken toch<br />

hun kleren spontaan uit. Of was het doel net<br />

het schaars aantal meisjes te verwarmen op<br />

deze manier?<br />

<strong>Ir</strong>.Reëel 2<br />

41


Architectuur: Albert Speer & Partners<br />

Als de naam Albert Speer u aan de Tweede Wereldoorlog doet denken, dan heeft u goed opgelet in<br />

de geschiedenislessen. Albert Speer Sr. was Hitlers persoonlijke architect, wiens werk voor Nazi-<br />

Duitsland een litteken heeft nagelaten in de Duitse geschiedenis. Onder meer de monumentale herinrichting<br />

van Berlijn - die de naam Germania meekreeg - en De Rijkskanselarij waren ontwerpen van<br />

zijn hand.<br />

De Albert Speer waarover we het in dit<br />

artikel hebben is zijn oudste zoon: Albert<br />

Speer Jr.<br />

Hij gelooft meer in een individuele aanpak<br />

voor elk project, in tegenstelling tot een<br />

algemene methode die bij elk project gebruikt<br />

kan worden. Duurzaamheid is een<br />

thema dat in al hun ontwerpen aanwezig<br />

is en waar door dit kantoor al meerdere<br />

boeken zijn volgeschreven.<br />

Het gebouwde werk van zijn firma bevat<br />

onder meer urban planning, urban<br />

design, regionale ontwikkeling en hoogbouw.<br />

Ook de planning van grote internationale<br />

evenementen maakt deel uit van<br />

hun uitgebreide oeuvre. Men kan dus stellen<br />

dat AS&P meer een omgeving schept<br />

voor mensen dan een of ander fancy gebouw<br />

te ontwerpen dat binnen 10 jaar gedateerd<br />

is.<br />

Speer Jr. vs Speer<br />

Speers werk kon niet verder staan dan<br />

dat van zijn vader. Zijn urbane ideaal, beschreven<br />

in Die Intelligente Stadt is een<br />

sociaal-progressieve humane metropool.<br />

Hij schuwt ook overmoedige architecturale<br />

statements. “Stijl is heel belangrijk,<br />

maar als je een verzekeringskantoor in<br />

Mannheim moet bouwen, zal dit in een<br />

andere stijl zijn dan een verzekeringskantoor<br />

in Shanghai. Deze filosofie vertaalt<br />

zich in een kameleonarchitectuur, waar<br />

men zich altijd aanpast aan de context<br />

waarin men bouwt. Dit is ook te danken<br />

aan het feit dat er geen typisch ontwerp<br />

bestaat in stadsplanning volgens Martin<br />

Wentz. Hij had van 1990 tot 2001 de leiding<br />

over de stadsplanning van Frankfurt<br />

en werkte hierin samen met Albert Speer.<br />

Het bureau wordt geleid door Albert Speer<br />

himself, Friedbert Greif, Gerhard Brand en<br />

zes andere seniorpartners die het bedrijf<br />

leiden. Het hoofdkantoor ligt in Frankfurt/<br />

Main, maar doordat hun sites over de<br />

hele wereld verspreid liggen hebben ze<br />

ook nog een satellietkantoor in Shanghai.<br />

Door de groeiende complexiteit van<br />

projecten - denk maar aan het thema<br />

duurzaamheid dat de afgelopen jaren een<br />

steeds grotere aandacht krijgt – worden<br />

steeds vaker experts uit een bepaald vakgebied<br />

onder de arm genomen.<br />

Project Nord Bund in Shanghai, China<br />

Ecologie, context en<br />

economie<br />

Al zijn projecten berusten op 3 hoofdprincipes:<br />

ecologische, economische<br />

en contextgerelateerde duurzaamheid.<br />

Met dit laatste bedoelt men dat gebouwen<br />

duurzaam in hun omgeving moeten<br />

passen en geen afbreuk aan de identiteit<br />

van een bepaalde stad mogen doen. De<br />

laatste jaren is AS&P gegroeid van een<br />

70-tal naar meer dan 120 medewerkers.<br />

Zo’n 40 architecten werken samen met<br />

