HanzeMag2014aprilWEB

BÈTABABES36ladieseditionpagina'sEEN MEIDEN-PARADIJS INDE SCHILDERS-WIJKGIRLS VERSUSBOYS OP DEHANZEplus:ZEILHUNKS& BEAUTY-BLOGGERS

WANNEER STAATGRONINGEN BLANK?Boudewijn OttenIemand heeft ooit bedacht datwe regenwater moeten afvoerenvia het riool. Dat idee isachterhaald, want de putjes zijnniet opgewassen tegen de dikkebuien die de komende jaren overNederland razen. Is het niet hoogtijd voor slim waterbeheer?Er zijn dagen, weken, maanden dat je niet aanrioolputten denkt. Waarom zou je ook? Omdathet klimaat verandert, bijvoorbeeld. Op 27 maartbuigen bijna honderd mensen zich in de VanDoorenVeste over de gevolgen van de heftigeregenval. Floris Boogaard, lector RuimtelijkeTransformaties aan de Hanzehogeschool, ismisschien wel het verst in het denken. ‘Moetenwe wat?’, vraagt hij het publiek in de Aula. Ja,we moeten wat. ‘Maar de vraag is eigenlijk: watmoeten we?’lang niet zo heftig als de buien die op ons ons afdrijven.’Met deze kaart op tafel praat de lector RuimtelijkeTransformaties met de overheden over slimmeen goedkope maatregelen, want met zandzakkenvoor de deur zullen de Groningers het niet redden.Maar maatregelen nemen kunnen ze wel, degemeentes, provincies en waterschappen (de zaalzit op deze Climate Toolbox Experience Day volmet hun vertegenwoordigers). Voorbeelden vandie maatregelen, Parels van het Noorden noemtBoogaard ze, staan ook op climatescan.nl.WEG MET RIOOLPUTTEN!Na de lunch springt een deel van de deelnemersin twee negenpersoons bussen. Tien minuten laterstaat het gezelschap op een doodgewone nieuwbouwstraataan de rand van Hoogkerk, Groenhof.Een stukje straat is afgebakend met zandzakken.Twee studenten vullen het bassin met water uiteen achter een tractor aangesleepte giercontainer.Binnen een mum van tijd ontstaat een soortementpierenbad. De studenten stappen er om de paarminuten door om met hun meetstokjes te peilenhoe ver het water is gezakt. In een minuut oftwintig is de straat droog. Groenhof is, zoals devaklieden het noemen, een kolkloze straat.Kolk is een ander woord voor rioolputje en verrek,je ziet er hier niet één. De chauffeur van één vande busjes legt het allemaal uit aan een meegereisdecameraploeg. In de bus terug voegt hij daar enigewetenswaardigheden aan toe. ‘In Nederland heeftiemand ooit besloten om hemelwater af te voerenvia de riolering. Dat doen we dus al tientallenjaren. Niemand die er ooit bij nadacht. Doordatwe dat nu móeten doen, komt een oplossing alsdeze boven drijven.’ Een oplossing als deze is dewaterdoorlatende bestrating. De klinkers lateninderdaad water door, maar de grootste winst zithem in de vlijlaag, de laag waarop de stratenmakersde klinkers neervlijen. In Groningen, met z’nvette klei, is het bijvoorbeeld handig om daarinhardsteengruis te verwerken. Klaar is Kees, meteen zoab-reinigingsbeurt op z’n tijd is de straatweer jaren paraat.In de Van DoorenVeste staat een ander groepjebezoekers van de Experience Day te bomen overbomen op de Grote Markt. Ze hebben net eenworkshop over hittestress verorbert. Groningenwordt namelijk niet alleen natter, maar ookwarmer.‘Hoe overtuigen we het stadsbestuur dat daarbomen moeten komen?’, somberen wat ambtenaren.Da’s een eitje… plan op de eerste de bestezomerse dag een vergadering van de gemeenteraadmidden op de Grote Markt, dé city hotspot.2ZANDZAKKEN VOOR DE DEURBoogaard is de man achter www.climatescan.nl,een website die in beeld brengt wat er gebeurt alser buien neerdalen die méér water bevatten danwat er nu zoal van boven komt. En dat zal zekergebeuren. ‘Mijn model heeft als uitgangspuntde enorme bui waarvan klimatologen in 2000becijferden dat ie eens in de honderd jaar uit delucht komt. Honderd jaar lijkt ver weg, maar datis statistiek. Die bui kan mórgen boven ons hoofdhangen en we moeten er ernstig rekening meehouden dat het binnen nu en tien jaar zover is.’Boogaard laat de plattegrond van Groningen zien.In vlammend rood staan de straten waar de rioolputtende waterstroom niet kunnen verwerken.Bewoners van het Gedempte Zuiderdiep en bezoekersvan het Prins Claus Conservatorium doen ergoed aan lieslaarzen aan te schaffen. ‘Weten jullienog? Vorig jaar oktober met die flinke bui? Welkewijk kwam in het nieuws? Juist, de Oosterpoort,de Meeuwerderweg. En die regenbui was nogFoto: Luuk SteemersGroningen, 27 maart: Climate Toolbox Experience Day op de Hanzehogeschool. Het publiek ziet de gevolgen van klimaatveranderingin mega-super-3D in het Donald Smits Centrum voor Informatie Technologie van de Rijksuniversiteit.

MEIDEN816GIRLS VERSUS BOYS OP DE HANZEMEIDENPARADIJS IN DE SCHILDERSWIJK12ZEILHUNKS VAREN ROND DE WERELDBEST SPOTS TO ENJOY SPRING IN GRONINGEN2int

PRINS CLAUS CONCERT MET AFRIKAANSE RITMES ENRUSSISCHE DRAMATIEKPrinses Beatrix was op donderdag 27 maart eregast bij het Prins ClausConcert van het tachtigkoppige Hanze Symfonie Orkest in de Oosterpoort.Tijdens het eerste deel speelden de Conservatoriumstudenten deouverture Cyrano de Bergerac van de Nederlandse componist Johan Wagenaar.Frisse muziek met vitale ritmiek en kleurrijke instrumentatie. Bijde Prins Claus Compositie 2014 van Klaas de Vries, Two African Studies,staan Afrikaanse ritmes centraal. Het stuk begint rustig en wordt steedsdreigender. Halverwege hakt een snerpend geluid van twee bekkens inop de trommelvliezen. Sommige oren genoten niet van het experimentelestuk, maar onze voormalige vorstin was enthousiast. Na de pauze zorgdeTsjaikovski voor melodieuze Russische dramatiek.Foto: Deborah Roffel

BIJ DE LESKIKKER IN JE BILSCHOENEN UITEN TABLETS AANBoudewijn Otten6Het is gelukkig weer voorbij. Ik ben geenfan van 1 april. Ik vind het een verschrikkelijkconcept. Het is een dag waarop deslechtste humor in de mens naar bovenkomt. Godzijdank ben ik nooit een slachtoffergeworden van een (sl)echte grap. Voorwie daar verandering in wil brengen… jebent gewaarschuwd. Het ergste dat ik ooitmeemaakte is dat mij iets werd verteld datik geloofde. Een minuut later werd er 1APRIL! geschreeuwd.Mijn vader is ook geen fan van deze dagvoor grappenmakers. Vroeger was het bijons thuis verboden om een 1-aprilgrap uitte halen. Wat was ik blij met mijn vader.Ik denk dat ik anders knettergek zou zijngeworden van mijn broertjes en zusjes. Wezijn thuis met z’n tienen: acht kinderen enzeven grapjassen. Als die allemaal één grapuithalen, zou dit resulteren in zeven grappenop één dag. Het vreselijke is natuurlijkdat ze het niet bij één grap houden.1 april? Nee, bedankt, ik pas.Op 1 april kijk ik niet naar het nieuws,zelfs niet naar het Jeugdjournaal (of misschien:júist niet naar het Jeugdjournaal!).Ook de nieuwsberichten van 31 maartneem ik met een korreltje zout. Je zult maarop een nieuwsredactie werken en je moetenafvragen of een bericht serieus is.De redactie van Editie.nl kwam op 31maart met een item over een nieuw tv-kanaal:24 kitten. 24 kitten zou op 1 april beginnenmet de hele dag door schattige-kattenfilmpjesuitzenden. Ja, ja. Het was zodebiel, dat ik me afvroeg: zou er één gekzijn die hier intrapt? Bovendien zei men ernog bij dat 24 kitten écht géén 1-aprilgrapwas. Ja, duh, dat zou ik ook zeggen als ereen verslaggever langskwam.2 april, dát is een leuke dag: 24 kitten blijktinderdaad een grap te wezen. Verspillingvan geld en jammer van de moeite, als jehet mij vraagt, dat hele 1 april kikker in jebil. Inmiddels is het weer even geleden. Enik heb het overleefd. Zucht.HABON ABDULAHIwww.habon91.wordpress.comAlles is lijden, leert hetboeddhisme. Maar een les overhet boeddhisme op de PA kanbest leuk zijn. ‘Welk geloofhangt men aan in Siberië?’ …‘Eskimo?’‘Joris, zoek ergens een stoel… desnoods uit hetmuzieklokaal.’ Maandag 31 maart, half twee.Renske Maandag, docent Mens & Samenleving,staat voor de klas. De 26 eerstejaars lijken er nogniet helemaal klaar voor. Babbel de babbel, hetweer, koetjes en kalfjes. Buiten is het bijna rokjesdag,hier en daar al een korte broek. ‘Robin, gajij ook even zitten?’ Renske Maandag, 28, blond,bril, fleurige kleding waarin mintgroen overheerst,krijgt de klas stil. Ze zwijgt dertig seconden, dat isgenoeg.OOOOOOHMMMM!Op de projectie van het computerscherm verschijnende vijf symbolen van de wereldreligies.Welk symbool hoort bij welke godsdienst? ‘Wat isdit voor teken?’, vraagt Renske, wijzend op de hindoeïstischeomkar. ‘Een letter?’, probeert Sanne.‘Bijna goed, het is een klank.’ Aha, dan weetSanne het wel: ‘Is dat niet de ohm?’ Aan de tafelwaaraan vijf jongens zitten, zwelt een bromtoonaan: ‘Oooooohmmmm!’Het huiswerk voor de les van vandaag, oriëntatieop het boeddhisme, was tamelijk bizar: schonesokken aantrekken. Renske verduistert lokaalD0.23 van de BrugsmaBorg, het domicilie van dePedagogische Academie van de Hanzehogeschool.De schoenen moeten uit.‘Waarom?’Chris: ‘Nou, in de tempel moet je ook je schoenenuit, neem ik aan.’Jurjen: ‘Dan maak je contact met de aarde.’Henriët: ‘Anders wordt de vloer vuil en vies.’Juf Renske: ‘Zeker, reinheid heeft er ook mee temaken.’Marloes: ‘Ze willen geen beesten doodtrappen,want dat kunnen reïncarnaties zijn.’SUPERBELACHELIJKRenske legt het uit: ‘Je kunt kinderen wat vanhet boeddhisme leren door ze gebruiken te latennaspelen.’ De studenten moeten de ogen sluitenen rechtop zitten: ‘Je hoofd recht boven je billen.De handen op tafel met de palmen omhoog. Nudrie minuten stilzitten en je gedachten uitschakelen.’Ze zet monnikenzang op, een mantra,steeds dezelfde tekst: om mani padme um. Na tweeminuten en 46 seconden mogen de ogen weeropen.‘Joris, wat vind je ervan?’ Joris mompelt dat hij hetsuperbelachelijk vindt. ‘Ik mediteer best wel eensom tot rust te komen, maar dit…’Dít is dus wel degelijk belangrijk voor boeddhisten.Het reciteren van mantra’s hoort bij hetachtvoudige pad, de acht manieren om de mens teverlossen van lijden. ‘Alles is lijden. Lijden heefteen oorzaak. Het lijden kan worden overwonnen.Er zijn wegen naar het opheffen van het lijden.Dat zijn de vier nobele, of edele, waarheden vanhet boeddhisme.’Siddharta, karma, dharma, moksha, mahayana,hinayana. De termen flitsen over het scherm.‘Mevrouw?’, vraagt Annemarie, ‘Moeten we datallemaal weten voor het tentamen?’ Ja, dus. ‘Misschienis het handig bij het leren als je vergelijkbarechristelijke begrippen ernaast plaatst.’‘Dan is nirvana de hemel’, merkt Joris op.Inderdaad.EEN TIBETAANSE PAUSOp het whiteboard verschijnt het lachende gezichtvan de Dalai Lama.‘Wie zou dit dan zijn?’‘De Dalai Lama, net zoiets als de paus, maar danin Tibet?’, roept een studente rechts vooraan. Datis niet helemaal juist: ‘De Dalai Lama is inderdaadde geestelijk leider van de Tibetaanse boeddhisten,maar hij is ook de politiek leider van Tibet.’‘Hij is gevlucht voor de Chinezen’, voegt Goverteraan toe, ‘hij woont toch in India?’Oude religies, nieuwe methoden. De studentenkleuren de wereldkaart in op een tablet, elke religieeen andere kleur. Ze zenden het resultaat naarRenske, die ze een seconde later al op het grotescherm tevoorschijn tovert. Er is verwarring overwelk geloof de mensen in Noord-Oost Ruslandaanhangen. ‘Eskimo?’, grapt Marloes. Niet eenszo gek, want op de officiële kaart die juf Maandagtoont, is het gebied blauw. ‘Natuurgodsdiensten,maar er leven ook veel atheïsten.’‘Nou, veel…’, mompelt Martijn, ‘in Siberië woontgeen hond.’De volgende groep staat alweer klaar voor húnoriëntatie op het boeddhisme. ‘Jongens’, zegtRenske, als de studenten D0.23 verlaten, ‘morgenproeftentamen, hè? Veel succes.’Bedankt, mevrouw.

