Ir.Reëel 2 - VTK
Ir.Reëel 2 - VTK
Ir.Reëel 2 - VTK
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
<strong>Ir</strong>.Reëel<br />
België -<br />
Belgique<br />
P.B.<br />
Leuven 1<br />
2/649<br />
Architectuur:<br />
AS&P<br />
VLAAMSE TECHNISCHE KRING<br />
Semesterieel - Editie 2 : december 2010 - februari 2011<br />
magazinenummer P708339<br />
Cultuur:<br />
Halloween Comedy Night<br />
Buitenland:<br />
Erasmus Mundi<br />
Wetenschap:<br />
Los Alamos<br />
V.U. Karen Helderweirt, Studentenwijk Arenberg 6, bus 0, 3001 Heverlee - Afzender: Vlaamse Technische Kring vzw - gratis - 2000 exemplaren - Afgiftekantoor: Leuven 1
presented<br />
U was weer geweldig!
<strong>Ir</strong>.Reëel 2<br />
december 2010 - februari 2011<br />
4 32<br />
Proffenwoordje:<br />
Prof. Van den Bulck geeft zijn toch wel eigenzinnige<br />
kijk op het energievraagstuk<br />
en heeft het in zijn betoog onder andere<br />
over een paar van de meest recente ontwikkelingen<br />
op het gebied van de fysica,<br />
maar ook over vroeg-middeleeuwse filosofen.<br />
En over koning Sysiphus!.<br />
Sport: Parkour<br />
Na het vorige artikel over de dodentocht<br />
blijven we in de loopsfeer, maar gaan we<br />
het gevaar niet uit de weg met de nog<br />
relatief jonge sport Parkour, niet te verwarren<br />
met freerunning. Ook kom je te<br />
weten hoe je moet vallen zonder je te<br />
bezeren.<br />
8<br />
Update Impuls-standpunten<br />
Allemaal goed en wel die <strong>VTK</strong>-verkiezingen,<br />
maar doet Impuls ook wat ze<br />
beloofd hebben? Of is het bij ons even<br />
slecht gesteld als in de politieke wereld?<br />
Daarom speciaal voor jullie: een update<br />
van de Impuls-standpunten..<br />
38<br />
Doorgelicht: profilering archi’s<br />
Burgerlijk ingenieur-architect. Het beste<br />
van twee werelden: zowel wetenschap<br />
als esthetiek. Maar is dit wel zo? Hoe<br />
staan we ons mannetje tussen de burgerlijk<br />
ingenieurs enerzijds en de hogeschool<br />
architecten anderzijds?<br />
Inhoud<br />
4 Proffenwoordje: Prof. Van den Bulck<br />
6 Praeses vs vice<br />
8 Standpunten Impuls<br />
10 24-urenloop: wat voorafging...<br />
11 Buitenland: Erasmus Mundi<br />
14 Wetenschap: Los Alamos<br />
17 Galabal: sfeerreportage<br />
18 Publireportage: Consulting en burgies<br />
20 Afterlife: Freddy Dezeure<br />
27 Babelicious: de meisjes van Revue Dans<br />
28 Cultuur: Halloween Comedy Night<br />
30 Telex<br />
32 Sport: Parkour<br />
34 Vetcool<br />
37 Test jezelf: Hoe burgie/archie ben jij?<br />
38 Doorgelicht: profilering archi’s<br />
41 Goedfout<br />
42 Architectuur: AS&P<br />
44 Culinair<br />
45 BEST<br />
46 Ontspanning<br />
Redactioneel<br />
We zijn reeds december en dat wil zeggen dat de dagen alsmaar korter<br />
worden, de temperaturen blijven zakken en de eerste cursussen beginnen<br />
boven te komen. Deadlines komen dichterbij, ontwerpen en taken moeten<br />
nu toch echt wel dringend afgerond worden. Al een geluk is <strong>VTK</strong> er nog<br />
om voor de nodige ontspanning te zorgen in deze moeilijke tijden. Ook<br />
Communicatie draagt hun steentje bij. Het resultaat heb je nu in handen:<br />
de tweede <strong>Ir</strong>.Reëel van dit jaar. So grab a beer, kick back and enjoy!<br />
Colofon<br />
<strong>Ir</strong>.Reëel:<br />
Gratis kringblad van de<br />
Vlaamse Technische Kring<br />
vzw, Leuven<br />
Redactie en layout:<br />
Karen Helderweirt,<br />
Yuri Van Havere,<br />
Ruben Wouters<br />
Verschijning:<br />
4 maal per jaar,<br />
september-decemberfebruari-mei<br />
Oplage:<br />
2000 exemplaren<br />
Contact:<br />
Communicatie <strong>VTK</strong> vzw,<br />
Studentenwijk Arenberg 6<br />
bus 0, 3001 Heverlee,<br />
communicatie@vtk.be<br />
Advertenties:<br />
<strong>VTK</strong> Bedrijvenrelaties, br@vtk.be<br />
Druk:<br />
Drukkerij Peeters, Herent<br />
<strong>Ir</strong>.Reëel 2<br />
3
Proffenwoordje: Eric Van den Bulck<br />
Voor elke <strong>Ir</strong>.Reëel lenen we even onze schrijverspen uit aan een professor van de faculteit Ingenieurswetenschappen<br />
om ons een glimp te vergunnen in zijn of haar kijk op de wereld. Dit keer nam prof.<br />
Eric Van den Bulck de pen ter hand. U zou hem moeten kennen van boeiende, maar ook vaak als aartsmoeilijk<br />
ervaren vakken zoals Warmteoverdracht en Verbrandingsmotoren. Uit zijn geanimeerde lessen<br />
herinnert u zich vast ook zijn voorliefde voor fysica en recente ontwikkelingen daaromtrent. Vanuit<br />
die optiek heeft hij het hieronder over een brandend actueel thema, waarover al veel is geschreven:<br />
het energievraagstuk. Voor u zich verwacht aan een zoveelste pleidooi voor windmolens en zonnecellen:<br />
wees gerust, het tegendeel is zelfs waar! Om het met zijn eigen woorden te vatten: “een ietwat<br />
eigenzinnige beschouwing van een prof over hoe we het energievraagstuk zouden kunnen oplossen”.<br />
Persoonlijk denk ik dat wij momenteel in<br />
het meest interessante tijdperk leven dat<br />
wij als ingenieur tot hiertoe hebben mogen<br />
beleven. Natuurlijk is er de continue<br />
vooruitgang van technologie in de Westerse<br />
wereld die dit deels verklaart, maar<br />
er is meer aan de hand. Veel heeft te maken<br />
met de verwachtingen die de maatschappij<br />
aan de ingenieur stelt. Tot in het<br />
recente verleden waren deze verwachtingen<br />
niet bijzonder uitgesproken. De<br />
maatschappij verwelkomde het aanbod<br />
van elektriciteit en de automobiel zonder<br />
daar eerst naar te vragen. Nu is dat anders.<br />
Koning Sisyphus<br />
Algemeen verwacht de maatschappij van<br />
de ingenieur dat hij of zij een steen of kei<br />
zou verleggen, als symbool voor de vooruitgang<br />
van onze maatschappij. Sommige<br />
van onze voorgangers hebben echt<br />
grote keien verlegd die onze Westerse<br />
maatschappij grondig hebben veranderd.<br />
Rudolf Diesel met zijn verbrandingsmotor<br />
die overal te velde goedkoop paardenkracht<br />
kon leveren. Charles Parsons met<br />
zijn traagdraaiende turbine die grootschalige<br />
elektriciteitsproductie mogelijk maakte.<br />
Frank Whittle met zijn straalmotor die<br />
intercontentinentaal vliegtuigtransport<br />
heeft mogelijk gemaakt. En tenslotte, Nicolaus<br />
Otto die met zijn verbrandingsmotor<br />
ons nieuw opium heeft gegeven, de<br />
automobiel.<br />
Dergelijke grote keien verleggen is niet<br />
voor iedereen weggelegd. De meesten<br />
onder ons zullen zich wel tevreden stellen<br />
met een veel kleinere steen, en dat is<br />
OK. Een te grote steen aanpakken houdt<br />
immers het risico in om te eindigen als<br />
de Grieks-mythologische koning Sisyphus,<br />
die veroordeeld werd tot het naar<br />
boven rollen van een grote steen om die<br />
dan, eens boven, terug naar beneden te<br />
zien rollen en dit te moeten herhalen tot<br />
in de eeuwigheid. De ontwikkeling van de<br />
Stirlingmotor is hier een voorbeeld van.<br />
Onnoemelijk veel geld is gestoken in de<br />
ontwikkeling van deze motor, keer op keer<br />
sinds 1970, zonder te resulteren in een<br />
economisch product.<br />
Het energievraagstuk<br />
Anno 2010 is er voor het eerst in de geschiedenis<br />
een duidelijke vraag van de<br />
maatschappij naar een oplossing van het<br />
energievraagstuk, t.t.z. behoud van een<br />
groot levenscomfort zonder impact op het<br />
milieu. Hier moet een grote kei worden<br />
verlegd en die hebben we tot nu toe nog<br />
niet echt gevonden. Dat creëert een spanningsveld<br />
met duidelijk waarneembare irrationele<br />
uitlopers als gevolg. Een voorbeeld<br />
hiervan is het verschijnen van al die<br />
fotovoltaïsche panelen op onze Vlaamse<br />
daken. Dit is in alle economische studies<br />
opgeklommen tot schoolvoorbeeld van<br />
een Matheuseffect: enkel zij die het financieel<br />
niet nodig hebben, kunnen profiteren<br />
van de gemeenschapssteun, anderen<br />
niet. Even perverse neveneffecten vinden<br />
we terug bij de windmolenindustrie. De<br />
economische crisis heeft er indirect toe<br />
geleid dat duizenden beleggers in windmolenbedrijven<br />
hun spaarcenten verloren<br />
hebben en veel ingenieurs werden naar<br />
huis gestuurd. Het is duidelijk dat de huidige<br />
beschikbare en aangeboden technologieën<br />
maar partieel bevredigend en<br />
zeker niet voldoende zijn.<br />
De hamvraag stelt zich hoe we hieruit geraken<br />
en hoe we kunnen komen tot een<br />
nieuw evenwicht, zonder in de Sisyphusval<br />
te trappen en zonder moeizaam vergaard<br />
belastingsgeld te verkwisten. Hoe<br />
kunnen we deze steen verleggen? Ik denk<br />
dat de oplossing ligt in het volgen van<br />
meerdere pistes. De nu bewandelde pistes,<br />
de nucleaire piste met de generatie-4-<br />
kernreactoren en de door biologische wetenschappen<br />
ondersteunde aanmaak van<br />
b i o b r a n d -<br />
stoffen hebben<br />
zeker<br />
p o t e n t i e e l<br />
maar behandel<br />
ik niet.<br />
Ik vernoem<br />
gewoon mijn<br />
twee favoriete<br />
pistes:<br />
de natuurkunde<br />
en<br />
het abstract<br />
denken.<br />
“Wow”-moment<br />
Het opvolgen van nieuwe ontwikkelingen<br />
in de natuurkunde is één van mijn hobbies.<br />
Met de elektronische nieuwsbrieven<br />
waarop je jezelf kan abonneren, is dat de<br />
dag van vandaag zeer gemakkelijk geworden.<br />
Ik tracht deze ontwikkelingen bij<br />
te houden om ze eventueel te verwerken<br />
in mijn cursussen of om nieuwe ideeën<br />
te vergaren voor onderzoeksprojecten.<br />
Voorbeelden van nieuwe wetenschappen/<br />
technologieën die zijn doorgefilterd naar<br />
mijn cursus warmteoverdracht zijn: elektrochromatografie,<br />
met zogenaamd “slim<br />
glas” als nieuwe toepassing, en Fabry-<br />
Perrot-oppervlakken, om de bandbreedte<br />
van infraroodemissie van oppervlakken te<br />
beperken. Deze technieken hebben het<br />
potentieel om in de toekomst belangrijke<br />
bijdragen te leveren voor het recupereren<br />
van warmte op lage temperatuur, als alternatief<br />
voor de Stirlingmotor. Grafeen<br />
staat reeds enkele jaren in mijn cursus<br />
als voorbeeld van excellente warmtegeleider<br />
om elektronische chips te koelen.<br />
Het was gemakkelijk om de ontwikkelingen<br />
rond grafeen op te volgen want sinds<br />
de ontdekking ervan in 2004 was er een<br />
continue stroom van “opmerkelijk” positief<br />
wetenschapsnieuws. Het was voor mij<br />
dan ook een bevestiging van mijn nieuwsopvolgmethode<br />
om te vernemen dat dit<br />
4<br />
<strong>Ir</strong>.Reëel 2
Eric Van den Bulck<br />
jaar de ontdekking van grafeen de Nobelprijs<br />
voor de fysica had gekregen.<br />
Het volgen van wetenschapsnieuws, met<br />
de nadruk op de natuurkunde,<br />
levert vaak een<br />
“wow”-moment. Zo is er<br />
het werk van een Finse<br />
onderzoeksgroep die recent<br />
(in 2008) de tweede<br />
hoofdwet van de thermodynamica<br />
hebben<br />
toegepast op Darwin’s<br />
evolutieleer van natuurlijke<br />
selectie, en meer<br />
algemeen hebben ze via<br />
de tweede hoofdwet een<br />
verband ontdekt tussen<br />
Darwin’s evolutieleer en<br />
het principe van kleinste<br />
actie van Hamilton en<br />
Lagrange. Deze fundamentele<br />
natuurprincipes<br />
werden allen meer<br />
dan 100 jaar geleden<br />
ontwikkeld en toch is<br />
het inzichtelijk verband<br />
tussen hen nog niet volledig ontrafeld.<br />
Ontwikkelingen hierin spreken echt tot de<br />
verbeelding. Als voorbeeld hiervan vermeld<br />
ik de nieuwste inzichten in verband<br />
met de paradox van Loschmidt. Deze paradox,<br />
ook genoemd de “arrow-of-time”-<br />
paradox, handelt over de tegenstrijdigheid<br />
tussen de bewegingsvergelijking van<br />
Newton, die volledig tijd-symmetrisch is,<br />
en de tweede hoofdwet van de thermodynamica,<br />
die tijd-asymmetrisch is. De<br />
meest recente theorie om deze asymmetrie<br />
te verklaren komt van een Italiaans<br />
natuurkundige, Lorenzo Maccone (Pavia,<br />
2009), die een verklaring tracht te vinden<br />
in de quantummechanica. De verandering<br />
van entropie van een geïsoleerd stelsel<br />
zou toch in twee richtingen kunnen verlopen,<br />
positief of negatief, maar alle richtingen<br />
die leiden tot een vermindering van<br />
de entropie zouden niet waarneembaar<br />
zijn. Quantummechanica is een vreemde<br />
wereld die moelijk te bestuderen valt en<br />
daarom blijven zulke theorieën meestal<br />
in de lucht hangen. Maar laat nu net een<br />
Frans onderzoeker (Yves Couder, Parijs,<br />
oktober 2010) twee allermerkwaardigste<br />
fluïdummechanische experimenten hebben<br />
opgezet die de wereld van natuurkundigen<br />
met verstomming heeft geslagen.<br />
In zijn fluïdumexperimenten toonde<br />
hij de equivalentie op macroscopische<br />
schaal aan van (1) het fameuze lichtexperiment<br />
met de twee spleten van Thomas<br />
Young, dat aan de grondslag ligt van<br />
de quantummechanica, en (2) de Niels<br />
Deze foto toont de quantumverdeling van<br />
druppeltjes die zweven over een oppervlak, zoals<br />
aangetoond door Yves Couder in oktober 2010.<br />
(bron: https://hekla.ipgp.fr/spip.php?article12)<br />
Bohr quantumenergieverdeling van het<br />
atoom. Couder’s werk werd onmiddellijk<br />
door MIT overgenomen in een samenwerkingsakkoord.<br />
Lorenzo Maccone is overigens<br />
ook op sabbatical<br />
naar MIT<br />
vetrokken. Het is<br />
nog te vroeg om<br />
hieruit conclusies<br />
te trekken, maar<br />
een inzichtelijke<br />
ontrafeling van<br />
de tweede hoofdwet<br />
zal zonder<br />
twijfel aanleiding<br />
geven tot nieuwe<br />
natuurkunde en,<br />
daarmee samengaand,<br />
nieuwe<br />
materiaalkunde.<br />
Een nieuwe Nobelprijs<br />
in de<br />
fysica is hier mogelijk<br />
in de maak.<br />
We kunnen alleen<br />
maar hopen.<br />
Homo Universalis<br />
Voor nieuwe fysica, en daaruit vloeiend<br />
nieuwe technologie, hebben we niet<br />
noodzakelijk de Large Hadron Collider<br />
van Genève nodig. Sommige onderzoeken<br />
van de nieuwe fysica sluiten overigens<br />
nauw aan bij de ingenieurswetenschappen.<br />
Wat nodig is om hiermee iets<br />
te doen, is wat ik noem een “universalis”-<br />
attitude. Met plezier kijk ik terug naar de<br />
tijd van de verlichting, naar Huygens,<br />
Galileo en Newton. Wetenschappers en<br />
ingenieurs, zij waren homo universali die<br />
alles wisten wat er toen te weten viel. Het<br />
lijkt evident om te stellen dat veel weten<br />
belangrijk is en dat dat vroeger gemakkelijker<br />
was dan nu. Eén van mijn motto’s<br />
is de stelling van de vroeg-middeleeuwse<br />
filosoof Hugo van Saint-Victor: “Leer alles,<br />
want later zal je zien dat niets overbodig<br />
was”. Hiermee kom ik tot mijn tweede<br />
piste voor het oplossen van het energievraagstuk:<br />
abstract denken. Abstract<br />
denken laat toe om parallellen te trekken<br />
en patronen te identificeren tussen schijnbaar<br />
ongerelateerde processen. Abstract<br />
denken laat toe om meer creatief te denken,<br />
“outside-of-the-box” te denken en<br />
meer en dieper conceptueel te denken.<br />
Dit denkproces kan worden aangeleerd<br />
door het bestuderen van voorbeelden<br />
in een ruime context. Bijvoorbeeld, de<br />
parallel tussen de Coriolis-kracht in de<br />
mechanica en de Lorentz-kracht in de<br />
elektrotechniek, of de link tussen het Hamiltonprincipe<br />
van kleinste actie en op<br />
handen en voeten vooruit kruipen, ... Een<br />
deel van mijn onderzoek gaat samen met<br />
mijn ploeg ook in deze richting. Het trekken<br />
van een parallel tussen hoe mensen<br />
hun wagen aanvuren (gas geven) en het<br />
principe van de kleinste actie, of het ontwikkelen<br />
van een autonome vis die energie<br />
haalt uit de rivier waarin hij zwemt.<br />
Hugo van Sint-Victor<br />
Om het energievraagstuk te kunnen oplossen<br />
met abstract denken, moet je veel<br />
weten van de ruime natuurkunde met de<br />
nodige diepgang, zodanig dat je oplossingen<br />
voor nieuwe ontwerpen kunt terugvinden<br />
in iets wat je misschien dagdagelijks<br />
kunt waarnemen maar daarom niet<br />
altijd ziet. Het opklimmen op de ladder<br />
van abstract denken zou de ambitie kunnen<br />
zijn van elke jongere met een universitaire<br />
opleiding zoals die van ingenieur.<br />
Hiervoor moet je continue je kennishorizon<br />
verruimen en het is daarom dat nagenoeg<br />
alle opleidingen ter wereld zich als<br />
grote doelstelling hebben voorgenomen:<br />
het aanbrengen van een attitude van levenslang<br />
leren. Onze vriend, Hugo van<br />
Saint-Victor, wist dit al 900 jaren geleden.<br />
Eric Van den Bulck<br />
<strong>Ir</strong>.Reëel 2<br />
5
Praeses vs Vice<br />
“Ingenieursstudies dalen aan populariteit”. Het was bij het begin van het academiejaar een vaak gehoorde zin. Uiteraard nogal een domper<br />
voor een ingenieurskring, niet waar? Want laten we eerlijk en vooral chauvinistisch zijn: wat is er interessanter dan archie of burgie studeren? 10<br />
minuutjes Discovery Channel of National Geographic en je hebt al driemaal gedacht: “Damn, hoe awesome is dat?”<br />
Hoe contradictorisch het ook klinkt: hoe meer ingenieurs, hoe beter het eigenlijk voor ons allemaal is. Je zou verwachten dat de wetten van de<br />
vrije markt ook op ingenieurs toepasbaar zijn: hoe minder studenten, hoe meer we later zullen verdienen, want hoe gewilder we zijn. Maar de<br />
economische realiteit is vooral dat een job die niet door een ingenieur wordt ingevuld, door iemand anders wordt ingenomen. En dat willen we<br />
al helemaal niet, toch?<br />
We willen dus meer ingenieurs aantrekken, maar wat is dan de reden dat jongeren er niet voor kiezen? Want dat is de logische reden dat er<br />
minder studenten zijn: minder jongeren kiezen voor onze faculteit. Hebben de Lego-blokken afgedaan? Zijn de wiskunde-leerkrachten in het<br />
middelbaar opeens niet meer de grote promotoren van onze richtingen? En ik vrees dat we het daar moeten gaan zoeken... Veel scholen, op<br />
een paar welgekomen uitzonderingen na, hechten geen belang meer aan techniek en creativiteit en jongeren zien wetenschap niet meer als<br />
iets nuttigs. Zonder een degelijk wetenschapsbeleid van de overheid gaan we er dus ook nooit meer geraken. Het is tijd om de studenten van<br />
morgen weer duidelijk te maken welke uitdagingen er allemaal mogelijk zijn in hun eigen wereld.<br />
Een extra factor die, hoewel nu nog niet aan de orde, in de toekomst zeker zal meespelen: de academisering. De wat? De academisering: binnen<br />
niet-afzienbare tijd worden de hogescholen ook geïntegreerd in de universiteit en is hun diploma eveneens een K.U.Leuven-diploma. Waarom<br />
zou je dan nog kiezen voor burgerlijk ingenieur of ingenieur-architect, als je ook kan kiezen voor architectuur of industrieel ingenieur aan de<br />
K.U.Leuven en zolang het niet duidelijk is wat de verschillende richtingen echt verschillend maakt? Het wordt dus hoog tijd om na te denken<br />
over onze profielen en weer te weten te komen wat onze richting zo<br />
eigen maakt!<br />
Is het bovenstaande allemaal gemijmer? Misschien wel. Maar nog<br />
meer is het een oproep aan al onze studenten: laat zien dat onze<br />
richtingen hun eigenheid waard zijn en help mee nadenken wat een<br />
burgerlijk ingenieur(-architect) nu juist zo uniek maakt. Want eenheidsworst<br />
is toch niet waar we voor willen gaan?<br />
Bovenstaande tekst is een louter persoonlijke mening en staat niet noodzakelijk<br />
voor de mening van <strong>VTK</strong> als studentenvertegenwoordigers.<br />
Vincent Goffin, Praeses 2010-2011<br />
Wanneer je dit tekstje begint te lezen, heb je normaal gezien het<br />
zware, doch interessante hoofdgerecht over “de ingenieur en haar/<br />
zijn plaatsje in de wereld” al naar binnen gespeeld. Maar uw vice zou<br />
uw vice niet zijn, moest hij niet een poging doen het natuurlijk evenwicht,<br />