een 40-tal stadsplanners. Tel hierbij de<br />

15 transportexperts en een handvol andere<br />

specialisten en je beseft dat in team<br />

werken grote voordelen oplevert bij zulke<br />

complexe bouwvragen die ze behandelen.<br />

De firma heeft onder meer projecten<br />

over heel Azië en het Midden-Oosten en<br />

is verantwoordelijk voor het overgrote<br />

deel van de moderne delen van Frankfurt.<br />

Een leuke anekdote die de effectiviteit van<br />

urbane planning bewijst deed zich voor<br />

bij de ontwikkeling van downtown Frankfurt.<br />

Helmut Jahn, een Duits-Amerikaans<br />

architect, deed zijn presentatie aan de<br />

hand van een zeer dure maquette. Maar<br />

het plan van Jahn vroeg om het ontwerp<br />

van een serie grote designertorens zonder<br />

echt de ruimte ertussen te definiëren.<br />

Speer daarentegen gebruikte zijn ervaring<br />

op het vlak van ruimtelijke planning<br />

om een concept uit te werken waarin hij<br />

de variëteit tussen middelmatig dichte<br />

bebouwing, een residentieel district en<br />

groene zones beklemtoonde. Hiermee<br />

maakte hij minstens evenveel indruk als<br />

de maquette van Jahn.<br />

Azië<br />

Voor de inrichting van het noordelijke<br />

gedeelte van het historische district The<br />

Bund in Shanghai heeft het Duitse bureau<br />

de ideeënprijsvraag gewonnen. Het ontwerp<br />

bevatte een mix van hoge stedelijke<br />

dichtheid en een parkachtige omgeving.<br />

Het urbane gebied bevat een weefsel van<br />

nauwe straten en kleine openbare ruimtes.<br />

Door de uitbouw van een degelijk<br />

openbaar vervoersnetwerk wil men hier<br />

het autoverkeer (samen met de bijhorende<br />

milieu- en geluidsoverlast) terugdringen.<br />

Het ondergrondse metrosysteem<br />

is via twee stations aan weerszijden van<br />

het gebied verbonden met de route voor<br />

voetgangers die de hele ‘North Bund’<br />

doorkruist. Het twee vierkante kilometer<br />

omvattend gebied biedt een mix van<br />

wonen, werken en winkelen. De meeste<br />

van deze voorzieningen zijn gerelateerd<br />

42<br />

<strong>Ir</strong>.Reëel 2


Architectuur: Albert Speer & Partners<br />

Changchun, het nieuwe Detroit van<br />

China<br />

Een van zijn laatste publicaties met op<br />

de achtergrond het ontwerp voor Abuja,<br />

Nigeria<br />

aan de scheepvaart, die op deze locatie<br />

al eeuwen lang een belangrijke rol speelt.<br />

Enkele veerbootterminals zijn ondergronds<br />

gepland, evenals een aantal winkelcentra.<br />

Of en hoe het winnend ontwerp<br />

van Speer & Partner hier vorm in krijgt, is<br />

nog niet bekend. Een van hun Aziatische<br />

projecten was een compleet nieuw staddistrict<br />

in Changchun. Een soort Detroit<br />

voor China waar de hoofdwerkgever voor<br />

de stad Volkswagen zou zijn. Changchun<br />

is reeds China’s tweede grootste stad op<br />

gebied van autoconstructie. Ook Audi en<br />

Mazda zijn al aanwezig in deze industriële<br />

stad. Het plan is deels geïnspireerd op<br />

Volkswagens Autostadt in Wolfsburg. Dit<br />

is een mix tussen automobielconstructie<br />

en openbaar toegankelijke culturele mogelijkheden.<br />

Albert Speer is ook optimistisch<br />

over de Chinese mentaliteit. “Ze zijn<br />

beter georganiseerd om problemen aan<br />

te pakken dan anderen. Chinezen denken<br />

praktisch en direct, daarbij maken ze nog<br />

eens razendsnel beslissingen. Mijn indruk<br />

is dat niet alles de goede richting uitgaat,<br />