Foto: Luuk Steemers

WAT MOETEN WETOCH MET ALDIE MEIDEN?Boudewijn OttenHet aantal meisjes dateen opleiding volgt aande Hanzehogeschool stijgtvrijwel net zo hard alshet aantal jongens. Al eenpaar jaar is de verhoudingbijna fifty-fifty. Maarnationaal zijn de meiden inde meerderheid. En ook opde Hanze vind je de damesoveral. Overal? Nee, éénenclave houdt dapper stand:Engineering.8Illustratie: Mayon Middeljans

In het studiejaar 2012-2013 passeerde het aantalstudenten op de Hanzehogeschool de grens van26 duizend. In de collegebanken van de grootstehogeschool van Noord-Nederland trof men op dekop af 26.223 studenten aan, 13.361 jongens en12.826 meisjes.De man-vrouwverhouding in 2012-2013 washiermee 51 procent tegenover 49, hetzelfde als inde voorgaande drie studiejaren.Grafiek 1: studenten van de Hanzehogeschool, verdeeld naar sekse.Donker voor jongens, licht voor meisjes.Grafiek 3: percentage studentes per instituut of academie van de Hanzehogeschool (2013)Dit betekent dat de Hanzehogeschool (nog) nietde trend volgt die al enige jaren in het Nederlandsehoger beroepsonderwijs is te zien. Wantdaarin zien we de dames domineren. In de jaren2009, 2010, 2011 en 2012 bedraagt het percentagevrouwelijke studenten steeds 52. In het laatste jaarwaarover gegevens bekend zijn, 2013, is het eenhalf procentje minder. Op de Hanzehogeschoolzijn studentes wél in de meerderheid in studiesdie traditioneel door vrouwen worden bevolkt:opleidingen voor beroepen met een verzorgenden pedagogisch karakter. En niet zo’n beetje ook.Het Instituut voor Verpleegkunde spant de kroonmet een aandeel van bijna 86 procent. Opmerkelijkis wellicht het hoge percentage meiden op dekunstopleidingen (69 procent). Het Prins ClausConservatorium trekt echter meer jongens danmeisjes (59 tegen 41 procent).Bijna sekseneutraal is het Instituut voor FacilityManagement waarvan 52 procent van de studenteneen meisje is.Mannenbolwerken heeft de Hanzehogeschoolook. Het Instituut voor Engineering springteruit: slechts één op de achttien studenten is eenmeid. Dan valt het nog mee met de 18,7 procentvrouwen op het Instituut voor Architectuur,Bouwkunde en Civiele Techniek.Onlangs meldde het Platform Bèta Techniekvrolijk dat technische opleidingen zich op meervrouwelijke interesse mogen verheugen en datis ook het geval op de Hanzehogeschool. Zois het aandeel studentes op het Instituut voorSportstudies (slechts 27,3 procent!) lager dan datbij het Instituut voor Life Science & Technology(maar liefst 39,3 procent). Te veel om alleen toete schrijven aan de populariteit van Crime SceneInvestigation, een tv-serie over forensisch speurwerk.Technische opleidingen zijn nog steeds nietpopulair bij de meisjes, maar met een technischeopleiding kom je wel terecht in de arbeidssectorwaarin de verschillen tussen mannen- en vrouwensalarissenhet kleinst zijn.Het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS)becijfert het verschil in salaris tussen mannen envrouwen op gemiddeld achttien procent. Voorde duidelijkheid: de emancipatie is al een eeuwGrafiek 4: percentage brutoloon dat mannen méér krijgen betaald dan vrouwen (2012).gaande, maar nog steeds moet de vrouw genoegennemen met 82 cent in haar loonzakje als de mandaarin één euro aantreft. Dit bizarre verschijnseldoet zich in alle sectoren voor, en in de FinanciëleDienstverlening is het met bijna dertig procent hetergst (zie grafiek 4).Het is weinig nieuws onder de zon. Maar tochhaalde het CBS met het jaarlijkse overzicht vaninkomensverschillen tussen mannen en vrouwenalle voorpagina’s. En terecht, want er is verkwikkendnieuws: het gemiddelde uurloon vanvrouwen tussen de 25 en 30 is hoger dan dat vanmannen in die leeftijdscategorie.Dat is niet omdat hun uurloon hoger is dan datvan mannen (zie grafiek 4), maar omdat steedsméér vrouwen in hogere (beter betaalde) functiesbelanden.En hoe komt dat nou weer?Simpel: omdat steeds meer meiden hoog opgeleid zijn.Grafiek 2: hbo-studenten in Nederland, onderverdeeld in jongensen meisjes. Donker voor jongens, licht voor meisjes.9

BÈTA-MEIDEN‘MET MANNENHEB JEGEENGEBITCH’Rina Tienstra10Eline specialiseert zich inde wegenbouw. Een echtemannenwereld. ‘Vooral inhet begin ben je de lul.’‘Jongens, waar zijn we nou toch mee bezig? Doehier nou eens wat aan! Dat denk ik vaak als ikdoor de stad loop. Ik erger me groen en geel aanwegen die er niet goed bij liggen. Zó onlogisch alsde planning af en toe is. Bij ons thuis gaat het bestvaak over wegenbouw. Mijn vader is civiel ingenieuren mijn broer studeert Land- en Watermanagement.M’n moeder heeft ook een duidelijkemening over wat er wel of niet klopt. Bij de aanlegvan nieuwe fietspaden bijvoorbeeld. Daar kunnenwe dan lekker over discussiëren.’Derdejaars Eline Koomans van den Dries vindtCiviele Techniek uitdagend en interessant. ‘Erzit altijd vernieuwing in, het verandert constant.Tegelijkertijd is er altijd werk in. Sloten moetenaltijd worden uitgebaggerd, wegen moet je aanleggenen onderhouden.’Wiskunde en mechanica zijn Elines lievelingsvakken.Ze geeft als student-assistent werkcollegesen ze spijkert haar studiegenoten bij in anderetechnische vakken. ‘Eerlijk gezegd zou ik echt nietweten wat ik anders zou zijn gaan doen als ik ditniet was gaan studeren. Op het Werkmancollegewas ik al geïnteresseerd in techniek en weg- enwaterbouw.’ Daarom volgde Eline de Technasium-stroom.‘We mochten een keer een brugbedenken voor over een vaarweg ergens tussenLemmer en Delfzijl. Geweldig vond ik dat.’Civiele Techniek op de Hanzehogeschool heeftdrie specialisaties: wegenbouw, waterbouw enstedelijke inrichting. ‘In het tweede jaar moet jeop stage om je te oriënteren. Ik koos voor wegenbouw.Op de afdeling Infra, Verkeer & Vervoervan de gemeente Tynaarlo was veel te doen. Erliepen verschillende projecten in Vries, Eelde enZuidlaren. Ik kon goed uit de voeten met m’nbasiskennis. In de klankbordgroep waarin ik zatvoor een wegenbouwproject in Zeegse, moest ikveel communiceren, luisteren en uitleggen. Datlag me wel. Ik was er al achter dat ik niet de héledag buiten wilde zijn, in weer en wind met m’nveiligheidsjasje aan en m’n helm op. Dus full-timemet constructie bezig zijn? Nou nee. In die zin benik toch weer wél een beetje een meisje-meisje.’MANNENWERELDMeisje-meisje Eline houdt zich prima staandein de mannenwereld die Civiele Techniek nogsteeds is. In Tynaarlo zat ze op kantoor met negenmannen. ‘Je moet je mannetje kunnen staan.Vooral in het begin ben je vaak de lul. Elk dingetjeen grapje komt naar jou toe, als enige vrouw. Opschool is dat hetzelfde verhaal, maar ik heb ergeen last van. Je moet gewoon weten wanneerje je mond moet houden en wanneer je wel watterugzegt. Ze zeggen gewoon waar het op staat indie wereld. Er is veel humor, maar geen gebitch ofgeroddel. Ik ben one of the guys, gewoon gezellig.’Een hoogtepunt in haar stage was Elines excursienaar de baanverlenging van vliegveld GroningenAirport in Eelde. ‘Daar zag ik de afronding vaneen groot project in de praktijk. Het is machtigom op zo’n gloednieuwe landingsbaan te lopenterwijl je weet dat het allereerste vliegtuig er devolgende dag zal landen.’Nu zit Eline weer volop in de theorie. Wet- enregelgeving spelen een grote rol in het werk van deciviel ingenieur. ‘Aanbestedingen, contracten…overal zijn regels voor.’ Uitvoerend werk komt zein haar tweede stage weer tegen. ‘Daarna weetik wel welke kant ik precies op wil. Misschienga ik wel naar het buitenland, ik heb al een jaarhighschool in Canada gedaan. Ik zal wel zien. Ikben best een goede planner, maar alles ligt nogopen.’Foto: Peter Kruit