de yin en de yang, te herstellen. En elke meergangenliefhebber<br />
weet natuurlijk dat na een zwaar hoofdgerecht een licht tussengerecht of het nagerecht komt. Laat mij mezelf opofferen en het dessert voor mijn<br />
rekening nemen. Mag ik ten eerste vermelden dat het onderwerp mij werd aangeraden door een aantal vrouwelijke ingenieurs in spe en het dus<br />
uiteraard geen zatte cafépraat bevat. Dit om represailles van feministische groeperingen te vermijden natuurlijk.<br />
Mijn luchtige en lichte nagerecht is tweeledig, ten eerste de vrouwelijke vormgeving. Vanaf het eerste jaar werd burgies al de kennis gegeven<br />
dat de vrouw eenvoudig te beschrijven is aan de hand van een klein aantal splines. Maar zeg nu eerlijk, aan een digitale babe met borsten zo<br />
groot dat het fysisch (en anatomisch) onmogelijk lijkt het evenwicht te bewaren bij een zover vooruit geplaatst zwaartepunt, heb je toch niets?<br />
En aangezien de meerderheid van de burgies en archies mij het belangrijkste deel van de pubertijd ontgroeid lijkt te zijn, zullen real life topics<br />
interessanter zijn. Belangrijkste topics over de vrouwelijke vormgeving zijn de boezem, ook wel borsten genoemd en het achterwerk, ook wel<br />
billen genoemd. Vele synoniemen, eerbaar en oneerbaar, zijn mogelijk. Ze zijn er in vele soorten en maten, kunstmatig verstevigd en opgevuld<br />
of niet. Om iedere vrouw gerust te stellen, smaken verschillen en op elk potje past een deksel. En om uit persoonlijke ervaring te spreken, één<br />
persoon kan zeker verschillende smaken hebben en/of ontwikkelen. Zeg nu eerlijk, eet jij enkel frambozensorbet als nagerecht of kijk jij ook wel<br />
eens lekkerbekkend naar die dame blanche? En stel je de vraag, doe je daar chocolade schilfers en/of slagroom bij?<br />
En met die laatste vraag kan ik overgaan naar het tweede luik van mijn nagerecht, de primaire verpakking van de vrouwelijke vormgeving. De<br />
man (veralgemening) heeft hier een duidelijke mening over en om het te zeggen met de woorden van Frank De Mulder: “Elk lapje stof moet een<br />
functie hebben, anders kan je het net zo goed niet gebruiken.” Een aantal stukjes stof, hoe miniscuul dat soms kan zijn, kunnen hun nut dusdanig<br />
bewijzen. Een goed voorbeeld hiervan is de bustehouder, beter gekend bij de afkorting. Het stukje stof dient vele doelen: ondersteuning, opvulling,<br />
vormgeving, verleiding en versiering. In de jaren ‘70 was het een teken van vrouwelijke onderdrukking, tegenwoordig een teken van pure<br />
vrouwelijkheid. En ik hoor mannen (meestal) niet klagen.<br />
Misschien dan even een mannelijk keuzehulpje. Zoals al gezegd is, verschillen de smaken, maar één ding is zeker: sexy en gemakkelijk zijn het<br />
toverwoord. Het sexy zijn spreekt natuurlijk voor zichzelf, want een man moet verleid worden. Het haantje moet als een draadje rond de vinger<br />
van de vrouw gewonden worden door het aanschouwen van de verpakking die eventueel leidt naar meer.<br />
En om daarmee naar het gemakkelijke aspect te komen, ooit gaat de verpakking uit en in handen van een man is dat meestal een hele uitdaging.<br />
Het figuurlijke (of letterlijke) lostrekken van het strikje springt hier in mijn gedachten.<br />
Kort gezegd, ik hou van vrouwelijke vormgeving in een mooie verpakking!<br />
Kus, uw vice.<br />
Daan van Berkel<br />
6<br />
<strong>Ir</strong>.Reëel 2
multinational houdt van thuisgevoel<br />
Als wereldleider in chemie creëren we grootse dingen, ook op kleine schaal. Zoals een persoonlijke aanpak<br />
met oprechte aandacht voor mensen. Door opleiding, een carrièreplan, of gewoon door samen te werken<br />
als een hecht team. Want bij BASF creëren we chemie. Bekijk nu ons jobaanbod op www.jobs.basf.be
Impuls standpunten: stand van zaken<br />
Het jaar is ondertussen al goed gevorderd en het lijkt ons dus het ideale moment om eens stil te staan<br />
bij wat <strong>VTK</strong> voor jullie al verwezenlijkt heeft. Daarom hebben we eens nagekeken hoe het staat met de<br />
standpunten van Impuls, de verkiezingsploeg die het <strong>VTK</strong> praesidium gevormd heeft vorig jaar!<br />
Cursusdienst<br />
Lidkaarten en leden<br />
Impuls wou graag de studenten architectuur<br />
helpen in hun zoektocht naar maquette-materiaal,<br />
maar is in zijn zoektocht naar<br />
Kadapack voorbijgestoken door Acco. Maar<br />
niet getreurd! Kalkrollen en snijmesjes zijn<br />
aan voordelig tarief bij Cursusdienst te verkrijgen.<br />
Na een grondige economische analyse<br />
werd ook besloten dat het niet realistisch is<br />
om voor standaard studeermateriaal onder<br />
de prijs van de supermarkten te gaan...<br />
Ook een automatische e-mail bij een nieuw<br />
artikel stond op de planning, maar is technisch<br />
niet haalbaar. Maar er zijn ook nog een<br />
aantal dingen bezig en volop in ontwikkeling:<br />
een betere informatiedoorstroom naar<br />
de proffen, apart onderdeel voor studentencursussen<br />
etc.<br />
Bovendien komt er in de nabije toekomst<br />
een kleurenkopieermachine in het Theokot –<br />
het was geen standpunt, maar nietemin toch<br />
de moeite: goedkoop je slides of ontwerpbundels<br />
afdrukken en dat onder de prijs van<br />
de copyshops, Acco of zelfs de KUL? Het is<br />
bijna mogelijk, dus hou zeker het Theokot<br />
de komende weken in de gaten!<br />
Een standpunt waarvan je vermoedelijk<br />
al wist dat het er ook gekomen is:<br />
de vernieuwde lidkaarten! Je loopt nu<br />
trots rond met een stevige, duurzame<br />
lidkaart! Bovendien komen er meer toepassingen<br />
voor de lidkaart aan: je kan<br />
nu al snel inloggen op Cursusdienst,<br />
maar binnenkort kan je er ook veel vlotter<br />
mee binnen op een <strong>VTK</strong>-activiteit.<br />
More to come!<br />
Ook voor jullie zelf zijn we nog volop bezig:<br />
onze uitleendienst (misschien heb<br />
je een slijpschijf nodig of gewoon een<br />
moersleutel om je fiets te herstellen?)<br />
zit in zijn laatste implementatiefase.<br />
We hopen dat jullie de hernieuwde <strong>VTK</strong><br />
inschrijvingen konden smaken? Het<br />
heeft ons heel wat bloed, zweet en tranen<br />
gekost op IT-vlak, maar de kinderziektes<br />
zijn er nu uit en volgend jaar zou<br />
alles nog vlotter moeten verlopen!<br />
8<br />
<strong>Ir</strong>.Reëel 2
Impuls standpunten: stand van zaken<br />
Communicatie<br />
Impuls wilde meer en efficiënter met<br />
jullie communiceren, en dit is er<br />
al een voorbeeld van! Een nieuwe<br />
facelift voor de website staat op de<br />
planning en de structuur van het<br />
Bakske werd aangepast (mét een<br />
onderwijs-rubriek zodat je eindelijk<br />
weet wat er allemaal te gebeuren<br />
staat met je diploma). Ook de Facebook<br />
pagina heeft veel succes, zoek<br />
ons dus zeker op moest je nog geen<br />
fan zijn! Enig minpuntje: het forum is<br />
voorlopig uitgesteld...<br />
Bereikbaarheid<br />
Jaarwerkingen,<br />
werkgroepen en<br />
medewerkers<br />
Zonder al die mensen is <strong>VTK</strong> uiteraard<br />
niets en Impuls wou dan ook<br />
een betere ondersteuning en grotere<br />
appreciatie voor deze groep mensen.<br />
De ondersteuning en appreciatie<br />
is er, maar hier en daar moeten<br />
we nog wat finetunen: gerichte informatie<br />
over je eigen jaarwerking op<br />
de homepage staat op de planning<br />
en een plaatsje in de spotlights op<br />
de website komt eraan!<br />
Ontspanning<br />
Een upgrade van het Theokot was<br />
een van de belangrijkste doelstellingen:<br />
wat vind je dus van de nieuwe<br />
toog en de nieuwe likjes verf? De<br />
verbeteringen zijn hopelijk merkbaar!<br />
Ook onze 90e verjaardag staat<br />
volop in de stijgers. In plaats van<br />
pintjes aan 90cent zijn we zelfs helemaal<br />
over the edge gegaan door<br />
90 gratis vaten uit te delen doorheen<br />
het hele jaar! En bovenop alles hebben<br />
we Apolloon weer het vuur aan<br />
de schenen gelegd en laten zien dat<br />
burgies en archies vette standjes<br />
kunnen bouwen!<br />
We wilden ons praesidium bereikbaarder<br />
maken en zijn daar nog volop<br />
mee bezig! De permanentie-uren<br />
kan je al terugvinden op de website<br />
(bij de vice) en een overzichtspagina<br />
komt eraan. Bovendien is ook<br />
de nieuwe <strong>VTK</strong>-pull gearriveerd, we<br />
hopen dat jullie hem zien zitten!<br />
<strong>Ir</strong>.Reëel 2<br />
9
24-urenloop: wat vooraf ging...<br />
Elk jaar is er die ene dag waar we allemaal 24 uur lang supporteren voor onze lopers en hopen op de overwinning.<br />
Elk jaar is er ook een heel team van harde werkers die een plek creëert waar jullie kunnen komen supporteren: het<br />
<strong>VTK</strong>-standje! Voor sommigen zo bekend als hun eigen broekzak, voor anderen een vaag iets, waar wel van geweten<br />
is dat het er staat, maar niet hoe het daar komt en wie het daar neerzet.<br />
De aanloop<br />
Het verhaal begon al in de zomervakantie<br />
bij die eerste vergadering waar er nagedacht<br />
werd over een thema. Vele mogelijkheden<br />
werden genoemd: van een kerk tot zelfs<br />
een pot mayonaise, maar uiteindelijk kon de<br />
meerderheid van de standjesbouwers zich<br />
wel vinden in een station. De eerste stap was<br />
gezet, we weten wat we willen bouwen. Nu<br />
moesten we enkel nog weten hoe!<br />
We begonnen met het bepalen van het basismateriaal<br />
voor het standje. Aangezien we<br />
nog steeds ingenieurs in spé zijn en toch<br />
steeds onze capaciteiten willen tonen, kon<br />
een verdieping uiteraard niet ontbreken. Bij<br />
een 24-urenloop-standje horen ook een pak<br />
veiligheidsregels die ons opgelegd worden<br />
vanuit de KUL, waaronder de verplichting<br />
met stellingen te werken wanneer men een<br />
verdieping wilt.<br />
Toen we wisten waarmee we gaan bouwen,<br />
moesten we beslissen hoe we met deze stellingen<br />
een vorm konden creëren die aan een<br />
station doet denken. Verschillende weken<br />
gingen voorbij en enkele ontwerp-voorstellen<br />
passeerden de revue, tot we uiteindelijk<br />
aan het einde van de zomervakantie een<br />
definitief ontwerp hadden. De ruwe constructie<br />
was bekend, en het was dus tijd om<br />
te beginnen nadenken over hoe we dit ‘geraamte’<br />
zouden kunnen gaan opvullen met<br />
muren, daken, vloeren, inkleding… kortom:<br />
hoe we hier een gezellig plekje van konden<br />
maken. Ondertussen was het academiejaar<br />
begonnen en vulden nieuwe horden medewerkers<br />
en geïnteresseerden onze rangen<br />
aan. Het standjebouwersteam begon vorm<br />
te krijgen! Op dat moment restten er ons<br />
nog vier weken tot aan de 24-urenloop en<br />
begon de spanning te stijgen. Er werd nagedacht<br />
over bevestigingsmethoden voor<br />
muren, dakconstructies die ons droog zouden<br />
kunnen houden, fancy inkleding, verlichting<br />
en elektriciteit. De plannen werden<br />
opgemaakt, de hoeveelheden berekend en<br />
de boodschappenlijstjes gevormd. Toen was<br />
het tijd om onze geliefde kar meermaals naar<br />
de Brico (lees: meerdere Brico’s, één Brico<br />
heeft blijkbaar niet voldoende voorraad van<br />
bepaalde producten om een <strong>VTK</strong>-standje te<br />
voorzien) te sturen om het nodige materiaal<br />
te voorzien! Eens alles voor handen was, kon<br />
iedereen in gang schieten. Er werd duchtig<br />
gemeten, getekend, gezaagd, geschilderd,<br />
geschroefd, genageld, etc.<br />
Het startschot<br />
Twee werkweekends en een week lang elke<br />
avond hard labeur later kwam dan de dag<br />
van de opbouw! Vroeg in de ochtend verzamelden<br />
de eerste werkers voor het opbouwen<br />
van de stellingen: Eerst het grondplan<br />
uitzetten, daarna alles uitlijnen, zorgen dat<br />
alle hoeken 90° staan en alles waterpas zetten.<br />
Daarna konden de vloerstukken erin.<br />
Vervolgens de gelijkvloerse verdieping opbouwen:<br />
staanders zetten, liggers plaatsen<br />
en alles verstevigen met diagonalen. Dan<br />
kan de bovenverdieping gebouwd worden,<br />
vloerstukken steken, trappen installeren en<br />
verder opbouwen naar boven. Als laatste<br />
werden de diagonalen op hun plaats gezet<br />
om de dakhelling te maken. Met de stellingen<br />
helemaal opgebouwd, kon er overgegaan<br />
worden tot de opbouw van daken<br />
en muren. Eerst werden er een kleine 400<br />
klemmen geplaatst die op de stellingbuizen<br />
vastgemaakt kunnen worden en waarop we<br />
dan houten blokjes vast moesten schroeven.<br />
Hierop kon dan enerzijds de dakconstructie<br />
gemonteerd worden, en anderzijds een geraamte<br />
voor de muren. Eens de dakconstructie<br />
in elkaar getimmerd was, konden golfplaten<br />
bevestigd worden, zodat we alleszins al<br />
beschut waren tegen eventuele neerslag. De<br />
nacht brak aan, de eerste werkdag werd beëindigd<br />
tegen een uur of drie ’s nachts.<br />
De volgende ochtend begonnen we er weer<br />
zeer vroeg aan. En dat was nodig want er was<br />
nog massa’s werk te doen.<br />
De laatste loodjes<br />
Tegen het begin van de namiddag waren<br />
quasi alle binnenmuren bevestigd, aan de<br />
buitenmuren werd ook al gewerkt. Binnenin<br />
werd er ondertussen hard geknutseld aan de<br />
inkleding. De computers arriveerden en alles<br />
werd in gereedheid gebracht om tijden van<br />
de lopers bij te houden en te projecteren,<br />
zodat alle supporters de spannende uren<br />
konden volgen. Het afdak boven het perron<br />
begon eindelijk vorm te krijgen. Nu nog de<br />
afwerking! Ramen en deuren afwerken, hoeken<br />
verfraaien en we zijn er....bijna. Er restte<br />
ons nog maar een klein uurtje en er moest<br />
nog volledig opgeruimd worden: veel te veel<br />
te doen, in veel te weinig tijd! Dan maar vlug<br />
alles wat al weg kon naar de kar doen, de<br />
raamkaders waren bijna af en de deur was<br />
ook afgewerkt ondertussen. Nog wat kleine<br />
details en we zijn er! De rommel was weg,<br />
het laatste materiaal was onderweg naar de<br />
kar. Bijna, we zijn er bijna! Nog 10 minuutjes<br />
restten ons, net genoeg! De eerste mensen<br />
begonnen al binnen te stromen, de gelijkvloerse<br />
verdieping was gelukkig af. Enkel<br />
nog wat bijwerken op de bovenverdieping.<br />
De tijd was op, het was 8u dinsdagavond,<br />
het startschot voor de 24-urenloop werd gegeven,<br />
maar ons standje was afgeraakt! Nu<br />
maar hopen dat we de andere kringen kunnen<br />
verslaan met ons standje.<br />
De afloop<br />
De 24-urenloop is inmiddels voorbij, de vermoeidheid<br />
van het standje opbouwen is nog<br />
niet helemaal weg, maar we hebben allemaal<br />
toch al een beetje kunnen rusten. Wanneer<br />
de winnaars afgeroepen worden, hoopt elke<br />
standjesbouwer voor die eerste plaats. En we<br />
hebben het gehaald! Hiephiep Hoera! Maar<br />
ow, nu begint de afbraak. Hup dan maar, alweer<br />
terug aan het werk!<br />
Het leven van een standjesbouwer, binnen<br />
een jaar is het weer van dat…<br />
Karen Helderweirt<br />
10<br />
<strong>Ir</strong>.Reëel 2
Buitenland: Erasmus Mundus<br />
Een dag in het leven zoals het is als Erasmusstudent aan Anna University, Chennai, India...<br />
Het einde van mijn rondreis in het noorden<br />
van India komt in zicht en ik zit momenteel<br />
op de trein van Darjeeling naar<br />
Kolkata, waar ik vanavond het vliegtuig<br />
terug zal nemen naar Chennai.<br />
Chennai is de vierde grootste stad van<br />
India en met zijn 10 miljoen inwoners zo<br />
groot als België. Het is de stad waar ik,<br />
nu ondertussen al vier maanden geleden,<br />
landde om aan mijn Erasmus-avontuur te<br />
beginnen.<br />
De treinrit zal zo’n 21 uur duren, tijd genoeg<br />
dus om ondermeer een artikel te<br />
schrijven voor de <strong>Ir</strong>.Reëel...<br />
Hoe, wat Erasmus<br />
Mundus buiten Europa?<br />
En waarom India?<br />
Een Erasmus Mundus-samenwerking is<br />
een uitwisselingsovereenkomst tussen<br />
verschillende universiteiten, vergelijkbaar<br />
met de Erasmus-uitwisselingen die iedereen<br />
wel kent. Het voornaamste verschil<br />
is, zoals de naam al doet vermoeden, dat<br />
je met Erasmus Mundus op uitwisseling<br />
gaat naar bestemmingen buiten Europa.<br />
Een ander verschil is dat de Erasmus<br />
Mundus-uitwisselingen stevig gefinancierd<br />
worden door de Europese Unie. Zo<br />
worden je vliegtuigtickets betaald en krijg<br />
je daarenboven 1000 euro per maand op<br />
je rekening gestort.<br />
Fré Leys en een lokale inwoner<br />
Toen ik pas eind december, op het idee<br />
kwam op Erasmus Mundus te gaan waren<br />
de applicatieprocedures voor de meeste<br />
uitwisselingen reeds afgesloten. Naast<br />
enkele uitwisselingen met universiteiten<br />
in Latijns-Amerikaanse landen, had ook<br />
de Eurindia-samenwerking zijn applicatieprocedure<br />
terug geopend omdat niemand<br />
zich had ingeschreven. De reden<br />
waarom ik uiteindelijk voor India en Anna<br />
University heb gekozen, is omdat er in India<br />
les gegeven wordt in het Engels (voor<br />
de Latijns-Amerikaanse landen werd er<br />
een kennis van Spaans vereist) en omdat<br />
ik aan Anna University enkele interessante<br />
vakken kon volgen die zouden passen<br />
in mijn opleiding.<br />
Ik wist van toeten noch blazen wat te verwachten<br />
van India of Chennai en omdat<br />
ik zonder verwachtingen wilde vertrekken,<br />
had ik er, naast het nodige, ook amper<br />
iets over opgezocht... Ik zal het daar wel<br />
ontdekken, dacht ik... Dus nadat mijn applicatie<br />
was goedgekeurd, regelde ik mijn<br />
learning agreement, kocht mijn paspoort,<br />
vroeg mijn visum aan, liet mij inenten,<br />
kocht malariapillen, downloadde het boek<br />
“Colloquial Tamil”, vulde mijn rugzak en<br />
nam het vliegtuig... *<br />
Chennai, de eerste<br />
indrukken<br />
Aan veel van die dingen die je in het begin<br />
nog overrompelen, geraak je na een paar<br />
maanden wel gewend... Verkeer zonder<br />
regels, vuil op straat, apen op de campus,<br />
eten met je handen, overal ventilators,<br />
elke dag weer zeven nieuwe, platgedrukte<br />
muggen tegen de wand van de douche...<br />
Anna University, Chennai, India<br />
Omgekeerd zijn ook de Erasmusstudenten<br />
- wij zijn met 31 op de campus - hoe<br />
langer, hoe minder vreemde objecten<br />
voor onze autochtone medestudenten...<br />
Dat was wel anders toen ik op een<br />
ochtend ergens begin juli voor het eerst<br />
het klaslokaaltje binnenstapte waar ik de<br />
komende 5 maanden les zou krijgen van<br />
professor Arumugam Sir...<br />
Anna University, de<br />
eerste les en... didactiek<br />
Zo’n dertig paar nieuwsgierige ogen staren<br />
me aan. Ik voel me een beetje ongemakkelijk,<br />
zoals een alien die zich van<br />
planeet vergist heeft, maar ik kom in peace<br />
en iedereen is zeer vriendelijk. Er valt weinig<br />
licht door de getraliede ramen van het<br />
grauwe klaslokaal en boven het verhoog<br />
waarop de professor verwacht wordt,<br />
draaien ventilatoren. Het valt meteen op<br />
dat er een hormonale scheidingslijn door<br />
de klas loopt, een scheidingslijn die zoals<br />
later zou blijken, doorheen heel de Chennaise<br />
maatschappij loopt. Op de scheidingslijn<br />
zit er nog eentje die zich van<br />
planeet vergist heeft. Hij heet Daniel en<br />
komt van de planeet Spanje. Alle banken<br />
zijn bezet, maar de jongens op de laatste<br />
bank maken wat plaats voor mij en dan<br />
mag de show beginnen...<br />
De professor komt binnen en begint vooraan<br />
de klas te ijsberen. Het is muisstil<br />
in de klas. Hier en daar lopen wat hagedissen<br />
over de grond en de muren. Het<br />
duurt wel tien minuten vooraleer de prof<br />
van wal steekt in een onverstaanbaar En-<br />
<strong>Ir</strong>.Reëel 2<br />
11
Buitenland: Erasmus Mundus<br />
gels.. een Engels dat weldra zal wennen<br />
en een Engels dat door meer mensen<br />
gesproken wordt dan het Engels dat wij<br />
gewoon zijn... Af en toe zegt hij “Write<br />
down”, waarop al de studenten hun pen<br />