maar men leert er snel en men wil dingen<br />

anders aanpakken als in het verleden.”<br />

Holisme en social<br />

engineering<br />

Duurzaamheid betekent voor Albert<br />

Speer het meer holistische – de som van<br />

de delen is meer dan het geheel- denken.<br />

“We denken te vaak in sectoren en delen<br />

problemen op in deelproblemen. Maar we<br />

moeten meer in cirkels denken. Maar al te<br />

vaak ondervindt hij als architect hinder uit<br />

politieke hoek. “Het duurt te lang in deze<br />

wereld om beslissingen te maken. Het<br />

duurde bijna 2 decennia sinds de conferentie<br />

in Rio de Janeiro om duurzaamheid<br />

in de hoofden van politici en overheden<br />

te krijgen. Ook ‘social engineering’, het<br />

integreren van de publieke opinie van<br />

vooral de buurtbewoners in grootschalige<br />

projecten, speelt een steeds grotere rol.<br />

Dit vraagt wel een extra inspanning van<br />

de architecten en planners. “Met één lezing<br />

te geven zal dit niet lukken, daarom<br />

is het ook een proces dat over meerdere<br />

jaren gaat.” De grootste verandering die<br />

Albert Speer tijdens zijn carrière heeft<br />

meegemaakt is de opkomst van het holistisch<br />

denken. Het woord ecologisch<br />

moest 30 jaar geleden ook nog uitgevonden<br />

worden. Maar dankzij technologie<br />

en globalisatie is het nu makkelijker<br />

om situaties waarmee je geconfronteerd<br />

wordt te vergelijken met deze in andere<br />

contreien. Zijn favoriete stad Barcelona is<br />

voor hem een goed voorbeeld omdat op<br />

vlak van transport, groene ruimte, … deze<br />

dingen allemaal goed geïntegreerd zijn in<br />

het dichte stedelijke weefsel van de stad.<br />

In Azië is dit Singapore, omdat ook hier<br />

ondanks de dichtheid van de stad, deze<br />

toch leefbaar en groen is. “Een slecht<br />

geplande stad is makkelijk te herkennen,<br />

maar in een goed ontworpen stad is de<br />

hand van de architecten en planners bijna<br />

niet te herkennen. In een goed geplande<br />

stad zijn de schijnbare tegenstellingen<br />

met elkaar verzoend en worden niet langer<br />

als tegenstellingen gezien door de<br />

gebruikers ervan.”<br />

Dat zijn naam hem steeds blijft achtervolgen<br />

ondervond hij ook toen hij een artikel<br />

over zijn plannen voor Peking in de Britse<br />

Sunday Times. De auteur van het artikel<br />

had stevige kritiek op het plan van Speer<br />

om met een grote as delen van Peking<br />

met elkaar te verbinden. Zeker omdat<br />

zijn vader dit in Hitlers tijdperk al had gedaan<br />

met Berlijn en zo de stad kwaad had<br />

gedaan. Men had echter niet de moeite<br />

genomen om Albert Speer Jr. zelf te contacteren<br />

om zo mogelijke nuances aan te<br />

brengen bij zijn ontwerp. Toen het Duitse<br />

Bild besloot om dit artikel over te nemen,<br />

maar wel op voorhand contact op te nemen<br />

met de stadsplanner, werd het artikel<br />

in de prullenbak gesmeten. Ondanks alles<br />

hoopt Speer toch dat zijn naam bij het<br />

bredere publiek meer bekend zal worden<br />

dan de naam van zijn vader en hij zo de<br />

geschiedenis achter zich kan laten.<br />

Ruben Wouters<br />

<strong>Ir</strong>.Reëel 2<br />

43


Culinair<br />

Omdat in deze barre tijden van dwarrelende herfstbladeren een student al eens kan verlangen naar<br />

het thuisfront en grootmoeders/moeders keuken, staat er in deze <strong>Ir</strong>.Reëel een lekker hartig en ouderwets<br />