‘IN TECHNIEKKAN IK MIJNCREATIVITEITKWIJT’Luuk SteemersAchter de draaibank of met eenlasmasker op voelt Joliene zichin haar element, al werkt zeveel vaker achter de computer,om oplossingen te bedenkenvoor medische problemen,bijvoorbeeld.jaars. ‘Ik heb het nooit een probleem gevonden.In het eerste jaar viel alles stil als ik binnenkwam,maar dat is niet meer zo. Samenwerken metjongens gaat uitstekend, al kan ik niet vergelijkenhoe het met meisjes zou gaan. Ik sta stevig in m’nschoenen en laat niet over me lopen. Misschien isdat wel nodig om serieus te worden genomen. Erwordt wel extra op je gelet. Ik moet vaak lachenom het haantjesgedrag en het opscheppen overhun privéleven. Bij werktuigbouw komen delaatste jaren trouwens wat meer meisjes. In hettweede jaar zitten er drie, in het eerste jaar zelfsvijf.’VUILE HANDENJoliene volgt de specialisatie International BiomedicalEngineering (IBE). ‘Zat ik ineens in deklas met twee andere meiden, één uit Polen enéén Finse. Dat was toch ook wel leuk. Lekkervrouwen-kletspraat over schoenen en welke jurkjeserbij passen. Leuk om ook op die manier vrouw tezijn. Hoewel ik ook leuke vriendinnen heb buitenFoto: Luuk Steemers‘Ik heb altijd een passie voor techniek gehad. Alsinds mijn veertiende ben ik lid van een zweefvliegclub.Vliegen is heerlijk, maar in de wintergaat dat niet. Geen probleem, lekker sleutelen aande toestellen.’ Joliene Wijngaard (23) twijfeldeeven over Civiele Techniek, maar uiteindelijk koosze toch voor Werktuigbouwkunde.Nu is ze het enige meisje tussen zo’n vijftig derdeschoolwaarmee ik dat soort dingen kan delen.’Veel mensen denken dat Joliene de hele dag methaar vingers in de olie en de smeer zit. ‘Ik geef toe:ik vind het best leuk om te sleutelen aan apparatenen vieze handen te krijgen. Maar eigenlijk komtdat sinds het eerste jaar niet meer voor. De meestetijd gaat op aan overleg, vergaderingen, en hetmaken van ontwerptekeningen en verslagen op decomputer.’GROOTSCHALIG SCHOFFELENMaar Joliene mist de vuile handen niet echt.‘We bedenken vaak oplossingen voor concreteproblemen. Dat vind ik prachtig. Voor deAustralische markt ontwikkelden we bijvoorbeeldeen methode voor duurzame landbouw. Vanwegehet hete klimaat worden in Australië gigantischehoeveelheden bestrijdingsmiddel gebruikttegen onkruid. Als je minder bestrijdingsmiddelgebruikt, moet je grootschalig schoffelen. Datheeft als groot nadeel dat de grond los wordt enbij regenbuien wegspoelt. Daarom bedachten weeen onkruidverwijderaar die je voorop een tractorplaatst. Het apparaat detecteert via sensoren waarhet onkruid is en schoffelt alleen op die plekken.Op die manier vermijd je dat er onnodig veelgeschoffeld wordt en er erosie ontstaat.’Haar laatste IBE-project, een opdracht van hetMedisch Spectrum Twente in Enschede, vondJoliene nóg interessanter. ‘Na een hartinfarctsterft hartweefsel, meestal in de linkerhartkamer.Om te zorgen dat het hart na zo’n infarct in hetjuiste ritme blijft kloppen, krijgen veel patiënteneen pacemaker. Er is een groep patiënten die daarniet goed op reageert. Wij hebben voor hen eenmogelijke oplossing bedacht met slimme materialen.Als die onder elektrische spanning komen testaan, krimpen ze in. Ze zetten weer uit zodra despanning wegvalt. Zo krijg je een pompfunctie.Door die slimme materialen aan te brengen rondde linkerhartkamer en ze aan te sluiten op deelektrische pulsjes van de pacemaker zet het hartdus uit en krimpt het weer in. Via een prototypevan siliconen hebben we bewezen dat de pompwerkt. Daar kan ik nou gigantisch van genieten.In de techniek kan ik mijn creativiteit kwijt.’11

EEN MEIDEN-PARADIJS IN DESCHILDERSWIJKRina Tienstra

Foto:'s Pepijn van den Broeke

Tialda, Jorien, Sophie enMiranda hebben het prima voorelkaar in hun monumentalebovenhuis in dé studentenbuurtvan Groningen. ‘Paleis Jozef isecht een superplek.’Boven: Miranda, SophieOnder: Tialda, Jorien14Als je op de koperen bel van hun studentenhuisdrukt, trekt één van de bewoonsters gewooneven ouderwets aan het touwtje. Onder aan degehavende trap ligt een doos met oud papier eneen stapeltje pizzadozen. De overlopen van hetprachtige pand kunnen wel een nieuw tapijtje eneen likje verf gebruiken, maar de kamers en dekeuken zien er picobello uit. Twee van de vierbewoonsters van Paleis Jozef beschikken zelfs overeen aparte slaapkamer, en eentje over een balkon.De wc ruikt naar rozen en ook de badkamer isbrandschoon en geurt lentefris.POETSBEURTEN‘Voor de schoonmaak hebben we een rooster’,vertelt eerstejaars Sociaal Juridische DienstverleningJorien. ‘Eens in de twee weken poets jehier óf de wc, het washok, de badkamer en deoverloop, óf je geeft de keuken en de gang benedeneen goede beurt. Af en toe maken we na hetkoken even het fornuis schoon.’ De in Marknessegeboren Jorien van Heugten is sinds september detweede bewoonster van het meidenstudentenhuis.Ze bewoont een royale kamer op de bovenverdiepingen hospiteerde bij de eerste bewoonster, destudent Verpleegkunde Tialda, die in augustushaar kamer betrok. ‘Ik ben huisoudste, het moedertjevan het huis’, schatert de 22-jarige Sneekse.Tialda trok in bij Harma, een oud studiegenootjedie haar tipte toen ze een kamer zocht. Harma enTialda wilden eigenlijk geen meisje van zeventienin hun studentenhuis, maar het berichtje onderhet profiel van Jorien op kamernet: ‘Ik hoopniet dat het een probleem is dat ik pas zeventienben…’, trok hen over de streep. Harma bleek metJorien ook nog gezamenlijke vrienden op facebookte hebben. Jorien: ‘Ik ben pas in de KEI naar eenkamer gaan zoeken en heb op veel huizen gereageerd.Ook op een gemengd huis met veertienkamers, maar de sfeer daar beviel me niet zo. Ikben echt blij dat ik nu hier woon. In een huis metalleen meisjes, deel je gemakkelijk alles met elkaar.En ik voel me beter op mijn gemak. Het lijkt eenbeetje als thuis.’GEEN LAST VAN OVERLASTTialda beaamt het. ‘Ik wilde wél het liefste ineen meidenhuis wonen.’ Ze was direct verliefdop de lichte woonkamer en slaapkamer aan destraatkant, die ze met zorg inrichtte. ‘Ik heb echtalles opnieuw geschilderd. Ik had flink gespaardvan tevoren, mijn meubilair is spiksplinternieuw.Alleen mijn foto’s heb ik meegenomen. Als ik nade studie hier in de buurt zou komen werken, zouik hier wel willen blijven wonen. De Schilders-

uurt is veilig en gezellig. Best wel gemengd, ookal staat het bekend als een studentenwijk. Als hetmooi weer is, zit iedereen op straat.’ Van overlast,waar traditiegetrouw door andere buurtbewonersover wordt gemopperd, heeft ze totaal geen last.‘Ik hoor ’s nachts wel een iemand thuiskomen,maar dat is het dan ook wel zo’n beetje.’De meiden betalen allemaal 385 euro inclusiefvoor hun kamer. Hun huisbaas van 82, die hethuis voor zijn zoon beheert, hebben ze nog nooitover de vloer gehad. Tialda: ‘Eigenlijk mag hieralles. We mogen zelf bepalen wie we in huis halenals er een kamer leegkomt. Hij houdt wél vannette meisjes, maar verder bemoeit de huisbaaszich nergens mee. Als er wat is, bellen we zelfde klusjesman. Nu heeft de wasmachine het netbegeven. Hopelijk wordt die snel gerepareerd.’VERPLICHT GEZELLIG DOEN‘In het contract staat dat we geen huisdierenmogen houden en we mogen ook geen muziekinstrumentenbespelen’, weet bewoonster nummer3, de Hardenbergse HRM-studente MirandaBouma. Ze bivakkeert sinds februari in de achterkamermet hoogslaper en balkon. ‘Ik woonde aleen tijdje op kamers en keek op m’n dooie gemakjeuit naar iets groters. Niet speciaal naar eenkamer in een meisjeshuis. Op facebook zag ik hetberichtje dat hier een kamer leeg zou komen. Inhospiteren had ik eigenlijk absoluut geen zin. Opzo’n avond moet je in korte tijd laten zien hoe leukje wel niet bent. Je bent een nummer in een rij vanvelen en ik had een zware stagedag achter de rug.Maar toen ik hier binnenkwam, voelde ik absoluutgeen druk, ook al zaten er wel tien andere meiden.’Die avond hospiteerde de Groningse SociologiestudentSophie Holwerda ook voor de kamer. ‘Viakamernet. Ik had er ook niet zoveel zin in, datverplichte gezellig doen. Toen ik die tien concurrenteszag zitten, dacht ik: een hopeloze zaak.’WIEBETAALTWAT.NLJorien en Tialda dachten daar anders over. Tialda:‘Los van elkaar vonden we Sophie en Mirandahet leukst.’ Sophie sprong een gat in de lucht toenze werd gebeld dat ze de lichte zolderkamer métslaapkamer kon betrekken. Miranda moest eenmaandje op kamer nummer vier wachten.Sophie is dik tevreden met haar huisgenoten. ‘Ikhad nooit verwacht dat het zo leuk zou worden.Ik voel me hier echt thuis, vooral als er ook nogiemand anders is.’ Ook de andere meiden voelenzich als vissen in het water in het ruime optrekje.‘Onze deuren staan vaak wagenwijd open en alser iemand thuiskomt, roepen we hoi tegen elkaar,’zegt Jorien tevreden. ‘Vooral op zondag, alsiedereen weer thuiskomt, is het hier heel gezellig.Op maandag en dinsdag doen we wel eens watsamen. Eten of een wijntje drinken of zo. En wehardlopen alle vier.’De studenten koken niet altijd samen. ‘We hebbeneen huis-whatsapp waarop we berichtjes zetten alswe iets willen koken. Dan kun je mee-eten. VooralMiranda kan erg goed koken. We zijn dol op haarwraps.’ Miranda kijkt aangenaam verrast. ‘Tialdawast af. Daar houd ik dan weer niet zo van.’Een huishoudpot of portemonnee voor gezamenlijkeuitgaven hebben ze niet. ‘We zetten alleswat we betalen op wiebetaaltdat.nl’, verklaartMiranda. ‘Die site berekent wat je nog moetafrekenen en aan wie.’Een gezamenlijk housewarmingparty hebben dedames nog niet gehouden, maar feestjes genoegin Paleis Jozef. Tialda: ‘Jongens zijn hier ook vanharte welkom, hoor. En vrienden en vriendinnenkunnen altijd blijven logeren.’15