nemen en naarstig exact datgene wat de<br />
professor zegt, neerpennen. Ik versta er<br />
amper iets van, maar mag gelukkig van<br />
mijn buur overschrijven...<br />
Het onderwijs hier is volledig gebaseerd<br />
op memoriseren. Oefeningen worden<br />
er niet gemaakt en op de testen en examens<br />
vraagt men naar een letterlijke<br />
kopie van de tekst die we in die klas<br />
hebben neergepend, die de professor<br />
had gedicteerd en die dan weer letterlijk<br />
uit het tekstboek komt... Mijn medestudenten<br />
beschikken over een fenomenaal<br />
goed getraind geheugen dat in staat is<br />
om per dag een tiental bladzijden met definities<br />
van buiten te leren. Ik mag vooral<br />
van geluk spreken dat ik, naast mijn labo,<br />
maar één vak volg...<br />
Dag in het leven van<br />
samosas tot het contrast<br />
tussen rijk en arm...<br />
Elke dinsdag- en woensdagochtend<br />
neem ik de trein of de bus tussen de main<br />
campus, waar mijn hostel staat en de MITcampus<br />
in Chrompet, waar ik les heb... De<br />
trein reed al toen ik erop sprong. Ricardo,<br />
een andere Erasmusstudent, zette zijn<br />
eindsprintje een seconde later in, omdat<br />
hij met zijn rug naar de trein zat en omdat<br />
hij aan het dagdromen was. De trein,<br />
die ondertussen net iets te snel reed om<br />
er nog op te springen...vertrok zonder Ricardo.<br />
Samosas<br />
Wanneer ik na mijn lessen terug ga naar<br />
mijn hostel, passeer ik altijd eerst even<br />
langs het winkeltje op de campus. Ik<br />
vraag daar dan gewoonlijk (omdat er niet<br />
zoveel keuze is en ik ondertussen alles<br />
geprobeerd heb) een samosa en een frutnik.<br />
Het eerste is een bladerdeegding gevuld<br />
met een half ei, wat groentjes en een<br />
pikant sausje. Het tweede is een mierzoet<br />
mangosapje.<br />
Zwepen<br />
Vervolgens, na mijn bezoek aan het winkeltje,<br />
stap ik verder door de campus om<br />
dan langs een zijuitgang de voetgangersbrug<br />
te nemen die over de spoorweg<br />
De voetgangersbrug in Crompet<br />
staat. Deze brug ligt altijd bezaaid met<br />
vuil, modder, honden die het moeilijk hebben<br />
met ademen (soms dood), mensen<br />
die slapen, mensen die wat prulletjes<br />
verkopen of bedelen. Ik werd plots aangevallen<br />
door twee kinderen, hooguit 12<br />
jaar oud. De ene, de kleinste, had een<br />
zweep die hij net voor mijn voeten deed<br />
neerklakken en de iets grotere trok aan<br />
mijn arm. Ik duwde hen uit reflex en een<br />
beetje verbaasd opzij. Nog geen vijf minuten<br />
later werd ik aangeklampt door een<br />
jong meisje van, ik schat, 4 jaar oud en zo<br />
vuil als de straat. Ze vroeg naar panram<br />
(geld)...<br />
Geniën<br />
Alhoewel dit soort dingen uiteraard erg<br />
vervelend zijn en ik er nooit op in ga, mag<br />
je niet vergeten dat het niet toevallig is dat<br />
ze juist jou aanklampen... Het deed me<br />
denken aan een gesprek dat ik gisteren<br />
had gehad met Barath, een doctoraatstudent<br />
en één van de personen die me helpt<br />
met mijn labo’s. Hij is één van de weinige<br />
gezette Indiërs die ik ken. Toch is hij van<br />
bescheiden komaf.<br />
We zijn na het labo samen iets gaan drinken<br />
en we hebben onze visies over India<br />
eens naast elkaar gelegd. Meer specifiek<br />
ging het over wat het verschil is tussen<br />
India als “developing nation” en India als<br />
“developed nation” Voor hem betekent<br />
ontwikkeld zijn, dat de staat, of organisaties<br />
binnen de staat, kunnen beschikken<br />
over alles wat ze nodig hebben. Hij<br />
haalde bijvoorbeeld het probleem aan dat<br />
het moeilijk is om in India aan bepaalde<br />
materialen te geraken die nuttig zijn in<br />
de luchtvaartindustrie. Volgens mij hoort<br />
bij ontwikkeld zijn ook dat niet alleen instanties,<br />
maar ook elk individu, zich kan<br />
ontwikkelen naar zijn wensen. Dat iedereen<br />
over de basismogelijkheden kan beschikken<br />
die nodig zijn om te<br />
bereiken wat hij wil.<br />
Het jonge meisje van hierboven<br />
is niet alleen. Hier langs<br />
de straten zie je ongelooflijk<br />
veel mensen, kinderen, die<br />
(over)leven van dag tot dag,<br />
die nooit over de mogelijkheid<br />
beschikt hebben of zullen<br />
beschikken om zich te<br />
ontplooien en zich zo tot hun<br />
maximale nut voor de maatschappij<br />
te ontwikkelen.<br />
De kans is groot dat de<br />
grootste geniën van India<br />
zich bevinden tussen de vele<br />
kinderen die leven op straat en niet eens<br />
de mogelijkheid krijgen om zelfs maar te<br />
leren lezen...<br />
Vliegen<br />
Ik steek de spoorwegbrug over naar de<br />
bushalte waar ik mijn bus wil nemen. Al<br />
wachtend op mijn bus zag ik aan de overkant<br />
van de bushalte een oude man die<br />
op wat kranten zat die hij er had neergelegd.<br />
Hij was gewond aan zijn voet. Het<br />
leek erop dat een deel van zijn rechtervoet<br />
aan het rotten was en hij deed geen<br />
moeite meer om de vliegen die ervan<br />
genoten weg te jagen. Ook zijn handen<br />
waren verwond waardoor hij met een lepel<br />
moest eten. Hij kon niet meer stappen<br />
of niets en toch was hij iets klaargemaakt<br />
aan het eten, wat doet vermoeden dat er<br />
toch iemand is die voor hem zorgt, misschien<br />
was de vrouw die ergens verder<br />
aan het bedelende was, wel zijn vrouw?<br />
Net voor ik de bus opstapte, zag ik nog<br />
een man van middelbare leeftijd die een<br />
paar restjes van een poster van een betonnen<br />
paal trok. Hij gooide de papieren<br />
restjes wat verder weg, veegde met zijn<br />
hand de straat mooi, spreidde een katoenen<br />
zak uit en legde er zichzelf op te slapen.<br />
Voor mij was het absurd dat hij eerst<br />
de moeite had gedaan om de papieren<br />
restjes van de paal te trekken.. alsof dat<br />
niet past in zijn slaapkamer...<br />
Stofzuigers<br />
De bus brengt me naar de main campus,<br />
waar ik eerst een afspraak heb met de<br />
barbier... Regelmatig valt het me op hoe<br />
goedkoop arbeid hier is. Veel zaken die in<br />
België machinaal gedaan worden, worden<br />
hier dan ook met de hand gedaan, omdat<br />
dat gewoon goedkoper is. Zo worden de<br />
12<br />
<strong>Ir</strong>.Reëel 2
Buitenland: Erasmus Mundus<br />
straten in de campus bijvoorbeeld niet<br />
proper gehouden door een rondrijdende<br />
stofzuiger zoals je die in België geregeld<br />
ziet rondrijden. Neen, de straten worden<br />
gewoon geveegd door een<br />
groepje vrouwen met in elke<br />
hand een bundel lang gras.<br />
Ook is het opvallend hoeveel<br />
mensen er in een restaurant<br />
werken, geregeld meer dan<br />
het aantal klanten...<br />
proper. Gemiddeld heeft men hier 1 of 2<br />
relaties in één leven. Bij zeer velen is dat<br />
meteen en zonder enige ervaring een gearrangeerd<br />
huwelijk. En de jeugd ziet dat<br />
rechterhand een kartonnen bekertje met<br />
wat mangosap. Ik wist wat hij van plan<br />
was, want een kleiner exemplaar had net<br />
iets eerder bijna hetzelfde geprobeerd.<br />
Bijna, want het kleiner exemplaar was,<br />
met zijn staart tussen de benen, afgedropen<br />
na het zien van de blik in mijn ogen.<br />
Dit groter exemplaar had dit tafereel met<br />
veel interesse gade geslagen en wanneer<br />
hij afkwam wist ik dus dat de blik in mijn<br />
ogen onvoldoende zou zijn...<br />
De barbier nam zijn tijd. De<br />
scheerbeurt kostte 20 roepies...<br />
als ik er vanaf nu elke<br />
week twee keer passeer, dan<br />
zal dat mij tegen dat ik terug<br />
kom naar België 480 roepies<br />
kosten of 8 euro. Dat is goedkoper<br />
dan zelf een scheermes<br />
en scheerzeep kopen...<br />
Een hormonale scheidingslijn<br />
Met een vers geschoren baard zette ik<br />
me neer onder een van de paddestoelen<br />
hier op de campus, dat zijn ronde, overdekte<br />
zitplaatsen waar de wifi-verbinding<br />
een stuk beter is en waar je altijd wel weer<br />
nieuwe mensen tegenkomt...<br />
Hebben jullie een vriendin? vroeg ik. “Nee<br />
zot, wij zijn nog maar bachelor-studenten,<br />
wij vinden meisjes niet leuk”... Het blijft<br />
een van de grootste verschillen tussen<br />
Europa en India en men weet het. Ze zien<br />
mij en mijn fellow-Erasmus-kameraden<br />
als losbandigen, kussers! Meer zelfs! Jakkes!!<br />
Sommigen kijken daar wel stiekem<br />
naar op, maar durven niet te ontsnappen<br />
onder het loodzwaar juk van de sociale<br />
controle. Anderen vinden het echt niet<br />
Fré met een paar Indiërs<br />
hier in het algemeen ook wel zitten. Of zoals<br />
Barath het laatst verwoorde: “Hoe zou<br />
je zelf zijn als je 24 bent, gefrustreerd geraakt<br />
en je vader plots komt vertellen dat<br />
hij iets voor je gevonden heeft... “ Het is<br />
ook zeer moeilijk om in deze maatschappij<br />
een zogenaamd liefdesrelatie te beginnen.<br />
Niet alleen is er die hormonale scheidingslijn<br />
waardoor het om te beginnen al<br />
moeilijk is om iemand te leren kennen.<br />
Bovendien is het ook een belediging voor<br />
je ouders om hen niet te vertrouwen met<br />
het zoeken naar een geschikte partner.<br />
Het contrast tussen rijk en arm<br />
‘s Nachts zijn we met de Erasmusbende<br />
in een otto, zo’n gele driewieler, nog heel<br />
Chennai rondgereden op zoek naar een<br />
bar of club vooraleer te eindigen in “Ten<br />
Downingstreet”, een club waar er op<br />
woensdagavond altijd véél volk is. Iedereen<br />
danste en was gelukkig<br />
en op de tv kon<br />
je zien hoe India een<br />
cricketmatch won en<br />
in Mumbai het grootste<br />
huis ter wereld<br />
staat... ver, ver, ver<br />
weg van de bushalte<br />
in Chrompet...<br />
En dan<br />
natuurlijk<br />
nog... apen!<br />
Strak keken we elkaar<br />
in de ogen. In<br />
mijn linkerhand een<br />
fles water, het perfecte<br />
bat, en in mijn<br />
Ik had er al vaker over gehoord. Een paar<br />
weken geleden had Andy, de Duitser, hetzelfde<br />
meegemaakt. Naar Duitse gewoonten<br />
had hij de veldslag verloren en ik was<br />
niet hetzelfde van plan, want ik behoor tot<br />
de dappersten van alle Galliërs en bovendien<br />
was dat mangosapje me te dierbaar.<br />
Ook moet gezegd worden dat er veel volk<br />
in de buurt was en ik niet wou afgaan. Er<br />
stond dus veel op het spel!<br />
Ik moest snel iets bedenken, want die<br />
bananeneter naderde steeds sneller en<br />
sneller. In een fractie van een seconde<br />
dacht ik plots terug aan een tafereel dat<br />
ik één van de eerste dagen na mijn aankomst<br />
op deze campus had gezien. Een<br />
man had namelijk uit reflex (en alsof het<br />
de normaalste zaak van de wereld is) een<br />
tak van de grond genomen en, succesvol,<br />
agressief gegesticuleerd.<br />
Het was mijn laatste hoop. Maar, doeme<br />
toch, er was nergens een tak te bespeuren...<br />
Met de moed der wanhoop, want<br />
dat klinkt zo dramatisch, nam ik mijn flesje<br />
water nog wat steviger vast en wanneer<br />
hij net dicht genoeg was genaderd gesticuleerde<br />
ik enorm agressief en met de intentie<br />
hem een “joef op zijn meule” te verkopen.<br />
Wat hem net op tijd wijselijk deed<br />
besluiten om deze Belg toch maar met<br />
rust te laten. Trots en met een scheutje<br />
adrenaline keek ik even rond, om te zien<br />
of iedereen het wel gezien had... en ja<br />
hoor, genoeg volk had het gezien.<br />
Fré vs harige dief: 1- 0...<br />
Fré Leys<br />
Meer is terug te vinden op<br />
http://erasmusindia.blogspot.com/<br />
*Met dank aan de mensen van het International<br />
Office die mij zeer goed begeleid hebben.<br />
<strong>Ir</strong>.Reëel 2<br />
13
Living in Los Alamos<br />
Burgerlijk ingenieur is een beroep waar tegenwoordig veel vraag naar is. Maar was dit altijd het geval?<br />
Tijdens WO II in ieder geval wel. Stond u aan Duitse zijde, dan kon u aan de slag bij Wernher von<br />
Braun, de man die medeverantwoordelijk was voor de eerste man op de maan, maar tijdens de oorlogsjaren<br />
vooral gespecialiseerd was in V-2’s, oorlogsraketten. Of u kon bij Werner Heisenberg aan de<br />
slag om atoombommen te ontwikkelen. Maar dan was u eigenlijk beter af aan de kant van de geallieerden,<br />
waar Robert Oppenheimer een heel legertje van de beste wetenschappers en ingenieurs onder<br />
zich verzamelde, en ook nog eens in zijn opzet slaagde! (Dit in tegenstelling tot zijn Duitse kompaan<br />
Heisenberg.) Het relaas van de atoombom, of hoe wetenschap oorlog werd…<br />
De brief van Einstein<br />
We schrijven het jaar 1938. In Duitsland is<br />
Adolf Hitler al zo’n vijf jaar aan de macht<br />
als Rijkskanselier, wanneer Otto Hahn en<br />
Fritz Strassmann in Berlijn ontdekken hoe<br />
ze een kernspijting kunnen realiseren. De<br />
Hongaarse natuurkundige Léo Szilárd<br />
besluit hierop een brief te schrijven naar<br />
Franklin D. Roosevelt, president van de<br />
Verenigde Staten, om hem te waarschuwen<br />
voor de desastreuze gevolgen van<br />
kernwapens. Om zijn boodschap meer<br />
gewicht te geven roept hij de hulp in van<br />
zijn wereldbefaamde vriend Albert Einstein.<br />
Na een paar keer over en weer rijden<br />
naar Einsteins vakantiehuisje is de<br />
brief op 2 augustus 1939 eindelijk klaar.<br />
Jammer genoeg had Einsteins medewerking<br />
niet het gewenste effect. De brief bereikte<br />
de Amerikaanse president pas op<br />
11 oktober 1939, mede doordat Duitsland<br />
op 1 september Polen binnenviel en alzo<br />
WO II van start ging. Nadat Roosevelt op<br />
de hoogte was gesteld van de potentiële<br />
nucleaire dreiging, stemde hij in met de<br />
oprichting van het “Uranium Committee”,<br />
maar het kreeg slechts een budget van –<br />
ocharme - $6000.<br />
Albert Einstein, een overtuigd pacifist, betreurde<br />
achteraf dat zijn brief, waarin hij<br />
wáárschuwde voor het gebruik van kernwapens,<br />
paradoxaal genoeg geleid heeft<br />
tot de ontwikkeling van de atoombom.<br />
Het Uranium Committee<br />
President Roosevelt gaf aan ene Lyman<br />
James Briggs de opdracht om in het geheim<br />
het Uranium Committee op te richten.<br />
Briggs was op dat moment 65 jaar<br />
oud en in slechte gezondheid, wat maakte<br />
dat er maar weinig actie van het Committee<br />
uit ging.<br />
Toen in maart 1941 het MAUD Committee,<br />
een soortgelijk Brits gezelschap, tot de<br />
conclusie kwam dat een atoombom technisch<br />
uitvoerbaar was en de hulp inriep<br />
van het Uranium Committee, kregen ze<br />
geen gehoor. Uiteindelijk vloog Marcus<br />
Oliphant als afgevaardigde eigenhandig<br />
naar de Verenigde Staten om het comité<br />
van de ernst van de zaak te overtuigen.<br />
Het bleek dat Briggs de rapporten van het<br />
MAUD Committee ongelezen in zijn kluis<br />
had gedeponeerd. Na wat lobbywerk<br />
werd uiteindelijk in december 1941 een<br />
grotere en krachtigere organisatie opgericht:<br />
het Office of Scientific Research and<br />
Development (OSRD).<br />
Het Manhattan project<br />
Onder impuls van het OSRD kwam het<br />
onderzoek in een stroomversnelling.<br />
In verschillende onderzoekscentra verspreid<br />
over het hele land, deden onderzoek<br />
naar de theoretische aspecten van<br />
het ontwerp van de atoombom. Eén van<br />
de onderzoeksgroepen werd geleid door<br />
een zekere J. Robert Oppenheimer. Op<br />
een conferentie in juni 1942, waar alle<br />
puzzelstukken van de verschillende onderzoeksgroepen<br />
bij elkaar gelegd werd,<br />
pleitte Oppenheimer voor een gecentraliseerd<br />
laboratorium voor het verder onderzoek.<br />
Om krachtdadiger op te treden<br />
werd beslist om een hoge militair, Leslie<br />
Groves (die net de bouw van het Pentagon<br />
had afgewerkt), aan te trekken, iets<br />
waar deze met tegenzin mee instemde.<br />
Onder zijn impuls werd Robert Oppenheimer<br />
het wetenschappelijk hoofd van<br />
het gecentraliseerde laboratorium, dat de<br />
naam “Project Y” kreeg.<br />
Als locatie voor “Site Y” stelde Oppenheimer<br />
Los Alamos in New Mexico voor, een<br />
plek waar hij als kind vaak had vertoefd.<br />
De regering kocht het prompt aan, vooral<br />
omdat het zo’n afgelegen en dunbevolkte<br />
streek was. De hele locatie moest immers<br />
volledig geheim blijven. Zelfs de gouverneur<br />
van New Mexico wist niet van het<br />
bestaan van Los Alamos. Op het gebied<br />
14<br />
<strong>Ir</strong>.Reëel 2
Living in Los Alamos<br />
Robert J. Oppenheimer (1904-1967)<br />
Deze joods-Amerikaanse natuurkundige was de wetenschappelijke leider van het<br />
Manhattanproject en staat daarom ook bekend als “de vader van de atoombom”.<br />
gggggg<br />
Hij studeerde aan Harvard, maar trok ook naar Europa om zich verder in de natuurkunde<br />
te verdiepen. Al snel bleek dat hij een kluns was in het labo en dus was de theoretische<br />
natuurkunde hem op het lijf geschreven. Hij specialiseerde zich in de astrofysica, met de<br />
zwarte gaten als belangrijk topic. Verder boog hij zich ook over kernfysica, kwantummechanica<br />
en zelfs talen en oosterse filosofie.<br />
Toen WO II uitbrak, nam Oppenheimer enthousiast deel aan de pogingen om een atoombom<br />
te ontwikkelen. Hij wist een selectie van de meest briljante natuurkundigen van die tijd om<br />
zich te scharen - waaronder vele (toekomstige) Nobelprijswinnaars. En met succes, want op<br />
16 juli 1945 maakte de wereld voor het eerst kennis met de atoombom.<br />
Was hij bij de test met de “Trinity” nog euforisch, dan voelde hij na de aanvallen op Hiroshima<br />
en Nagasaki alleen nog afschuw en schuldgevoelens. Niet veel later diende hij dan ook zijn ontslag in als directeur van<br />
het Manhattanproject. Hij werd een bepleiter tegen de nucleaire wapenwedloop en vóór een internationalisering van<br />
kernenergie. Verder volgde hij Albert Einstein op als hoogleraar in de theoretische natuurkunde in Princeton, zonder zich<br />
ooit te kunnen ontdoen van de schaduw van zijn illustere voorganger. Hij keurde ook – tevergeefs – de ontwikkeling van een<br />
waterstofbom af, die nóg vernietigender was dan de atoombom. Omwille van zijn vroegere communistische sympathieën<br />
werd Oppenheimer meer en meer als een veiligheidsrisico beschouwd. Dit had finaal als gevolg dat hem de toegang tot<br />
geheime onderzoeksprojecten ontzegd werd.<br />
Velen aanzien het als een grote vergissing dat Oppenheimer nooit met de Nobelprijs is beloond. Vele van de mensen<br />
waarmee hij tijdens zijn loopbaan in contact kwam, werden wel met die eer bekroond. Sommigen wijten dit aan zijn veelzijdige<br />
interesse, waardoor hij zich nooit volledig op één enkel onderwerp heeft gefocust. Anderen zijn dan weer van mening dat<br />
mocht hij langer hebben geleefd, hij zéker zou beloond zijn voor zijn ontwikkelingen op het vlak van zwarte gaten.<br />
was een school gelegen en daarom kon<br />
de bouw pas van start gaan na het einde<br />
van het semester in februari 1943.<br />
Thin Man vs. Fat Man<br />
Tussen april 1943 en augustus 1944 lag<br />
de nadruk van het onderzoek op het<br />
schieten van een stuk uranium of plutonium<br />
op een stuk van hetzelfde materiaal<br />
in de hoop zo een kettingreactie teweeg<br />
te brengen. Dit project droeg de naam<br />
“Thin Man”. Uit experimenten bleek dat<br />
plutonium hiervoor niet geschikt was en<br />
daarom moest men, als men plutonium<br />
wou gebruiken, overschakelen op een<br />
andere methode: implosie.<br />
Oppenheimer herorganiseerde “Site Y”<br />
volledig naar dit nieuwe denkspoor. Dit<br />
resulteerde in de vroege lente van 1945 in<br />
“Fat Man”, de nieuwe plutoniumbom gebaseerd<br />
op implosie. De technologie die<br />
hiervoor gebruikt werd, was echter van<br />
zo’n technische veeleisendheid, dat een<br />
testversie noodzakelijk was. Het idee om<br />
die test direct op een vijandelijke basis uit<br />
te voeren, werd onmiddellijk van tafel geveegd:<br />
ten eerste was bij mogelijk falen<br />