gerecht op het menu.<br />

Andijviestamppot met<br />

spekblokjes<br />

Voor 2 personen<br />

400 g aardappelen, geschild<br />

200ml melk<br />

150 g verse andijvie<br />

150 g spekblokjes<br />

50 g boter<br />

1 koffielepel mosterd<br />

peper, zout en nootmuskaat<br />

1. Breng geschilde aardappelen met water<br />

aan de kook. Op zacht vuur 20 minuten<br />

gaarkoken. 2. De andijviebladeren<br />

spoelen en in fijne reepjes snijden van ±<br />

5 cm.<br />

3. Bak ondertussen de spekblokjes krokant<br />

in tefalpan zonder boter.<br />

4. Giet de aardappelen af en stamp fijn.<br />

5. Warm de melk op, voeg peper, zout en<br />

nootmuskaat toe en klop dit onder de puree.<br />

6. Maak een putje in het midden en voeg<br />

de boter en mosterd naar smaak toe.<br />

7. Meng alles<br />

goed en roer er<br />

de rauwe andijvie<br />

onder.<br />

8. Serveer de<br />

stamppot onmiddellijk<br />

met<br />

de spekblokjes<br />

bovenop.<br />

9. Voor het geheel<br />

nog wat op<br />

smaak te brengen<br />

voeg je een<br />

scheutje azijn<br />

toe.<br />

Tip: Maak met<br />

de rest van de<br />

struik de volgende<br />

dag gestoofde<br />

andijvie als<br />

groentenschotel<br />

met worst of ander<br />

vlees.<br />

Tot slot nog een tip<br />

voor de absolute<br />

kookklunzen: Ben<br />

je het beu om<br />

onduidelijke recepten<br />

te ontleden en wil<br />

je niet weer naar de<br />

mama bellen voor<br />

advies, dan is het Blue<br />

Band Basiskookboek<br />

misschien wel<br />

nuttig. Hierin staan<br />

v e r s c h i l l e n d e<br />

makkelijke gerechten<br />

stap voor stap<br />

uitgelegd met<br />

duidelijke foto’s erbij.<br />

44<br />

<strong>Ir</strong>.Reëel 2


<strong>Ir</strong>.Reëel 2<br />

45


Ontspanning<br />

Tijd voor wat ontspannende lectuur en spelletjes.<br />

Fuck my life<br />

Today, I saw a portable speed camera<br />

on the highway and braked hard. I<br />

caused a 4 car pile-up and my car is<br />

totaled. It wasn’t a speed camera. FML<br />

Today, I went into a haunted house.<br />

Around 30 seconds into the adventure,<br />

I couldn’t stop screaming at the top of<br />

my lungs from all of the scares. Suddenly,<br />

the little girl ahead of me, who<br />

was all by herself, turned around and<br />

told me to “suck it up and grow a pair,<br />

loser.” FML<br />

Today, I was waiting for a friend to pick<br />

me up. It was after dark and I was nervous,<br />

so when he pulled up I immediately<br />

jumped in the car. The young girl<br />

in the driver’s seat started freaking out,<br />

screaming and punching me in the<br />

face repeatedly. I’d accidentally gotten<br />

in the wrong car. FML<br />

Today, I failed to get my drivers licence.<br />

My father was the instructor. FML<br />

Today, I was cashier at work. The line<br />

came to a stop, but there was still people<br />

there. I kept saying next, but no<br />

one moved. I finally looked over the<br />

counter where there was a lady who<br />

had been standing there the whole<br />

time. She was a midget. FML<br />

Today, I was on the train when a cute<br />