Foto: Pepijn van den BroekeZEILHUNKSDUURZAAMDE WERELDRONDLoes Vader

Twee studenten, één droom:zeilend de wereld over zonderfossiele brandstof en onderwegaanmeren bij duurzameprojecten. Het verhaal over eenbijzondere vriendschap, een oudekoningin en liefde voor de aarde.In het havenkantoor aan de Reitdiephaven, denieuwe wijk achter het Zernikecomplex die oogtals een kleurige kruising tussen Willemstad enScandinavië, schenkt Niels Tammeling koffie in.‘Omdat het hier warmer en comfortabeler is danop de La Reyna’, meent de 23-jarige derdejaarsWerktuigbouwkunde. Niels woont bijna anderhalfjaar met de twee jaar oudere GeneeskundestudentTjerk Zweers op de dertien meter lange Trintella4.De twee kennen elkaar vanaf het moment datNiels zijn eerste windsurfles van Tjerk kreeg, zo’ntien jaar geleden. Terwijl Niels z’n hart verlooraan surfen en zeilen, werd Tjerk verliefd op Niels’tweelingzus. De verkering is allang uit, maar devriendschap bleef. Evenals de liefde voor water,wind en zeilen.Tjerk: ‘Alles draaide in die tijd om surfen. Iedervrij uurtje zaten we op het Leekstermeer, inMakkum of in Lauwersoog. Toen ik een autootjekreeg, was het helemaal feest. Als we geen zinhadden om heen en weer te rijden, sliepen we inde kofferbak.’ Wonder boven wonder haalden desurfdudes in één keer hun vwo-diploma. Tjerkging naar de RUG en Niels vertrok als surfinstructeurnaar Curaçao. In de Caracasbaai werd hetzaadje geplant om de wereld rond te zeilen. Niels:‘In de haven lagen de schepen met wereldreizigers.Avonturiers op leeftijd. Ik begon te dromen:misschien later als ik groot ben...’IJSPEGELSEen jaar later studeerde Niels Werktuigbouwkundeen woonde hij met Tjerk in een studentenhuisin Paddepoel. Toen ze een documentairezagen over twee jongens die de oceaan overstaken,openden ze de volgende dag een bankrekening.Tjerk: ‘Vanaf dat moment zetten we iedere centopzij en surften vooral nog op internet, op zoeknaar een schip. Onze droom was geen luchtkasteelmeer, maar een haalbaar project dat zich steedsduidelijker aftekende. We zochten, vergeleken,rekenden en reden het hele land door op zoek naarhet juiste schip voor de juiste prijs. Door de crisiszit de klad ook in de scheepsbranche. Voor ons eengeluk.’Bij Aquatel Jachtservice in Workum, aan de randvan het IJsselmeer, vonden ze La Reyna. Eendegelijk polyester schip uit 1978, gebouwd inDen Bosch. Een opknapper voor een mooi prijsje.De verkoper waarschuwde dat ze het dubbelekwijt zouden zijn om haar vaarklaar te maken.‘Of we moesten er zelf héél véél tijd in steken enop het schip gaan wonen. Nou, dat was preciesonze bedoeling’, lacht Niels. ‘Op 12 november2012 sliepen we voor het eerst aan boord. Hetwas afzien. De Trintalla4 heeft in de Caribbeangevaren en is niet geïsoleerd. Aan het plafondhingen ijspegels.’TERWIJL NIELS Z'N HARTVERLOOR AAN ZEILEN,WERD TJERK VERLIEFDOP NIELS’ TWEELINGZUSDe eerste klus was dan ook om de oude koninginvan een warme jas te voorzien. ‘Tweeënhalvecentimeter dik tempex, geperst piepschuim meteen hoge isolatiewaarde’, aldus Tjerk. Vorig jaarontplofte de oude Webastokachel, die 240 literdiesel per maand verbruikte en het dus qua geld enuitstoot sowieso moest ontgelden. ‘We verwarmennu met een infraroodpaneel, de stroom gaan wezelf opwekken met zonnepanelen en een windgenerator.’De 72 pk Perkins diesel moet plaatsmaken voor een kleine elektromotor en zestigaccu’s, waarvoor de stichting Trintellela4greensponsoren zoekt. ‘De lampen zijn inmiddels ookenergiezuinige leds. Een schip heeft kleine ramenen licht is belangrijk.’ Maar ook de leefbaarheiden de knusheid verliezen de schippers niet uit hetoog. Het interieur is flink onder handen genomen,de kussens zijn opnieuw bekleed en er hangenfonkelnieuwe gordijntjes voor de patrijspoorten.ECO-TR IPDe avonturiers verwachten in 2016 of 2017 te vertrekken.Met drie camera’s en twee gopro’s willenze hun reis vastleggen en via een livestream-verbindingzal de reis te volgen zijn. Niels: ‘We willende schoonheid van de aarde laten zien, maar ookde schade die de mens aanricht en de puinzooi diewe er met z’n allen van maken. De voetbalveldenplastic afval die in de oceanen drijven en dezwaar vervuilde stranden die we onderweg zullentegenkomen. Maar ook onze persoonlijke strubbelingenen het leven aan boord komen aan bod. Deromantiek van lange overtochten en onverwachtemomenten, windstilte, storm, onweer, verveling,ziekte…’Een essentieel onderdeel van de reis wordt hetbezoeken van duurzame projecten. Tjerk: ‘Pro-jecten die gericht zijn op het behoud van hetecosysteem. Duurzame visserij bijvoorbeeld, of hetbeschermen van walvissen. Niels is bezig contactte leggen met een schilpaddenopvanghuis in SriLanka.’MEISJESWie de zeilhunks aan de haak wil slaan, vistachter het net. Niels heeft net een relatie van tweejaar achter de rug en vertelt dat de wereldreis vooreen hoop problemen zorgde. ‘Hoe dichterbij deafvaart en hoe concreter de plannen, hoe meerellende. We willen jaren wegblijven, misschienkomen we wel nooit meer terug. Daar is geenrelatie tegen bestand. Of je moet een hele makkelijkevrouw hebben, en die zijn erg lastig te vinden.We vertrekken over twee jaar, nu begin ik nietmeer aan een relatie.’‘Voor een relatie serieus wordt, zijn we weg’,benadrukt Tjerk. ‘Daarbij komt dat ik helemaalgeen tijd heb voor een vrouw. Ik loop veertig uurin de week coschappen en ieder vrij uurtje werkenwe aan de boot. Ieder studiepunt is een stapdichter bij onze droom. Vind dan maar eens tijdvoor een meisje. Vrouwen vragen ook altijd meertijd dan je kunt geven. We hebben wel een helehechte vriendengroep die hier veel rondhangt enhelpt met klussen. Je kunt met zes, zeven man aanboord slapen. Deze zomer willen we naar Denemarkenof de Oostzee en als dat niet lukt gaan wenaar de Sneekweek.’ Stappen is ook beduidendminder geworden. ‘Gisteren ging ik weer eens dekroeg in en kwam ik om twaalf uur alweer binnenmet: ik ben moe, Niels.’Tijdens de wereldreis moeten de twee geldverdienen om in hun onderhoud te voorzien enom eventuele onvoorziene onkosten te kunnenbetalen. Daarom nemen ze hun opvouwbaresurfplanken mee. ‘We zijn allebei ervarenzeilinstructeurs’, stellen de vrienden. ‘Een visumaanvragen kan vaak ter plekke en omdat we onzeeigen energie opwekken, hebben we niet veelnodig. Onderweg gooien we een hengel uit enmisschien is een mini-moestuin op het schip weleen optie. We laten ons voor vertrek uitschrijvenals Nederlander om als wereldburger het Reitdiepuit te varen.’Zeilschool ReitdiephavenDit voorjaar geven Niels en Tjerk zeillessenin de Reitdiephaven aan kinderen van 6 tot11 jaar. Er liggen zes Optimisten klaar om dekinderen op een speelse manier te laten zien watzeilen is. De lessen worden in kleine groepenop zaterdag en zondag gegeven. Meer info op:www.zeilschoolreitdiephaven.nl enwww.trintella4green.nl.17

BLOGAHOLICRina Tienstra18'Revlon is prachtig, maar jelippen worden er kurkdroogvan.' Carolien Jonkman is hetmeisje achter BLOGaholic, eenhandig én openhartig blog vooriedereen die van beauty, modeen lifestyle houdt. En welkemeid doet dat nou niet?BlogAHOLIC? Ben je verslaafd?‘Mode en make-up, ik was er nooit zo mee bezig.Pas in havo-vijf, toen ik mijn babyvet waskwijtgeraakt, begon ik me ervoor te interesseren.En ik wil natuurlijk schrijven, creatief bezig zijnnaast mijn studie Verpleegkunde. Daarom begonik met BLOGaholic. Mijn opschrijfboekje hebik altijd bij de hand. Ik schrijf ook over dingendie ik om me heen zie of meemaak. Maar nietherkenbaar. Mijn kledingtips voor een eerste dateschreef ik toen ik net met mijn vriend aan hetdaten was, maar dat haal je er niet uit.‘Ik ben een beginner, ik nodig nog niet iedereenuit. Mijn foto’s plaats ik op Facebook en Instagram.Ik spaar voor een spiegelreflex-camerawaarmee je ook kunt filmen.’Welke blogs volg je zelf?‘Vooral make-up-blogs. Ieder dag TESKUH.Verder Verakamilla, Beautygloss en Beautyblogs.De bloggers op Beautyblogs krijgen daar geldvoor, maar zo bekend ben ik niet. Als je filmpjesop youtube plaatst, krijg je meer bekendheid. Eerstnog maar een tijdje bloggen, later wil ik wel eenvlog, een videoblog. Mijn studie kost me veel tijd,zelfs aan schrijven kom ik niet altijd toe.’Heb je wél tijd om te shoppen?‘Ja, hoor, maar ik spendeer er weinig geld aan.Zo’n twintig euro per maand. En een paar euroaan make-up. Ik zit boven op aanbiedingen ensales. De rode lipstick die ik draag, is van deETOS, met dertig procent korting. Die blijftprima zitten. De duurdere lippenstift van Revlonwaar ik mezelf eens op trakteerde als luxe-uitspatting,was prachtig van kleur, maar ik kreeg erkurkdroge lippen van. En je bleef aan het bijwerken.Daar heb ik een review over geschreven.’Goedkoop is geen duurkoop?‘Not. Ik gebruik BB-cream en een oogschaduwpaletvan de Action. Mijn eyeliner is van deHema en de mascara van de ETOS. Ik heb ééndure oogschaduwdoos van L‘Oreal Paris, speciaalvoor bruine ogen. Daarmee werk ik ook mijnwenkbrauwen bij. Prijzige crèmes heb ik niet.Van dagcrèmes krijg ik puistjes, terwijl ik besteen gave huid heb. Meestal smeer ik een beetjebodymilk van Hello Kitty op mijn gezicht als hetwat trekkerig aanvoelt. Of een likje handcrèmevan de Aldi. Primers en foundation gebruik ik ookbijna niet. Wel altijd een beetje concealer op mijnoogleden, Essence van de Kruitvat, dan loopt mijnoogschaduw niet uit.’Hoeveel tijd besteed je aan je make-up?‘Ongeveer tien minuten per dag. Ik ben meer tijdkwijt met het zoeken naar nieuwe trends. Dezezomer zijn felle kleuren hot. Ik zag modellenmet turquoise, paarse en zelfs fel lichtblauwemascara op de catwalk. Best apart. Ik vind dienieuwe natural look ook prachtig. Nude is echtin de mode. Foeilelijk vind ik het als je alleenoogschaduw gebruikt en geen mascara. Mascaramaakt je look áf. Ook van die hele dunnegeëpileerde wenkbrauwen vind ik verschrikkelijk.Dikker aangezette wenkbrauwen geven je gezichtkarakter.’En wat vind je lelijk in de mode?‘Ik loop nooit in iets wat iedereen draagt. Zo’n téskinny glansbroek met een té krap shirt of een téstrak jurkje erbij vind ik echt niet kunnen. Koopeen maatje groter of combineer zo’n treggingmet iets oversizeds. Zelf ben ik van de Bohemianstyle, de Ibiza-look. Lange rokken en veel kleurigesieraden. Of zo’n kort spijkerbroekje met een mooihemdje. Daar kan ik me nu al op verheugen. Ikprobeer aparte setjes te matchen. En het hoeftgeen merkkleding te zijn. Ik zweer bij de Primark,de H&M en Zara. Of ik snuffel wat in vintagewinkels.Door combineren ontwikkel je je eigenstijl.’Carolien plaatst haar foto’s op instagram(carolienjj) en schrijft op haar blogwww.carolinejanine.webnode een review overPimp Your Shoes, een webwinkel met schoenenaccessoiresen sieraden.Kijk ook op www.hanzemag.nl.Er zijn producten te winnen!