van de bom het verrassingseffect volledig<br />
weg, en bovendien kreeg de vijand hierdoor<br />
misschien gratis en voor niets een<br />
grote hoeveelheid recupereerbaar plutonium<br />
in handen.<br />
De testversie van de atoombom kreeg<br />
als codenaam “Trinity”. Uit een lijst van<br />
zeven testlocaties kwam de Jornada del<br />
Muerto valley (toepasselijk: de Vallei van<br />
de Tocht der Doden) uit de bus, op ongeveer<br />
een halve dag rijden van Los Alamos.<br />
Op 16 juli 1945 om 5u29 was het zover:<br />
’s werelds eerste atoombom werd tot onploffing<br />
gebracht op 100 voet boven de<br />
woestijn. Bij het zien van de vuurbal en de<br />
paddenstoelvormige wolk citeerde J. Robert<br />
Oppenheimer een zin uit een oostersfilosofisch<br />
werk: “I am become death the<br />
destroyer of worlds”. Al wordt er ook wel<br />
beweerd dat hij gewoon zei: “It works!”<br />
Ook al lag de nadruk van het onderzoek<br />
op de implosie-methode, toch werd er<br />
ook nog verder gewerkt aan de “Thin<br />
Man”-methode voor het gebruik van uranium.<br />
Uranium kende immers niet de<br />
technische problemen die plutonium wel<br />
had. Het enige probleem was dat er nog<br />
maar net voldoende uranium beschikbaar<br />
was voor één bom. Testen was dus uitgesloten,<br />
maar toch ging men ervan uit dat<br />
de bom redelijk veel kans op succes had.<br />
Dit project droeg de naam “Little Boy”.<br />
Terwijl de atoombom stilaan zijn definitieve<br />
vorm kreeg, begon men in maart 1945<br />
met het voorbereiden van de aanval op<br />
Japan. Een gespecialiseerd team moest<br />
ervoor zorgen dat de onderdelen van de<br />
bom veilig naar het eiland Tinian in de<br />
Stille Oceaan gebracht konden worden.<br />
Deze operatie werd geleid door de latere<br />
Nobelprijswinnaar Norman Foster Ramsey<br />
(die - voor alle duidelijkheid - zijn prijs<br />
te danken had aan zijn bijdrage aan de<br />
constructie van atoomklokken, niet aan<br />
zijn logistieke vaardigheden).<br />
Maanden eerder, op 10 mei 1945, twee dagen<br />
na de capitulatie van nazi-Duitsland,<br />
werd een Target Committee opgericht,<br />
met als taak het selecteren van potentiële<br />
doelwitten (nu het oorspronkelijke doelwit<br />
zich vroegtijdig had overgegeven). Gelukkig<br />
was er Japan nog. Men zocht vier steden<br />
die voldeden aan volgende criteria:<br />
1. De doelwitten moesten een zekere<br />
sentimentele waarde hebben.<br />
2. De doelwitten moesten van een zeker<br />
militair belang zijn.<br />
3. De doelwitten moesten nog grotendeels<br />
intact zijn, om de vernietigende<br />
kracht van de atoombom beter tot zijn<br />
recht te laten komen.<br />
4. Elk doelwit moest groot genoeg zijnvoor<br />
een ferme atoombomaanval.<br />
<strong>Ir</strong>.Reëel 2<br />
15
Living in Los Alamos<br />
De ‘gelukkige’ uitverkorenen waren Hiroshima,<br />
Kokura, Niigata en Nagasaki.<br />
Kyoto was oorspronkelijk ook één van<br />
de kanshebbers, maar verteld wordt dat<br />
Henry L. Stimson, de Secretary of War,<br />
gepleit had om Kyoto te besparen, omdat<br />
hij toch zo’n mooie herinneringen overhield<br />
aan zijn huwelijksreis daar.<br />
Het duurde een paar uur voordat elders<br />
in Japan de omvang van de ramp doordrong.<br />
Men merkte dat de uitzending van<br />
de nationale omroep was weggevallen en<br />
dat ook de belangrijkste telegraaflijn was<br />
verbroken. Ook pogingen om de militaire<br />
basis in Hiroshima te bereiken draaiden<br />
op niets uit. In het hoofdkwartier in Tokyo<br />
waren ze er nochtans van overtuigd dat<br />
er niks ergs kon gebeurd zijn: ze wisten<br />
via de radar dat er geen grote luchtaanval<br />
was geweest en dat er op dat moment<br />
geen grote hoeveelheid springstof in Hiroshima<br />
lag opgeslagen. Een jonge officier<br />
werd belast met de taak om per vliegtuig<br />
polshoogte te nemen. Deze bracht,<br />
met verstomming geslagen, het ongelooflijke<br />
en afgrijselijke nieuws dat Hiroshima<br />
met de grond gelijk was gemaakt.<br />
De werking van een atoombom in een notendop<br />
De atoombom is in wezen niet meer of niet minder dan een mooie toepassing van Einsteins befaamde wet E = mc². Men<br />
moet hierbij een onderscheid maken tussen bommen die gebaseerd zijn op kernsplijting (zoals de bommen op Hiroshima en<br />
Nagasaki) en die op basis van kernfusie (zoals de waterstofbom).<br />
In essentie bestaat het principe van kernsplijting erin verrijkt uranium of plutonium<br />
tot boven een bepaalde kritische massa te tillen, waarna een kettingreactie<br />
ontstaat, die resulteert in een ontploffing. Eén manier om dit te bereiken is het<br />
inschieten van een kogel bestaande uit een subkritische hoeveelheid splijtstof<br />
in een andere subkritische massa (ook “Thin Man” genoemd). Dit werkt alleen<br />
met uranium, omdat bij plutonium de kettingreactie te vroeg op gang komt en<br />
daardoor minder krachtig is. Het moordwapen dat hieruit voortvloeide, kreeg de<br />
schattige naam “Little Boy” en legde - met succes - Hiroshima in puin.<br />
Een andere manier om de kritische massa te bereiken, is implosie. Een subkritische massa wordt door een conventionele<br />
explosie van explosief materiaal, dat om die massa heen geplaatst is, sterk<br />
samengedrukt, waardoor de massa superkritisch wordt. Belangrijk voor het<br />
succes en de efficiëntie van deze methode is de gelijkmatigheid waarmee<br />
de comprimerende ontploffing plaatsvindt. Gezien de hoge technische eisen<br />
en de vereiste exactheid van de berekeningen was een testversie van de bom<br />
genoodzaakt. De “Trinity” werd succesvol en tot grote euforie van het aanwezige<br />
wetenschappelijke publiek boven de woestijn van New Mexico tot ontploffing<br />
gebracht. Ook het uiteindelijke resultaat kreeg een mooie, ontschuldig klinkende<br />
naam: “Fat Boy”, die hij zeker verdiende aangezien hij nóg meer ravage aanrichtte<br />
dan kleine broer “Little Boy”. Nagasaki zal het geweten hebben.<br />
De dag van de waarheid<br />
Op 17 juli 1945 begon de conferentie van<br />
Potsdam, waar de geallieerden verenigd<br />
waren om samen de voorwaarden van de<br />
overgave van Japan te bespreken. Hier<br />
onthulde president Harry S. Truman (de<br />
opvolger van de op 12 april 1945 overleden<br />
president Roosevelt) aan de Sovjectleider<br />
Jozef Stalin dat de Amerikanen<br />
atoomwapens bezaten. <strong>Ir</strong>onisch genoeg<br />
was Stalin - door zijn spionnen - hier naar<br />
alle waarschijnlijkheid eerder van op de<br />
hoogte dan Truman, maar zoals het een<br />
echt staatsman betaamt, veinsde hij met<br />
overtuiging lichte verbazing bij Trumans<br />
woorden. Stalin was er, net als Truman,<br />
van overtuigd dat de bom in de strijd<br />
moest gegooid worden om Japan op de<br />
knieën te krijgen.Op 26 juli 1945 werd een<br />
ultimatum gesteld aan Japan, met als niet<br />
mis te verstane ondertoon dat het anders<br />
“onvermijdelijk en totaal verwoest zou<br />
worden”. Hierbij werd uiteraard met geen<br />
woord gerept over de atoombom.<br />
Onvoorwaardelijke overgave was voor de<br />
Japanners een brug te ver en dus sloeg<br />
ze het ultimatum af. Als reactie hierop<br />
steeg op 6 augustus 1945 vanop het eiland<br />
Tinian de bommenwerper Enola Gay<br />
(genoemd naar de bevelhebber van de<br />
operatie) op. Na een vlucht van zes uur<br />
dropte deze stipt om 8u15 de uraniumbom<br />
“Little Boy” boven Hiroshima. Toen<br />
de bom 43 seconden later explodeerde,<br />
kwamen ogenblikkelijk 78 000 mensen<br />
om het leven als gevolg van de immense<br />
drukgolf en de intense hitte en raakten tegelijk<br />
nog eens 70 000 mensen gewond.<br />
De ontploffing had een kracht van 3 kiloton<br />
TNT of zo’n 54 TJ. De Amerikanen<br />
schatten dat een oppervlakte van een<br />
goeie 12 km² totaal vernietigd werd.<br />
Na het bombardement herhaalde Truman<br />
zijn eisen en kondigde aan dat bij weigering<br />
nog een tweede atoombom zou<br />
worden ingezet. Japan hield echter voet<br />
bij stuk en dus steeg op 9 augustus 1945<br />
een tweede bommenwerper op, ditmaal<br />
met als doel Kokura. Daar aangekomen<br />
bleek de lucht echter te bewolkt om de<br />
bom te droppen en daarom werd besloten<br />
om direct koers te zetten naar plan B,<br />
Nagasaki. Om 11u01 braken de wolken<br />
even open, net genoeg om te richten. De<br />
“Fat Man” had een kracht van maar liefst<br />
21 kiloton TNT (of 88 TJ). De ontwikkelde<br />
warmte liep op tot 3900 °C. Mede daardoor<br />
stierven onmiddellijk zo’n 40 000 tot<br />
75 000 mensen.<br />
Op 14 augustus 1945 zond de Japanse<br />
openbare omroep een verklaring van<br />
overgave uit. Over of Japan zich ook zou<br />
hebben overgegeven zonder de inzet van<br />
de atoombom, woedt de discussie nog<br />
steeds. Op 16 oktober 1945 nam Robert<br />
J. Oppenheimer ontslag als directeur van<br />
Los Alamos.<br />
Yuri Van Havere<br />
16<br />
<strong>Ir</strong>.Reëel 2
Galabal: sfeerverslag<br />
Op woensdag 10 november 2010 zakte alles wat mooi en chique is, af naar de Kelders van Cureghem<br />
voor één van de hoogtepunten van het jaar: het Galabal des Vlaamse Technische Kring. Voor zij die er<br />
niet bij waren en willen weten wat ze allemaal gemist hebben én voor zij die wel van de partij waren<br />
en er dus graag herinneringen aan ophalen, proberen we hier in een paar foto’s de sfeer te vatten van<br />
deze memorabele avond. In drie woorden: decadent, decanter, decadentst...<br />
Voor een feestje kan je maar beter een goede fond leggen en daarom was<br />
er vooraf een overheerlijk diner met wijn à volonté en een paar van de<br />
heerlijkste delicatessen in restaurant Octogoon...<br />
Voor de gokverslaafden was er een casino voorzien...<br />
In het Kasteel van Arenberg kreeg iedereen een<br />
lekker glaasje cava voor de bussen richting Brussel<br />
vertrokken...<br />
Maar het epicentrum van het Galabal<br />
lag uiteraard in de Feestzaal,<br />
waar allerlei orkestjes het beste<br />
van zichzelf gaven. En wie het<br />
feestgedruis even beu was, kon<br />
altijd rustig gaan verpozen in de<br />
stijlvolle Lounge, met een cocktail<br />
of met een dessertje...<br />
En wat is een<br />
galabal zonder<br />
de obligatoire<br />
galabalfoto?<br />
Voor meer foto’s:<br />
www.vtk.be<br />
<strong>Ir</strong>.Reëel 2<br />
17
Consulting en burgies, the perfect match?<br />
18<br />
<strong>Ir</strong>.Reëel 2
Consulting en burgies<br />
<strong>Ir</strong>.Reëel 2<br />
19
Afterlife: Freddy Dezeure<br />
De toekomst voorspellen kan natuurlijk niemand - iedere ingenieur weet immers dat extrapolatie not<br />
done is - maar om toch niet geheel onvoorbereid door het leven te moeten gaan nadat we onze Alma<br />
Mater de rug toe hebben gekeurd, gaan we in elke <strong>Ir</strong>.Reëel op bezoek bij iemand die ons is voorgegaan.<br />
Deze keer vroegen we Freddy Dezeure naar zijn carrière als ingenieur. Freddy studeerde in 1982<br />
af in de richting Elektrotechniek en kwam, na 5 jaar in de industrie, in 1987 bij de Europese Commissie<br />
terecht. Met veel enthousiasme vertelt hij ons over de verschillende functies waar hij daar is terecht<br />
gekomen. Een niet-doorsnee carrièrepad van een niet-doorsnee-ingenieur!<br />
20<br />
“Ik heb mijn humaniora gevolgd in Hasselt.<br />
Ik deed Latijn met 8 uur wiskunde<br />
en dan was het eigenlijk een logische<br />
stap om voor burgerlijk ingenieur te kiezen.<br />
Al wou ik eigenlijk eerst natuurkunde<br />
studeren en dan meer bepaald de fysica<br />
van de elementaire deeltjes (quarks, de<br />
relativiteitstheorie et cetera). Maar op de<br />
kennismakingsdagen van de universiteit<br />
hoorde ik dat de mensen die voor fysica<br />
kiezen meestal in het onderwijs terechtkomen,<br />
en dat was iets wat ik absoluut niet<br />
zag zitten. En zelfs als je in het onderzoek<br />
terecht kwam, dan nog was het niet gegarandeerd<br />
dat ik zou terechtkomen bij het<br />
onderzoek naar fundamentele deeltjes.<br />
Het logische alternatief was dan burgerlijk<br />
ingenieur, waarbij ik nog even overwogen<br />
heb om naar Gent te gaan omdat ze daar<br />
een soort van combinatie hadden van<br />
burgerlijk ingenieur en natuurkunde. Maar<br />
uiteindelijk heb ik toch voor Leuven gekozen,<br />
vanwege de excellente reputatie en<br />
ook om praktische redenen.”<br />
“Tegenwoordig vindt de grote schifting<br />
plaats in de eerste bachelor, terwijl dat bij<br />
ons bij het toegangsexamen gebeurde.<br />
Toen slaagde zowat zeventig procent van<br />
de 1e-kan’ers (nu slaagt grosso modo de<br />
helft in eerste bachelor, red.). Het is moeilijk<br />
om te zeggen of het vroeger beter was. Ik<br />
denk dat het toegangsexamen zeker zijn<br />
nut had als filter, maar anderzijds zijn er<br />
<strong>Ir</strong>.Reëel 2<br />
volgens mij een heleboel mensen ‘weggefilterd’,<br />
die wel goede ingenieurs hadden<br />
kunnen worden. Misschien was het<br />
toegangsexamen in die tijd op dat vlak<br />
iets te eenzijdig. Puur op basis van wiskundige<br />
proeven kan je niet altijd zeggen<br />
of iemand ongeschikt is voor de richting.<br />
Sommige mensen beginnen met een<br />
wiskundige achterstand, maar weten die<br />
gaandeweg in te halen. Wat dat betreft, is<br />
het huidige systeem misschien eerlijker.”<br />
“De eerste twee jaren van de kandidatuur<br />
waren gemeenschappelijk. Nadien moesten<br />
we dan een afstudeerrichting kiezen.<br />
Ik heb toen gekozen voor elektrotechniek,<br />
met als specialisatie regeltechniek. Dat<br />
had voor een deel te maken met de inspirerende<br />
lessen van Joos Vandewalle,<br />
onder andere over niet-lineaire processen<br />
en hoe die te modelleren (lacht).<br />
Desondanks heb ik mijn technische bagage<br />
in mijn latere carrière nooit moeten<br />
toepassen. Volgens mij is die pure technische<br />
kennis minder doorslaggevend om<br />
een goede ingenieur te zijn. De belangrijkste<br />
kwaliteit die je leert in je opleiding,<br />
is dat je in staat bent complexe problemen<br />
te vatten en te begrijpen, ze als het<br />
ware te analyseren om er vervolgens iets<br />
mee te doen. Die attitude van analyse en<br />
synthese is wel altijd blijven terugkomen<br />
in mijn beroepsleven.”<br />
De eerste job<br />
“Na mijn studies heb ik snel uitgemaakt<br />
dat prof worden niks voor mij was. Les geven<br />
was iets wat ik zeker niet wou doen,<br />
te veel routine. Ik was er ook niet voor te<br />
vinden om voor vijf jaar aan een doctoraat<br />
te werken. Men had mij verteld dat je<br />
daar niet per se dichter bij een betere job<br />
mee kwam, en dat het ingenieursdiploma<br />
op zich al meer dan voldoende mogelijkheden<br />
bood. En dus heb ik er maar<br />
voor gekozen om te gaan werken in de<br />
industrie. Mijn eerste plannen waren om<br />
ergens in de Arabische wereld te gaan<br />
werken: in de petro-industrie, bij de grote<br />
bouwprojecten… De combinatie van een<br />
technisch interessante job, die dan ook<br />
nog eens goed betaald werd, op een exotische<br />
locatie in een nieuwe cultuur, dat<br />
avontuur sprak me wel aan. Maar uiteindelijk<br />
ben ik toch naar een job in België<br />
op zoek gegaan. Het is heel fascinerend<br />
om te zien hoe er op zo’n moment vanuit<br />
de familie druk is om toch maar een job<br />
te vinden (lacht). Er waren zo’n tien bedrijven<br />
waar ik kon beginnen, maar de eerste<br />
drie, vier heb ik direct geweigerd. Ik wou<br />
namelijk iets vinden dat technisch interessant<br />
was in een boeiend bedrijf, iets dat<br />
me aansprak.”<br />
“Een bedrijf dat me bijvoorbeeld wel interesseerde,<br />
was Eurosense Belfotop,<br />
een bedrijf gespecialiseerd in het analyseren<br />
en verwerken van satellietbeelden.<br />
Door middel van digitale beeldverwerking<br />
kon men op basis van deze beelden dan<br />
bijvoorbeeld de vegetatie uit afleiden en<br />
(wegen)kaarten maken. Dit was een klein<br />
bedrijfje in een nieuwe sector, dus zeer<br />
interessant.”<br />
Innovatief<br />
tekstverwerken<br />
“Een ander klein bedrijf was ETAP (Electro<br />
Technische Apparaten, red.) in Westmalle,<br />
gespecialiseerd in kantoorverlichting.<br />
Dit paste allemaal binnen het<br />
concept van de optimale office environment.<br />
Daarbuiten hadden ze ook nog een<br />
paar andere bedrijfsactiviteiten. Eén van<br />
de vernieuwingen die zij zo bijvoorbeeld<br />
op poten hebben gezet, betrof tekstverwerkers.<br />
Voorheen had je een zwart computerscherm<br />
met groene of oranje letters,<br />
allesbehalve ergonomisch. Zij hadden het<br />
idee om bij tekstverwerking gebruik te<br />
maken van een wit A4-beeldscherm, met<br />
proportioneel schrift, iets wat uiteraard<br />
veel aangenamer is voor iedereen die ermee<br />
moet werken.<br />
Een bevriende assistent van de unief had<br />
me verteld dat ETAP op zoek was naar<br />
een afgestudeerde ingenieur en ik heb<br />
natuurlijk direct gebeld. Vreemd genoeg<br />
mocht ik al de volgende dag op interview
gaan en de dag nadien kreeg ik al te horen<br />
dat ik aangenomen was. Nog een<br />
dag later stond ik bij de grote baas in zijn<br />
kantoor en kreeg ik te horen dat ik precies<br />
de man was die ze zochten. Ik werd, net<br />
afgestudeerd, aangesteld als hoofd van<br />
de informatica-afdeling. Achteraf heb ik<br />
vernomen dat van mijn voorgangers de<br />
eerste was ontslagen en de tweede een<br />
zenuwinzinking had gekregen omdat hij<br />
het allemaal niet goed zag zitten. Toen<br />
had de directeur persoonlijk naar de decaan<br />
gebeld om te vragen welke afstuderende<br />
ingenieur het meest geschikt was<br />
voor die job en zo ben ik uit de bus gekomen.<br />
Tijdens mijn sollicitatie is er over<br />
die gesprekken vooraf natuurlijk met geen<br />
woord gerept (lacht).”<br />
Apple II als<br />
kerstcadeau<br />
“Het boeiende aan ETAP was dat men<br />
daar sterk geloofde in nieuwe technologieën.<br />
Zo kregen alle kaderleden van het<br />
bedrijf een Apple II als kerstcadeau. Dat<br />
is een vroege voorloper van de Macintosh,<br />
met amper 64 kB RAM. Binnen het<br />
bedrijf besliste de directeur om af te stappen<br />
van het gebruik van een mainframe<br />
en gewoon alles op Excel te draaien. Hij<br />
hoopte zo het ganse systeem te vereenvoudigen<br />
en dynamischer te maken. De<br />
Microsoft-pc’s hadden nog geen Excel en<br />
dus maakte men gebruik van Apple Lisa.<br />
Velen vroegen zich af of dat allemaal niet<br />
te complex was om in Excel te doen, maar<br />
het is gelukt!<br />
Apple II<br />
Ook op het gebied van productplanning<br />
waren ze heel innovatief. Zo had men bij<br />
het Japanse bedrijf Toyota gezien hoe ze<br />
zónder pc er toch in slaagden om een<br />
heel just-in-time-systeem op te stellen.<br />
Het was eigenlijk heel simpel: er was geen<br />
stock met afgewerkte auto’s, maar bij elke<br />
stap in het productieproces stonden er<br />
twee bakjes met onderdelen van de vorige<br />
stap. Zodra één bakje leeg was, moest<br />
dat dan opnieuw worden bijgevuld. Dit<br />
was veel efficiënter. Hetzelfde systeem<br />
werd ook ingevoerd bij ETAP en ik werd<br />
nauw betrokken bij de invoering.<br />
Een andere innovatie die uit Japan werd<br />
opgepikt was total quality managment. Dit<br />
komt er op neer dat men de intellectuele<br />
capaciteiten van de arbeiders gaat uitspelen.<br />
Voordien werd van een arbeider gewoon<br />
verlangt dat hij zijn taak vervulde,<br />
zonder daar veel bij na te denken. Dit<br />
terwijl hij net de meest aangewezen persoon<br />
is om aan te geven wat er allemaal<br />
verbeterd kan worden aan de productiestap<br />
waar hij voor verantwoordelijk is.<br />
Vanuit die optiek werd aan mij gevraagd<br />
om aan de arbeiders een opleiding te<br />
geven over bepaalde statistische technieken,<br />
bijvoorbeeld de Pareto-verdeling (80<br />
procent van de problemen wordt veroorzaakt<br />