guy leaned over and asked me if I’d<br />

like his seat. I immediately started<br />

blushing, smiled and said no thank<br />

you. He smiled and nodded. He wasn’t<br />

asking me, he was talking to the old<br />

lady standing in front of me holding<br />

her walker. FML<br />

Today, I had a job interview. When I got<br />

there, the lady interviewing me shook<br />

my hand and said, ‘Hello, I’m gay.’ I<br />

found this strange and I didn’t know<br />

what to say, so I stated, ‘Aw, it’s OK, I<br />

support you.’ She looked pretty offended,<br />

and I realized why when I found<br />

out that her name was Gaye. FML<br />

Today, I was so lonely that I had a 3<br />

hour conversation with a one-legged<br />

cricket I found in my room. I’m keeping<br />

him. He has a name. FML<br />

46<br />

<strong>Ir</strong>.Reëel 2


Ontspanning<br />

<strong>Ir</strong>.Reëel 2<br />

47


Morgen kunnen we sneller<br />

chips maken. Vandaag mag<br />

jij ons vertellen hoe.<br />

Deep UV-licht<br />

(193 nm)<br />

In de chip-lithografiesystemen<br />

waar ASML nu aan werkt, wordt<br />

een schijf fotogevoelig silicium<br />

(de wafer) op hoge snelheid<br />

belicht.<br />

De race om steeds meer IC-schakelingen op<br />

de vierkante centimeter te realiseren, is niet<br />

de enige race in de chipwereld. Fabrikanten<br />

willen ook de chipproductie zélf versnellen.<br />

Maar hoe voer je een machine op, die op de<br />

nanometer nauwkeurig moet presteren?<br />

33 m/s 2<br />

33 m/s 2 t<br />

6 m/s<br />

0<br />

v<br />

70<br />

60<br />

50<br />

40<br />

30<br />

20<br />

10<br />

Chips met 45-nm-details kun je alleen<br />

maken als je - tussen versnelling en<br />

vertraging door - op de nanometer exact<br />

belicht. 1000 sensoren en 8000 actuatoren<br />

bedwingen en daarmee 180 wafers<br />

per uur belichten. Hoeveel software en<br />

processoren vraagt dat? En hoe manage<br />

je de architectuur daarvan?<br />

De wafer ligt op de zogenoemde<br />

waferstage (ruim 35 kilo). Die beweegt<br />

onder het licht door. Heen en weer,<br />

dus met een extreme versnelling en<br />

vertraging van 33 m/s 2 .<br />

Versnellen met 33 m/s 2 is al een uitdaging<br />

op zich. Welke motoren kies je? Waar vind je<br />

versterkers met 100 kW vermogen, 120 dB<br />

SNR en 10 kHz BW? En dan begint het pas.<br />

Want voorkom maar ’ns dat al die warmte je<br />

systeem weer onnauwkeurig maakt...<br />

Voor engineers die vooruitdenken<br />

Profiel: Wereldwijd marktleider in chip-lithografiesystemen | Marktaandeel: 65% | R&D-budget: 500 miljoen<br />

euro | Kansen voor: Fysici, Chemici, Software Engineers, Elektrotechnici, Mechatronici en Werktuigbouwkundigen<br />

| Ontdek: ASML.com/careers


Impuls standpunten: stand van zaken<br />

Het jaar is ondertussen al goed gevorderd en het lijkt ons dus de ideale moment om eens stil te staan<br />

bij wat <strong>VTK</strong> voor jullie al verwezenlijkt heeft. Daarom hebben we eens nagekeken hoe het staat met de<br />

standpunten van Impuls, de verkiezingsploeg die het <strong>VTK</strong> praesidium gevormd heeft vorig jaar!<br />