Foto: Luuk Steemers

Foto: Luuk Steemers20‘Astrid is een ontzettend lieve meid. Ze is er altijdvoor me en ze staat altijd voor me klaar. We staanop veel manieren ongeveer hetzelfde in het leven.Ik vraag haar heel gemakkelijk hoe ze ergens overdenkt. We praten over serieuze dingen én welachen ons slap samen. Een harde werker is ze ook.Op een gezonde manier perfectionistisch. Ze rustgewoon niet voordat het goed is.‘De muziekwereld is klein, ik had haar dus alzien spelen voordat we elkaar voor het eerstontmoetten. Toen we op de eerste schooldag bijelkaar aan tafel zaten, was het vriendschap op heteerste gezicht. Dat is anderhalf jaar geleden, maarhet lijkt veel langer. Muzikaal passen we bij elkaar.Ik kan met niemand zo goed samenspelen als metAstrid. In het eerste semester begonnen we ermeeen dat is zo gebleven. Het is lastig uit te leggenhoe dat kan. We ademen muzikaal op de zelfdemanier, denk ik. Afspreken hoe we iets gaan doen,hoeven we niet. We denken hetzelfde over melodischelijnen, zuiverheid en intonatie. Ook onsklankbeeld, het soort geluid dat we willen horen,past perfect. Wanneer het feller, bijterig moet zijn,of wanneer juist warm.‘Het is dezelfde interpretatie, we zetten opdezelfde plaats in het stuk dezelfde sfeer neer. Metpianiste Maria Fatela hebben we een eigen trio.We doen schnabbels, huiskamerconcerten en wespelen achtergrondmuziek.‘Elke dag zien we elkaar op school. En vaakdaarbuiten. We houden allebei van ouwehoeren.We kijken vaak samen naar Zaai, een kinderprogrammawaar we helemaal dubbel om liggen.Dingen die nergens op slaan, vinden we ontzettendgrappig. Wijntje erbij.‘Buiten school hebben we eigenlijk nooit muziekop staan. Het maakt al zo’n groot deel van onsleven uit. We studeren allebei minstens vijf uur perdag. Vaak gaan we even in een lokaal zitten omsamen te spelen. Elkaar feedback geven doen weook. Dan zeggen we gewoon: hé, ik vind dat je datstukje niet zo mooi speelt. Concurrentie kennenwe niet. Astrid is zo’n leuke meid en ze speelt zómooi. Ik gun haar alle geluk van de wereld.’ITEMRina TienstraLiesbeth en Astrid delen de liefdevoor muziek. Hartsvriendinnenzijn ze vanaf hun eerste dag op hetConservatorium.LIEBETHBOSBOOM19TweedejaarsCelloASTRIDDEN DAAS20TweedejaarsKlarinet‘Liesbeth en ik kenden elkaar van naam en wezagen elkaar wel eens spelen op concoursen. Liesbethspeelde op de Avond van de Jonge Musicus.Ik deed mee aan het Prinses Christina Concours.We zijn allebei erg gedreven. In het eerste jaarkwamen we bij elkaar in de klas. We zijn heelgoed bevriend geworden en wilden gelijk al samenspelen. Een kamermuziekproject op school voorcello, piano en klarinet was het begin. Dat gingzó goed. Muzikaal bleek het heel goed te klikkentussen ons. We hoeven elkaar niets uit te leggen,zelfs niet voordat we een stuk spelen. Natuurlijkgaan we wel in discussie tijdens het repeteren.‘Liesbeth heeft een goed oordeel over mijn spel:ik weet meteen hoe ik het beter kan krijgen. Wehebben hetzelfde klankideaal. Ook met Maria inons trio is dat zo. De kracht van het samenspelenmet drie instrumenten, zodat het ook echt sámenklinkt.‘Liesbeth en ik houden van dezelfde componisten.Alexander Zemlinsky spelen we graag. Dat iszulke romantische muziek, die moet je met passieen gevoel spelen. Met Liesbeth erbij ontstaat erdan vanzelf iets magisch. We hebben dezelfdedrive om tot het uiterste te gaan.‘Liesbeth is heel open en vriendelijk en ze heefteen enorm gevoel voor humor. We gingen laatstsamen naar een brass-concert en in de pauze waser een loterij. Wonnen we anderhalve liter bier!Dat is zó niet ons ding, we lagen echt blauw vanhet lachen!‘Mijn vriendinnen van buiten begrijpen somsminder goed dat ik niet zo vaak kan stappen. Maarmuziek is geen hobby. Je wordt continu met jezelfgeconfronteerd. Omgaan met conservatoriumvriendenis wat dat betreft wat gemakkelijker.Onze way of live is hetzelfde.‘Voor uitgaan hebben we te weinig tijd en energie.Na het Prins Claus Concert gingen we natuurlijkwel met zijn allen op stap. Buiten school drinkenwe vaak kopjes thee bij V&D. Of we eten samenop mijn kamer. En we hangen graag samenvoor de televisie. We zijn allebei fan van FlikkenMaastricht.’

JENNIFER VECHT VOORBRAZILIAANS GOUDLuuk SteemersFoto: Luuk SteemersNa twee jaar blessureleed werdjudoka Jennifer Wichers inoktober Nederlands kampioen.In Rio wil ze erbij zijn. ‘Ik gavoor goud.’‘Toen ik een jaar of zes was, was ik altijd aan hetstoeien. Ga jij maar op judo, zei mijn vader. Algauw bleek dat ik talent had. Op mijn twaalfdekwam ik bij Topjudo Noord. Vanaf mijn dertiendemocht ik meetrainen met de top van Nederlandin Nieuwegein. Op mijn veertiende won ik hetEuropean Youth Olympic Festival. Vanaf die tijdwist ik wat ik wilde: Olympisch goud.’Dat zou uniek zijn. De enige judovrouw die ooitOlympisch goud won was Angelique Seriese in1988 toen vrouwenjudo nog een Olympischedemonstratiesport was. ‘Judo is een heerlijke sport.Je doet alles om je tegenstander op haar rug tegooien. Om op het juiste moment toe te slaan ga jesoms mee met de bewegingen. Iedere tegenstanderbeweegt anders en reageert anders. Het is nooithetzelfde. Een vette ippon is zo’n verschrikkelijkmooi gevoel.’Op haar vijftiende verhuisde Jennifer Wichersnaar een woonboot in hartje Groningen. ‘Ik konhier school en sport combineren. Maar ik hadhet allemaal behoorlijk onderschat: koken, dewas doen, boodschappen, school en judo. Ik hebhavo-4 met de hakken over de sloot gehaald.Daarna ben ik naar het Johan Cruyff Collegegegaan om MBO-Marketing te doen, een goedevoorbereiding voor Sportmanagement aan deHanze. Die studie loopt als een trein. Ik zit nu inhet vierde jaar.’ZWARE DOBBERDrie jaar geleden kreeg Jennifer ernstige blessuresaan haar enkel en elleboog. Na enige operatiesmoest ze twee jaar revalideren. ‘Eerst op krukken,daarna zelfs een tijd in een rolstoel.’Twee jaar lang reisde Jennifer drie keer per weeknaar fysiotherapeut Rob Tamminga in Utrecht omaan de opbouw van haar spieren te werken. ‘Allesin oma-tempo. Een zware dobber. Ik weet nog datik van het Willem-Alexander Sportcentrum naarde Van OlstToren moest op krukken. Het kostteme drie kwartier en ik was bekaf. Maar toen zatik tijdens college naast iemand die verlamd wasen zijn hele leven aan een rolstoel gekluisterd was.Stel je niet zo aan, dacht ik.’Vorig jaar ging het beter. In maart deed Jennifervoor het eerst weer mee aan een toernooi, hetOpen Zwitsers kampioenschap in Genève. ‘Ikwon! Wat een opluchting betekende dat na al dieblessure-ellende en onzekerheid.’CENTRALISATIEIn oktober werd ze Nederlands kampioene inde klasse tot 63 kilo. Toch voelt Jennifer zichnog lang niet zeker over de kwalificatie voor deOlympische Spelen in Rio de Janeiro in 2016. ‘DeNederlandse judobond is aan het centraliseren. Zewillen dat de senioren in Rotterdam of Haarlemtrainen. Dat zou betekenen dat ik moet verhuizen,en dat ik een andere trainer krijg.’ Jennifer traintbijna dagelijks bij Martijn Dijkman van Dijkmansportaan de Melisseweg in Ulgersmaborg.‘Eén blik van Martijn en ik weet wat hij bedoelt.Zo’n band opbouwen kost jaren. Om niet meerafhankelijk te zijn van de judobond willen we eencommercieel team opzetten. Dan kun je veel meerje eigen plan uitstippelen.’Jennifer traint zo’n twaalf keer per week. Opzondag en woensdag train ik bij de kernploeg inNieuwegein. Natuurlijk is er veel judotrainingom bepaalde worpen en grepen te oefenen, maarik doe ook looptraining en veel krachttraining.Nooit met apparaten, altijd losse gewichten enhalters. Een tegenstander staat ook niet vast.’In mei begint de kwalificatie voor de OlympischeSpelen. Op World Cups en Grand Slams moetJennifer veel medailles halen. Dan mag ze naar deEK en WK. ‘Uiteindelijk moet ik in de top-14 vande wereld komen. Ik denk dat het haalbaar is.’21