door 20 procent van de oorzaken)<br />
en ook over groepswerking en dergelijke.<br />
Het geeft toch wel een zekere voldoening<br />
als je hoort dat een project dat je toendertijd<br />
hebt opgezet, 15 jaar later nog altijd<br />
loopt.”<br />
De Europese<br />
Commissie<br />
“Tijdens mijn job bij ETAP deed ik mee<br />
aan het examen voor de Europese Commissie.<br />
Niet direct met de ambitie om van<br />
job te veranderen, maar toen de kans<br />
zich twee jaar later stelde, na vijf jaar bij<br />
ETAP te hebben gewerkt, koos ik voor de<br />
Europese Commissie. Daar begon ik als<br />
het ware op het laagste niveau bij informatica,<br />
terwijl ik bij ETAP hoofd was van<br />
de informatica-afdeling. Toch heb ik het<br />
mij nooit beklaagd, want op 25 jaar heb<br />
ik een grote diversiteit aan jobs gehad. Ik<br />
had ook niet de indruk in een logge overheidsinstelling<br />
te zitten: ik kon zaken veranderen,<br />
stimuleren, integreren binnen de<br />
structuur; net als bij een bedrijf.<br />
Mijn eerste taak was het opbouwen van<br />
netwerken en departementale systemen.<br />
Dit waren zo’n 1500 pc’s per jaar, dus<br />
qua organisatie en logistiek was dit zeker<br />
wel een uitdaging. Later kwam ik terecht<br />
bij het personeelsbeleid: dienstreizen,<br />
opleidingen… Al bij al vrij droge en<br />
oninteressante materie. Maar zelfs daar<br />
lagen de nodige uitdagingen. Zo heb ik<br />
bijvoorbeeld mee onderhandeld voor de<br />
beste hotels tegen de beste prijs voor<br />
de medewerkers van de Europese Commissie.<br />
Ik had een analyse van het aantal<br />
overnachtingen gemaakt en daaruit bleek<br />
dat er jaarlijks zo’n 50 000 plaatsvonden<br />
Freddy Dezeure<br />
in Brussel en zo’n 100 000 vanuit Brussel<br />
naar het buitenland. Met die cijfers zijn we<br />
dan naar grote hotelketens, zoals Novotel,<br />
Sheraton en Hilton, gestapt. Na flink<br />
wat onderhandelen zijn we uiteindelijk tot<br />
een lijst kunnen komen van voordelige<br />
hotels waar werknemers kunnen verblijven,<br />
dus zonder hen te verplichten dat of<br />
dat hotel te kiezen.<br />
“Een ander probleemgeval waren Commisie-medewerkers<br />
die verplichtingen hadden<br />
in oorlogsgebied. In die tijd woedde<br />
de oorlog in Joegoeslavië. Zowat alle<br />
verzekeringsmaatschappijen hadden een<br />
clausule dat ze niemand konden verzekeren<br />
die zich bewust in risicovol (oorlogs)<br />
gebied bewoog. We hebben dan onderhandeld<br />
om tot een speciale offerte te komen,<br />
tegen een – voor de belastingbetaler<br />
- aanvaardbare prijs en zonder uitzonderingsclausules.”<br />
Eerste webpagina<br />
“Bij de Europese Commissie waren een<br />
heleboel medewerkers die niet precies<br />
wisten hoe het nu juist zat met hun rechten,<br />
verplichtingen, pensioenen, premies<br />
et cetera en daarom had men het idee<br />
om die informatie ergens op een centrale<br />
plaats te verzamelen, die voor iedere<br />
werknemer toegankelijk was. Het internet<br />
zoals we het nu kennen, bestond in ’92,<br />
’93 nog niet. Toen hebben we voor het intranet<br />
de allereerste website van de Europese<br />
Commissie opgesteld. We hebben<br />
hier zelf een webpagina generator voor<br />
ontwikkeld, zodat de secretaresse alle informatie<br />
kon ingeven zonder zich druk te<br />
moeten maken over HTML e. d.”<br />
“Na 5 jaar ben ik gaan werken bij het Joint<br />
Research Centre (JRC) van de Europese<br />
Commissie. Dit is het eigen onderzoekscentrum<br />
waar op alle mogelijke domeinen<br />
wetenschappelijk onderzoek wordt gedaan<br />
ter ondersteuning van overheidsbeslissingen<br />
op Europees niveau. Zo wordt<br />
er onderzoek gedaan naar luchtkwaliteit:<br />
hoe men dit kan meten, hoe men hier iets<br />
tegen kan doen, hoe de reglementering<br />
moet zijn opgebouwd, … Ik was er als<br />
Head of Technology Transfer and Valorisation<br />
verantwoordelijk voor de communicatie<br />
naar buiten uit. Dit hield o.a. ook het<br />
afhandelen van patenten en copyright in.”<br />
<strong>Ir</strong>.Reëel 2<br />
21
Freddy Dezeure<br />
uur aan een stuk) les gaan geven aan de<br />
universiteit van Aix-en-Provence. Daar<br />
hebben ze namelijk een richting die gespecialiseerd<br />
is in fraudebestrijding. Dit<br />
toont nog maar eens hoe flexibel een<br />
ingenieur moet zijn. Hij wordt gedropt in<br />
een voor hem onbekende omgeving en<br />
na drie jaar kan het zijn dat hij er opleiding<br />
over kan geven op universitair niveau!”<br />
Israëlisch-Libanese<br />
oorlog<br />
Volker Liebig, directeur van het ESA’s Earth Observation Programme en<br />
Freddy Dezeure tekenen de overeenkomst betreffende de ontwikkeling van<br />
ruimtegebaseerde informatiediensten en de toegang en beschikbaarheid van data<br />
van aardobservaties op 26 oktober 2005.<br />
Interne aditor<br />
“In 1999 kwam de toenmalige Europese<br />
Commissaris, Édith Cresson, in opspraak<br />
omdat ze gunsten zou verleend hebben<br />
aan persoonlijke vrienden. Hierdoor viel<br />
de hele Europese Commissie. Om dergelijke<br />
financiële of administratieve ongeregeldheden<br />
voortaan te verkomen was er<br />
meer controle nodig. Binnen de context<br />
werd ik benoemd tot interne auditor van<br />
de JRC, tevens de eerste interne auditor<br />
van de hele Commissie. Dit was opnieuw<br />
een nieuwe uitdaging waarin ik me moest<br />
inwerken en waarvoor nieuwe methodes<br />
en procedures moesten worden voor opgesteld.<br />
Hierna werd ik 3 jaar waarnemend directeur<br />
van het JRC en pendelde ik tussen<br />
België en Italië. Na die drie jaar werd iemand<br />
anders aangesteld. Dit soort benoemingen<br />
worden immers politiek bepaald<br />
en in overeenstemming met het<br />
aantal lidstaten.”<br />
Information Society<br />
“Vervolgens ging ik werken bij de Information<br />
Society van de EC. Dit Directoraat-<br />
Generaal is ondermeer verantwoordelijk<br />
voor de wetgeving omtrent internet en<br />
valt onder de bevoegdheid van Europees<br />
commissaris Neelie Kroes. Belangrijke<br />
verwezenlijkingen zijn het verlagen van<br />
de roamingkosten en het pleiten voor een<br />
eenmaking van de digitale markt, maar<br />
ook het stimuleren van research projecten.<br />
Als een project interessant wordt bevonden,<br />
betaalt de commissie 50% van<br />
het onderzoek. Ik moet hierbij als Head of<br />
External Audit ervoor zorgen dat dit geld<br />
goed besteed wordt. Ook dit is op zich<br />
een vrij klassieke functie, waarvoor al allerlei<br />
financiële procedures bestaan. Maar<br />
gezien de omvang was het noodzakelijk<br />
om nieuwe methodes toe te passen. Zo<br />
werken we nu op basis van een risicoanalyse.<br />
Zo gaan we op zoek naar contradicties<br />
tussen wat een bedrijf vertelt en wat<br />
er op het internet is terug te vinden. Als<br />
de zogenaamde specialist van een bedrijf<br />
bijvoorbeeld nergens op internet is terug<br />
te vinden, dan betekent dat meestal dat<br />
er iets niet helemaal koosjer is. En op die<br />
manieren proberen we het bedrijf op alle<br />
mogelijke manieren te checken vóór we<br />
het bezoeken. Door die opgedane voorkennis<br />
kunnen we efficiënt te werk gaan<br />
en dit stelt ons dan – met succes – in staat<br />
geld van de Europese Commissie te recupereren.”<br />
“Omwille van dit succes heb ik opleidingen<br />
gegeven aan andere departementen<br />
van de Commissie over deze methodes.<br />
Ik ben zelf onlangs een dag lang (dus 8<br />
“Het boeiende aan mijn job bij de Europese<br />
Commissie is dat het werk inhoudelijk<br />
interessant is, maar ook dat wat ik<br />
doe directe inpak kan hebben, dat je er<br />
het resultaat van ziet. Dit kan soms heel<br />
concreet zijn. Toen in de zomer van 2006<br />
oorlog uitbrak tussen Israël en Libanon,<br />
namen we het initiatief om op basis van<br />
satellietbeelden proberen in te schatten<br />
hoe groot de schade was in Libanon. Dit<br />
was immers de snelste manier om een<br />
overzicht van de situatie te krijgen. Het<br />
was eigenlijk vrij simpel: de satellietbeelden<br />
van voor de oorlog vergelijken met die<br />
van na de oorlog, maar zeer tijdsintensief.<br />
Bovendien moest het verslag klaar zijn tegen<br />
de donorconferentie op het eind van<br />
augustus, zodat Javier Solana, de Hoge<br />
Vertegenwoordiger van de Europese Unie<br />
voor buitenlandse zaken en veiligheidsbeleid<br />
de resultaten kon voorleggen aan<br />
de conferentie. We zijn daar met twintig<br />
man gedurende vijf dagen dag en nacht<br />
aan bezig geweest en uiteindelijk was het<br />
net op tijd af. Natuurlijk gaf dat een kick.”<br />
Talenknobbels<br />
“Talenkennis is hoe dan ook belangrijk.<br />
De Vlamingen kunnen er maar beter niet<br />
te prat opgaan dat ze zo’n grote talenknobbels<br />
zijn. Werknemers van nieuwe<br />
lidstaten spreken vaak vier, vijf talen en<br />
sommigen hebben zelfs twee diploma’s<br />
(bv. Rechten en Economie). Bovendien<br />
staan die mensen een generatie achter,<br />
dat wil zeggen dat wij hier door onze sociale<br />
en economische vooruitgang streven<br />
naar een balance in life, een gezond<br />
evenwicht tussen werk en ontspanning,<br />
terwijl in andere landen het werk en de<br />
carrière veel belangrijker zijn. Dit creëert<br />
uiteraard een spanningsveld en dat mag<br />
zeker niet onderschat worden door ons.”<br />
Hartelijk bedankt voor het interview!<br />
Yuri Van Havere<br />
22<br />
<strong>Ir</strong>.Reëel 2
Cultuur: Halloween Comedy Night<br />
Halloween en comedy, een combinatie die even gebruikelijk is als griezelfilms op Valentijn of oorlogsfilms<br />
op Kerstmis. Maar omdat je pas echt kan oordelen als je het zelf hebt meegemaakt, trok<br />
ik op zondag 31 oktober benieuwd naar de Arenbergschouwburg in Antwerpen. MC en sfeermaker<br />
van de avond was Xander De Rycke, die niet voor niets zijn naam gaf aan deze show (Xander<br />
De Rycke’s Halloween Comedy Night). Maar hij deed het niet alleen, speciaal voor deze show kon<br />
hij rekenen op de hulp van Bart Cannaerts, Michael Van Peel, Jeroen Leenders, Henk Rijckaert en<br />
Alex Agnew. Kortom: een line-up om U tegen te zeggen...<br />
Klokslag half 9 ging het licht uit en werd de<br />
zaal opgewarmd met een eerste filmpje.<br />
Xander, die de laatste handen legde aan zijn<br />
glitterende lijf, werd plots aangevallen door<br />
een gemaskerde slechterik in Scream-outfit<br />
en bleef bebloed achter in de toiletten. Toch<br />
wist hij zijn kracht nog te bundelen en strompelde<br />
hij de zaal binnen. “Allez, jullie blijven<br />
hier gewoon allemaal zitten en niemand<br />
komt efkes kijken?” Ondanks de overacting<br />
van Xanders kant was de sfeer gezet en werd<br />
de eerste komiek opgevoerd: Bart Cannaerts.<br />
Deze meisjesmagneet, die nochtans heel de<br />
avond homograppen<br />
kreeg toegegooid<br />
dankzij zijn kus met<br />
Showbizz Bart tijdens<br />
‘Mag ik u kussen’,<br />
maakte zijn debuut in<br />
2006. Slechts enkele<br />
maanden later won<br />
hij de Culture Comedy<br />
Award, Humo’s<br />
Comedy Cup 2007 en<br />
verwierf hij naamsbekendheid<br />
dankzij De<br />
Slimste Mens en De tabel van Mendeljev.<br />
Hoewel het podium volledig in het teken<br />
stond van Halloween, besloot Bart het over<br />
de taalkundige boeg te gooien en stak hij<br />
een lied af zonder inhoud, maar met de duurtijd<br />
“van een halfuurtje”. En zelfs met steeds<br />
hetzelfde ritme, zelfde refrein en steeds minder<br />
inhoud, kreeg hij de zaal in een mum van<br />
tijd mee.<br />
Na Barts halfuurtje, dat overigens maar een<br />
kwartier bleek te zijn, was het tijd voor het<br />
volgende filmpje. Wim Helsen kon er tot zijn<br />
spijt niet bij zijn wegens familiale verplichtingen.<br />
En spijt had hij,<br />
getuige de strop rond<br />
zijn nek en de gemaskerde<br />
slechterik op<br />
de achtergrond. Toch<br />
werd niet te lang stilgestaan<br />
bij de moord<br />
op Wim Helsen en<br />
werd het tijd voor Michael<br />
Van Peel. Ook<br />
deze krullenbol kaapte zijn deel aan prijzen<br />
mee en mocht CTRL+ALT+DEL, zijn eerste<br />
show, uitproberen als voorprogramma van<br />
Philippe Geubels. Aan enthousiasme en actualiteit<br />
ontbrak het Michael al zeker niet,<br />
maar naar mijn mening werd hij een beetje<br />
overschaduwd door zijn collega’s die avond.<br />
In het volgende filmpje was slachtoffer van<br />
dienst Philippe Geubels, ons allen welbekend<br />
van M!LF, die er ook met pijn in het hart<br />
niet bij kon zijn. Een zeldzaam traantje later<br />
werd ook Philippe gruwelijk gedood door<br />
diezelfde mysterieuze figuur. Maar over de<br />
wie, wat en waarom werd ons geduld nog<br />
een hele tijd op de proef gesteld tijdens het<br />
stuk van Jeroen Leenders, mijn revelatie van<br />
de avond. Na jarenlange politieke impasse<br />
maakte iemand me<br />
eindelijk weer trots<br />
op het Belg zijn. Want<br />
eigenlijk zijn wij toch<br />
een prachtig volk. Wie<br />
ons land ook bezette<br />
of regeerde, altijd behielden<br />
we onze eigen<br />
passies en identiteit.<br />
Zolang we maar rustig<br />
bier mochten brouwen.<br />
Prachtig toch die<br />
zelfrelativering? En met<br />
dit goede gevoel konden we de pauze ingaan.<br />
Helaas was die pauze niet even gunstig voor<br />
iedereen. Michael en<br />
Bart moesten het na<br />
een passioneel douchemoment<br />
helaas<br />
ook afleggen tegen de<br />
gemaskerde slechterik.<br />
En dus moest Henk<br />
Rijckaert, bekend van<br />
Zonde van de zendtijd,<br />
de sfeer weer in de zaal<br />
brengen met een korte<br />
try-out voor zijn nieuwe<br />
show, Het experiment.<br />
En last but not least betrad Alex Agnew het<br />
podium. Over zijn deel alleen al zou ik meerdere<br />
pagina’s kunnen vullen, maar dat ga ik<br />
hier niet doen. Iedereen kent zijn shows immers<br />
door en door en dat is ook exact wat<br />
hij deze avond bracht: oud materiaal. Om<br />
zijn tienjarige bestaan als comedian te vieren,<br />
vult hij het Sportpaleis maar liefst vier<br />
keer met een best<br />
off van de afgelopen<br />
jaren. En speciaal om<br />
het laagje stof van<br />
zijn oudere grappen<br />
af te halen, bracht hij<br />
op Halloween een<br />
try-out voor Larger<br />
than Life. Toch liep<br />
niet alles als gepland,<br />
aangezien de gemaskerde<br />
slechterik weer<br />
ten tonele kwam.<br />
Maar wie Alex kent, weet dat een sprieterige<br />
slechterik geen schijn van kans heeft en hij<br />
werd bijgevolg in no time overmeesterd. De<br />
ontmaskering was nabij en overtrof werkelijk<br />
alles. Want hoe kon deze ontspannende<br />
Comedy Night anders eindigen dan met een<br />
laatste optreden van de enige echte Tom<br />
Waes? En zo geschiedde: op de tonen van<br />
het immer populaire Dos Cervezas werd het<br />
einde van de voorstelling ingeluid en vertrok<br />
iedereen nadien met een opgewekt gemoed<br />
naar huis. Halloween wie?<br />
Karen Helderweirt<br />
28<br />
<strong>Ir</strong>.Reëel 2
!!<br />
EEN GRATIS<br />
RUGZAK ZAL JE<br />
NIET LANCEREN<br />
IN HET LEVEN.<br />
ONS ADVIES HELPT JE ECHT VOORUIT.<br />
Cadeautjes zijn leuk, maar onze job is jou correct advies<br />
geven waar je echt iets mee bent. Maak een afspraak met een<br />
KBC-adviseur en kom eens praten. www.kbc.be/jongeren<br />
WIJ GAAN MET JE MEE
Telex<br />
Dutje levert 1000 euro op<br />
Ook zo’n moeite om ‘s ochtends in de les te geraken? Kan je ook zo genieten<br />
van een kleine siësta in de namiddag? Dan had je mee moeten doen met het<br />
siëstakampioenschap in Madrid! Gedurende negen dagen stonden er blauwe<br />
zetels in een winkelcentrum waar 360 mensen een dutje kwamen doen.<br />
Natuurlijk niet zomaar een dutje. Tijdens hun siësta werd er met verschillende<br />
factoren rekening gehouden door de jury: snurkvolume, originele slaaphouding<br />
en kledij, ... De uiteindelijke winnaar was een 62-jarige werkloze uit Ecuador.<br />
Voor zijn dutje van zeventien minuten verdiende hij maar liefst 1000 euro! Doe<br />
jij beter met je weekendwerk? Begin dus maar te oefenen voor een volgend<br />
kampioenschap, zo heb je meteen een goed excuus als je weeral tijdens de les<br />
in slaap bent gevallen!<br />
Bron: De Standaard<br />
Zwemmer grijpt witte haai bij de staart<br />
In de Indische Oceaan nabij Perth in Australië was een groepje zwemmers onderweg<br />
om contact te zoeken met dolfijnen, toen plots één van de zwemmers, leidster van<br />
de groep Elyse Frankcom, gebeten werd in haar heup en billen door een witte haai.<br />
Gelukkig voor haar greep een man uit het gezelschap het drie meter lange beest bij<br />
de staart en sleurde en wrikte tot de haai zijn prooi losliet. Het negentienjarige meisje<br />
ging onder, maar werd terug naar de oppervlakte geholpen en vervolgens aan boord<br />
van de boot gebracht.<br />
Voor je beslist om dat coole zwemuitje tussen de dolfijnen over te slaan op vakantie,<br />
dien je wel te weten dat een situatie als dit zich niet vaak voordoet. In de afgelopen 50<br />
jaar zijn er 53 mensen gedood tijdens een aanval van een haai.<br />
Bron: De Standaard<br />
85-jarige brengt inbreker bijna tot inkeer<br />
Niet alle inbrekers zijn zo zeker van hun stuk als je zou denken. Zo ondervond ook<br />
Martha Elias, al bijna 50 jaar uitbaatster van het café ‘Bij Nonkel Jules’ in Gent. Toen ze<br />
na sluitingstijd nog wat TV keek in een achterkeukentje van het café, kwam er plots<br />
een jonge kerel met bivakmuts binnen. Hij eiste geld en gaf haar een duw. Hij zei dat<br />
hij aan de drugs zat en geen inkomen had, ook niet van het OCMW. Toen hij met een<br />
schroevendraaier op Martha haar hoofd sloeg en zij huilend vroeg om een 85-jarige<br />
vrouw geen pijn te doen kwam de inbreker wonder boven wonder deels tot inkeer. Hij<br />
beweerde haar te kennen en geen pijn meer te doen, hielp de vrouw recht en gaf haar<br />
twee kussen. Hij nam haar geld en GSM mee, maar beloofde deze terug te geven als<br />
hij die nacht nog ergens anders aan geld geraakte. De dure halsketting die ze droeg<br />
- gekregen van haar man die al 21 jaar dood is - mocht ze houden. “Ik ben braaf hé”,<br />
zei hij er nog bij. Tot slot gaf hij haar nog een afscheidskus en vroeg de politie niet<br />
te bellen. Uiteraard alarmeerde de kleindochter van Martha meteen de politie toen haar grootmoeder haar<br />
nadien belde. De inbreker was wel zo verstandig om de GSM en het geld niet meer terug te brengen.<br />
Bron: Het Nieuwsblad<br />
30<br />
<strong>Ir</strong>.Reëel 2
Telex<br />
No longer ‘only in America’<br />
Het begon allemaal zeer simpel met Tupperware parties, maar na de Upperdare<br />
party of de botox-feestjes (waarop een professional botox kwam inspuiten),<br />
was het blijkbaar hoog tijd voor iets nieuws. En zo komt de volgende trend<br />
overgewaaid vanuit de States: een ‘shrink party’. Hier zorgt de gastvrouw voor<br />
hapjes, drank en ... een psycholoog. De bedoeling is dat de genodigden - enkel<br />
vrouwen aangezien zij hier meer voor open staan - praten over hun problemen,<br />
beslommeringen, enz. waarbij ze dan professioneel therapeutisch advies kunnen<br />
krijgen. We zijn benieuwd wat ze volgende keer uit hun mouw schudden...<br />
Bron: Het Nieuwsblad<br />
Even een liedje downloaden...<br />
Akkoord het is verboden, maar iedereen downloadt toch gratis dus waarom ik ook<br />
niet? Een Amerikaanse vrouw zal het zich nog lang beklagen. Ze haalde een 24-tal<br />
liedjes illegaal van het internet, maar werd hiervoor voor de rechtbank gedaagd. Daar<br />
werd ze veroordeeld tot het betalen van een boete van 22 000 dollar. Echter, door<br />
een formaliteit moest het proces worden overgedaan en werd de boete opgetrokken<br />
naar het duizelingwekkende bedrag van 1,9 miljoen dollar! Niet verwonderlijk dat<br />
de vrouw in beroep ging en het bedrag nadien terug omlaag gehaald werd. In 2010<br />