Cursusdienst<br />

Lidkaarten en leden<br />

Impuls wou graag de studenten architectuur<br />

helpen in hun zoektocht naar maquette-materiaal,<br />

maar is in zijn zoektocht naar<br />

Kadapack voorbijgestoken door Acco. Maar<br />

niet getreurd! Kalkrollen en snijmesjes zijn<br />

aan voordelig tarief bij Cursusdienst te verkrijgen.<br />

Na een grondige economische analyse<br />

werd ook besloten dat het niet realistisch is<br />

om voor standaard studeermateriaal onder<br />

de prijs van de supermarkten te gaan...<br />

Ook een automatische e-mail bij een nieuw<br />

artikel stond op de planning, maar is technisch<br />

niet haalbaar. Maar er zijn ook nog een<br />

aantal dingen bezig en volop in ontwikkeling:<br />

een betere informatiedoorstroom naar<br />

de proffen, apart onderdeel voor studentencursussen<br />

etc.<br />

Bovendien komt er in de nabije toekomst<br />

een kleurenkopieermachine in het Theokot –<br />

het was geen standpunt, maar nietemin toch<br />

de moeite: goedkoop je slides of ontwerpbundels<br />

afdrukken en dat onder de prijs van<br />

de copyshops, Acco of zelfs de KUL? Het is<br />

bijna mogelijk, dus hou zeker het Theokot<br />

de komende weken in de gaten!<br />

Een standpunten waarvan je vermoedelijk<br />

al wist dat het er ook gekomen is:<br />

de vernieuwde lidkaarten! Je loopt nu<br />

trots rond met een stevige, duurzame<br />

lidkaart! Bovendien komen er meer toepassingen<br />

voor de lidkaart aan: je kan<br />

nu al snel inloggen op Cursusdienst,<br />

maar binnekort kan je er ook veel vlotter<br />

mee binnen op een <strong>VTK</strong>-activiteit.<br />

More to come!<br />

Ook voor jullie zelf zijn we nog volop bezig:<br />

onze uitleendienst (misschien heb<br />

je een slijpschijf nodig of gewoon een<br />

moersleutel om je fiets te herstellen?)<br />

zit in zijn laatste implementatiefase.<br />

We hopen dat jullie de hernieuwde <strong>VTK</strong><br />

inschrijvingen konden smaken? Het<br />

heeft ons heel wat bloed, zweet en tranen<br />

gekost op IT-vlak, maar de kinderziektes<br />

zijn er nu uit en volgend jaar zou<br />

alles nog vlotter moeten verlopen!<br />

8<br />

<strong>Ir</strong>.Reëel 2


Impuls standpunten: stand van zaken<br />

Communicatie<br />

Impuls wilde meer en efficiënter met<br />

jullie communiceren, en dit is er al een<br />

voorbeeld van! Een nieuwe facelift<br />

voor de website staat op de planning<br />

en de structuur van het Bakske werd<br />

aangepast (mét een onderwijs-rubriek<br />

zodat je eindelijk weet wat er allemaal<br />

te gebeuren staat met je diploma). Ook<br />

de Facebook pagina heeft veel succes,<br />

zoek ons dus zeker op moest je nog<br />

geen fan zijn! Enig minpuntje: het forum<br />

is voorlopig uitgesteld...<br />

Bereikbaarheid<br />

Jaarwerkingen,<br />

werkgroepen en<br />

medewerkers<br />

Zonder al die mensen is <strong>VTK</strong> uiteraard<br />

niets en Impuls wou dan ook<br />

een betere ondersteuning en grotere<br />

appreciatie voor deze groep mensen.<br />

De ondersteuning en appreciatie<br />

is er, maar hier en daar moeten<br />

we nog wat finetunen: gerichte informatie<br />

over je eigen jaarwerking op<br />

de homepage staat op de planning<br />

en een plaatsje in de spotlights op<br />

de website komt eraan!<br />

Ontspanning<br />

Een upgrade van het Theokot was<br />

een van de belangrijkste doelstellingen:<br />

wat vind je dus van de nieuwe<br />

toog en de nieuwe likjes verf? De<br />

verbeteringen zijn hopelijk merkbaar!<br />

Ook onze 90e verjaardag staat<br />

volop in de stijgers. In plaats van<br />

pintjes aan 90cent zijn we zelfs helemaal<br />

over the edge gegaan door<br />

90 gratis vaten uit te delen doorheen<br />

het hele jaar! En bovenop alles hebben<br />

we Apolloon weer het vuur aan<br />

de schenen gelegd, laten zien dat<br />

burgies en archies vette standjes<br />

kunnen bouwen!<br />

We wilden ons praesidium bereikbaarder<br />

maken en zijn daar nog volop<br />

mee bezig! De permanentie-uren<br />

kan je al terugvinden op de website<br />

(bij de vice) en een overzichtspagina<br />

komt eraan. Bovendien is ook<br />

de nieuwe <strong>VTK</strong>-pull gearriveerd, we<br />

hopen dat jullie hem zien zitten!<br />

<strong>Ir</strong>.Reëel 2<br />

9

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!