HOREN& ZIENPRISONERS OF WARSOUTH PARK:THE STICK OF TRUTHTHE GRANDBUDAPEST HOTELPrisoners of War, Ha t u fi m in het Hebreeuws, iseen Israëlische serie uit 2010 van regisseur GideonRaff. De Amerikaanse hitserie Homeland is eropgebaseerd.Uri Zach en Nimrod Klein keren met de stoffelijkeresten van hun kameraad Amiel Ben-Horin nazeventien jaar gevangenschap terug in Jeruzalem.De militairen werden gegijzeld na een geheimemissie tegen een Hezbollah-topman in Libanon.Na jaren onderhandelen worden ze vrijgelaten inruil voor de vrijlating van Palestijnse gevangenen.Een uitzinnige menigte wacht hen op bij hetvliegveld, maar Nimrod en Uri zijn doodstil endoodsbang. Ze worden onthaald als helden engaan door een mallemolen van psychiatrischechecks, debriefings en familieperikelen. Hunfamilieleden kennen hen niet meer terug. Hunwereld staat op z’n kop. Maar dat is nog nietsvergeleken met de verschrikkingen en martelingendie Uri en Nimrod in hun gevangenschap hebbenmeegemaakt en het monsterlijke geheim dat zeverbergen. Klinkt allemaal niet vrolijk en datis het ook niet. Homeland is, vergeleken metPrisoners of War, behoorlijk Hollywood. Hatufimis door de sterkere plot, schitterend camerawerk enhet sublieme acteerwerk explicieter, dramatischeren geloofwaardiger. Regisseur Raff gaat tot op hetbot. En hij gaat door, ik kijk uit naar serie 2.We hebben er lang op moeten wachten: SouthPark - The Stick of Truth. De kinderen doen meein een reusachtig fantasy-rollenspel waar de spelerals nieuwe buurtbewoner midden in valt. Je kuntkiezen uit vier rollen: Fighter, Thief, Magician en…Jew. Werkelijk elk personage komt opdraven. Hetspel is niet alleen een zowaar perfecte benaderingvan de serie, ook onder de motorkap zit hetdegelijk in elkaar. De game neemt het RPG-genrefeilloos op de hak en escaleert steeds verdermet onder meer aliens, kabouters, nazi zombies,Canada, roodharigen en Al Gore.De verschillende aanvallen zijn bijzonder leuk uitgewerkt,maar je wordt wel elke keer getrakteerdop dezelfde, soms lange, animaties. Vooral deeenhoorn-aanval van Princess Kenny zul je vaaklangs zien komen en voelt net iets te lang.Al met al is het spel wel aan de korte kant. In eenweekendje ben je wel uitgespeeld, en dat is vooreen RPG wel erg karig. Toch voelt dit als de juistelengte. Het blijft grappig en vers, zonder dat hetlangdradig wordt. De Europese versie is op eenhandjevol plekken gecensureerd, zij het in degebruikelijke hilarische stijl van South Park.Er zijn genoeg kleine dingen om over te zeuren,maar niets leidt af van de glans van deze poepkleurigediamant. Speel het vooral, maar onthoudook: you never fart on anyone's balls.Wes Anderson is één van de meest bejubelderegisseurs van dit moment. En terecht. In TheGrand Budapest Hotel, een bizarre combinatievan een magische kijkdoos en een suikertaart,neemt Wes Anderson je mee in een hilarischavontuur met excentrieke paradijsvogels. Een mixvan fin-de-siècle-decadentie, nazi’s en Hongaarsfascisme, gelardeerd met bajestattoeages, snorren,wijnvlekken en rimpels.Monsieur Gustave (Ralph Fiennes), conciërge vanhet Grand Budapest en de jonge piccolo Zero(Tony Rovolon) vormen een hecht team. Als monsieurGustave wordt verdacht van de moord op de84-jarige miljonaire Madame D (een onherkenbareTilda Swinton) is het Grand Budapest overgeleverdaan het strenge regime van ZZ’ers, onderleiding van inspecteur Henckels (Edward Norton).Monsieur Gustave belandt in het gevang waar hijtrouw wordt bezocht door zijn protegé Zero, diehem uitbreekmateriaal bezorgt, verpakt in suikerzoetetaartjes en gebakken door Zero’s vriendinAgatha (Saoirse Ronan). Monsieur Gustave weette ontsnappen in het illustere gezelschap van vierhardcore bajesklanten. In een absurde achtervolgingmet de ZZ en killer Jopling (Willem Dafoe)op zijn hielen, weet Monsieur Gustave uiteindelijkzijn naam te zuiveren. Een komische fi lm metdonkere randjes die oogt als een prentenboek.RT♥♥♥♥♥JMX♥♥♥♥♥ADVERTENTIESLV♥♥♥♥♥22

ADVERTENTIES.nl@hanzemagHanzeMagHanzemagazine23

‘WAT ZEI JE?WESTEREMDEN?’24De opdracht? Beschrijf je liefdevoor een klein Gronings dorp induizend woorden. Vijfendertigstudenten deden mee aan deverhalenwedstrijd Student@Dorp van kenniscentrumNoorderRuimte. Drie(vrouwelijke) studentenvielen in de prijzen. Wijbeloofden om de beste tweeverhalen te publiceren.CommunicatiestudenteSusanne Dijk werd tweedemet haar verhaal ‘Wat zei je?Westeremden?’ Op pagina 26 en27 vind je het winnende verhaalvan Minervastudent NellekeRoosenbrand.De stilte. De wind. Geen mensen. Oude huizen.Slingerende weggetjes. Ga ik hier de komende jarenecht wonen?Ik was elf toen ik van een nieuwbouwwoning inde stad Groningen naar het platteland verhuisde.Ik wilde niet. Ik zat op een grote basisschool enhad genoeg vriendinnen. In – hoe heet het dorpook alweer? – zouden maximaal twee meisjes vanmijn leeftijd wonen, hoe moet ik daar ooit wonenzonder mezelf een kluizenaar te voelen of sociaalgeïsoleerd te raken?Ik betrad de oude pastorie naast Jachin, de voormaligekerk en jeugdsoos. Dit is mijn huis, hierga ik wonen. Ik loop naar binnen en kom in eenlange gang met oude tegeltjes en een glas-in-looddeur. Hier en daar missen stukjes uit de tegels. Inde keuken ligt versleten laminaat op de vloer en dekeukenkastjes zijn gemaakt van gebruikt hout metverfspatten. Brrr.De dag dat wij aan het verhuizen waren zat er eenmeisje in de speeltuin op de schommel, samen meteen ander meisje uit het dorp. Ze waren geïnteresseerdaan het kijken wie er in het huis kwamwonen. Ik herinner me nog dat mijn juf zei: “Hetis een hele happening als er een nieuw meisje komtwonen in zo’n klein dorp.” Ik besteedde verdergeen aandacht aan die meisjes en ging binnenverveeld op een stoel zitten.Ik had nooit gedacht dat ik me meer thuis zouvoelen in Westeremden dan in de stad. In de stadgebeurt ‘het’ immers allemaal. Maar in de stadvoel ik me één van de velen, en dat ben ik daarook. In Westeremden ben ik Susanne, ben ik dedochter van Thea en het meisje dat in 2005 in deoude pastorie naast de oude Jachin kwam wonen.Westeremden heeft een verleden, het heeft verhalen.Er zit een prachtig historisch verhaal achterde Abt Emoschool, een verhaal dat mijn vader mijvaak genoeg heeft verteld. “Hier stond vroegerde school, waar nu dat moestuintje is gemaakt”,vertelde mijn vader als we door Westeremdenliepen, “en dat weiland waar die koeien staan, zieje dat? Dat was vroeger de ijsbaan”. Mijn vaderheeft Sociale Geografie gestudeerd en is ontzettendgeïnteresseerd in dorpjes zoals Westeremden.Hij heeft bij mij ook die interesse opgewekt eninmiddels weet ik zelfs dat Westeremden ooit eenhaven had, waar nu die schattige steiger ligt.Hoezo, er is niets te doen in dorpen? We hebbeneen jeugdsoos, die elke vrijdag- en zaterdagavondopen is en regelmatig themafeestjes organiseert.Eens in de twee jaar wordt er een feestweekgeorganiseerd met als hoogtepunt de Stille Knipe.Afgelopen jaar nam ik twee vriendinnen vanmijn vereniging uit de stad mee en ze hebbenzich geweldig vermaakt. Dat geslenter van kroegnaar kroeg, waar je onderweg allemaal bekendentegenkomt en bij ze aansluit. Dat ene huis water van buiten altijd zo mysterieus uit ziet, maarvan binnen is omgetoverd tot een prachtige kroegwaar je maar één euro betaalt voor bier en wijn.Dat ritme waarbij je om 8 uur ’s ochtends op bedgaat en een halfuur later er alweer uit moet voorje werk. Terwijl je aan de keukentafel je ontbijteet zie je dat het kampvuur verderop nog steedsvermaak biedt aan dronken mensen die (enigszinswankelend) met elkaar aan het praten zijn overiedereen die ze die nacht hebben ontmoet.Ook dorpsvereniging Orando zit niet stil. Insamenwerking met de (kinderen en juffen vande) Abt Emoschool worden er bijna maandelijks‘Emomentjes’ georganiseerd in het dorpshuis,waarbij een tombola de feestelijke afsluiter isvan een prachtig toneelstuk dat de kinderenvan de school opvoeren. Natuurlijk wordt metkerst de enorme boom op het dorpsplein versierdmet kunstwerkjes van de kinderen van de AbtEmoschool, die ze er zelf in mogen hangen.Ik woon inmiddels al bijna negen jaar in Westeremdenen ik moet er niet aan denken om erniet meer te wonen. Tot op de dag van vandaagzijn onze keukenkastjes nog steeds gemaakt vangebruikt hout, is de houten vloer alleen maar nógmeer versleten geworden en is dat meisje op dieschommel nog steeds mijn vriendin.Ik studeer en woon nu weliswaar in de stad, maarik ga met plezier ’s weekends naar mijn moederom naar mijn echte thuis te gaan. Als ik naarbuiten loop ruik ik de stilte en de vrijheid van eendorp en hier kan ik ontzettend van genieten. Ikvraag mijn moeder regelmatig of we weer een vandie zogenoemde ‘Ommetjes’ zullen opzoeken, diewe ooit eens hebben ontdekt toen we rondliepenin Garnwerd. Zelfs de beruchte tegeltjesstrijdwaarmee Westeremden sinds lange tijd weer dekrant haalde vind ik leuk en maakt me aan hetlachen. Iedereen wil laten zien dat ze iets te zeggenhebben, en terecht! Heerlijk, die dorpse sfeer.