werd ze veroordeeld tot het betalen van 54 000 dollar. Om toch een iets haalbaardere<br />
schikking te bekomen stelde het RIAA een boete van 22 000 dollar voor. De vrouw<br />
zou naar het schijnt toch beslist hebben terug in beroep te gaan.<br />
<strong>Ir</strong>onische noot: als ze meteen voor de nummers had betaald bij het downloaden,<br />
hadden deze haar 24 euro gekost.<br />
Bron: http://datanews.be<br />
Aids krijgen van een WC<br />
Uit een onderzoek van condoomfabricant Durex bij een kleine 16 000 Europese jongeren<br />
tussen de vijftien en twintig jaar, is gebleken dat één op vier jongeren niet naar de WC<br />
gaat op openbare plaatsen of bij vreemden. Zij denken namelijk dat ze op die manier<br />
besmet kunnen raken met het HIV-virus bij contact met de WC-bril. Vreemd genoeg staat<br />
tegenover deze stelling bij de helft van de jongeren de wel zeer overmoedige gedachte<br />
dat ze immuun zouden zijn voor het virus. Blijkbaar staat de seksuele voorlichting zelfs in<br />
Europa nog steeds niet op punt...<br />
Bron: waarmaarraar.nl<br />
<strong>Ir</strong>.Reëel 2<br />
31
Sport: Parkour<br />
Na de wat rustige sport wandelen, maar dan wel heel ver wandelen, van vorige <strong>Ir</strong>.Reëel zoeken we in<br />
deze editie naar een sport met meer adrenaline. Voor velen blijft dit ook niet enkel een sport, maar<br />
wordt dit een heuse levensstijl waarbij je alledaagse straatelementen vanuit een heel ander perspectief<br />
bekijkt en de wereld je speelterrein wordt.<br />
De film Banlieue 13 is een vaak genoemde<br />
aanzet voor mensen die met Parkour<br />
willen beginnen. In deze film speelt David<br />
Belle, de oprichter van Le Parkour, de<br />
hoofdrol. In de making off tonen ze dat<br />
alle stunt- en vliegwerk in de film “echt”<br />
is en er geen matten of handige montagetechnieken<br />
aan te pas kwamen. David<br />
Belle wordt ook wel de uitvinder van de<br />
sport genoemd en staat bekend om zijn<br />
ongelooflijke fysieke kracht. Een ander<br />
groot fenomeen is de talentvolle Phil<br />
Doyle. Zo ’n prestaties evenaren gaat<br />
natuurlijk niet vanzelf en vereist heel wat<br />
Parkour is in<br />
tegenstelling tot bijna<br />
elke sport absoluut<br />
niet competitiegericht<br />
kracht, coördinatie en concentratie. Om<br />
dit te oefenen organiseert Pkfed, de<br />
parkourorganisatie van België, trainingen<br />
en andere activiteiten voor zijn leden. Alle<br />
trainingen die echt “gegeven” worden<br />
zijn binnen. Dit natuurlijk omdat de<br />
omstandigheden binnen veiliger zijn en<br />
beter om bepaalde bewegingen aan te<br />
leren. Als er dan iets fout gaat val je nog<br />
altijd op een zachte mat. Soms worden<br />
er ook grote bijeenkomsten (Jams)<br />
georganiseerd waar mensen van over<br />
heel het land of zelfs heel de wereld<br />
samenkomen om te gaan trainen in een<br />
stad en in contact te komen met andere<br />
gelijkgestemden. Bij trainingen wordt<br />
een verschil gemaakt tussen mensen<br />
die al langer bezig zijn, en dus alle basis<br />
bewegingen onder de knie hebben en<br />
beginners. Mensen die de basis onder<br />
de knie hebben werken aan hun<br />
afwerking en aan het combineren van<br />
verschillende bewegingen. Mensen die<br />
de basis nog niet onder de knie hebben,<br />
herhalen de basis bewegingen tot ze die<br />
blind zouden moeten kunnen. Het leuke<br />
is dat de iets “gevorderde” mensen toch<br />
de basis blijven herhalen. Perfectie is de<br />
boodschap. Natuurlijk is het de bedoeling<br />
om alle bewegingen buiten te doen,<br />
maar je beslist zelf wanneer je klaar bent<br />
om ze buiten uit te voeren.<br />
Naast in groep kan je natuurlijk ook<br />
alleen trainen buiten waar je wil en op<br />
dezelfde plaats blijft voor enkele uren om<br />
echt elke beweging die je daar kan doen,<br />
onder de knie te krijgen. Het enige wat je<br />
nodig hebt is een goede locatie en wat<br />
verbeelding over wat je met de aanwezige<br />
architectuur allemaal kan doen.<br />
Parkour is in tegenstelling tot bijna elke<br />
sport absoluut niet competitiegericht, je<br />
enige tegenstander zou jezelf zijn, want<br />
iedereen heeft een unieke stijl, en unieke<br />
reden om parkour te doen. Sommige<br />
mensen willen graag spelen, sommige<br />
willen fysiek sterker worden, sommige<br />
willen parkour in zijn puurste vorm beleven,<br />
als de echte “discipline” die het is,<br />
met de hele filosofie die er achter schuilt.<br />
Om deze redenen zou het ook praktisch<br />
onmogelijk zijn om er een echte<br />
competitie van te maken. Bij freerunning<br />
daarentegen is wel meer competitiegericht.<br />
Freerunning lijkt op parkour, maar<br />
is puur voor de show. Er worden ook<br />
meer salto’s en dergelijke in gebruikt. Al<br />
is dit verschil vaak slechts een verschil<br />
in benaming. Een traceur is iemand die<br />
parkour beoefent en een freerunner is<br />
iemand die aan freerunning doet. Bijna<br />
iedereen leert salto’s, freerunner of niet,<br />
omdat ze leuk zijn om te doen en ze<br />
dragen bij aan de lichaamscontrole.<br />
Bij wedstrijden beoordeelt men op hoe<br />
spectaculair je uitvoering is. Het komt<br />
dus ook wel bij elk jaar bij de kampioenschappen<br />
eens voor dat er iemand zwaar<br />
gewond raakt. Veiligheid is trouwens een<br />
groot aandachtspunt bij Parkour. Vallen<br />
wordt gezien als een teken dat je nog<br />
niet klaar was voor de sprong of dat je je<br />
op het moment van de sprong niet genoeg<br />
concentreerde op de bewegingen<br />
die je ging maken. Parkour is op zich een<br />
heel veilige sport omdat er net zo veel<br />
aandacht wordt besteed aan het perfect<br />
uitvoeren van een beweging totdat je<br />
deze zelfs blind kan uitvoeren. De meest<br />
voorkomende letsels zijn kleine wondjes<br />
op de polsen van steeds naar een muur<br />
te springen. Steen en beton zijn vrij ruw<br />
dus gebeurt het wel vaak dat je je er aan<br />
snijdt. Ook de spieren zien veel af omdat<br />
er veel kracht nodig is om bijvoorbeeld<br />
jezelf ergens over te tillen of ergens aan<br />
Vallen wordt gezien als<br />
een teken dat je nog<br />
niet klaar was voor de<br />
sprong<br />
te blijven hangen. Stijve spieren of soms<br />
ook spierscheuren zijn dus ook zeer vaak<br />
voorkomende letsels. Je gebruikt ook<br />
echt bijna elke spier in je lichaam tijdens<br />
een training. Het lage aantal letsels is<br />
ook vooral te wijten aan de aandacht die<br />
tijdens trainingen gaat naar krachtontwikkeling.<br />
Hierdoor is je lichaam goed<br />
bestand tegen de impacten die je knieën<br />
32<br />
<strong>Ir</strong>.Reëel 2
Sport: Parkour<br />
of enkels krijgen te verwerken. Als je de<br />
juiste landingstechniek toepast (en dit<br />
is verplicht, per slechte landing is het<br />
Een simpele techniek<br />
om te landen is de verticale<br />
beweging en de<br />
bijhorende kinetische<br />
energie om te zetten in<br />
een horizontale beweging<br />
minstens 20 keer pompen) dan voorkom<br />
je elke pijn aan knie of enkel. Een goede<br />
landing heeft ook veel te maken met<br />
concentratie. Een simpele techniek om te<br />
landen is de verticale beweging en de bijhorende<br />
kinetische energie om te zetten<br />
in een horizontale beweging door een rol<br />
uit te voeren. Het is ondertussen bewezen<br />
dat de rol je enkels en knieën beschermd<br />
door je neerwaartse snelheid<br />
om te zetten in voorwaartse. Je lichaam<br />
heeft, na genoeg training, automatisch<br />
die reflex gekregen.<br />
Parkour is een relatief jonge sport, het<br />
bestaat nu ongeveer een 30 jaar in zijn<br />
huidige vorm. De Belgische organisatie<br />
Pkfed bestaat reeds een 3-tal jaar. Beoefenaars<br />
van de sport worden ook vaak<br />
gevraagd om te figureren in spotjes van<br />
bedrijven of organisaties die er cool willen<br />
uitzien. Ook voor videoclips worden<br />
af en toe leden van Pkfed gevraagd. Zo<br />
hebben ze onlangs meegewerkt aan<br />
onder meer de clip van “Blastermind”<br />
van het Belgische dj-duo Shameboy, een<br />
reclamespot voor Groen! Antwerpen,<br />
opgetreden bij de opening van 30CC,<br />
het cultuurcentrum van Leuven etc. Voor<br />
stuntwerk worden er uiteraard ook soms<br />
beoefenaars van Parkour aangesproken.<br />
Zo ook voor de opening van de populaire<br />
ouderenreeks Benidorm Bastards. Dit is<br />
echter niet het hoofddoel voor mensen<br />
die deze sport beoefenen. Als je het<br />
enkel voor het geld zou willen doen ben<br />
je er aan voor de moeite. Parkour doe je<br />
voor de adrenaline, het geeft je een kick<br />
als je na maanden trainen je trick buiten<br />
kan uittesten en je landing lukt. Parkour<br />
is voor velen ook meer dan een sport,<br />
het is een levenswijze. Parkour is ook het<br />
gebruiken van paden of objecten die niet<br />
ontworpen zijn voor het gebruik zoals<br />
een traceur ze gebruikt. Het afwijken van<br />
het alledaagse en creatief omspringen<br />
met de alledaagse elementen van de<br />
buitenomgeving.<br />
Ruben Wouters<br />
<strong>Ir</strong>.Reëel 2<br />
33
Hoofdtitel in het klein<br />
34<br />
<strong>Ir</strong>.Reëel 2
Hoofdtitel in het klein<br />
<strong>Ir</strong>.Reëel 2<br />
35
Vetcool<br />
ANYWAY-spray<br />
Het moeten niet altijd complexe oplossingen<br />
zijn die het leven gemakkeljiker maken.<br />
Zo ook bij deze ANYWAY spuitbus<br />
die, in tegenstelling tot gewone spuitbussen,<br />
over de gehele lengte gaatjes heeft<br />
waar de vloeistof doorkan. Hierdoor kan<br />
je dus vanuit alle richtingen naar hartelust<br />
sprayen<br />
Facebookposter<br />
Stilaan beginnen de feestdagen korter<br />
bij te komen. Bij deze heuglijke dagen<br />
waarin je weer ettelijke keren zal moeten<br />
uitleggen hoe het gaat op ‘school’ hoort<br />
ook de zoektocht naar originele cadeaus.<br />
Wat dacht je van een poster met al de<br />
profielfoto’s van de vrienden van degene<br />
waar je het cadeau voor moet kopen. Zo<br />
kan hij/zij altijd zien hoeveel vrienden hij/<br />
zij wel niet heeft. Kijk voor meer info op<br />
www.printingfacebook.com<br />
Poor little fish sink<br />
Ideaal voor de groene jongens of de sadisten<br />
onder ons. Als je bij het handenwassen<br />
veel water verbruikt, zal je goudvis zich<br />
met steeds minder water moeten weten<br />
te redden. Maar gelukkig komt het water<br />
uit de kraan niet van de vistank en wordt<br />
ervoor gezorgd dat de vis toch altijd voldoende<br />
water heeft.<br />
34<br />
<strong>Ir</strong>.Reëel 2
Vetcool<br />
PLUGO verlengkabel<br />
Het gebruiksvoorwerp waarbij de<br />
grootste vraag is waarom het nog niet<br />
in alle voorwerpen met een elektrisch<br />
snoer is bijgeleverd/ingebouwd. Het<br />
komt zelfs in een paar flashy kleurtjes<br />
zodat je er zeker niet aan zou kunnen<br />
weerstaan.<br />
Telefoonlamp<br />
Nu iedereen altijd en overal mobiel bereikbaar<br />
is moet er natuurlijk een nut<br />
verzonnen worden voor de aansluiting<br />
van de telefoonkabel die nog in iedere<br />
huiskamer of keuken te vinden is. De<br />
phone-jack powered lamp heeft een<br />
RJ11-uiteinde die de stroom van de<br />
verlaten telefoonaansluiting gebruikt.<br />
Retro-telefoon<br />
En we blijven bij de telefoons, maar dan<br />
voor het behoud ervan. Deze knaloranje<br />
telefoon, die een combinatie is van de<br />
oude klassieke telefoon maar heel wat moderne<br />
technologie zoals een LCD-display<br />
en een draadloze hoorn bevat, zal vooral<br />
de harten van menig noorderbuur sneller<br />
doen slaan. Maar wie weet staat ie wel onder<br />
jouw kerstboom binnenkort.<br />
<strong>Ir</strong>.Reëel 2<br />
35
HEALTHCARE<br />
BUILDINGS INDUSTRY INFRA<br />
Value by design<br />
Ready to design?<br />
VK is actief in vier marktsegmenten: Healthcare, Buildings, Industry en Infrastructure. We bieden onze Healthcareklanten<br />
een totaalpakket onder één dak: masterplanning, architectuur, engineering, interieur en landscaping. Vastgoedontwikkelaars,<br />
architecten, industriële klanten en overheden doen beroep op VK voor engineering van gebouwen,<br />
industriële faciliteiten en infrastructuurprojecten. Daarbij is duurzaam bouwen voor ons een topprioriteit.<br />
VK heeft vestigingen in Brussel, Merelbeke, Brugge en Roeselare. In het kader van onze internationale plannen, zijn we<br />
ook steeds op zoek naar Vietnamees en Russisch sprekende ingenieurs.<br />
Mail mevr. Martine Decock via martine.d@vkgroup.be of bel naar +32 474 99 63 15. We ontvangen ook graag spontaan<br />
je cv.<br />
Meer info op: www.vkgroup.be/careers
Hoe burgie/archie ben jij?<br />
Iedereen heeft wel eens zo’n moment van existentiële twijfel waarop hij of zij zich afvraagt: Wie ben<br />
ik? Waar kom ik vandaan? En: waar ga ik naartoe? Dat de antwoorden op deze vragen niet gesimuleerd<br />
kunnen worden in MATLAB zal voor de meesten van jullie al wel duidelijk zijn. Voor de derde<br />
vraag verwijs ik graag naar de rubriek Afterlife en voor de tweede vraag zal je nog eens bij de mams<br />
en de paps moeten pleiten voor seksuele opvoeding. Maar wie ben ik dan? (Denk je dat we dit toch in<br />
MATLAB kunnen simuleren, dan is het antwoord op de titel triviaal: je bent een echte burgie!)<br />
Je bent pas echt een burgie als...<br />
• je een uitgebreide schroevendraaiersset op kot hebt liggen.<br />
• je gsm meer uit elkaar gehaald is, dan in elkaar steekt.<br />
• je niet alleen je mama, maar ook je opa, je tante, je andere opa, je andere oma, de<br />
buurvrouw van je oma, ... hebt moeten uitleggen hoe je een e-mail verstuurt.<br />
• Discovery Channel jouw VTM is en Eos jouw Dag Allemaal.<br />
• MacGyver vroeger je idool was, en eigenlijk nog steeds is.<br />
• de kans dat je in een aula naast een meisje zit, gelijk is aan 7,12 % én als je weet<br />
hoe je, door een Poissonverdeling te veronderstellen, tot dit resultaat komt.<br />
• je per dag evenveel les hebt als een pedagoog op twee weken.<br />
• je neerkijkt op industrieel ingenieurs, sportkotters, handelsingenieurs, ...<br />
Je bent pas echt een archie als...<br />
• je weet dat niet alleen Harry Potter les heeft in een kasteel.<br />
• je het Existenzialisme een feest(je) vindt.<br />
• je leven één grote deadline is, en dat je niet zonder zou kunnen.<br />
• je weet dat niet alleen Dracula ‘s nachts werkt. En die slaapt dan nog overdag...<br />
• je de prijzen van de copyshops tot op twee cijfers na de komma kan opdreunen.<br />
• je al opgewonden raakt van een bouwwerf, laat staan van een afgewerkt huis.<br />
• je een hart van steen hebben niet eens zo erg zou vinden.<br />
• je altijd wint als je bij Pictionnary een huis moet tekenen.<br />
• je weet dat niet alleen meningen gefundeerd moeten zijn.<br />
Meer dan vijf puntjes OF als je de wetenschappelijke basis van deze test in twijfel trekt: jij bent ontegensprekelijk een<br />
burgie/archie. Ontkennen heeft geen zin, trots is op zijn plaats! Tussen twee en vijf puntjes: je bent op de goeie weg. Met een<br />
paar kleine aanpassingen (koop een schroevendraaiersset) kom je al een heel eind. Minder dan twee puntjes: misschien wordt<br />
het eens tijd dat je je realiseert dat burgie/archie geen studierichting is, maar een manier van leven. Er is werk aan de winkel!<br />
<strong>Ir</strong>.Reëel 2<br />
37
Doorgelicht: Profilering archi’s<br />
“Wat ga ik later worden? Burgerlijk ingenieur-architect of<br />
ga ik architectuur studeren aan de hogeschool?” Waarschijnlijk<br />
zullen wel meerdere archi’s onder ons zichzelf<br />
deze vraag gesteld hebben. Wanneer men de keuze gemaakt<br />
had om verder te studeren, kon men zich ook nog<br />
eens afvragen of men nog sterker wou inzetten op wetenschap<br />
en de opleiding voor burgerlijk ingenieur-bouwkunde<br />
aanvatten of toch liever de ‘balans’ tussen ontwerp en<br />
wetenschap behield. Echter, door de academisering worden<br />
deze studies meer en meer gelijkgeschakeld en groeien<br />
ze dichter naar elkaar toe. Nu, alvorens over te gaan tot<br />
de profilering van de archi-opleiding zelf, dient met deze<br />
zaak eerst te kaderen in het grotere geheel.<br />
38<br />
Wat is academisering?<br />
Academisering is het proces waarbij alle huidige<br />
hogeschoolopleidingen van vier jaar<br />
niet langer bij de hogeschool zullen horen<br />
maar academische opleidingen worden. Een<br />
academische opleiding dient gesteund te<br />
zijn op onderzoek (universitair concept van<br />
onderzoeksgebaseerd onderwijs t.o.v. praktijkgebaseerd<br />
onderwijs van hogescholen).<br />
Wat houdt dit nu concreet in?<br />
1. Lectoren aan de hogescholen zullen<br />
zelf moeten ‘academiseren’, d.w.z. dat ze<br />
zelf een academische titel moeten halen.<br />
Nu zijn heel wat hogeschooldocenten gewoon<br />
mensen uit het beroepsleven. Bvb.<br />
beroepsarchitecten die les komen geven.<br />
Voor academische opleidingen kan dit uiteraard<br />
niet, want dat zijn geen onderzoekers.<br />
(Onderzoek houdt o.a. ook nog in dat men<br />
regelmatig papers in vaktijdschriften publiceert.)<br />
Deze mensen zullen dus op termijn<br />
vervangen moeten worden door mensen<br />
die op z’n minst een doctoraat hebben. In<br />
essentie komt dit erop neer dat ze hetzelfde<br />
traject dienen te doorlopen als een universitaire<br />
prof. Men kan zich de vraag stellen of<br />
deze mensen uit het beroepsleven zich wel<br />
geroepen gaan voelen om ook heel deze<br />
weg af te leggen. In praktijk zal het voor hen<br />
waarschijnlijk wel mogelijk zijn om te blijven<br />
doceren, op voorwaarde natuurlijk dat er per<br />
opleidingsgroep toch minstens één academisch<br />
onderzoeker-docent is. Op lange termijn<br />
zullen er dus normaal steeds meer onderzoekers/academisch<br />
geschoolde proffen<br />
lesgeven in de hogeschoolopleidingen.<br />
2. Docenten met een academische<br />
achtergrond zijn noodzakelijk aangezien de<br />
huidige hogeschoolopleidingen ook onderzoeksthesissen<br />
en doctoraten zullen moeten<br />
opstarten en begeleiden. Als al deze proffen<br />
<strong>Ir</strong>.Reëel 2<br />
Kadering<br />
een doctoraat nodig hebben, zal dit uiteraard<br />
ook meer werk met zich meebrengen<br />
voor de huidige docenten die extra doctoraten<br />
zullen moeten begeleiden. Meer doctoraten<br />
laten maken = meer geld nodig.<br />
3. De docenten van de hogescholen<br />
moeten niet alleen een onderzoeksgebaseerde<br />
opleiding gehad hebben, ze moeten<br />
ook zelf continue onderzoek blijven doen,<br />
aangezien dat een vereiste is voor onderzoeksgebaseerd<br />
onderwijs. Ze zullen daar<br />
tijd voor moeten maken en ze zullen daar<br />
vooral geld voor moeten hebben. De overheid<br />
heeft hier financiële middelen voor<br />
beloofd, maar of die er ook effectief komen<br />
valt nog af te wachten: de economische crisis<br />
tekent zich af in alle domeinen. De kans<br />
lijkt bijgevolg reëel te zijn dat het huidige<br />
budget voor onderzoek aan universiteiten<br />
herverdeeld zal moeten worden. Nu is er wel<br />
reeds een beginbedrag toegekend aan de<br />
hogescholen, maar dit is veeleer voorzien<br />
als startkapitaal. Tegen 2013 zouden de hogescholen<br />
hun onderzoek ‘up and running’<br />
moeten hebben.<br />
Waarom willen we academiseren?<br />
1. In België kennen we drie soorten<br />
opleidingen: hogeschool korte cyclus (drie<br />
jaar met bachelors), hogeschool lange cyclus<br />
(vier jaar inclusief één jaar master) en<br />
universiteit (zowel vier als vijf jaar, maar op<br />
termijn gaan de meeste opleidingen omgevormd<br />
worden naar vijf jaar, inclusief twee<br />
jaar master). Op Europees vlak zijn er maar<br />
twee niveaus: professioneel (enkel bachelor)<br />
en academisch (bachelor + master). Nu is de<br />
algemene tendens om het tussengeval van<br />
vier jaar (één jaar master maar toch professioneel)<br />
weg te werken. De eerste mogelijkheid<br />
