Eliëzer Kropveld: zijn leven - De Evangelist

Terugkeer van de Joden naar IsraëlVoor Kropveld stond het, blijkens zijn artikel ‘De terugtocht der Joden naar het land hunner Vaderen’altijd vast en hij kwam daar ook steeds voor uit, dat de nakomelingen van Abraham ‘naar Abrahamserve eens zouden terugkeeren’. 159 Hij meent dat het een onbijbelse verklaring van de bijbel is, als de‘dreigementen’ toegepast worden op het vleselijke Israël en de beloften vervuld worden gezien in hetgeestelijke Israël of de Nieuwtestamentische gemeente. Uit wat hij nu om zich heenziet, wordt hijbevestigd in zijn gelijk. Zo is er door Rothschild en vooral zijn zwager, Sir Mozes Montefiore, veelgedaan om Palestina te ‘bevolken’ en Jeruzalem te doen ‘herleven’. 160 Er zijn door hen scholen engodshuizen gesticht en ‘menige honderde bunders land’ aangekocht. 161 Daarnaast is het een ‘teekendes tijds’ dat er een commissie voor de ‘kolonisatie van Palestina’ werkzaam is, ‘om Israël naar ditland henen te leiden en landbouw en veeteelt meer te doen bloeien’. En nu Rusland de Joden verdrijftwordt niet alleen de blik op Amerika maar ook op Kanaän gericht. Kropveld wijst daarbij op een artikeluit de Jewish Chronicle, hoewel de Standaard, terecht, heeft vermeld, dat een terugkeer op groteschaal nog niet direct te verwachten valt. Maar het ‘profetisch woord begint in vervulling te treden’ enhet zou daarom te wensen zijn, dat degenen die Israëls terugkeer hebben bestreden, hun dwalinginzagen en zouden belijden. Dit zou de bloei van de gemeente ‘niet weinig ten goede komen,aangezien onder den zegen des Heeren, de belangstelling in de Zending onder Israël er door zoutoenemen, en het onderzoek van het profetisch woord er door zou worden bevorderd’.SamenvattingKropveld stond in 1875 samen met ds H. Beuker aan de wieg van de Commissie voor de zendingonder Israël, het latere Deputaatschap voor de zending onder de Joden. Deze commissie had in hetbegin een beperkte taak. Ze roept op tot gebed voor Israël en zamelt geld in. Na verloop van tijdworden traktaten uitgegeven, waaraan ook Kropveld zijn bijdrage leverde.Enige keren neemt Kropveld een ‘bekeerling’ onder zijn hoede en bedient hij aan hen de heiligedoop. Zeer regelmatig schrijft Kropveld in kerkelijke periodieken over het werk van de commissie enlegt hij verantwoording af van de ontvangen gelden. Uit de artikelen blijkt, dat hij steeds op zoek isnaar hoopgevende berichten over Israël. Die worden soms gevonden, maar vaker nog maakt hijgewag van de moeilijkheden die ondervonden worden bij de zending onder Israël.Met de zendingsdag voor Israël, gehouden in 1889, was Kropveld zeer ingenomen. Daar werdnagedacht over de positie van Israël en werd duidelijk gemaakt waarom zending onder dat volk zonodig is. Het evangelie moet, naar Christus’ opdracht, verkondigd worden aan ‘alle creaturen’. OokIsraël valt onder die alle.Kropveld was ook over de grens van ons land niet onbekend. Zo waren er al vroeg contacten metLandsmann en bezocht hij Londen, Barmen en Leipzig in het kader van het commissiewerk. Ook debuitenlandse pers hield hij in de gaten met het oog op ontwikkelingen rond Israël, om er op zijn beurtweer verslag van te doen in Nederlandse bladen.Met de samenvoeging van de Afgescheiden en Dolerende kerken veranderde de visie op het werkvan de commissie, niet zozeer van de leden zelf, maar van de synode. Die nieuwe visie werd vooralbepaald door dr A. Kuyper. Er zou niet over Israël gesproken mogen worden, maar over de Joden.Israël was de naam van Gods kerk geworden. Kropveld was het daar niet mee eens, maar hij en zijnmedecommissieleden lieten zich toch meenemen in het Deputaatschap voor de zending onder deJoden, dat in praktische zin het oude beleid continueerde.Het moet voor Kropveld teleurstellend geweest zijn, dat in hem niet de zendingspredikant onder deJoden werd gezien zoals men die zich voorstelde. Het getuigt echter van grootheid, dat hij zelf schreefzich ook niet zo geschikt te achten voor dit werk. Kropveld was een niet onintelligente predikant, maarniet een wetenschapper. Daarbij komt, dat hij dan wel een Joodse opvoeding had ontvangen, maar nazijn Bar Mitzwah was hij gestopt met het volgen van Joodse lessen, waardoor zijn kennis van deTalmud beperkt was gebleven. Juist die kennis zou hij als zendingspredikant onder de Joden zo nodighebben gehad.Hoewel de commissie voortvarend begonnen was, kwam er op den duur een beetje de klad in deactiviteiten. Dat lag niet zozeer aan het deputaatschap, als wel aan afnemende belangstelling in degemeenten en traagheid van de kant van de synode. In De Bazuin klaagt Kropveld er herhaaldelijk159Wekstem XVIII no. 64, 3 juni 1882.160Met Rothschild wordt Nathan Mayer Rothschild (1777-1836) bedoeld, een zoon van de stichter van het gelijknamige ensuccesvolle bankiersimperium. Zijn zwager was Sir Mozes Haim Montefiore (1784-1885), bankier en filantroop. Zie de websitevan Rob Mayer en Nechamah Mayer-Hirsch: http://www.geocities.com/athens/oracle/9784/montefio.html161In Wekstem XVIII no. 72, 22 juni 1882, geeft Kropveld er nog een voorbeeld van uit de Hamagid, een in Ruslandverschijnend Joods blad.44