Jachin, de voormalige Gereformeerde kerk (1898-1935) van WesteremdenFoto: Pepijn van den Broeke

ALLESGOUD26Minerva-studente NellekeRoosenbrand won deverhalenwedstrijdStudent@Dorp met haarverhaal over Middelbert. ‘Hetonderwerp had elk ander dorpdan Middelbert kunnen zijn’,aldus de jury, ‘maar dat maakthet verhaal juist zo goed, zouniverseel.’Ik kwam thuis met een kettinkje met kleinekraaltjes in de vorm van visjes eraan, gekocht opde rommelmarkt. Het had oranje kraaltjes, rodekraaltjes, blauwe kraaltjes en groene kraaltjes enik vond het heel erg mooi. Mijn broer zette mij enmijn zusje op de leuning van de bank en verteldedat opa dood was. Mijn opa was zesentachtig enziek toen hij overleed. Het was Koninginnedag enik was zes.Dus ik maakte een tekening voor mijn dode opa.Ik ging aan tafel zitten en tekende een vis. Maarwel een dode vis. Een goudvis, met kruisjes alsogen en zijn mond een beetje open, liggend op zijnrug. Net als mijn opa.De dode goudvis op mijn tekening lag onder eenblauwe lucht van potlood en was omringd doorgroene blaadjes. Mijn moeder vond de tekeningzo mooi dat ze hem had geplastificeerd. Zodat ikhem bij het graf kon leggen en de regen hem nietdirect weg zou spoelen. Toen we de eerste handjesaarde op de kist gooiden woei mijn tekening deGroningse grond in. De wind blies hem middenop de blanke houten kist van mijn opa. Ik keek opnaar de blauwe lucht en zag iemand in de hemelnaar me knipogen.Of ik het kettinkje ook om had weet ik niet meer.Mijn opa heette Jan en mijn oma heette Bep. Janen Bep kwamen pas op late leeftijd in Groningenwonen. Toen Jan en Bep gingen trouwen zijn zesamen in het midden van Nederland gaan wonen.Daar waar mensen de ‘o’ zo gek uitspreken.Zevenenvijftig jaar hebben ze samen in Almelogewoond. Tot ze niet meer voor zichzelf kondenzorgen en mijn vader en moeder voor hen wildenzorgen. Dus pakte Bep hun spullen bij elkaaren reed Jan hen honderdvijfentwintig kilometerrichting het noorden, in hun rode auto. Ze redennog net niet de gouden rand over, waar hetGronings volkslied over zingt. Maar ze zagen welhet pronkjuweel dat de stad en het ommeland was,en is. Dat was de dag dat ze het mooie Groningenvonden.Jan en Bep wisten dat ze ooit dood zouden gaan.Hun lichaam zou in de aarde begraven wordenen hun ziel zou naar de hemel gaan. Hun Godhad hen gelukkig gemaakt en vooral ook oud. Alwisten ze de dag van hun dood niet, ze waren vanGroningen gaan houden en wilden in deze goudengrond begraven worden. En Jan wist waar. Eenplek die erg klein was, en toch zo groot.Heel af en toe bezoek ik mijn opa wel eens op debegraafplaats in Middelbert. Mijn oma is inmiddelsnaast hem komen liggen. En samen kijkenze naar de blauwe lucht. Ik geloof dat de goudvisweer leeft. Maar dan wel onder de grond. Mijngoudvis zwemt nog steeds rond in de gouden aardeom de kerk. Af en toe zwemt hij een rondje om dekerktoren.Het is een prachtige herfstdag, denk ik terwijl iknaast de twee grafstenen op de koude grond gazitten. Op de stenen zelf zit het vast lekkerder.Maar ik denk niet dat mijn oma dat zou kunnenwaarderen. Mijn broer mocht ook nooit op deleunstoel van opa zitten. Hij liet hem in de verkeerdestand achter.Er loopt nog iemand op de begraafplaats. Hijheeft een gieter in zijn rechterhand en loopt langs.“Moi”, zegt de man met zijn stoere Groningsedialect. Hij stapt stug verder en verdwijnt tussende graven. Het geluid van het krakende grindonder zijn laarzen wordt zo zacht dat ik het nietmeer hoor. Het wordt stil.Ik heb geen idee of mijn opa mij ook kan horenals ik nu tegen hem praat. Daarom adem ik maarwitte wolkjes in de lucht. Ik hoop dat ik geenwolken veroorzaak aan de strak blauwe lucht. Datzou jammer zijn van hun uitzicht. Ik denk weeraan het kettinkje met de visjes eraan. Het moetnog ergens liggen in mijn slaapkamer, in die enela. Als ik thuis ben zoek ik het op, denk ik bijmezelf. En dan kom ik terug en laat ik het mijnopa zien. Want hij heeft het nog nooit gezien.“Opa, ik moet weer weg.” Met mijn hand steunendop de koude steen sta ik op en ik klop mijnbroek af. Een laatste keer kijk ik om me heen. Ikzie oranje blaadjes, rode blaadjes, de blauwe luchten groen uitgeslagen grafstenen en ik vind het heelerg mooi.Mijn fiets staat tegen het hek aan. Met mijn koudevingers pruts ik aan mijn slot. Het klikt open enik stap op en fiets door de Middelberterweg naarhuis. Eén van de twee straten waaruit heel Middelbertbestaat. En ik laat mijn opa achter. Datdoe ik met een gerust hart, want hij ligt hier goed.Ik ben hier nu vaker geweest en ik snap waarommijn opa deze plek heeft uitgekozen. Het is hiergewoon mooi. Ik houd van dit land. De luchtenlijken hier wijder en de wegen lijken langer. Dewind waait hier harder en de aarde onder onzevoeten is van goud. Het leven hier is simpel, metzijn twee straten. Je kunt alleen maar rechtdooren dat vind ik fijn. Het is niet pietepeuterig en jeziet geen liefelijke tafereeltjes. Alles is hier groots,de bomen en de mensen. De mensen werken enwroeten en ze passen bij dit stevige landschap. Zestaan met beide benen op de grond. De grond dieschokt en schudt en toch prachtig blijft. Het iseenvoudig gezegd goed.En God noemde het Groningen, en Hij zag dathet goed was. Ook mijn opa zag dat het goed was.En ik zie nu dat het goed is.“Alles goud, mien jong?”, vraagt de kerktoren aanmijn opa. Mijn opa glimlacht en zwijgt, ligt onderde blauwe lucht en tussen de gekleurde blaadjes.“Alles goud, mien jong...”, zegt de kerktoren tegenmijn opa.Hij houdt van dit land. Een land van goud.

Begraafplaats Middelbert aan de MiddelberterwegFoto: Pepijn van den Broeke

LOCOLuuk SteemersCARLIJN BLEKKINKIS EERSTEJAARS SPORT,GEZONDHEID & MANAGEMENT ENTRAMPOLINESPRINGER‘Tot mijn twaalfde turnde ik. Door een elleboogblessuremoest ik overstappen op trampolinespringen.Achteraf een geluk want voor turnen ben ik eigenlijkte lang. Sinds mijn twaalfde train ik in Heerenveen.Net als bij turnen maak je salto’s en schroeven. Dezweefduik is mijn favoriete oefening. Het geeft echteen kick, een gevoel dat je kunt vliegen. Mijn besteprestatie tot nu toe was het WK junioren in Sofiavorig jaar, vierde bij het synchroonspringen metRomana Schuring, en zevende in de individuelerangschikking. Rio komt te vroeg, maar op de Spelenvan Tokio wil ik erbij zijn.’23

LIEVELOESlieve.loes@live.nlLieve Loes,Sinds ik op aanraden van mijn vriendin mijn baardheb afgezworen, erger ik me dood aan de oneff enhedenen ruwe plekken op mijn huid als ik me sta te scheren.Die haargroei was een prima camoufl age. Ik heb zelfsal een paar rimpels na een nachtje doorhalen, of zegmaar rustig vouwen. Loes, is hier nog wat aan te doen,denk je? Ik durf eigenlijk niet naar de drogist of deDouglas met mijn ijdele gezeur.LeonBeste Leon,Puistjes, ingegroeide haartjes, ruwe plekken engrove poriën zijn typisch van die scheerkwaaltjes.Vrouwen hebben er vaak op intieme plekken lastvan. Hiermee wil ik jouw probleem niet bagatelliseren,bij de dames vallen de jeukende oneffenhedentenminste nog onder hun slipje. Maar goed, jewilt beautytips. Mijn principe is: smeer niets opje gezicht wat je niet zou eten. Dat is misschieneen tikkie overdreven, maar gebruik natuurlijkeproducten. Regel 1: reinig je gezicht nóóit met zeep.Zelf gebruik ik rhassoul, leem uit Marokko. Datkun je ook prima voor de rest van je lichaam en jehaar gebruiken. Rhassoul verwijdert alleen het vuilen laat de natuurlijke vetten met rust. Als je rhassouleen kwartiertje laat intrekken is het een fantastischmasker tegen onzuiverheden. Om je gezicht zachten soepel te maken gebruik je ook een natuurproduct:bijvoorbeeld argan-, kokos- of tarwekiemolie.Kokos- en tarwekiemolie bevatten van natureSPF (sun protection factor) en zoals je weet is UVde vijand van een gave huid. Verder zijn de openHeeft je beste vriendin gezoend met de jongen waar jij altijden vlinders van in je buik krijgt? Ben je verliefd op jedocent en kun je je niet meer op je studie concentreren?Lig je niet lekker in je projectgroep en begrijp je nietwaarom? Mail Loes, onze enige echte ervaringsdeskundige.Inzenden mag zelfs anoniem.deuren: veel water, voldoende slaap, niet roken enmatig zijn met alcohol waarheden als koeien. Mannencrèmeszijn niet meer dan een fijne groeimarktvoor de cosmetische industrie. Ze beloven van alles,maar het resultaat valt altijd tegen. Antirimpelcrèmesbestaan niet! Als zo’n crème zou bestaan,had ik het geweten. Maar, van een natuurlijke frissezachte huid word je blij en zie je er beter uit.Lieve Loes,Mijn vriendin is gek op vrouwenbladen, ze leest er drieà vier per week. Vogue, Flair, Cosmopolitan, Linda:ze leest ze allemaal van kaft tot kaft. Op zich geenprobleem, ik lees ook bladen die zíj niet leuk vindt,maar ik heb er wel een probleem mee dat ze ze zoserieus neemt. Ons gedrag, seksleven, confl icten: alleswordt langs de meetlat van de damesbladen gelegd.Ieder advies en quizje wil ze meteen toepassen op onzerelatie. Ik word er helemaal gek van! Loes, hoe kanik mijn vriendin ertoe verleiden weer voor zichzelf tedenken?GeertZelf denken is niet iets wat wordt gestimuleerdin onze samenleving. Mensen die zelf nadenkenworden nogal eens als tegendraads of lastigbestempeld. Is je vriendin onzeker en haalt ze haarzekerheden uit de vrouwenbladen, dan zal een kortecursus intellectuele zelfverdediging haar scherper enkritischer maken. Uitgeverij de Wereldbibliotheekverkoopt het boekje ‘Zelf denken’ met tools om bijvoorbeeldde media te beoordelen. Maar, misschienhelpt het ook als jij de quizjes en adviezen relativeert.Een dosis gezonde humor kan ook wonderen doen.nr 9 - 19e jaargang 19 - 9 april 2014REDACTIE-ADRESZernikeplein 7T0.01 / T0.02, GroningenPOSTADRESPostbus 300309700 RM Groningentelefoon: 050 5955588fax: 050 5955590e-mail: hanzemag@org.hanze.nlREDACTIEChris Wind - hoofdredacteur050 5955585 c.f.wind@pl.hanze.nlBoudewijn Otten - (eind)redacteur050 5955582 j.b.m.otten@pl.hanze.nlLuuk Steemers - redacteur050 5955581 lu.a.steemers@pl.hanze.nlRina Tienstra - redacteur050 5955581 r.h.tienstra-de.knegt@pl.hanze.nlLoes Vader - redacteur050 5955588 j.l.c.vader@pl.hanze.nlFOTOGRAFIEPepijn van den BroekeAnnie SmetanenkoLuuk SteemersVORMGEVING & ART DIRECTIONJean-Maxim van Dijkwww.jmxcorp.netILLUSTRATIE COVERSylvia van SchiePRODUCTIERedactie HanzeMag &Grafi sche Industrie De Marne B.V.Oplage: 7.000ADVERTENTIESBureau Nassau020 6230905info@bureaunassau.nlABONNEMENTEN60 euro per jaar050 5955588hanzemag@org.hanze.nl31