hierin was om de deze opleidingen een<br />
jaar in te korten, maar dat is over het algemeen<br />
geen optie. Daarom heeft men beslist<br />
dat alle vierjarige opleidingen moeten ‘upgraden’<br />
naar het niveau van academische<br />
opleidingen: d.w.z. dat ze moeten academiseren.<br />
2. We leven in een kennismaatschappij:<br />
China, India, etc. zijn veel goedkoper in<br />
het produceren van allerlei zaken op grote<br />
schaal omdat arbeid daar nu eenmaal goedkoper<br />
is. Het enige waar het Westen voorlopig<br />
wel nog voorop staat is kennis. Het<br />
intellectuele werk gebeurt wel nog hier,<br />
ook al wordt de productie zelf vaak doorgeschoven<br />
naar Azië. Om onze economie te<br />
onderhouden moeten we dus concurreren<br />
waar we kunnen concurreren: zijnde op het<br />
gebied van ‘intellectueel werk’. Om deze reden<br />
wil de overheid zoveel mogelijk studenten<br />
aanzetten tot hoger onderwijs, en dan<br />
bij voorkeur universitaire studies omdat dat<br />
in principe de centra van innovatie zijn. Op<br />
universiteiten worden nieuwe dingen ontwikkeld,<br />
want er is onderzoek, terwijl een<br />
hogeschool meestal praktijkgericht is. Een<br />
voorbeeld: een hogeschoolopleiding Kinesitherapie<br />
heeft bijvoorbeeld in de eerste<br />
plaats als doel de bestaande kennis te leren<br />
toepassen in de praktijk. De hogeschoolstudenten<br />
spenderen dan ook typisch meer tijd<br />
dan hun universitaire tegenhangers aan het<br />
inoefenen en volledig beheersen van technieken<br />
tijdens praktijklessen. Kort gezegd<br />
is de hogeschoolopleiding voornamelijk<br />
gericht op het afleveren van goed geoefende<br />
kinesitherapeuten. In de universitaire<br />
opleiding Kinesitherapie worden studenten<br />
ook geconfronteerd met de zogenaamde<br />
“Waarom?”-vraag. Waarom werken bepaalde<br />
technieken bij de behandeling van bepaalde<br />
problemen en hoe zeker zijn we er overigens<br />
van dat de techniek effectief helpt en niet enkel<br />
een bestrijding van symptomen is? Hoe<br />
kunnen we onderzoeken of er eventuele an-
dere en betere behandelingsmethoden zijn?<br />
Naast het toepassen van bestaande kennis, is<br />
er dus ook aandacht voor het vergroten van<br />
de bestaande kennis. Door de hogeschoolopleidingen<br />
van het lange type te academiseren<br />
hoopt men de onderzoeksoutput in<br />
Vlaanderen te vergroten, wat moet leiden tot<br />
meer innovatie en dus een beter draaiende<br />
economie<br />
Bijhorende problemen/vragen<br />
1. Ondanks heel deze reorganisatie,<br />
blijven de meeste opleidingen - op enkele<br />
gevallen na - gewoon doorgaan in de gebouwen<br />
waar ze nu reeds plaatsvinden. Dat<br />
betekent in een heel aantal gevallen dus dat<br />
het universitaire opleidingen worden die<br />
echter doorgaan in gebouwen van de hogeschool.<br />
Indien alle opleidingen van een<br />
bepaalde hogeschool vier jaar lang zijn, is<br />
dat natuurlijk niet zo’n probleem want dan<br />
wordt het geheel deel van een universiteit.<br />
Het is te zeggen: ze worden eigenlijk partner<br />
van een universitaire associatie. Voor de hogescholen<br />
waar er zowel drie- als vierjarige<br />
opleidingen zijn, is de zaak ingewikkelder:<br />
Enerzijds vallen de vierjarige opleidingen<br />
wat betreft bvb. vakinhoud, diploma’s en<br />
examenreglement onder de universiteit. Beslissingen<br />
hieromtrent worden ook centraal<br />
goedgekeurd in de beleidsorganen van de<br />
universiteit. Anderzijds blijven de driejarige<br />
opleidingen onder het beheer van het hogeschoolbestuur.<br />
Aanstellingen, loonsbetalingen,<br />
etc. zullen ook opgesplitst moeten<br />
worden. De grootste moeilijkheid in deze<br />
situatie ligt nog steeds in het feit dat de gebouwen<br />
en andere infrastructuur in het bezit<br />
blijven van de hogescholen en dat de universitaire<br />
opleidingen die zullen moeten ‘lenen’<br />
(en mogelijk voor moeten betalen). Op zulke<br />
gebouwen zullen dus (figuurlijk?) twee vlaggen<br />
hangen: Bvb. “Sint-Lucas Hogeschool” en<br />
“K.U.Leuven campus Sint-Lucas”.<br />
2. Men kan zich afvragen of de Vlaamse<br />
studenten wel en masse geïnteresseerd<br />
zijn in onderzoeksgebaseerde opleidingen.<br />
Van zodra de academisering ingezet is, zal<br />
het vaak geen optie meer zijn om voor een<br />
professionele opleiding te kiezen aangezien<br />
enkel de academische variant overblijft. Zou<br />
dit dan niet leiden tot een verarming van het<br />
aanbod?<br />
3. Zoals hierboven al werd gezegd,<br />
zal de reorganisatie gebeuren op basis van<br />
de vraag “Is het nu drie of vier jaar?”. Het zou<br />
echter correcter zijn om te splitsen op basis<br />
van de vraag “Is het academisch onderzoek<br />
voor deze opleiding zinvol?”. Een voorbeeld:<br />
‘Instrument en Zang’ wordt een academische<br />
opleiding want ze duurt momenteel vier jaar.<br />
Marketing daarentegen blijft professioneel<br />
want dat is een richting van drie jaar. Terwijl<br />
het op het eerste zicht toch niet onzinnig is<br />
om marketingonderzoek te laten doen door<br />
studenten marketing. Van studenten Instrument<br />
en Zang kan men zich omgekeerd wel<br />
afvragen of ze zitten te wachten op die onderzoeksbezigheden.<br />
(Marketing zou dan<br />
natuurlijk wel in het vaarwater van TEW<br />
e.d. terechtkomen wat weer een extra profileringsproblematiek<br />
met zich zou kunnen<br />
meebrengen, maar dit geheel terzijde.)<br />
4. Op dit moment weet iedereen<br />
waar een hogeschool- en universitaire opleiding<br />
voor staan. Dat er een onderscheid is<br />
tussen de types opleidingen is geen nadeel,<br />
maar net een voordeel want de markt heeft<br />
nood een verschillende profielen die elkaar<br />
kunnen aanvullen. Met de academisering lijken<br />
die duidelijke verschillen gedeeltelijk te<br />
vervagen.<br />
5. Om te academiseren, behoren<br />
academiserende opleidingen samen te werken<br />
met gelijkaardige opleidingen aan de<br />
universiteit waar ze mee samenzitten. Als<br />
er zo geen opleidingen bestaan, is dat uiteraard<br />
een probleem. Die opleidingen mogen<br />
dan volledig zelf bepalen wat zij vinden dat<br />
ze aan zichzelf moeten veranderen om ‘voldoende’<br />
onderzoeksgebaseerd onderwijs<br />
aan te bieden.<br />
6. Er zijn hogescholen die een excellente<br />
reputatie hebben in het onderwijs en<br />
het afleveren van gedegen beroepsprofielen.<br />
Deze instellingen gaan nu hun opleidingen<br />
aanpassen, waarbij een deel van de toepassing<br />
en praktijkoefening wordt vervangen<br />
door onderzoek, maar is dat wel nodig?<br />
Don’t fix it, if it ain’t broken.<br />
7. Waar het onderscheid en de gelijkenis<br />
tussen opleidingen nu soms duidelijk<br />
is uit het type instelling waar ze aangeboden<br />
wordt, dreigt dit door de academisering<br />
te vervagen. Er zijn Vlaamse universiteiten<br />
zonder ingenieursopleiding. Niets houdt<br />
een academiserende opleiding tot industrieel<br />
ingenieur tegen om aan zo’n universiteit<br />
Profilering archi’s<br />
een Faculty of Engineering op te richten met<br />
opleidingen Bachelor and Master of Engineering,<br />
dezelfde namen die door onze faculteit<br />
worden gehanteerd. Het zou voor middelbare<br />
schoolstudenten dan wellicht moeilijk<br />
worden om het verschil nog te zien.<br />
Wat betreft het aanpakken van de profileringsproblemen<br />
die zich stellen door de<br />
academisering, kunnen een aantal pistes bewandeld<br />
worden:<br />
1. De eerste optie is volledige integratie<br />
en maximaal proberen samenwerken.<br />
Voordeel hierbij is dat je in alle bestuursvergaderingen<br />
samen zit met de gerelateerde<br />
opleidingen. Je kan dus samen bespreken en<br />
beslissen hoe iedere opleiding er zal uitzien<br />
en zo zou profilering in theorie beter moeten<br />
kunnen verlopen. Integratie in één instelling<br />
of faculteit, heeft dan weer wel als nadeel<br />
dat je misschien verplicht wordt om samen<br />
te werken met mensen die een heel andere<br />
visie hebben.<br />
2. De andere optie is zoveel mogelijk<br />
trachten apart te blijven werken en op die<br />
manier te hopen dat het onderscheid vanzelf<br />
behouden blijft. Zo lijken het departement<br />
ASRO (Architectuur, Stedenbouw en Ruimtelijke<br />
Ordening) van de K.U.Leuven en de Sint-<br />
Lucas hogeschool een innige samenwerking<br />
niet meteen te zien zitten, ondanks het feit<br />
dat beide opleidingen Architectuur en Stedenbouw<br />
en Ruimtelijke Ordening aanbieden.<br />
De opleidingen van Sint-Lucas zullen<br />
academiseren zonder samenwerking met<br />
ASRO en zullen terecht komen in een nieuwe<br />
faculteit Architectuur en Kunsten in de groep<br />
Humane Wetenschappen, terwijl ASRO onveranderd<br />
blijft voortbestaan aan de Ingenieursfaculteit<br />
in de groep Wetenschap & Technologie.<br />
Zo hopen ze het verschil duidelijk te<br />
maken: namelijk dat zijzelf zich meer toespitsen<br />
op kunst en dat ingenieur-architecten<br />
eerder op wetenschap gericht zijn. Deze<br />
tweede piste is een soort interne competitie<br />
(want het blijft allemaal K.U.Leuven).<br />
Wat betreft het aanpakken van de profi-<br />
<strong>Ir</strong>.Reëel 2<br />
39
Profilering archi’s<br />
leringsproblemen die zich stellen door de<br />
academisering, kan er misschien nog een<br />
uitweg gevonden worden via de opleidingsprofielen.<br />
Deze profielen zijn minima waaraan<br />
de opleiding moet voldoen. Men kan<br />
dan kijken welke extra’s elke instelling wilt<br />
opleggen bovenop het minimumprofiel<br />
(m.a.w. waar zij de focus juist willen leggen<br />
binnen hun opleiding). Bij deze profilering<br />
worden er competenties opgesteld die de<br />
student zou moeten hebben op het moment<br />
dat hij afstudeert. Deze competenties worden<br />
dan samengevoegd in profielen. Zo zou<br />
men dus erover kunnen waken of opleidingen<br />
onderling voldoende blijven verschillen<br />
in hun vooropgestelde competenties en opleidingsprofielen.<br />
Dit houdt natuurlijk wel in<br />
dat verschillende associaties moeten samenwerken<br />
om een zekere basis vast te leggen<br />
van waaruit elk dan apart verder kan.<br />
Het blijft echter onduidelijk welke van al<br />
deze opties nu uiteindelijk zorgt voor de<br />
beste profilering en of er niet nog een andere<br />
mogelijkheid is.<br />
Is al deze ‘miserie’ de voordelen<br />
waard?<br />
Je zou je kunnen afvragen waarom ze nog<br />
doorgaan met het academiseringsplan als er<br />
zoveel potentiele problemen zijn. Ten eerste<br />
is er natuurlijk de druk op associatie- en overheidsniveau<br />
om door te gaan omwille van de<br />
uniformiteit binnen Europa en het idee dat<br />
men zo de Vlaamse kennismaatschappij kan<br />
versterken. De grip van de overheid op de<br />
onderwijsinstellingen is erg groot in Belgie.<br />
De inschrijvingsgelden liggen immers gedwongen<br />
enorm laag in vergelijking met bijvoorbeeld<br />
Amerika. Ter compensatie wordt<br />
een deel van het belastingsgeld aangewend<br />
als subsidies voor de onderwijsinstellingen.<br />
Doordat het geld echter via de overheid als<br />
tussenpersoon passeert, heeft deze daarmee<br />
natuurlijk een excellent drukkingsmiddel in<br />
handen.<br />
Verder zijn ook de meeste hogeschoolopleidingen<br />
voorstander van de academisering.<br />
Ze krijgen zo immers toegang tot de onderzoeksbeurzen<br />
waar nu enkel universitaire<br />
opleidingen aanspraak op maken. Nu hebben<br />
we reeds eerder gesteld dat de kans reëel<br />
is dat dit geld uiteindelijk zal komen uit<br />
de herverdeling van de oorspronkelijke onderzoeksgelden<br />
voor universitair onderzoek.<br />
De huidige universitaire opleidingen dreigen<br />
dus zelf minder over te houden.<br />
Een ander voordeel voor de hogescholen is<br />
ook nog naambekendheid, zowel voor studenten<br />
als docenten, die nu plots niet meer<br />
bij een onbekende hogescholen afstuderen<br />
of werken, maar op een lokale campus van<br />
de internationaal befaamde K.U.Leuven.<br />
Profilering architectuur<br />
en academisering van de<br />
kunsten<br />
Specifieke vragen/problemen<br />
Bij academisering an sich van de kunstopleidingen<br />
worden door sommigen heel<br />
wat vraagtekens geplaatst. De studenten in<br />
kunstopleidingen zoals bijvoorbeeld architectuur<br />
of instrument en zang zullen in de<br />
toekomst ook onderzoeksthesissen en doctoraten<br />
moeten kunnen afleggen. De vraag<br />
is dan welk onderwerpen iemand die Instrument<br />
en Zang studeert zal onderzoeken. Je<br />
zou kunnen denken aan onderzoek i.v.m.<br />
bepaalde muziekstromingen of bepaalde<br />
componisten, maar deze onderwerpen vallen<br />
eerder onder opleidingen zoals Kunstwetenschappen<br />
en Kunstgeschiedenis. De<br />
vraag stelt zich dus hoe het ‘doctoraat in de<br />
kunsten’ eruit zal zien. De kunstopleidingen<br />
zelf lijken alvast overtuigd dat een doctoraat<br />
in de kunsten geen probleem zal vormen.<br />
Ze zeggen er zelf wel bij dat men niet moet<br />
uitgaan van een te enge definitie van het<br />
onderzoek want dat het doctoraat in de kunsten<br />
zeker ‘geen typisch onderzoek’ zal zijn.<br />
(*) Rationalisatie?<br />
ASRO<br />
Zoals reeds eerder aangehaald zullen de academiserende<br />
kunst- en architectuuropleidingen<br />
binnen de associatie K.U.Leuven terecht<br />
komen in een nieuwe faculteit Architectuur<br />
en Kunsten, ondanks de gelijkenis met de<br />
opleidingen van het departement ASRO. Het<br />
is erg waarschijnlijk dat beide zullen moeten<br />
strijden om onderzoeksgelden voor gelijkaardige<br />
projecten. De onderzoeksgelden<br />
die beschikbaar zijn voor architectuur-gerelateerd<br />
onderzoek staan echter nu al onder<br />
druk binnen de K.U.Leuven omwille van een<br />
verdeelsystem dat grote onderzoeksdomeinen<br />
bevoordeelt. Hoe beide partijen denken<br />
het hoofd boven water te houden in deze<br />
competitieve situatie, valt nog af te wachten.<br />
Bovendien loert ook het gevaar van rationalisatie(*)<br />
om de hoek. Indien blijkt dat de<br />
opleidingen aangeboden door beide faculteiten<br />
onvoldoende verschillen, zouden kunnen<br />
beslist worden een van beide af te schaffen<br />
of de twee samen te voegen. Het is het<br />
niet onmogelijk dat de (ontwerp-gerichte)<br />
master architectuur van Sint-Lucas te sterk<br />
aanleunt bij de Master Architectuur: optie<br />
Architectuurontwerp. Hetzelfde geldt voor<br />
de Master in de Stedenbouw en de Ruimtelijke<br />
Planning en de Master Architectuur: optie<br />
Stedelijk Project. De optie Bouwtechnisch<br />
heeft van die kant weinig te vrezen maar<br />
leunt dan weer richting de Master Bouwkunde:<br />
optie gebouwentechniek. Zullen de<br />
faculteiten erin slagen hun opleidingen voldoende<br />
te profileren t.o.v. de andere? Het is<br />
ongetwijfeld te vroeg om deze vraag met<br />
zekerheid te beantwoorden, maar wel hoog<br />
tijd om de vraag te stellen en na te denken<br />
over het antwoord.<br />
Bart Tuts en Karen Helderweirt<br />
Rationalisatie is een proces waarbij wordt gekeken of bepaalde vakken of zelfs hele opleidingen<br />
niet te weinig studenten bevatten (en daardoor eigenlijk veel kosten voor wat<br />
ze opleveren). De idee hierachter is om geld vrij te maken voor andere (interessantere)<br />
opleidingen/vakken en die te verbeteren. Er zijn richtlijnen voor minimumstudentenaantallen<br />
maar dat is zeker niet het enige criterium. Zo zal een richting die uniek is in<br />
zijn soort en een gegeerde competentie aanleert normaliter niet afgeschaft worden. Tijdens<br />
een evaluatie wordt ook gekeken naar overlap tussen verschillende opleidingen.<br />
Indien de verschillen te klein blijken, kan beslist worden één van beide af te schaffen<br />
en eventueel de afgeschafte opleiding te integreren in het programma van de andere.<br />
Zo werden vorig jaar bijvoorbeeld de master informatica en CW samengevoegd tot de<br />
vernieuwde master CW. Een vaak opgeworpen argument is dat de bachelor informatica<br />
en ingenieurswetenschappen toch fundamenteel verschillend zijn, maar daar wordt<br />
geen rekening mee gehouden. De masterprogramma’s op zich werden vergeleken en<br />
bleken te veel overlap te vertonen. De richting geotechniek en mijnbouwkunde werd<br />
dan weer afgeschaft omdat deze te klein was. Men had zowel te weinig studenten als te<br />
weinig verschillende docenten.<br />
40<br />
<strong>Ir</strong>.Reëel 2
Goedfout<br />
We hadden jullie gewaarschuwd, elke foute beweging, grijns of outfit leggen we dit jaar vast. De ergste gevallen<br />
krijgen een ereplaats in deze rubriek. Gelukkig houdt dit jullie niet tegen om jullie schrale kantjes boven te halen.<br />
We’re watching you!<br />
Case I: Burgies en vrouwen<br />
Voor een buitenstaander klinkt dit niet altijd<br />
evident. Tenzij met negatieve bijklank. Ons<br />
eerste geval voldoet aan de stereotiepe voorwaarden.<br />
Veel moeite doen om de vrouwtjes<br />
te versieren, maar het toch altijd op de foute<br />
manier uitvoeren. Heren, vrouwen vinden<br />
die tong bij een eerste ontmoeting stiekem<br />
toch niet zo sexy!<br />
nodig en kleden zich gewoon zelf uit. Wil je<br />
ook je buikje of sixpack tonen zoals mijnheer<br />
hierboven? Let dan op de afwerking en zorg<br />
er zeker voor dat je je broek hoog genoeg<br />
draagt. Want jongens, een beetje mysterie<br />
kan nooit kwaad.<br />
Case II: Naakt<br />
Een veelbelovend thema, but don’t get your<br />
hopes up want hier laten we zien hoe het zeker<br />
niet moet.<br />
Deze jongeman heeft het al beter begrepen.<br />
Hij heeft de aandacht van de vrouwtjes te<br />
pakken. Toch is hij niet tevreden. Zijn twee<br />
mooie deernes nog niet genoeg voor hem?<br />
Of lokte hij de dames net in de val met deze<br />
grote pruillip? Barney, meet one of your biggest<br />
fans!<br />
Dat de heren van fakbar ‘t Elix<strong>Ir</strong> toffe jongens<br />
zijn is geen nieuws. Ze houden zo veel van<br />
hun geliefd café dat niets te veel is gevraagd.<br />
Maar toch vinden we dat deze vorm van<br />
promo (voor een mexicaans avondje) net iets<br />
te ver gaat. Heren, hou het in het vervolg bij<br />
affiches!<br />
We kunnen begrijpen dat de nood soms<br />
hoog is als je goede waar hebt gespot. Probeer<br />
echter met het echte werk te wachten<br />
tot je op kot bent. Want zeg nu eerljk, twee<br />
mannen die elkaar en plein public uitkleden<br />
wil niet iedereen van dichtbij meemaken.<br />
Nummer drie heeft de basisstappen van het<br />
versieren ook duidelijk onder de knie. Maar<br />
pas op heren, bezint eer ge begint! Eens de<br />
eerste stap is gezet, geraak je je prooi niet<br />
meer zo gemakkelijk kwijt. Versier dus enkel<br />
wat je effectief in huis wil halen en bespaar<br />
jezelf vele genante momenten in tegenstelling<br />
tot deze ongelukkige jongen.<br />
Andere gevallen hebben zelfs geen hulp<br />
Dat het af en toe op drukke feestjes heel<br />
warm is in de fak, kunnen we allemaal beamen.<br />
Deze twee heren hadden precies niet<br />
door dat er op dat moment niet echt een<br />
feestje aan de gang was, maar trokken toch<br />
hun kleren spontaan uit. Of was het doel net<br />
het schaars aantal meisjes te verwarmen op<br />
deze manier?<br />
<strong>Ir</strong>.Reëel 2<br />
41
Architectuur: Albert Speer & Partners<br />
Als de naam Albert Speer u aan de Tweede Wereldoorlog doet denken, dan heeft u goed opgelet in<br />
de geschiedenislessen. Albert Speer Sr. was Hitlers persoonlijke architect, wiens werk voor Nazi-<br />
Duitsland een litteken heeft nagelaten in de Duitse geschiedenis. Onder meer de monumentale herinrichting<br />
van Berlijn - die de naam Germania meekreeg - en De Rijkskanselarij waren ontwerpen van<br />
zijn hand.<br />
De Albert Speer waarover we het in dit<br />
artikel hebben is zijn oudste zoon: Albert<br />
Speer Jr.<br />
Hij gelooft meer in een individuele aanpak<br />
voor elk project, in tegenstelling tot een<br />
algemene methode die bij elk project gebruikt<br />
kan worden. Duurzaamheid is een<br />
thema dat in al hun ontwerpen aanwezig<br />
is en waar door dit kantoor al meerdere<br />
boeken zijn volgeschreven.<br />
Het gebouwde werk van zijn firma bevat<br />
onder meer urban planning, urban<br />
design, regionale ontwikkeling en hoogbouw.<br />
Ook de planning van grote internationale<br />
evenementen maakt deel uit van<br />
hun uitgebreide oeuvre. Men kan dus stellen<br />
dat AS&P meer een omgeving schept<br />
voor mensen dan een of ander fancy gebouw<br />
te ontwerpen dat binnen 10 jaar gedateerd<br />
is.<br />
Speer Jr. vs Speer<br />
Speers werk kon niet verder staan dan<br />
dat van zijn vader. Zijn urbane ideaal, beschreven<br />
in Die Intelligente Stadt is een<br />
sociaal-progressieve humane metropool.<br />
Hij schuwt ook overmoedige architecturale<br />
statements. “Stijl is heel belangrijk,<br />
maar als je een verzekeringskantoor in<br />
Mannheim moet bouwen, zal dit in een<br />
andere stijl zijn dan een verzekeringskantoor<br />
in Shanghai. Deze filosofie vertaalt<br />
zich in een kameleonarchitectuur, waar<br />
men zich altijd aanpast aan de context<br />
waarin men bouwt. Dit is ook te danken<br />
aan het feit dat er geen typisch ontwerp<br />
bestaat in stadsplanning volgens Martin<br />
Wentz. Hij had van 1990 tot 2001 de leiding<br />
over de stadsplanning van Frankfurt<br />
en werkte hierin samen met Albert Speer.<br />
Het bureau wordt geleid door Albert Speer<br />
himself, Friedbert Greif, Gerhard Brand en<br />
zes andere seniorpartners die het bedrijf<br />
leiden. Het hoofdkantoor ligt in Frankfurt/<br />
Main, maar doordat hun sites over de<br />
hele wereld verspreid liggen hebben ze<br />
ook nog een satellietkantoor in Shanghai.<br />
Door de groeiende complexiteit van<br />
projecten - denk maar aan het thema<br />
duurzaamheid dat de afgelopen jaren een<br />
steeds grotere aandacht krijgt – worden<br />
steeds vaker experts uit een bepaald vakgebied<br />
onder de arm genomen.<br />
Project Nord Bund in Shanghai, China<br />
Ecologie, context en<br />
economie<br />
Al zijn projecten berusten op 3 hoofdprincipes:<br />
ecologische, economische<br />
en contextgerelateerde duurzaamheid.<br />
Met dit laatste bedoelt men dat gebouwen<br />
duurzaam in hun omgeving moeten<br />
passen en geen afbreuk aan de identiteit<br />
van een bepaalde stad mogen doen. De<br />
laatste jaren is AS&P gegroeid van een<br />
70-tal naar meer dan 120 medewerkers.<br />
Zo’n 40 architecten werken samen met<br />
een 40-tal stadsplanners. Tel hierbij de<br />
15 transportexperts en een handvol andere<br />
specialisten en je beseft dat in team<br />
werken grote voordelen oplevert bij zulke<br />
complexe bouwvragen die ze behandelen.<br />
De firma heeft onder meer projecten<br />
over heel Azië en het Midden-Oosten en<br />
is verantwoordelijk voor het overgrote<br />
deel van de moderne delen van Frankfurt.<br />
Een leuke anekdote die de effectiviteit van<br />
urbane planning bewijst deed zich voor<br />
bij de ontwikkeling van downtown Frankfurt.<br />
Helmut Jahn, een Duits-Amerikaans<br />
architect, deed zijn presentatie aan de<br />
hand van een zeer dure maquette. Maar<br />
het plan van Jahn vroeg om het ontwerp<br />
van een serie grote designertorens zonder<br />
echt de ruimte ertussen te definiëren.<br />
Speer daarentegen gebruikte zijn ervaring<br />
op het vlak van ruimtelijke planning<br />
om een concept uit te werken waarin hij<br />
de variëteit tussen middelmatig dichte<br />
bebouwing, een residentieel district en<br />
groene zones beklemtoonde. Hiermee<br />
maakte hij minstens evenveel indruk als<br />
de maquette van Jahn.<br />
Azië<br />
Voor de inrichting van het noordelijke<br />
gedeelte van het historische district The<br />
Bund in Shanghai heeft het Duitse bureau<br />
de ideeënprijsvraag gewonnen. Het ontwerp<br />
bevatte een mix van hoge stedelijke<br />
dichtheid en een parkachtige omgeving.<br />
Het urbane gebied bevat een weefsel van<br />
nauwe straten en kleine openbare ruimtes.<br />
Door de uitbouw van een degelijk<br />
openbaar vervoersnetwerk wil men hier<br />
het autoverkeer (samen met de bijhorende<br />
milieu- en geluidsoverlast) terugdringen.<br />
Het ondergrondse metrosysteem<br />
is via twee stations aan weerszijden van<br />
het gebied verbonden met de route voor<br />
voetgangers die de hele ‘North Bund’<br />
doorkruist. Het twee vierkante kilometer<br />
omvattend gebied biedt een mix van<br />
wonen, werken en winkelen. De meeste<br />
van deze voorzieningen zijn gerelateerd<br />
42<br />
<strong>Ir</strong>.Reëel 2
Architectuur: Albert Speer & Partners<br />
Changchun, het nieuwe Detroit van<br />
China<br />
Een van zijn laatste publicaties met op<br />
de achtergrond het ontwerp voor Abuja,<br />
Nigeria<br />
aan de scheepvaart, die op deze locatie<br />
al eeuwen lang een belangrijke rol speelt.<br />
Enkele veerbootterminals zijn ondergronds<br />
gepland, evenals een aantal winkelcentra.<br />
Of en hoe het winnend ontwerp<br />
van Speer & Partner hier vorm in krijgt, is<br />
nog niet bekend. Een van hun Aziatische<br />
projecten was een compleet nieuw staddistrict<br />
in Changchun. Een soort Detroit<br />
voor China waar de hoofdwerkgever voor<br />
de stad Volkswagen zou zijn. Changchun<br />
is reeds China’s tweede grootste stad op<br />
gebied van autoconstructie. Ook Audi en<br />
Mazda zijn al aanwezig in deze industriële<br />
stad. Het plan is deels geïnspireerd op<br />
Volkswagens Autostadt in Wolfsburg. Dit<br />
is een mix tussen automobielconstructie<br />
en openbaar toegankelijke culturele mogelijkheden.<br />
Albert Speer is ook optimistisch<br />
over de Chinese mentaliteit. “Ze zijn<br />
beter georganiseerd om problemen aan<br />
te pakken dan anderen. Chinezen denken<br />
praktisch en direct, daarbij maken ze nog<br />
eens razendsnel beslissingen. Mijn indruk<br />
is dat niet alles de goede richting uitgaat,<br />
maar men leert er snel en men wil dingen<br />
anders aanpakken als in het verleden.”<br />
Holisme en social<br />
engineering<br />
Duurzaamheid betekent voor Albert<br />
Speer het meer holistische – de som van<br />
de delen is meer dan het geheel- denken.<br />
“We denken te vaak in sectoren en delen<br />
problemen op in deelproblemen. Maar we<br />
moeten meer in cirkels denken. Maar al te<br />
vaak ondervindt hij als architect hinder uit<br />
politieke hoek. “Het duurt te lang in deze<br />
wereld om beslissingen te maken. Het<br />
duurde bijna 2 decennia sinds de conferentie<br />
in Rio de Janeiro om duurzaamheid<br />
in de hoofden van politici en overheden<br />
te krijgen. Ook ‘social engineering’, het<br />
integreren van de publieke opinie van<br />
vooral de buurtbewoners in grootschalige<br />
projecten, speelt een steeds grotere rol.<br />
Dit vraagt wel een extra inspanning van<br />
de architecten en planners. “Met één lezing<br />
te geven zal dit niet lukken, daarom<br />
is het ook een proces dat over meerdere<br />
jaren gaat.” De grootste verandering die<br />
Albert Speer tijdens zijn carrière heeft<br />
meegemaakt is de opkomst van het holistisch<br />
denken. Het woord ecologisch<br />
moest 30 jaar geleden ook nog uitgevonden<br />
worden. Maar dankzij technologie<br />
en globalisatie is het nu makkelijker<br />
om situaties waarmee je geconfronteerd<br />
wordt te vergelijken met deze in andere<br />
contreien. Zijn favoriete stad Barcelona is<br />
voor hem een goed voorbeeld omdat op<br />
vlak van transport, groene ruimte, … deze<br />
dingen allemaal goed geïntegreerd zijn in<br />
het dichte stedelijke weefsel van de stad.<br />
In Azië is dit Singapore, omdat ook hier<br />
ondanks de dichtheid van de stad, deze<br />
toch leefbaar en groen is. “Een slecht<br />
geplande stad is makkelijk te herkennen,<br />
maar in een goed ontworpen stad is de<br />
hand van de architecten en planners bijna<br />
niet te herkennen. In een goed geplande<br />
stad zijn de schijnbare tegenstellingen<br />
met elkaar verzoend en worden niet langer<br />
als tegenstellingen gezien door de<br />
gebruikers ervan.”<br />
Dat zijn naam hem steeds blijft achtervolgen<br />
ondervond hij ook toen hij een artikel<br />
over zijn plannen voor Peking in de Britse<br />
Sunday Times. De auteur van het artikel<br />
had stevige kritiek op het plan van Speer<br />
om met een grote as delen van Peking<br />
met elkaar te verbinden. Zeker omdat<br />
zijn vader dit in Hitlers tijdperk al had gedaan<br />
met Berlijn en zo de stad kwaad had<br />
gedaan. Men had echter niet de moeite<br />
genomen om Albert Speer Jr. zelf te contacteren<br />
om zo mogelijke nuances aan te<br />
brengen bij zijn ontwerp. Toen het Duitse<br />
Bild besloot om dit artikel over te nemen,<br />
maar wel op voorhand contact op te nemen<br />
met de stadsplanner, werd het artikel<br />
in de prullenbak gesmeten. Ondanks alles<br />
hoopt Speer toch dat zijn naam bij het<br />
bredere publiek meer bekend zal worden<br />
dan de naam van zijn vader en hij zo de<br />
geschiedenis achter zich kan laten.<br />
Ruben Wouters<br />
<strong>Ir</strong>.Reëel 2<br />
43
Culinair<br />
Omdat in deze barre tijden van dwarrelende herfstbladeren een student al eens kan verlangen naar<br />
het thuisfront en grootmoeders/moeders keuken, staat er in deze <strong>Ir</strong>.Reëel een lekker hartig en ouderwets<br />
gerecht op het menu.<br />
Andijviestamppot met<br />
spekblokjes<br />
Voor 2 personen<br />
400 g aardappelen, geschild<br />
200ml melk<br />
150 g verse andijvie<br />
150 g spekblokjes<br />
50 g boter<br />
1 koffielepel mosterd<br />
peper, zout en nootmuskaat<br />
1. Breng geschilde aardappelen met water<br />
aan de kook. Op zacht vuur 20 minuten<br />
gaarkoken. 2. De andijviebladeren<br />
spoelen en in fijne reepjes snijden van ±<br />
5 cm.<br />
3. Bak ondertussen de spekblokjes krokant<br />
in tefalpan zonder boter.<br />
4. Giet de aardappelen af en stamp fijn.<br />
5. Warm de melk op, voeg peper, zout en<br />
nootmuskaat toe en klop dit onder de puree.<br />
6. Maak een putje in het midden en voeg<br />
de boter en mosterd naar smaak toe.<br />
7. Meng alles<br />
goed en roer er<br />
de rauwe andijvie<br />
onder.<br />
8. Serveer de<br />
stamppot onmiddellijk<br />
met<br />
de spekblokjes<br />
bovenop.<br />
9. Voor het geheel<br />
nog wat op<br />
smaak te brengen<br />
voeg je een<br />
scheutje azijn<br />
toe.<br />
Tip: Maak met<br />
de rest van de<br />
struik de volgende<br />
dag gestoofde<br />
andijvie als<br />
groentenschotel<br />
met worst of ander<br />
vlees.<br />
Tot slot nog een tip<br />
voor de absolute<br />
kookklunzen: Ben<br />
je het beu om<br />
onduidelijke recepten<br />
te ontleden en wil<br />
je niet weer naar de<br />
mama bellen voor<br />
advies, dan is het Blue<br />
Band Basiskookboek<br />
misschien wel<br />
nuttig. Hierin staan<br />
v e r s c h i l l e n d e<br />
makkelijke gerechten<br />
stap voor stap<br />
uitgelegd met<br />
duidelijke foto’s erbij.<br />
44<br />
<strong>Ir</strong>.Reëel 2
<strong>Ir</strong>.Reëel 2<br />
45
Ontspanning<br />
Tijd voor wat ontspannende lectuur en spelletjes.<br />
Fuck my life<br />
Today, I saw a portable speed camera<br />
on the highway and braked hard. I<br />
caused a 4 car pile-up and my car is<br />
totaled. It wasn’t a speed camera. FML<br />
Today, I went into a haunted house.<br />
Around 30 seconds into the adventure,<br />
I couldn’t stop screaming at the top of<br />
my lungs from all of the scares. Suddenly,<br />
the little girl ahead of me, who<br />
was all by herself, turned around and<br />
told me to “suck it up and grow a pair,<br />
loser.” FML<br />
Today, I was waiting for a friend to pick<br />
me up. It was after dark and I was nervous,<br />
so when he pulled up I immediately<br />
jumped in the car. The young girl<br />
in the driver’s seat started freaking out,<br />
screaming and punching me in the<br />
face repeatedly. I’d accidentally gotten<br />
in the wrong car. FML<br />
Today, I failed to get my drivers licence.<br />
My father was the instructor. FML<br />
Today, I was cashier at work. The line<br />
came to a stop, but there was still people<br />
there. I kept saying next, but no<br />
one moved. I finally looked over the<br />
counter where there was a lady who<br />
had been standing there the whole<br />
time. She was a midget. FML<br />
Today, I was on the train when a cute<br />
guy leaned over and asked me if I’d<br />
like his seat. I immediately started<br />
blushing, smiled and said no thank<br />
you. He smiled and nodded. He wasn’t<br />
asking me, he was talking to the old<br />
lady standing in front of me holding<br />
her walker. FML<br />
Today, I had a job interview. When I got<br />
there, the lady interviewing me shook<br />
my hand and said, ‘Hello, I’m gay.’ I<br />
found this strange and I didn’t know<br />
what to say, so I stated, ‘Aw, it’s OK, I<br />
support you.’ She looked pretty offended,<br />
and I realized why when I found<br />
out that her name was Gaye. FML<br />
Today, I was so lonely that I had a 3<br />
hour conversation with a one-legged<br />
cricket I found in my room. I’m keeping<br />
him. He has a name. FML<br />
46<br />
<strong>Ir</strong>.Reëel 2
Ontspanning<br />
<strong>Ir</strong>.Reëel 2<br />
47
Morgen kunnen we sneller<br />
chips maken. Vandaag mag<br />
jij ons vertellen hoe.<br />
Deep UV-licht<br />
(193 nm)<br />
In de chip-lithografiesystemen<br />
waar ASML nu aan werkt, wordt<br />
een schijf fotogevoelig silicium<br />
(de wafer) op hoge snelheid<br />
belicht.<br />
De race om steeds meer IC-schakelingen op<br />
de vierkante centimeter te realiseren, is niet<br />
de enige race in de chipwereld. Fabrikanten<br />
willen ook de chipproductie zélf versnellen.<br />
Maar hoe voer je een machine op, die op de<br />
nanometer nauwkeurig moet presteren?<br />
33 m/s 2<br />
33 m/s 2 t<br />
6 m/s<br />
0<br />
v<br />
70<br />
60<br />
50<br />
40<br />
30<br />
20<br />
10<br />
Chips met 45-nm-details kun je alleen<br />
maken als je - tussen versnelling en<br />
vertraging door - op de nanometer exact<br />
belicht. 1000 sensoren en 8000 actuatoren<br />
bedwingen en daarmee 180 wafers<br />
per uur belichten. Hoeveel software en<br />
processoren vraagt dat? En hoe manage<br />
je de architectuur daarvan?<br />
De wafer ligt op de zogenoemde<br />
waferstage (ruim 35 kilo). Die beweegt<br />
onder het licht door. Heen en weer,<br />
dus met een extreme versnelling en<br />
vertraging van 33 m/s 2 .<br />
Versnellen met 33 m/s 2 is al een uitdaging<br />
op zich. Welke motoren kies je? Waar vind je<br />
versterkers met 100 kW vermogen, 120 dB<br />
SNR en 10 kHz BW? En dan begint het pas.<br />
Want voorkom maar ’ns dat al die warmte je<br />
systeem weer onnauwkeurig maakt...<br />
Voor engineers die vooruitdenken<br />
Profiel: Wereldwijd marktleider in chip-lithografiesystemen | Marktaandeel: 65% | R&D-budget: 500 miljoen<br />
euro | Kansen voor: Fysici, Chemici, Software Engineers, Elektrotechnici, Mechatronici en Werktuigbouwkundigen<br />
| Ontdek: ASML.com/careers
Impuls standpunten: stand van zaken<br />
Het jaar is ondertussen al goed gevorderd en het lijkt ons dus de ideale moment om eens stil te staan<br />
bij wat <strong>VTK</strong> voor jullie al verwezenlijkt heeft. Daarom hebben we eens nagekeken hoe het staat met de<br />
standpunten van Impuls, de verkiezingsploeg die het <strong>VTK</strong> praesidium gevormd heeft vorig jaar!<br />
Cursusdienst<br />
Lidkaarten en leden<br />
Impuls wou graag de studenten architectuur<br />
helpen in hun zoektocht naar maquette-materiaal,<br />
maar is in zijn zoektocht naar<br />
Kadapack voorbijgestoken door Acco. Maar<br />
niet getreurd! Kalkrollen en snijmesjes zijn<br />
aan voordelig tarief bij Cursusdienst te verkrijgen.<br />
Na een grondige economische analyse<br />
werd ook besloten dat het niet realistisch is<br />
om voor standaard studeermateriaal onder<br />
de prijs van de supermarkten te gaan...<br />
Ook een automatische e-mail bij een nieuw<br />
artikel stond op de planning, maar is technisch<br />
niet haalbaar. Maar er zijn ook nog een<br />
aantal dingen bezig en volop in ontwikkeling:<br />
een betere informatiedoorstroom naar<br />
de proffen, apart onderdeel voor studentencursussen<br />
etc.<br />
Bovendien komt er in de nabije toekomst<br />
een kleurenkopieermachine in het Theokot –<br />
het was geen standpunt, maar nietemin toch<br />
de moeite: goedkoop je slides of ontwerpbundels<br />
afdrukken en dat onder de prijs van<br />
de copyshops, Acco of zelfs de KUL? Het is<br />
bijna mogelijk, dus hou zeker het Theokot<br />
de komende weken in de gaten!<br />
Een standpunten waarvan je vermoedelijk<br />
al wist dat het er ook gekomen is:<br />
de vernieuwde lidkaarten! Je loopt nu<br />
trots rond met een stevige, duurzame<br />
lidkaart! Bovendien komen er meer toepassingen<br />
voor de lidkaart aan: je kan<br />
nu al snel inloggen op Cursusdienst,<br />
maar binnekort kan je er ook veel vlotter<br />
mee binnen op een <strong>VTK</strong>-activiteit.<br />
More to come!<br />
Ook voor jullie zelf zijn we nog volop bezig:<br />
onze uitleendienst (misschien heb<br />
je een slijpschijf nodig of gewoon een<br />
moersleutel om je fiets te herstellen?)<br />
zit in zijn laatste implementatiefase.<br />
We hopen dat jullie de hernieuwde <strong>VTK</strong><br />
inschrijvingen konden smaken? Het<br />
heeft ons heel wat bloed, zweet en tranen<br />
gekost op IT-vlak, maar de kinderziektes<br />
zijn er nu uit en volgend jaar zou<br />
alles nog vlotter moeten verlopen!<br />
8<br />
<strong>Ir</strong>.Reëel 2
Impuls standpunten: stand van zaken<br />
Communicatie<br />
Impuls wilde meer en efficiënter met<br />
jullie communiceren, en dit is er al een<br />
voorbeeld van! Een nieuwe facelift<br />
voor de website staat op de planning<br />
en de structuur van het Bakske werd<br />
aangepast (mét een onderwijs-rubriek<br />
zodat je eindelijk weet wat er allemaal<br />
te gebeuren staat met je diploma). Ook<br />
de Facebook pagina heeft veel succes,<br />
zoek ons dus zeker op moest je nog<br />
geen fan zijn! Enig minpuntje: het forum<br />
is voorlopig uitgesteld...<br />
Bereikbaarheid<br />
Jaarwerkingen,<br />
werkgroepen en<br />
medewerkers<br />
Zonder al die mensen is <strong>VTK</strong> uiteraard<br />
niets en Impuls wou dan ook<br />
een betere ondersteuning en grotere<br />
appreciatie voor deze groep mensen.<br />
De ondersteuning en appreciatie<br />
is er, maar hier en daar moeten<br />
we nog wat finetunen: gerichte informatie<br />
over je eigen jaarwerking op<br />
de homepage staat op de planning<br />
en een plaatsje in de spotlights op<br />
de website komt eraan!<br />
Ontspanning<br />
Een upgrade van het Theokot was<br />
een van de belangrijkste doelstellingen:<br />
wat vind je dus van de nieuwe<br />
toog en de nieuwe likjes verf? De<br />
verbeteringen zijn hopelijk merkbaar!<br />
Ook onze 90e verjaardag staat<br />
volop in de stijgers. In plaats van<br />
pintjes aan 90cent zijn we zelfs helemaal<br />
over the edge gegaan door<br />
90 gratis vaten uit te delen doorheen<br />
het hele jaar! En bovenop alles hebben<br />
we Apolloon weer het vuur aan<br />
de schenen gelegd, laten zien dat<br />
burgies en archies vette standjes<br />
kunnen bouwen!<br />
We wilden ons praesidium bereikbaarder<br />
maken en zijn daar nog volop<br />
mee bezig! De permanentie-uren<br />
kan je al terugvinden op de website<br />
(bij de vice) en een overzichtspagina<br />
komt eraan. Bovendien is ook<br />
de nieuwe <strong>VTK</strong>-pull gearriveerd, we<br />
hopen dat jullie hem zien zitten!<br />
<strong>Ir</strong>.Reëel 2<br />
9