HOW TRAVELLINGCHANGED MY LIFELuuk Steemers4intMihaela Panayotova wenton an exchange programmein Bangkok which gaveher plenty of opportunityto travel in Asia. She cameback a new person.‘I went to Rangsit University in August for myexchange semester. I had saved some money totravel, because it was my wish to visit a numberof countries in South-East Asia and meet peoplefrom various cultures. The programme I followedin Bangkok was easier than I expected. Myweek became two days of classes and a five-dayweekend.’ Of course third-year InternationalCommunication Mihaela Panayotova (21)visited the usual tourist destinations. She went toCambodia to the famous Angkor Wat temples. InIndia she saw the Taj Mahal, the River Gangesand the Golden Temple of Amritsar. She alsovisited Singapore, ‘amazing, a little Europe, reallydeveloped. In Thailand I went diving, which wasawesome with as much as thirty metres visibility.Parasailing in Malaysia was spectacular with greatview of countless tiny islands.’ Mihaela, whooriginally comes from Veliko Tarnovo in the northof Bulgaria, also travelled to less touristy destinationssuch as Myanmar and Laos.‘What really mattered to me was what I learnedspiritually. My first great learning experience wasin Bangkok. The service the university offeredto exchange students was great. I was assigned abuddy to help me integrate and I stayed with hisfamily. When I arrived at the airport in Bangkok,full of joy and excitement, I hugged him. He justdid not know how to respond. I was being stupidbecause we learned those cultural differences atHanze University. I guess you really have toexperience cultural diversity before you reallychange your behaviour.‘Though I became more aware of culturaldifferences, I also learned that people all over theworld are really the same. Instead of pointing atthe differences, we should pay more attention tounification. I learned to relate to people. It hasa lot to do with appreciating the little things, asmile, a friendly word. It also has to do with yourbehaviour. I really kept happy during my journeys.I do want to encourage other students to do whatI did and to experience diversity. I became a local,I wore the same clothes as the people around me,travelled like them, ate their food the way theyMihaela in front of the famousGolden Temple of Amritsar.Photo: Raghav Daga.did, sometimes using my right hand.’Not all experiences were enjoyable. ‘In India Ireally felt different. They even have separate seatsfor women in buses, and I found out why. Somemen have different intentions towards women. Ihad to be very careful travelling on my own. Butstill I also found that if you stay positive and tryto learn from what you experience, the really badthings will not happen. All of my experiences werepositive. I became friends with everyone.‘I was to return in December. But I decided to staylonger. When I came back in February. I reallyexperienced a culture shock. Europe had becometoo developed, speedy and business-oriented forme. All I wanted to do the first weeks after myreturn was go back home, to my new home, wheremy friends are, in Asia.‘Before I went away I wanted to work in businessand marketing. My future careers plans changedradically. I want to work for an NGO, helpingpeople, anywhere in the world.‘Many people thought I met my dream prince,’Mihaela laughs. ‘Not true. I did meet a guy fromthe royal family of Nepal who I became closefriends with, though. I found that Asians preservetheir culture. It is more important to them thanmoney. It is no coincidence that the Bhutanese areamong the happiest people in the world.’

LEGALALIENAntonio HernándezALEKS BOZHINOV (21)INTERNATIONAL BUSINESSAND MANAGEMENTBULGARIA,2.7 TIMES THE SIZE OF THENETHERLANDS‘I still remember the day I came here. It was rainy,as usual in Holland. The first thing I had to dowas find my house. I didn’t have GPS or anythinglike that, so a friend of mine helped me find it.Then, when I arrived in my room, I looked aroundand realized I had nothing, so I had to buy somefurniture.‘After living here for four years, I have to say thatDutch people are really open-minded. You canPhoto: Annie Smetanenkotalk to everybody without fear, even to your bossor professor. In general people accept you as equal.On the negative side, I would say that even thoughthe Dutch are very social, they sometimes createclosed circles of Dutch people. It is difficult for aforeigner person to get into these groups.‘Although I was born in Russia, my parents are notfrom there. My mother is Ukrainian, she worksas an engineer and does projects for various bigcompanies. She designs big buildings, like shoppingmalls. My father is a businessman who worksin various places. He was born in a small villagein Bulgaria during the communist years. He toldme stories about those times. Every summer, forinstance, he had to go with the brigades to dosocial work for the government. People wouldreceive food and sometimes some money. Therewas little freedom of speech. However, at that timeeveryone received food, medical attention andeducation for free. Nowadays you have to pay forall those things, so I think there are plusses andminuses to both systems.‘Nowadays, the Bulgarian youth has become moreEuropean. Everyone speaks English and is morewilling to go abroad. A lot of young people arestudying abroad. In fact, here in Groningen, thereis a big community of Bulgarian students.‘I think I will be accepted at the University ofEconomics in Prague next year. If that happens I’llstart For Sale in Prague as well, my website wherepeople can buy and sell things. Here in GroningenFor Sale in Groningen works pretty well.’If you want to know more aboutforsaleingroningen.nl, visit our HanzeMagyoutube account. By the way, we also made avideo interview with Aleks.Please, check it out on www.hanzemag.com

NINE GREAT PLACESTO ENJOY SPRINGAndrii RantsevUsing the words‘Groningen’ and ‘niceweather’ in one sentenceis not something thatyou will do frequently.However, as good weatheris finally arriving toGroningen, it’s time tobreak free from the dailyroutine and leave yourhouse. Here’s nine placesthat are perfect for a nicesunny day out!2intNOORDERPLANTSOENGroningen is not only famous for its nightlife,but also for its parks. One of them isNoorderplantsoen, a wonderful park with longnarrow paths, at a short distance from the citycentre. The endless paths and serpentine pondsmake you feel like you entered a different,tranquil, world. It is definitely a nice place togo if you like to chill on the grass with all yourfriends, grab a snack or play some games. Justdon’t forget to take something to sit on. Alternatively,if you like to be alone with your thoughts,feeding ducks is also a nice activity.CLIMBING CENTRE BJOEKSAre you a more energetic kind of person whoenjoys taking risks and conquering new heights? Ifso, then Bjoeks is made especially for you. Excalibur,with its 37 meters height and eleven metersof overhang, is the highest freestanding climbingobject in the world. Come over, conquer it, enjoythe view from the top and bring your friends toget most out of life! If the weather is good, thereis no place like Bjoeks to do some active leisuregroup activities and to get to know the challengingbut rewarding sport that climbing is. An unforgettableadventure is guaranteed!FORT BOURTANGEFort Bourtange is located sixty kilometres fromGroningen, and is extremely difficult to reach bypublic transport, so you better rent or borrow acar. This 434 year old fort in the shape of a star isnow a historical museum. In and around the fortressmany interesting sights from earlier centuriesmake you feel the spirit of the past. Buildings,which previously had a military function, nowserve as museums, overnight accommodations,restaurants and shops. Nice cycling and walkingtrails guarantee a pleasant stay in this unique placewhere beauty and peacefulness meet.

PATERSWOLDSE MEERBlue Water, nice weather, a large beach and finecompany to hang out with. Sounds good, right?Paterswoldse Meer is a place to chat in a cosyatmosphere or to enjoy water sports. What couldbe more relaxing than renting a canoe, a boat, oreven a motorboat to enjoy the water on a sunnyday? If you want to chill in the sun there is a hugebeach and an even bigger field for playing all kindsof sports with your buddies. When the sun goesdown, you can also have a barbecue in one of thedesignated spots around the beach.NoorderplantsoenPhoto: Pepijn van den BroekeSTADSPARK GRONINGENIf you do not expect too much luxury, camping inStadspark is your choice. An oasis of peace onlythree kilometres from the lively centre of Groningen,attracting guests from all over of Europe.A nice, clean, quiet place in the city park tendsto be a good choice for a weekend away from thework and other responsibilities. Take a look at theanimals in the lovely nature, play volleyball ortable tennis, enjoy a picnic on a warm sunny day.And don’t be afraid, the camp site has two toiletbuildings. Camping in Stadspark is the way tofind your peace of mind.SCHIERMONNIKOOGIf you are looking for a day trip or a weekendaway, the island of Schiermonnikoog (an unpronounceablename that strikes terror in the heartsof even some Dutch people) would be a goodchoice for you. This small beautiful island withlots of nature, offers peace and silence. Unlike FortBourtange, it is very simple to get to the island bypublic transport or even by bike. Just imagine: it’s7 p.m., you are on the island’s beach. The sun fallsinto an endless sea, you feel the wind in your hairand listen to the sound of the seagull. What couldpossibly go wrong? Oh yeah, the last ferry left at6:30 p.mHORTUS HARENHortus Haren is a must-go for anyone who enjoysgardens. One of the oldest botanical gardens inthe Netherlands with twenty acres full of plants,trees, butterflies and flowers is located in theshadow of the city of Groningen, about eight kilometresfrom the city centre. In mid-afternoon, therays of the golden sun make this place especiallylovely and relaxing. You could enjoy a waterfall,a lake and the beauty of the plants from all partsof the Netherlands and the rest of the world.The palette of colours and the variety of aromasaround you is simply stunning.GROTE MARKTThe heart of the city of Groningen. Various bars,restaurants, and shops surround the square. ClimbMartini Tower and feast your eyes on the viewof the city. Enjoy a drink at the terrace of thelargest bar in Europe, Drie Gezusters, or chill atthe Grote Markt’s stairs, browsing the web withthe free wifi service. Alternatively, have a sit at theV&D La Place terrace to enjoy a great smoothie,look down on the restless flow of the city, andrealize how much you like G-town.JACHTHAVEN REITDIEPJachthaven Reitdiep in itself is not a place to enjoythe weather, but it’s a great starting point to takeadvantage of the situation. Enjoy the sun and sailthe great canals of Groningen on a quiet, environmentallyfriendly, and easy-to-navigate electricboat. See the beauty of downtown Groningenfrom a different angle. A large battery capacityallows you to explore the city up to eight hours.And don’t be afraid of bridges, with this boat youcan easily pass under all of them!3int

9TOPPLACESTOENJOYNICEWEATHER INSPRINGTIME:GRONINGENHow travellingchangedmy lifeladieseditionGOINGDUTCHplus:LEGALALIEN